Psyche
alle pijlers
Geen doorzettingsvermogen
woensdag 4 februari 2009 om 13:34
Hoi meiden,
Ik zit met een probleem waar ik mij eigenlijk nogal voor schaam. Eigenlijk al zolang als ik mij kan herinneren, heb ik totaal geen doorzettingsvermogen, behalve als het om de dingen ga die ik echt leuk vind.
Ik vind het moeilijk om, als het even tegen zit, iets vol te houden. Ik vind het een ontzettend vervelende eigenschap van mezelf en ondanks dat ik van mezelf wéét dat ik dit heb, lukt het me maar niet om er vanaf te komen.
Bijvoorbeeld wanneer het even tegen zit op het werk, meld ik me het liefst de volgende ochtend ziek. Als er problemen zijn met rekeningen, die opgelost moeten worden, vind ik het verschrikkelijk om er achteraan te bellen en stel ik dat zo lang mogelijk uit. Of toen ik nog op school zat: huiswerk maken deed ik het liefst helemaal niet, alleen wanneer het noodzakelijk was en dan nog op het allerlaatste moment.
Meestal voel ik me erg lusteloos en moe, en wanneer dit soort dingen tegen zitten ga ik er zo erg over nadenken en stel ik ze zo lang uit, dat ik op een gegeven moment een torenhoge drempel over moet stappen om het toch nog op te lossen.
Soms heb ik veel energie (dit is maar zelden) en kan ik alles een stuk beter aan. Dan denk ik, meid waar maak je je druk om. Maar die energie krijg ik eigenlijk alleen maar als er die dag echt leuke dingen spelen.
Wat kan ik hier nou aan doen? Ik weet het soms echt niet meer, dan denk ik bij mezelf, waarom geef je zo snel op?? Waar komt dit vandaan? En hoe kom ik er in godsnaam vanaf??? Ik schaam mij hier echt voor, ik ben al bijna 25 en volwassen genoeg om een verantwoordelijkheidsgevoel te hebben, maar vaak voelt het alsof ik dat totaal niet heb. Herkent iemand zich hier in? Of heeft iemand tips?
Ik zit met een probleem waar ik mij eigenlijk nogal voor schaam. Eigenlijk al zolang als ik mij kan herinneren, heb ik totaal geen doorzettingsvermogen, behalve als het om de dingen ga die ik echt leuk vind.
Ik vind het moeilijk om, als het even tegen zit, iets vol te houden. Ik vind het een ontzettend vervelende eigenschap van mezelf en ondanks dat ik van mezelf wéét dat ik dit heb, lukt het me maar niet om er vanaf te komen.
Bijvoorbeeld wanneer het even tegen zit op het werk, meld ik me het liefst de volgende ochtend ziek. Als er problemen zijn met rekeningen, die opgelost moeten worden, vind ik het verschrikkelijk om er achteraan te bellen en stel ik dat zo lang mogelijk uit. Of toen ik nog op school zat: huiswerk maken deed ik het liefst helemaal niet, alleen wanneer het noodzakelijk was en dan nog op het allerlaatste moment.
Meestal voel ik me erg lusteloos en moe, en wanneer dit soort dingen tegen zitten ga ik er zo erg over nadenken en stel ik ze zo lang uit, dat ik op een gegeven moment een torenhoge drempel over moet stappen om het toch nog op te lossen.
Soms heb ik veel energie (dit is maar zelden) en kan ik alles een stuk beter aan. Dan denk ik, meid waar maak je je druk om. Maar die energie krijg ik eigenlijk alleen maar als er die dag echt leuke dingen spelen.
Wat kan ik hier nou aan doen? Ik weet het soms echt niet meer, dan denk ik bij mezelf, waarom geef je zo snel op?? Waar komt dit vandaan? En hoe kom ik er in godsnaam vanaf??? Ik schaam mij hier echt voor, ik ben al bijna 25 en volwassen genoeg om een verantwoordelijkheidsgevoel te hebben, maar vaak voelt het alsof ik dat totaal niet heb. Herkent iemand zich hier in? Of heeft iemand tips?
woensdag 4 februari 2009 om 21:01
@Mammalief
Dat gekscherende in jouw post, daar had ik dan weer juist dodelijk cynisme in gelezen, zo van 'ze kunnen me wel vanalles wijs maken' (wat ook wel weer een gezonde reactie kan zijn trouwens, vind ik).
Maar dat het een beetje een shock is kan ik me goed voorstellen.
Over eyeopeners gesproken, jij bent dus de auteur v dat andere psychetopic waar ik vanmorgen al had zitten lezen! Kwam het zonet weer tegen en legde nu pas de link (ik kijk meestal niet naar de nicks als ik een topic voor het eerst lees).
Begrijp nu dat mijn verhaal over AD dus perongelijk ook wel erg relevant was voor situatie waar je nu in zit... En als ik het had geweten had ik met mss mijn eigen ervaring met AD niet eens zomaar opgekalkt... Lijkt me gewoon lastige situatie waar je in zit. En depressie kan trouwens ook best samen met ADD voorkomen (zowel ernaast door andere oorzaak, of agv teleurstellingen die ADD met zich mee kan brengen). Dus het is ook niet het 1 of het ander.
Nou ja lastige kost dus. Zijn dan idd meer dingen om eerst maar eens met huisarts te bespreken.
En als je ECHT wilt weten wat het is, zorg dan alsjeblieft vooral voor dat hij je doorverwijst naar instelling die echt veel van ADD bij volwassenen afweet. Want veel huisartsen en zelfs psychologen 'missen' ADHD (waar ADD officieel onder valt bij de DSM-IV) vaak nog. Ook zij hebben bij ADHD vaak nog het beeld in hun hoofd van een stuiterend jongetje, niet van een (te) rustige volwassen vrouw.
In mijn geval was het ook mijn huisarts die die AD voorschreef en hij zat er dus maar mooi naast... (want zo constant somber was ik niet. En concentratieproblemen, uitstellen etc bleven tot mijn grote frustratie rustig voortduren, ook toen ik me weer vrolijker ging voelen en ik volgens de psych waar ik toen voor 'depressie' liep dus was 'uitbehandeld')
Dat gekscherende in jouw post, daar had ik dan weer juist dodelijk cynisme in gelezen, zo van 'ze kunnen me wel vanalles wijs maken' (wat ook wel weer een gezonde reactie kan zijn trouwens, vind ik).
Maar dat het een beetje een shock is kan ik me goed voorstellen.
Over eyeopeners gesproken, jij bent dus de auteur v dat andere psychetopic waar ik vanmorgen al had zitten lezen! Kwam het zonet weer tegen en legde nu pas de link (ik kijk meestal niet naar de nicks als ik een topic voor het eerst lees).
Begrijp nu dat mijn verhaal over AD dus perongelijk ook wel erg relevant was voor situatie waar je nu in zit... En als ik het had geweten had ik met mss mijn eigen ervaring met AD niet eens zomaar opgekalkt... Lijkt me gewoon lastige situatie waar je in zit. En depressie kan trouwens ook best samen met ADD voorkomen (zowel ernaast door andere oorzaak, of agv teleurstellingen die ADD met zich mee kan brengen). Dus het is ook niet het 1 of het ander.
Nou ja lastige kost dus. Zijn dan idd meer dingen om eerst maar eens met huisarts te bespreken.
En als je ECHT wilt weten wat het is, zorg dan alsjeblieft vooral voor dat hij je doorverwijst naar instelling die echt veel van ADD bij volwassenen afweet. Want veel huisartsen en zelfs psychologen 'missen' ADHD (waar ADD officieel onder valt bij de DSM-IV) vaak nog. Ook zij hebben bij ADHD vaak nog het beeld in hun hoofd van een stuiterend jongetje, niet van een (te) rustige volwassen vrouw.
In mijn geval was het ook mijn huisarts die die AD voorschreef en hij zat er dus maar mooi naast... (want zo constant somber was ik niet. En concentratieproblemen, uitstellen etc bleven tot mijn grote frustratie rustig voortduren, ook toen ik me weer vrolijker ging voelen en ik volgens de psych waar ik toen voor 'depressie' liep dus was 'uitbehandeld')
woensdag 4 februari 2009 om 23:56
Zo, mijn stuk is vrijwel af! Morgen nog even een strenge laatste redactieronde en dan kan het weg, hoera!!!!
Ik ben naast mijn man gaan zitten met mijn laptop, zodat ik niet stiekem toch naar het forum kon sneaken en dat werkte. Die drempel om aan het werk te gaan is torenhoog, maar als ik eenmaal begin te schrijven en het stuk gaat lopen, dan gaat het ook bijna vanzelf. De hyperfocus was er weer! Bizar hoe je brein werkt...
Maar het is toch wel erg dat ik hier de controlerende blik van mijn man voor nodig heb (de angst om in de ogen van een ander af te gaan, is groot bij mij, groter dan mijn angst voor schrijven uiteindelijk). Ik baal een beetje, maar ben zo opgelucht dat het toch weer is gelukt
Ik ben naast mijn man gaan zitten met mijn laptop, zodat ik niet stiekem toch naar het forum kon sneaken en dat werkte. Die drempel om aan het werk te gaan is torenhoog, maar als ik eenmaal begin te schrijven en het stuk gaat lopen, dan gaat het ook bijna vanzelf. De hyperfocus was er weer! Bizar hoe je brein werkt...
Maar het is toch wel erg dat ik hier de controlerende blik van mijn man voor nodig heb (de angst om in de ogen van een ander af te gaan, is groot bij mij, groter dan mijn angst voor schrijven uiteindelijk). Ik baal een beetje, maar ben zo opgelucht dat het toch weer is gelukt
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
donderdag 5 februari 2009 om 00:36
quote:Dejavu schreef op 04 februari 2009 @ 23:56:
Zo, mijn stuk is vrijwel af! Morgen nog even een strenge laatste redactieronde en dan kan het weg, hoera!!!!
Ik ben naast mijn man gaan zitten met mijn laptop, zodat ik niet stiekem toch naar het forum kon sneaken en dat werkte. Die drempel om aan het werk te gaan is torenhoog, maar als ik eenmaal begin te schrijven en het stuk gaat lopen, dan gaat het ook bijna vanzelf. De hyperfocus was er weer! Bizar hoe je brein werkt...
Maar het is toch wel erg dat ik hier de controlerende blik van mijn man voor nodig heb (de angst om in de ogen van een ander af te gaan, is groot bij mij, groter dan mijn angst voor schrijven uiteindelijk). Ik baal een beetje, maar ben zo opgelucht dat het toch weer is gelukt
Nog even gauw een berichtje.. Goed gedaan Dejavu!! En wat maakt het uit dat je de controlerende blik van je man nodig had, je hebt het wel ff geflikt, je stuk is af!!!!
Nu slaap je vast heerlijk!!!
Net met vriendlief over ADD gehad.. Hij betwijfelt of ik het heb, hij gelooft niet er niet zo in, na een middagje surfen mezelf maar gelijk een diagnose 'aanpraten'. Hij kan vaak alles een stuk beter relativeren dan ik kan en zet mij dan weer met beide benen op de grond, hoewel we allebei wel vinden dat ik bepaalde eigenschappen van ADD wel bezit.. helaas maar waar. Hij vindt dat ik er niet om moet treuren, is blij dat ik zelf weet waar mijn fouten liggen en we er dus iets aan kan veranderen.. Erg opbeurend maar.. makkelijker gezegd dan gedaan. Desondanks ben ik wel erg blij om te lezen dat er meer 'lotgenoten' zijn en ben ik wel wat wijzer geworden vandaag! En vind ik het fijn om met jullie verder te forummen over onze geweldige karaktereigenschappen Welterusten!!
Zo, mijn stuk is vrijwel af! Morgen nog even een strenge laatste redactieronde en dan kan het weg, hoera!!!!
Ik ben naast mijn man gaan zitten met mijn laptop, zodat ik niet stiekem toch naar het forum kon sneaken en dat werkte. Die drempel om aan het werk te gaan is torenhoog, maar als ik eenmaal begin te schrijven en het stuk gaat lopen, dan gaat het ook bijna vanzelf. De hyperfocus was er weer! Bizar hoe je brein werkt...
Maar het is toch wel erg dat ik hier de controlerende blik van mijn man voor nodig heb (de angst om in de ogen van een ander af te gaan, is groot bij mij, groter dan mijn angst voor schrijven uiteindelijk). Ik baal een beetje, maar ben zo opgelucht dat het toch weer is gelukt
Nog even gauw een berichtje.. Goed gedaan Dejavu!! En wat maakt het uit dat je de controlerende blik van je man nodig had, je hebt het wel ff geflikt, je stuk is af!!!!
Nu slaap je vast heerlijk!!!
Net met vriendlief over ADD gehad.. Hij betwijfelt of ik het heb, hij gelooft niet er niet zo in, na een middagje surfen mezelf maar gelijk een diagnose 'aanpraten'. Hij kan vaak alles een stuk beter relativeren dan ik kan en zet mij dan weer met beide benen op de grond, hoewel we allebei wel vinden dat ik bepaalde eigenschappen van ADD wel bezit.. helaas maar waar. Hij vindt dat ik er niet om moet treuren, is blij dat ik zelf weet waar mijn fouten liggen en we er dus iets aan kan veranderen.. Erg opbeurend maar.. makkelijker gezegd dan gedaan. Desondanks ben ik wel erg blij om te lezen dat er meer 'lotgenoten' zijn en ben ik wel wat wijzer geworden vandaag! En vind ik het fijn om met jullie verder te forummen over onze geweldige karaktereigenschappen Welterusten!!
donderdag 5 februari 2009 om 01:09
1.00 alweer, hoog tijd om te gaan slapen. Een rondje gesurft, toch nog even naar het stuk gekeken en nu is het alweer enorm laat.
Jen, ik weet niet precies hoe dat vrienden maken werkt, maar ik heb je ook een uitnodiging gestuurd. Ik kijk morgen wel of het gelukt is.
Wat met je zo'n diagnose aan moet en of het klopt, is inderdaad maar de vraag. Maar het voelt fijn om herkenning te vinden. Je stelt je niet zomaar aan (in ieder geval ben je niet de enige )
Laten we doorgaan met het uitwisselen van ervaringen en tips, zou best motiverend kunnen werken. Slaap lekker!
Jen, ik weet niet precies hoe dat vrienden maken werkt, maar ik heb je ook een uitnodiging gestuurd. Ik kijk morgen wel of het gelukt is.
Wat met je zo'n diagnose aan moet en of het klopt, is inderdaad maar de vraag. Maar het voelt fijn om herkenning te vinden. Je stelt je niet zomaar aan (in ieder geval ben je niet de enige )
Laten we doorgaan met het uitwisselen van ervaringen en tips, zou best motiverend kunnen werken. Slaap lekker!
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
donderdag 5 februari 2009 om 07:24
Hier ook aan anti-depressiva..4 jaar geleden al, 2 jaar gebruikt, jaar clean geweest en nu zit ik er alweer een jaar aan..als mensen aan me vragen wat het nu eigenlijk doet, kan ik dat niet eens goed zeggen..want bij mij doet het niet zoveel. Maandag zit ik weer bij psycholoog en psychiater..ik ga het toch maar eens over ADD hebben..
Dejavu, wat jij schrijft, over de angst om af te gaan in de ogen van een ander, dat heb ik ook zo vreselijk! Daardoor wil het weleens voorkomen dat ik dingen doe, of niet doe, puur voor de ander..
En dat heb ik niet alleen bij mensen die dicht bij me staan, ook bij mensen die veraf staan..soms zo uitputtend
Dejavu, wat jij schrijft, over de angst om af te gaan in de ogen van een ander, dat heb ik ook zo vreselijk! Daardoor wil het weleens voorkomen dat ik dingen doe, of niet doe, puur voor de ander..
En dat heb ik niet alleen bij mensen die dicht bij me staan, ook bij mensen die veraf staan..soms zo uitputtend
donderdag 5 februari 2009 om 10:39
Vooral bij mensen die veraf staan, is mijn ervaring, high hopes. Ik verwacht dat mensen die mij goed kennen, mijn handelen wel in een bredere context kunnen plaatsen (ze weten dat ik niet altijd zo'n loser ben).
Ik heb bijvoorbeeld hevige faalangst als ik moet afrekenen in een cafe. Moet ik fooi geven en hoeveel dan, en als ik dat dan niet besluit te doen, ben ik dan niet een ongelooflijke trut, ook al was de bediening niet bepaald geweldig? Afrekenen laat ik dus als het kan ook altijd iemand anders doen. De wetenschap dat ik zo'n serveerster misschien nooit meer zie, doet er niet toe. Op dat moment faal ik gewoon enorm, is mijn gevoel.
Jee, zit je al zo lang aan de antidpressiva, zonder dat het eigenlijk effect heeft... Heb je ook gedragstherapie en/of cognitieve therapie? Ik heb dat jaren geleden gehad (geen pillen in mijn lijf) en dat heeft me over heel wat drempels geholpen en nieuwe handvatten gegeven. Ik twijfel of ik nu toch niet weer eens naar een psycholoog zou moeten, maar op zich heb ik nu een wereld gecreeerd waarin ik redelijk kan functioneren.
Bereid je goed voor op dat gesprek High hopes, ik kan me zo voorstellen dat ADD niet bepaald een algemeen geaccepteerd verschijnsel is (ik vind bijvoorbeeld de site erover soms wel erg zweverig en een tikje klagerig). De grens tussen ADD en aanstelleritis is vaag.
Ik heb bijvoorbeeld hevige faalangst als ik moet afrekenen in een cafe. Moet ik fooi geven en hoeveel dan, en als ik dat dan niet besluit te doen, ben ik dan niet een ongelooflijke trut, ook al was de bediening niet bepaald geweldig? Afrekenen laat ik dus als het kan ook altijd iemand anders doen. De wetenschap dat ik zo'n serveerster misschien nooit meer zie, doet er niet toe. Op dat moment faal ik gewoon enorm, is mijn gevoel.
Jee, zit je al zo lang aan de antidpressiva, zonder dat het eigenlijk effect heeft... Heb je ook gedragstherapie en/of cognitieve therapie? Ik heb dat jaren geleden gehad (geen pillen in mijn lijf) en dat heeft me over heel wat drempels geholpen en nieuwe handvatten gegeven. Ik twijfel of ik nu toch niet weer eens naar een psycholoog zou moeten, maar op zich heb ik nu een wereld gecreeerd waarin ik redelijk kan functioneren.
Bereid je goed voor op dat gesprek High hopes, ik kan me zo voorstellen dat ADD niet bepaald een algemeen geaccepteerd verschijnsel is (ik vind bijvoorbeeld de site erover soms wel erg zweverig en een tikje klagerig). De grens tussen ADD en aanstelleritis is vaag.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
donderdag 5 februari 2009 om 11:30
Goedemorgen allemaal, nou ik heb zojuist de grote stap genomen waarvan ik dacht dat ik hem niet durfde te nemen, ik heb mijn baan opgezegd. Iets wat ik al heel lang wilde doen. Nu als een gek solliciteren!!! En een leuke baan vinden waarbij ik het niet een grote opgave vind om mijn bed uit te komen, alles op het aller laatste moment te doen omdat het me zo tegen staat..
Whoehoeeee ik voel me echt zo vrij als een vogeltje!!!! Ik zag hier zoooo tegenop!!!! De hoofdpijn is meteen weg!! Heb zelfs zin om dingen te doen die ik weeeeeeeeken voor me uitschoof!!!! Aan de slag dus maar en hup!! Sollicitatiebrieven schrijven!!
Whoehoeeee ik voel me echt zo vrij als een vogeltje!!!! Ik zag hier zoooo tegenop!!!! De hoofdpijn is meteen weg!! Heb zelfs zin om dingen te doen die ik weeeeeeeeken voor me uitschoof!!!! Aan de slag dus maar en hup!! Sollicitatiebrieven schrijven!!
donderdag 5 februari 2009 om 11:44
@Sunny:
Die coaching is wat ik hoop bij PsyQ te vinden. Maar clubjes om elkaar te steunen... daarvoor is dit forum ook heel geschikt. Bij PsyQ hebben ze ook 'lotgenotengroepen' maar daar schijnen ze ADHD-ers en ADD-ers bij elkaar te stoppen. Nou ben ik niet helemaal nooit hyper, maar alleen al van het idee van een kamer vol druk pratende, elkaar in de reden vallende stuitertypes word ik moe... (feestjes en andere gelegenheden waarbij mensen door elkaar praten zijn ook al niet echt mijn ding. Ik hou wel van mensen om me heen, maar heb het liefst dat ze dan netjes om de beurt praten anders voelt het na een tijdje alsof mijn hoofd ploft )
Wat betreft trucs&tricks: vandaag wil ik dus een stopwatch kopen, om te kijken of dat bij het studeren helpt... al weet ik uit ervaring dat ik dat soort dingen eigenlijk nooit lang volhoud. Dat probleem met doorzettingsvermogen zeg maar... In het begin is het leuk en nieuw, zo'n trucje, maar al heel snel gaat het me ook weer vervelen en irriteren en ga ik me er 'opgesloten' in voelen ofzo. En wil ik het heeeeel graag weer anders doen. Maar goed ik heb nu even een hele drukke tijd dus zelfs als het maar een paar dagen helpt ben ik nu al blij. Voor even... Maar dit soort dingen vol te houden, tegen alle weerzin in, kan ik denk ik wel een coach of andere stok achter de deur gebruiken.
Die coaching is wat ik hoop bij PsyQ te vinden. Maar clubjes om elkaar te steunen... daarvoor is dit forum ook heel geschikt. Bij PsyQ hebben ze ook 'lotgenotengroepen' maar daar schijnen ze ADHD-ers en ADD-ers bij elkaar te stoppen. Nou ben ik niet helemaal nooit hyper, maar alleen al van het idee van een kamer vol druk pratende, elkaar in de reden vallende stuitertypes word ik moe... (feestjes en andere gelegenheden waarbij mensen door elkaar praten zijn ook al niet echt mijn ding. Ik hou wel van mensen om me heen, maar heb het liefst dat ze dan netjes om de beurt praten anders voelt het na een tijdje alsof mijn hoofd ploft )
Wat betreft trucs&tricks: vandaag wil ik dus een stopwatch kopen, om te kijken of dat bij het studeren helpt... al weet ik uit ervaring dat ik dat soort dingen eigenlijk nooit lang volhoud. Dat probleem met doorzettingsvermogen zeg maar... In het begin is het leuk en nieuw, zo'n trucje, maar al heel snel gaat het me ook weer vervelen en irriteren en ga ik me er 'opgesloten' in voelen ofzo. En wil ik het heeeeel graag weer anders doen. Maar goed ik heb nu even een hele drukke tijd dus zelfs als het maar een paar dagen helpt ben ik nu al blij. Voor even... Maar dit soort dingen vol te houden, tegen alle weerzin in, kan ik denk ik wel een coach of andere stok achter de deur gebruiken.
donderdag 5 februari 2009 om 11:48
@Jen, wha! Was ik lekker sloom aan mijn post van zonet aan het schrijven, post jij ondertussen zomaar een een hemelbestormende actie.
Jee zeg. Nou als je die baan echt niet leuk vond dan lijkt het me een goede stap. Nu wel oppassen dat je dit niet bij elke baan na een aantal maanden gaat doen... (om er eens even een ADD/ADHD-trekje bij te halen; maar goed je dacht uiteindelijk toch niet dat je dat had toch?). Maar het is toch je eerste fulltime baan na afstuderen? Dan loopt dat vast wel los.
Kun je opschrijven wat je aan deze baan vervelend vond en hoe je denkt dat je 'ideale' (of iig een echt leuke) baan eruit zou zien? Gewoon nieuwsgierig...
Jee zeg. Nou als je die baan echt niet leuk vond dan lijkt het me een goede stap. Nu wel oppassen dat je dit niet bij elke baan na een aantal maanden gaat doen... (om er eens even een ADD/ADHD-trekje bij te halen; maar goed je dacht uiteindelijk toch niet dat je dat had toch?). Maar het is toch je eerste fulltime baan na afstuderen? Dan loopt dat vast wel los.
Kun je opschrijven wat je aan deze baan vervelend vond en hoe je denkt dat je 'ideale' (of iig een echt leuke) baan eruit zou zien? Gewoon nieuwsgierig...
donderdag 5 februari 2009 om 12:55
Jen, wat een heftige actie. Waarschijnlijk ook een goede als het je zo oplucht. Maar het is inderdaad nu zaak om het soort baan te vinden die wel bij je past.
Als je je het kunt permitteren, zou je met je vaardigheden kunnen overwegen om een tijdje te freelancen. Dan kun je van alles uitproberen en zo in je eigen tempo en op jouw manier uitvinden wat voor soort werkzaamheden je goed liggen. Dat heb ik gedaan, toen ik ging samenwonen met nu mijn man. Hij had een vast inkomen, waardoor ik niet per se veel geld hoefde te verdienen. Ik heb werkelijk van alles opgepakt in mijn vakgebied, en kwam er zo achter dat (eind)redactie en research me het beste lag.
Als je je het kunt permitteren, zou je met je vaardigheden kunnen overwegen om een tijdje te freelancen. Dan kun je van alles uitproberen en zo in je eigen tempo en op jouw manier uitvinden wat voor soort werkzaamheden je goed liggen. Dat heb ik gedaan, toen ik ging samenwonen met nu mijn man. Hij had een vast inkomen, waardoor ik niet per se veel geld hoefde te verdienen. Ik heb werkelijk van alles opgepakt in mijn vakgebied, en kwam er zo achter dat (eind)redactie en research me het beste lag.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
donderdag 5 februari 2009 om 13:09
Hoi Dejavu en Phien 
Ja, ik denk dat ik bij deze allereerste baan vooral ben afgegaan op het feit dat mijn inkomen vrij hoog was voor een eerste baan, dat de arbeidsvoorwaarden er fantastisch waren en de vrijheden die ik had ook.. maar.. het werk was zooo eentonig!! Ik werd er letterlijk ziek van, de hele dag alleen maar gegevens invoeren in een pc is niks voor mij blijkt nu. Ik moet contact hebben met mensen, ik moet iets te DOEN hebben en ik moet het gevoel hebben dat ik die dag iets nuttigs heb gedaan. Ik ben niet iemand die haar verstand op nul kan zetten en klakkeloos dingen kan invoeren in de pc (zoals wel meer collega's deden).
Ik heb ook besloten om maximaal 32 uur te gaan werken, zodat ik 1 dag vrij heb om te tekenen en schilderen, dat is mijn grote passie. Ik heb nu ook al 1 opdracht binnen, weliswaar van een vage kennis maar toch.. wie weet gaat het balletje wel rollen. En idd Dejavu, ik wil ook eens met mijn broer gaan praten, wie weet kan ik mijn creativiteit ook wel kwijt in de wereld van de journalistiek al trekt schilderen mij net iets meer.. Dus even 1 ding tegelijk en ook een baan zoeken van min. 24, max. 32 uur, ik heb toch die routine van een baan wel nodig hoor. En ook het inkomen. Maar 40 uur dat ga ik voorlopig even niet meer doen. Gewoon omdat ik gesloopt was het einde van de week en het gevoel had dat ik het schilderen helemaal moest opgeven..
Ik heb geen idee of ik ADD heb. Maar ben er idd van overtuigd dat als ik bij een sollicitatiegesprek écht ga voor een leuke baan die écht bij mij past, het een stuk beter zal gaan met me. Deze baan is me gewoon zo tegengevallen hoewel het een hele mooie baan leek. Maar heb niet voldoende naar de inhoud van de werkzaamheden gekeken, ja hallo ik was al zooo blij dat ik zo'n lekker inkomen kreeg voor niet zo veel werk!! Haha!
Ik was bang dat ik misschien spijt zou krijgen van mijn beslissing en.. we hebben het er gister over gehad, ik ben bang voor reacties van vriendinnen en familie. Tegen mijn moeder zeg ik bijna alles maar dit durf ik nog even niet te zeggen. Ze zegt altijd dat ik geen oude schoenen moet weggooien voordat ik nieuwe heb, ze heeft gelijk maar het ging gewoon echt niet meer. Moet me even voorbereiden.. hoe ga ik dit zeggen?? Ik wil gewoon niet dat ze denkt dat het een ondoordachte beslissing was.. Maar ook daar kom ik wel uit!! Ook al regent het vandaag, ik zie de zon schijnen!!!
Ja, ik denk dat ik bij deze allereerste baan vooral ben afgegaan op het feit dat mijn inkomen vrij hoog was voor een eerste baan, dat de arbeidsvoorwaarden er fantastisch waren en de vrijheden die ik had ook.. maar.. het werk was zooo eentonig!! Ik werd er letterlijk ziek van, de hele dag alleen maar gegevens invoeren in een pc is niks voor mij blijkt nu. Ik moet contact hebben met mensen, ik moet iets te DOEN hebben en ik moet het gevoel hebben dat ik die dag iets nuttigs heb gedaan. Ik ben niet iemand die haar verstand op nul kan zetten en klakkeloos dingen kan invoeren in de pc (zoals wel meer collega's deden).
Ik heb ook besloten om maximaal 32 uur te gaan werken, zodat ik 1 dag vrij heb om te tekenen en schilderen, dat is mijn grote passie. Ik heb nu ook al 1 opdracht binnen, weliswaar van een vage kennis maar toch.. wie weet gaat het balletje wel rollen. En idd Dejavu, ik wil ook eens met mijn broer gaan praten, wie weet kan ik mijn creativiteit ook wel kwijt in de wereld van de journalistiek al trekt schilderen mij net iets meer.. Dus even 1 ding tegelijk en ook een baan zoeken van min. 24, max. 32 uur, ik heb toch die routine van een baan wel nodig hoor. En ook het inkomen. Maar 40 uur dat ga ik voorlopig even niet meer doen. Gewoon omdat ik gesloopt was het einde van de week en het gevoel had dat ik het schilderen helemaal moest opgeven..
Ik heb geen idee of ik ADD heb. Maar ben er idd van overtuigd dat als ik bij een sollicitatiegesprek écht ga voor een leuke baan die écht bij mij past, het een stuk beter zal gaan met me. Deze baan is me gewoon zo tegengevallen hoewel het een hele mooie baan leek. Maar heb niet voldoende naar de inhoud van de werkzaamheden gekeken, ja hallo ik was al zooo blij dat ik zo'n lekker inkomen kreeg voor niet zo veel werk!! Haha!
Ik was bang dat ik misschien spijt zou krijgen van mijn beslissing en.. we hebben het er gister over gehad, ik ben bang voor reacties van vriendinnen en familie. Tegen mijn moeder zeg ik bijna alles maar dit durf ik nog even niet te zeggen. Ze zegt altijd dat ik geen oude schoenen moet weggooien voordat ik nieuwe heb, ze heeft gelijk maar het ging gewoon echt niet meer. Moet me even voorbereiden.. hoe ga ik dit zeggen?? Ik wil gewoon niet dat ze denkt dat het een ondoordachte beslissing was.. Maar ook daar kom ik wel uit!! Ook al regent het vandaag, ik zie de zon schijnen!!!
donderdag 5 februari 2009 om 13:15
Oh ja en mijn ideale baan: de hele dag alleen maar kunstwerken maken hahahahaha! Ik kan uuuuuren achter elkaar schilderen zonder te pauseren, heeeeerlijk!
Maar wie weet kan ik er ooit mijn brood mee verdienen..
Wat nu iets realistischer zou zijn is een baan in de P&O. Ik heb een diploma in die richting en en wil ook die richting op. Dat wilde ik al toen ik was afgestudeerd maar toen kwam dus die andere baan op mijn pad.. Nu dus weer beginnen van voor af aan, het lijkt me ook leuk werk gelukkig, ik heb er stage-ervaring in dus dat scheelt ook.
Maar wie weet kan ik er ooit mijn brood mee verdienen..
Wat nu iets realistischer zou zijn is een baan in de P&O. Ik heb een diploma in die richting en en wil ook die richting op. Dat wilde ik al toen ik was afgestudeerd maar toen kwam dus die andere baan op mijn pad.. Nu dus weer beginnen van voor af aan, het lijkt me ook leuk werk gelukkig, ik heb er stage-ervaring in dus dat scheelt ook.
donderdag 5 februari 2009 om 13:25
Ik heb die faalangst ook bij bijvoorbeeld mijn vriend..en hoewel ik verstandelijk weet dat hij mij niet vindt falen, dat hij van me houdt om wie ik ben..blijft er toch die angst bestaan. Vermoeiend..soms word ik er ook erg opstandig van ofzo en doe ik helemaal niks meer..en soms werk ik me uit de naad omdat ik DENK dat hij dat fijn zou vinden...
Ik heb therapie gehad, en nu weer..ze hebben gediagnosticeerd dat ik BED (binge eating disorder) en ICS (impulscontrolestoornis)heb..daar is de behandeling dus ook op gericht. Maandag moet ik weer, ik wil ADD zeker aanzwengelen, maar weet alleen nog niet zo goed hoe...nou, goed..een weekend om erover na te denken.
Mijn vriend vindt al die hokjes en stempeltjes overigens vreselijk, ik had het er gisteravond over met hem en hij zei.."weet je wat jij hebt?jij bent en hebt gewoon High Hopes, geen pillen voor, geen therapie voor..gewoon accepteren dat jij High Hopes bent en hebt" Zit wel wat in natuurlijk...maar HOE dan..
Jen, wat een knappe beslissing zeg!!Ik zou het nooit durven, bang geen inkomen meer te hebben enzo..en ook bang voor de reactie van anderen..
Ik heb therapie gehad, en nu weer..ze hebben gediagnosticeerd dat ik BED (binge eating disorder) en ICS (impulscontrolestoornis)heb..daar is de behandeling dus ook op gericht. Maandag moet ik weer, ik wil ADD zeker aanzwengelen, maar weet alleen nog niet zo goed hoe...nou, goed..een weekend om erover na te denken.
Mijn vriend vindt al die hokjes en stempeltjes overigens vreselijk, ik had het er gisteravond over met hem en hij zei.."weet je wat jij hebt?jij bent en hebt gewoon High Hopes, geen pillen voor, geen therapie voor..gewoon accepteren dat jij High Hopes bent en hebt" Zit wel wat in natuurlijk...maar HOE dan..
Jen, wat een knappe beslissing zeg!!Ik zou het nooit durven, bang geen inkomen meer te hebben enzo..en ook bang voor de reactie van anderen..
donderdag 5 februari 2009 om 13:50
quote:high hopes schreef op 05 februari 2009 @ 13:25:
Ik heb die faalangst ook bij bijvoorbeeld mijn vriend..en hoewel ik verstandelijk weet dat hij mij niet vindt falen, dat hij van me houdt om wie ik ben..blijft er toch die angst bestaan. Vermoeiend..soms word ik er ook erg opstandig van ofzo en doe ik helemaal niks meer..en soms werk ik me uit de naad omdat ik DENK dat hij dat fijn zou vinden...
Ik heb therapie gehad, en nu weer..ze hebben gediagnosticeerd dat ik BED (binge eating disorder) en ICS (impulscontrolestoornis)heb..daar is de behandeling dus ook op gericht. Maandag moet ik weer, ik wil ADD zeker aanzwengelen, maar weet alleen nog niet zo goed hoe...nou, goed..een weekend om erover na te denken.
Mijn vriend vindt al die hokjes en stempeltjes overigens vreselijk, ik had het er gisteravond over met hem en hij zei.."weet je wat jij hebt?jij bent en hebt gewoon High Hopes, geen pillen voor, geen therapie voor..gewoon accepteren dat jij High Hopes bent en hebt" Zit wel wat in natuurlijk...maar HOE dan..
Jen, wat een knappe beslissing zeg!!Ik zou het nooit durven, bang geen inkomen meer te hebben enzo..en ook bang voor de reactie van anderen..
Wat grappig, mijn vriend reageerde echt precies zo!! Hij denkt meer oplossingsgericht inplaats van: heb ik dit of heb ik dit, meer van: niet te veel denken, doe er wat aan!!!! En hij heeft gelijk.
Therapie vindt ie ook niks, ikzelf heb er ook moeite mee, en hoewel ik nog nooit in therapie ben geweest kan ik niet over oordelen natuurlijk, maar het lijkt me lastig om dan toe te geven dat ik ECHT een probleem heb ofzo. Dat ik er zelf niet meer uit kan komen. En wat zeg je dan tegen zo'n persoon die voor je zit?
Heb jij er veel aan High Hopes? Aan die therapie? Ben wel benieuwd..
Ik ben nu idd wel als een gek aan het solliciteren hoor, maar idd, na deze maand heb ik geen inkomen meer en dat gaat mij natuurlijk ook niet in de koude kleren zitten. Maar ik ga er voor, mijn streven is om in maart een nieuwe baan te hebben!! Gelukkig woon ik samen en kunnen we wel 1 maandje zonder salaris, en wie weet heb ik eind maart gewoon weer een nieuw salaris en hebben we helemaal niet zonder mijn inkomen hoeven doen
Ik heb die faalangst ook bij bijvoorbeeld mijn vriend..en hoewel ik verstandelijk weet dat hij mij niet vindt falen, dat hij van me houdt om wie ik ben..blijft er toch die angst bestaan. Vermoeiend..soms word ik er ook erg opstandig van ofzo en doe ik helemaal niks meer..en soms werk ik me uit de naad omdat ik DENK dat hij dat fijn zou vinden...
Ik heb therapie gehad, en nu weer..ze hebben gediagnosticeerd dat ik BED (binge eating disorder) en ICS (impulscontrolestoornis)heb..daar is de behandeling dus ook op gericht. Maandag moet ik weer, ik wil ADD zeker aanzwengelen, maar weet alleen nog niet zo goed hoe...nou, goed..een weekend om erover na te denken.
Mijn vriend vindt al die hokjes en stempeltjes overigens vreselijk, ik had het er gisteravond over met hem en hij zei.."weet je wat jij hebt?jij bent en hebt gewoon High Hopes, geen pillen voor, geen therapie voor..gewoon accepteren dat jij High Hopes bent en hebt" Zit wel wat in natuurlijk...maar HOE dan..
Jen, wat een knappe beslissing zeg!!Ik zou het nooit durven, bang geen inkomen meer te hebben enzo..en ook bang voor de reactie van anderen..
Wat grappig, mijn vriend reageerde echt precies zo!! Hij denkt meer oplossingsgericht inplaats van: heb ik dit of heb ik dit, meer van: niet te veel denken, doe er wat aan!!!! En hij heeft gelijk.
Therapie vindt ie ook niks, ikzelf heb er ook moeite mee, en hoewel ik nog nooit in therapie ben geweest kan ik niet over oordelen natuurlijk, maar het lijkt me lastig om dan toe te geven dat ik ECHT een probleem heb ofzo. Dat ik er zelf niet meer uit kan komen. En wat zeg je dan tegen zo'n persoon die voor je zit?
Heb jij er veel aan High Hopes? Aan die therapie? Ben wel benieuwd..
Ik ben nu idd wel als een gek aan het solliciteren hoor, maar idd, na deze maand heb ik geen inkomen meer en dat gaat mij natuurlijk ook niet in de koude kleren zitten. Maar ik ga er voor, mijn streven is om in maart een nieuwe baan te hebben!! Gelukkig woon ik samen en kunnen we wel 1 maandje zonder salaris, en wie weet heb ik eind maart gewoon weer een nieuw salaris en hebben we helemaal niet zonder mijn inkomen hoeven doen
donderdag 5 februari 2009 om 14:25
Dat was precies mijn redenatie toen mijn moeder voorstelde om eens met een psycholoog te gaan praten, 4 jaar geleden...Of ik er wat aan heb...weet je, het is fijn om eens met iemand te babbelen die geheel objectief is over wat je allemaal dwars zit..kunt of niet kunt enz enz enz, maarja, daarvoor ga je natuurlijk niet naar een psycholoog.
Ik weet niet of ik er wat aan heb, de 1e keer dacht ik van wel..maar al snel slopen oude gewoontes er weer in..en nu zit ik net voor de 2e keer in therapie..en kan er nog niet zoveel van zeggen...
Ik weet niet of ik er wat aan heb, de 1e keer dacht ik van wel..maar al snel slopen oude gewoontes er weer in..en nu zit ik net voor de 2e keer in therapie..en kan er nog niet zoveel van zeggen...
donderdag 5 februari 2009 om 14:30
High hopes, binge disorder, dat betekent toch dat je grote hoeveelheden eten naar binnen kunt werken als je je rot voelt? Heftig, ik ben ook wel een 'emo-eter' en ga dan flink snaaien, maar binge zal wel een flinke graad ernstiger zijn. Wat hier hielp is trouwens manlief boodschappen laten doen, die koopt nauwelijks snoep of chips. En om me nou vol te stoppen met boterhammen met chocopasta, of fruit, daar heb ik dan weer geen trek in.
En wat is die andere aandoening, je doet impulsieve dingen? Wat dan bijvoorbeeld?
Je vriend lijkt me een prima instelling hebben. Hij houdt van jou zoals je bent, nu jij nog. Maar ja, dat is moeilijk als je zo vaak dingen doet en denkt, waar je eigenlijk een afkeer van hebt.
Jen, wat een mogelijkheden heb jij! Je hebt dus ook nog een P&O-opleiding, jij kunt echt alle kanten op. Heb je trouwens wel eens gedacht aan lesgeven? Kun je je passie voor schilderen aan anderen overbrengen. En saai is dat zeker niet.
En wat is die andere aandoening, je doet impulsieve dingen? Wat dan bijvoorbeeld?
Je vriend lijkt me een prima instelling hebben. Hij houdt van jou zoals je bent, nu jij nog. Maar ja, dat is moeilijk als je zo vaak dingen doet en denkt, waar je eigenlijk een afkeer van hebt.
Jen, wat een mogelijkheden heb jij! Je hebt dus ook nog een P&O-opleiding, jij kunt echt alle kanten op. Heb je trouwens wel eens gedacht aan lesgeven? Kun je je passie voor schilderen aan anderen overbrengen. En saai is dat zeker niet.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
donderdag 5 februari 2009 om 14:35
Ja klopt Dejavu, ik werk grote hoeveelheden eten naar binnen...in de vorm van eetbuien..maar ook gedurende dag..met als resultaat gewoon een flink overgewicht. Waar ik me dan ook weer voor schaam..en bang ben dat mensen me niet serieus nemen en denken.."ach, kijk die dikzak nou" Mijn vriend doet boodschappen idd, maar ik eet net zo lief boterhammen met chocopasta en fruit tijdens een eetbui als chips en chocola..desnoods moet ik iets uit de vriezer pakken maar eten zal ik...helaas. Zelfs nu ik het hier opschrijf schaam ik me ervoor..Het impulsieve gedrag uit zich voornamelijk in geld uitgeven/dure uitgaven doen...zonder er eerst goed over na te denken.,.wat dan weer niet echt matcht met mij, want ik vrijwel altijd heel erg nadenkend
Omdat ik niet van mezelf houd kan ik me soms moeilijk indenken dat anderen dat wel doen...ben dus soms ook erg onzeker, zeker naar vriendlief toe..hebben jullie dat ook?Ook ben ik wat ze noemen sociaalfobisch geworden in de loop van de tijd...wat inhoudt dat ik weinig tot geen echte vrienden heb..herkennen jullie dat ook?
Omdat ik niet van mezelf houd kan ik me soms moeilijk indenken dat anderen dat wel doen...ben dus soms ook erg onzeker, zeker naar vriendlief toe..hebben jullie dat ook?Ook ben ik wat ze noemen sociaalfobisch geworden in de loop van de tijd...wat inhoudt dat ik weinig tot geen echte vrienden heb..herkennen jullie dat ook?
donderdag 5 februari 2009 om 14:38
En vandaag dan he...zit ik eerst tot 13u niks te doen..beetje te forummen en te msnen..en opeens krijg ik de geest, dan spring ik op en wil ik 1000 dingen tegelijk doen..(huishouden)neem ik van alles voor terwijl ik bezig ben, dat ik straks ook nog ff de keuken meeneem enzo..maar heb nu net gestofd en alle zooi opgeruimd..ga wel nog even stofzuigen maar geloof niet dat ik de keuken nog ga doen..baal ervan dat ik me niet gewoon aan mijn werkzaamheden kan houden wat ik van tevoren met mezelf heb afgesproken..
donderdag 5 februari 2009 om 14:41
Ik heb drie jaar lang therapie gehad, het eerste jaar heb ik alleen maar gehuild tijdens de sessies, zo op en in paniek was ik over alles. Dat was tijdens mijn studie, ik moest opeens allerlei beslissingen nemen over specialisatie en afstudeeronderwerpen, stage lopen binnen een team van kritische journalisten, bijbaantjes gingen mis en ik trok het niet meer. Ik functioneerde gewoon niet, had continu het gevoel niet goed genoeg te zijn.
Hoewel ik me vaak afvroeg waarom ik eigenlijk ging, heb ik achteraf gezien toch wel veel gehad aan die psycholoog, zij heeft me door laatste moeilijke studiejaren gesleept. Door elke week me te dwingen te praten over dingen waar ik moeite mee had, de confrontatie aan te gaan met mijn angsten. We keken naar hoe ik een probleem het beste kon aanpakken en of mijn gevoel van falen in bepaalde situaties wel gegrond was. Ik ben een stuk zelfverzekerder geworden daardoor, raak niet meer totaal in paniek tijdens lastige situaties, en kan nu ook echt beter met problemen omgaan.
Hoewel ik me vaak afvroeg waarom ik eigenlijk ging, heb ik achteraf gezien toch wel veel gehad aan die psycholoog, zij heeft me door laatste moeilijke studiejaren gesleept. Door elke week me te dwingen te praten over dingen waar ik moeite mee had, de confrontatie aan te gaan met mijn angsten. We keken naar hoe ik een probleem het beste kon aanpakken en of mijn gevoel van falen in bepaalde situaties wel gegrond was. Ik ben een stuk zelfverzekerder geworden daardoor, raak niet meer totaal in paniek tijdens lastige situaties, en kan nu ook echt beter met problemen omgaan.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
donderdag 5 februari 2009 om 14:42
Ik kan iedereen met interesse in ADD en ADHD ook dit boek aanraden: http://www.bol.com/nl/p/b ... 01004002416894/index.html
donderdag 5 februari 2009 om 14:45
quote:high hopes schreef op 05 februari 2009 @ 14:38:
En vandaag dan he...zit ik eerst tot 13u niks te doen..beetje te forummen en te msnen..en opeens krijg ik de geest, dan spring ik op en wil ik 1000 dingen tegelijk doen..(huishouden)neem ik van alles voor terwijl ik bezig ben, dat ik straks ook nog ff de keuken meeneem enzo..maar heb nu net gestofd en alle zooi opgeruimd..ga wel nog even stofzuigen maar geloof niet dat ik de keuken nog ga doen..baal ervan dat ik me niet gewoon aan mijn werkzaamheden kan houden wat ik van tevoren met mezelf heb afgesproken..Aaaah ja dat heb ik ook vaak!!! Dan neem ik me voor allerlei dingen te gaan doen wat vervolgens niet haalbaar is. Met als gevolg dat je het gevoel krijgt dat je gefaald hebt! Vervelend is dat he!!!
En vandaag dan he...zit ik eerst tot 13u niks te doen..beetje te forummen en te msnen..en opeens krijg ik de geest, dan spring ik op en wil ik 1000 dingen tegelijk doen..(huishouden)neem ik van alles voor terwijl ik bezig ben, dat ik straks ook nog ff de keuken meeneem enzo..maar heb nu net gestofd en alle zooi opgeruimd..ga wel nog even stofzuigen maar geloof niet dat ik de keuken nog ga doen..baal ervan dat ik me niet gewoon aan mijn werkzaamheden kan houden wat ik van tevoren met mezelf heb afgesproken..Aaaah ja dat heb ik ook vaak!!! Dan neem ik me voor allerlei dingen te gaan doen wat vervolgens niet haalbaar is. Met als gevolg dat je het gevoel krijgt dat je gefaald hebt! Vervelend is dat he!!!
donderdag 5 februari 2009 om 14:47
donderdag 5 februari 2009 om 14:50
quote:high hopes schreef op 05 februari 2009 @ 14:35:
Ja klopt Dejavu, ik werk grote hoeveelheden eten naar binnen...in de vorm van eetbuien..maar ook gedurende dag..met als resultaat gewoon een flink overgewicht. Waar ik me dan ook weer voor schaam..en bang ben dat mensen me niet serieus nemen en denken.."ach, kijk die dikzak nou" Mijn vriend doet boodschappen idd, maar ik eet net zo lief boterhammen met chocopasta en fruit tijdens een eetbui als chips en chocola..desnoods moet ik iets uit de vriezer pakken maar eten zal ik...helaas. Zelfs nu ik het hier opschrijf schaam ik me ervoor..Het impulsieve gedrag uit zich voornamelijk in geld uitgeven/dure uitgaven doen...zonder er eerst goed over na te denken.,.wat dan weer niet echt matcht met mij, want ik vrijwel altijd heel erg nadenkend
Omdat ik niet van mezelf houd kan ik me soms moeilijk indenken dat anderen dat wel doen...ben dus soms ook erg onzeker, zeker naar vriendlief toe..hebben jullie dat ook?Ook ben ik wat ze noemen sociaalfobisch geworden in de loop van de tijd...wat inhoudt dat ik weinig tot geen echte vrienden heb..herkennen jullie dat ook?
Het lijkt me erg lastig om een 'emo-eter' te zijn. Ik ben er nu achter dat ik toch wel enigzins discipline heb Ik kan afblijven van lekker eten als ik dat wil. Maar verder... discipline, ik vind het een vervelend woord haha!
Weinig vrienden, nee ik heb eigenlijk wel altijd veel vrienden gehad, nu nog steeds en dan nog een aantal goede vriendinnen die op 1 hand te tellen zijn. Maar toch kan ik dit niet met ze bespreken..
Ja klopt Dejavu, ik werk grote hoeveelheden eten naar binnen...in de vorm van eetbuien..maar ook gedurende dag..met als resultaat gewoon een flink overgewicht. Waar ik me dan ook weer voor schaam..en bang ben dat mensen me niet serieus nemen en denken.."ach, kijk die dikzak nou" Mijn vriend doet boodschappen idd, maar ik eet net zo lief boterhammen met chocopasta en fruit tijdens een eetbui als chips en chocola..desnoods moet ik iets uit de vriezer pakken maar eten zal ik...helaas. Zelfs nu ik het hier opschrijf schaam ik me ervoor..Het impulsieve gedrag uit zich voornamelijk in geld uitgeven/dure uitgaven doen...zonder er eerst goed over na te denken.,.wat dan weer niet echt matcht met mij, want ik vrijwel altijd heel erg nadenkend
Omdat ik niet van mezelf houd kan ik me soms moeilijk indenken dat anderen dat wel doen...ben dus soms ook erg onzeker, zeker naar vriendlief toe..hebben jullie dat ook?Ook ben ik wat ze noemen sociaalfobisch geworden in de loop van de tijd...wat inhoudt dat ik weinig tot geen echte vrienden heb..herkennen jullie dat ook?
Het lijkt me erg lastig om een 'emo-eter' te zijn. Ik ben er nu achter dat ik toch wel enigzins discipline heb Ik kan afblijven van lekker eten als ik dat wil. Maar verder... discipline, ik vind het een vervelend woord haha!
Weinig vrienden, nee ik heb eigenlijk wel altijd veel vrienden gehad, nu nog steeds en dan nog een aantal goede vriendinnen die op 1 hand te tellen zijn. Maar toch kan ik dit niet met ze bespreken..
