Psyche
alle pijlers
Heb jij alles uit het leven gehaald?
vrijdag 6 december 2019 om 19:10
Van de week kwam ik iemand tegen waarmee ik op de basisschool heb gezeten, het is ruim 40 jaar geleden maar we herkenden elkaar meteen, natuurlijk wilden we van elkaar weten hoe het ons is vergaan , zij is gescheiden met 2 kinderen, werkt in de zorg, woont in een rijtjes woning, vader is overleden en ze is mantelzorger voor haar moeder, ik kon ongeveer hetzelfde vertellen alleen ben ik getrouwd, heb ik 1 kind meer dan zij en ik werk op kantoor, ook ik mantelzorg voor mijn moeder, nadat wij nog wat oude herinneringen hebben opgehaald zijn onze wegen gescheiden. Gisteravond in bed kwam het gesprek weer naar boven en toen bedacht ik dat ik eigenlijk een doorsnee leven leid en dat ik zeker geen hoogvlieger ben, ik ben dankbaar voor mijn gezin, maar ineens bekruipt mij het gevoel van : Is dit het?
Wanneer mij als kind gevraagd werd wat ik wilde worden dan riep ik dokter, astronaut, zelfs brandweerman, maar niets van mijn dromen is uitgekomen, nu ben ik volwassen, en ik merk dat ik best onder de indruk ben van bijv die Powervrouwen van het programma strafrechtadvocaten op Net 5, wanneer die dames tiptop opgemaakt met hun
12 cm stilettohakken het gerechtsgebouw betreden dan denk , wauw, ik merk dat ik tegen dat soort vrouwen opkijk, en ik merk dat ik last heb van mijn gedachten, want al met al ben ik tevreden, maar het gevoel van er had veel meer in kunnen zitten steekt gewoon de kop op, ik schaam me om het te zeggen, maar het was een opluchting dat die oude bekende van school ook een simpel bestaan leid, stel dat zij een carrièrevrouw was met een topfunctie bij de ING, oei wat zou ik me dan kleintjes hebben gevoeld, en dat terwijl ik een prima baan heb.
Ik vraag me af of er meer mensen zijn die zo nu en dan mijn gevoel herkennen, en wat doe jij dan behalve je zegeningen tellen?
Ik ben erg benieuwd naar jullie reacties.
Wanneer mij als kind gevraagd werd wat ik wilde worden dan riep ik dokter, astronaut, zelfs brandweerman, maar niets van mijn dromen is uitgekomen, nu ben ik volwassen, en ik merk dat ik best onder de indruk ben van bijv die Powervrouwen van het programma strafrechtadvocaten op Net 5, wanneer die dames tiptop opgemaakt met hun
12 cm stilettohakken het gerechtsgebouw betreden dan denk , wauw, ik merk dat ik tegen dat soort vrouwen opkijk, en ik merk dat ik last heb van mijn gedachten, want al met al ben ik tevreden, maar het gevoel van er had veel meer in kunnen zitten steekt gewoon de kop op, ik schaam me om het te zeggen, maar het was een opluchting dat die oude bekende van school ook een simpel bestaan leid, stel dat zij een carrièrevrouw was met een topfunctie bij de ING, oei wat zou ik me dan kleintjes hebben gevoeld, en dat terwijl ik een prima baan heb.
Ik vraag me af of er meer mensen zijn die zo nu en dan mijn gevoel herkennen, en wat doe jij dan behalve je zegeningen tellen?
Ik ben erg benieuwd naar jullie reacties.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zaterdag 7 december 2019 om 21:47
Ik wilde vroeger huisvrouw worden, maar mijn man heeft een gewoon loon en dat is eigenlijk niet genoeg om een gezin van te onderhouden dus bleef ik maar werken. Voordeel ervan is dat onze kinderen opgroeien in een omgeving, waarin ouders een baan hebben en altijd mee konden op schoolreisjes, kamp van de voetbalclub.
zaterdag 7 december 2019 om 21:49
oh ik zou de muren oplopen, huisvrouw worden, IIIEW! zelfs al heb je er het geld voor...PattyJupiter schreef: ↑07-12-2019 21:47Ik wilde vroeger huisvrouw worden, maar mijn man heeft een gewoon loon en dat is eigenlijk niet genoeg om een gezin van te onderhouden dus bleef ik maar werken. Voordeel ervan is dat onze kinderen opgroeien in een omgeving, waarin ouders een baan hebben en altijd mee konden op schoolreisjes, kamp van de voetbalclub.
zaterdag 7 december 2019 om 21:56
Ik heb dat ook altijd een beetje. Niet dat ik ontevreden ben, zeker niet. Maar er zijn echt 100 levens die ik níet geleefd heb terwijl het wel had gekund. Maar je kiest, dus je neemt bepaalde afslagen waardoor andere wegen afgesloten raken. Dat is normaal, maar wel iets waar ik veel bij stil sta. En dan niet in de zin van carriere maken per se, maar wel het besef dat ik ook een totaal ander leve mn had kunnen hebben, stel dat ik iets anders was gaan studeren, geen kinderen had gekregen, met een totaal andere partner of juist zonder partner was geëindigd, was gaan reizen, dokter was geworden of juist schrijver, of in het buitenland was gaan wonen of in een grote stad. Allemaal dingen die ik nooit ga doen, maar ik sta daar regelmatig bij stil
zaterdag 7 december 2019 om 21:57
Malinois schreef: ↑07-12-2019 21:56Ik heb dat ook altijd een beetje. Niet dat ik ontevreden ben, zeker niet. Maar er zijn echt 100 levens die ik níet geleefd heb terwijl het wel had gekund. Maar je kiest, dus je neemt bepaalde afslagen waardoor andere wegen afgesloten raken. Dat is normaal, maar wel iets waar ik veel bij stil sta. En dan niet in de zin van carriere maken per se, maar wel het besef dat ik ook een totaal ander leve mn had kunnen hebben, stel dat ik iets anders was gaan studeren, geen kinderen had gekregen, met een totaal andere partner of juist zonder partner was geëindigd, was gaan reizen, dokter was geworden of juist schrijver, of in het buitenland was gaan wonen of in een grote stad. Allemaal dingen die ik nooit ga doen, maar ik sta daar regelmatig bij stil
Je mist meer dan je meemaakt. Helemaal niet erg (Martin Bril).
zaterdag 7 december 2019 om 21:58
Ik vind dat heel vaak wel ‘erg’. Erg is niet het goede woord, maar het is niet iets waar ik me makkelijk bij neerleg.Hillegonda1 schreef: ↑07-12-2019 21:57Je mist meer dan je meemaakt. Helemaal niet erg (Martin Bril).
zaterdag 7 december 2019 om 22:03
Dat heb ik ook. Er is zoveel te zien en te doen en kringen waarin ik nooit zal verkeren. Mooie plekken op aarde die ik nooit zal zien, dat soort dingen.
zaterdag 7 december 2019 om 22:08
Ik kan echt willekeurig iemand tegenkomen op straat, er geen woord mee wisselen, maar dan beseffen dat zo iemand een totaal andere wereld heeft dan ik. Kan van alles zijn, een coole surfdude op vakantie, of een Turks vrouwtje in de supermarkt, of een beroemdheid of een toerist of een groepje corpsballen. Maar ik ben me er dan heel erg van bewust dat ik nooit zal weten hoe het is om zo te leven en dat kan me mateloos frustreren. En het levert me ook een gevoel van urgentie op, dat je maar zo weinig tijd hebt hier.
zaterdag 7 december 2019 om 22:39
Wel interessant wat je schrijft over status. Ik denk altijd dat ik voor mezelf doelen wil bereiken (onder het mom van 'als ik iets doe, wil ik het goed doen. Ik stop er energie in, dan wil ik het terugzien in resultaten). Maar misschien is het ook wel status-gevoeligheid. Omdat ik echt wel kan opkijken naar mensen met veel status, terwijl er ook mensen zijn die daar veel minder om lijken te geven. Maar ik denk dat ik toch vooral 'trots' wil zijn op mezelf. Van: het heeft heel wat bloed, zweet en tranen gekost maar toch mooi bereikt/gedaan.Miskotto schreef: ↑07-12-2019 02:23Precies dat gevoel heb ik bij topsporters, artiesten, vrouwen in topfuncties, ik merk wel aan mezelf dat ik erg gevoelig ben voor status, ik weet niet waarom, om deze reden heb ik ook geen FB want iedereen schetst zijn leven vaak mooier dan dat het is, en dat zou mij teveel aan het denken zetten.
Ter gelegenheid van mijn moeders 60e verjaardag heb ik een knalfeest georganiseerd, alles was tot in de puntjes verzorgd en ik vond het organiseren en regelen helemaal geweldig, een eigen party/weddingplanner bureau ofzo dat zou ik leuk vinden , maar de vastigheid die ik nu heb, het mwah het is ok-maar-er-zit-eigenlijk-meer-in maakt dat ik er nooit echt werk van heb gemaakt.
Kan me voorstellen dat je het leuk vond om zo'n groots feest te organiseren voor je moeder, leuk ook dat je dat deed. En ik herken zeker dat je dan ook niet zomaar een feest wilt organiseren, maar 'alles' er op en eraan en helemaal verzorgd. Maakt zoiets ook juist leuk vind ik.
En ik snap dat dat ook meteen iets triggert, dat je er eigenlijk meer mee wil doen. Dat is in de praktijk vaak lastig (niet onmogelijk) i.v.m. minder vastigheid. Soms 'moet' je risico's nemen, maar dan moet het naar mijn idee wel iets zijn waarvan je behoorlijk zeker weet dat je het zo geweldig vindt dat het de risico's waard is.
zaterdag 7 december 2019 om 23:38
Malinois schreef: ↑07-12-2019 22:08Ik kan echt willekeurig iemand tegenkomen op straat, er geen woord mee wisselen, maar dan beseffen dat zo iemand een totaal andere wereld heeft dan ik. Kan van alles zijn, een coole surfdude op vakantie, of een Turks vrouwtje in de supermarkt, of een beroemdheid of een toerist of een groepje corpsballen. Maar ik ben me er dan heel erg van bewust dat ik nooit zal weten hoe het is om zo te leven en dat kan me mateloos frustreren. En het levert me ook een gevoel van urgentie op, dat je maar zo weinig tijd hebt hier.
Dat ik nooit zal weten hoe het is om zo te leven lucht mij in zulke gevallen juist heel erg op. Gelukkig hoef ik dat allemaal niet te ervaren.
Leeftijdgenoten die gaan scheiden of weer gaan daten. Iemand die ineens heel gelovig is geworden. Of een buurvrouw om de hoek met zeven kinderen tussen de 25 en 10.
Ik zie zoveel om me heen dat misschien prima werkt voor anderen maar waarvan ik blij ben dat het niet mijn leven is. Ook zonder dat ik precies weet hoe het is om zo te leven.
zaterdag 7 december 2019 om 23:46
Gelukkig had mijn man wel een loon waarvan hij ons gezin goed van kon onderhouden. Onze zoon kon ook aan van alles mee doen wat betreft schoolreisjes en dergelijke. Wij gingen ook altijd minimaal 1 keer per jaar met het vliegtuig op vakantie en dat was nooit kamperen. Ik hou wel van een luxe leven met mooie spullen en kleding en vakanties en mijn man ook. Vaak een avondje uit en uit eten gaan. Als huisvrouw zijn had betekent dat we hadden in moeten leveren op luxe dan had ik wel blijven werken maar gelukkig hoefde dat niet met de levensstijl die wij wilden. Mijn man vond het ook een heerlijk relax leven, hij hoefde niks te doen in huis dus als hij thuis kwam van zijn werk was hij ook echt klaar. Klusjes deed hij niet , zelfs geen banden plakken want de fietsenmaker wilde ook graag brood met beleg. Ik besef goed dat dit alles kon omdat mijn man goed verdiende. Voor de duidelijkheid: wij wonen niet in een villa met zwembad of zo maar in ons eerst gekochte rijtjeshuis in een mooie wijk. Over de vraag heb je alles uit het leven gehaald? Mijn man zei op zijn sterfbed dat als hij het over mocht doen dat hij dan precies hetzelfde had gedaan en hij bedankte mij en mijn zoon dat wij zijn leven zo mooi gemaakt hebben. Wat zijn werk betreft zou hij weer ambtenaar worden en hij zei altijd over grapjes van ambtenaren dat het waar was maar dat was vooral vroeger. De laatste jaren dat hij werkte maakte hij wel eens grapjes van shit ik moet nu wel werken voor mijn geld.PattyJupiter schreef: ↑07-12-2019 21:47Ik wilde vroeger huisvrouw worden, maar mijn man heeft een gewoon loon en dat is eigenlijk niet genoeg om een gezin van te onderhouden dus bleef ik maar werken. Voordeel ervan is dat onze kinderen opgroeien in een omgeving, waarin ouders een baan hebben en altijd mee konden op schoolreisjes, kamp van de voetbalclub.
zondag 8 december 2019 om 03:34
TO,
Ben waarschijnlijk iets jonger dan dat jij bent (basisschool is ruim 20 jaar geleden) en herken het gevoel niet.
Voor sommige dingen die ik heb bereikt/gekregen, heb ik moeten vechten of keihard moeten werken en dat geeft mij veel voldoening.
En als ik naar mijn leven kijk, ben ik vooral dankbaar voor alles wat er is, bijv een liefdevolle band met mijn ouders, gezonde en lieve kinderen, een geweldige echtgenoot en een goede baan die mij blijft boeien en niet alledaags is.
Denk idd dat de kunst is, zoals eerder werd genoemd, om mindful te kijken naar je eigen leven en dankbaar te zijn voor wat je hebt. Vergelijken maakt niet gelukkig en hebben gelukkige mensen niet nodig.
Ben waarschijnlijk iets jonger dan dat jij bent (basisschool is ruim 20 jaar geleden) en herken het gevoel niet.
Voor sommige dingen die ik heb bereikt/gekregen, heb ik moeten vechten of keihard moeten werken en dat geeft mij veel voldoening.
En als ik naar mijn leven kijk, ben ik vooral dankbaar voor alles wat er is, bijv een liefdevolle band met mijn ouders, gezonde en lieve kinderen, een geweldige echtgenoot en een goede baan die mij blijft boeien en niet alledaags is.
Denk idd dat de kunst is, zoals eerder werd genoemd, om mindful te kijken naar je eigen leven en dankbaar te zijn voor wat je hebt. Vergelijken maakt niet gelukkig en hebben gelukkige mensen niet nodig.
zondag 8 december 2019 om 10:19
Ik denk wel eens dat heel veel mensen te veel bezig zijn met wat ze hadden willen hebben, of wat ze in de toekomst nog willen hebben, en vergeten van het hier en nu te genieten, te waarderen wát ze al hebben en daar tevreden mee te zijn. Daar wordt een mens toch doodongelukkig van, alleen maar bezig zijn met alles wat je niet hebt of nog wilt hebben, en ontevreden zijn daardoor met wat je wél hebt?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 8 december 2019 om 10:54
pejeka schreef: ↑08-12-2019 10:19Ik denk wel eens dat heel veel mensen te veel bezig zijn met wat ze hadden willen hebben, of wat ze in de toekomst nog willen hebben, en vergeten van het hier en nu te genieten, te waarderen wát ze al hebben en daar tevreden mee te zijn. Daar wordt een mens toch doodongelukkig van, alleen maar bezig zijn met alles wat je niet hebt of nog wilt hebben, en ontevreden zijn daardoor met wat je wél hebt?
Dat is natuurlijk best lastig. Je bereikt iets door iets heel graag te willen dat buiten je bereik ligt en er toch voor te gaan. Logisch dus dat mensen dingen blijven willen.
zondag 8 december 2019 om 11:01
Niks mis mee als je jezelf realistische doelen stelt en daar ook gestructureerd naartoe te werken. Maar zorg altijd in de eerste plaats ervoor dat je tevreden bent met wat je hebt. Maak van elke dag iets moois. Alleen maar kijken naar wat je niét hebt, en dan vinden dat het leven pas mooi wordt als je dat bereikt hebt, is zo zonde van je tijd.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 8 december 2019 om 11:51
pejeka schreef: ↑08-12-2019 11:01Niks mis mee als je jezelf realistische doelen stelt en daar ook gestructureerd naartoe te werken. Maar zorg altijd in de eerste plaats ervoor dat je tevreden bent met wat je hebt. Maak van elke dag iets moois. Alleen maar kijken naar wat je niét hebt, en dan vinden dat het leven pas mooi wordt als je dat bereikt hebt, is zo zonde van je tijd.
Juist door (deels) onrealistische doelen te stellen kunnen mensen meer bereiken.
zondag 8 december 2019 om 12:14
Heb je zelf een idee hoe dat komt? Ik heb dat zelf namelijk helemaal niet. Ik heb het idee dat ik precies uit het leven aan het halen ben wat ik eruit wil halen. Ik ben me er ook terdege van bewust dat mensen andere dingen willen in het leven dan ik, maar die wil ík niet. Dus leuk om naar te kijken, te luisteren naar hun verhalen, maar frustrerend? Nee dat niet.Malinois schreef: ↑07-12-2019 22:08Ik kan echt willekeurig iemand tegenkomen op straat, er geen woord mee wisselen, maar dan beseffen dat zo iemand een totaal andere wereld heeft dan ik. Kan van alles zijn, een coole surfdude op vakantie, of een Turks vrouwtje in de supermarkt, of een beroemdheid of een toerist of een groepje corpsballen. Maar ik ben me er dan heel erg van bewust dat ik nooit zal weten hoe het is om zo te leven en dat kan me mateloos frustreren. En het levert me ook een gevoel van urgentie op, dat je maar zo weinig tijd hebt hier.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zondag 8 december 2019 om 12:23
Je zult je misschien hier wel in herkennen. Stef Bos met "is dit nu later".
https://www.youtube.com/watch?v=xKrL1pbGKBE
https://www.youtube.com/watch?v=xKrL1pbGKBE
zondag 8 december 2019 om 13:55
Blijft een mooi liedje.prada schreef: ↑08-12-2019 12:23Je zult je misschien hier wel in herkennen. Stef Bos met "is dit nu later".
https://www.youtube.com/watch?v=xKrL1pbGKBE
zondag 8 december 2019 om 14:05
Same here. Ik ben ook niet ontevreden, maar juist blij met mezelf en met mijn leven. Anderen denken daar misschien anders over maar daarom zijn zij ook iemand anders dan ik. Als ik er maar blij mee ben, toch?lux- schreef: ↑08-12-2019 12:14Heb je zelf een idee hoe dat komt? Ik heb dat zelf namelijk helemaal niet. Ik heb het idee dat ik precies uit het leven aan het halen ben wat ik eruit wil halen. Ik ben me er ook terdege van bewust dat mensen andere dingen willen in het leven dan ik, maar die wil ík niet. Dus leuk om naar te kijken, te luisteren naar hun verhalen, maar frustrerend? Nee dat niet.
Am Yisrael Chai!
zondag 8 december 2019 om 14:08
Daar draait het om. Als je zelf maar tevreden/blij/gelukkig bent met hoe jij je leven leeft. Niemand anders kan dat voor de ander invullen of bepalen. Ik ben nu ook hard op weg om mijn leven op mijn manier te gaan invullen, zodat ik er gelukkiger van word.fashionvictim schreef: ↑08-12-2019 14:05Same here. Ik ben ook niet ontevreden, maar juist blij met mezelf en met mijn leven. Anderen denken daar misschien anders over maar daarom zijn zij ook iemand anders dan ik. Als ik er maar blij mee ben, toch?
zondag 8 december 2019 om 14:16
