Psyche
alle pijlers
Gewenst/ongewenst gedrag op werk
zondag 3 januari 2021 om 11:59
Wat zie jij als wenselijk gedrag op werk? En wat vind je niet kunnen? Hoor ook graag van management.
Ik trap af: te laat komen en kritiek is niet ok, initiatief tonen wel.
Dit topic is er vooral voor mensen zoals ik die dit niet natuurlijk oppikken, mede ASSers of jongeren die net beginnen. Had graag zo'n topic gehad toen IK begon.
Ik trap af: te laat komen en kritiek is niet ok, initiatief tonen wel.
Dit topic is er vooral voor mensen zoals ik die dit niet natuurlijk oppikken, mede ASSers of jongeren die net beginnen. Had graag zo'n topic gehad toen IK begon.
zondag 3 januari 2021 om 20:17
En andersom natuurlijk ook. Medewerkers moeten tegen kritiek kunnen en er iets mee doen. Niet alleen maar zeggen dat de manager het niet snapt.TijdvoorTaart schreef: ↑03-01-2021 12:03Als kritiek leveren niet kan op de werkvloer is dan voor mij een signaal om er snel weg te gaan. Een fijn bedrijf wil het namelijk goed doen voor zijn werknemers en zal daarom altijd bereid zijn te luisteren naar goed onderbouwde kritiek.
Een bedrijf dat iedere kritische weerklank de kop in drukt heeft vaak heel veel ontevreden werknemers en een groot personeelsverloop
zondag 3 januari 2021 om 21:57
Ja, daarom heb ik nu ook autismespecifieke therapie. Want ik word oon botter en minder sociaal als ik erg moe ben/ teveel hooi op mijn vork heb. Dus daar kan ik wat mee. En me inleven in anderen als iets niet goed gaat blijft lastig.Celaena_Aelin schreef: ↑03-01-2021 17:45Weet je, TO, je kunt blijven proberen om alles dicht te timmeren. Dat kost heel veel tijd, energie en frustraties, van alle partijen. En uiteindelijk levert het je weinig op.
Je kunt ook proberen om je autisme te accepteren en te leren hoe jouw autisme zich uit en hoe je daar in verschillende situaties het beste mee om kunt gaan. Mijn ervaring is dat dit ook energie kost, maar je uiteindelijk wel meer oplevert.
zondag 3 januari 2021 om 22:00
Zo heb ik het nog niet bekeken, ik zal dat zeker doen. Ik heb het idee dat men denkt dat ASS empathieloos betekent, terwijl ik dat totaal niet ben als ik mijn valkuilen beschrijf zonder label klinkt het al andersSurebaby schreef: ↑03-01-2021 20:11To, de gouden tip is toch eerlijk zijn.
Ik werk zelf in een team met wat adhd-ers, iemand die heel langzaam en veel praat, iemand die bij schrik de meest ongepaste taal uitslaat, iemand die snel huilt, etc etc. Kortom: niemand is perfect.
Gemene deler: men is aanspreekbaar.
Plus: men heeft een passie voor de leerling en daar heb jij zo te lezen ook wel gevoel voor (denk ik?).
-ga dichter bij huis werken, wat niet kan kan niet. Heeft niks met een diagnose te maken, je kunt niet vliegen en je dagen zijn zo veel te lang
- geef aan waar je moeite mee hebt als het gebeurt. 'ik merk dat er een beeld van mij is omdat ik weleens op mijn telefoon zit. Ik vind het heel moeilijk omdat ik op eerdere werkplekken vervelende ervaringen heb met mensen die dingen van me vinden zonder het te delen. Kom gewoon naar me toe als ik iets doe wat je niet begrijpt?
- geef ook aan dat je alles zo goed mogelijk wil doen en daarom vaak je rooster checkt. Omdat het allemaal nieuw is wil je geen studenten laten wachten en bekijkt daarom je rooster vaak.
- geef aan dat je op een eerdere werkplek te hard van stapel bent gelopen en daarom nu eerst je wil focussen op lesgeven en het leren kennen van de school, collega's en studenten. Je weet dat er extra taken bijhoren en draagt graag bij maar je komt pas op stoom als je basis goed is.
-geef gewoon aan dat je de eerste periode kapot bent van de eerste indrukken als je thuiskomt.
Breng het zo en je krijgt echt een feest van herkenning. Je deelt nu niks, mensen kunnen jouw gebruiksaanwijzing niet ruiken en gaan zelf conclusies trekken.
Je maakt jezelf daarnaast te klein. Iedereen heeft wel wat en zeker in het onderwijs.
Als je maar wil leren en ziet dat al je collega's inclusief de roostermaker in hetzelfde schuitje zit komt het vast goed.
zondag 3 januari 2021 om 22:13
En ook, voordat je kritiek geeft, kan iemand ook eerst vragen waarom dingen gaan zoals ze gaan. Zeker als je nieuw bent overzie je niet altijd het gehele plaatje, er kunnen factoren meespelen waar je geen weet van hebt. Kritiek lever je niet alleen vanuit je eigen perspectief.ca726647543 schreef: ↑03-01-2021 20:17En andersom natuurlijk ook. Medewerkers moeten tegen kritiek kunnen en er iets mee doen. Niet alleen maar zeggen dat de manager het niet snapt.
zondag 3 januari 2021 om 23:21
Maar doe je er ook wat mee? Je zegt regelmatig ‘daar kan ik wat mee’. Maar doe je er ook echt wat mee?Black_Phillip schreef: ↑03-01-2021 21:57Ja, daarom heb ik nu ook autismespecifieke therapie. Want ik word oon botter en minder sociaal als ik erg moe ben/ teveel hooi op mijn vork heb. Dus daar kan ik wat mee. En me inleven in anderen als iets niet goed gaat blijft lastig.
Wat betreft inleven: mijn ervaring is dat als je aangeeft ‘ik vind het lastig om in te schatten wat jij nu nodig hebt/hoe ik je kan helpen/wat ik kan doen om de situatie te veranderen’, dat al zeer gewaardeerd wordt. En als je emotioneel (boos/verdrietig/neiging om je eigen zin te doen) wordt, vraag dan of je even mag nadenken en er later op terug mag komen.
zondag 3 januari 2021 om 23:28
Dit is nou zo’n moment dat je jezelf tegenhoudt: jij handelt op basis van jouw idee over wat andere mensen denken. Heb je wel eens overwogen om jouw idee van wat zij denken te checken? Ben je bijvoorbeeld wel eens een gesprek begonnen over autisme bij vrouwen? Of heb je, als het over autisme ging, wel eens doorgevraagd waarom ze die opmerkingen maakten?Black_Phillip schreef: ↑03-01-2021 22:00Zo heb ik het nog niet bekeken, ik zal dat zeker doen. Ik heb het idee dat men denkt dat ASS empathieloos betekent, terwijl ik dat totaal niet ben als ik mijn valkuilen beschrijf zonder label klinkt het al anders
maandag 4 januari 2021 om 01:49
Gewenst gedrag: je ALTIJD professioneel opstellen naar collegas en klanten. Ook als een collega zeurt of een klant komt met een klacht. Als je een fout maakt, los je die professioneel op.
Op tijd op je afspraken zijn. Niet de kantjes eraf lopen, geen kletspraatjes tegen de baas maar gewoon zegggen: ik ga mijn best doen, ik ga het proberen.
En gewenst gedrag is ook dat je laat zien dat je leert van wat mensen je proberen uit te leggen/leren. Opzich mag je best wel dingen vragen die je eigenlijk al uitgelegd hebt gekregen, maar zodra je iets al 3x hebt gevraagd en alsnog een fout maakt bij een klant is niet heel gunstig.
Op tijd op je afspraken zijn. Niet de kantjes eraf lopen, geen kletspraatjes tegen de baas maar gewoon zegggen: ik ga mijn best doen, ik ga het proberen.
En gewenst gedrag is ook dat je laat zien dat je leert van wat mensen je proberen uit te leggen/leren. Opzich mag je best wel dingen vragen die je eigenlijk al uitgelegd hebt gekregen, maar zodra je iets al 3x hebt gevraagd en alsnog een fout maakt bij een klant is niet heel gunstig.
maandag 4 januari 2021 om 18:01
Goede tips. Soms heb je alleen klanten die over alles zeuren, hoe deal je daar mee? Karen types.HETISDEWAARHEID schreef: ↑04-01-2021 01:49Gewenst gedrag: je ALTIJD professioneel opstellen naar collegas en klanten. Ook als een collega zeurt of een klant komt met een klacht. Als je een fout maakt, los je die professioneel op.
Op tijd op je afspraken zijn. Niet de kantjes eraf lopen, geen kletspraatjes tegen de baas maar gewoon zegggen: ik ga mijn best doen, ik ga het proberen.
En gewenst gedrag is ook dat je laat zien dat je leert van wat mensen je proberen uit te leggen/leren. Opzich mag je best wel dingen vragen die je eigenlijk al uitgelegd hebt gekregen, maar zodra je iets al 3x hebt gevraagd en alsnog een fout maakt bij een klant is niet heel gunstig.
maandag 4 januari 2021 om 18:08
maandag 4 januari 2021 om 18:19
Black_Phillip schreef: ↑04-01-2021 18:01Goede tips. Soms heb je alleen klanten die over alles zeuren, hoe deal je daar mee? Karen types.
Zoals je je ook tegenover alle anderen opstelt: professioneel en vriendelijk. In uiterste gevallen geef je vriendelijk, maar duidelijk, aan dat XYZ niet kan want ABC.
maandag 4 januari 2021 om 19:01
Nee, dat is logisch. Ik zeg nooit dat ik iemand wantrouw overigens, dat maakte zij er zelf van.viva-amber schreef: ↑04-01-2021 18:08In ieder geval ga je niet in hun zicht zitten instagrammen of zeggen dat je ze wantrouwt, dat lokt alleen maar meer klachten uit.
Ik had ooit ouders die 1x wat aangaven, ik ging ermee aan de slag, maar er ging tijd overheen omdat anderen er wat mee moesten. Voor ik het wist hadden ze al geklaagd over mij dat IK niet mijn werk deed en dat hun kind zo van streek was. 10x raden wie geloofd werd. Sorry hoor, ik kan nou eenmaal geen dyslexieverklaring toveren.
maandag 4 januari 2021 om 19:07
Maar hoe kan het dan dat werkelijk niemand weet dat jij er mee bezig bent? Daar moet je toch aantoonbare stappen in gezet hebben die je in het llvs registreert.Black_Phillip schreef: ↑04-01-2021 19:01Nee, dat is logisch. Ik zeg nooit dat ik iemand wantrouw overigens, dat maakte zij er zelf van.
Ik had ooit ouders die 1x wat aangaven, ik ging ermee aan de slag, maar er ging tijd overheen omdat anderen er wat mee moesten. Voor ik het wist hadden ze al geklaagd over mij dat IK niet mijn werk deed en dat hun kind zo van streek was. 10x raden wie geloofd werd. Sorry hoor, ik kan nou eenmaal geen dyslexieverklaring toveren.
maandag 4 januari 2021 om 19:07
Je moet aan verwachting management doen. Uitspreken dat je er aan gaat werken en aangeven hoelang dat ongeveer duurt. Contact opnemen wanneer je deadline overschrijdt en aangeven dat het langer duurt en waarom. Het voor kinderen en hun ouders ingrijpend om zo iets mee te maken. Een onverschillige indruk kan dan tot een klacht leiden.Black_Phillip schreef: ↑04-01-2021 19:01Nee, dat is logisch. Ik zeg nooit dat ik iemand wantrouw overigens, dat maakte zij er zelf van.
Ik had ooit ouders die 1x wat aangaven, ik ging ermee aan de slag, maar er ging tijd overheen omdat anderen er wat mee moesten. Voor ik het wist hadden ze al geklaagd over mij dat IK niet mijn werk deed en dat hun kind zo van streek was. 10x raden wie geloofd werd. Sorry hoor, ik kan nou eenmaal geen dyslexieverklaring toveren.
Eerlijk gezegd denk ik dat dit niet je vak is. Je vangt de signalen en verwachtingen uit je omgeving niet goed op. Je hebt te maken met jonge mensenlevens, kinderen in ontwikkeling en het ontbreekt je aan empathie. Je vindt ze vooral lastig, vooral wanneer ze een beetje afwijken. Het is logisch dat je dan problemen krijgt.
Stel dat jij een kind had met een probleem en het valt de leraar niet op, waardoor het zelf moet aankaarten. Iemand doet dan onverschillig of laat niet duidelijk merken welke stappen worden gezet en wanneer, dan zou jij toch ook klagen?
Ik zou denken je zou kunnen rappelleren tav die verklaring, er boven op zitten, ipv dat je met je sociale media zit te spelen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 4 januari 2021 om 19:11
Black_Phillip schreef: ↑04-01-2021 19:01Nee, dat is logisch. Ik zeg nooit dat ik iemand wantrouw overigens, dat maakte zij er zelf van.
Ik had ooit ouders die 1x wat aangaven, ik ging ermee aan de slag, maar er ging tijd overheen omdat anderen er wat mee moesten. Voor ik het wist hadden ze al geklaagd over mij dat IK niet mijn werk deed en dat hun kind zo van streek was. 10x raden wie geloofd werd. Sorry hoor, ik kan nou eenmaal geen dyslexieverklaring toveren.
Je kunt wel ouders op de hoogte houden van de stappen die genomen moeten worden en daar een realistisch tijdpad bij communiceren. Als dat pad voor jezelf niet meteen duidelijk is dan vraag je dat na en laat je dat weten.
Als ouders tussentijd niets horen en niet weten hoe lang het zou kunnen duren, voelen ze niet dat er aan hun belangen gedacht/gewerkt wordt.
Jouw werk is inderdaad niet die dyslexieverklaring regelen maar wel het op de hoogte houden van de ouders.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 04-01-2021 19:13
0.25% gewijzigd
maandag 4 januari 2021 om 19:13
Zat mensen binnen de school die op de hoogte zijn om zo’n traject in werking te zetten. Echt onzin dus.Andersom schreef: ↑04-01-2021 19:11Je kunt wel ouders op de hoogte houden van de stappen die genomen moeten worden en daar een realistisch tijdpad bij communiceren. Als dat pad voor jezelf niet meteen duidelijk is dan vraag je dat na een laat je dat weten.
Als ouders tussentijd niets horen en niet weten hoe lang het zou kunnen horen, voelen ze niet dat er aan hun belangen gedacht/gewerkt wordt.
Jouw werk is inderdaad niet die dyslexieverklaring regelen maar wel het op de hoogte houden van de ouders.
maandag 4 januari 2021 om 19:20
Black_Phillip schreef: ↑04-01-2021 19:01Nee, dat is logisch. Ik zeg nooit dat ik iemand wantrouw overigens, dat maakte zij er zelf van.
Ik had ooit ouders die 1x wat aangaven, ik ging ermee aan de slag, maar er ging tijd overheen omdat anderen er wat mee moesten. Voor ik het wist hadden ze al geklaagd over mij dat IK niet mijn werk deed en dat hun kind zo van streek was. 10x raden wie geloofd werd. Sorry hoor, ik kan nou eenmaal geen dyslexieverklaring toveren.
Als je zoiets afspreekt zeg je "ik kom op datum X hier op terug". Datum X is dan bijvoorbeeld 2 weken laten. Op datum X bel, of mail, je en zeg je wat de status is. Dan zeg je "ik verwacht op datum Y meer te weten". Op datum Y bel, of mail, je weer. Etc. Zo houd je mensen op de hoogte en laat je zien dat je er aan werkt. Als je nooit wat laat horen zou ik ook klagen als ouder. Ik wens gewoon in gesprek te blijven met een docent en niet te hoeven raden hoe het gaat.
maandag 4 januari 2021 om 19:21
Stond in magister en ik had ze contactgegevens coordinator gemaild.viva-amber schreef: ↑04-01-2021 19:16Je kan toch op zijn minst aangeven dat het is overgedragen en de contactgegevens geven.
Waar leest mendat ik geen empathie naar leerlingen heb?
maandag 4 januari 2021 om 19:25
Zij beweert dat de ouders werden geloofd. Best gek, want de leerlingcoördinator/het zorgteam zou iig op de hoogte moeten zijn. Daarbij zou ook alles gedocumenteerd moeten zijn. Los nog van ouders informeren.
maandag 4 januari 2021 om 19:30
Omdat TL dat niet ging uitzoeken, zij riep me meteen op het matje alvorens onderzoek te doen. Voor haar waren ouders belangrijker dan personeel. Alles stond prima in magister.
Dat telefoonverhaal leidt zijn eigen leven, alsof ik de kinderen negeerde en in de les zat te appen... ik appte puur en alleen in de docentenkamer. Mijn leerlingen konden juist altijd bij me terecht, dus dat geen empathie snap ik ook al niet. Ja, ik had geen empathie voor onnodig gezeik van collega's, maar mijn leerlingen staan op 1.
