Psyche
alle pijlers
Geen doorzettingsvermogen
woensdag 4 februari 2009 om 13:34
Hoi meiden,
Ik zit met een probleem waar ik mij eigenlijk nogal voor schaam. Eigenlijk al zolang als ik mij kan herinneren, heb ik totaal geen doorzettingsvermogen, behalve als het om de dingen ga die ik echt leuk vind.
Ik vind het moeilijk om, als het even tegen zit, iets vol te houden. Ik vind het een ontzettend vervelende eigenschap van mezelf en ondanks dat ik van mezelf wéét dat ik dit heb, lukt het me maar niet om er vanaf te komen.
Bijvoorbeeld wanneer het even tegen zit op het werk, meld ik me het liefst de volgende ochtend ziek. Als er problemen zijn met rekeningen, die opgelost moeten worden, vind ik het verschrikkelijk om er achteraan te bellen en stel ik dat zo lang mogelijk uit. Of toen ik nog op school zat: huiswerk maken deed ik het liefst helemaal niet, alleen wanneer het noodzakelijk was en dan nog op het allerlaatste moment.
Meestal voel ik me erg lusteloos en moe, en wanneer dit soort dingen tegen zitten ga ik er zo erg over nadenken en stel ik ze zo lang uit, dat ik op een gegeven moment een torenhoge drempel over moet stappen om het toch nog op te lossen.
Soms heb ik veel energie (dit is maar zelden) en kan ik alles een stuk beter aan. Dan denk ik, meid waar maak je je druk om. Maar die energie krijg ik eigenlijk alleen maar als er die dag echt leuke dingen spelen.
Wat kan ik hier nou aan doen? Ik weet het soms echt niet meer, dan denk ik bij mezelf, waarom geef je zo snel op?? Waar komt dit vandaan? En hoe kom ik er in godsnaam vanaf??? Ik schaam mij hier echt voor, ik ben al bijna 25 en volwassen genoeg om een verantwoordelijkheidsgevoel te hebben, maar vaak voelt het alsof ik dat totaal niet heb. Herkent iemand zich hier in? Of heeft iemand tips?
Ik zit met een probleem waar ik mij eigenlijk nogal voor schaam. Eigenlijk al zolang als ik mij kan herinneren, heb ik totaal geen doorzettingsvermogen, behalve als het om de dingen ga die ik echt leuk vind.
Ik vind het moeilijk om, als het even tegen zit, iets vol te houden. Ik vind het een ontzettend vervelende eigenschap van mezelf en ondanks dat ik van mezelf wéét dat ik dit heb, lukt het me maar niet om er vanaf te komen.
Bijvoorbeeld wanneer het even tegen zit op het werk, meld ik me het liefst de volgende ochtend ziek. Als er problemen zijn met rekeningen, die opgelost moeten worden, vind ik het verschrikkelijk om er achteraan te bellen en stel ik dat zo lang mogelijk uit. Of toen ik nog op school zat: huiswerk maken deed ik het liefst helemaal niet, alleen wanneer het noodzakelijk was en dan nog op het allerlaatste moment.
Meestal voel ik me erg lusteloos en moe, en wanneer dit soort dingen tegen zitten ga ik er zo erg over nadenken en stel ik ze zo lang uit, dat ik op een gegeven moment een torenhoge drempel over moet stappen om het toch nog op te lossen.
Soms heb ik veel energie (dit is maar zelden) en kan ik alles een stuk beter aan. Dan denk ik, meid waar maak je je druk om. Maar die energie krijg ik eigenlijk alleen maar als er die dag echt leuke dingen spelen.
Wat kan ik hier nou aan doen? Ik weet het soms echt niet meer, dan denk ik bij mezelf, waarom geef je zo snel op?? Waar komt dit vandaan? En hoe kom ik er in godsnaam vanaf??? Ik schaam mij hier echt voor, ik ben al bijna 25 en volwassen genoeg om een verantwoordelijkheidsgevoel te hebben, maar vaak voelt het alsof ik dat totaal niet heb. Herkent iemand zich hier in? Of heeft iemand tips?
woensdag 4 februari 2009 om 14:24
woensdag 4 februari 2009 om 14:26
Ik heb het ook en ik noem mijn gebrek aan doorzettingsvermogen faalangst. Ik was ook niet bang op school, vond het zelfs leuk om proefwerken te maken. Maar dat was ook zo duidelijk: als je een proefwerk wilde halen, moest je die en die stof doorwerken en dan ging het meestal wel. En als dat niet zo was, moest je die stof gewoon nog een keer doorwerken. Verder had mislukking geen consequenties. Het voelde als een spel, het maken van een puzzel.
In het echte leven werkt het helaas niet zo. Wat je moet doen, is niet zo vastomlijnd, waardoor je onzeker wordt. En als je een fout maakt, krijg je niet alleen maar een onvoldoende, maar een boze baas of een minachtend woord van een ander. Je kunt zelfs ontslagen worden.
Uit angst het niet goed te doen, geef ik daarom van te voren maar al op, stel ik dingen enorm uit, dan faal ik tenminste (nog) niet echt. Ook thuis heb ik daar trouwens last van. Ik vind van mezelf dat mijn huishouden aan die en die voorwaarden moet voldoen (ook weer uit angst voor kritiek). De standaard die ik mezelf opleg, is zo hoog, dat de moed me al bij voorbaat in de schoenen zinkt en ik dus verlam en niets meer doe.
In het echte leven werkt het helaas niet zo. Wat je moet doen, is niet zo vastomlijnd, waardoor je onzeker wordt. En als je een fout maakt, krijg je niet alleen maar een onvoldoende, maar een boze baas of een minachtend woord van een ander. Je kunt zelfs ontslagen worden.
Uit angst het niet goed te doen, geef ik daarom van te voren maar al op, stel ik dingen enorm uit, dan faal ik tenminste (nog) niet echt. Ook thuis heb ik daar trouwens last van. Ik vind van mezelf dat mijn huishouden aan die en die voorwaarden moet voldoen (ook weer uit angst voor kritiek). De standaard die ik mezelf opleg, is zo hoog, dat de moed me al bij voorbaat in de schoenen zinkt en ik dus verlam en niets meer doe.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 4 februari 2009 om 14:31
En deze?
Hyperfocus
Bovendien beschikt je over het vermogen korte perioden achter elkaar een intense focus te genereren voor zaken die de interesse en/of aandacht trekken. Dit noemt men hyperfocus. Je op zo'n moment volledig opgaan, en zelfs excelleren, in hetgeen de interesse en/of aandacht trekt. Men raakt dan in een soort trance (tunnelvisie) waarbij de buitenwereld er niet meer toe lijkt te doen. Als de hyperfocus vervolgens afneemt ben je 'in het bijzonder' dromerig, inactief, afgeleid, vermoeid, ongeïnteresseerd en geneigd zichzelf terug te trekken.
Hyperfocus
Bovendien beschikt je over het vermogen korte perioden achter elkaar een intense focus te genereren voor zaken die de interesse en/of aandacht trekken. Dit noemt men hyperfocus. Je op zo'n moment volledig opgaan, en zelfs excelleren, in hetgeen de interesse en/of aandacht trekt. Men raakt dan in een soort trance (tunnelvisie) waarbij de buitenwereld er niet meer toe lijkt te doen. Als de hyperfocus vervolgens afneemt ben je 'in het bijzonder' dromerig, inactief, afgeleid, vermoeid, ongeïnteresseerd en geneigd zichzelf terug te trekken.
woensdag 4 februari 2009 om 14:32
In het echte leven werkt het helaas niet zo. Wat je moet doen, is niet zo vastomlijnd, waardoor je onzeker wordt. En als je een fout maakt, krijg je niet alleen maar een onvoldoende, maar een boze baas of een minachtend woord van een ander. Je kunt zelfs ontslagen worden.
Uit angst het niet goed te doen, geef ik daarom van te voren maar al op, stel ik dingen enorm uit, dan faal ik tenminste (nog) niet echt. Ook thuis heb ik daar trouwens last van. Ik vind van mezelf dat mijn huishouden aan die en die voorwaarden moet voldoen (ook weer uit angst voor kritiek). De standaard die ik mezelf opleg, is zo hoog, dat de moed me al bij voorbaat in de schoenen zinkt en ik dus verlam en niets meer doe.[/quote]
Ja Dejavu, ik heb echt precies hetzelfde!! Verlammen is idd het juiste woord. Momenteel zit ik ook in een situatie waarin ik verlam, het liefst mijn bed in duik, een winterslaap hou, wakker word en alles opgelost is!!!
Uit angst het niet goed te doen, geef ik daarom van te voren maar al op, stel ik dingen enorm uit, dan faal ik tenminste (nog) niet echt. Ook thuis heb ik daar trouwens last van. Ik vind van mezelf dat mijn huishouden aan die en die voorwaarden moet voldoen (ook weer uit angst voor kritiek). De standaard die ik mezelf opleg, is zo hoog, dat de moed me al bij voorbaat in de schoenen zinkt en ik dus verlam en niets meer doe.[/quote]
Ja Dejavu, ik heb echt precies hetzelfde!! Verlammen is idd het juiste woord. Momenteel zit ik ook in een situatie waarin ik verlam, het liefst mijn bed in duik, een winterslaap hou, wakker word en alles opgelost is!!!
woensdag 4 februari 2009 om 14:39
Ik herken ook echt vrijwel alles...ik verlam idd ook..ben perfectionistisch icm met faalangst, op school nooit last gehad van faalangst..het enige wat ik nog goed kan is op de bank hangen;) Ik denk zelfs dat ik daarom een baan is die eigenlijk onder mijn niveau is..gaat me makkelijk af en zo kan ik de fout niet ingaan..maar eigenlijk vermoeid die onderprikkeling me ook weer des te meer..maar overstappen naar een andere baan..ho maar
Ik ben er voor bij een psycholoog geweest, die me het etiketje depressief gaf..maar dat is het niet volgens mij..Nu ook, ik zit ziek thuis vanaf vorige week donderdag en eindelijk gaat het nu wat beter, dus zou best kunnen stofzuigen..de was kunnen doen..weet ook dat vriendlief dat bij thuiskomst heel erg fijn zou vinden..maar het lukt me niet..ik kan het niet..mss bang dat hij dan verwacht dat ik volledig beter ben?ik weet het niet..zeg ik net met mn stomme kop aan de telefoon ook weer dat ik wel boodschappen doe..weet nooit wat ik moet verzinnen om te eten..vraag me altijd af of hij het dan wel lekker vind..daarom laat ik boodschappen doen vaak aan hem over..zucht..ik zou idd ook het liefst maar mn bed induiken
Ik ben er voor bij een psycholoog geweest, die me het etiketje depressief gaf..maar dat is het niet volgens mij..Nu ook, ik zit ziek thuis vanaf vorige week donderdag en eindelijk gaat het nu wat beter, dus zou best kunnen stofzuigen..de was kunnen doen..weet ook dat vriendlief dat bij thuiskomst heel erg fijn zou vinden..maar het lukt me niet..ik kan het niet..mss bang dat hij dan verwacht dat ik volledig beter ben?ik weet het niet..zeg ik net met mn stomme kop aan de telefoon ook weer dat ik wel boodschappen doe..weet nooit wat ik moet verzinnen om te eten..vraag me altijd af of hij het dan wel lekker vind..daarom laat ik boodschappen doen vaak aan hem over..zucht..ik zou idd ook het liefst maar mn bed induiken
woensdag 4 februari 2009 om 14:40
Ik meld me ook aan! Dacht er gisteren toevallig nog aan. Met allerlei simpele klusjes waar geen deadline voor staat, de drempel voor jezelf zo hoog leggen dat je moedeloos wordt en er geeneens aan begint. Maar als je dan eenmaal bezig bent dan moet het ook perfect en kom je in tijdnood omdat je het zolang hebt uitgesteld.
Ik probeer nu gewoon elke keer die gedachte los te laten dat het perfect moet, dat ik de drempel alleen voor mezelf zo hoog leg en waarom eigenlijk? Want ik word er niet gelukkig van ik word er juist passief van. Dus kan ik beter beginnen en na bijv een uur kijken hoe het er voorstaat (en het dan alsnog perfect proberen te krijgen )
De wereld is niet perfect, iedereen doet maar wat (om er het beste van te maken) en zorg gewoon dat je er lol/plezier in hebt. Die gedachte helpt me wel om aan dingen te beginnen.
Ik probeer nu gewoon elke keer die gedachte los te laten dat het perfect moet, dat ik de drempel alleen voor mezelf zo hoog leg en waarom eigenlijk? Want ik word er niet gelukkig van ik word er juist passief van. Dus kan ik beter beginnen en na bijv een uur kijken hoe het er voorstaat (en het dan alsnog perfect proberen te krijgen )
De wereld is niet perfect, iedereen doet maar wat (om er het beste van te maken) en zorg gewoon dat je er lol/plezier in hebt. Die gedachte helpt me wel om aan dingen te beginnen.
woensdag 4 februari 2009 om 14:44
Ja het is heel hardnekkig, helaas
Wat soms wel helpt is 10 minuten gewoon iets doen (qua opruimen) maakt niet uit wat. ALS het goed gaat, dan heb ik de gewoonte om, nadat ik de kinderen in bed heb gedaan, 'iets' met de wasmachine te doen. Of ik stop er was in, of ik haal er was uit en hang het op. Op de plek waar ik het ophang, staat ook de strijkplank en vaak lukt het mij dan om nog wat te strijken. Dit doe ik dan hooguit tot een uur of half negen, anders vind ik weer dat ik er te lang mee bezig ben geweest :-s
@Suzeli, heb net die link bekeken bij bol.com en dat ziet er best goed uit. Zonder adhd zijn dit erg bruikbare tips. Zal eens in de bieb kijken.
Maar alles (en dat is heel veel) wat ik tot nu toe heb geprobeerd, duurde altijd maar hooguit een paar weken, helaas.
Misschien moet je het accepteren? En een manier vinden om er mee om te gaan? Ik denk dat heel veel mensen nu eenmaal liever bezig zijn met dingen die ze leuk vinden en ontspanning geven, dan stoffen en schoonmaken of met werk of studie bezig zijn, want dat kost moeite en energie. En de moeite en energie die je kwijt bent met iets dat je echt leuk vindt, gaat vanzelf.
Als ik echt iets leuk vindt, dan heb ik energie voor 10 en komt het vanzelf. *zucht* moe word ik ervan
Wat soms wel helpt is 10 minuten gewoon iets doen (qua opruimen) maakt niet uit wat. ALS het goed gaat, dan heb ik de gewoonte om, nadat ik de kinderen in bed heb gedaan, 'iets' met de wasmachine te doen. Of ik stop er was in, of ik haal er was uit en hang het op. Op de plek waar ik het ophang, staat ook de strijkplank en vaak lukt het mij dan om nog wat te strijken. Dit doe ik dan hooguit tot een uur of half negen, anders vind ik weer dat ik er te lang mee bezig ben geweest :-s
@Suzeli, heb net die link bekeken bij bol.com en dat ziet er best goed uit. Zonder adhd zijn dit erg bruikbare tips. Zal eens in de bieb kijken.
Maar alles (en dat is heel veel) wat ik tot nu toe heb geprobeerd, duurde altijd maar hooguit een paar weken, helaas.
Misschien moet je het accepteren? En een manier vinden om er mee om te gaan? Ik denk dat heel veel mensen nu eenmaal liever bezig zijn met dingen die ze leuk vinden en ontspanning geven, dan stoffen en schoonmaken of met werk of studie bezig zijn, want dat kost moeite en energie. En de moeite en energie die je kwijt bent met iets dat je echt leuk vindt, gaat vanzelf.
Als ik echt iets leuk vindt, dan heb ik energie voor 10 en komt het vanzelf. *zucht* moe word ik ervan
woensdag 4 februari 2009 om 14:46
quote:sunny31 schreef op 04 februari 2009 @ 14:44:
Ja het is heel hardnekkig, helaas
Wat soms wel helpt is 10 minuten gewoon iets doen (qua opruimen) maakt niet uit wat. ALS het goed gaat, dan heb ik de gewoonte om, nadat ik de kinderen in bed heb gedaan, 'iets' met de wasmachine te doen. Of ik stop er was in, of ik haal er was uit en hang het op. Op de plek waar ik het ophang, staat ook de strijkplank en vaak lukt het mij dan om nog wat te strijken. Dit doe ik dan hooguit tot een uur of half negen, anders vind ik weer dat ik er te lang mee bezig ben geweest :-s
@Suzeli, heb net die link bekeken bij bol.com en dat ziet er best goed uit. Zonder adhd zijn dit erg bruikbare tips. Zal eens in de bieb kijken.
Maar alles (en dat is heel veel) wat ik tot nu toe heb geprobeerd, duurde altijd maar hooguit een paar weken, helaas.
Misschien moet je het accepteren? En een manier vinden om er mee om te gaan? Ik denk dat heel veel mensen nu eenmaal liever bezig zijn met dingen die ze leuk vinden en ontspanning geven, dan stoffen en schoonmaken of met werk of studie bezig zijn, want dat kost moeite en energie. En de moeite en energie die je kwijt bent met iets dat je echt leuk vindt, gaat vanzelf.
Als ik echt iets leuk vindt, dan heb ik energie voor 10 en komt het vanzelf. *zucht* moe word ik ervan :-)Maar waarom lukt het die mensen dan wel om vol te houden? En mij niet?
Ja het is heel hardnekkig, helaas
Wat soms wel helpt is 10 minuten gewoon iets doen (qua opruimen) maakt niet uit wat. ALS het goed gaat, dan heb ik de gewoonte om, nadat ik de kinderen in bed heb gedaan, 'iets' met de wasmachine te doen. Of ik stop er was in, of ik haal er was uit en hang het op. Op de plek waar ik het ophang, staat ook de strijkplank en vaak lukt het mij dan om nog wat te strijken. Dit doe ik dan hooguit tot een uur of half negen, anders vind ik weer dat ik er te lang mee bezig ben geweest :-s
@Suzeli, heb net die link bekeken bij bol.com en dat ziet er best goed uit. Zonder adhd zijn dit erg bruikbare tips. Zal eens in de bieb kijken.
Maar alles (en dat is heel veel) wat ik tot nu toe heb geprobeerd, duurde altijd maar hooguit een paar weken, helaas.
Misschien moet je het accepteren? En een manier vinden om er mee om te gaan? Ik denk dat heel veel mensen nu eenmaal liever bezig zijn met dingen die ze leuk vinden en ontspanning geven, dan stoffen en schoonmaken of met werk of studie bezig zijn, want dat kost moeite en energie. En de moeite en energie die je kwijt bent met iets dat je echt leuk vindt, gaat vanzelf.
Als ik echt iets leuk vindt, dan heb ik energie voor 10 en komt het vanzelf. *zucht* moe word ik ervan :-)Maar waarom lukt het die mensen dan wel om vol te houden? En mij niet?
woensdag 4 februari 2009 om 14:47
quote:plukvandepetteflat schreef op 04 februari 2009 @ 14:46:
Denk dat het scheelt als je leuk werk hebt (wat ik nu dus zoek )Ja, dat kan kloppen inderdaad. Ik werk nu pas voor het eerst in mijn leven FT, mijn allereerste 'echte' baan. Die ik op dit moment wil opzeggen.. Vind het echt verschrikkelijk!
Denk dat het scheelt als je leuk werk hebt (wat ik nu dus zoek )Ja, dat kan kloppen inderdaad. Ik werk nu pas voor het eerst in mijn leven FT, mijn allereerste 'echte' baan. Die ik op dit moment wil opzeggen.. Vind het echt verschrikkelijk!
woensdag 4 februari 2009 om 14:48
Dit is ook een leuke site : http://hersenstorm.nl/
woensdag 4 februari 2009 om 14:51
quote:Suzeli schreef op 04 februari 2009 @ 14:48:
Dit is ook een leuke site : http://hersenstorm.nl/Ik herken mezelf echt totaaaal in ADD!!
Dit is ook een leuke site : http://hersenstorm.nl/Ik herken mezelf echt totaaaal in ADD!!
woensdag 4 februari 2009 om 14:52
De schuld geven klinkt ook weer zo ...rigoreus...
Ik ben ook 25, en ik vindt ook dat je zelf wel verantwoordelijk bent, maar dat wil niet zeggen dat je alles zelf op kunt lossen en overal zelf 100% iets aan kunt doen.
Ik weet niet of ik helemaal kan overbrengen wat ik bedoel, zal het eens proberen met een voorbeeld. In de tijd dat ik opgroeide en bij mijn ouders woonde ben ik constant geremd in dingen die ik leuk vond. Het was stom, het deugde niet, etc.etc. Nee, mijn zelfbeeld was niet al te best. Ik was nooit goed genoeg en wat ik wilde dat deugde ook van geen kant.
Ik geef ze de schuld er niet van, want ik heb er zelf ook verantwoording in, maar ik vind het nu wel heel moeilijk om door te zetten in dingen waarvan ik denk dat ik ze leuk vindt. Heel vaak hoeft er maar een klein beetje tegengas of weerstand te komen en ik gooi het bijltje er al bij neer.
Dat wil tegenwoordig echter niet meer zeggen dat ik het altijd zo doe, want ik ken mijn valkuil wat dat betreft en ben er ook mee aan het werk. (Psych). Maar ik merk wel dat ik de neiging nog wel heel vaak heb. Volgens mijn psych heeft het met angst en hechting te maken. Ben er zelf nog niet helemaal uit.
Ik ben ook 25, en ik vindt ook dat je zelf wel verantwoordelijk bent, maar dat wil niet zeggen dat je alles zelf op kunt lossen en overal zelf 100% iets aan kunt doen.
Ik weet niet of ik helemaal kan overbrengen wat ik bedoel, zal het eens proberen met een voorbeeld. In de tijd dat ik opgroeide en bij mijn ouders woonde ben ik constant geremd in dingen die ik leuk vond. Het was stom, het deugde niet, etc.etc. Nee, mijn zelfbeeld was niet al te best. Ik was nooit goed genoeg en wat ik wilde dat deugde ook van geen kant.
Ik geef ze de schuld er niet van, want ik heb er zelf ook verantwoording in, maar ik vind het nu wel heel moeilijk om door te zetten in dingen waarvan ik denk dat ik ze leuk vindt. Heel vaak hoeft er maar een klein beetje tegengas of weerstand te komen en ik gooi het bijltje er al bij neer.
Dat wil tegenwoordig echter niet meer zeggen dat ik het altijd zo doe, want ik ken mijn valkuil wat dat betreft en ben er ook mee aan het werk. (Psych). Maar ik merk wel dat ik de neiging nog wel heel vaak heb. Volgens mijn psych heeft het met angst en hechting te maken. Ben er zelf nog niet helemaal uit.
woensdag 4 februari 2009 om 14:53
Ik werk freelance, thuis. Ik hou het niet vol binnen een bedrijf, ben meer bezig met mijn collega's en hoe ik me moet gedragen dan met mijn werk. Raak op den duur overspannen.
En ik heb echt 'piekwerk': ik werk met deadlines, doe veel interviews. Door de spanning die dit oproept, kan ik blijkbaar die hyperfocus op het juiste moment oproepen en lever ik prima artikelen af.
Alhoewel niet altijd, ik ben al dagen de uitwerking van een artikel aan het uitstellen (als eindredacteur kan ik wel eens een deadline verplaatsen, niet heel handig).
Dank voor de link Suzeli, ik herken wel heel veel in ADD, en het lijkt erop dat ook mijn oudste kind die trekken vertoont.
En ik heb echt 'piekwerk': ik werk met deadlines, doe veel interviews. Door de spanning die dit oproept, kan ik blijkbaar die hyperfocus op het juiste moment oproepen en lever ik prima artikelen af.
Alhoewel niet altijd, ik ben al dagen de uitwerking van een artikel aan het uitstellen (als eindredacteur kan ik wel eens een deadline verplaatsen, niet heel handig).
Dank voor de link Suzeli, ik herken wel heel veel in ADD, en het lijkt erop dat ook mijn oudste kind die trekken vertoont.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
