Geloof, religieus EN in staat tot normaal gesprek?

03-08-2018 23:21 981 berichten
Alle reacties Link kopieren
Vraag wat je vragen wil, geef antwoorden, ga in gesprek.

Wat grenzen:
- geen verkondiging
- geen uitleg hoe fout de islam is
- geen uitleg hoe dom geloof is.

Neem maar aan dat dat wel bekend is.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
Oifa schreef:
05-08-2018 20:43
Dat weet je niet misschien kom je ooit in een situatie waarbij je je eigen leven in de waagschaal legt voor een ander.
De kans lijkt me vrij klein. En dat terwijl ik zelf best dood wil, maar jezelf bewust in gevaar brengen wat persoonlijk lijden met zich meebrengt, dat zie ik mezelf niet snel doen. Voor mn vader had ik n brandend huis in gerend waarschijnlijk omdat ik liever zelf dood zou gaan dan te moeten leven in de wetenschap dat ik m misschien had kunnen redden.
vrouwjagersma schreef:
05-08-2018 20:50
Over die offervraag, een van mijn familieleden (al lang geleden overleden) was actief in het verzet en heeft onderdak geboden aan een joods gezin. Het was tegelijkertijd een gigantische hufter. Zijn verhaal toont aan dat er weinig zwart-wit zit in de mens, maar dat soms mensen van je het niet verwacht om welke reden dan ook de goede keuzes maken. Ik heb flink wat van zijn rechtlijnigheid geerfd, maar ik betwijfel of ik tot dezelfde dingen in staat zou zijn als hij. Dat doet me verdriet, maar het blijft tot op heden ook bij een gedachtespelletje, natuurlijk.

Ik moet ook zeggen dat ik het opvallend vind hier te lezen dat mensen zich gelovig noemen, zonder dogmatisch te zijn, zonder dingen te weten. En ik ben er jaloers op (bij gebrek aan een beter woord), maar ik vind het ook lastig: intellectueel geef ik iedereen gelijk, maar ergens diep in me zit een vrij rigide reformatorisch gedachtekader waarbinnen ik toch nog ergens moet blijven met mijn godsgedachten. Dan is het makkelijker maar helemaal niets meer te geloven, want dat is in elk geval duidelijk. Zo denk ik dan. Best jammer.

Ik geloof dat God het helemaal niks uit maakt dat hij niet bestaat (en ook niet dat hij een vrouw is bijvoorbeeld).

In die zin dat God zijn bestaansrecht helemaal niet ontleend aan wat jij gelooft. Je bent daar vrij in. Hij bestond al voordat er iemand was om in hem te geloven, dus is het eigenlijk nogal aanmatigend voor gelovigen om aan te nemen dat hij hun bevestiging zoekt. En dat geeft meteen vrijheid om wel te geloven; voor jezelf omdat je het zelf fijn vind om je in zijn glorie te wentelen. En de vrijheid om totaal niet bezig te zijn met wentelen omdat koeien bij horens vatten beter bij je past. En variaties met wentelende koeien mogen ook. Het hoeft dus wat mij betreft geen keuze te zijn, geen alles of niets vraag.
shifty schreef:
05-08-2018 21:12
Ik geloof dat God het helemaal niks uit maakt dat hij niet bestaat (en ook niet dat hij een vrouw is bijvoorbeeld).

In die zin dat God zijn bestaansrecht helemaal niet ontleend aan wat jij gelooft. Je bent daar vrij in. Hij bestond al voordat er iemand was om in hem te geloven, dus is het eigenlijk nogal aanmatigend voor gelovigen om aan te nemen dat hij hun bevestiging zoekt. En dat geeft meteen vrijheid om wel te geloven; voor jezelf omdat je het zelf fijn vind om je in zijn glorie te wentelen. En de vrijheid om totaal niet bezig te zijn met wentelen omdat koeien bij horens vatten beter bij je past. En variaties met wentelende koeien mogen ook. Het hoeft dus wat mij betreft geen keuze te zijn, geen alles of niets vraag.
Jij gaat er hier voor het gemak vanuit dat God bestaat.
shifty schreef:
05-08-2018 21:12
Ik geloof dat God het helemaal niks uit maakt dat hij niet bestaat (en ook niet dat hij een vrouw is bijvoorbeeld).

In die zin dat God zijn bestaansrecht helemaal niet ontleend aan wat jij gelooft. Je bent daar vrij in. Hij bestond al voordat er iemand was om in hem te geloven, dus is het eigenlijk nogal aanmatigend voor gelovigen om aan te nemen dat hij hun bevestiging zoekt. En dat geeft meteen vrijheid om wel te geloven; voor jezelf omdat je het zelf fijn vind om je in zijn glorie te wentelen. En de vrijheid om totaal niet bezig te zijn met wentelen omdat koeien bij horens vatten beter bij je past. En variaties met wentelende koeien mogen ook. Het hoeft dus wat mij betreft geen keuze te zijn, geen alles of niets vraag.
Mijn God is blijkbaar nog steeds gereformeerd-hervormd. Ik denk echt dat dat het is. Ik vind het heel moeilijk dat Godsbesef los te laten, terwijl ik in alles me niets meer lijk aan te trekken van de normen die dat geloof oplegt. Ik weet dat dat als aanmatigend gezien kan worden, want ik weet helemaal niet wat God behaagt. Als God morgen alleen nog maar magere brunettes in de hemel wil dan heb ik pech. Of als God iedereen verandert in een salamipizza, dan ook. Gek he. Net alsof ik niet durf. Het voelt als zwemmen zonder bandjes.
strikjemetstippels schreef:
05-08-2018 21:04
Levensreddend was ie niet. Hij heeft wel fantastisch werk geleverd omtrent het begrijpen van zwarte gaten.

Ik ben er van overtuigd dat zijn bijdrage denkpatronen anderen hebben aangezet tot het ontwikkelen van nieuwe technieken die mensenlevens hebben gered. Net zoals dat ook andere grote denkers met hun gedachtesprongen nieuwe ontwikkelingen hebben mogelijk gemaakt. In zijn geval denk ik dat juist door de combinatie met zijn lichamelijke gesteldheid ook veel mensen door hem geïnspireerd zijn. In dat opzicht bedoel ik het heel algemeen, maar ook feitelijk. Hij heeft misschien niet rechtstreeks iemand gered maar ik denk dat zijn invloed zo groot is dat er uiteindelijk mensen in leven zullen zijn die dat anders niet zouden zijn geweest. Maar het is een aanname van mijn kant.
Oifa schreef:
05-08-2018 21:14
Jij gaat er hier voor het gemak vanuit dat God bestaat.

Nee, ik ga er van uit dat God voor haar bestaat. En mijn stelling is dat je niet hoeft te kiezen of dat wel of niet zo is, omdat dat vraagstuk voor God zelf irrelevant is, als ie bestaat.
Alle reacties Link kopieren
vrouwjagersma schreef:
05-08-2018 21:21
Mijn God is blijkbaar nog steeds gereformeerd-hervormd. Ik denk echt dat dat het is. Ik vind het heel moeilijk dat Godsbesef los te laten, terwijl ik in alles me niets meer lijk aan te trekken van de normen die dat geloof oplegt. Ik weet dat dat als aanmatigend gezien kan worden, want ik weet helemaal niet wat God behaagt. Als God morgen alleen nog maar magere brunettes in de hemel wil dan heb ik pech. Of als God iedereen verandert in een salamipizza, dan ook. Gek he. Net alsof ik niet durf. Het voelt als zwemmen zonder bandjes.
Dat je denkt/zegt dat het 'aanmatigend' klinkt (iets dat geen moment in mij zou opkomen) zegt m.i. dat je je zeker wel iets aantrekt van de normen van je geloof.

Maar is deze spagaat iets wat je nu beseft, sinds dit topic, of al langer?
impala wijzigde dit bericht op 05-08-2018 21:32
4.92% gewijzigd
.
vrouwjagersma schreef:
05-08-2018 21:21
Mijn God is blijkbaar nog steeds gereformeerd-hervormd. Ik denk echt dat dat het is. Ik vind het heel moeilijk dat Godsbesef los te laten, terwijl ik in alles me niets meer lijk aan te trekken van de normen die dat geloof oplegt. Ik weet dat dat als aanmatigend gezien kan worden, want ik weet helemaal niet wat God behaagt. Als God morgen alleen nog maar magere brunettes in de hemel wil dan heb ik pech. Of als God iedereen verandert in een salamipizza, dan ook. Gek he. Net alsof ik niet durf. Het voelt als zwemmen zonder bandjes.
Mocht er een god bestaan en mocht die iets van ons willen, dan ga ik er vanuit dat hij/zij/het wel bij machte is ons dat rechtstreeks en duidelijk kenbaar te maken. Dat heeft ie nog nooit gedaan dus het zal allemaal wel loslopen.

Als je de bijbelse (?) spreuk in acht neemt dat god je het leven als kado geschonken heeft dan zou het ondankbaat zijn er niet van te genieten, dus jezelf dingen ontzeggen is onnodig.
Alle reacties Link kopieren
vrouwjagersma schreef:
05-08-2018 21:21
Mijn God is blijkbaar nog steeds gereformeerd-hervormd. Ik denk echt dat dat het is. Ik vind het heel moeilijk dat Godsbesef los te laten, terwijl ik in alles me niets meer lijk aan te trekken van de normen die dat geloof oplegt. Ik weet dat dat als aanmatigend gezien kan worden, want ik weet helemaal niet wat God behaagt. Als God morgen alleen nog maar magere brunettes in de hemel wil dan heb ik pech. Of als God iedereen verandert in een salamipizza, dan ook. Gek he. Net alsof ik niet durf. Het voelt als zwemmen zonder bandjes.
Zou het iets uitmaken als je jouw beeld van god los kon laten? Zou je dan je leven anders invullen?

Zolang je voor je gevoel een goed mens bent, zal een eventuele god je echt wel zn hemel binnen laten. Hij realiseert zich vast ook wel dat ie nou niet bepaald duidelijk is geweest bij het bekendmaken van zijn voorwaarden.
impala schreef:
05-08-2018 21:29
Dat je denkt/zegt dat het 'aanmatigend' klinkt (iets dat geen moment in mij zou opkomen) zegt m.i. dat je je zeker wel iets aantrekt van de normen van je geloof.

Maar is deze spagaat iets wat je nu beseft, sinds dit topic, of al langer?
Aanmatigend voor niet- of anders-gelovigen bedoel ik, dat die de indruk zouden hebben dat ik wel weet hoe het moet.
Ik zit al in deze spagaat sinds ik 16 ben.
Alle reacties Link kopieren
vrouwjagersma schreef:
05-08-2018 21:45
Aanmatigend voor niet- of anders-gelovigen bedoel ik, dat die de indruk zouden hebben dat ik wel weet hoe het moet.
Ik zit al in deze spagaat sinds ik 16 ben.
Lijkt me knap lastig voor je
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
Alle reacties Link kopieren
vrouwjagersma schreef:
05-08-2018 20:50
Over die offervraag, een van mijn familieleden (al lang geleden overleden) was actief in het verzet en heeft onderdak geboden aan een joods gezin. Het was tegelijkertijd een gigantische hufter. Zijn verhaal toont aan dat er weinig zwart-wit zit in de mens, maar dat soms mensen van je het niet verwacht om welke reden dan ook de goede keuzes maken. Ik heb flink wat van zijn rechtlijnigheid geerfd, maar ik betwijfel of ik tot dezelfde dingen in staat zou zijn als hij. Dat doet me verdriet, maar het blijft tot op heden ook bij een gedachtespelletje, natuurlijk.

Ik moet ook zeggen dat ik het opvallend vind hier te lezen dat mensen zich gelovig noemen, zonder dogmatisch te zijn, zonder dingen te weten. En ik ben er jaloers op (bij gebrek aan een beter woord), maar ik vind het ook lastig: intellectueel geef ik iedereen gelijk, maar ergens diep in me zit een vrij rigide reformatorisch gedachtekader waarbinnen ik toch nog ergens moet blijven met mijn godsgedachten. Dan is het makkelijker maar helemaal niets meer te geloven, want dat is in elk geval duidelijk. Zo denk ik dan. Best jammer.
Ik vind dat je een beetje ingewikkeld formuleert in deze post, dus even verifiëren: zeg jij nu dat je van het geloof bent afgestapt omdat je twijfels hebt, dingen niet zeker weet, en dusdanig vastgeroest bent in de dogma's uit je opvoeding dat je voor je gevoel alles of niets moet geloven? Dus twijfel = niets, geloven = alles volgens de kerkelijke leer?
Am Yisrael Chai!
JollyRider schreef:
05-08-2018 21:46
Lijkt me knap lastig voor je
Meestentijds stop ik het wel een beetje weg, het klinkt ook wat dramatisch zo. Maar mijn kinderen vragen wel om een helder Godsbesef. Mijn oudste kind is atheïstisch, mijn jongste kind zingt graag over Jezus. Dat is ook best lastig, vind ik, hoe laat je je kinderen vrij om eigen keuzes te maken maar doe je geen geweld aan je eigen keuzes.
Alle reacties Link kopieren
shifty schreef:
05-08-2018 21:12

Hij bestond al voordat er iemand was om in hem te geloven, dus is het eigenlijk nogal aanmatigend voor gelovigen om aan te nemen dat hij hun bevestiging zoekt. En dat geeft meteen vrijheid om wel te geloven; voor jezelf omdat je het zelf fijn vind om je in zijn glorie te wentelen.
Dit. Helemaal.
Am Yisrael Chai!
miekemv schreef:
04-08-2018 11:29
Tot mijn 13e christelijk opgevoed met als gevolg dat ik denk dat ik altijd gezien wordt bij alles wat ik doe want God ziet immers alles. Hebben anderen daar ook last van? Hoe ervaren forummers met een niet christelijke opvoeding of achtergrond het denkbeeld dat je bij alles wat je doet gadegeslagen of gewogen wordt?
Dat heb ik ook, maar ik ben atheïstisch opgevoed maar heb een sociale fobie ontwikkeld. ;-D
fashionvictim schreef:
05-08-2018 21:48
Ik vind dat je een beetje ingewikkeld formuleert in deze post, dus even verifiëren: zeg jij nu dat je van het geloof bent afgestapt omdat je twijfels hebt, dingen niet zeker weet, en dusdanig vastgeroest bent in de dogma's uit je opvoeding dat je voor je gevoel alles of niets moet geloven? Dus twijfel = niets, geloven = alles volgens de kerkelijke leer?
Precies. En ik weet wel dat dat onzin is en ook arrogant (want waarschijnlijk is God niet Nederlands Hervormd-Gereformeerde Bond), maar alsnog denk ik dat het zo moet.
Alle reacties Link kopieren
vrouwjagersma schreef:
05-08-2018 21:57
Precies. En ik weet wel dat dat onzin is en ook arrogant (want waarschijnlijk is God niet Nederlands Hervormd-Gereformeerde Bond), maar alsnog denk ik dat het zo moet.
Ik vind het niet per se arrogant, ik weet uit ervaring dat de dogma's die er als kind ingestopt worden moeilijk af te leren zijn. Zo ben ik bijvoorbeeld niet katholiek en nooit katholiek geweest, maar heb ik aan mijn basisschooltijd tussen de nonnen wel degelijk katholieke hang-ups overgehouden. En een bijna fobie-achtige angst voor standbeelden.

Ik herken je worsteling wel, hoor.

Wat zou je zelf willen?
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
T p

En als aanvulling op de discussie: ik ben nu de Zijderoutes aan het lezen, zeer interessant, komen allerlei geloven sinds de afgelopen ruim 2.000 jaar voorbij, inclusief hun verspreiding en wat er aan ten grondslag ligt. Echt een aanrader voor een blik op de andere (niet Westerse) kant van het verhaal.
femke09 wijzigde dit bericht op 05-08-2018 23:04
0.32% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
vrouwjagersma schreef:
05-08-2018 21:45
Aanmatigend voor niet- of anders-gelovigen bedoel ik, dat die de indruk zouden hebben dat ik wel weet hoe het moet.
Ik zit al in deze spagaat sinds ik 16 ben.
Ik bedoel dat aanmatigend geen woord of begrip is waar atheisten überhaupt aan denken of mee bezig zijn. Dat jij denkt dat zij dat denken, komt m.i. voort uit jouw religieuze referentiekader.
.
Alle reacties Link kopieren
vrouwjagersma schreef:
05-08-2018 21:49
Meestentijds stop ik het wel een beetje weg, het klinkt ook wat dramatisch zo. Maar mijn kinderen vragen wel om een helder Godsbesef. Mijn oudste kind is atheïstisch, mijn jongste kind zingt graag over Jezus. Dat is ook best lastig, vind ik, hoe laat je je kinderen vrij om eigen keuzes te maken maar doe je geen geweld aan je eigen keuzes.
Ja dat is ook lastig. Daarom begrijp ik ook nooit goed hoe echt gelovige mensen soms zeggen dat ze hun kinderen vrij laten om zelf te kiezen voor een geloof. Dat lijkt mij praktisch onmogelijk.
.
impala schreef:
05-08-2018 22:11
Ja dat is ook lastig. Daarom begrijp ik ook nooit goed hoe echt gelovige mensen soms zeggen dat ze hun kinderen vrij laten om zelf te kiezen voor een geloof. Dat lijkt mij praktisch onmogelijk.
Ik doe het wel, want ik vind dat dat moet. Dus ik lees voor uit de Bijbel, maar als de oudste zegt dat er geen wetenschappelijk bewijs is voor de Ark van Noach en dat zij het allemaal maar onzin vindt, dan kan ze dat gewoon zeggen zonder dat ik boos op haar word ofzo. Ik neem ook geen seconde aan dat zij nog naar een kerk gaat als ze ouder is.
fashionvictim schreef:
05-08-2018 22:02
Ik vind het niet per se arrogant, ik weet uit ervaring dat de dogma's die er als kind ingestopt worden moeilijk af te leren zijn. Zo ben ik bijvoorbeeld niet katholiek en nooit katholiek geweest, maar heb ik aan mijn basisschooltijd tussen de nonnen wel degelijk katholieke hang-ups overgehouden. En een bijna fobie-achtige angst voor standbeelden.

Ik herken je worsteling wel, hoor.

Wat zou je zelf willen?
Eerlijk? Agnost zijn zonder me schuldig te voelen. Dat belachelijke zondebesef kwijt zijn. Of katholiek worden, dat lijkt me ook heel fijn.
Vrouw, mijn vadervwas katholiek in hart en nieren. Mijn zus gelooft absoluut niet en ik sta er dubbel in. Aan de ene kant hoop ik dat er een God is (en ik weet niet waarom), aan de andere kant denk ik dat ik denk dat er geen God is. Kortom: waar mijn zus voor zichzelf al 45 jaar weet, weet ik na 40 jaar nog steeds niet.

Ik heb er veel gesprekken met mijn vader over gehad en hij heeft een keer iets heel hoopvols gezegd. Hij vond dat ik me niet zo druk moest maken. Mijn zus en ik dachten in ieder geval op onze manier na en dat was met onze ervaringen, hersenen en meningen goed genoeg. Misschien heb je hier iets aan. (Al weet ik niet of mijn vader een standaard katholiek was. Hij ging elke week naar de kerk en was nogal van de rituelen, maar heeft altijd gezegd zijn kinderen niet te willen laten dopen. Hij vond dat hij dat niet voor ons kon beslissen.

FV, opvoeding werkt inderdaad door. Ook al ga ik zelf noot naar de kerk, voor mij is de vastentijd nog steeds een moment van bezinning. Als inactief twijfelend persoon ben ik voor elke maaltijd even stil. Bidden doe ik dan niet, maar ik sta wels til bij het eten dat ik die dag heb kunnen kopen. Overblijfsel uit mijn jeugd. :)
Alle reacties Link kopieren
vrouwjagersma schreef:
05-08-2018 21:49
Meestentijds stop ik het wel een beetje weg, het klinkt ook wat dramatisch zo. Maar mijn kinderen vragen wel om een helder Godsbesef. Mijn oudste kind is atheïstisch, mijn jongste kind zingt graag over Jezus. Dat is ook best lastig, vind ik, hoe laat je je kinderen vrij om eigen keuzes te maken maar doe je geen geweld aan je eigen keuzes.
Ik doe dat door gewoon feitelijk te blijven tegen mijn kinderen.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
fashionvictim schreef:
05-08-2018 22:02
Ik vind het niet per se arrogant, ik weet uit ervaring dat de dogma's die er als kind ingestopt worden moeilijk af te leren zijn. Zo ben ik bijvoorbeeld niet katholiek en nooit katholiek geweest, maar heb ik aan mijn basisschooltijd tussen de nonnen wel degelijk katholieke hang-ups overgehouden. En een bijna fobie-achtige angst voor standbeelden.

Ik herken je worsteling wel, hoor.

Wat zou je zelf willen?
Dat heeft mijn vriend ook voor de Afrikaanse en Aziatische houten maskers die ik verzameld heb op mijn reizen. En de Mexicaanse wandelende dood, daar heb ik ook zo'n metalen ophang-ding van, dat ik zie als souvenir en decoratie.
impala wijzigde dit bericht op 05-08-2018 22:17
0.97% gewijzigd
.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven