Psyche
alle pijlers
Geen trauma
vrijdag 7 juli 2023 om 12:18
Ik ken dit forum als een prima bron van reflecties, en naar aanleiding van het pieker-topic wil ik iets voorleggen, gewoon om reflecties te horen. Ik heb duidelijk geen (hulp)vraag, ben alleen benieuwd of er inzichten komen waar ik niet aan gedacht heb.
Het ding is dit: ik ben vanaf jongs af, tot ik kennelijk voor een pedofiel te oud werd, onregelmatig misbruikt door een huisvriend van mijn ouders. Mijn ouders waren er van op de hoogte dat de man pedofiel was, maar ja, “hij deed nooit iets dat kinderen niet wilden”.
Nu weet ik dat veel mensen die het horen denken dat je daar een trauma van krijgt, problemen met sexualiteit, woede, haat, weet ik het.
Punt is: ik heb volgens mij geen trauma’s. Wel wat dingen die er mee samenhangen waarschijnlijk, het contact met mijn ouders is grotendeels/volledig niet bestaand. Maar daar zit verder geen boosheid, meer een schouder-ophalen-zonde-van-de-energie-dus-laat-maar.
Ik heb mijn leven prima op de rit, langdurig huwelijk + gezin, geen problemen met werk. Niet aan de drugs, drank of andere verslavingen.
Mijn onhebbelijkheden, slechte eigenschappen, tekortkomingen, ken ik intussen wel, en wat er van over is zal wel blijven. Ik lig daar niet wakker van en ik geef er zeker niemand de schuld van (hooguit mezelf).
Het enige dat ik zou kunnen bedenken dat hier rechtstreeks gevolg van zou kunnen zijn (maar ik ben geen psycholoog, wellicht is het onzin) is dat ik redelijk makkelijk over me laat lopen, sterk conflict mijdend ben. Maar ook dat levert geen echte problemen op, ik kan daar intussen wel mee omgaan.
Dus, mocht iemand er iets zinnigs over willen zeggen, ik ben benieuwd. En vragen staat ook vrij, hoewel ik een heel klein pietsie probeer op mijn anonimiteit te letten.
Het ding is dit: ik ben vanaf jongs af, tot ik kennelijk voor een pedofiel te oud werd, onregelmatig misbruikt door een huisvriend van mijn ouders. Mijn ouders waren er van op de hoogte dat de man pedofiel was, maar ja, “hij deed nooit iets dat kinderen niet wilden”.
Nu weet ik dat veel mensen die het horen denken dat je daar een trauma van krijgt, problemen met sexualiteit, woede, haat, weet ik het.
Punt is: ik heb volgens mij geen trauma’s. Wel wat dingen die er mee samenhangen waarschijnlijk, het contact met mijn ouders is grotendeels/volledig niet bestaand. Maar daar zit verder geen boosheid, meer een schouder-ophalen-zonde-van-de-energie-dus-laat-maar.
Ik heb mijn leven prima op de rit, langdurig huwelijk + gezin, geen problemen met werk. Niet aan de drugs, drank of andere verslavingen.
Mijn onhebbelijkheden, slechte eigenschappen, tekortkomingen, ken ik intussen wel, en wat er van over is zal wel blijven. Ik lig daar niet wakker van en ik geef er zeker niemand de schuld van (hooguit mezelf).
Het enige dat ik zou kunnen bedenken dat hier rechtstreeks gevolg van zou kunnen zijn (maar ik ben geen psycholoog, wellicht is het onzin) is dat ik redelijk makkelijk over me laat lopen, sterk conflict mijdend ben. Maar ook dat levert geen echte problemen op, ik kan daar intussen wel mee omgaan.
Dus, mocht iemand er iets zinnigs over willen zeggen, ik ben benieuwd. En vragen staat ook vrij, hoewel ik een heel klein pietsie probeer op mijn anonimiteit te letten.
vrijdag 7 juli 2023 om 13:41
Ik heb er een halve eeuw niet over gepraat, tot ik er in de werksfeer over ging praten. Vooral om jonge (veelal vrouwelijke) collega’s een steun in de rug te geven bij vervelende ervaringen op het werk. Een uiting dat ze niet alleen en onbegrepen zijn, zeg maar. Dat was de eerste keer spannend, maar viel daarna eigenlijk erg mee.Youk79 schreef: ↑07-07-2023 13:30Volgens mij klopt dit inderdaad. Net als iemand anders hier al vertelde heb ik na mijn gebeurtenis ook met niemand hierover gepraat en speelde er schuld aan meerdere kanten en daardoor vond ik het heel lastig, blijkt achteraf, om hier goed betekenis aan te geven. Therapie helpt mij heel erg hiervoor.
Als jij er al een voor jou beverdigende betekenis aan hebt kunnen geven kan ik me voorstellen dat je er verder niets mee hoeft. Wat fijn!
Praat je er wel eens over? Ik vond het gek om te merken hoe moeilijk ik het vond om erover te praten, en dat dat dus ook een van de redenen was dat ik dat nooit gedaan had.
vrijdag 7 juli 2023 om 13:41
Jouw wereld is jouw wereld. Dus alles wat in jouw wereld bestaat, bestaat en is alles wat bestaat.Oude_Man_2 schreef: ↑07-07-2023 13:14ik heb geen moeite met een spirituele blik op de werkelijkheid. Maar precies wat je zegt, ik heb geleerd dat de wereld rond is. Ik kan me niet voorstellen hoe mijn leven zou zijn als ik dat geloof los zou laten, daarvoor is het te vanzelfsprekend voor me.
Ik ben mijn midlife al ruim voorbij. Ik geef mezelf nog een kleine 20 jaar voor de kist. En scheiden doe ik niet aan. Mijn vrouw ook niet. Maar dat roept op dit forum ook soms vrij heftige reacties op als ik dat zeg haha.
Hoe dan ook, ik ben nogal een fan van Schopenhauer. Zijn verhaal over waarom we denken een vrije wil te hebben, terwijl we die niet hebben, raakt jouw verhaal wel: “alles wat je niet bent, maar wel had kunnen zijn”. Dat bestaat in mijn overtuiging niet. Ik had niets anders kunnen zijn dan ik ben. Er bestaat geen alternatief, alles wat bestaat is het bestaande en het bestaande is het enige dat kan bestaan.
Dit geldt voor iedereen en iedereen heeft zijn eigen bestaan en zijn wereld.
Maar we dalen af
vrijdag 7 juli 2023 om 13:45
Ik wens je veel succes met de innerlijke zoektocht!
vrijdag 7 juli 2023 om 13:46
Je zegt wel wat zinnigs, met je gedwaal. TO's wereld is een wereld waar hij tevreden mee is. En dat is waar het om gaat, niet om wat anderen traumatisch vinden.
vrijdag 7 juli 2023 om 13:47
dat denk ik zeker. Daarom ben ik ook niet bang dat iemand me een trauma aanpraat hoor.Lady*Voldemort schreef: ↑07-07-2023 13:46Je zegt wel wat zinnigs, met je gedwaal. TO's wereld is een wereld waar hij tevreden mee is. En dat is waar het om gaat, niet om wat anderen traumatisch vinden.
vrijdag 7 juli 2023 om 13:48
Dat klinkt heel goed!Oude_Man_2 schreef: ↑07-07-2023 13:41Ik heb er een halve eeuw niet over gepraat, tot ik er in de werksfeer over ging praten. Vooral om jonge (veelal vrouwelijke) collega’s een steun in de rug te geven bij vervelende ervaringen op het werk. Een uiting dat ze niet alleen en onbegrepen zijn, zeg maar. Dat was de eerste keer spannend, maar viel daarna eigenlijk erg mee.
Heel erg fijn voor je. Niet dat het zo gegaan is vroeger, maar wel dat je het zo het kunnen verwerken.
Het is zoals het is
vrijdag 7 juli 2023 om 13:49
Nou, weet je, ik vond het oprecht fijn te merken dat ik er iets positiefs mee kon doen. Want als ik als oude man mijn verhaal vertel aan jonge vrouwelijke collega’s, komt er een bak ellende en tranen los. Dan ben ik blij dat ik iets bespreekbaar heb kunnen maken.
vrijdag 7 juli 2023 om 13:57
Dat snap ik. Dat is ook fijn. Voor hen en voor jou ook.Oude_Man_2 schreef: ↑07-07-2023 13:49Nou, weet je, ik vond het oprecht fijn te merken dat ik er iets positiefs mee kon doen. Want als ik als oude man mijn verhaal vertel aan jonge vrouwelijke collega’s, komt er een bak ellende en tranen los. Dan ben ik blij dat ik iets bespreekbaar heb kunnen maken.
Het is zoals het is
vrijdag 7 juli 2023 om 13:58
Heb jij mijn hoofd??Oude_Man_2 schreef: ↑07-07-2023 13:14
“alles wat je niet bent, maar wel had kunnen zijn”. Dat bestaat in mijn overtuiging niet. Ik had niets anders kunnen zijn dan ik ben. Er bestaat geen alternatief, alles wat bestaat is het bestaande en het bestaande is het enige dat kan bestaan.
...
vrijdag 7 juli 2023 om 14:06
Inderdaad.Lady*Voldemort schreef: ↑07-07-2023 13:46TO's wereld is een wereld waar hij tevreden mee is. En dat is waar het om gaat, niet om wat anderen traumatisch vinden.
Ik denk dat ik mijn ervaring ook pas als problematisch zag toen anderen in shock waren als ik een tipje oplichtte.
...
vrijdag 7 juli 2023 om 14:14
Ja, had ik ook. Ik vond voorheen ook dat veel mensen zich aanstelden na een gebeurtenis, waar ik dan geen last van had.
Vond het wel een eye opener.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 7 juli 2023 om 14:19
Helemaal eens! Dat is ook een beetje wat ik met mijn eerste reactie zei dat een trauma pas een trauma blijkt als je aangeleerde gedrag tegen je gaat werken (wat dus meestal blijkt bij een bepaalde gebeurtenis)Lady*Voldemort schreef: ↑07-07-2023 13:46Je zegt wel wat zinnigs, met je gedwaal. TO's wereld is een wereld waar hij tevreden mee is. En dat is waar het om gaat, niet om wat anderen traumatisch vinden.
vrijdag 7 juli 2023 om 14:22
Oude_Man_2 schreef: ↑07-07-2023 13:38Eens zien:
- ik geloof dat mijn verbinding met mensen goed is, vaak genoeg, maar zelden heel diep.
- wat kwetsbaar opstellen is, weet ik ook nooit helemaal precies. Ik geloof dat ik weinig afgesloten hou, is dat kwetsbaar opstellen?
- het grappige vind ik, is dat mensen volgens mij zelden zullen zeggen dat ik geen ruimte durf in te nemen. Maar het klopt dat ik dat lastig vind, hoewel het me tegenwoordig goed afgaat.
- ik heb niet de indruk dat ik mezelf tekort doe. Ik heb een best prima leven
De eerste zin hier, daar staat nogal wat.... kun je daar iets meer over vertellen?
vwb het tweede: weinig afgesloten houden, hoe moet ik dat zien? Misschien kun je daar iets meer over vertellen?
Kwetsbaar opstellen is voor mij laten zien wat er in je omgaat, dus niet zozeer het erover praten/rationaliseren maar het ook daadwerkelijk tonen van emoties.
vrijdag 7 juli 2023 om 14:33
Besef jij je wel dat jij slachtoffer was?Oude_Man_2 schreef: ↑07-07-2023 13:02toch maar eens opgezochtheb ik in ieder geval iets geleerd vandaag. Ik denk dat mijn goto iets is tussen vluchten en pleasen.
Als kind lokte ik door allerlei redenen nogal agressief pestgedrag uit van oudere kinderen in het dorp.
dat jij de schuld op je neemt? er aan voorbij gaat, dat die hufters, je met rust hadden kunnen laten?
En dat je, als je een veilige thuishaven had gehad, je ouders je hadden kunnen leren omgaan, met deze types?
vrijdag 7 juli 2023 om 14:33
pas als je stopt met vergoelijken, help je je zelf echtOude_Man_2 schreef: ↑07-07-2023 13:09Ach weet je, mijn ouders waren ook maar sukkelaars uit de babyboom/hippie generatie met een sexuele revolutie op hun dak en de overtuiging dat zij nu eens echt goed zouden gaan opvoeden. En een pedofiel kiest er ook niet voor zo geboren te worden. Natuurlijk had hij er niet naar moeten handelen. En natuurlijk hadden mijn ouders minder naïef moeten zijn. Maar zodra je anderen mensen de maat gaat nemen, moet je dat ook bij jezelf doen, vind ik. De top van een ivoren toren is niet mijn plek.
vrijdag 7 juli 2023 om 14:43
Je kwetsbaar opstellen zie ik als het delen van een stuk van jezelf (dat kan een emotie zijn zoals verdriet of schaamte, een onzekerheid, twijfel) waar anderen je mee kunnen kwetsen.
Het hangt samen met vertrouwen: je vertrouwt erop dat die ander respectvol en hopelijk helpend omgaat met wat je deelt, maar je neemt het risico dat dat niet zo is en dat zou pijn doen, of dat de ander onverwacht reageert. Dat is de kwetsbaarheid.
Het heeft ook te maken met wederkerigheid en verbinding: je laat je in relatie tot die ander zien als een compleet mens inclusief zwaktes en onzekerheden, waardoor dat voor de ander ook makkelijker wordt en waardoor je elkaar op een dieper niveau kunt begrijpen en steunen.
Ik denk dat vooral mannen, en zeker die van oudere generaties, vaak aangeleerd hebben dat dit niet hoeft en dat het zelfs als negatief wordt gezien. Dus zat mensen die oud worden zonder ooit kwetsbaar te durven of kunnen zijn bij anderen. Veilig, en voor anderen soms zelfs heel fijn zo'n stabiele rots in de branding die door niets geraakt lijkt te worden, maar ik denk dat je dan wel iets mist in intermenselijk contact en uiteindelijk ook in zelfkennis.
Het hangt samen met vertrouwen: je vertrouwt erop dat die ander respectvol en hopelijk helpend omgaat met wat je deelt, maar je neemt het risico dat dat niet zo is en dat zou pijn doen, of dat de ander onverwacht reageert. Dat is de kwetsbaarheid.
Het heeft ook te maken met wederkerigheid en verbinding: je laat je in relatie tot die ander zien als een compleet mens inclusief zwaktes en onzekerheden, waardoor dat voor de ander ook makkelijker wordt en waardoor je elkaar op een dieper niveau kunt begrijpen en steunen.
Ik denk dat vooral mannen, en zeker die van oudere generaties, vaak aangeleerd hebben dat dit niet hoeft en dat het zelfs als negatief wordt gezien. Dus zat mensen die oud worden zonder ooit kwetsbaar te durven of kunnen zijn bij anderen. Veilig, en voor anderen soms zelfs heel fijn zo'n stabiele rots in de branding die door niets geraakt lijkt te worden, maar ik denk dat je dan wel iets mist in intermenselijk contact en uiteindelijk ook in zelfkennis.
What a nuanced anxiety
vrijdag 7 juli 2023 om 14:47
Hm, ik heb niet het idee dat dat tweede nogal wat is, dus kan je concreter zijn in je vraag? Ik vertel alles, maar ik voel denk ik niet goed aan wat je wil wetenbridge schreef: ↑07-07-2023 14:22De eerste zin hier, daar staat nogal wat.... kun je daar iets meer over vertellen?
vwb het tweede: weinig afgesloten houden, hoe moet ik dat zien? Misschien kun je daar iets meer over vertellen?
Kwetsbaar opstellen is voor mij laten zien wat er in je omgaat, dus niet zozeer het erover praten/rationaliseren maar het ook daadwerkelijk tonen van emoties.
Ik hou weinig afgesloten, in de zin dat ik vrij transparant ben. Sterker, ik hang het idee aan dat extreme transparantie rust geeft. Ik hoef niet te bewaken wie wat precies wel en niet weet, omdat ik eigenlijk maar heel weinig heb wat ik verzwijg. En zelfs wat ik verzwijg is niet uit schaamte, maar omdat ik inmiddels weet hoe mensen reageren.
Wat is “daadwerkelijk tonen van emoties” voor jou? Voor mij gaan emoties ten eerste zelden heel diep, en vervolgens zonder veel uiterlijkheden. Maar dat betekent niet dat ik ze niet heb of niet toon.
vrijdag 7 juli 2023 om 14:47
Voor zover ik geleerd heb, betrekken kinderen juist heel snel dingen op zichzelf. Als papa en mama gaan scheiden denken kinderen dat het door hun komt. Dit heeft ermee te maken dat je als kind heel sterk vervlochten bent met je opvoeders, je leven hangt er letterlijk van af.
Hoe ouder je wordt, hoe minder vervlochten.
vrijdag 7 juli 2023 om 14:51
Dan is mijn kwetsbaarheid niet enorm groot, en met de jaren steeds kleiner. Ik ben juist transparant omdat dat voorkomt dat je aan te vallen bent. Ik heb geen imposter syndrome bijvoorbeeld, of toch niet heel veel, omdat ik weet wat ik kan, maar vooral transparant ben over wat ik niet kan.
Ik denk dat ik eigenlijk vooral kwetsbaar ben op mijn gezin. Daar kan je me mee aanvallen, door hen aan te vallen. Alleen, inmiddels kan ik uit ervaring zeggen, dan ben ik niet bepaald conflict mijdend. Je kan met mij vrij veel uitvreten zonder dat er ongelukken gebeuren. Aan mijn gezin komen laat je vrij snel ontdekken dat ik ook wel eens conflicten aanga.
Maar verder, ik weet niet, ik heb niet het idee dat ik heel kwetsbaar ben. En daarmee vind ik het ook lastig om precies te bedenken of ik me wel kwetsbaar opstel. Misschien hou ik iedereen, en dan eerst mezelf, daarin voor de gek. Maar dat doe ik dan wel zo goed dat ik het zelf geloof.
vrijdag 7 juli 2023 om 14:53
zeker
Nee, dat besef ik niet. Volgens mij is dat namelijk niet zodat jij de schuld op je neemt?
Daar ga ik niet aan voorbij. Natuurlijk had hij dat kunnen doen, en ook moeten doen. Feit is wel, dat heeft hij niet gedaan.er aan voorbij gaat, dat die hufters, je met rust hadden kunnen laten?
Zeker. Maar mijn ouders zijn echt het toonbeeld van stumperds, goedbedoelend ongetwijfeld, maar vooral druk met zichzelf.En dat je, als je een veilige thuishaven had gehad, je ouders je hadden kunnen leren omgaan, met deze types?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
