Psyche
alle pijlers
Het is wel mooi geweest zo
vrijdag 20 augustus 2021 om 17:55
De laatste tijd spoken er een aantal gedachten in mijn hoofd, waarvan ik mij afvraag, of er meer mensen zijn die er ook zo over denken als ik.
Dat is het volgende:
Het leven heeft z’n ups en downs, dat hebben we allemaal. Over het algemeen ben ik psychisch wel gevoelig. Ik moet vaak ‘vechten’ tegen mezelf vanwege die psychische kwetsbaarheid.
Daarnaast is er natuurlijk ook de actualiteit, de corona crisis, economische crisis en ga zo door. Voor niemand leuk. Ik ben al heel dankbaar dat ik uit een goed land kom, België. Als ik nu zie en hoor over de situatie in vb. Afghanistan dan breekt mijn hart echt. Wat moeten zij het moeilijk hebben. In verhouding stellen mijn problemen niet veel voor.
Ik denk zo: het liefste wil ik nu nog de tijd doorbrengen met de mensen die ik heel graag heb en die mij dierbaar zijn. En dan vind ik het wel mooi geweest, het leven mag dan wel stoppen. Ik plak er nu een maximum getal op, 5 jaar.
Dit is voor alle duidelijkheid geen schreeuw voor acute hulp oid. Ik heb geen zelfmoordgedachten en zeker geen plannen. Tenzij ik morgen een hartaanval krijg, blijf ik voorlopig leven. Maar hebben meer mensen deze gedachten, van, ‘het is wel mooi geweest?’ Ik hoop dat ik me goed uitdruk. Misschien kunnen we er hier dan over praten. Ik voel me op dit moment een beetje ‘alleen’, maar ben het wellicht niet.
Terwijl ik dit topic schrijft, ligt trouwens mijn kat bij mij op schoot. Daar kan ik dan intens van genieten. Mijn kat is ook heel belangrijk voor mij.
Het zou fijn zijn mocht je jouw ervaring hier delen.
Dat is het volgende:
Het leven heeft z’n ups en downs, dat hebben we allemaal. Over het algemeen ben ik psychisch wel gevoelig. Ik moet vaak ‘vechten’ tegen mezelf vanwege die psychische kwetsbaarheid.
Daarnaast is er natuurlijk ook de actualiteit, de corona crisis, economische crisis en ga zo door. Voor niemand leuk. Ik ben al heel dankbaar dat ik uit een goed land kom, België. Als ik nu zie en hoor over de situatie in vb. Afghanistan dan breekt mijn hart echt. Wat moeten zij het moeilijk hebben. In verhouding stellen mijn problemen niet veel voor.
Ik denk zo: het liefste wil ik nu nog de tijd doorbrengen met de mensen die ik heel graag heb en die mij dierbaar zijn. En dan vind ik het wel mooi geweest, het leven mag dan wel stoppen. Ik plak er nu een maximum getal op, 5 jaar.
Dit is voor alle duidelijkheid geen schreeuw voor acute hulp oid. Ik heb geen zelfmoordgedachten en zeker geen plannen. Tenzij ik morgen een hartaanval krijg, blijf ik voorlopig leven. Maar hebben meer mensen deze gedachten, van, ‘het is wel mooi geweest?’ Ik hoop dat ik me goed uitdruk. Misschien kunnen we er hier dan over praten. Ik voel me op dit moment een beetje ‘alleen’, maar ben het wellicht niet.
Terwijl ik dit topic schrijft, ligt trouwens mijn kat bij mij op schoot. Daar kan ik dan intens van genieten. Mijn kat is ook heel belangrijk voor mij.
Het zou fijn zijn mocht je jouw ervaring hier delen.
vrijdag 20 augustus 2021 om 22:04
je bent toch nog geen 80 neem ik aan?Senseo schreef: ↑20-08-2021 21:24Nee, dat is waar. Maar een mooie zin in een liedje van Acda en de Munnik, “van al mijn toekomstdromen, is alleen het oud worden gehaald”. Zo voelt het op dit moment voor mij. Terwijl ik weet, dat ik het, voor de buitenwereld, goed voor elkaar heb. Maar ik ben niet zonder kleerscheuren op dit punt gekomen. En nu ik het allemaal zo overzie denk ik wel geregeld, het is mooi geweest. Veel gegeven, veel bereikt, maar ook veel verloren.
Iedere dag is gehaktdag
vrijdag 20 augustus 2021 om 22:08
Nee, ik herken het gevoel van 'het is goed zo' niet.
Ik ben juist bang voor de dood.
Ik heb moeilijke jaren achter de rug en heb het mentaal ook zwaar (gehad) maar dood gaan heb ik nooit gewild. Ben nooit suïcidaal geweest.
Heel af en toe is er een klein moment dat ik me heel goed voel en intens geniet en dan lijkt het me zo fijn als dat soort momenten vaker zouden voorkomen. Het motiveert mij juist.
Ik ben juist bang voor de dood.
Ik heb moeilijke jaren achter de rug en heb het mentaal ook zwaar (gehad) maar dood gaan heb ik nooit gewild. Ben nooit suïcidaal geweest.
Heel af en toe is er een klein moment dat ik me heel goed voel en intens geniet en dan lijkt het me zo fijn als dat soort momenten vaker zouden voorkomen. Het motiveert mij juist.
zaterdag 21 augustus 2021 om 00:43
Ik vind best veel dingen in het leven niet leuk. Veel mensen ook niet. Heb ASS en veel komt harder binnen. Ervaar dingen sneller als negatief en eng. Voel me vaak een buitenbeentje in deze maatschappij. Niet verbonden met mensen. Een pestverleden speelt mee en ook teleurstellingen in vriendschappen. Vaak niet weten wat ik aan mensen heb, behalve mijn moeder. Met niemand heb ik zo'n band als met haar. Ze is ook de enige persoon van wie ik echt wakker zou liggen als ze er niet meer is. Ben best een einzelgänger, maar heb toch angst echt alleen te komen staan. Dat ik op niemand kan terugvallen. En voor alle veranderingen in de toekomst. Heb veel moeite met veranderingen.
Materalistisch ben ik best gelukkig. Mijn werk is niet wat ik voor ogen had, onder mijn niveau. Maar kan het wel aan en mag op mijn eigen tempo werken. Kom goed rond van een laag inkomen. Houd genoeg vrije tijd over, heb een auto en 2 hondjes. En ik ga verhuizen komende winter als het mee zit. Heb nog wel dingen om naar uit te kijken.
Materalistisch ben ik best gelukkig. Mijn werk is niet wat ik voor ogen had, onder mijn niveau. Maar kan het wel aan en mag op mijn eigen tempo werken. Kom goed rond van een laag inkomen. Houd genoeg vrije tijd over, heb een auto en 2 hondjes. En ik ga verhuizen komende winter als het mee zit. Heb nog wel dingen om naar uit te kijken.
zaterdag 21 augustus 2021 om 07:49
Ik heb het heel lang wél gehad. En ook heel erg. Een aantal écht nare relaties, slecht contact met familie, weinig vrienden, gestopt met werken omdat ik behandeld ging worden én ik had er ook geen plezier meer in, dus hoopte in een andere baan terecht te kunnen komen. Inmiddels zijn we een jaar of 5 verder en heb ik hard gewerkt (mbv therapie) om alles op de rit te krijgen. Relaties doe ik even niet meer aan, ik heb wel wat vrienden, maar heb ook geleerd om mezelf goed te vermaken en ik heb de liefde voor mijn vak opnieuw gevonden. Natuurlijk zijn er altijd dingen die ik anders zou willen en ik ben ook nog regelmatig verdrietig over die dingen (bijv. dat ik nog geen kinderen heb en ook steeds meer het gevoel heb dat dat zo blijft) maar ik moet loslaten waar ik geen controle over heb en mijn leven zélf leuk maken. En dat gaat me heel goed af. En lukt het even niet, dan ga ik terug naar de basis, wacht ik tot ik de rust weer in me heb, en ga ik weer verder. Ik heb weer dromen, dat was een aantal jaren geleden heel anders.
zaterdag 21 augustus 2021 om 08:01
Ergens wel herkenbaar.Senseo schreef: ↑20-08-2021 19:27Ik herken het wel. Ik zou ook het niet vervelend vinden als het nu afgelopen zou zijn. Het zou mij wel opluchten, niet dat ik daar iets van zou merken. Maar ik vind het wel naar voor de achterblijvers.
Wat Lucille ook zegt, ik was vol vertrouwen in de toekomst maar ik heb nu het gevoel op een dood spoor te zitten. Het lijkt mij pittig om nog zo 30 jaar door te “moeten”.
Heb ook wel erg het gevoel op een dwaalspoor te zitten.
Hopelijk ga ik hier weer uitkomen.
Volgende maand ga ik met een andere dagbesteding beginnen.
En verder heb ik nog wat andere leuke plannen (nog niet echt concreet, maar toch).
Heb verder genoeg leuke hobby's en interesses.
Toch vind ik het wel zwaar om in deze samenleving te moeten leven en vooral overleven.
zaterdag 21 augustus 2021 om 08:54
Ik begrijp het. Sterkte, lijkt me erg naar.-Lucille- schreef: ↑20-08-2021 21:21Ik blijk een bipolaire stoornis te hebben. Die depressieve gevoelens hebben geen oorzaak, reden of aanleiding.
Het komt gewoon.
(En verdwijnt ook steeds wel weer, dan zie ik dingen anders, maar dan heb ik andere issues :p )
Het heeft niets met mijn gezin te maken in ieder geval.
zaterdag 21 augustus 2021 om 12:26
Hier nog één. Ik ben bijna 37 en ik heb het leven eigenlijk nooit als iets ervaren wat het waard is om zo lang vol te houden. Ik ben totaal niet bang voor de dood en ik kan er soms erg naar uit kijken als dit allemaal voorbij is. Ik vind het nu vaak een worsteling en de wereld niet zo'n fijne plek als je bijv ziet hoe ernstig de klimaatproblematiek is en hoeveel religie al eeuwenlang stukmaakt door elkaar van alles op te willen dringen. Actueel voorbeeld: ik sta anders in de hele Coronasituatie dan de meesten en dat maakt het momenteel ook een erg moeilijke wereld omdat het overal en altijd aanwezig is, ook oordelen en meningen.
Toen ik 20 was heb ik voor het eerst echt bedacht dat ik niet zou weten waarom ik dit nog tot mijn 80e/90e zou moeten volhouden. Toen heb ik met mezelf afgesproken dat ik het nog dubbel zo lang zou proberen, tot mijn 40e. Tegen die tijd zou ik dan ook wel of geen kinderen hebben, want voor mij geldt dat je er niet zomaar uit kunt stappen als je kinderen hebt (aangezien jij voor hen hebt gekozen en zij daar niets aan kunnen doen en je ze wel met een hoop ellende opzadelt).
Nu heb ik geen kinderen en wonder boven wonder een man die er ook zo over denkt. Hij is ook geen fan van het leven en het is fijn om je daar niet alleen in te voelen. We zijn niet suïcidaal, maar het geeft ons veel steun dat we weten dat we het altijd samen kunnen doen, als een soort vangnet van 'dat kan altijd nog'.
Een hele geruststelling, zo voelt dat
Voor iedereen die dat wil/nodig heeft:
Toen ik 20 was heb ik voor het eerst echt bedacht dat ik niet zou weten waarom ik dit nog tot mijn 80e/90e zou moeten volhouden. Toen heb ik met mezelf afgesproken dat ik het nog dubbel zo lang zou proberen, tot mijn 40e. Tegen die tijd zou ik dan ook wel of geen kinderen hebben, want voor mij geldt dat je er niet zomaar uit kunt stappen als je kinderen hebt (aangezien jij voor hen hebt gekozen en zij daar niets aan kunnen doen en je ze wel met een hoop ellende opzadelt).
Nu heb ik geen kinderen en wonder boven wonder een man die er ook zo over denkt. Hij is ook geen fan van het leven en het is fijn om je daar niet alleen in te voelen. We zijn niet suïcidaal, maar het geeft ons veel steun dat we weten dat we het altijd samen kunnen doen, als een soort vangnet van 'dat kan altijd nog'.
Een hele geruststelling, zo voelt dat
Voor iedereen die dat wil/nodig heeft:
zaterdag 21 augustus 2021 om 18:13
Ook voor joumaree schreef: ↑21-08-2021 12:26Hier nog één. Ik ben bijna 37 en ik heb het leven eigenlijk nooit als iets ervaren wat het waard is om zo lang vol te houden. Ik ben totaal niet bang voor de dood en ik kan er soms erg naar uit kijken als dit allemaal voorbij is. Ik vind het nu vaak een worsteling en de wereld niet zo'n fijne plek als je bijv ziet hoe ernstig de klimaatproblematiek is en hoeveel religie al eeuwenlang stukmaakt door elkaar van alles op te willen dringen. Actueel voorbeeld: ik sta anders in de hele Coronasituatie dan de meesten en dat maakt het momenteel ook een erg moeilijke wereld omdat het overal en altijd aanwezig is, ook oordelen en meningen.
Toen ik 20 was heb ik voor het eerst echt bedacht dat ik niet zou weten waarom ik dit nog tot mijn 80e/90e zou moeten volhouden. Toen heb ik met mezelf afgesproken dat ik het nog dubbel zo lang zou proberen, tot mijn 40e. Tegen die tijd zou ik dan ook wel of geen kinderen hebben, want voor mij geldt dat je er niet zomaar uit kunt stappen als je kinderen hebt (aangezien jij voor hen hebt gekozen en zij daar niets aan kunnen doen en je ze wel met een hoop ellende opzadelt).
Nu heb ik geen kinderen en wonder boven wonder een man die er ook zo over denkt. Hij is ook geen fan van het leven en het is fijn om je daar niet alleen in te voelen. We zijn niet suïcidaal, maar het geeft ons veel steun dat we weten dat we het altijd samen kunnen doen, als een soort vangnet van 'dat kan altijd nog'.
Een hele geruststelling, zo voelt dat
Voor iedereen die dat wil/nodig heeft:
zaterdag 21 augustus 2021 om 23:51
Is toch vreselijk als je niet voor euternasie in aanmerking komt dat je het dan zelf maar op moet lossen. Vind ik echt mensonterend. En de vraag is of het dan lukt zonder schadelijke gevolgen. Ben zelf ook rond jou leeftijd en zou het vreselijk vinden om tot mijn 40ste als echt een vrouw het uit te zitten. Was het liefst jong gebleven en jong gegaan. Het uiterlijk wordt alleen maar minder en dan moet je het maar uitzitten, zie mezelf hier niet een paar jaar in mijn eentje zitten vind ik een triest beeld om dan nog 40 te moeten worden. Als ik kinderen had gehad was het een ander verhaal. Maar steeds ouder worden en onaatrekkelijker mijn jeugdheid weg voor wat zou ik het nog uitzitten vraag ik mij wel eens af. Man hoef ik niet meer, dus voor wat blijf je hier dan op deze aarde? Voor mij hoeft het ook niet meer.Deedee83 schreef: ↑20-08-2021 21:06Ik zelf heb ook heel erg het gevoel voor mij hoeft het niet meer. Ben nu 38. Heb mezelf tot 40e gegeven. Volgend jaar wil ik met iets nieuws beginnen. Dat is eigenlijk mijn laatste strohalm. Als dat niet lukt, hoeft het voor mij niet meer. Probleem is alleen dat ik niet voor euthanasie in aanmerking kom en alternatief daarvoor is geen fijn vooruitzicht. Ben al 4 jaar "bezig" om draad weer op te pakken.
zondag 22 augustus 2021 om 00:05
Je zou jezelf kunnen ontwikkelen of iets waardevols kunnen doen voor een ander? De waarde van jouw leven heeft niets te maken met je uiterlijk. Heb je hier hulp voor?Paardje4paardje schreef: ↑21-08-2021 23:51Is toch vreselijk als je niet voor euternasie in aanmerking komt dat je het dan zelf maar op moet lossen. Vind ik echt mensonterend. En de vraag is of het dan lukt zonder schadelijke gevolgen. Ben zelf ook rond jou leeftijd en zou het vreselijk vinden om tot mijn 40ste als echt een vrouw het uit te zitten. Was het liefst jong gebleven en jong gegaan. Het uiterlijk wordt alleen maar minder en dan moet je het maar uitzitten, zie mezelf hier niet een paar jaar in mijn eentje zitten vind ik een triest beeld om dan nog 40 te moeten worden. Als ik kinderen had gehad was het een ander verhaal. Maar steeds ouder worden en onaatrekkelijker mijn jeugdheid weg voor wat zou ik het nog uitzitten vraag ik mij wel eens af. Man hoef ik niet meer, dus voor wat blijf je hier dan op deze aarde? Voor mij hoeft het ook niet meer.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 22 augustus 2021 om 00:25
Nee, heb geen hulp wel gevraagd aan de dokter maar hij doet er verder niets mee hij weet wel dat ik er zo over denk.
Ik vind het wel gewoon zonde om ouder te worden en dan als een oude vrouw ongelukkig te zijn. Krijg nu al vaak te horen dat ik er slecht uitzie en word u genoemd. Denk elke keer toch zonde had mij jong en nog in de bloei van mijn leven laten gaan. Dan nu ouder en mislukt het uit te zitten voor niets. Andere mensen helpen werkt niet voor mij, veel gedaan en vond het fijn om voor de ander iets te doen, maar zelf werd ik er niet gelukkiger van alleen triester. In de verzorging gewerkt( vond de situaties schijnend) en dacht alleen maar als ik naar huis ging wat erg voor die mensen om zo op een kamertje te moeten liggen dag in dag uit. Ben ik mee gestopt. Verder help ik wel hier en daar mensen ( ouderen nagels lakken) maar zelf word ik er dus niet blij van. Eigenlijk heb ik het allemaal wel echt gezien heb een leuk leven gehad leuke dingen mee gemaakt, zou niet weten wat ik nog mee zou willen maken heb er over nagedacht maar mis niets. Hoef ook niets meer van de wereld te zien vakantie, ik zou echt het liefst in mijn kist liggen.
Ik vind het wel gewoon zonde om ouder te worden en dan als een oude vrouw ongelukkig te zijn. Krijg nu al vaak te horen dat ik er slecht uitzie en word u genoemd. Denk elke keer toch zonde had mij jong en nog in de bloei van mijn leven laten gaan. Dan nu ouder en mislukt het uit te zitten voor niets. Andere mensen helpen werkt niet voor mij, veel gedaan en vond het fijn om voor de ander iets te doen, maar zelf werd ik er niet gelukkiger van alleen triester. In de verzorging gewerkt( vond de situaties schijnend) en dacht alleen maar als ik naar huis ging wat erg voor die mensen om zo op een kamertje te moeten liggen dag in dag uit. Ben ik mee gestopt. Verder help ik wel hier en daar mensen ( ouderen nagels lakken) maar zelf word ik er dus niet blij van. Eigenlijk heb ik het allemaal wel echt gezien heb een leuk leven gehad leuke dingen mee gemaakt, zou niet weten wat ik nog mee zou willen maken heb er over nagedacht maar mis niets. Hoef ook niets meer van de wereld te zien vakantie, ik zou echt het liefst in mijn kist liggen.
zondag 22 augustus 2021 om 00:43
Ja, heb het ook aan psychologen verteld denk er nu 5 jaar zo over. Wil ook niet meer met een psycholoog praten als ik er op terug kijk, heb ik er niets aan gehad. Als je het wel gezien hebt, heb je het wel gezien. Kun je elke week bij psycholoog gaan zitten dat je levensmoe bent, werkt niet voor mij. Heb ook geen stoornis ofzo waaraan gewerkt kan worden, ik vind het leven gewoon niet de moeite waard meer. Zou ook niet weten wat ik eraan kan doen door er anders tegen aan te gaan kijken. Als ik door de stad loop of ergens ben kan ik alleen maar denken wat zonde dat ik hier nog ben. Ben ook niet suïcidaal, maar ga het niet uitzitten.
zondag 22 augustus 2021 om 01:07
Je kan er zeker anders tegenaan kijken. Cognitieve gedragstherapie heet dat. Ik lees zoveel aannames die niet waar zijn.Paardje4paardje schreef: ↑22-08-2021 00:43Ja, heb het ook aan psychologen verteld denk er nu 5 jaar zo over. Wil ook niet meer met een psycholoog praten als ik er op terug kijk, heb ik er niets aan gehad. Als je het wel gezien hebt, heb je het wel gezien. Kun je elke week bij psycholoog gaan zitten dat je levensmoe bent, werkt niet voor mij. Heb ook geen stoornis ofzo waaraan gewerkt kan worden, ik vind het leven gewoon niet de moeite waard meer. Zou ook niet weten wat ik eraan kan doen door er anders tegen aan te gaan kijken. Als ik door de stad loop of ergens ben kan ik alleen maar denken wat zonde dat ik hier nog ben. Ben ook niet suïcidaal, maar ga het niet uitzitten.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 22 augustus 2021 om 01:24
Ik kan me er juist niets bij voorstellen, dat je denkt van “laat maar”.
Er is nog zo veel te zien en te doen.
Ik kan juist heel erg balen dat ik er ooit niet meer ben.
Ben er wel van overtuigd dat je die sombere gedachten in veel gevallen weer om kan buigen. Dit heb ik in mijn omgeving ook gezien. Dus ik gun de mensen hier dat ze hulp gaan zoeken.
Er is nog zo veel te zien en te doen.
Ik kan juist heel erg balen dat ik er ooit niet meer ben.
Ben er wel van overtuigd dat je die sombere gedachten in veel gevallen weer om kan buigen. Dit heb ik in mijn omgeving ook gezien. Dus ik gun de mensen hier dat ze hulp gaan zoeken.
zondag 22 augustus 2021 om 01:25
Dan heb ik niet de juiste psychologen gehad. Heb ook cognitieve gedragstherapie gehad ook niet geholpen. Ben op alles getest geen stoornis. Ik weet het ook niet. Misschien kan het gewoon dat een mens echt klaar is met het leven en het gewoon mooi geweest is. Heb ook geen dramatisch leven achter de rug. Ik ben er misschien gewoon niet voor gemaakt het hele aardse. Laatst kwam ik toevallig iemand tegen en die zei" jij bent niet van hier, maar de mensheid heeft je wel nodig". Ik ben niet van het zweverige, maar vond het wel apart want op de dokter na en de psychologen weet niemand dat ik levensmoe ben.
zondag 22 augustus 2021 om 01:35
Lijkt mij heerlijk als je als je vind dat er nog zoveel te zien en toe doen valt.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑22-08-2021 01:24Ik kan me er juist niets bij voorstellen, dat je denkt van “laat maar”.
Er is nog zo veel te zien en te doen.
Ik kan juist heel erg balen dat ik er ooit niet meer ben.
Ben er wel van overtuigd dat je die sombere gedachten in veel gevallen weer om kan buigen. Dit heb ik in mijn omgeving ook gezien. Dus ik gun de mensen hier dat ze hulp gaan zoeken.
Baal er ook van dat ik dat niet heb dat ik denk ik hoef niets meer te zien en te doen. In veel gevallen is het wel om te buigen ben ik het met je eens. In mijn geval denk ik dat het zo blijft. Op ned1 was een tijd terug ook een aflevering over mensen die euternasie wilde en een vrouw kreeg het ook.
Voor sommige mensen is het gewoon echt op. Als ik het zelf niet zo zou voelen, zou ik het ook niet begrijpen. Het leven is al zo kort en dan nog steeds te lang voor sommige dus.
zondag 22 augustus 2021 om 02:48
Ik sta op de wachtlijst voor psycholoog om te onderzoeken of ik echt doodswens heb of dat dat komt door situatie (waar ik al 4 jaar in zit)
Verder heb ik hulp bij dagelijkse zaken wat voor anderen normaal/vanzelfsprekend is maar voor mij heel veel moeite kost.
Wil sowieso niet mijn hele leven afhankelijk van hulp blijven.
zondag 22 augustus 2021 om 02:54
Wat ik merk bij hulpverlening is dat euthanasie onbespreekbaar is.
Bv psychiater die het al niet eens serieus neemt en maar zegt dat je leuke herinneringen moet creëren.
Ik heb er eigenlijk genoeg van.
Toen ik 14/15 was begonnen de psychische klachten.
Lange periodes gehad dat het goed ging, maar nu dus al 4 jaar niet.
Ik ben trouwens nooit aan het leven gehecht geweest. Hoewel ik wel bepaalde mensen zal gaan missen en mijn 2 lieve katten. Dan denk ik waar zullen die 2 lieverds terecht komen.
Daarom doe ik er voorlopig ook niks mee,maar het is wel lastig om met die gedachtes te leven.
Bv psychiater die het al niet eens serieus neemt en maar zegt dat je leuke herinneringen moet creëren.
Ik heb er eigenlijk genoeg van.
Toen ik 14/15 was begonnen de psychische klachten.
Lange periodes gehad dat het goed ging, maar nu dus al 4 jaar niet.
Ik ben trouwens nooit aan het leven gehecht geweest. Hoewel ik wel bepaalde mensen zal gaan missen en mijn 2 lieve katten. Dan denk ik waar zullen die 2 lieverds terecht komen.
Daarom doe ik er voorlopig ook niks mee,maar het is wel lastig om met die gedachtes te leven.
deedee83 wijzigde dit bericht op 22-08-2021 02:56
Reden: Typefout
Reden: Typefout
0.25% gewijzigd
zondag 22 augustus 2021 om 08:47
Dat heb ik ook.Deedee83 schreef: ↑22-08-2021 02:48Ik sta op de wachtlijst voor psycholoog om te onderzoeken of ik echt doodswens heb of dat dat komt door situatie (waar ik al 4 jaar in zit)
Verder heb ik hulp bij dagelijkse zaken wat voor anderen normaal/vanzelfsprekend is maar voor mij heel veel moeite kost.
Wil sowieso niet mijn hele leven afhankelijk van hulp blijven.
Wat naar om te lezen in je volgende bericht over dat euthanasie onbespreekbaar is bij hulpverleners. Dat maakt het extra zwaar
Mijn ervaring is gelukkig anders. Zowel mijn psycholoog als psychiater nemen mij daarin serieus.
zondag 22 augustus 2021 om 09:26
Hieronder heb ik een paar citaten van je gequote. Het zijn veronderstellingen die jij voor waar aanneemt en die stuk voor stuk helemaal niets te maken hebben met de waarheid maar wel vernietigend zijn. Daarom doe je er goed aan om een goeie therapeut te zoeken want als jij in deze gedachten blijft geloven dan krijg je ook wat je denkt. Het is overigens euthanasie en niet euternasie.
In veel gevallen is het wel om te buigen ben ik het met je eens. In mijn geval denk ik dat het zo blijft.
Misschien kan het gewoon dat een mens echt klaar is met het leven en het gewoon mooi geweest is.
Ik ben er misschien gewoon niet voor gemaakt het hele aardse.
Als ik door de stad loop of ergens ben kan ik alleen maar denken wat zonde dat ik hier nog ben.
Denk elke keer toch zonde had mij jong en nog in de bloei van mijn leven laten gaan. Dan nu ouder en mislukt het uit te zitten voor niets.
Ben zelf ook rond jou leeftijd en zou het vreselijk vinden om tot mijn 40ste als echt een vrouw het uit te zitten.
Het uiterlijk wordt alleen maar minder en dan moet je het maar uitzitten, zie mezelf hier niet een paar jaar in mijn eentje zitten vind ik een triest beeld om dan nog 40 te moeten worden.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 22 augustus 2021 om 11:18
Een reden dat ik wil verhuizen naar een levensloopbestendige woning is dat ik alvast makkelijk wil zitten voor later. Toen ik dat vertelde tegen een vroeger buurmeisje van 1 jaar jonger zei die: "Maar wie weet wat er nog allemaal op je pad gaat komen. We zijn nog lang niet oud en versleten 
"
Ik kan nog goed traplopen, maar wil later niet met die verhuisstress zitten. Nu kunnen mijn en stiefvader me nog helpen. Weet niet wie het anders gaat doen. Ik heb wel een paar mensen met wie ik optrek op het werk en een zeer kleine vriendenkring. Maar durf er niet zomaar op te vertrouwen dat ze mij gaan helpen verhuizen. Aangezien mijn eerdere teleurstellingen in vriendschappen, wat om kleinere dingen ging. En ook mijn vader. Hij heeft zich na de scheiding niet meer om me bekommerd.
Ik heb sterk het gevoel dat er niet veel meer gaat veranderen voor mij. Ook houd ik rekening mee dat ik misschien altijd alleen zal blijven.
" Ik kan nog goed traplopen, maar wil later niet met die verhuisstress zitten. Nu kunnen mijn en stiefvader me nog helpen. Weet niet wie het anders gaat doen. Ik heb wel een paar mensen met wie ik optrek op het werk en een zeer kleine vriendenkring. Maar durf er niet zomaar op te vertrouwen dat ze mij gaan helpen verhuizen. Aangezien mijn eerdere teleurstellingen in vriendschappen, wat om kleinere dingen ging. En ook mijn vader. Hij heeft zich na de scheiding niet meer om me bekommerd.
Ik heb sterk het gevoel dat er niet veel meer gaat veranderen voor mij. Ook houd ik rekening mee dat ik misschien altijd alleen zal blijven.
zondag 22 augustus 2021 om 11:44
hondenmens schreef: ↑22-08-2021 11:18Een reden dat ik wil verhuizen naar een levensloopbestendige woning is dat ik alvast makkelijk wil zitten voor later. Toen ik dat vertelde tegen een vroeger buurmeisje van 1 jaar jonger zei die: "Maar wie weet wat er nog allemaal op je pad gaat komen. We zijn nog lang niet oud en versleten
Ik kan nog goed traplopen, maar wil later niet met die verhuisstress zitten. Nu kunnen mijn en stiefvader me nog helpen. Weet niet wie het anders gaat doen. Ik heb wel een paar mensen met wie ik optrek op het werk en een zeer kleine vriendenkring. Maar durf er niet zomaar op te vertrouwen dat ze mij gaan helpen verhuizen. Aangezien mijn eerdere teleurstellingen in vriendschappen, wat om kleinere dingen ging. En ook mijn vader. Hij heeft zich na de scheiding niet meer om me bekommerd.
Ik heb sterk het gevoel dat er niet veel meer gaat veranderen voor mij. Ook houd ik rekening mee dat ik misschien altijd alleen zal blijven.
Vind ik heel verstandig van je, hoewel je nooit weet hoe het leven loopt.
Probeer inderdaad te kijken naar dingen die je nog wel hebt, je honden en je werk , en niet naar wat je niet hebt.
En er zijn op deze wereld ook hele lieve mensen hoor.
