Geen trauma

07-07-2023 12:18 345 berichten
Ik ken dit forum als een prima bron van reflecties, en naar aanleiding van het pieker-topic wil ik iets voorleggen, gewoon om reflecties te horen. Ik heb duidelijk geen (hulp)vraag, ben alleen benieuwd of er inzichten komen waar ik niet aan gedacht heb.

Het ding is dit: ik ben vanaf jongs af, tot ik kennelijk voor een pedofiel te oud werd, onregelmatig misbruikt door een huisvriend van mijn ouders. Mijn ouders waren er van op de hoogte dat de man pedofiel was, maar ja, “hij deed nooit iets dat kinderen niet wilden”.

Nu weet ik dat veel mensen die het horen denken dat je daar een trauma van krijgt, problemen met sexualiteit, woede, haat, weet ik het.

Punt is: ik heb volgens mij geen trauma’s. Wel wat dingen die er mee samenhangen waarschijnlijk, het contact met mijn ouders is grotendeels/volledig niet bestaand. Maar daar zit verder geen boosheid, meer een schouder-ophalen-zonde-van-de-energie-dus-laat-maar.

Ik heb mijn leven prima op de rit, langdurig huwelijk + gezin, geen problemen met werk. Niet aan de drugs, drank of andere verslavingen.

Mijn onhebbelijkheden, slechte eigenschappen, tekortkomingen, ken ik intussen wel, en wat er van over is zal wel blijven. Ik lig daar niet wakker van en ik geef er zeker niemand de schuld van (hooguit mezelf).

Het enige dat ik zou kunnen bedenken dat hier rechtstreeks gevolg van zou kunnen zijn (maar ik ben geen psycholoog, wellicht is het onzin) is dat ik redelijk makkelijk over me laat lopen, sterk conflict mijdend ben. Maar ook dat levert geen echte problemen op, ik kan daar intussen wel mee omgaan.

Dus, mocht iemand er iets zinnigs over willen zeggen, ik ben benieuwd. En vragen staat ook vrij, hoewel ik een heel klein pietsie probeer op mijn anonimiteit te letten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oude_Man_2 schreef:
07-07-2023 16:28
Die reactie snap ik heel goed. En inderdaad, hoeveel schade herken ik niet als schade omdat die er vanaf het begin was? Geen idee. Ik denk mezelf te kennen, en tegelijk is dat maar helemaal de vraag.
Maar zou je er iets mee willen? Ik bedoel, naast er hier wat over mijmeren.
Als het antwoord nee is, want je bent tevreden zo, dan maakt het verder weinig uit of er delen van jou zijn die anders zijn dan jij ze ziet.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren Quote
Oude_Man_2 schreef:
07-07-2023 16:31
Aanbieden gaat verder dan wat zij deden. Ik vind ze bizar naïef, maar ik geloof wel echt dat ze naïef waren. Ze hadden mij iets moeten vragen, ze hadden moeten komen kijken, etcetera. Dat deden ze allemaal niet. Ik heb wat siblings die heel veel problemen gaven, en hun eigen relatie was nogal een gedoe. Ik was het makkelijke, stille kind. Dus daar ging de aandacht niet naar uit.

Slechte ouders? Ja, denk het wel. Maar ook slachtoffers van hun opvoeding, hun tijd, etcetera.

Maar ik denk dat ze echt niet wisten wat er gebeurde.
Nooit met ze over gehad dus?
Het is zoals het is
Youk79 schreef:
07-07-2023 16:32
Maar zou je er iets mee willen? Ik bedoel, naast er hier wat over mijmeren.
Als het antwoord nee is, want je bent tevreden zo, dan maakt het verder weinig uit of er delen van jou zijn die anders zijn dan jij ze ziet.
:) nee, ik ben tevreden met mijn leven en met mezelf. Ik ben verre van perfect en mijn leven ook niet, maar perfectie vind ik een nogal kansloos doel.
Oude_Man_2 schreef:
07-07-2023 16:17
:) alles kan natuurlijk, en het is prima denkbaar dat ik me dingen niet realiseer. Maar nee, ik geloof niet dat het te groot voor me is. Ik praat het gedrag van mijn ouders, naar mijn gevoel, ook zeker niet goed. Het was absoluut niet goed. Maar dat is iets anders dan dat ik ze schuldig verklaar.
Schuldig, wat is schuldig. Ik lees er allemaal niet uit dat ze je doelbewust in de armen van een pedo hebben gedreven om je eens even lekker een trauma te bezorgen inderdaad. Wel veel post-hippie eigenpijperij, iets waar mijn ouders ook mee terecht konden. Zo hebben die van mij nooit in de gaten gehad dat ik verschrikkelijk werd gepest, terwijl ik dat in het begin toch echt wel aangaf. Maar dan zeiden ze dat ik de pesters maar moest negeren, en dan gingen ze weer verder met navelstaren. Anders dan jij heb ik dat mijn ouders wel kwalijk genomen, maar inmiddels zit ik er niet meer mee. Al is het alleen maar omdat gedane zaken toch geen keer nemen, net zo min als dat je wat kunt doen aan het weer. En als er iets is waar ik voor pas is het wel om me druk te maken over dingen waar ik toch niks (meer) aan kan doen.
Youk79 schreef:
07-07-2023 16:33
Nooit met ze over gehad dus?
oh jawel. Maar toen was het al tientallen jaren voorbij. Ze waren geshockeerd aan de ene kant, en aan de andere kant vooral erg goed in uitleggen dat zij er niets aan konden doen. Dat vond ik niet zo sympathiek eerlijk gezegd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oude_Man_2 schreef:
07-07-2023 16:34
:) nee, ik ben tevreden met mijn leven en met mezelf. Ik ben verre van perfect en mijn leven ook niet, maar perfectie vind ik een nogal kansloos doel.
Oprechte interesse: maar wat wil je dan met dit topic?
Het is zoals het is
Lady*Voldemort schreef:
07-07-2023 16:34
Schuldig, wat is schuldig. Ik lees er allemaal niet uit dat ze je doelbewust in de armen van een pedo hebben gedreven om je eens even lekker een trauma te bezorgen inderdaad. Wel veel post-hippie eigenpijperij, iets waar mijn ouders ook mee terecht konden. Zo hebben die van mij nooit in de gaten gehad dat ik verschrikkelijk werd gepest, terwijl ik dat in het begin toch echt wel aangaf. Maar dan zeiden ze dat ik de pesters maar moest negeren, en dan gingen ze weer verder met navelstaren. Anders dan jij heb ik dat mijn ouders wel kwalijk genomen, maar inmiddels zit ik er niet meer mee. Al is het alleen maar omdat gedane zaken toch geen keer nemen, net zo min als dat je wat kunt doen aan het weer. En als er iets is waar ik voor pas is het wel om me druk te maken over dingen waar ik toch niks (meer) aan kan doen.
oh ja, pesters, daar “moet je boven staan” :facepalm:

en verder helemaal herkenning en mee eens
Alle reacties Link kopieren Quote
Oude_Man_2 schreef:
07-07-2023 16:36
oh jawel. Maar toen was het al tientallen jaren voorbij. Ze waren geshockeerd aan de ene kant, en aan de andere kant vooral erg goed in uitleggen dat zij er niets aan konden doen. Dat vond ik niet zo sympathiek eerlijk gezegd.
Oh zo, nu snap ik je beter. Dus je bent voor zover mogelijk zeker dat ze niets wisten maar je vindt dat ze het hadden kunnen weten (ik ook) en ze hebben ook niet prettig gereageerd op je verhaal.
Ik snap het niet-bestaande contact wel ;-)
Het is zoals het is
Oude_Man_2 schreef:
07-07-2023 16:36
oh jawel. Maar toen was het al tientallen jaren voorbij. Ze waren geshockeerd aan de ene kant, en aan de andere kant vooral erg goed in uitleggen dat zij er niets aan konden doen. Dat vond ik niet zo sympathiek eerlijk gezegd.
Nou ja, je hebt het contact ook niet voor niets verbroken natuurlijk. Maar ook dat kan een vorm van verwerken zijn: de banden met het verleden doorsnijden en je concentreren op het hier en nu. Als dat voor jou werkt is dat prima lijkt me.
Youk79 schreef:
07-07-2023 16:36
Oprechte interesse: maar wat wil je dan met dit topic?
Niet heel veel. Maar wat ik in de OP probeerde aan te geven: ik vind reflecties, die ook weer helpen met zelfreflecties, altijd wel nuttig. Je bent nooit uitgeleerd over jezelf, denk ik. En ik ken dit forum als een prima plek daarvoor. Soms hard, vaak vriendelijk, nooit gemeen of oneerlijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oude_Man_2 schreef:
07-07-2023 16:34
:) nee, ik ben tevreden met mijn leven en met mezelf. Ik ben verre van perfect en mijn leven ook niet, maar perfectie vind ik een nogal kansloos doel.
Dit snap ik aan de ene kant ook. Sinds mijn man aan van alles en nog wat aan het werk is, wbt jeugd, trauma, gevoelens….enz…..is het er niet rustiger op geworden in ons leven, zeg maar. Als je gaat opruimen, wordt het eerst een veel grotere troep!
Maar aan de andere kant ik zou nooit willen, dat hij hier maar niet mee aan de slag was, hij lijkt eindelijk echt bij zichzelf te komen. En dat gun ik hem en ons…..
What would Patsy do?
Alle reacties Link kopieren Quote
Oude_Man_2 schreef:
07-07-2023 16:36
oh jawel. Maar toen was het al tientallen jaren voorbij. Ze waren geshockeerd aan de ene kant, en aan de andere kant vooral erg goed in uitleggen dat zij er niets aan konden doen. Dat vond ik niet zo sympathiek eerlijk gezegd.
.
youk79 wijzigde dit bericht op 07-07-2023 17:12
22.29% gewijzigd
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren Quote
Oude_Man_2 schreef:
07-07-2023 16:25
Ik waardeer je reacties!

Ik heb ook gevraagd om reflecties, welke dan ook. Het is aan mij wat ik er mee doe, en uit alles wat ik lees haal ik interessante perspectieven.

Zou het kunnen dat je je vereenzelvigd hebt met je afweermechanismen en daar de kwalificatie 'goed' aan hebt gegeven? Of dat je triomfantelijk aan een groep vreemden wilt verkopen dat je lekker stabiel bent? Of vooral om jezelf daarvan te overtuigen i.p.v. de anderen? 'Het is aan mij wat ik er verder mee doe' kan een ook een afgemeten uiting zijn van dat afweermechanisme. Om regie te houden?
It won't stop until you wise up
Alle reacties Link kopieren Quote
dubbel
campanula wijzigde dit bericht op 07-07-2023 16:41
98.48% gewijzigd
It won't stop until you wise up
Youk79 schreef:
07-07-2023 16:37
Oh zo, nu snap ik je beter. Dus je bent voor zover mogelijk zeker dat ze niets wisten maar je vindt dat ze het hadden kunnen weten (ik ook) en ze hebben ook niet prettig gereageerd op je verhaal.
Ik snap het niet-bestaande contact wel ;-)
ha ha, ja dat was al niet goed, maar deze reactie heeft daar een forse dreun aan gegeven. Niet dat ik me er enorm over heb opgewonden, maar ik vond wel, als je als ouders ZO reageert op een dergelijk verhaal, waarom zou ik dan nog energie in je steken. Verschoon straks je luiers zelf maar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Niet iedereen reageert hetzelfde op een 'traumatische' gebeurtenis.
Dat hangt van zoveel factoren af.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Lady*Voldemort schreef:
07-07-2023 16:38
Nou ja, je hebt het contact ook niet voor niets verbroken natuurlijk. Maar ook dat kan een vorm van verwerken zijn: de banden met het verleden doorsnijden en je concentreren op het hier en nu. Als dat voor jou werkt is dat prima lijkt me.
Klopt, die reactie was wel de genadeklap in een toch al minimale relatie met ze.
Ladyday21 schreef:
07-07-2023 16:39
Dit snap ik aan de ene kant ook. Sinds mijn man aan van alles en nog wat aan het werk is, wbt jeugd, trauma, gevoelens….enz…..is het er niet rustiger op geworden in ons leven, zeg maar. Als je gaat opruimen, wordt het eerst een veel grotere troep!
Maar aan de andere kant ik zou nooit willen, dat hij hier maar niet mee aan de slag was, hij lijkt eindelijk echt bij zichzelf te komen. En dat gun ik hem en ons…..
Ik gun jou en jullie alles wat goed is voor jullie!
Alle reacties Link kopieren Quote
Campanula schreef:
07-07-2023 16:40
Zou het kunnen dat je je vereenzelvigd hebt met je afweermechanismen en daar de kwalificatie 'goed' aan hebt gegeven? Of dat je triomfantelijk aan een groep vreemden wilt verkopen dat je lekker stabiel bent? Of vooral om jezelf daarvan te overtuigen i.p.v. de anderen? 'Het is aan mij wat ik er verder mee doe' kan een ook een afgemeten uiting zijn van dat afweermechanisme. Om regie te houden?
Dit lijkt me heel goed mogelijk. Maar als dat goed, goed genoeg is….wie zijn wij dan…..
What would Patsy do?
Youk79 schreef:
07-07-2023 16:40
.
ik denk dat ik dat heel goed snap :hug:
anoniem_65fc39b29bca3 wijzigde dit bericht op 07-07-2023 16:54
44.00% gewijzigd
Campanula schreef:
07-07-2023 16:40
Zou het kunnen dat je je vereenzelvigd hebt met je afweermechanismen en daar de kwalificatie 'goed' aan hebt gegeven? Of dat je triomfantelijk aan een groep vreemden wilt verkopen dat je lekker stabiel bent? Of vooral om jezelf daarvan te overtuigen i.p.v. de anderen? 'Het is aan mij wat ik er verder mee doe' kan een ook een afgemeten uiting zijn van dat afweermechanisme. Om regie te houden?
Of het afweermechanisme is gewoon een kwestie van karakter en heeft juist gemaakt dat er geen trauma ontstond. Kip-ei dus.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ladyday21 schreef:
07-07-2023 16:43
Dit lijkt me heel goed mogelijk. Maar als dat goed, goed genoeg is….wie zijn wij dan…..

Wij zijn de toeschouwers en soms de ongemakkelijke vragenstellers. Niet de beulen.
It won't stop until you wise up
Alle reacties Link kopieren Quote
Nog niet het hele topic gelezen maar ook ik ben als kind betast door een kennis.

Op een dag vertelde ik het mijn vader en stopte het. Er is nooit meer over gesproken. Die kennis kwamen we nog tegen op bepaalde plekken maar mijn vader lette altijd op dat ik niet alleen met hem was.

Mijn leven ging gewoon door. Ik kreeg vriendjes en dacht er volgens mij nooit meer aan.

Totdat ik moeder werd. Toen ging ik erover dromen, durfde ik mijn kind nergens te laten en zag ik in iedereen een misbruiker.
Ik heb er therapie voor gehad en hoewel ik het nog steeds niet makkelijk vindt, kan ik kind wel vrijer laten nu.

Kind speelt nu bijv buiten met een vriendje en er is al wel door mijn hoofd geschoten: “als er maar niets gebeurd”.

Nieuwsberichten over het dit soort onderwerpen triggeren me ook erg dus die vermijd ik.

Maar dus echt pas nadat ik moeder werd.
esum wijzigde dit bericht op 07-07-2023 16:48
2.42% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier mijn ervaring, die wellicht ook wat afwijkend is.

Allerlei shit meegemaakt, zowel in m'n jeugd als tijdens een relatie in m'n twintiger jaren. Toen ik begin dertig was, ging die relatie uit. De eerste jaren daarna besloot ik vrij rationeel dat ik nu wel genoeg ellende had meegemaakt en dat ik geen zin had om me nog langer rot te voelen.

En dat ging eigenlijk verrassend goed. Ik voelde me prima. Dacht wel soms aan dingen van vroeger maar echt veel last had ik er niet van. Zat ook wel goed in m'n vel. Deed leuke dingen. Ik had rustig zo door kunnen leven.

En toch, toen ik richting de veertig ging, werd ik nieuwsgierig naar van alles. Ik constateerde dat ik eigenlijk niet veel voelde. Weinig emoties. Dat emotionele deel was zeg maar uitgeschakeld. En ik had zin om te ontdekken of dat anders zou kunnen.

Wat volgde was een zoektocht, eerst heel rationeel en langzamerhand meer spiritueel. Meer m'n intuïtie volgen. Somatisch werk. Ademhalingsoefeningen. Allemaal dingen om maar meer in m'n lichaam te komen en meer te voelen.

En dat is voor mij een waardevol proces. Niet altijd leuk trouwens. De verdoving is weg. Dat betekent meer pieken én meer dalen. Ik herinner me meer van vroeger, meer situaties en meer details. Ik druk dingen minder weg. Ik stel me kwetsbaarder op. En de leuke momenten zijn echt leuker geworden. Het is alsof ik een zonnebril heb opgezet en de wereld met meer kleur bekijk.

Kortom, ik ben wel blij met wat ik aan het ontdekken ben en ik ga er ook zeker nog mee door. Maar ik had dus ook echt meer dan prima zonder dit alles gekund.
moon wijzigde dit bericht op 07-07-2023 16:48
4.16% gewijzigd
Campanula schreef:
07-07-2023 16:40
Zou het kunnen dat je je vereenzelvigd hebt met je afweermechanismen en daar de kwalificatie 'goed' aan hebt gegeven? Of dat je triomfantelijk aan een groep vreemden wilt verkopen dat je lekker stabiel bent? Of vooral om jezelf daarvan te overtuigen i.p.v. de anderen? 'Het is aan mij wat ik er verder mee doe' kan een ook een afgemeten uiting zijn van dat afweermechanisme. Om regie te houden?
zou zeker kunnen. Alles wat je noemt zou kunnen. Ik kan alleen vertellen wat mijn bewustzijn hierover zegt, en je kan dat geloven of niet. En je kan geloven, of niet, dat daar een onderbewuste doorheen spreekt, maar dat weet ik dan niet natuurlijk.

Triomfantelijk iets over mezelf verkopen, ja, wie weet. Het is voor mij een bijna komische gedachte, omdat het zo ver afstaat van hoe ik mezelf versta. Maar ook hier geldt, wie weet?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven