Psyche
alle pijlers
Geen inkomen door psychische problemen
vrijdag 12 april 2019 om 14:12
Hoi allemaal,
Ik lees hier vaker over psychische problemen en ik hoop dat iemand hier ervaring mee heeft. Het is een lang verhaal, sorry daarvoor.
Ik ben nu 25 jaar en ben al vanaf mijn 16e bezig een diploma te halen na het vmbo. Tussendoor ook twee tussenjaren gehad en een beetje gewerkt maar dit was ook lastig, ik heb ook veel thuis gezeten. Dit lukt me maar niet omdat ik veel problemen heb met stress, drukte, prikkels, depressies en angsten maar ook het houden aan spraken voelt op een of andere manier heel benauwend. Dit heb ik ook met 'leuke' dingen zoals verjaardagen. Ik ben tussendoor al eens naar een psycholoog geweest maar dit hielp bijna niet, alleen voor een paar praktische zaken.
Nu ben ik dus 24 jaar, heb mijn propedeuse van het hbo maar doe nu al twee jaar over het tweede leerjaar... Ik zit nu al een tijdje thuis omdat ik geen lessen heb en eigenlijk op stage moet maar dit lukt me dus niet. Ik heb een paar keer geprobeerd werk te zoeken maar telkens raakte ik zo overspannen en zelfs suïcidaal door de stress en prikkels dat ik vaak na een dag weer ben gestopt. Op dit moment loopt mijn stufi lening nog maar dat is natuurlijk niet handig. Ik woon samen dus moet de huur gewoon betalen. Ik ben er ook achter dat de studie me niet gaat lukken en ik dus moet/wil stoppen, maarja dan moet ik wel inkomen hebben.
Ik ben al bij de huisarts geweest en zit aan de antidepressiva en wacht af tot er plek is bij de ggz, maar dat kan lang duren. De huisarts en vorige psycholoog denken aan autisme, angststoornis, depressie en misschien borderline. Ook ben ik vroeger veel gepest en heb ik daar nog last van. Ik zelf denk dus dat het een combinatie is van autisme en mijn (vroegere) omgeving dat ik nu zo vast loop.
Wat nu? Ik word hopeloos omdat ik niet kan blijven lenen, ik probeer steeds te werken maar elke keer val ik hierdoor dieper weg (moet twee weken mentaal bijkomen na een dag werken, het lukt me dan niet eens om helder te denken en kleine klusjes in huis te doen). Mijn zelfvertrouwen wordt steeds minder en ik word steeds wanhopiger.... Ik voel me een last voor mijn vriend en omgeving en ik schaam me dood. Ik denk dat fulltime werken nooit gaat lukken en parttime al een hele opgave gaat worden later en dus misschien in aanmerking komen voor (gedeeltelijk) wajong. Maar de ggz duurt nog wel even... Iemand tips wat ik nu kan en moet doen en hoe het zal gaan?
Alvast heel erg bedankt voor het lezen
Ik lees hier vaker over psychische problemen en ik hoop dat iemand hier ervaring mee heeft. Het is een lang verhaal, sorry daarvoor.
Ik ben nu 25 jaar en ben al vanaf mijn 16e bezig een diploma te halen na het vmbo. Tussendoor ook twee tussenjaren gehad en een beetje gewerkt maar dit was ook lastig, ik heb ook veel thuis gezeten. Dit lukt me maar niet omdat ik veel problemen heb met stress, drukte, prikkels, depressies en angsten maar ook het houden aan spraken voelt op een of andere manier heel benauwend. Dit heb ik ook met 'leuke' dingen zoals verjaardagen. Ik ben tussendoor al eens naar een psycholoog geweest maar dit hielp bijna niet, alleen voor een paar praktische zaken.
Nu ben ik dus 24 jaar, heb mijn propedeuse van het hbo maar doe nu al twee jaar over het tweede leerjaar... Ik zit nu al een tijdje thuis omdat ik geen lessen heb en eigenlijk op stage moet maar dit lukt me dus niet. Ik heb een paar keer geprobeerd werk te zoeken maar telkens raakte ik zo overspannen en zelfs suïcidaal door de stress en prikkels dat ik vaak na een dag weer ben gestopt. Op dit moment loopt mijn stufi lening nog maar dat is natuurlijk niet handig. Ik woon samen dus moet de huur gewoon betalen. Ik ben er ook achter dat de studie me niet gaat lukken en ik dus moet/wil stoppen, maarja dan moet ik wel inkomen hebben.
Ik ben al bij de huisarts geweest en zit aan de antidepressiva en wacht af tot er plek is bij de ggz, maar dat kan lang duren. De huisarts en vorige psycholoog denken aan autisme, angststoornis, depressie en misschien borderline. Ook ben ik vroeger veel gepest en heb ik daar nog last van. Ik zelf denk dus dat het een combinatie is van autisme en mijn (vroegere) omgeving dat ik nu zo vast loop.
Wat nu? Ik word hopeloos omdat ik niet kan blijven lenen, ik probeer steeds te werken maar elke keer val ik hierdoor dieper weg (moet twee weken mentaal bijkomen na een dag werken, het lukt me dan niet eens om helder te denken en kleine klusjes in huis te doen). Mijn zelfvertrouwen wordt steeds minder en ik word steeds wanhopiger.... Ik voel me een last voor mijn vriend en omgeving en ik schaam me dood. Ik denk dat fulltime werken nooit gaat lukken en parttime al een hele opgave gaat worden later en dus misschien in aanmerking komen voor (gedeeltelijk) wajong. Maar de ggz duurt nog wel even... Iemand tips wat ik nu kan en moet doen en hoe het zal gaan?
Alvast heel erg bedankt voor het lezen
donderdag 18 april 2019 om 14:35
Hi TO, ik zie je topic nu pas, maar wilde toch even reageren, omdat ik in bijna dezelfde situatie zat. De verschillen zijn wel dat ik niet samenwoon en al 8 jaar in behandeling bij ggz ben en dus diverse diagnoses al heb. Ik zal even vertellen hoe het bij mij ongeveer is gegaan, maar houdt er dus rekening mee, dat dit in jouw situatie kan verschillen.
Allereerst zou ik je aanraden om met je decaan te gaan praten en alles uit te leggen en haar dan hulp vragen om je (tijdelijk) uit te schrijven. (Ik heb zelf 4 jaar ingeschreven gestaan en ook alleen maar mijn P gehaald, maar dus wel een enorme schuld). Voordat je, je uitschrijft zou ik nog 1/2 maanden maximaal lenen en dan een bijstandsuitkering aanvragen. (Voordat je dit krijgt kan er een aantal maanden overheen gaan, dus vandaar het lenen, zodat je geld hebt dat te overbruggen). Mocht je een bijstandsuitkering krijgen (Dit goed uit zoeken van te voren, want je woont samen), dan krijg je ook met terugwerkende kracht geld van de maanden waarin je aanvraag liep, dus dit kan je dan evt direct weer aflossen bij DUO.
Voor dit alles had ik wel hulp van een ambulante begeleider. (Hiervoor was geen wachtlijst en kostte mij in het begin alleen de eigen bijdrage aan het CAK, maar die werd later ook afgeschaft. (Dit kan volgens mij per gemeente verschillen). Ik weet niet of dit in jouw situatie mogelijk is, maar je zou kunnen uitzoeken of je bij zoiets wel al terecht kan.
Houdt er voor de rest rekening mee, dat mocht je een bijstandsuitkering aanvragen (en krijgen) er wel een tegenprestatie wordt verwacht. (Ik hoef in principe niks te doen, behalve mijn therapie volgen, maar het kan dus zijn dat ze van jou wel verwachten dat je er voor werkt oid). En verder wil ik je mee geven dat ondanks dat ik niks hoef te doen, wel een paar uurtjes per week vrijwilligerswerk doe. Dit valt mij soms erg zwaar, maar aan de andere kant is het wel goed om nog iets van een soort ritme te houden en contact met andere te hebben.
Ik hoop dat ik een beetje heb kunnen uitleggen hoe ik dit toen heb aangepakt en mocht je nog vragen hebben, dan kan je ze altijd stellen!
Allereerst zou ik je aanraden om met je decaan te gaan praten en alles uit te leggen en haar dan hulp vragen om je (tijdelijk) uit te schrijven. (Ik heb zelf 4 jaar ingeschreven gestaan en ook alleen maar mijn P gehaald, maar dus wel een enorme schuld). Voordat je, je uitschrijft zou ik nog 1/2 maanden maximaal lenen en dan een bijstandsuitkering aanvragen. (Voordat je dit krijgt kan er een aantal maanden overheen gaan, dus vandaar het lenen, zodat je geld hebt dat te overbruggen). Mocht je een bijstandsuitkering krijgen (Dit goed uit zoeken van te voren, want je woont samen), dan krijg je ook met terugwerkende kracht geld van de maanden waarin je aanvraag liep, dus dit kan je dan evt direct weer aflossen bij DUO.
Voor dit alles had ik wel hulp van een ambulante begeleider. (Hiervoor was geen wachtlijst en kostte mij in het begin alleen de eigen bijdrage aan het CAK, maar die werd later ook afgeschaft. (Dit kan volgens mij per gemeente verschillen). Ik weet niet of dit in jouw situatie mogelijk is, maar je zou kunnen uitzoeken of je bij zoiets wel al terecht kan.
Houdt er voor de rest rekening mee, dat mocht je een bijstandsuitkering aanvragen (en krijgen) er wel een tegenprestatie wordt verwacht. (Ik hoef in principe niks te doen, behalve mijn therapie volgen, maar het kan dus zijn dat ze van jou wel verwachten dat je er voor werkt oid). En verder wil ik je mee geven dat ondanks dat ik niks hoef te doen, wel een paar uurtjes per week vrijwilligerswerk doe. Dit valt mij soms erg zwaar, maar aan de andere kant is het wel goed om nog iets van een soort ritme te houden en contact met andere te hebben.
Ik hoop dat ik een beetje heb kunnen uitleggen hoe ik dit toen heb aangepakt en mocht je nog vragen hebben, dan kan je ze altijd stellen!
vrijdag 19 april 2019 om 08:05
En toch ben jij zelf degene die in actie moet komen. Ook bij de hulpverlening.CatLady33 schreef: ↑12-04-2019 15:37Hou alsjeblief op, ik voel me hier alleen maar slechter door. Misschien moet je zelf eens gaan lezen. Ik zeg toch dat wanneer ik een dag probeer te werken ik te veel prikkels, angsten en stress krijgen. Mijn grenzen over ga en ik word ook letterlijk ziek daarvan. Dan lukt even een zelfhulpboek gaan lezen en mee aan de slag gaan echt niet hoor. De openingspost van dit topic schrijven lukte me begin deze week niet eens, laat staan een zelfhulpboek lezen. Ik lees ze zeker wel, maar niet in de dagen na zoiets, dan lukt me niets. Ik doe hartstikke mijn best.
Of moet een ander dat doen.
Je komt wat manipulatief over.
