Psyche
alle pijlers
Het leven na een zelfmoordpoging.
zaterdag 1 september 2018 om 14:32
Vorig jaar heb ik na veel ellendige jaren geprobeerd om een einde aan mijn leven te maken. Dit is niet gelukt en na de poging ben ik een jaar opgenomen geweest. In dat jaar werden er verschillende diagnoses gesteld; autisme, adhd, ernstige depressie, ptss en er zou sprake zijn van een borderline dynamiek. Ik heb moeite gehad met het accepteren van de diagnose, met name autisme vond ik lastig te accepteren (het idee dat het altijd zo ingewikkeld in mijn hoofd zou blijven en dat is blijkbaar geen fase was).
Tijdens mijn opname werd ik nog depressiever dan dat ik al was. Ik heb zelf het idee dat de anti depressiva niet werkt maar volgens mijn psychiater ben ik rustiger dan ervoor. Hij wil dan ook dat ik de medicatie blijf gebruiken. Ikzelf twijfel omdat ik me nog steeds heel erg somber voel, veel zelfmoordgedachten heb en niet echt een toekomstbeeld heb.
Ik heb in de tussentijd een nieuwe huurwoning gehad en ben daar nu een aantal keren geweest. Het is een mooie woning maar ik voel me er erg ongelukkig. Ik denk omdat het een flatje is, erg gehorig en ik ben nogal gevoelig voor prikkels. Over twee weken wordt ik ‘ontslagen’ en mag ik helemaal naar huis.
Ik vind het doodeng. Ik kan alleen maar huilen omdat ik niet naar dat huis wil en heb nog steeds zelfmoordgedachten. In alle somberheid heb ik ook het gevoel dat het nooit meer goed gaat komen. Alles is zwart en het lijkt of ik erin ga verdrinken. Ik weet niet of ik me ooit nog blij ga voelen.
Ik weet niet waarom ik het schrijf, misschien hoop ik dat mensen tips hebben? Mensen die dat gevoel herkennen? Het is fijn om van me af te schrijven in ieder geval.
Tijdens mijn opname werd ik nog depressiever dan dat ik al was. Ik heb zelf het idee dat de anti depressiva niet werkt maar volgens mijn psychiater ben ik rustiger dan ervoor. Hij wil dan ook dat ik de medicatie blijf gebruiken. Ikzelf twijfel omdat ik me nog steeds heel erg somber voel, veel zelfmoordgedachten heb en niet echt een toekomstbeeld heb.
Ik heb in de tussentijd een nieuwe huurwoning gehad en ben daar nu een aantal keren geweest. Het is een mooie woning maar ik voel me er erg ongelukkig. Ik denk omdat het een flatje is, erg gehorig en ik ben nogal gevoelig voor prikkels. Over twee weken wordt ik ‘ontslagen’ en mag ik helemaal naar huis.
Ik vind het doodeng. Ik kan alleen maar huilen omdat ik niet naar dat huis wil en heb nog steeds zelfmoordgedachten. In alle somberheid heb ik ook het gevoel dat het nooit meer goed gaat komen. Alles is zwart en het lijkt of ik erin ga verdrinken. Ik weet niet of ik me ooit nog blij ga voelen.
Ik weet niet waarom ik het schrijf, misschien hoop ik dat mensen tips hebben? Mensen die dat gevoel herkennen? Het is fijn om van me af te schrijven in ieder geval.
vrijdag 28 september 2018 om 14:08
mss op t'eerste zicht wel , maar vind je het ook saai als je het doet?
ik zie er ook soms tegenop maar als ik bezig ben vind ik het altijd wel fijn op op zen minst "ok" om te doen
Jammer dat er geen vrienden zich konden vrij maken dit weekend , mss een lange wandeling? weet niet of je dat graag doet , ik wel !
Zelfde verhaal als koken bij mij.....zie er soms tegenop om eraan te beginnen maar toch blij als ik het doe/gedaan heb
Wens je alvast een goed weekend , hopelijk draait het beter uit dan je nu in gedachten hebt!
ik zie er ook soms tegenop maar als ik bezig ben vind ik het altijd wel fijn op op zen minst "ok" om te doen
Jammer dat er geen vrienden zich konden vrij maken dit weekend , mss een lange wandeling? weet niet of je dat graag doet , ik wel !
Zelfde verhaal als koken bij mij.....zie er soms tegenop om eraan te beginnen maar toch blij als ik het doe/gedaan heb
Wens je alvast een goed weekend , hopelijk draait het beter uit dan je nu in gedachten hebt!
vrijdag 28 september 2018 om 15:26
Hoi Morsmordre, ik herken je situatie, en ik vind dat jij er supergoed mee omgaat, al voelt het voor jou nu heel anders. Dat is zo kloten he, dat je je aan alle 'regels' houdt, maar dat het geen zak lijkt uit te maken. Wat je echter niet kunt zien, is dat je door wat je nu allemaal doet, voorkomt dat het nog erger wordt. Ik wens je een rustig weekend, waarbij je hopelijk enigszins kunt ontspannen in het moment, en je al die ellendige gedachten aan schuld en dood willen sterven en wat niet al er kunt laten zijn, maar ook laten gaan. Bij mij is het beter geworden, het vermogen om ook weer positieve dingen te voelen komt bij mij heel langzaam terug. Mediteren, lezen en schrijven zijn de dingen die mij het meest helpen, misschien ook iets voor jou? Headspace vind ik een goede meditatie-app maar die kost geld, VGZ (die verzekeraar) heeft een gratis app.Morsmordre schreef: ↑27-09-2018 20:38Vandaag weer een vreselijke dag, veel gehuild. Bang dat het niet meer goed komt, me slecht voelen, zelfmoordgedachten. Ik doe zó erg mijn best en het wordt maar niet beter. Ik probeer dingen te blijven doen, ik zoek regelmatig contact. En dan ineens, BAM, is het verschrikkelijke gevoel er weer helemaal. Ik wil ook echt heel erg graag een euthanasietraject. Heel graag.
vrijdag 28 september 2018 om 16:17
Je schrijft dat je zo je best doet en dat het maar niet beter wordt. Heel herkenbaar. Soms helpt het mij om juist even niet mijn best te doen en te accepteren dat ik me klote voel en dat het niet goed gaat. Dan kan ik mezelf makkelijker toestaan een dagje te netflixen en bankhangen. Dat maakt de dag net even wat makkelijker. Maar dit lukt me ook niet altijd hoor en na zo'n dag voel ik me weer net ze rot maar ik ben dan wel weer een dag verder.
vrijdag 28 september 2018 om 19:46
Bedankt voor jullie reacties. Ik geloof direct dat het allemaal niet erger wordt door de dingen die ik nu doe (kromme zin). Het kost me erg veel moeite om het allemaal zo ‘te houden’. Ik heb het gevoel dat het alleen maar slechter gaat maar dat ik er niets tegen kan doen.
De gedachten zijn bijna hele dagen aanwezig, ik heb voor het eerst zo erg geautomutileerd dat het gehecht moest worden, ik lig het liefst veel in bed, ik verlang echt naar een euthanasietraject.
Morgen weekend.
De gedachten zijn bijna hele dagen aanwezig, ik heb voor het eerst zo erg geautomutileerd dat het gehecht moest worden, ik lig het liefst veel in bed, ik verlang echt naar een euthanasietraject.
Morgen weekend.
zaterdag 29 september 2018 om 12:37
Dat is een goede tip. De dag wordt overzichtelijker als je hem in kleine stukjes opdeelt. Sterkte!poesiepoes schreef: ↑29-09-2018 12:31Ik herken het ook... misschien moet je de dag in kleine stukjes op gaan delen. Om hem door te komen. Sterkte.
zaterdag 29 september 2018 om 12:53
[quote=Morsmordre post_id=29071763 time=1538218260 user_id=273371]
Dankjewel
Hoe de dag in kleine stukjes verdelen? Dagdelen?
[/quote
Bijvoorbeeld nu bedenken wat je tot 15u gaat doen, dan om 15u met een kopje koffie weer bekijken wat je tot aan etenstijd gaat doen. Na het eten bekijken wat je in de avond gaat doen. Zoiets werkt voor mij goed. Dan hoef ik alleen maar te bedenken wat ik de komende paar uren ga doen en op slechte momenten is dat echt genoeg. Een hele dag of zelfs een heel dagdeel kan ik dan vaak niet meer overzien.
Dankjewel
Hoe de dag in kleine stukjes verdelen? Dagdelen?
[/quote
Bijvoorbeeld nu bedenken wat je tot 15u gaat doen, dan om 15u met een kopje koffie weer bekijken wat je tot aan etenstijd gaat doen. Na het eten bekijken wat je in de avond gaat doen. Zoiets werkt voor mij goed. Dan hoef ik alleen maar te bedenken wat ik de komende paar uren ga doen en op slechte momenten is dat echt genoeg. Een hele dag of zelfs een heel dagdeel kan ik dan vaak niet meer overzien.
zaterdag 29 september 2018 om 13:47
Ik heb thuis een lijst hangen met wat ik kan gaan doen. Er sta o.a. op;Morsmordre schreef: ↑29-09-2018 13:12Oké, dat is wel een hele goede tip. En wat als je niets te doen hebt? Ik heb nu niets te doen en dan gaan mijn gedachten echt op hol. Ik lig nu maar op de bank met mijn konijn.
- wandelen
- bakken/ koken
- wat lekker kopen
- netflixen
- poetsen
- douchen
Ik heb op die momenten nergens zinin maar ik moet dan van mezelf toch wat van het lijstje gaan doen ( als dat lukt)
zaterdag 29 september 2018 om 13:54
zaterdag 29 september 2018 om 18:00
ben je gaan wandelen?
ik heb net 8.8km gedaan , erg mooi weer hier in belgie
ik vind het ook best moeilijk dat te horen over de levenseinde kliniek , weet niet wat ik daarop kan zeggen??
Ik heb "het geluk" dat ondanks ik zo immens diep kan zitten dat ik 3 weken amper men bed uitkom , huil en maar kan wensen dat de dag maar snel voorbij is , dat ik niet suicidaal ben of een doodswens heb .
Ik hoop dat het juist overkomt wat ik schrijf want ik zou niet willen dat je denkt dat ik hiermee bedoel dat ik jou op 1 of andere manier zwak vind ofzo want dat is helemaal niet zo , ik vind het vreemd van mezelf dat ik eigenlijk geen doodswens heb als ik zo diep zit ...ik kan alleen maar mezelf moed in praten en zeggen dat het beter kan en zal worden op zo'n momenten....
Heb jij eigenlijk geen betere periodes ? zo weken of maanden waar het minder zwart is? dat je soms bij jezelf denkt vandaag was best ok , heb fijne dingen gedaan en gelachen enzo ?
ik heb net 8.8km gedaan , erg mooi weer hier in belgie
ik vind het ook best moeilijk dat te horen over de levenseinde kliniek , weet niet wat ik daarop kan zeggen??
Ik heb "het geluk" dat ondanks ik zo immens diep kan zitten dat ik 3 weken amper men bed uitkom , huil en maar kan wensen dat de dag maar snel voorbij is , dat ik niet suicidaal ben of een doodswens heb .
Ik hoop dat het juist overkomt wat ik schrijf want ik zou niet willen dat je denkt dat ik hiermee bedoel dat ik jou op 1 of andere manier zwak vind ofzo want dat is helemaal niet zo , ik vind het vreemd van mezelf dat ik eigenlijk geen doodswens heb als ik zo diep zit ...ik kan alleen maar mezelf moed in praten en zeggen dat het beter kan en zal worden op zo'n momenten....
Heb jij eigenlijk geen betere periodes ? zo weken of maanden waar het minder zwart is? dat je soms bij jezelf denkt vandaag was best ok , heb fijne dingen gedaan en gelachen enzo ?
zaterdag 29 september 2018 om 19:13
da's zwaar ......
bij mij zijn er meer "betere" periodes.
Heb je een idee waarom het net toen beter was ? had je toen vakantie of iets anders?
Bij mijzelf heb ik het idee dat ik een bezigheid moet hebben , iets kan doen met de juiste mensen rondom mij , afgezien van de dagen dat ik (erge) hoofdpijn heb zijn dat de goeie dagen bij mij , dan heb ik geen tijd om negatief te gaan denken .
ik hoop erg dat de medicijnen gaan helpen , als die een duwtje kunnen geven dan vind je mss de moed om een bezigheid te hebben die je van die zwarte gedachten kunnen afhouden ....
bij mij zijn er meer "betere" periodes.
Heb je een idee waarom het net toen beter was ? had je toen vakantie of iets anders?
Bij mijzelf heb ik het idee dat ik een bezigheid moet hebben , iets kan doen met de juiste mensen rondom mij , afgezien van de dagen dat ik (erge) hoofdpijn heb zijn dat de goeie dagen bij mij , dan heb ik geen tijd om negatief te gaan denken .
ik hoop erg dat de medicijnen gaan helpen , als die een duwtje kunnen geven dan vind je mss de moed om een bezigheid te hebben die je van die zwarte gedachten kunnen afhouden ....
zaterdag 29 september 2018 om 22:15
Should've stayed, were there signs, I ignored?
Can I help you, not to hurt, anymore?
We saw brilliance, when the world, was asleep
There are things that we can have, but can't keep
If they say
Who cares if one more light goes out?
In a sky of a million stars
It flickers, flickers
Who cares when someone's time runs out?
If a moment is all we are
We're quicker, quicker
Who cares if one more light goes out?
Well I do
The reminders pull the floor from your feet
In the kitchen, one more chair than you need oh
And you're angry, and you should be, it's not fair
Just 'cause you can't see it, doesn't mean it, isn't there
If they say
Who cares if one more light goes out?
In a sky of a million stars
It flickers, flickers
Who cares when someone's time runs out?
If a moment is all we are
We're quicker, quicker
Who cares if one more light goes out?
Well I do
Who cares if one more light goes out?
In a sky of a million stars
It flickers, flickers
Who cares when someone's time runs out?
If a moment is all we are
We're quicker, quicker
Who cares if one more light goes out?
Well I do
Well I do
Linkin Park - One more light
vanavond doet dit liedje het bij mij.
niet iets goeds of iets slechts
gewoon iets
hopelijk lukt slapen je
Can I help you, not to hurt, anymore?
We saw brilliance, when the world, was asleep
There are things that we can have, but can't keep
If they say
Who cares if one more light goes out?
In a sky of a million stars
It flickers, flickers
Who cares when someone's time runs out?
If a moment is all we are
We're quicker, quicker
Who cares if one more light goes out?
Well I do
The reminders pull the floor from your feet
In the kitchen, one more chair than you need oh
And you're angry, and you should be, it's not fair
Just 'cause you can't see it, doesn't mean it, isn't there
If they say
Who cares if one more light goes out?
In a sky of a million stars
It flickers, flickers
Who cares when someone's time runs out?
If a moment is all we are
We're quicker, quicker
Who cares if one more light goes out?
Well I do
Who cares if one more light goes out?
In a sky of a million stars
It flickers, flickers
Who cares when someone's time runs out?
If a moment is all we are
We're quicker, quicker
Who cares if one more light goes out?
Well I do
Well I do
Linkin Park - One more light
vanavond doet dit liedje het bij mij.
niet iets goeds of iets slechts
gewoon iets
hopelijk lukt slapen je
zaterdag 29 september 2018 om 22:16
lieve Mors. Zoals ik het lees heb je het goed gedaan vandaag. Dikke, warme knuffel. We zitten het wel samen uit. Wat maakt dat je ouders niet achter levenseindekliniek staan? Zou dit puur emotioneel zijn (ik kan me voorstellen dat je het als ouder gewoon niet kán) of hebben ze specifieke redenen. Heb jij ooit echt intensieve, specifieke behandeling (en diagnostiek) gehad?
zondag 30 september 2018 om 09:14
De hele nacht niet kunnen slapen. 
Mijn ouders willen het er niet eens over hebben, zo moeilijk vinden ze het. Ik denk dat ze boos worden als ze erachter komen dat ik me heb aangemeld.
Nee, ik heb nog nooit intensieve behandeling gehad. Eigenlijk heb ik altijd ‘gewoon’ gesprekken gehad. En EMDR. Voor die specifieke behandeling sta ik op de wachtlijst, al maanden, en dat duurt nog maanden tot een jaar.
Mijn ouders willen het er niet eens over hebben, zo moeilijk vinden ze het. Ik denk dat ze boos worden als ze erachter komen dat ik me heb aangemeld.
Nee, ik heb nog nooit intensieve behandeling gehad. Eigenlijk heb ik altijd ‘gewoon’ gesprekken gehad. En EMDR. Voor die specifieke behandeling sta ik op de wachtlijst, al maanden, en dat duurt nog maanden tot een jaar.
zondag 30 september 2018 om 13:02
ongelofelijk he dat dat zo kan veranderen.
Sterkte, ben je nog bij je ouders?
WBT je aanmelding bij de levenseindekliniek, daar hoef je je ouders nu ook niet over in te lichten toch? Ik heb het alleen aan een vriendin verteld, als het echt tot verdere stappen komt is het nog vroeg genoeg om het te vertellen.
Sterkte, ben je nog bij je ouders?
WBT je aanmelding bij de levenseindekliniek, daar hoef je je ouders nu ook niet over in te lichten toch? Ik heb het alleen aan een vriendin verteld, als het echt tot verdere stappen komt is het nog vroeg genoeg om het te vertellen.
