Geen doorzettingsvermogen

Ik werk met verstandelijk gehandicapten..op zich heel leuk werk..maar ben er een beetje klaar mee geloof ik..maar weet niet wat ik dan wél wil...

Ik blijf zeker meelezen! De laatste tijd gaat het helemaal niet zo lekker met me (door dezelfde dingen die jij dus schreef) en er moet nu echt iets gebeuren! Ik ben bang dat het alsmaar erger wordt namelijk. Het klinkt wel heel depri allemaal dit

En een ander zal op het eerste gezicht misschien niks merken (hoewel ik altijd denk dat iedereen het wel doorheeft en er last van heeft) maar het vreet wel aan jezelf.

En steeds die goede voornemens en steeds dat gevecht met jezelf....blèèèh.

Misschien kunnen we elkaar hier een handje helpen! Zou mooi zijn toch?

Weet je het echt niet high hopes? Is er geen werk wat je heel erg aanspreekt?

"En steeds die goede voornemens en steeds dat gevecht met jezelf....blèèèh."



He Potjethee, hoe herkenbaar. En elke keer weer falen, waardoor je nog moedelozer wordt.

quote:Dejavu schreef op 04 februari 2009 @ 15:25:

Soms denk ik trouwens, dat relatief veel forummers hier last van moeten hebben. Want waarom zitten ze hier soms de hele dag? Ik doe het om maar niet met mijn werk (of huishouden of andere verplichtingen) bezig te hoeven zijn, afleiding te zoeken, even mezelf weer rustig te krijgen, negatieve gedachtes weg te duwen, om opgepept te worden als ik weer baal van mezelf.



Lastig, redactiewerk past goed bij mij, maar door de aanwezigheid van internet op mijn laptop heb ik ook een geweldige uitvluchtmogelijkheid. En het eraf halen is ook geen optie, omdat ik veel e-mail en veel online research verricht.eeeehhh...ja...dit is wel eng hoor

Hmm, heb even op het ADHD/ADD-topic gekeken, maar dat is mij iets te heftig. Veel slikken daar pillen of gaan naar de psych. Ik vind mijn problemen toch nog niet zo ernstig, dat ik voor dat soort middelen moet gaan. Ik ga me eerst maar eens verdiepen in ADD en kijken of ik met huis-, tuin- en keukenmiddeltjes iets kan verbeteren.

Inderdaad Dejavu. Echt moedeloos. Dat voelt zo vreselijk naar jezelf toe. Dat je eerst nog gelooft in jezelf van: "oké, dat gaan we voortaan zo doen..."

En vooruit, het lukt eens niet. En nog een keer niet meteen.

En na de 1000ste keer dan twijfel je niet eens meer aan jezelf, maar je gelooft het ook gewoon niet meer. Dan denk je: ben ik nou GEK ofzo??

Soms heb ik een soort van piek, en die moet ik benutten en dan werk ik als een gek. En dat is het dan weer voor een tijdje.



Ik heb wel al een trucje bedacht.

Elke dag moet ik minimaal 3 zinvolle dingen gedaan hebben.

Tegelijkertijd moet ik het 'moeten' niet teveel benadrukken.

Bij mij komt het een beetje (denk ik) doordat ik redelijk perfectionistisch ben opgevoed met veel regels en moeten.

En ik heb dus echt een allergie voor alles wat moet.

Dus dan zeg ik soms: NIKS moet. Van niemand. Dat zeg ik dan een aantal keer hardop en dat voelt wel alsof er iets van me afvalt. Ik MOET niks, alles wat ik doe, doe ik puur voor mezelf. En om anderen te helpen (positief benoemen)

Natuurlijk weet ik ook wel dat vervelende dingen bij het leven horen, dat er geen luilekkerland bestaat.

Maar het vervelende is dus, dat ik ook met leuke taken en dingen dezelfde problemen ervaar (dat is dus het gekke).

Mijn leven is op zich heel leuk, dus daarom snap ik het niet.

heb nog niks van de reakties gelezen maar herken me er wel in!

voorbeeld: vandaag.....zou mijn administratie bijwerken die al twee maanden ligt op te stapelen en wat doe ik?



me de hele dag mengen in een discussie hier waar ik eigenlijk niks mee te maken heb



zit de hele dag met mijn hoofd in de pc-kast o mijn vervuilde huis maar niet te heven zien, maar ipv datik dan nuttige dingen ga doen zoals administratie,internetprovider opzeggen en nieuwe aanvragen, nieuwe gsm uitzoeken, enz, enz, enz ga ik weer de hele dag zitten forummen....



zo gaat dat dus niet 1 dag in de week maar bijna elke dag.



ik weet niet hoeveel tijd van mijn leven ik aan het verlummelen ben maar denk toch wel minstens de helft....

Mijn leven is ook heel leuk, ik heb een geweldige man, twee schattige jongetjes, fijn en best goedbetaald werk, een prettig huis, lieve familie, een paar goede vriendinnen en een uitgebreide kennissenkring.



Daarom is het zo krom, dat ik er zo weinig van kan genieten. Dat ik me altijd druk maak over wat niet goed gaat, ik bang ben voor elke fout. Er zit een onderstroom in mijn denken van paniek- en angstgevoelens. Soms verdwijnt hij doordat ik druk ben met allerlei dingen, maar zodra ik alleen ben of me probeer te concentreren op mijn werk, schiet hij weer omhoog en grijpt me als het ware bij de keel, kan ik niet meer rustig nadenken. En dan ben ik het grootste deel van de tijd bezig om hem weer weg te duwen, mijn angst te bezweren.

He mamalief, jij ook hier.... Ik weet over welke discussie je het hebt. Ik dacht me vanmiddag met succes los te hebben gerukt, totdat ik dit topic tegenkwam, dat een ware eyeopener blijkt. Nu ben ik helemaal verloren

het systeem van potjethee van de drie dingen per dag heb ik ook eens geprobeerd.

legde elke morgen keurig een briefje op tafel met de drie dingen die ik MOEST doen om er vervolgens de hele dag ontwijkend omheen te kijken....



discipline is een moeilijk woord voor me....

quote:Dejavu schreef op 04 februari 2009 @ 15:49:

He mamalief, jij ook hier.... Ik weet over welke discussie je het hebt. Ik dacht me vanmiddag met succes los te hebben gerukt, totdat ik dit topic tegenkwam, dat een ware eyeopener blijkt. Nu ben ik helemaal verloren



ja, die ja!



mijn eigen topic lag stil dus ben ik even gaan sneupen en als ik dan in een discussie beland ben ik verloren voor de rest van de dag....

Moeten is funest. willen is beter

Ha Jen,

Voor een vaste baan als redacteur heb je misschien HBO nodig, maar niet als je freelancer bent. Niemand kijkt naar je opleiding, alleen naar je publicaties. En je hebt bovendien een vader en broer die journalist zijn en dus weten wat een kwalitatief goed stuk is, dat is een groot voordeel! Probeer eens een stuk te schrijven, vraag ze of ze het willen beoordelen/redigeren en bied het aan bij een geschikt blad. Als je eenmaal iets hebt gepubliceerd, gaat het balletje waarschijnlijk vanzelf rollen. Zeker met jouw gouden contacten.

Ha, dat heb ik even makkelijk gezegd, Jen. Waarschijnlijk houdt je faalangst je tegen om het ook daadwerkelijk te doen. Maar heb je nooit iets in je leven geschreven, voor de schoolkrant misschien? En hoe vond je dat?

Gek he, dat er op zich toch aardig wat zijn die zich herkennen.

Het voelt gelijk iets minder erg aan op de één of andere manier.

Ik denk dat het heel erg helpt als je er met mensen over kan hebben die het begrijpen. Ik heb nu voor het eerst erover gesproken op dit forum. Verder nooit tegen niemand, je denkt toch dat niemand het begrijpt. En ik schaam me ook.

Wat mamalief ook zegt: dat je al de helft van je leven verlummeld hebt...zo erg. Dat iedereen nuttig bezig is, behalve jij.

Wat Dejavu zegt klinkt mij wel als perfectionisme. Een angst om dingen verkeerd te doen en het dan maar helemaal niet doen.

Ik heb ook met bepaalde dingen/opdrachten dat ik onbewust voel "dat kan ik niet, dat snappen anderen wel hoe dat moet maar ik niet" En dan doe ik het liever NIET, dan dat ik ga beginnen en jahoor stel je voor: ...dan blijkt daar straks ineens dat ik dus inderdaad te dom ben. Echt onzin, want ik ben slim (zeggen ze he, durf ik zelf eigenlijk niet te denken).

Dus ja, wat het nou is? Ik denk een combi van van alles wat hier al voorbijgekomen is.



Oja, van dat 'willen' ipv 'moeten'.

Hm...helaas werkt dat ook niet altijd. Zodat ik op een gegeven moment denk: Wíl ik het dan eigenlijk wel? Dan doe je het toch niet? Dan zeg je toch alles op, af en weet ik veel en dan blijf je bankhangen....

Nee...dat is het dan ook weer niet. Wat Wil Ik Nou?



Het liefst heb ik elke dag van iemand een echte goeie trap onder mn kont, die zo'n pijn doet dat ik het wel ga doen. En steeds als ik weer niet doe wat ik moet doen, krijg ik weer een schop oid. (het lijkt wel martelen haha)

"Bovendien beschikt iemand met ADD over een 'creatieve manier van denken'. Dit is ingegeven door de noodzaak elk onderdeel van de waargenomen informatie, in combinatie met reeds geïnternaliseerde informatie, eerst vanuit meerdere perspectieven te bestuderen, vervolgens verbanden te leggen, te analyseren en te vergelijken. Dit creatieve denken zorgt ervoor dat iemand met ADD, gedurende de loop van zijn of haar leven, interesse kan opbrengen voor veel uiteenlopende zaken en gaandeweg een leergierig, onderzoekend en kritisch analytisch denkend persoon wordt.



Dit 'creatieve' informatieverwerkingsproces stelt iemand met ADD in staat creatieve oplossingen te bedenken voor allerhande ontwikkelingen die zich voordoen en dit tevens te doen voor de problemen die deze ontwikkelingen met zich mee kunnen brengen. Op deze wijze is men (zeer) goed in staat, afhankelijk van de omstandigheid van het geval, te anticiperen en zichzelf keer op keer aan te passen. Gezegd kan worden dat iemand met ADD (zeer) bedreven is in het compenseren en verhullen. Iemand met ADD is hierdoor bijvoorbeeld in staat de problemen die hij of zij ondervindt op de werkvloer te verhullen en/of te compenseren zodat het op eerste gezicht lijkt dat hij of zij prima kan functioneren binnen het arbeidsproces."



Dit is ook zo herkenbaar. Zo'n persoonlijkheid heb ik precies en ik herken ook de problemen op de werkvloer. Ik heb een aantal keer binnen een bedrijf gewerkt, maar was na zes maanden helemaal op van 'het doen alsof'. Normaal functioneren kostte me zoveel energie en riep zoveel emoties op.

Mamalief, speciaal voor jou deze quote:



"En toch, hebben deze mensen een enorme capaciteit om te hopen en te dromen. Meer nog dan de meeste mensen, hebben personen met ADD een fantastisch voorstellingsvermogen. Ze denken in het groot en ze dromen grote dromen. Ze kunnen de kleinste mogelijkheid aangrijpen en zich voor-stellen hoe ze dit kunnen veranderen in een belangrijke door-braak. Ze kunnen een toevallige ontmoeting kunne doen uitlopen op een geweldige avond uit. Ze floreren door hun dromen en ze hebben organisatorische methoden nodig om duidelijk te zijn en om ze op het goede spoor te houden.



Maar zoals met de meeste dromers, gaan ze mank als de droom uit elkaar spat. Meestal als de diagnose ADD gesteld is, is dit uiteenspatten van dromen vaak genoeg gebeurd om ervoor te zorgen dat ze ervoor uitkijken om nog eens hoop te hebben. Het kleine kind houdt liever zijn mond, dan weer gepest te worden. De volwassene houdt liever zijn mond dicht dan het risico te lopen dat de zaken weer volledig in de soep lopen. De behandeling, moet dus beginnen met hoop."

Zo, nog even vijftig tips geknipt van de ADD-site. Als we hier nou eens mee beginnen, eitje toch ? Succes dames.



1. Zorg dat je zeker bent van de diagnose. Zorg dat je werkt met een professional met een werkelijk begrip van ADD en die ervoor zorgt dat andere vergelijkbare of samenhangen- de ziekten kunnen orden uitgesloten, zoals angst-stoor- nissen, depressie, schildklierproblemen, bipolaire stoor- nis, of obsessive-compulsive disorder.



2. School jezelf bij. Misschien is het allerbelangrijkste voor een goede behandeling wel, een goed begrip van de ziekte ADD. Lees boeken. Praat met deskundigen. Praat met andere volwassenen met ADD. Je bent dan in staat om je eigen behandeling op te stellen die past bij jouw specifieke versie van ADD.



3. Coaching. Het is handig voor je om een coach te hebben, iemand die dicht bij je staat, maar altijd met humor. Je coach kan je helpen om georganiseerd te blijven, ervoor zorgen dat je aan activiteiten blijft werken, je aanmoedigen of je helpen herinneren dat je weer aan het werk moet. Vriend, collega, of therapeut (het is mogelijk dat je partner je coach wordt, maar dit is wel riskant), een coach is iemand die ervoor zorgt dat zaken daadwerkelijk worden gedaan, je aanspoort zoals een trainer doet, je in de gaten houdt en meestal aan jouw kant staat. Een coach kan ongelooflijk behulpzaam zijn in de behandeling van ADD.



4. Aanmoediging. Volwassenen met ADD hebben grote hoeveelheden aanmoediging nodig. Dit is gedeeltelijk te wijten aan het feit dat ze enorme hoeveelheden zelfkritiek hebben, wat jaar in jaar uit alleen maar meer werd. Maar het gaat verder dan dat. Meer dan de doorsnee persoon, raakt de ADD volwassene de weg kwijt zonder aanmoediging en bloeit hij helemaal op als een kerstboom wanneer hij het wel krijgt. Vaak willen ze voor een ander werken volgens een patroon dat ze niet voor zichzelf zullen doen. Dit is niet "slecht", het is gewoon zo. Dit moet worden herkend en er moet gebruik van worden gemaakt.



5. Realiseer je wat ADD NIET is, bv ruzie met je moeder.



6. Leidt anderen op en betrek ze erbij. Net zoals het voor jou belangrijk is om je ziekte te begrijpen, zo geldt dat net zo goed, misschien zelfs wel meer voor de mensen in je omgeving. Familie, school, werk, vrienden. Zodra ze door hebben waar het om draait, begrijpen ze je beter en kunnen zelfs behulpzaam zijn.



7. Voel je niet meer schuldig over het feit dat je bezigheden zoekt met een grote mate van stimulatie. Begrijp dat je juist wordt aangetrokken tot sterk stimulerende situaties. Probeer ze alleen verstandig uit te zoeken en lig niet meer wakker over de "verkeerde" keuzen.



8. Luister naar de feedback van betrouwbare anderen. Volwassenen (en kinderen) met ADD zijn beruchte zelf-observanten. Ze gebruiken veel, van wat kan worden opgevat als ontkenning.



9. Overweeg om bij een supportgroep te gaan, of er zelf eentje op te richten. De meeste belangrijke informatie over ADD is helaas nog niet in de boeken terecht gekomen, maar blijft opgeslagen in de hoofden van mensen die ADD hebben. In een supportgroep kan deze informatie naar buiten komen. Bovendien bieden supportgroepen vaak precies de hulp die zo hard nodig is.



10. Probeer af te komen van alle negativiteit die zich door de jaren in je heeft opgebouwd, als je jaren door het leven bent gegaan, zonder te weten dat je ADD had. Een goede psychotherapeut kan hierbij behulpzaam zijn.



11. Voel je niet gebonden door conventionele carrière of conventionele manieren van omgaan met alles. Geef jezelf toestemming om jezelf te zijn. Stop met jezelf wijs te maken, dat je moet zijn zoals je altijd dacht dat je zou moeten zijn, dus bijvoorbeeld de model student, het georganiseerde staflid, en laat jezelf zijn zoals je bent.



12. Onthoudt, dat wat je hebt een neuropsychiatrische conditie is. Het is genetisch overgedragen. Het wordt veroorzaakt door biologie, door de manier waarop je hersenen 'bekabeld' zijn. Het is geen ziekte van de wil en ook geen moreel falen. Het wordt ook niet veroorzaakt door een zwakte in je karakter en ook geen onvermogen om volwassen te worden. De genezing kan dus ook niet worden gevonden in de kracht van de wil, ook niet in straf, niet in opoffering en ook niet in pijn. ONTHOUDT DIT ALTIJD. Hoewel veel mensen dit toch proberen, zijn er velen met ADD die veel moeite hebben om te accepteren dat de ziekte zijn grondslag vindt in biologie, in plaats van in het karakter.



13. Probeer anderen te helpen, die ADD hebben. Je leert er namelijk een hoop van over de ziekte en haar verloop, en je bovendien voel je jezelf er beter door.



(II) Beter Presteren.



14. Externe structuur. Structuur is de fundering in de non-medicamenteuze behandeling van kinderen met ADD. en waarschijnlijk geldt dit net zo voor volwassenen. Vervelend om op te stellen, maar eenmaal geïnstalleerd werkt structuur als de muren van de baan rond de bobslee. Ze zorgen ervoor dat je als een raket naar beneden kan en niet uit de baan vliegt.



Maak frequent gebruik van :



- lijsten



- kleur codering



- reminders/herinneringen aan iets



- briefjes/notities voor jezelf



- rituelen



- archieven



15. Kleur codering. Zoals hierboven al genoemd, verdient kleurcodering extra aandacht. Veel mensen met ADD zijn visueel georiënteerd. Doe hier je voordeel mee, door zaken te herinneren middels kleuren: Archieven, memo's, brieven, teksten, roosters etc. Bijna alles wat je normaal in zwarte letters op wit papier zet, kan beter worden herinnerd, vastgehouden en daardoor stimulerender werken. door het gebruik van kleur.



16. Gebruik pizzazz (zelfs Kramers woordenboek laat het hier afweten, een snickers voor degene die het weet

Rekening houdend met tip #15, probeer je omgeving zo stimulerend mogelijk in te richten, zonder dat je overloopt.



17. Richt je omgeving in op beloning in plaats van dat je constant wordt gedemotiveerd. Om te begrijpen hoe een demotiverende omgeving eruit ziet, hoeven veel ADD volwassen maar terug te denken aan hun (middelbare) schooltijd. Nu je de vrijheid hebt van een volwassene, kun je het leven zo inrichten, dat je niet steeds wordt herinnerd aan je tekortkomingen en grenzen.



18. Houdt er rekening mee en accepteer dat X % van de projecten waar je mee bezig gaat, relaties die je hebt en verplichtingen ongetwijfeld volledig de mist in gaan.



19. Omhels uitdagingen. ADD mensen worden gedreven door uitdagingen. Zolang je weet dat er niet van alles iets terecht komt, en je niet te perfectionistisch wordt of vaag, lukt het je om een heleboel dingen wel goed te doen en blijf je uit de problemen.



20. Stel deadlines. Dus data (en niet datums) waarop iets persé gedaan moet zijn.



21. Breek grote klussen in kleine klusjes op. Verbind deadlines aan de kleinere klusjes. Dan zal namelijk, als was het tovenarij, de grote taak als vanzelf gedaan worden. Dit is één van de meest simpele en effectieve methoden van alle organisatorische methoden. Vaak kan een grote klus gevoelsmatig een overweldigend effect hebben op iemand met ADD. Alleen de gedachte al om eraan te gaan werken, kan er voor zorgen dat er niet eens aan begonnen wordt. Aan de andere kant, als een grote klus in kleinere klusjes wordt opgebroken, blijkt het vaak erg makkelijk om die uit te voeren.



22. Stel prioriteiten. Voorkom uitstellen. Als het druk wordt, verliest een persoon met ADD het perspectief:

Het betalen van een parkeerboete kan net zo moeilijk worden als proberen de brand te blussen die in je prullenbak is ontstaan. Stel prioriteiten. Haal een keer diep adem. Doe de belangrijkste dingen eerst. Uitstellen, is éen van de basishandelingen van mensen met ADD. Je moet jezelf veel discipline opleggen om dit aan te zien komen en waar mogelijk uit de weg te gaan.



23. Accepteer dat je bang bent voor het feit dat zaken goed gaan. Accepteer scherpe kantjes als dingen te makkelijk gaan. Of als er eens geen conflict is. Maak dingen ook niet mooier dan ze zijn, om ze stimulerender te maken.



24. Probeer uit te vinden, waar en onder welke omstandigheden je het beste werkt: In een luidruchtige kamer, in de trein, ingepakt in drie dekens, luisterend naar muziek, whatever (is best een nederlands woord SJA). Kinderen en volwassenen met ADD presteren vaak het best onder nogal vreemde omstandigheden. Laat jezelf werken onder de omstandigheden waarbij je het best presteert.



25. Weet, dat het prima is om twee dingen tegelijk te doen:

Dus met iemand praten en ondertussen breien, Stevig nadenken terwijl je onder de douche staat, of een stukje gaan hardlopen terwijl je een vergadering voorbereidt. Vaak moeten mensen met ADD meerdere dingen tegelijk doen, om überhaupt iets af te ronden.



26. Doe iets waar je goed in bent. Wederom, als het je makkelijk lijkt af te gaan, prima. Er is geen enkele regel die bepaalt dat je alleen maar dingen moet doen die je niet goed kan.



27. Hou ruimte vrij tussen afspraken om je gedachten even op een rijtje te zetten. Overgangen zijn moeilijk voor ADD'ers en mini-pauzes kunnen de overgang vergemakkelijken.



28. Hou een notitieboekje bij de hand, in de auto, naast je bed of in je jas. Je weet namelijk nooit wanneer je een goed idee krijgt en ook niet wanneer je iets moet onthouden.



29. Lees met een pen in je hand. Niet alleen om dingen te onderstrepen of in de kantlijn te schrijven, maar ook voor de onvermijdelijke stroom van andere gedachten die opkomen tijdens het lezen.



(III) Omgaan met stemmingen.



30. Plan een structurele "uitblaastijd" in. Maak iedere week wat tijd vrij om gewoon even niets te doen en alles te laten vallen. Wat je ook wil doen : Jezelf bombarderen onder harde muziek, naar de racebaan gaan, een feest(maal) houden. Kies een activiteit waar je jezelf af en toe helemaal in kan verliezen.



31. Laadt regelmatig je eigen batterijen weer op. Samenhangend met # 30 , hebben mensen met ADD, dagelijks een paar momenten nodig om wat tijd te verspillen, zonder dat ze zich schuldig voelen. Een manier om deze tijd zonder schuldgevoel door te komen, is door het opladen van je batterijen te noemen. Doe een dutje. Kijk tv, mediteer. Iets rustig. Relaxend. Ontspannen.



32. Kies "goede" behulpzame verslavingen, zoals bijvoorbeeld sport. Veel volwassenen met ADD hebben een aanleg voor verslavend of dwangmatig gedrag in hun persoonlijkheid, in de zin dat ze altijd wel ergens aan verslaafd zijn. Zorg dat dit iets is waar je beter van wordt.



33. Begrijp stemmingswisselingen en leer hier mee omgaan. Begrijp dat je stemmingen doorlopend kunnen veranderen, ongeacht wat er in de wereld gebeurt. Verspil geen tijd met je af te vragen waar de stemmingswisseling vandaan komt en zoek ook niemand om de schuld te geven. Richt jezelf liever op leren accepteren dat je een slechte bui hebt, wetende dat het wel weer over gaat, en zoek manieren om het sneller te laten overgaan. Verandering van handelingen, bijvoorbeeld deelnemen aan een nieuwe activiteit (liefst interactief, dus niet kijken naar zwemmen, maar het zelf gaan doen), maar een gesprek houden met een vriend of gaan tennissen of een boek lezen, helpt enorm om over de stemming heen te komen.



34. Hou er rekening mee dat de volgende cyclus veel voorkomt bij volwassen met ADD:



- Iets "prikkelt" je psychologisch systeem, een verandering of een overgang, een teleurstelling of zelfs een succes. Het voorgaande kan behoorlijk triviaal zijn.



- Deze "prikkeling" wordt gevolgd door een mini-paniek, met een opeens optredend verlies van perspectief, de wereld wordt op zijn kop gezet.



- Je probeert om te gaan met deze paniek door je vaak obsessief en volhardend te richten op één aspect van de situatie. Dit kan een uur duren, of een dag of zelfs een paar maanden.



35. Leg scenario's/plannen klaar tegen de onvermijdelijke verveling. Maak een lijst van vrienden die je dan belt. Houdt een paar video's bij de hand die je altijd boeien en ervoor zorgen dat je helemaal wordt afgeleid. Zorg dat je makkelijk kan gaan sporten. Zorg dat je een bokszak of kussen bij de hand hebt om tegenaan te meppen als je extra veel kwade energie in je hebt. Bereidt een paar peptalks voor die je tegen jezelf kan houden zoals "Je bent dit al eens vaker tegengekomen, dit is gewoon de ADD-blues (ADD-dip), het zal snel weer over zijn, Alles gaat verder goed."



36. Verwacht depressie na succes. In het algemeen klagen mensen met ADD erover dat ze na een succes paradoxaal genoeg depressief worden. Dit komt omdat de enorme stimulatie van het achternajagen of verkrijgen van een doel, of de voorbereiding is verdwenen. De klus is geklaard. Of hij nou wint of verliest, iemand met ADD mist het probleem, de enorme stimulatie en voelt zich depressief.



37. Leer symbolen, slogans, gezegden als ezelsbruggetjes bij het adresseren van tegenvallers, fouten, missers, vergeten afspraken of stemmingswisselingen, die ervoor zorgen dat je de zaken snel weer in het juiste perspectief ziet. Dus als je linksaf slaat in plaats van rechtsaf waardoor de hele groep een omweg maakt van 20 minuten, zeg dan gewoon "Oh, daar gaat mijn ADD weer", Dan dat je een zes uur durende ruzie krijgt over het feit dat je onbewust probeert de hele trip te saboteren. Dit is geen excuus. Je blijft nog steeds verantwoordelijk voor je daden, maar het is goed om te weten waar je daden vandaan komen en waarvan niet.



38. Gebruik "time-outs" zoals bij kinderen. Als je overstuur bent of overgestimuleerd, neem dan een time-out. Ga even weg. Ontspan jezelf.



39. Leer opkomen voor jezelf. Volwassenen met ADD zijn er zo aan gewend om te worden bekritiseerd, dat ze onnodig veel in de verdediging springen als ze voor zichzelf willen opkomen. Probeer af te stappen van die verdedigende houding.



40. Voorkom voortijdige beëindiging van een project, een ruzie, een deal, een afspraak of een gesprek. Probeer niet gelijk alles af te kappen, ook al jeuken je handen om dat toch te doen.



41. Probeer succesvolle momenten te verlengen en te onthouden. Ook over langere tijd. Je moet jezelf hier bewust en expres in trainen, omdat je het anders weer net zo snel vergeet.



42. Onthoud dat ADD er meestal ook voor zorgt dat je overmatige interesse en aandacht (HYPERFOCUS) besteedt aan iets. Deze overmatige aandacht kan zowel constructief als destructief werken. Kijk uit voor het destructieve gebruik:

De aanleg om obsessief en vastgebeten vast te houden aan één of ander ingebeeld probleem, zonder het los te kunnen laten.



43. Sport veel en vaak. Je moet dit in je leven opnemen en erin houden. Sport is zonder meer eén van de beste behandelingen van ADD. Het helpt om agressie en overmatige energie op een positieve manier kwijt te raken. Het zorgt ook voor ruis-onderdrukking in je geest, het stimuleert je hormonale en neurochemische systeem op een natuurlijke, therapeutische manier en het ontspant en kalmeert je lichaam. Als je dat allemaal optelt bij de algemeen bekende gezondheidsredenen om aan sport te doen, dan zie je hoe belangrijk dit punt is. Maak er iets leuks van, zodat je er langere tijd mee bezig kan blijven, zo niet de rest van je hele leven.



44. Maak een goede keuze uit de mensen waarmee je omgaat. Het valt op hoezeer een ADD volwassene kan opbloeien door de keuze voor een specifiek maatje.



45. Leer te lachen om jezelf en anderen, met betrekking tot je symptomen, aangaande je vergeetachtigheid, je onvermogen om op tijd te letten, je tactloosheid of je impulsiviteit, of wat dan ook. Als je namelijk ontspannen genoeg bent om de lol van dit alles in te zien, dan zullen anderen je veel meer vergeven.



46. Plan activiteiten met vrienden. Houd je echt aan deze geplande activiteiten. Het is essentieel dat je verbonden blijft met andere mensen.



47. Zoek groepen en wordt er lid van, als je merkt dat mensen je mogen, waarderen, begrijpen of blij zijn dat je er bent.



48. Tegenovergesteld aan 47. Blijf niet te lang hangen bij groepen waarvan je de indruk hebt dat ze je niet waarderen, of begrijpen.



49. Deel complimenten uit, let op andere mensen. In het algemeen, leer sociale vaardigheden, zoals bijvoorbeeld van je coach.



50. Stel sociale deadlines.

Wow..het is gewoon eng, zo herkenbaar. Vooral de eerste alinea (van de vorige post). Bijna letterlijk op mijn lijf geschreven

Oké dan!

Ook weer opgelost

Wow, je kan schrijven én tekenen, ik ben jaloers. Mag ik je website-adres, ik ben wel benieuwd? Maar kan me voorstellen dat je hier liever anoniem bent, misschien later.

Vraag je broer inderdaad eens of er niet weer eens een mogelijkheid is samen te werken. Dat je dat die ene keer toen zo goed bevallen is. Gewoon op een luchtige manier, een beetje grappend, als je samen wat aangeschoten in het café zit bijvoorbeeld. Dan is het wat minder eng.

quote:Dejavu schreef op 04 februari 2009 @ 16:26:

Mamalief, speciaal voor jou deze quote:



"En toch, hebben deze mensen een enorme capaciteit om te hopen en te dromen. Meer nog dan de meeste mensen, hebben personen met ADD een fantastisch voorstellingsvermogen. Ze denken in het groot en ze dromen grote dromen. Ze kunnen de kleinste mogelijkheid aangrijpen en zich voor-stellen hoe ze dit kunnen veranderen in een belangrijke door-braak. Ze kunnen een toevallige ontmoeting kunne doen uitlopen op een geweldige avond uit. Ze floreren door hun dromen en ze hebben organisatorische methoden nodig om duidelijk te zijn en om ze op het goede spoor te houden.



Maar zoals met de meeste dromers, gaan ze mank als de droom uit elkaar spat. Meestal als de diagnose ADD gesteld is, is dit uiteenspatten van dromen vaak genoeg gebeurd om ervoor te zorgen dat ze ervoor uitkijken om nog eens hoop te hebben. Het kleine kind houdt liever zijn mond, dan weer gepest te worden. De volwassene houdt liever zijn mond dicht dan het risico te lopen dat de zaken weer volledig in de soep lopen. De behandeling, moet dus beginnen met hoop."



mooi, hele mooie tekst....

ook wel op mij van toepassing maar om nou te gaan denken dat ik ADD heb?

neh, dat klinkt mij als een makkelijke smoes om er mee weg te komen, ik ben gewoon aartsli!



ben sowieso niet van de etiketjes, als ik mijn dochters had laten testen hadden ze alledrie een etiketje gehad, ik noem het liever hun karakter....