Psyche
alle pijlers
Geen doorzettingsvermogen
woensdag 4 februari 2009 om 13:34
Hoi meiden,
Ik zit met een probleem waar ik mij eigenlijk nogal voor schaam. Eigenlijk al zolang als ik mij kan herinneren, heb ik totaal geen doorzettingsvermogen, behalve als het om de dingen ga die ik echt leuk vind.
Ik vind het moeilijk om, als het even tegen zit, iets vol te houden. Ik vind het een ontzettend vervelende eigenschap van mezelf en ondanks dat ik van mezelf wéét dat ik dit heb, lukt het me maar niet om er vanaf te komen.
Bijvoorbeeld wanneer het even tegen zit op het werk, meld ik me het liefst de volgende ochtend ziek. Als er problemen zijn met rekeningen, die opgelost moeten worden, vind ik het verschrikkelijk om er achteraan te bellen en stel ik dat zo lang mogelijk uit. Of toen ik nog op school zat: huiswerk maken deed ik het liefst helemaal niet, alleen wanneer het noodzakelijk was en dan nog op het allerlaatste moment.
Meestal voel ik me erg lusteloos en moe, en wanneer dit soort dingen tegen zitten ga ik er zo erg over nadenken en stel ik ze zo lang uit, dat ik op een gegeven moment een torenhoge drempel over moet stappen om het toch nog op te lossen.
Soms heb ik veel energie (dit is maar zelden) en kan ik alles een stuk beter aan. Dan denk ik, meid waar maak je je druk om. Maar die energie krijg ik eigenlijk alleen maar als er die dag echt leuke dingen spelen.
Wat kan ik hier nou aan doen? Ik weet het soms echt niet meer, dan denk ik bij mezelf, waarom geef je zo snel op?? Waar komt dit vandaan? En hoe kom ik er in godsnaam vanaf??? Ik schaam mij hier echt voor, ik ben al bijna 25 en volwassen genoeg om een verantwoordelijkheidsgevoel te hebben, maar vaak voelt het alsof ik dat totaal niet heb. Herkent iemand zich hier in? Of heeft iemand tips?
Ik zit met een probleem waar ik mij eigenlijk nogal voor schaam. Eigenlijk al zolang als ik mij kan herinneren, heb ik totaal geen doorzettingsvermogen, behalve als het om de dingen ga die ik echt leuk vind.
Ik vind het moeilijk om, als het even tegen zit, iets vol te houden. Ik vind het een ontzettend vervelende eigenschap van mezelf en ondanks dat ik van mezelf wéét dat ik dit heb, lukt het me maar niet om er vanaf te komen.
Bijvoorbeeld wanneer het even tegen zit op het werk, meld ik me het liefst de volgende ochtend ziek. Als er problemen zijn met rekeningen, die opgelost moeten worden, vind ik het verschrikkelijk om er achteraan te bellen en stel ik dat zo lang mogelijk uit. Of toen ik nog op school zat: huiswerk maken deed ik het liefst helemaal niet, alleen wanneer het noodzakelijk was en dan nog op het allerlaatste moment.
Meestal voel ik me erg lusteloos en moe, en wanneer dit soort dingen tegen zitten ga ik er zo erg over nadenken en stel ik ze zo lang uit, dat ik op een gegeven moment een torenhoge drempel over moet stappen om het toch nog op te lossen.
Soms heb ik veel energie (dit is maar zelden) en kan ik alles een stuk beter aan. Dan denk ik, meid waar maak je je druk om. Maar die energie krijg ik eigenlijk alleen maar als er die dag echt leuke dingen spelen.
Wat kan ik hier nou aan doen? Ik weet het soms echt niet meer, dan denk ik bij mezelf, waarom geef je zo snel op?? Waar komt dit vandaan? En hoe kom ik er in godsnaam vanaf??? Ik schaam mij hier echt voor, ik ben al bijna 25 en volwassen genoeg om een verantwoordelijkheidsgevoel te hebben, maar vaak voelt het alsof ik dat totaal niet heb. Herkent iemand zich hier in? Of heeft iemand tips?
woensdag 4 februari 2009 om 16:53
woensdag 4 februari 2009 om 17:08
quote:Dejavu schreef op 04 februari 2009 @ 16:44:
Wow, je kan schrijven én tekenen, ik ben jaloers. Mag ik je website-adres, ik ben wel benieuwd? Maar kan me voorstellen dat je hier liever anoniem bent, misschien later.
Vraag je broer inderdaad eens of er niet weer eens een mogelijkheid is samen te werken. Dat je dat die ene keer toen zo goed bevallen is. Gewoon op een luchtige manier, een beetje grappend, als je samen wat aangeschoten in het café zit bijvoorbeeld. Dan is het wat minder eng.Is er een manier om je een prive bericht te sturen?
Wow, je kan schrijven én tekenen, ik ben jaloers. Mag ik je website-adres, ik ben wel benieuwd? Maar kan me voorstellen dat je hier liever anoniem bent, misschien later.
Vraag je broer inderdaad eens of er niet weer eens een mogelijkheid is samen te werken. Dat je dat die ene keer toen zo goed bevallen is. Gewoon op een luchtige manier, een beetje grappend, als je samen wat aangeschoten in het café zit bijvoorbeeld. Dan is het wat minder eng.Is er een manier om je een prive bericht te sturen?
woensdag 4 februari 2009 om 17:11
Tja, ik weet ook niet wat je nou met etiketjes moet. Om het nou als een soort excuus te gaan gebruiken? Daar kom je niet verder mee. Maar misschien kan je wat met sommige tips, ook al heb je dan geen ADD, maar ben je gewoon aartslui.
High Hopes, pedagogiek of psychologie. Is er vanuit je huidige werk niet de mogelijkheid om je wat meer die kant op te ontwikkelen? Zonder dat je gelijk zo'n hele opleiding moet volgen?
High Hopes, pedagogiek of psychologie. Is er vanuit je huidige werk niet de mogelijkheid om je wat meer die kant op te ontwikkelen? Zonder dat je gelijk zo'n hele opleiding moet volgen?
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 4 februari 2009 om 17:13
quote:Jen84 schreef op 04 februari 2009 @ 13:34:
Meestal voel ik me erg lusteloos en moe, en wanneer dit soort dingen tegen zitten ga ik er zo erg over nadenken en stel ik ze zo lang uit, dat ik op een gegeven moment een torenhoge drempel over moet stappen om het toch nog op te lossen.
Wat een herkennig! Mag ik meedoen in dit topic? Zo heb ik rekeningen liggen, en gelukkig zijn ze onzichtbaar door alle troep op mijn bureau, dus hof ik ze neit te betalen, toch?....
Meestal voel ik me erg lusteloos en moe, en wanneer dit soort dingen tegen zitten ga ik er zo erg over nadenken en stel ik ze zo lang uit, dat ik op een gegeven moment een torenhoge drempel over moet stappen om het toch nog op te lossen.
Wat een herkennig! Mag ik meedoen in dit topic? Zo heb ik rekeningen liggen, en gelukkig zijn ze onzichtbaar door alle troep op mijn bureau, dus hof ik ze neit te betalen, toch?....
woensdag 4 februari 2009 om 17:15
Ook voor mij heel herkenbaar! Ook die schaamte. Ben ondertussen tiendejaars student... en vrees langzaamaan op feestjes gewoon echt de vraag 'wat doe jij', met als tweede vraag 'waarom ben je nog niet klaar dan?'
Ik laat nu trouwens wel onderzoeken of het ADD/ADHD zou kunnen zijn want ik blijf er maar door in problemen komen en heb dat uitstellen, plus concentratieproblemen en vergeetachtigheid ook al van heel jongs af aan. het is maar net hoeveel last je er van hebt. Ik ben uiteindelijk afgelopen oktober tot de conclusie gekomen dat ik er zonder gerichte hulp niet uit kom. Eerder heb ik die hulp juist altijd afgeslagen omdat ik het veel te beschamend vond om er uitgebreid over te praten en ook omdat ik vond dat ik 'gewoon niet zo lui moest zijn'...
Trouwens, over moeders die alles achter je aandragen/van alles voor je doen.... Ik had zo'n moeder ook. Door gesprekken met mijn moeder onlangs werd me opeens veel duidelijker waarom ze dat altijd deed. Ik vergat nl gewoon ongelofelijk veel en mij huishoudelijk werk laten doen was echt een gigantische strijd elke keer weer... Ze belt me nog steeds wel eens om me eraan te herinneren dat ik die avond langs zal komen en vaak ben ik dat dan idd vergeten... Gedrag van die moeder(s) kan dus ook gevolg ipv oorzaak vh probleem zijn
Ik laat nu trouwens wel onderzoeken of het ADD/ADHD zou kunnen zijn want ik blijf er maar door in problemen komen en heb dat uitstellen, plus concentratieproblemen en vergeetachtigheid ook al van heel jongs af aan. het is maar net hoeveel last je er van hebt. Ik ben uiteindelijk afgelopen oktober tot de conclusie gekomen dat ik er zonder gerichte hulp niet uit kom. Eerder heb ik die hulp juist altijd afgeslagen omdat ik het veel te beschamend vond om er uitgebreid over te praten en ook omdat ik vond dat ik 'gewoon niet zo lui moest zijn'...
Trouwens, over moeders die alles achter je aandragen/van alles voor je doen.... Ik had zo'n moeder ook. Door gesprekken met mijn moeder onlangs werd me opeens veel duidelijker waarom ze dat altijd deed. Ik vergat nl gewoon ongelofelijk veel en mij huishoudelijk werk laten doen was echt een gigantische strijd elke keer weer... Ze belt me nog steeds wel eens om me eraan te herinneren dat ik die avond langs zal komen en vaak ben ik dat dan idd vergeten... Gedrag van die moeder(s) kan dus ook gevolg ipv oorzaak vh probleem zijn
woensdag 4 februari 2009 om 17:20
quote:mamalief schreef op 04 februari 2009 @ 16:53:
herkenbaar hogehopen...ik wil ook wat gaanleren omdat ik het gevoel heb ver nder mijn capaciteiten te werken en later als ik groot ben wel eens wat anders wil gaan doen, maar idd verder dan kijken komt het niet...
ik weet nog niet eens wat ik wil dus jij bent aleen stapje verder!Ik dénk dat ik dit wil he..elke keer kom ik weer op deze opleidingen terug maar doe er nooit wat mee. Ja, 1x heb ik een thuisstudie opgepakt, HBO psychologie..weet nu alleen dat een thuisstudie niks voor mij is..ik heb echt te weinig discipline..ik deed dus gewoon niks..
herkenbaar hogehopen...ik wil ook wat gaanleren omdat ik het gevoel heb ver nder mijn capaciteiten te werken en later als ik groot ben wel eens wat anders wil gaan doen, maar idd verder dan kijken komt het niet...
ik weet nog niet eens wat ik wil dus jij bent aleen stapje verder!Ik dénk dat ik dit wil he..elke keer kom ik weer op deze opleidingen terug maar doe er nooit wat mee. Ja, 1x heb ik een thuisstudie opgepakt, HBO psychologie..weet nu alleen dat een thuisstudie niks voor mij is..ik heb echt te weinig discipline..ik deed dus gewoon niks..
woensdag 4 februari 2009 om 17:21
quote:Dejavu schreef op 04 februari 2009 @ 17:11:
Tja, ik weet ook niet wat je nou met etiketjes moet. Om het nou als een soort excuus te gaan gebruiken? Daar kom je niet verder mee. Maar misschien kan je wat met sommige tips, ook al heb je dan geen ADD, maar ben je gewoon aartslui.
High Hopes, pedagogiek of psychologie. Is er vanuit je huidige werk niet de mogelijkheid om je wat meer die kant op te ontwikkelen? Zonder dat je gelijk zo'n hele opleiding moet volgen?Ben ik nog niet actief achter aan geweest..en ergens wil ik ook zo graag van werkgever wisselen..
Tja, ik weet ook niet wat je nou met etiketjes moet. Om het nou als een soort excuus te gaan gebruiken? Daar kom je niet verder mee. Maar misschien kan je wat met sommige tips, ook al heb je dan geen ADD, maar ben je gewoon aartslui.
High Hopes, pedagogiek of psychologie. Is er vanuit je huidige werk niet de mogelijkheid om je wat meer die kant op te ontwikkelen? Zonder dat je gelijk zo'n hele opleiding moet volgen?Ben ik nog niet actief achter aan geweest..en ergens wil ik ook zo graag van werkgever wisselen..
woensdag 4 februari 2009 om 17:26
Inderdaad Phien, als moeder wil je je kind helpen, dus als je een vergeetachtig, slordig kind hebt, dan ga je automatisch meer voor dat kind regelen. Zeker als je kind er weinig aan lijkt te kunnen doen, het in zijn karakter zit. In de hoop dat het je tips/aanpak gaat oppikken en het voortaan misschien zelf kan, in ons geval dus helaas ijdele hoop.
Superfuture, wat bij mij helpt, is alle rekeningen in een speciale doos doen. Eens in de zoveel tijd, wanneer ik genoeg moed heb verzameld, neem ik die doos dan onder handen. Overigens doe ik dat het liefste ook onder flinke druk, zo moet ik nog altijd mijn belastingaangifte over 2007 regelen...
Jen, ik zal even kijken hoe je een privebericht kunt sturen, zonder dat ik mijn email-adres hier hoef te vermelden. Ik moet nu alleen wel mijn kinderen gaan ophalen en mijn man komt zo thuis. En die heeft beloofd me van het Viva-forum weg te houden, zodat ik eindelijk eens aan het werk ga (weer een kostbare werkdag verlummeld). Het kan dus (hopelijk) wel even duren.
Superfuture, wat bij mij helpt, is alle rekeningen in een speciale doos doen. Eens in de zoveel tijd, wanneer ik genoeg moed heb verzameld, neem ik die doos dan onder handen. Overigens doe ik dat het liefste ook onder flinke druk, zo moet ik nog altijd mijn belastingaangifte over 2007 regelen...
Jen, ik zal even kijken hoe je een privebericht kunt sturen, zonder dat ik mijn email-adres hier hoef te vermelden. Ik moet nu alleen wel mijn kinderen gaan ophalen en mijn man komt zo thuis. En die heeft beloofd me van het Viva-forum weg te houden, zodat ik eindelijk eens aan het werk ga (weer een kostbare werkdag verlummeld). Het kan dus (hopelijk) wel even duren.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 4 februari 2009 om 17:28
quote:Dejavu schreef op 04 februari 2009 @ 17:11:
Tja, ik weet ook niet wat je nou met etiketjes moet. Om het nou als een soort excuus te gaan gebruiken? Daar kom je niet verder mee. Maar misschien kan je wat met sommige tips, ook al heb je dan geen ADD, maar ben je gewoon aartslui.
Dat heb ik mezelf dus ook heel lang afgevraagd.
Maar onlangs dus besloten dat, of ik nou aarslui ben of ADD heb, ik hoe dan ook gewoon erg graag hulp wil.
Ook aarsluiheid moet af te leren zijn toch? (en de vergeetachtigheid, en de moeite met concentreren... hopelijk... misschien... ook)
Alleen lukt me dat niet in m'n upje... (zal die aarsluiheid wel weer zijn )
En die diagnose... tsja zie ik nu als voorwaarde om die hulp te krijgen. Niet om vervolgens trots mee te gaan zwaaien, zo van 'kijk eens wat ik heb', maar als niet meer of minder dan een startpunt voor hulp. Hoop ik. Heb ik eiindelijk ook weer eens ergens hoop in...
Tja, ik weet ook niet wat je nou met etiketjes moet. Om het nou als een soort excuus te gaan gebruiken? Daar kom je niet verder mee. Maar misschien kan je wat met sommige tips, ook al heb je dan geen ADD, maar ben je gewoon aartslui.
Dat heb ik mezelf dus ook heel lang afgevraagd.
Maar onlangs dus besloten dat, of ik nou aarslui ben of ADD heb, ik hoe dan ook gewoon erg graag hulp wil.
Ook aarsluiheid moet af te leren zijn toch? (en de vergeetachtigheid, en de moeite met concentreren... hopelijk... misschien... ook)
Alleen lukt me dat niet in m'n upje... (zal die aarsluiheid wel weer zijn )
En die diagnose... tsja zie ik nu als voorwaarde om die hulp te krijgen. Niet om vervolgens trots mee te gaan zwaaien, zo van 'kijk eens wat ik heb', maar als niet meer of minder dan een startpunt voor hulp. Hoop ik. Heb ik eiindelijk ook weer eens ergens hoop in...
woensdag 4 februari 2009 om 17:31
Hoi meisjes, wat een interessant onderwerp! En zo herkenbaar ook. Ik (36) kan ook slecht zijn in dingen regelen en de enige strategie die ik heb ontwikkeld om met problemen 'om te gaan' is: vluchten Vermijden.
Ook hier zo'n mama die alles voor mij deed en dacht, en dat doet ze nog steeds. Het wil er maar niet in bij haar dat ik ook zelfstandig kan opereren. Ze heeft me ook voor van alles en nog wat willen behoeden, met als gevolg dat ik op mensen en dingen af stappen nog steeds erg spannend vind (zal deels ook wel karakter zijn).
En de faalangst herken ik ook. Dat kan zo diep zitten dat je het niet eens als faalangst herkent, zoals jij, Sunny. Wat Suzeli zegt.
Wat volgens mij goed kan helpen, is verandering doorvoeren in heel kleine stapjes. Zodat het niet eng of vervelend meer is. Als je te veel ineens wilt, dan verval je al snel weer in 'laat dan maar helemaal zitten'. Dan blijft die drempel torenhoog.
Ook hier zo'n mama die alles voor mij deed en dacht, en dat doet ze nog steeds. Het wil er maar niet in bij haar dat ik ook zelfstandig kan opereren. Ze heeft me ook voor van alles en nog wat willen behoeden, met als gevolg dat ik op mensen en dingen af stappen nog steeds erg spannend vind (zal deels ook wel karakter zijn).
En de faalangst herken ik ook. Dat kan zo diep zitten dat je het niet eens als faalangst herkent, zoals jij, Sunny. Wat Suzeli zegt.
Wat volgens mij goed kan helpen, is verandering doorvoeren in heel kleine stapjes. Zodat het niet eng of vervelend meer is. Als je te veel ineens wilt, dan verval je al snel weer in 'laat dan maar helemaal zitten'. Dan blijft die drempel torenhoog.
woensdag 4 februari 2009 om 17:39
quote:Puck9 schreef op 04 februari 2009 @ 17:31:
Hoi meisjes, wat een interessant onderwerp! En zo herkenbaar ook. Ik (36) kan ook slecht zijn in dingen regelen en de enige strategie die ik heb ontwikkeld om met problemen 'om te gaan' is: vluchten Vermijden.
Ook hier zo'n mama die alles voor mij deed en dacht, en dat doet ze nog steeds. Het wil er maar niet in bij haar dat ik ook zelfstandig kan opereren. Ze heeft me ook voor van alles en nog wat willen behoeden, met als gevolg dat ik op mensen en dingen af stappen nog steeds erg spannend vind (zal deels ook wel karakter zijn).
Ja dan is het natuurlijk wel weer een ander verhaal, als ze je echt geen ruimte laat om dingen zelf uit te zoeken enzo. Dat deed/doet mijn moeder dan weer niet, die liet me alle ruimte (maar vroeg wel, voor ik op middelbare school de deur uit ging: "heb je je lunch/sportspullen [vul maar in] wel bij je?" En die was ik dan idd meestal vergeten...).
Maar als je het zo opschrijft kan ik me dus idd best voorstellen dat je daar wat aan overhoudt later, zoals vrees om op mensen af te stappen of om in het algemeen nieuwe dingen te ondernemen (heb ik dan weer totaal niet). En ja natuurlijk is het ook karakter... Opvoeding, karakter, genen, lastig te ontwarren pakket altijd.
Wat betreft de kleine stapjes... dat is wel een goed advies als het probleem bij perfectionisme/faalangst ligt. Maar is bij mij bv (en mss nog aantal anderen hier, ik weet niet hoe het bij TO zit?) dan weer niet het struikelblok.
Ik zie er meer gewoon erg tegen op om me ergens echt op te moeten concentreren. Ook als het maar 10 minuten is. Omdat concentratie voor mij een behoorlijke strijd is. M.n. leeswerk, bij schrijven en het 'doen' van andere dingen gaat het me weer makkelijker af om mijn hoofd erbij te houden.
Hoi meisjes, wat een interessant onderwerp! En zo herkenbaar ook. Ik (36) kan ook slecht zijn in dingen regelen en de enige strategie die ik heb ontwikkeld om met problemen 'om te gaan' is: vluchten Vermijden.
Ook hier zo'n mama die alles voor mij deed en dacht, en dat doet ze nog steeds. Het wil er maar niet in bij haar dat ik ook zelfstandig kan opereren. Ze heeft me ook voor van alles en nog wat willen behoeden, met als gevolg dat ik op mensen en dingen af stappen nog steeds erg spannend vind (zal deels ook wel karakter zijn).
Ja dan is het natuurlijk wel weer een ander verhaal, als ze je echt geen ruimte laat om dingen zelf uit te zoeken enzo. Dat deed/doet mijn moeder dan weer niet, die liet me alle ruimte (maar vroeg wel, voor ik op middelbare school de deur uit ging: "heb je je lunch/sportspullen [vul maar in] wel bij je?" En die was ik dan idd meestal vergeten...).
Maar als je het zo opschrijft kan ik me dus idd best voorstellen dat je daar wat aan overhoudt later, zoals vrees om op mensen af te stappen of om in het algemeen nieuwe dingen te ondernemen (heb ik dan weer totaal niet). En ja natuurlijk is het ook karakter... Opvoeding, karakter, genen, lastig te ontwarren pakket altijd.
Wat betreft de kleine stapjes... dat is wel een goed advies als het probleem bij perfectionisme/faalangst ligt. Maar is bij mij bv (en mss nog aantal anderen hier, ik weet niet hoe het bij TO zit?) dan weer niet het struikelblok.
Ik zie er meer gewoon erg tegen op om me ergens echt op te moeten concentreren. Ook als het maar 10 minuten is. Omdat concentratie voor mij een behoorlijke strijd is. M.n. leeswerk, bij schrijven en het 'doen' van andere dingen gaat het me weer makkelijker af om mijn hoofd erbij te houden.
anoniem_79252 wijzigde dit bericht op 04-02-2009 17:44
Reden: afdwalende gedachtekronkel eruit gesloopt
Reden: afdwalende gedachtekronkel eruit gesloopt
% gewijzigd
woensdag 4 februari 2009 om 17:52
Hoi Phien, misschien kun je de stap ook dan kleiner maken? Dat je je in eerste instantie twee minuten ergens op concentreert, of één, in plaats van tien. En dan weer iets anders doet. Zodat je er niet tegenop hoeft te zien.
Ik ben op zich ook wel heel vrij gelaten hoor, het is meer, ik weet niet, mijn moeder is zo bezorgd. Ze is dan zo bezig met bezorgd zijn dat ze mij niet het vertróuwen geeft dat ik het allemaal best zelf kan, zoiets.
Zo, en nu ga ik even het uitstellen van mijn administratie doen niet langer uitstellen Ik ga 1 nota schrijven!
Ik ben op zich ook wel heel vrij gelaten hoor, het is meer, ik weet niet, mijn moeder is zo bezorgd. Ze is dan zo bezig met bezorgd zijn dat ze mij niet het vertróuwen geeft dat ik het allemaal best zelf kan, zoiets.
Zo, en nu ga ik even het uitstellen van mijn administratie doen niet langer uitstellen Ik ga 1 nota schrijven!
woensdag 4 februari 2009 om 18:01
quote:Puck9 schreef op 04 februari 2009 @ 17:52:
Hoi Phien, misschien kun je de stap ook dan kleiner maken? Dat je je in eerste instantie twee minuten ergens op concentreert, of één, in plaats van tien. En dan weer iets anders doet. Zodat je er niet tegenop hoeft te zien.
Ja mss toch wel idee. Ander probleem is dat ik snel afhaak. Maar vaak opnieuw beginnen moet toch betekenen dat ik uiteindelijk meer doe... Ik heb ben vandaag ook al zeker 10 keer begonnen met dat boek. En dat dan zowaar wel 5 minuten volgehouden. Maar daarna dwaal ik weer af...
Vriend suggereerde (ihkv 'ik word gewoon zo moe van mezelf'-gesprek dat ik tijdens het eten -- leuk moment, not -- opstartte) om een kookwekker in te stellen (wel eentje die niet zo irritant tikt, want als je het bloed onder mijn nagels vandaan wil hebben ). Steeds 5 minuten. Dus 5 minuten studeren, dan 5 minuten wat anders. Bij gebrek aan 'ping' of ander geluid vliegt de tijd nu nl ongemerkt voorbij tijdens mijn 'pauzes', die dan dus voor ik het weet niet 5 minuten maar 1 of 2 uur duren...
Die wekker heb ik nog niet gekocht. Maar dat moet ik idd maar eens gaan doen. Morgen. (goh wat een toeval, de winkels zijn nu nét dicht )
Hoi Phien, misschien kun je de stap ook dan kleiner maken? Dat je je in eerste instantie twee minuten ergens op concentreert, of één, in plaats van tien. En dan weer iets anders doet. Zodat je er niet tegenop hoeft te zien.
Ja mss toch wel idee. Ander probleem is dat ik snel afhaak. Maar vaak opnieuw beginnen moet toch betekenen dat ik uiteindelijk meer doe... Ik heb ben vandaag ook al zeker 10 keer begonnen met dat boek. En dat dan zowaar wel 5 minuten volgehouden. Maar daarna dwaal ik weer af...
Vriend suggereerde (ihkv 'ik word gewoon zo moe van mezelf'-gesprek dat ik tijdens het eten -- leuk moment, not -- opstartte) om een kookwekker in te stellen (wel eentje die niet zo irritant tikt, want als je het bloed onder mijn nagels vandaan wil hebben ). Steeds 5 minuten. Dus 5 minuten studeren, dan 5 minuten wat anders. Bij gebrek aan 'ping' of ander geluid vliegt de tijd nu nl ongemerkt voorbij tijdens mijn 'pauzes', die dan dus voor ik het weet niet 5 minuten maar 1 of 2 uur duren...
Die wekker heb ik nog niet gekocht. Maar dat moet ik idd maar eens gaan doen. Morgen. (goh wat een toeval, de winkels zijn nu nét dicht )
woensdag 4 februari 2009 om 18:07
Is het werkelijk zo erg om je niet in te zetten waar je niet achter staat ?
Ik heb ook geen doorzettingsvermogen met heel veel dingen.. Sporten in de sportschool = drama
hardlopen buiten = drama
Terwijl ik vroeger alle dagen in de stallen was met mijn paarden ,heel fanatiek paard reed , elk weekend op concours was met mijn paarden... paarden wegens omstandigheden verkocht en ben nooit meer zo intensief met sporten bezig geweest als 2 weken geleden. Ik ging 2 weken geleden mee op wintersport, leerde skieen. Ondanks mijn barstende spierpijn , kon amper lopen , maar ik ging elke ochtend met mijn skies op mijn schouders en stokken in de hand gekleed in skikleding weer naar de oefenpiste om te leren skieen omdat ik het gewoon onwijs leuk vond..
Voor mij is het nu wel duidelijk ik wil mij alleen inzetten en heb alleen doorzettingsvermogen voor dingen die mij echt interesseren en waar ik plezier in heb..
En of dat erg is ? Nee ik vind van niet , ik voel mij er rustig en prima onder.
Ik heb ook geen doorzettingsvermogen met heel veel dingen.. Sporten in de sportschool = drama
hardlopen buiten = drama
Terwijl ik vroeger alle dagen in de stallen was met mijn paarden ,heel fanatiek paard reed , elk weekend op concours was met mijn paarden... paarden wegens omstandigheden verkocht en ben nooit meer zo intensief met sporten bezig geweest als 2 weken geleden. Ik ging 2 weken geleden mee op wintersport, leerde skieen. Ondanks mijn barstende spierpijn , kon amper lopen , maar ik ging elke ochtend met mijn skies op mijn schouders en stokken in de hand gekleed in skikleding weer naar de oefenpiste om te leren skieen omdat ik het gewoon onwijs leuk vond..
Voor mij is het nu wel duidelijk ik wil mij alleen inzetten en heb alleen doorzettingsvermogen voor dingen die mij echt interesseren en waar ik plezier in heb..
En of dat erg is ? Nee ik vind van niet , ik voel mij er rustig en prima onder.
woensdag 4 februari 2009 om 18:37
quote:Phien schreef op 04 februari 2009 @ 17:28:
Maar onlangs dus besloten dat, of ik nou aarslui ben of ADD heb, ik hoe dan ook gewoon erg graag hulp wil.
aarslui... oeps. Aardslui bedoelde ik.
Maar dat terzijde want de vijfminutenpauze die ik mezelf zonet heb toegestaan is alweer voorbij
Jaja. Ik heb zonet 10 hele minuten gestudeerd!
En dat ga ik nu gelijk nog maar eens doen
Maar onlangs dus besloten dat, of ik nou aarslui ben of ADD heb, ik hoe dan ook gewoon erg graag hulp wil.
aarslui... oeps. Aardslui bedoelde ik.
Maar dat terzijde want de vijfminutenpauze die ik mezelf zonet heb toegestaan is alweer voorbij
Jaja. Ik heb zonet 10 hele minuten gestudeerd!
En dat ga ik nu gelijk nog maar eens doen
woensdag 4 februari 2009 om 19:09
Wauw, ik heb de meeste info op de websites gelezen en ik herken mij vrijwel overal in. In tegenstelling tot mamalief denk ik niet dat dit voor mij een smoes is om er mee weg te komen, maar dit klinkt meer als eeeeeindelijk de reden voor mijn gedrag!!! Eeeeindelijk begrijp ik waar mijn gedrag vandaan komt en dat het dus niet te wijten is aan luiheid!!! Ik weet van mijzelf ook dat ik niet lui ben (maar werd soms wel zo bestempeld, wat zeer kwetsend is), ik denk dat echt luie mensen (bestaan die? of zit er altijd iets achter?) ook lui in hun hoofd zijn en dat ben ik totaal niet!!!
En zoals ik op de website las, OF ik ben verlamd OF ik ga als een tornado, een tussenweg is er vaak niet, en dat klopt als een bus bij mij. Ik voldoe trouwens aan alle kenmerken die er gesteld worden.
Ik denk er nu serieus over om een verwijzing bij de huisarts te vragen voor een psycholoog of psychiater die een officiele diagnose kan stellen, want dan pas weet ik zeker dat ik ADD heb. Ik heb nu zelf een zeer groot vermoeden dat het ADD is en ik ben een beetje half in shock nu eerlijk gezegd. Ik kan mij nog commentaar van de lagere school herinneren en van de brugklas, die ik pas nu kan plaatsen!!! Ik loop hier al zover ik mij kan herinneren tegenaan en nu op mijn 38e kom ik erachter dat er misschien een naam voor is!!!
Is er iemand hier die een officiele diagnose heeft?
@Suzeli, bedankt Suzeli voor deze mega eye-opener! Het is nu wel even een grote chaos in mij hoofd, ook omdat veel dingen op z'n plek vallen nu.......
En zoals ik op de website las, OF ik ben verlamd OF ik ga als een tornado, een tussenweg is er vaak niet, en dat klopt als een bus bij mij. Ik voldoe trouwens aan alle kenmerken die er gesteld worden.
Ik denk er nu serieus over om een verwijzing bij de huisarts te vragen voor een psycholoog of psychiater die een officiele diagnose kan stellen, want dan pas weet ik zeker dat ik ADD heb. Ik heb nu zelf een zeer groot vermoeden dat het ADD is en ik ben een beetje half in shock nu eerlijk gezegd. Ik kan mij nog commentaar van de lagere school herinneren en van de brugklas, die ik pas nu kan plaatsen!!! Ik loop hier al zover ik mij kan herinneren tegenaan en nu op mijn 38e kom ik erachter dat er misschien een naam voor is!!!
Is er iemand hier die een officiele diagnose heeft?
@Suzeli, bedankt Suzeli voor deze mega eye-opener! Het is nu wel even een grote chaos in mij hoofd, ook omdat veel dingen op z'n plek vallen nu.......
woensdag 4 februari 2009 om 19:16
quote:mamalief schreef op 04 februari 2009 @ 18:41:
leuk, even een zelftest doen en dokter internet vertelt je precies wat je mankeert: limbische ADD.
hmmzz....ga dr maar niet mee naar n echte arts, krijg ik nog een etiketje ook nog.
nou ja die internettestjes zeggen natuurlijk niet zo heel veel. Indicatie, meer niet. Bij PsyQ krijgt geloof ik maar de helft die zich voor adhd onderzoek aanmeldt ook echt uiteindelijk die diagnose.
Maar puur het krijgen van een etiketje... wat heb je er precies op tegen?
Die etiketjes zijn toch uitgevonden om ervoor te zorgen dat mensen de hulp krijgen die ze nodig hebben. Bv iemand die 'geen doorzettingsvermogen' heeft door perfectionisme of angststoornis heeft (deels) gewoon andere hulp nodig dan iemand met ADD/ADHD.
Dus áls je er ooit hulp mee zou willen (als in: het voor jou echt niet meer werkbaar/acceptabel is), tsja, dan kan zo'n etiketje er wel een hoop toe bijdragen dat je tenminste hulp krijgt waar je ook echt wat aan hebt.
Zo heb ik heb bv jaren pillen en ook wat therapie gehad tegen een depressie die bij nader inzien hoogstwaarschijnlijk gewoon niet had. Want ja, ook daarbij komen uitstelgedrag, concentratieproblemen, vergeetachtigheid etc voor. Al die moeite voor niks. Pillen hielpen niet (maar wél fiks last van de bijwerkingen, dat dan weer wel, en na het stoppen nog een half jaar lang ook een rits klachten die ik daarvoor en daarna nooit heb gehad, zoals paniekaanvallen), en al dat gepraat bij de psycholoog... ach laten we zeggen dat ik heb geleerd om mijn jeugdverhaal mooi en bondig samen te vatten. Maar dat ik er verder echt wat aan heb gehad.... neuh.
Als ze toen gewoon serieus hadden onderzocht wat de oorzaak van mijn 'klachten' was, had dat denk ik (hoop ik toch) een hoop zinloos gedoe kunnen voorkomen
leuk, even een zelftest doen en dokter internet vertelt je precies wat je mankeert: limbische ADD.
hmmzz....ga dr maar niet mee naar n echte arts, krijg ik nog een etiketje ook nog.
nou ja die internettestjes zeggen natuurlijk niet zo heel veel. Indicatie, meer niet. Bij PsyQ krijgt geloof ik maar de helft die zich voor adhd onderzoek aanmeldt ook echt uiteindelijk die diagnose.
Maar puur het krijgen van een etiketje... wat heb je er precies op tegen?
Die etiketjes zijn toch uitgevonden om ervoor te zorgen dat mensen de hulp krijgen die ze nodig hebben. Bv iemand die 'geen doorzettingsvermogen' heeft door perfectionisme of angststoornis heeft (deels) gewoon andere hulp nodig dan iemand met ADD/ADHD.
Dus áls je er ooit hulp mee zou willen (als in: het voor jou echt niet meer werkbaar/acceptabel is), tsja, dan kan zo'n etiketje er wel een hoop toe bijdragen dat je tenminste hulp krijgt waar je ook echt wat aan hebt.
Zo heb ik heb bv jaren pillen en ook wat therapie gehad tegen een depressie die bij nader inzien hoogstwaarschijnlijk gewoon niet had. Want ja, ook daarbij komen uitstelgedrag, concentratieproblemen, vergeetachtigheid etc voor. Al die moeite voor niks. Pillen hielpen niet (maar wél fiks last van de bijwerkingen, dat dan weer wel, en na het stoppen nog een half jaar lang ook een rits klachten die ik daarvoor en daarna nooit heb gehad, zoals paniekaanvallen), en al dat gepraat bij de psycholoog... ach laten we zeggen dat ik heb geleerd om mijn jeugdverhaal mooi en bondig samen te vatten. Maar dat ik er verder echt wat aan heb gehad.... neuh.
Als ze toen gewoon serieus hadden onderzocht wat de oorzaak van mijn 'klachten' was, had dat denk ik (hoop ik toch) een hoop zinloos gedoe kunnen voorkomen
woensdag 4 februari 2009 om 19:25
quote:sunny31 schreef op 04 februari 2009 @ 19:09:
Is er iemand hier die een officiele diagnose heeft?
Nee, zit wel (net als Suzeli) nog/al in diagnostisch traject.
Maar er is hier onder psyche ook topic specifiek over ADD/ADHD, waar wel mensen posten die al diagnose hebben (en ook mensen die dat nog niet hebben).
Maar wat iemand hier ook al zei, daar gaat het wel veel meer over psychologische hulp en pillen. Daar moet je tegenkunnen... maar nu je je helemaal 'geeyeopend' voelt is het mss wel interessant om er eens te kijken
Zo en nu weer aan de studie, en vriend aansporen eens te gaan koken...
Is er iemand hier die een officiele diagnose heeft?
Nee, zit wel (net als Suzeli) nog/al in diagnostisch traject.
Maar er is hier onder psyche ook topic specifiek over ADD/ADHD, waar wel mensen posten die al diagnose hebben (en ook mensen die dat nog niet hebben).
Maar wat iemand hier ook al zei, daar gaat het wel veel meer over psychologische hulp en pillen. Daar moet je tegenkunnen... maar nu je je helemaal 'geeyeopend' voelt is het mss wel interessant om er eens te kijken
Zo en nu weer aan de studie, en vriend aansporen eens te gaan koken...
woensdag 4 februari 2009 om 19:37
@ ik weet niet wie het schreef, maar ik heb ook totaal geen zin om medicatie te slikken als Ritalin ofzo. Ik weet ook niet wat er verder precies aan gedaan kan worden, maar ik heb gelezen dat coaching wel kan helpen of een groepje waarin je elkaar kunt steunen en stimuleren.
Ik zou wel ervaren ADD'ers willen lezen, die concrete dingen in hun leven gebruiken die daadwerkelijk helpen. Ik lees iets over lijstjes en kleurtjes enzo, maar dat soort dingen heb ik allemaal al een keer uitgeprobeerd en helpen maar even bij mij.
Ik heb op het forum van addonline ook dingen gelezen waarvan ik denk dat die niet zozeer met ADD te maken hebben, maar dat elke willekeurig persoon daar last van kan hebben. Ik denk dat er veel onterecht onder de noemer ADD terecht komt.
Mijn kenmerken zijn typisch voor ADD en ik heb ze al zolang ik mij kan heugen, prive, school, werk, en verschillende levensfases... Ik ben nu echt benieuwd of het ook officieel als ADD bestempeld gaat worden.
Ik zou wel ervaren ADD'ers willen lezen, die concrete dingen in hun leven gebruiken die daadwerkelijk helpen. Ik lees iets over lijstjes en kleurtjes enzo, maar dat soort dingen heb ik allemaal al een keer uitgeprobeerd en helpen maar even bij mij.
Ik heb op het forum van addonline ook dingen gelezen waarvan ik denk dat die niet zozeer met ADD te maken hebben, maar dat elke willekeurig persoon daar last van kan hebben. Ik denk dat er veel onterecht onder de noemer ADD terecht komt.
Mijn kenmerken zijn typisch voor ADD en ik heb ze al zolang ik mij kan heugen, prive, school, werk, en verschillende levensfases... Ik ben nu echt benieuwd of het ook officieel als ADD bestempeld gaat worden.
woensdag 4 februari 2009 om 19:53
@ phen, ik schreef dat net oo deels gekcherend, deels in shock over wat ik had gelezen allemaal.
zeinetnog tegen een vriend: weg met de prozac, kom maar op met de ritalin!
misschien slik ik die rommel nu wel voor niks....misschien is hetidd ADD.....wie weet, ik zal het even laten bezinken en het er eens met mijn huisarts over hebben.
ook omdat ik nu al voor de zoveelste keer bij hem ben geweest met dezelfde klachten en weer een andere ad heb meegekregen...
bedankt voor de eye-opener!
zeinetnog tegen een vriend: weg met de prozac, kom maar op met de ritalin!
misschien slik ik die rommel nu wel voor niks....misschien is hetidd ADD.....wie weet, ik zal het even laten bezinken en het er eens met mijn huisarts over hebben.
ook omdat ik nu al voor de zoveelste keer bij hem ben geweest met dezelfde klachten en weer een andere ad heb meegekregen...
bedankt voor de eye-opener!
