Psyche
alle pijlers
Geen trauma
vrijdag 7 juli 2023 om 12:18
Ik ken dit forum als een prima bron van reflecties, en naar aanleiding van het pieker-topic wil ik iets voorleggen, gewoon om reflecties te horen. Ik heb duidelijk geen (hulp)vraag, ben alleen benieuwd of er inzichten komen waar ik niet aan gedacht heb.
Het ding is dit: ik ben vanaf jongs af, tot ik kennelijk voor een pedofiel te oud werd, onregelmatig misbruikt door een huisvriend van mijn ouders. Mijn ouders waren er van op de hoogte dat de man pedofiel was, maar ja, “hij deed nooit iets dat kinderen niet wilden”.
Nu weet ik dat veel mensen die het horen denken dat je daar een trauma van krijgt, problemen met sexualiteit, woede, haat, weet ik het.
Punt is: ik heb volgens mij geen trauma’s. Wel wat dingen die er mee samenhangen waarschijnlijk, het contact met mijn ouders is grotendeels/volledig niet bestaand. Maar daar zit verder geen boosheid, meer een schouder-ophalen-zonde-van-de-energie-dus-laat-maar.
Ik heb mijn leven prima op de rit, langdurig huwelijk + gezin, geen problemen met werk. Niet aan de drugs, drank of andere verslavingen.
Mijn onhebbelijkheden, slechte eigenschappen, tekortkomingen, ken ik intussen wel, en wat er van over is zal wel blijven. Ik lig daar niet wakker van en ik geef er zeker niemand de schuld van (hooguit mezelf).
Het enige dat ik zou kunnen bedenken dat hier rechtstreeks gevolg van zou kunnen zijn (maar ik ben geen psycholoog, wellicht is het onzin) is dat ik redelijk makkelijk over me laat lopen, sterk conflict mijdend ben. Maar ook dat levert geen echte problemen op, ik kan daar intussen wel mee omgaan.
Dus, mocht iemand er iets zinnigs over willen zeggen, ik ben benieuwd. En vragen staat ook vrij, hoewel ik een heel klein pietsie probeer op mijn anonimiteit te letten.
Het ding is dit: ik ben vanaf jongs af, tot ik kennelijk voor een pedofiel te oud werd, onregelmatig misbruikt door een huisvriend van mijn ouders. Mijn ouders waren er van op de hoogte dat de man pedofiel was, maar ja, “hij deed nooit iets dat kinderen niet wilden”.
Nu weet ik dat veel mensen die het horen denken dat je daar een trauma van krijgt, problemen met sexualiteit, woede, haat, weet ik het.
Punt is: ik heb volgens mij geen trauma’s. Wel wat dingen die er mee samenhangen waarschijnlijk, het contact met mijn ouders is grotendeels/volledig niet bestaand. Maar daar zit verder geen boosheid, meer een schouder-ophalen-zonde-van-de-energie-dus-laat-maar.
Ik heb mijn leven prima op de rit, langdurig huwelijk + gezin, geen problemen met werk. Niet aan de drugs, drank of andere verslavingen.
Mijn onhebbelijkheden, slechte eigenschappen, tekortkomingen, ken ik intussen wel, en wat er van over is zal wel blijven. Ik lig daar niet wakker van en ik geef er zeker niemand de schuld van (hooguit mezelf).
Het enige dat ik zou kunnen bedenken dat hier rechtstreeks gevolg van zou kunnen zijn (maar ik ben geen psycholoog, wellicht is het onzin) is dat ik redelijk makkelijk over me laat lopen, sterk conflict mijdend ben. Maar ook dat levert geen echte problemen op, ik kan daar intussen wel mee omgaan.
Dus, mocht iemand er iets zinnigs over willen zeggen, ik ben benieuwd. En vragen staat ook vrij, hoewel ik een heel klein pietsie probeer op mijn anonimiteit te letten.
vrijdag 7 juli 2023 om 12:25
Nou ja, je hebt er niet geen last van
Je hebt geen contact meer met je ouders, dat komt niet veel voor hoor.
Je bent conflictmijdend, laat over je heen lopen etc
Alleen heb je jezelf (en dat hangt samen, met je overkomen is) aangeleerd om dat niet erg te vinden.
Want meebewegen met de dader, was gemakkelijker dan tegen hem vechten
En je ouders hebben je ook nooit kunnen bieden wat je nodig had
Levert dat een zwaar trauma op? nee hoor. Dat hoeft niet
Maar het kan zijn, dat het leven leuker voor je is, als je liever wordt voor jezelf
sterkte
Je hebt geen contact meer met je ouders, dat komt niet veel voor hoor.
Je bent conflictmijdend, laat over je heen lopen etc
Alleen heb je jezelf (en dat hangt samen, met je overkomen is) aangeleerd om dat niet erg te vinden.
Want meebewegen met de dader, was gemakkelijker dan tegen hem vechten
En je ouders hebben je ook nooit kunnen bieden wat je nodig had
Levert dat een zwaar trauma op? nee hoor. Dat hoeft niet
Maar het kan zijn, dat het leven leuker voor je is, als je liever wordt voor jezelf
sterkte
vrijdag 7 juli 2023 om 12:26
Mag ik je vragen wat dat misbruik met je deed? Heb je er nog herinneringen aan, vond je de handelingen op dat moment enorm vervelend? Of was het zo dat je die vorm van aandacht wel sort of okay vond en pas later ontdekte dat het misbruik was?
Ik herken het namelijk.
Ik ben ook een behoorlijke poos betast door een meneer die vond dat dat allemaal moet kunnen en zijn vriendin wist er gewoon van, heeft het waarschijnlijk aangemoedigd.
Ik kan niet zeggen dat ik er een enorme klap van heb gekregen, ik kies stabiele mannen om een relatie mee te hebben en de band met mijn moeder is meer dan prima.
Dat het niet hoorde wist ik toen natuurlijk echt wel en ik vond het ook niet fijn maar niet iets dat ik als trauma weg zou zetten.
Gewoon vervelend maar "part of the deal". (ik was daar graag als kind).
Ik denk niet dat misbruik altijd als traumatisch wordt ervaren als kind. Maar dit is natuurlijk wel een heel gevaarlijke uitspraak, daar ben ik me van bewust.
Ik herken het namelijk.
Ik ben ook een behoorlijke poos betast door een meneer die vond dat dat allemaal moet kunnen en zijn vriendin wist er gewoon van, heeft het waarschijnlijk aangemoedigd.
Ik kan niet zeggen dat ik er een enorme klap van heb gekregen, ik kies stabiele mannen om een relatie mee te hebben en de band met mijn moeder is meer dan prima.
Dat het niet hoorde wist ik toen natuurlijk echt wel en ik vond het ook niet fijn maar niet iets dat ik als trauma weg zou zetten.
Gewoon vervelend maar "part of the deal". (ik was daar graag als kind).
Ik denk niet dat misbruik altijd als traumatisch wordt ervaren als kind. Maar dit is natuurlijk wel een heel gevaarlijke uitspraak, daar ben ik me van bewust.
...
vrijdag 7 juli 2023 om 12:33
Geen last is inderdaad wat al te optimistisch misschien, maar zeker geen trauma zoals ik me een trauma voorstel.Lila-Linda schreef: ↑07-07-2023 12:25Nou ja, je hebt er niet geen last van
Je hebt geen contact meer met je ouders, dat komt niet veel voor hoor.
Je bent conflictmijdend, laat over je heen lopen etc
Alleen heb je jezelf (en dat hangt samen, met je overkomen is) aangeleerd om dat niet erg te vinden.
Want meebewegen met de dader, was gemakkelijker dan tegen hem vechten
En je ouders hebben je ook nooit kunnen bieden wat je nodig had
Levert dat een zwaar trauma op? nee hoor. Dat hoeft niet
Maar het kan zijn, dat het leven leuker voor je is, als je liever wordt voor jezelf
sterkte
En dank je
vrijdag 7 juli 2023 om 12:34
https://www.psychologiemagazine.nl/arti ... -je-brein/Gelukkig kunnen therapie, goede ervaringen met anderen en zelfreflectie helpen bij de verwerking van een trauma na seksueel misbruik, zo blijkt uit onderzoek.
In 2002 ontdekte de Amerikaanse psycholoog Glenn Roisman bijvoorbeeld dat mensen die als kind seksueel waren misbruikt, op latere leeftijd beter functioneerden wanneer ze in staat waren het misbruik als onderdeel van hun leven te accepteren en het van een betekenis te voorzien; vaak is dat ook waar in therapie naartoe wordt gewerkt.
Herkenbaar voor je ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 7 juli 2023 om 12:36
Maar jij en TO tonen wel aan dat het kennelijk niet altijd tot een trauma leidt. Dus in die zin zeg je niks verkeerds natuurlijk.
Hoewel het natuurlijk een vreselijk iets is, misbruik, vind ik het wel een interessante vraag TO.
vrijdag 7 juli 2023 om 12:36
Ik weet niet echt wat het met me deed. Naar de letter van de wet was het verkrachting + aanranding, maar ik heb het niet als heel bedreigend ervaren. Onprettig zeker, maar de man in kwestie was ook leuk voor me, dus het was een beetje iets dat er bij hoorde. Het begon zo jong dat er in mijn herinnering geen voor en na is, alleen een tijdens en na.Rooss4.0 schreef: ↑07-07-2023 12:26Mag ik je vragen wat dat misbruik met je deed? Heb je er nog herinneringen aan, vond je de handelingen op dat moment enorm vervelend? Of was het zo dat je die vorm van aandacht wel sort of okay vond en pas later ontdekte dat het misbruik was?
Ik herken het namelijk.
Ik ben ook een behoorlijke poos betast door een meneer die vond dat dat allemaal moet kunnen en zijn vriendin wist er gewoon van, heeft het waarschijnlijk aangemoedigd.
Ik kan niet zeggen dat ik er een enorme klap van heb gekregen, ik kies stabiele mannen om een relatie mee te hebben en de band met mijn moeder is meer dan prima.
Dat het niet hoorde wist ik toen natuurlijk echt wel en ik vond het ook niet fijn maar niet iets dat ik als trauma weg zou zetten.
Gewoon vervelend maar "part of the deal". (ik was daar graag als kind).
Ik denk niet dat misbruik altijd als traumatisch wordt ervaren als kind. Maar dit is natuurlijk wel een heel gevaarlijke uitspraak, daar ben ik me van bewust.
vrijdag 7 juli 2023 om 12:37
Tja, en wanneer is iets ook een trauma? Mijn man is niet misbruikt, gelukkige jeugd gehad en is ook ontzettend conflictvermijdend. Hij denkt daar zelf ook geen last van te hebben (ik denk dat ie zichzelf tekort doet door sommige conflicten te mijden, maar hij doet dat liever dan een conflict aangaan, tja....).
vrijdag 7 juli 2023 om 12:37
Een trauma is pas een trauma als aangeleerd gedrag en aangeleerde gedachten en patronen je in de weg gaan zitten. Vaak komt er bij mensen een moment (life-event) in hun leven voor waarbij dat ineens zichtbaar wordt doordat het tegen je werkt.Oude_Man_2 schreef: ↑07-07-2023 12:33Geen last is inderdaad wat al te optimistisch misschien, maar zeker geen trauma zoals ik me een trauma voorstel.
En dank je
vrijdag 7 juli 2023 om 12:39
Je geeft jezelf de schuld. Hoe kun je jezelf als jong kind hiervan de schuld geven? Wat heb jij dan gedaan dat een volwassene op die manier aan je mocht zitten?
En je schiet dus ook blijkbaar snel in je Fawn-reactie.
Je reptielenbrein, fight, flight, freeze en fawn reactie.
De reactie kies je niet zelf, het is je lijf die de reactie kiest waarmee je een en ander overleeft. Fawn is je go-to reactie.
Dat is zeker wel iets om te beseffen....
En je schiet dus ook blijkbaar snel in je Fawn-reactie.
Je reptielenbrein, fight, flight, freeze en fawn reactie.
De reactie kies je niet zelf, het is je lijf die de reactie kiest waarmee je een en ander overleeft. Fawn is je go-to reactie.
Dat is zeker wel iets om te beseffen....
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 7 juli 2023 om 12:39
Ja, dat klinkt redelijk herkenbaar. Ik geloof dat ik vrij goed ben in het accepteren van het leven, de wereld, zoals het is. Zelfreflectie doe ik redelijk, zeker naarmate ik ouder wordt, denk ik. En ik heb behoorlijk goede ervaringen met aardig wat mensen. Ik ga er van uit dat de meeste mensen aardige, goedbedoelende stumpers zijn zoals ik zelf ook ben, en dat levert zelden teleurstellingen op.blijfgewoonbianca schreef: ↑07-07-2023 12:34https://www.psychologiemagazine.nl/arti ... -je-brein/
Herkenbaar voor je ?
vrijdag 7 juli 2023 om 12:40
vrijdag 7 juli 2023 om 12:40
toen ik met therapie begon, dacht ik niet eens aan mijn traumaOude_Man_2 schreef: ↑07-07-2023 12:33Geen last is inderdaad wat al te optimistisch misschien, maar zeker geen trauma zoals ik me een trauma voorstel.
En dank je
Ik vond mezelf zo bozig de laatste tijd, en ik snapte dat niet. Want ik ben geen bozig mens.
En ik had alles goed voor elkaar, prima baan, leuke relatie etcetc, ik had geen last van mijn trauma
En de eerste paar sessies heb ik alleen maar gehuild
En nu ben ik een ander mens, rustig van binnen, liever voor mezelf. Een leuker mens
vrijdag 7 juli 2023 om 12:41
Ja en voor alle zekerheid: ik ga absoluut niet zeggen dat misbruik niet erg is. In tegendeel. Ik ben van de lijn: bij twijfel ben je al te ver gegaan.
vrijdag 7 juli 2023 om 12:42
Ik heb op mijn werk een behoorlijk gewelddadige situatie meegemaakt met lichamelijk letsel. Hierna moest ik naar een nazorgteam ( die o.a. zouden kijken wat ik - psychisch - nodig ) had die me na 1 sessie “ ontsloegen “ . Zij legden het me zo uit : na zoiets schiet je cortisol omhoog en bij sommige mensen zakt dat niet ( genoeg ) en die ervaren een trauma. Bij mij is het, na die piek vlak na het gebeuren, weer op nul gekomen en ik heb er ook geen 1 keer naar van gedroomd of zo. Ben ook niet extra angstig geworden.
Misschien is dat een beetje vergelijkbaar ?
Misschien is dat een beetje vergelijkbaar ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 7 juli 2023 om 12:43
Mia schreef: ↑07-07-2023 12:37Tja, en wanneer is iets ook een trauma? Mijn man is niet misbruikt, gelukkige jeugd gehad en is ook ontzettend conflictvermijdend. Hij denkt daar zelf ook geen last van te hebben (ik denk dat ie zichzelf tekort doet door sommige conflicten te mijden, maar hij doet dat liever dan een conflict aangaan, tja....).
ik snap je man, denk ik. In mijn werk geef ik het aan als: ik word heel graag aardig gevonden, ben conflictmijdend van nature, maar ik laat me er niet door hinderen. En als je echt een conflict wil, loop ik er niet bepaald voor weg.
vrijdag 7 juli 2023 om 12:45
Mijn onhebbelijkheden, slechte eigenschappen, tekortkomingen, ken ik intussen wel, en wat er van over is zal wel blijven. Ik lig daar niet wakker van en ik geef er zeker niemand de schuld van (hooguit mezelf).
TO zegt niet dat hij zichzelf de schuld geeft van het misbruik hoor.
vrijdag 7 juli 2023 om 12:47
En dat vind ik interessant. Want er is bij mij geen grote overgang, ik ben misbruikt vanaf ik me kan herinneren, dus ik weet niet hoe ik daarvoor was. En ik weet ook niet welk gedrag ik er aan kan/moet toedichten. Al mijn gedrag is aangeleerd tot op zekere hoogte, en niet al mijn gedrag is effectief. Maar zit het me in de weg? Ik heb geen echte doelen in mijn leven, dus dan kan er ook weinig echt in de weg zitten. Mijn motto is de Cheshire Cat van Alice in Wonderland:
Alice: "Would you tell me, please, which way I ought to go from here?" "That depends a good deal on where you want to get to," said the Cat. "I don't much care where--" said Alice. "Then it doesn't matter which way you go," said the Cat. "-so long as I get SOMEWHERE," Alice added as an explanation. "Oh, you're sure to do that," said the Cat, "if you only walk long enough."
vrijdag 7 juli 2023 om 12:48
Geef ik mezelf de schuld? Misschien, maar dat is dan zo onbewust dat ik dat zelf totaal niet herken. Maar wat is een “fawn-reactie”?Doreia* schreef: ↑07-07-2023 12:39Je geeft jezelf de schuld. Hoe kun je jezelf als jong kind hiervan de schuld geven? Wat heb jij dan gedaan dat een volwassene op die manier aan je mocht zitten?
En je schiet dus ook blijkbaar snel in je Fawn-reactie.
Je reptielenbrein, fight, flight, freeze en fawn reactie.
De reactie kies je niet zelf, het is je lijf die de reactie kiest waarmee je een en ander overleeft. Fawn is je go-to reactie.
Dat is zeker wel iets om te beseffen....
vrijdag 7 juli 2023 om 12:49
Je praat me niks aan hoor
ik vond het juist wel mooi dat je me op dit spoor zette! Dank daarvoor.
vrijdag 7 juli 2023 om 12:53
Ik weet natuurlijk precies niets van je man. Maar een “gelukkige” jeugd zegt eigenlijk niets. Mijn man precies hetzelfde, vermijdend, maar uiteindelijk blijkt wel dat die gewoon emotioneel verwaarloosd is, waardoor hij gevoelens niet herkend, niet kan benoemen, slecht z’n grenzen aan kan geven. En daardoor dingen meegemaakt, die hij nooit had mee willen maken. Wel trauma dus. Maar ook dat kon worden weggestopt. Heel lang heeft hij dus ook gedacht nergens last van te hebben. En pas nu sinds een paar jaar mee aan de slag. Maar dat op zich goedbedoelende ouders, je gevoelens negeren en wat dat uiteindelijk met jezelf doet en hoe ver je daardoor van jezelf verwijderd kan raken, daar kun je last van hebben zonder er last van te hebben, zeg maar…..Mia schreef: ↑07-07-2023 12:37Tja, en wanneer is iets ook een trauma? Mijn man is niet misbruikt, gelukkige jeugd gehad en is ook ontzettend conflictvermijdend. Hij denkt daar zelf ook geen last van te hebben (ik denk dat ie zichzelf tekort doet door sommige conflicten te mijden, maar hij doet dat liever dan een conflict aangaan, tja....).
What would Patsy do?
vrijdag 7 juli 2023 om 12:53
Lila-Linda schreef: ↑07-07-2023 12:40toen ik met therapie begon, dacht ik niet eens aan mijn trauma
Ik vond mezelf zo bozig de laatste tijd, en ik snapte dat niet. Want ik ben geen bozig mens.
En ik had alles goed voor elkaar, prima baan, leuke relatie etcetc, ik had geen last van mijn trauma
En de eerste paar sessies heb ik alleen maar gehuild
En nu ben ik een ander mens, rustig van binnen, liever voor mezelf. Een leuker mens
dat klinkt goed. Voor zover ik je ken, op dit forum dus, ben je zeker een leuk mens. Ik wil niet arrogant klinken, maar ik vind mezelf eigenlijk wel redelijk leuk. Niet hihi-haha-leuk, ik ben eerder wat saai en weinig avontuurlijk, maar ik ben best aardig voor mensen, help graag als ik er zelf niet te moe van word. Ik heb mijn ups en downs in mijn humeur, maar niets extreems geloof ik. Hooguit dodelijk saai in evenwicht
vrijdag 7 juli 2023 om 12:55
In Wij zijn ons brein van Dick Swaab staat hier wel een interessant stuk over. Er zijn mensen die de meest vreselijke dingen meegemaakt hebben en daar psychisch helemaal geen last van hebben. En aan de andere kant kunnen sommige mensen van relatief ‘kleine’ incidenten volledig van de leg raken.
Hoeveel impact nare gebeurtenissen op je psyche hebben, is dus ook afhankelijk van hoe je brein in elkaar zit.
Hoeveel impact nare gebeurtenissen op je psyche hebben, is dus ook afhankelijk van hoe je brein in elkaar zit.
vrijdag 7 juli 2023 om 12:55
Ja dat zou goed kunnen. Hoewel jouw situatie klinkt als één forse piek, terwijl het bij mij denk ik meer een langdurig plateau van ervaringen was.blijfgewoonbianca schreef: ↑07-07-2023 12:42Ik heb op mijn werk een behoorlijk gewelddadige situatie meegemaakt met lichamelijk letsel. Hierna moest ik naar een nazorgteam ( die o.a. zouden kijken wat ik - psychisch - nodig ) had die me na 1 sessie “ ontsloegen “ . Zij legden het me zo uit : na zoiets schiet je cortisol omhoog en bij sommige mensen zakt dat niet ( genoeg ) en die ervaren een trauma. Bij mij is het, na die piek vlak na het gebeuren, weer op nul gekomen en ik heb er ook geen 1 keer naar van gedroomd of zo. Ben ook niet extra angstig geworden.
Misschien is dat een beetje vergelijkbaar ?
vrijdag 7 juli 2023 om 12:56
Ja, mijn mans goto reactie is ook fawn, mijne fight…, overduidelijk fight, in case of emergency dan, want verder ben ik ook heel vermijdend…..Oude_Man_2 schreef: ↑07-07-2023 12:48Geef ik mezelf de schuld? Misschien, maar dat is dan zo onbewust dat ik dat zelf totaal niet herken. Maar wat is een “fawn-reactie”?
What would Patsy do?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
