Psyche
alle pijlers
Het leven na een zelfmoordpoging.
zaterdag 1 september 2018 om 14:32
Vorig jaar heb ik na veel ellendige jaren geprobeerd om een einde aan mijn leven te maken. Dit is niet gelukt en na de poging ben ik een jaar opgenomen geweest. In dat jaar werden er verschillende diagnoses gesteld; autisme, adhd, ernstige depressie, ptss en er zou sprake zijn van een borderline dynamiek. Ik heb moeite gehad met het accepteren van de diagnose, met name autisme vond ik lastig te accepteren (het idee dat het altijd zo ingewikkeld in mijn hoofd zou blijven en dat is blijkbaar geen fase was).
Tijdens mijn opname werd ik nog depressiever dan dat ik al was. Ik heb zelf het idee dat de anti depressiva niet werkt maar volgens mijn psychiater ben ik rustiger dan ervoor. Hij wil dan ook dat ik de medicatie blijf gebruiken. Ikzelf twijfel omdat ik me nog steeds heel erg somber voel, veel zelfmoordgedachten heb en niet echt een toekomstbeeld heb.
Ik heb in de tussentijd een nieuwe huurwoning gehad en ben daar nu een aantal keren geweest. Het is een mooie woning maar ik voel me er erg ongelukkig. Ik denk omdat het een flatje is, erg gehorig en ik ben nogal gevoelig voor prikkels. Over twee weken wordt ik ‘ontslagen’ en mag ik helemaal naar huis.
Ik vind het doodeng. Ik kan alleen maar huilen omdat ik niet naar dat huis wil en heb nog steeds zelfmoordgedachten. In alle somberheid heb ik ook het gevoel dat het nooit meer goed gaat komen. Alles is zwart en het lijkt of ik erin ga verdrinken. Ik weet niet of ik me ooit nog blij ga voelen.
Ik weet niet waarom ik het schrijf, misschien hoop ik dat mensen tips hebben? Mensen die dat gevoel herkennen? Het is fijn om van me af te schrijven in ieder geval.
Tijdens mijn opname werd ik nog depressiever dan dat ik al was. Ik heb zelf het idee dat de anti depressiva niet werkt maar volgens mijn psychiater ben ik rustiger dan ervoor. Hij wil dan ook dat ik de medicatie blijf gebruiken. Ikzelf twijfel omdat ik me nog steeds heel erg somber voel, veel zelfmoordgedachten heb en niet echt een toekomstbeeld heb.
Ik heb in de tussentijd een nieuwe huurwoning gehad en ben daar nu een aantal keren geweest. Het is een mooie woning maar ik voel me er erg ongelukkig. Ik denk omdat het een flatje is, erg gehorig en ik ben nogal gevoelig voor prikkels. Over twee weken wordt ik ‘ontslagen’ en mag ik helemaal naar huis.
Ik vind het doodeng. Ik kan alleen maar huilen omdat ik niet naar dat huis wil en heb nog steeds zelfmoordgedachten. In alle somberheid heb ik ook het gevoel dat het nooit meer goed gaat komen. Alles is zwart en het lijkt of ik erin ga verdrinken. Ik weet niet of ik me ooit nog blij ga voelen.
Ik weet niet waarom ik het schrijf, misschien hoop ik dat mensen tips hebben? Mensen die dat gevoel herkennen? Het is fijn om van me af te schrijven in ieder geval.
maandag 24 september 2018 om 21:10
welke medicatie is dat dan? iets om je rustiger te maken?
Waarom wil je je haren afscheren? is dat zo hetzelfde gevoel als dat automutuleren?
Nu klinkt je weer positiever mors , zeker de laatste zin van je bericht straalt hoop uit
Heb je dat nog al gedaan dat haren afscheren?
waarom ben je nu rustiger denk je? omwille van de medicatie of het feit dat je moment van drang naar snijden of scheren voorbij is ofzo.
Sorry voor de vragen , ik doe men best om het allemaal zo goed mogelijk te begrijpen
Waarom wil je je haren afscheren? is dat zo hetzelfde gevoel als dat automutuleren?
Nu klinkt je weer positiever mors , zeker de laatste zin van je bericht straalt hoop uit
Heb je dat nog al gedaan dat haren afscheren?
waarom ben je nu rustiger denk je? omwille van de medicatie of het feit dat je moment van drang naar snijden of scheren voorbij is ofzo.
Sorry voor de vragen , ik doe men best om het allemaal zo goed mogelijk te begrijpen
maandag 24 september 2018 om 21:16
Zelf ben ik vandaag naar de HA geweest en ze vertelde me dat ik zal moeten stoppen met de combinatie van 2 AD's die ik nu neem omdat ze niet gezond zijn .
Ik heb wel bang dat het weer slechter met me zal gaan , de laatste dagen voelde ik me eigenlijk erg goed moet ik zeggen.
Ben bijna zeker dat ik me weer slechter zal voelen , ik heb onlangs nog maar het eerste AD weg gelaten maar zakte gelijk weer diep weg
Ik probeer altijd alles zo positief mogelijk te bekijken maar dat lukt zeker niet altijd , zeker niet als ik diep zit maar nu van de laatste dagen onthou ik dat het wel degelijk kan dat het erg goed met me gaat
dan zal ik maar verder moeten zoeken naar dingen/medicatie die werkt denk ik?
Ik heb wel bang dat het weer slechter met me zal gaan , de laatste dagen voelde ik me eigenlijk erg goed moet ik zeggen.
Ben bijna zeker dat ik me weer slechter zal voelen , ik heb onlangs nog maar het eerste AD weg gelaten maar zakte gelijk weer diep weg
Ik probeer altijd alles zo positief mogelijk te bekijken maar dat lukt zeker niet altijd , zeker niet als ik diep zit maar nu van de laatste dagen onthou ik dat het wel degelijk kan dat het erg goed met me gaat
dan zal ik maar verder moeten zoeken naar dingen/medicatie die werkt denk ik?
dinsdag 25 september 2018 om 08:14
Ik vroeg me af Mors, heb je nog contact met je collega's? (IRL of mailen/bellen) Zou het je goed doen, denk je?
Vind het wel positief hoor dat je aan je werk denkt. Ik kon zelf tijdens mijn diepste dal niets bedenken waarmee ik ooit nog deel zou uitmaken van de maatschappij.
Wat rot, van dat straffen. Denk idd ook niet dat het een oplossing is.
Vind het wel positief hoor dat je aan je werk denkt. Ik kon zelf tijdens mijn diepste dal niets bedenken waarmee ik ooit nog deel zou uitmaken van de maatschappij.
Wat rot, van dat straffen. Denk idd ook niet dat het een oplossing is.
Je kunt méér.
dinsdag 25 september 2018 om 10:39
Mijn ouders hebben contact met mijn werk, dat hebben ze vanaf het begin op zich genomen en dat loopt nog steeds zo. Ik heb laatst wel aangegeven dat ik zelf graag weer eens contact heb, dat wordt nu geregeld maar eerst moet de bedrijfsarts zijn reintegratieplan klaar hebben.
Vandaag komt die verpleegkundige terug van wie ik al afscheid had genomen. Dat vind ik best lastig omdat ik zoveel moeite met het afscheid had, nu ben ik bang dat ik dat straks opnieuw ga hebben. Aan de andere kant denk ik: kop op, nu zie je haar nog even en als het straks weer moeilijk is dan zie je dat dan wel weer.
Ik zou willen dat alles weer ‘normaal’ is. Dat ik werk, een eigen huisje heb, ervan geniet, weer vrolijk kan zijn, mijn vrienden vaker zie, misschien zelfs een relatie kan hebben. Pfff, ik voel me ongelukkig.
Vandaag komt die verpleegkundige terug van wie ik al afscheid had genomen. Dat vind ik best lastig omdat ik zoveel moeite met het afscheid had, nu ben ik bang dat ik dat straks opnieuw ga hebben. Aan de andere kant denk ik: kop op, nu zie je haar nog even en als het straks weer moeilijk is dan zie je dat dan wel weer.
Ik zou willen dat alles weer ‘normaal’ is. Dat ik werk, een eigen huisje heb, ervan geniet, weer vrolijk kan zijn, mijn vrienden vaker zie, misschien zelfs een relatie kan hebben. Pfff, ik voel me ongelukkig.
dinsdag 25 september 2018 om 10:54
het kan weer normaal worden, of normaal genoeg. Iemand die een zwaar ongeluk heeft gehad moet ook revalideren. Jij ook. Het lijkt als of je kracht en herstel projecteert op anderen, zo als de verpleegster. Maar je kunt het zelf. Echt.Morsmordre schreef: ↑25-09-2018 10:39Mijn ouders hebben contact met mijn werk, dat hebben ze vanaf het begin op zich genomen en dat loopt nog steeds zo. Ik heb laatst wel aangegeven dat ik zelf graag weer eens contact heb, dat wordt nu geregeld maar eerst moet de bedrijfsarts zijn reintegratieplan klaar hebben.
Vandaag komt die verpleegkundige terug van wie ik al afscheid had genomen. Dat vind ik best lastig omdat ik zoveel moeite met het afscheid had, nu ben ik bang dat ik dat straks opnieuw ga hebben. Aan de andere kant denk ik: kop op, nu zie je haar nog even en als het straks weer moeilijk is dan zie je dat dan wel weer.
Ik zou willen dat alles weer ‘normaal’ is. Dat ik werk, een eigen huisje heb, ervan geniet, weer vrolijk kan zijn, mijn vrienden vaker zie, misschien zelfs een relatie kan hebben. Pfff, ik voel me ongelukkig.
dinsdag 25 september 2018 om 11:41
hey mors ,
Fijn te lezen dat je weer vooruit kijkt , het is best een heel eind dat je moet afleggen en je maakt makkelijk de fout van alles ineens te willen en je ongelukkig te maken omdat er nog zoveel dingen zijn die je wil maar nu nog niet hebt.
Neem echt een stapje per keer en focus daarop , geniet er ook van als dat lukt en zo zal je zien dat heel het plaatje hebben op termijn meer en meer mogelijk word
kijk niet hoever je nog af te leggen hebt maar focus op een stapje elke keer en wees fier als je een stapje verwezelijkt hebt is mijn raad !
Fijn te lezen dat je weer vooruit kijkt , het is best een heel eind dat je moet afleggen en je maakt makkelijk de fout van alles ineens te willen en je ongelukkig te maken omdat er nog zoveel dingen zijn die je wil maar nu nog niet hebt.
Neem echt een stapje per keer en focus daarop , geniet er ook van als dat lukt en zo zal je zien dat heel het plaatje hebben op termijn meer en meer mogelijk word
kijk niet hoever je nog af te leggen hebt maar focus op een stapje elke keer en wees fier als je een stapje verwezelijkt hebt is mijn raad !
dinsdag 25 september 2018 om 11:46
Bedoel je dat ik het herstel laat afhangen van de verpleegster? Of hoe bedoel je dat?strikjemetstippels schreef: ↑25-09-2018 10:54het kan weer normaal worden, of normaal genoeg. Iemand die een zwaar ongeluk heeft gehad moet ook revalideren. Jij ook. Het lijkt als of je kracht en herstel projecteert op anderen, zo als de verpleegster. Maar je kunt het zelf. Echt.
Ik hoop dat ik het zelf kan, ik doe zo mijn best voor mijn gevoel.
dinsdag 25 september 2018 om 12:31
mors,
mij hebben ze gezegd dat er 3 grote factoren zijn die alles 3 elkaar rechtstreeks beinvloeden:
-gevoel
-gedacht
-doen
de eerste 2 heb je geen vat op , je voelt wat je voelt en je denkt wat je denkt , hoe hard dat je ook anders wil voelen en denken , gedachten en gevoelens komen en gaan zonder dat je dat kan sturen.
het 3de , het doen kan je wel beinvloeden.
Als alles zo donker is dat je echt niks wil doen en amper iets kan doen , dan toch heb je controle over het doen!
als ik me goed voel ga ik soms 15km wandelen , als ik echt diep zit is dat gewoon onmogelijk en wil ik enkel men bed in en slapen tot het voorbij is (hopelijk)
maar je wegstoppen en in bed liggen maakt het alleen maar erger!
dus kan je bijvoorbeeld hele kleine dinge'tjes doen , je moet jezelf een beetje dwingen en je gaat ze niet meteen leuk vinden maar bijvoorbeeld een heel kleine wandeling , het blokje om ,of een klein werkje als de tafel opruimen ofzo kan je wel doen als je tegen jezelf zegt DOEN.
Al is het met veel tegenzin toch zeg je tegen jezelf een uur later , kijk die kleine wandeling was beter dan in men bed liggen , of kijk nu die tafel is netjes en dat vind ik fijn .
Het is geen wondermiddel dat direct werkt maar het helpt je de donkere dagen breken en hoewel je daar niet gelijk gelukkig van word heb je het toch maar gedaan !
Op de lange termijn zijn dit zo de kleine beetjes die je helpen anders denken en voelen want die 3 staan met elkaar in verband weet je
hoop dat ik het juist uitleg en dat je er mss iets aan kan hebben ?
Nog een klein voorbeeld is mss waar je nu bent spontaan je hulp aanbieden en vragen een klein werkje te doen .
Zo zijn de mensen die je nu om jou bekommeren aangenaam verrast en gaan ze je ook anders bekijken en (nog) meer om je geven als het weer wat moeilijker gaat .
en wat je zegt hoort ook bij doen , eens een lief woordje aan de mensen rondom je doet wonderen , tuurlijk enkel als je het meent , bijvoorbeeld als je je even wat beter voelt je excuseren voor iets dat wat minder liep als je jezelf slecht voelde of gewoon eens bedankt zeggen als je vind dat iemand goed voor je geweest is .
Allemaal kleine dingen die een positieve lading hebben , en dat krijg je vaak ook terug dan!
En laat positivisme nu net zijn wat je kan helpen
mij hebben ze gezegd dat er 3 grote factoren zijn die alles 3 elkaar rechtstreeks beinvloeden:
-gevoel
-gedacht
-doen
de eerste 2 heb je geen vat op , je voelt wat je voelt en je denkt wat je denkt , hoe hard dat je ook anders wil voelen en denken , gedachten en gevoelens komen en gaan zonder dat je dat kan sturen.
het 3de , het doen kan je wel beinvloeden.
Als alles zo donker is dat je echt niks wil doen en amper iets kan doen , dan toch heb je controle over het doen!
als ik me goed voel ga ik soms 15km wandelen , als ik echt diep zit is dat gewoon onmogelijk en wil ik enkel men bed in en slapen tot het voorbij is (hopelijk)
maar je wegstoppen en in bed liggen maakt het alleen maar erger!
dus kan je bijvoorbeeld hele kleine dinge'tjes doen , je moet jezelf een beetje dwingen en je gaat ze niet meteen leuk vinden maar bijvoorbeeld een heel kleine wandeling , het blokje om ,of een klein werkje als de tafel opruimen ofzo kan je wel doen als je tegen jezelf zegt DOEN.
Al is het met veel tegenzin toch zeg je tegen jezelf een uur later , kijk die kleine wandeling was beter dan in men bed liggen , of kijk nu die tafel is netjes en dat vind ik fijn .
Het is geen wondermiddel dat direct werkt maar het helpt je de donkere dagen breken en hoewel je daar niet gelijk gelukkig van word heb je het toch maar gedaan !
Op de lange termijn zijn dit zo de kleine beetjes die je helpen anders denken en voelen want die 3 staan met elkaar in verband weet je
hoop dat ik het juist uitleg en dat je er mss iets aan kan hebben ?
Nog een klein voorbeeld is mss waar je nu bent spontaan je hulp aanbieden en vragen een klein werkje te doen .
Zo zijn de mensen die je nu om jou bekommeren aangenaam verrast en gaan ze je ook anders bekijken en (nog) meer om je geven als het weer wat moeilijker gaat .
en wat je zegt hoort ook bij doen , eens een lief woordje aan de mensen rondom je doet wonderen , tuurlijk enkel als je het meent , bijvoorbeeld als je je even wat beter voelt je excuseren voor iets dat wat minder liep als je jezelf slecht voelde of gewoon eens bedankt zeggen als je vind dat iemand goed voor je geweest is .
Allemaal kleine dingen die een positieve lading hebben , en dat krijg je vaak ook terug dan!
En laat positivisme nu net zijn wat je kan helpen
dinsdag 25 september 2018 om 18:38
is er iets gebeurd?
woensdag 26 september 2018 om 10:48
woensdag 26 september 2018 om 10:59
ik steun je van hieruit mors , ik weet hoe onmogelijk dat lijkt als je je zo voelt!
Maar denk eens , je hebt je vast wel eens "ok" of zelfs "goed" gevoeld nadat alles zo zwart was , toch?
Hoewel dat in een zwart moment zo veraf lijkt en zelfs onmogelijk moet je weten dat het wel kan ondanks dat het zo niet voelt!
gevoel is iets zo sterk dat zoveel bepaald , een slecht gevoel wis je zomaar niet uit , maar een gevoel kan veranderen , dat weet je zelf vast wel !
jammer dat er geen wonderpil of ander wondermiddel bestaat natuurlijk om hopla, je een instant goed gevoel te geven .
Maar hetgeen ik enkele berichten terug schreef is echt wel waar !
sterkte mors...veel sterkte....
Maar denk eens , je hebt je vast wel eens "ok" of zelfs "goed" gevoeld nadat alles zo zwart was , toch?
Hoewel dat in een zwart moment zo veraf lijkt en zelfs onmogelijk moet je weten dat het wel kan ondanks dat het zo niet voelt!
gevoel is iets zo sterk dat zoveel bepaald , een slecht gevoel wis je zomaar niet uit , maar een gevoel kan veranderen , dat weet je zelf vast wel !
jammer dat er geen wonderpil of ander wondermiddel bestaat natuurlijk om hopla, je een instant goed gevoel te geven .
Maar hetgeen ik enkele berichten terug schreef is echt wel waar !
sterkte mors...veel sterkte....
woensdag 26 september 2018 om 12:08
.Morsmordre schreef: ↑26-09-2018 10:48Dankjewel
Ik ben soms in de war, als het teveel is in mijn hoofd, maar ik denk niet dat ik verward ben inderdaad.
Vandaag voel ik me leeg en moe. Kan me niet voorstellen dat het ooit nog goed komt maar ik probeer dat mezelf wel voor te houden. Dat is zo lastig als je je zo verschrikkelijk voelt.
Dat klopt, het is haast onmogelijk om je dat voor te stellen als je je zo verschrikkelijk voelt. Dus weet dat het zo is, maar vind het maar niet erg als het niet zo voelt nu. Je hoeft nu niks, alleen herstellen en daar heb je (ook) warmte en liefde voor nodig, dus probeer ook die warmte en liefde naar jezelf uit te stralen. Zoals je misschien zou doen als een vriendin in jouw situatie zou zitten
donderdag 27 september 2018 om 14:21
Dankjewel.tu1nhek schreef: ↑26-09-2018 12:08.
Dat klopt, het is haast onmogelijk om je dat voor te stellen als je je zo verschrikkelijk voelt. Dus weet dat het zo is, maar vind het maar niet erg als het niet zo voelt nu. Je hoeft nu niks, alleen herstellen en daar heb je (ook) warmte en liefde voor nodig, dus probeer ook die warmte en liefde naar jezelf uit te stralen. Zoals je misschien zou doen als een vriendin in jouw situatie zou zitten
Ik weer dat als een vriendin in zo’n situatie zit dat ik er dan helemaal voor haar zou zijn. Gelukkig is mijn beste vriendin ook zo, helaas moet ze veel werken waardoor we minder leuke dingen kunnen doen. Ik heb nog een vriendengroepje van vier personen maar die zie ik maar een paar keer per jaar omdat iedereen heel druk is. Een andere vriendin en vriend wonen aan de andere kant van het land waardoor we elkaar weinig zien. Dan heb ik nog twee vriendinnen die iets verder weg wonen maar die ik wel iets vaker zie dan die vriendengroep. Als ik het zo opnoem denk ik dat het wel oké zit met vrienden, en soms denk ik dat ik te weinig vrienden heb en dat mensen verwachten dat je een grotere vriendengroep hebt. Maar het onderhouden van deze contacten kost me al moeite.
donderdag 27 september 2018 om 18:06
donderdag 27 september 2018 om 18:06
nee, ik denk dat je weinig tot geen vertrouwen hebt in je zelf en het lastig vindt om van je eigen kracht uit te gaan, en daar om je hoop soort van vestigt op een ander. Niet bewust hoor of zo, en ook niet dat het iets fout is wat je doet. Het is wat ik wel herken van mij zelf.Morsmordre schreef: ↑25-09-2018 11:46Bedoel je dat ik het herstel laat afhangen van de verpleegster? Of hoe bedoel je dat?
Ik hoop dat ik het zelf kan, ik doe zo mijn best voor mijn gevoel.
donderdag 27 september 2018 om 20:35
Het klopt wel dat ik geen vertrouwen heb in mezelf, en nu probeer ik steeds door ervaring van anderen te horen dat het goedkomt. Dat dit misschien iets is dat weer over gaat. Dat liever zijn voor mezelf vind ik zó lastig. Ik leg de lat altijd erg hoog en moet daaraan voldoen. Daar werk ik tijdens de PMT aan, dat minder ook oké is, dat het best ook op 80% mag.
Van de nieuwe medicijnen merk ik nog niets, helaas. Ik vind dat steeds wel lastig, want hoe merk ik dat? Als ik toevallig een keer een goede ochtend heb? Tot nu toe zijn de dalen wel heel erg diep, ik hoopte eigenlijk dat ze door de medicatie weg zouden gaan.
Van de nieuwe medicijnen merk ik nog niets, helaas. Ik vind dat steeds wel lastig, want hoe merk ik dat? Als ik toevallig een keer een goede ochtend heb? Tot nu toe zijn de dalen wel heel erg diep, ik hoopte eigenlijk dat ze door de medicatie weg zouden gaan.
donderdag 27 september 2018 om 20:38
Vandaag weer een vreselijke dag, veel gehuild. Bang dat het niet meer goed komt, me slecht voelen, zelfmoordgedachten. Ik doe zó erg mijn best en het wordt maar niet beter. Ik probeer dingen te blijven doen, ik zoek regelmatig contact. En dan ineens, BAM, is het verschrikkelijke gevoel er weer helemaal. Ik wil ook echt heel erg graag een euthanasietraject. Heel graag.
donderdag 27 september 2018 om 21:00
mors, je medicijn kan nu nog niet werken , je neemt het nog niet lang genoeg, hoelang neem je het , minder dan 2 weken toch?
mijn HA zei algemeen gezien na 2 weken 20% effect en na 6-8 weken volledig effect , dat is het jammere aan Ad's , je moet er vaak verschillende proberen om een juist te vinden en telkens ze 6-8 weken de tijd geven
ook is het vaak zo dat tijdens de opstart het erger kan worden , heb ik zelf niet zo maar ik lees het overal
mijn HA zei algemeen gezien na 2 weken 20% effect en na 6-8 weken volledig effect , dat is het jammere aan Ad's , je moet er vaak verschillende proberen om een juist te vinden en telkens ze 6-8 weken de tijd geven
ook is het vaak zo dat tijdens de opstart het erger kan worden , heb ik zelf niet zo maar ik lees het overal
