Psyche
alle pijlers
Geen trauma
vrijdag 7 juli 2023 om 12:18
Ik ken dit forum als een prima bron van reflecties, en naar aanleiding van het pieker-topic wil ik iets voorleggen, gewoon om reflecties te horen. Ik heb duidelijk geen (hulp)vraag, ben alleen benieuwd of er inzichten komen waar ik niet aan gedacht heb.
Het ding is dit: ik ben vanaf jongs af, tot ik kennelijk voor een pedofiel te oud werd, onregelmatig misbruikt door een huisvriend van mijn ouders. Mijn ouders waren er van op de hoogte dat de man pedofiel was, maar ja, “hij deed nooit iets dat kinderen niet wilden”.
Nu weet ik dat veel mensen die het horen denken dat je daar een trauma van krijgt, problemen met sexualiteit, woede, haat, weet ik het.
Punt is: ik heb volgens mij geen trauma’s. Wel wat dingen die er mee samenhangen waarschijnlijk, het contact met mijn ouders is grotendeels/volledig niet bestaand. Maar daar zit verder geen boosheid, meer een schouder-ophalen-zonde-van-de-energie-dus-laat-maar.
Ik heb mijn leven prima op de rit, langdurig huwelijk + gezin, geen problemen met werk. Niet aan de drugs, drank of andere verslavingen.
Mijn onhebbelijkheden, slechte eigenschappen, tekortkomingen, ken ik intussen wel, en wat er van over is zal wel blijven. Ik lig daar niet wakker van en ik geef er zeker niemand de schuld van (hooguit mezelf).
Het enige dat ik zou kunnen bedenken dat hier rechtstreeks gevolg van zou kunnen zijn (maar ik ben geen psycholoog, wellicht is het onzin) is dat ik redelijk makkelijk over me laat lopen, sterk conflict mijdend ben. Maar ook dat levert geen echte problemen op, ik kan daar intussen wel mee omgaan.
Dus, mocht iemand er iets zinnigs over willen zeggen, ik ben benieuwd. En vragen staat ook vrij, hoewel ik een heel klein pietsie probeer op mijn anonimiteit te letten.
Het ding is dit: ik ben vanaf jongs af, tot ik kennelijk voor een pedofiel te oud werd, onregelmatig misbruikt door een huisvriend van mijn ouders. Mijn ouders waren er van op de hoogte dat de man pedofiel was, maar ja, “hij deed nooit iets dat kinderen niet wilden”.
Nu weet ik dat veel mensen die het horen denken dat je daar een trauma van krijgt, problemen met sexualiteit, woede, haat, weet ik het.
Punt is: ik heb volgens mij geen trauma’s. Wel wat dingen die er mee samenhangen waarschijnlijk, het contact met mijn ouders is grotendeels/volledig niet bestaand. Maar daar zit verder geen boosheid, meer een schouder-ophalen-zonde-van-de-energie-dus-laat-maar.
Ik heb mijn leven prima op de rit, langdurig huwelijk + gezin, geen problemen met werk. Niet aan de drugs, drank of andere verslavingen.
Mijn onhebbelijkheden, slechte eigenschappen, tekortkomingen, ken ik intussen wel, en wat er van over is zal wel blijven. Ik lig daar niet wakker van en ik geef er zeker niemand de schuld van (hooguit mezelf).
Het enige dat ik zou kunnen bedenken dat hier rechtstreeks gevolg van zou kunnen zijn (maar ik ben geen psycholoog, wellicht is het onzin) is dat ik redelijk makkelijk over me laat lopen, sterk conflict mijdend ben. Maar ook dat levert geen echte problemen op, ik kan daar intussen wel mee omgaan.
Dus, mocht iemand er iets zinnigs over willen zeggen, ik ben benieuwd. En vragen staat ook vrij, hoewel ik een heel klein pietsie probeer op mijn anonimiteit te letten.
vrijdag 7 juli 2023 om 21:55
Als je vindt dat je een prima leven hebt moet je niet gaan zitten peuteren om uit te vinden of je ergens pus hebt wat er met heel veel gedoe misschien beetje bij beetje uitkomt en - denk ik - altijd een beetje zal blijven etteren.
Zit er geen pus, heb je wel een gaatje…..
Zit er geen pus, heb je wel een gaatje…..
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 7 juli 2023 om 22:13
Iets is pas een stoornis als het stoort.
Dus als je geen last hebt van je verleden, in de zin dat je niet vastloopt of klachten hebt in het dagelijks leven op prive, werk, sociaal gebied, dan zou ik niets doen.
Maar hoe je met nare ervaringen omgaat hangt af van je temperament (optimistisch/pessimistisch, snel angstig of niet, veerkrachtig, rustig, passief of niet, prikkelbaar of niet etc.), van je opvoeding en andere omgevingsfactoren, en van je door het leven ontwikkelde copingstijlen.
Als je als copingstijl bijvoorbeeld vermijding hebt, dan kan het zijn dat je dat geleerd hebt door het misbruik. Want als je je gevoelens wist weg te drukken, neutraal te blijven in elke situatie, niet te voelen wat het écht met je deed, en je hebt gemerkt als kind dat dit voor jou een hele werkzame strategie was, dan ontwikkel je dat als effectieve coping. Voor jou effectief. En aangezien je bij vermijding vaak niet weet wát je niet voelt, kan het heel lang effectief werken.
En als het nog steeds goed werkt, je functioneert daar goed op, dan is het voor jou nog steeds helpend. En hoef je dus geen therapie. Want er zijn geen klachten.
Pas als je merkt dat je ook niet kunt genieten, en ook de positieve gevoelens vermijdt, dan kan dat problematisch worden. Of als anderen niet weten wat ze aan je hebben omdat je zo vlak bent. En dat vriendschappen daar stuk op lopen.
Bijvoorbeeld.
Maar bij de psycholoog wordt je behandeld voor klachten. En die heb je niet. Nog niet in ieder geval.
Dus als je geen last hebt van je verleden, in de zin dat je niet vastloopt of klachten hebt in het dagelijks leven op prive, werk, sociaal gebied, dan zou ik niets doen.
Maar hoe je met nare ervaringen omgaat hangt af van je temperament (optimistisch/pessimistisch, snel angstig of niet, veerkrachtig, rustig, passief of niet, prikkelbaar of niet etc.), van je opvoeding en andere omgevingsfactoren, en van je door het leven ontwikkelde copingstijlen.
Als je als copingstijl bijvoorbeeld vermijding hebt, dan kan het zijn dat je dat geleerd hebt door het misbruik. Want als je je gevoelens wist weg te drukken, neutraal te blijven in elke situatie, niet te voelen wat het écht met je deed, en je hebt gemerkt als kind dat dit voor jou een hele werkzame strategie was, dan ontwikkel je dat als effectieve coping. Voor jou effectief. En aangezien je bij vermijding vaak niet weet wát je niet voelt, kan het heel lang effectief werken.
En als het nog steeds goed werkt, je functioneert daar goed op, dan is het voor jou nog steeds helpend. En hoef je dus geen therapie. Want er zijn geen klachten.
Pas als je merkt dat je ook niet kunt genieten, en ook de positieve gevoelens vermijdt, dan kan dat problematisch worden. Of als anderen niet weten wat ze aan je hebben omdat je zo vlak bent. En dat vriendschappen daar stuk op lopen.
Bijvoorbeeld.
Maar bij de psycholoog wordt je behandeld voor klachten. En die heb je niet. Nog niet in ieder geval.
vrijdag 7 juli 2023 om 22:52
Oh ok je bent écht oud 
Misschien beter niet in gaan peuren dan. Ik ben altijd #teampeuren dat is mijn overlevingsmechanisme en mijn werk. Maar als je de stormen doorstaan hebt, zou ik er mooi afblijven.
Neurale paden zijn op enig moment ook al zo ingesleten en niet meer zo makkelijk aangelegd als op je dertigste. Veel mensen van jouw generatie en die daarvoor leven daarmee. Je kinderen leven ermee, het is aan hen of hun kinderen om een eventueel doorgegeven trauma in zichzelf te integreren. Als daar sprake van zou zijn.
Misschien beter niet in gaan peuren dan. Ik ben altijd #teampeuren dat is mijn overlevingsmechanisme en mijn werk. Maar als je de stormen doorstaan hebt, zou ik er mooi afblijven.
Neurale paden zijn op enig moment ook al zo ingesleten en niet meer zo makkelijk aangelegd als op je dertigste. Veel mensen van jouw generatie en die daarvoor leven daarmee. Je kinderen leven ermee, het is aan hen of hun kinderen om een eventueel doorgegeven trauma in zichzelf te integreren. Als daar sprake van zou zijn.
vrijdag 7 juli 2023 om 23:06
Ik ben moeder van een misbruikt kind.(door opa)
En iets herkenbaars lezen vind ik fijn.
Vooral dat er geen trauma hoeft te zijn.
Dat dat ook kan.
Al hebben we al wat ellende gehad het gaat ook alweer een hele tijd goed.
Ik houd er altijd rekening mee dat het weer minder kan gaan.
Ben vaak bezig met " gaat het wel goed met kind"
Heeft genoeg vrienden en onderneemt allerlei dingen.
Maar Is in de puberteit en vindt alles nog steeds wel prima. Niet echt een eigen mening.
Te lief...
Maar het is wat het is.
Hopelijk later ook een fijn leven en geen beperkingen door trauma.
Dus eigenlijk wil ik dankjewel zeggen TO dat je dit deelde.
En iets herkenbaars lezen vind ik fijn.
Vooral dat er geen trauma hoeft te zijn.
Dat dat ook kan.
Al hebben we al wat ellende gehad het gaat ook alweer een hele tijd goed.
Ik houd er altijd rekening mee dat het weer minder kan gaan.
Ben vaak bezig met " gaat het wel goed met kind"
Heeft genoeg vrienden en onderneemt allerlei dingen.
Maar Is in de puberteit en vindt alles nog steeds wel prima. Niet echt een eigen mening.
Te lief...
Maar het is wat het is.
Hopelijk later ook een fijn leven en geen beperkingen door trauma.
Dus eigenlijk wil ik dankjewel zeggen TO dat je dit deelde.
vrijdag 7 juli 2023 om 23:13
WoW, wat heftig! En wat lief! (Pff, krijg een beetje tranen in m’n ogen ervan…..beetje boel…bah)hofdame1981 schreef: ↑07-07-2023 23:06Ik ben moeder van een misbruikt kind.(door opa)
En iets herkenbaars lezen vind ik fijn.
Vooral dat er geen trauma hoeft te zijn.
Dat dat ook kan.
Al hebben we al wat ellende gehad het gaat ook alweer een hele tijd goed.
Ik houd er altijd rekening mee dat het weer minder kan gaan.
Ben vaak bezig met " gaat het wel goed met kind"
Heeft genoeg vrienden en onderneemt allerlei dingen.
Maar Is in de puberteit en vindt alles nog steeds wel prima. Niet echt een eigen mening.
Te lief...
Maar het is wat het is.
Hopelijk later ook een fijn leven en geen beperkingen door trauma.
Dus eigenlijk wil ik dankjewel zeggen TO dat je dit deelde.
What would Patsy do?
zaterdag 8 juli 2023 om 00:47
Heb je je angstig gevoeld? Totaal machteloos, letterlijk doodsbang?
Als je nu zou moeten tongzoenen, roept dat dan een fysieke reactie bij je op?
Voor mij heeft trauma te maken met wat Tyche ook al schreef. Het is niet iets 'naars' het is iets waar je geen invloed op uit kon oefenen, waarin je volkomen machteloos was, niet in staat de einduitslag te beïnvloeden. Gevoelsmatig levensbedreigend, iets wat je niet kon bevatten. Niet kon voelen. Niet kon erkennen.
Als jij het niet zo ervaren hebt, maar meer als iets ontzettend naars, maar niet bedreigends, dan kan ik me indenken dat het niet traumatiserend voor je geweest is.
Ik kan me ook indenken dat hetzelfde script voor een ander wel traumatiserend kan zijn.
Als je nu zou moeten tongzoenen, roept dat dan een fysieke reactie bij je op?
Voor mij heeft trauma te maken met wat Tyche ook al schreef. Het is niet iets 'naars' het is iets waar je geen invloed op uit kon oefenen, waarin je volkomen machteloos was, niet in staat de einduitslag te beïnvloeden. Gevoelsmatig levensbedreigend, iets wat je niet kon bevatten. Niet kon voelen. Niet kon erkennen.
Als jij het niet zo ervaren hebt, maar meer als iets ontzettend naars, maar niet bedreigends, dan kan ik me indenken dat het niet traumatiserend voor je geweest is.
Ik kan me ook indenken dat hetzelfde script voor een ander wel traumatiserend kan zijn.
zaterdag 8 juli 2023 om 02:19
)
zaterdag 8 juli 2023 om 04:29
Als je dit forum kent dan weet je dat er veel geroepen wordt dat men hulp moet zoeken in welke situatie dan ook. Ik denk dat mensen die dat zelf vaak roepen eigenlijk zelf ook hulp nodig hebben.Oude_Man_2 schreef: ↑07-07-2023 21:29Ik wil het niet, in de zin dat ik geen behoefte voel. Maar ik krijg hier reacties die minstens de overweging rechtvaardigen eens te bekijken of het zin zou kunnen hebben. Daar verzet ik me dus niet tegen. Dat is een beetje waar ik sta: volgens mij is er niet zoveel aan de hand, maar een aantal mensen hoor ik zeggen “misschien toch wel?”
zaterdag 8 juli 2023 om 04:36
Maar in dit topic zijn er eigenlijk maar weinig mensen, die dat roepen. Ze zeggen vooral, dat ze in de manier waarop TO zich uit, signalen zien. Dat mag en kan ook. Vage (of was het Helena?) voor wie dit kennelijk haar werk is en professioneel peuteraar, raadt het hem vanwege zijn leeftijd af er iets mee te doen…..
What would Patsy do?
zaterdag 8 juli 2023 om 06:16
blijfgewoonbianca schreef: ↑07-07-2023 21:55Als je vindt dat je een prima leven hebt moet je niet gaan zitten peuteren om uit te vinden of je ergens pus hebt wat er met heel veel gedoe misschien beetje bij beetje uitkomt en - denk ik - altijd een beetje zal blijven etteren.
Zit er geen pus, heb je wel een gaatje…..
lekker beeldMaar wel wijs. Dank je
zaterdag 8 juli 2023 om 06:17
Vage schreef: ↑07-07-2023 22:52Oh ok je bent écht oud
Misschien beter niet in gaan peuren dan. Ik ben altijd #teampeuren dat is mijn overlevingsmechanisme en mijn werk. Maar als je de stormen doorstaan hebt, zou ik er mooi afblijven.
Neurale paden zijn op enig moment ook al zo ingesleten en niet meer zo makkelijk aangelegd als op je dertigste. Veel mensen van jouw generatie en die daarvoor leven daarmee. Je kinderen leven ermee, het is aan hen of hun kinderen om een eventueel doorgegeven trauma in zichzelf te integreren. Als daar sprake van zou zijn.
dank, dat is duidelijk. En ja, ik ben echt oud haha.
zaterdag 8 juli 2023 om 06:18
zaterdag 8 juli 2023 om 06:21
Doodsbang niet, machteloos wel. “Moeten tongzoenen” kan ik me oprecht niet voorstellen, dat gaat simpelweg niet gebeuren zonder geweld.Avocadeau schreef: ↑08-07-2023 00:47Heb je je angstig gevoeld? Totaal machteloos, letterlijk doodsbang?
Als je nu zou moeten tongzoenen, roept dat dan een fysieke reactie bij je op?
Voor mij heeft trauma te maken met wat Tyche ook al schreef. Het is niet iets 'naars' het is iets waar je geen invloed op uit kon oefenen, waarin je volkomen machteloos was, niet in staat de einduitslag te beïnvloeden. Gevoelsmatig levensbedreigend, iets wat je niet kon bevatten. Niet kon voelen. Niet kon erkennen.
Als jij het niet zo ervaren hebt, maar meer als iets ontzettend naars, maar niet bedreigends, dan kan ik me indenken dat het niet traumatiserend voor je geweest is.
Ik kan me ook indenken dat hetzelfde script voor een ander wel traumatiserend kan zijn.
Dank voor je reactie!
zaterdag 8 juli 2023 om 06:23
Nee, verslaving is me echt vreemd. Ik weet wat het is, maar ik kan me er eigenlijk niets bij voorstellen. Slapen is ook nooit een probleem geweest tot mijn lichaam dwars ging liggen. En dat is overduidelijk fysiek, dus geen trauma dat zich stiekem meldt
zaterdag 8 juli 2023 om 06:26
zaterdag 8 juli 2023 om 06:30
Dus iemand geeft aan dat ie aan een mogelijk traumatische gebeurtenis geen trauma heeft overgehouden, maar in de loop van zijn topic krijgt ie alsnog een trauma aangepraat.
Zie hier de gevaren van social media en zo'n forum.
Zie hier de gevaren van social media en zo'n forum.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 8 juli 2023 om 06:36
geen zorgen, ik heb er nog steeds geen trauma van
zaterdag 8 juli 2023 om 06:46
TO ik vind je erg open hier en evenwichtig overkomen. Je vraag is mij niet helemaal duidelijk en heb ook alleen jouw reacties hier in het topic gelezen maar voel je je soort van schuldig dat jij geen trauma hebt waar een ander dit wel heeft?
Ik denk dat je zelf de manier hebt gevonden om eea te verwerken wat er in je jeugd gebeurd is. Dat je eigenlijk jezelf geholpen hebt en dat is wel iets heel moois. Niet iedereen heeft hulp van buitenaf nodig om dingen te verwerken. Jij kunt zoals ik kan lezen goed relativeren en bent erg nuchter. Dus ja, waarom zou je dan een trauma moeten hebben ongeacht hoe heftig het is geweest voor je? Juist alleen maar fijn dat dit niet het geval is.
Over het conflictvermijdend zijn, ik ben dat ook en heb niet zulke heftige dingen meegemaakt als jij behalve een pestverleden. Maar als ik heel goed terugdenk heeft dat er voor mij niets mee te maken. Zo was ik als klein kind ook al. Dus dat zit in mijn karakter. Dat kan voor jou natuurlijk ook zo zijn. Dan is het geen gevolg van wat er gebeurd is maar gewoon een onderdeel van wie je bent en altijd al bent geweest.
Ik denk dat het juist fijn is zoals jij in het leven staat. Dus zou er eigenlijk niet teveel over nadenken voordat je jezelf een trauma aandenkt.
Ik denk dat je zelf de manier hebt gevonden om eea te verwerken wat er in je jeugd gebeurd is. Dat je eigenlijk jezelf geholpen hebt en dat is wel iets heel moois. Niet iedereen heeft hulp van buitenaf nodig om dingen te verwerken. Jij kunt zoals ik kan lezen goed relativeren en bent erg nuchter. Dus ja, waarom zou je dan een trauma moeten hebben ongeacht hoe heftig het is geweest voor je? Juist alleen maar fijn dat dit niet het geval is.
Over het conflictvermijdend zijn, ik ben dat ook en heb niet zulke heftige dingen meegemaakt als jij behalve een pestverleden. Maar als ik heel goed terugdenk heeft dat er voor mij niets mee te maken. Zo was ik als klein kind ook al. Dus dat zit in mijn karakter. Dat kan voor jou natuurlijk ook zo zijn. Dan is het geen gevolg van wat er gebeurd is maar gewoon een onderdeel van wie je bent en altijd al bent geweest.
Ik denk dat het juist fijn is zoals jij in het leven staat. Dus zou er eigenlijk niet teveel over nadenken voordat je jezelf een trauma aandenkt.
zaterdag 8 juli 2023 om 06:50
Dat is goed om te lezen.
Maar ik schrik van sommige reacties.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 8 juli 2023 om 07:07
Ik voel me niet schuldigMrsMorrison schreef: ↑08-07-2023 06:46TO ik vind je erg open hier en evenwichtig overkomen. Je vraag is mij niet helemaal duidelijk en heb ook alleen jouw reacties hier in het topic gelezen maar voel je je soort van schuldig dat jij geen trauma hebt waar een ander dit wel heeft?
Ik denk dat je zelf de manier hebt gevonden om eea te verwerken wat er in je jeugd gebeurd is. Dat je eigenlijk jezelf geholpen hebt en dat is wel iets heel moois. Niet iedereen heeft hulp van buitenaf nodig om dingen te verwerken. Jij kunt zoals ik kan lezen goed relativeren en bent erg nuchter. Dus ja, waarom zou je dan een trauma moeten hebben ongeacht hoe heftig het is geweest voor je? Juist alleen maar fijn dat dit niet het geval is.
Over het conflictvermijdend zijn, ik ben dat ook en heb niet zulke heftige dingen meegemaakt als jij behalve een pestverleden. Maar als ik heel goed terugdenk heeft dat er voor mij niets mee te maken. Zo was ik als klein kind ook al. Dus dat zit in mijn karakter. Dat kan voor jou natuurlijk ook zo zijn. Dan is het geen gevolg van wat er gebeurd is maar gewoon een onderdeel van wie je bent en altijd al bent geweest.
Ik denk dat het juist fijn is zoals jij in het leven staat. Dus zou er eigenlijk niet teveel over nadenken voordat je jezelf een trauma aandenkt.
maar ben altijd wel bezig met wat zelfonderzoek. Dus het is vooral nieuwsgierigheid eigenlijk
zaterdag 8 juli 2023 om 08:26
MrsMorrison schreef: ↑08-07-2023 06:46TO ik vind je erg open hier en evenwichtig overkomen. Je vraag is mij niet helemaal duidelijk en heb ook alleen jouw reacties hier in het topic gelezen maar voel je je soort van schuldig dat jij geen trauma hebt waar een ander dit wel heeft?
Ik denk dat je zelf de manier hebt gevonden om eea te verwerken wat er in je jeugd gebeurd is. Dat je eigenlijk jezelf geholpen hebt en dat is wel iets heel moois. Niet iedereen heeft hulp van buitenaf nodig om dingen te verwerken. Jij kunt zoals ik kan lezen goed relativeren en bent erg nuchter. Dus ja, waarom zou je dan een trauma moeten hebben ongeacht hoe heftig het is geweest voor je? Juist alleen maar fijn dat dit niet het geval is.
Over het conflictvermijdend zijn, ik ben dat ook en heb niet zulke heftige dingen meegemaakt als jij behalve een pestverleden. Maar als ik heel goed terugdenk heeft dat er voor mij niets mee te maken. Zo was ik als klein kind ook al. Dus dat zit in mijn karakter. Dat kan voor jou natuurlijk ook zo zijn. Dan is het geen gevolg van wat er gebeurd is maar gewoon een onderdeel van wie je bent en altijd al bent geweest.
Ik denk dat het juist fijn is zoals jij in het leven staat. Dus zou er eigenlijk niet teveel over nadenken voordat je jezelf een trauma aandenkt.
Zo sta ik er ook in. Heel veel mensen zijn conflictvermijdend en hebben hier en daar issues. Die hebben alle mensen, maar dat wil niet zeggen dat het door het misbruik komt.
Hier worden snel conclusies getrokken. Want je hebt A meegemaakt, dus dan komt het daardoor dat jij X gedrag vertoont. Maar hoe zou je zijn als je A niet had meegemaakt? Dat weet je niet.
TO lijkt een stabiel persoon te zijn, de een is rustiger dan de ander. So what? Moeten we dan allemaal even assertief zijn, veel voelen, en hetzelfde omdat er anders iets mis met ons is?
Ik ben niet tegen therapie, dat moet iedereen voor zichzelf uitmaken. Maar ik zou het alleen maar doen als ik ergens last van heb.
TO, ik weet niet of je ooit iets gelezen hebt over de stoicijnen, maar ik denk dat je je hier en daar aardig in zal herkennen.
zaterdag 8 juli 2023 om 08:47
+1MrsMorrison schreef: ↑08-07-2023 06:46TO ik vind je erg open hier en evenwichtig overkomen.
Ik denk dat je zelf de manier hebt gevonden om eea te verwerken wat er in je jeugd gebeurd is. Dat je eigenlijk jezelf geholpen hebt en dat is wel iets heel moois. Niet iedereen heeft hulp van buitenaf nodig om dingen te verwerken. Jij kunt zoals ik kan lezen goed relativeren en bent erg nuchter. Dus ja, waarom zou je dan een trauma moeten hebben ongeacht hoe heftig het is geweest voor je? Juist alleen maar fijn dat dit niet het geval is.
Over het conflictvermijdend zijn, ik ben dat ook en heb niet zulke heftige dingen meegemaakt als jij behalve een pestverleden. Maar als ik heel goed terugdenk heeft dat er voor mij niets mee te maken. Zo was ik als klein kind ook al. Dus dat zit in mijn karakter. Dat kan voor jou natuurlijk ook zo zijn. Dan is het geen gevolg van wat er gebeurd is maar gewoon een onderdeel van wie je bent en altijd al bent geweest.
Ik denk dat het juist fijn is zoals jij in het leven staat. Dus zou er eigenlijk niet teveel over nadenken voordat je jezelf een trauma aandenkt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
