Psyche
alle pijlers
Het leven na een zelfmoordpoging.
zaterdag 1 september 2018 om 14:32
Vorig jaar heb ik na veel ellendige jaren geprobeerd om een einde aan mijn leven te maken. Dit is niet gelukt en na de poging ben ik een jaar opgenomen geweest. In dat jaar werden er verschillende diagnoses gesteld; autisme, adhd, ernstige depressie, ptss en er zou sprake zijn van een borderline dynamiek. Ik heb moeite gehad met het accepteren van de diagnose, met name autisme vond ik lastig te accepteren (het idee dat het altijd zo ingewikkeld in mijn hoofd zou blijven en dat is blijkbaar geen fase was).
Tijdens mijn opname werd ik nog depressiever dan dat ik al was. Ik heb zelf het idee dat de anti depressiva niet werkt maar volgens mijn psychiater ben ik rustiger dan ervoor. Hij wil dan ook dat ik de medicatie blijf gebruiken. Ikzelf twijfel omdat ik me nog steeds heel erg somber voel, veel zelfmoordgedachten heb en niet echt een toekomstbeeld heb.
Ik heb in de tussentijd een nieuwe huurwoning gehad en ben daar nu een aantal keren geweest. Het is een mooie woning maar ik voel me er erg ongelukkig. Ik denk omdat het een flatje is, erg gehorig en ik ben nogal gevoelig voor prikkels. Over twee weken wordt ik ‘ontslagen’ en mag ik helemaal naar huis.
Ik vind het doodeng. Ik kan alleen maar huilen omdat ik niet naar dat huis wil en heb nog steeds zelfmoordgedachten. In alle somberheid heb ik ook het gevoel dat het nooit meer goed gaat komen. Alles is zwart en het lijkt of ik erin ga verdrinken. Ik weet niet of ik me ooit nog blij ga voelen.
Ik weet niet waarom ik het schrijf, misschien hoop ik dat mensen tips hebben? Mensen die dat gevoel herkennen? Het is fijn om van me af te schrijven in ieder geval.
Tijdens mijn opname werd ik nog depressiever dan dat ik al was. Ik heb zelf het idee dat de anti depressiva niet werkt maar volgens mijn psychiater ben ik rustiger dan ervoor. Hij wil dan ook dat ik de medicatie blijf gebruiken. Ikzelf twijfel omdat ik me nog steeds heel erg somber voel, veel zelfmoordgedachten heb en niet echt een toekomstbeeld heb.
Ik heb in de tussentijd een nieuwe huurwoning gehad en ben daar nu een aantal keren geweest. Het is een mooie woning maar ik voel me er erg ongelukkig. Ik denk omdat het een flatje is, erg gehorig en ik ben nogal gevoelig voor prikkels. Over twee weken wordt ik ‘ontslagen’ en mag ik helemaal naar huis.
Ik vind het doodeng. Ik kan alleen maar huilen omdat ik niet naar dat huis wil en heb nog steeds zelfmoordgedachten. In alle somberheid heb ik ook het gevoel dat het nooit meer goed gaat komen. Alles is zwart en het lijkt of ik erin ga verdrinken. Ik weet niet of ik me ooit nog blij ga voelen.
Ik weet niet waarom ik het schrijf, misschien hoop ik dat mensen tips hebben? Mensen die dat gevoel herkennen? Het is fijn om van me af te schrijven in ieder geval.
vrijdag 5 oktober 2018 om 14:57
vind het zo erg voor je ....
mijn dag is tot nu toe redelijk , even gaan fietsen net en dat ging me redelijk af.
Heb je nog iets op het oog van behandelingen ofzo?
Heb je al ECT overwogen? naar het schijnt veruit de meest effectieve behandeling voor depressie , er zijn wel bijwerkingen mogelijk natuurlijk maar als dat je leven weer kleur kan geven?
Hoelang neem je de huidige medicatie nu al?
mijn dag is tot nu toe redelijk , even gaan fietsen net en dat ging me redelijk af.
Heb je nog iets op het oog van behandelingen ofzo?
Heb je al ECT overwogen? naar het schijnt veruit de meest effectieve behandeling voor depressie , er zijn wel bijwerkingen mogelijk natuurlijk maar als dat je leven weer kleur kan geven?
Hoelang neem je de huidige medicatie nu al?
zaterdag 6 oktober 2018 om 10:17
.Morsmordre schreef: ↑05-10-2018 14:09Bedankt
Vandaag weer een dag die niet goed ging. Het is nu meer dan een jaar dat ik vast zit in deze zware depressie en dat er geen vooruitgang in zit. Ik ben zooo bang dat het nooit meer beter wordt.
Erg jammer dat je nog steeds geen gerichte behandeling hebt gehad. Voor iets wat zo heftig is kan je ook niet verwachten dat je als 'vanzelf' daarvan herstelt. Wat is nu eigenlijk de bedoeling? Behandeling afwachten? Wat krijg je nu voor behandeling? Wat zijn daar de doelen van? Zit je in een wachtsituatie? Hoe staat het ervoor met de WMO voorzieningen, thuisbegeleiding vanuit de instelling, een samenwerking of vanuit de gemeente (SPV, PIT, dat soort dingen).
Wat zou jouw situatie nu één ministukje verlichten mors? Dus niet, wat gaat het oplossen, maar wat zou 1 stap in de goede richting zijn? Ik krijg het gevoel door je berichten dat er alsmaar niks gebeurt en je een beetje heen en weer gaat tussen de dag doorbrengen in de kliniek en bij je ouders. De weg naar herstel gaat met stapjes, maar....zijn er ook stapjes uitgestippeld of, wat gebeurt er eigenlijk?
Hoe zit het met dagstructuur binnen de kliniek en bij je ouders? Wordt daar actief iets mee gedaan of is het een soort vanzelfsprekendheid - je redt je wel?
zaterdag 6 oktober 2018 om 15:38
Ik moet nu de specialistische behandeling afwachten, sta al maanden op de wachtlijst maar het duurt nog maanden tot een jaar. Ondertussen krijg ik therapie om een beetje stabiel te blijven, ze benadrukken ook dat het niet echt een behandeling is.
Die therapieën zijn doordeweeks mijn dagstructuur, daarnaast vermaak ik me door een beetje te wandelen, tekenen en slapen. Er zijn geen plannen voor het weekend, ik probeer zelf zoveel mogelijk activiteiten te bedenken zodat ik niet zoveel tijd heb om te piekeren.
Vanavond slaap ik niet bij mijn ouders, vanwege de spanningen van afgelopen week. Vandaag gaat het redelijk, al voel ik me heel leeg/doods. Morgen ga ik met een vriendin ontbijten in de stad, daar heb ik een beetje zin in.
Die therapieën zijn doordeweeks mijn dagstructuur, daarnaast vermaak ik me door een beetje te wandelen, tekenen en slapen. Er zijn geen plannen voor het weekend, ik probeer zelf zoveel mogelijk activiteiten te bedenken zodat ik niet zoveel tijd heb om te piekeren.
Vanavond slaap ik niet bij mijn ouders, vanwege de spanningen van afgelopen week. Vandaag gaat het redelijk, al voel ik me heel leeg/doods. Morgen ga ik met een vriendin ontbijten in de stad, daar heb ik een beetje zin in.
zaterdag 6 oktober 2018 om 16:58
Hopelijk kan je er morgen wat van genieten om samen met je vriendin te gaan ontbijten!
Mocht ik al zolang zo diep zitten als jij had ik serieus over ECT nagedacht ! kan geheugenverlies als bijwerking veroorzaken maar de succes rate is vrij hoog als ik het goed gelezen heb , dit word vaak als laatste stap zowat overwogen denk ik nadat therapien en medicatie niet werken .
ik dacht dat 60-70% van de mensen met ernstige depressie hier mee geholpen konden worden !
Mocht ik al zolang zo diep zitten als jij had ik serieus over ECT nagedacht ! kan geheugenverlies als bijwerking veroorzaken maar de succes rate is vrij hoog als ik het goed gelezen heb , dit word vaak als laatste stap zowat overwogen denk ik nadat therapien en medicatie niet werken .
ik dacht dat 60-70% van de mensen met ernstige depressie hier mee geholpen konden worden !
zaterdag 6 oktober 2018 om 18:09
ik ken dat ...eigenlijk geen reden voor en zo hard willen dat het niet zo is....
echt zo rot...
Hopelijk vind je vanavond iet som je zinnen te verzetten , tv kijken , praatje maken ,....
en morgen wat leuks om de dag mee te starten!
Heb je ooit al baclofen genomen?
Ik had het voor de hoofpdijn gekregen, het maakt me rustig en geeft me blijkbaar een iets beter gevoel , word er wel wat moe van maar vond het toch een beetje een prettig gevoel geven .
Geen idee of ze dat je kunnen/mogen laten proberen?
echt zo rot...
Hopelijk vind je vanavond iet som je zinnen te verzetten , tv kijken , praatje maken ,....
en morgen wat leuks om de dag mee te starten!
Heb je ooit al baclofen genomen?
Ik had het voor de hoofpdijn gekregen, het maakt me rustig en geeft me blijkbaar een iets beter gevoel , word er wel wat moe van maar vond het toch een beetje een prettig gevoel geven .
Geen idee of ze dat je kunnen/mogen laten proberen?
zondag 7 oktober 2018 om 09:24
Hey Mors,
hoe gaat het vandaag ? Lekker gaan ontbijten?
Ik zal je zeker op de hoogte houden van mijn ervaring met TMS(trancraniele magnetische stimulatie)
Ik heb ook nog wat verder opzoekwerk gedaan en kwam dit tegen :
https://www.youtube.com/watch?v=WhXeNv_saHo
IS geen magnetische stimulatie maar electrische stimulatie .
Ik ga dit zeker ook aan de arts voorleggen en ga het niet zomaar op eigen houtje aanschaffen en proberen (hoewel ik denk dat je er niet veel fout mee kan doen)
Vaak komen de therapien en medicijnen hier bij ons ver achter op hetgeen ontwikkeld word , dat is ook met een reden! ze willen alles heel grondig testen eerst , ook de effecten op langere termijn dus logisch dat er veel tijd overgaat .
Ook blijft het om geld draaien natuurlijk , de pharmacie heeft niet graag dat er een andere behandeling komt omdat ze dan geen pillen meer kunnen verkopen (en de pharmacie heeft erg veel macht)
Ik ga me er in ieder geval verder in verdiepen en probeer er zoveel mogelijk info over in te winnen
hopelijk heb jij ene goede dag! gisteren naar de avond toe ging het redelijk mis bij mij en vandaag hoofdpijn...jammer..
hoe gaat het vandaag ? Lekker gaan ontbijten?
Ik zal je zeker op de hoogte houden van mijn ervaring met TMS(trancraniele magnetische stimulatie)
Ik heb ook nog wat verder opzoekwerk gedaan en kwam dit tegen :
https://www.youtube.com/watch?v=WhXeNv_saHo
IS geen magnetische stimulatie maar electrische stimulatie .
Ik ga dit zeker ook aan de arts voorleggen en ga het niet zomaar op eigen houtje aanschaffen en proberen (hoewel ik denk dat je er niet veel fout mee kan doen)
Vaak komen de therapien en medicijnen hier bij ons ver achter op hetgeen ontwikkeld word , dat is ook met een reden! ze willen alles heel grondig testen eerst , ook de effecten op langere termijn dus logisch dat er veel tijd overgaat .
Ook blijft het om geld draaien natuurlijk , de pharmacie heeft niet graag dat er een andere behandeling komt omdat ze dan geen pillen meer kunnen verkopen (en de pharmacie heeft erg veel macht)
Ik ga me er in ieder geval verder in verdiepen en probeer er zoveel mogelijk info over in te winnen
hopelijk heb jij ene goede dag! gisteren naar de avond toe ging het redelijk mis bij mij en vandaag hoofdpijn...jammer..
zondag 7 oktober 2018 om 20:49
Hoe was je weekend?
Je kunt je natuurlijk altijd aanmelden en zien wat er van komt. Je weet niet hoe ze beoordelen. Ik heb ook nog niet alle behandelingen ondergaan maar mag toch op gesprek komen.
Mij hielp het soms om een termijn te stellen; 'als ik me over een x aantal maanden nog zo k*t voel ga ik me aanmelden'. Maar je moet natuurlijk doen waar jij op dit moment behoefte aan hebt.
Sterkte deze week TO!
Je kunt je natuurlijk altijd aanmelden en zien wat er van komt. Je weet niet hoe ze beoordelen. Ik heb ook nog niet alle behandelingen ondergaan maar mag toch op gesprek komen.
Mij hielp het soms om een termijn te stellen; 'als ik me over een x aantal maanden nog zo k*t voel ga ik me aanmelden'. Maar je moet natuurlijk doen waar jij op dit moment behoefte aan hebt.
Sterkte deze week TO!
zondag 7 oktober 2018 om 21:39
Hey Mors,
ik weet niet precies hoe dat werkt , maar ik dacht dat ze daar met jou samen eerst alle behandelopties proberen alvorens aan die laatste wens te (mogen) voldoen.
Je kan natuurlijk ook zelf initiatief nemen en de behandelopties die ik voorstelde (of anderen samen met jou arts bespreken ... en psychiater lijkt me het best geschikt hiervoor.
ik weet niet precies hoe dat werkt , maar ik dacht dat ze daar met jou samen eerst alle behandelopties proberen alvorens aan die laatste wens te (mogen) voldoen.
Je kan natuurlijk ook zelf initiatief nemen en de behandelopties die ik voorstelde (of anderen samen met jou arts bespreken ... en psychiater lijkt me het best geschikt hiervoor.
maandag 8 oktober 2018 om 14:58
maandag 8 oktober 2018 om 15:28
maandag 8 oktober 2018 om 15:36
jammer......
En hebben ze nog niets anders voorgesteld dan ? iets anders dan medicatie ?
Ik begrijp zeker dat je nu voelt dat het klaar is voor jou maar dat kan veranderen hé...
Als je een behandeling hebt die wel aanslaat en je een stuk beter voelt dan ge je op die moment heel anders naar het leven kijken.
Ik hoop dat je op zen minst nog dingen kan proberen om het beter te maken .
Heb je zelf al gevraagd achter TMS of Tdcs of ECT of iets dergelijks?
En hebben ze nog niets anders voorgesteld dan ? iets anders dan medicatie ?
Ik begrijp zeker dat je nu voelt dat het klaar is voor jou maar dat kan veranderen hé...
Als je een behandeling hebt die wel aanslaat en je een stuk beter voelt dan ge je op die moment heel anders naar het leven kijken.
Ik hoop dat je op zen minst nog dingen kan proberen om het beter te maken .
Heb je zelf al gevraagd achter TMS of Tdcs of ECT of iets dergelijks?
dinsdag 9 oktober 2018 om 14:29
Gisteravond een nieuwe poging gedaan en gevonden door verpleegkundige. Voel me vandaag vooral heel leeg. Misschien wordt ik overgeplaatst naar een gesloten afdeling (met IBS, maar moeten ze die juist niet tijdens de crisis uitschrijven?) en dat wil ik echt echt echt écht niet.
Heb ook te horen gekregen dat als ik nog een keer snijd of kras dat ik dan ook direct iso krijg. Ik heb zo de drang om dat te doen, het voelt echt als een verslaving.
Heb ook te horen gekregen dat als ik nog een keer snijd of kras dat ik dan ook direct iso krijg. Ik heb zo de drang om dat te doen, het voelt echt als een verslaving.
dinsdag 9 oktober 2018 om 20:42
De isoleer nog wel? Laat ze dan dit bericht van gisteren lezen.
https://eenvandaag.avrotros.nl/item/gee ... r-contact/
Heb je een veiligheidsplan voor wanneer je de drang voelt om jezelf te snijden of krassen? Zo nee, stel deze op met je verpleegkundige of behandelaar.
Er zijn natuurlijk mensen die heel lang en/of heel depressief zijn geweest die daarna weer een goed leven leiden. Er zijn ook mensen bij wie dat minder lukt of niet lukt. Je bent al jaren aan het kwakkelen, maar je hebt nog geen echte behandeling gehad, dus er is natuurlijk echt wel kans dat je je leven weer op de rit krijgt. Ik wou dat ik je iets kon zeggen wat je zou helpen, maar ik weet dat je gevoel zo heftig is dat dat niet helpt. Het beste wat je nu kan doen is met je behandelaar/persoonlijk begeleider/mentor (hoe het ook heet daar) bespreken hoe je de dagen door kan komen. Met kleine stapjes en veel steun.
Misschien wil je 'Reasons to Stay Alive' lezen van Matt Haig, al is het alleen maar om de tijd te vullen.
https://www.bol.com/nl/f/reasons-to-sta ... 033412389/
https://eenvandaag.avrotros.nl/item/gee ... r-contact/
Heb je een veiligheidsplan voor wanneer je de drang voelt om jezelf te snijden of krassen? Zo nee, stel deze op met je verpleegkundige of behandelaar.
Er zijn natuurlijk mensen die heel lang en/of heel depressief zijn geweest die daarna weer een goed leven leiden. Er zijn ook mensen bij wie dat minder lukt of niet lukt. Je bent al jaren aan het kwakkelen, maar je hebt nog geen echte behandeling gehad, dus er is natuurlijk echt wel kans dat je je leven weer op de rit krijgt. Ik wou dat ik je iets kon zeggen wat je zou helpen, maar ik weet dat je gevoel zo heftig is dat dat niet helpt. Het beste wat je nu kan doen is met je behandelaar/persoonlijk begeleider/mentor (hoe het ook heet daar) bespreken hoe je de dagen door kan komen. Met kleine stapjes en veel steun.
Misschien wil je 'Reasons to Stay Alive' lezen van Matt Haig, al is het alleen maar om de tijd te vullen.
https://www.bol.com/nl/f/reasons-to-sta ... 033412389/
dinsdag 9 oktober 2018 om 21:51
ik hoop het echt met je mee Mors!
Ik begrijp ook dat hoe meer slechte dagen je hebt hoe moeilijker het te begrijpen word dat je nog beter kan worden maar het kan zeker ! die ECT heeft echt goede resultaten op depressie en er zijn dus nog andere dingen .
Het kan ook vanzelf beter gaan lees ik soms maar dat zal je momenteel niet voelen dat dat zou kunnen gebeuren denk ik.
Alles gaat erom hoe je naar het leven en jezelf kijkt , en dat kan dus zeker veranderen hoewel zelfs zonder medicatie en therapie lees ik .
ik denk het aanvaarden dat je je soms(vaak nu) rot voelt is een eerste stap , kijken naar wat je nu in je leven wil doen is een 2de stap (doelen vooropstellen (hele kleine doelen om mee te beginnen) enzo de draad langzaam weer oppikken.
maar aanvaarding is belangrijk denk ik , weten dat er nog slechte momenten komen zelfs al gaat het even beter maar tegen jezelf zeggen , nu voel ik me zo maar dit ben ik niet , dit wil ik niet zijn , elke keer het kan als je je iets beter voelt het positieve proberen zoeken .
dus het kan zeker , er zijn mensen die beter worden maar wat voor hun nu de sleutel naar succes is ??? da's bij iedereen anders denk ik en voor iedereen lukt dat natuurlijk niet .
ik hoop echt dat je nog andere behandelingen kan gaan proberen , die wat licht in je leven brengen zodat je de wil , kracht en moed vind om dat licht verder te volgen naar de uitgang van de tunnel .
Ik begrijp ook dat hoe meer slechte dagen je hebt hoe moeilijker het te begrijpen word dat je nog beter kan worden maar het kan zeker ! die ECT heeft echt goede resultaten op depressie en er zijn dus nog andere dingen .
Het kan ook vanzelf beter gaan lees ik soms maar dat zal je momenteel niet voelen dat dat zou kunnen gebeuren denk ik.
Alles gaat erom hoe je naar het leven en jezelf kijkt , en dat kan dus zeker veranderen hoewel zelfs zonder medicatie en therapie lees ik .
ik denk het aanvaarden dat je je soms(vaak nu) rot voelt is een eerste stap , kijken naar wat je nu in je leven wil doen is een 2de stap (doelen vooropstellen (hele kleine doelen om mee te beginnen) enzo de draad langzaam weer oppikken.
maar aanvaarding is belangrijk denk ik , weten dat er nog slechte momenten komen zelfs al gaat het even beter maar tegen jezelf zeggen , nu voel ik me zo maar dit ben ik niet , dit wil ik niet zijn , elke keer het kan als je je iets beter voelt het positieve proberen zoeken .
dus het kan zeker , er zijn mensen die beter worden maar wat voor hun nu de sleutel naar succes is ??? da's bij iedereen anders denk ik en voor iedereen lukt dat natuurlijk niet .
ik hoop echt dat je nog andere behandelingen kan gaan proberen , die wat licht in je leven brengen zodat je de wil , kracht en moed vind om dat licht verder te volgen naar de uitgang van de tunnel .
dinsdag 9 oktober 2018 om 22:16
Ik was tien maanden extreem depressief, gestapeld op chronische depressie en als resultaat van een serie gebeurtenissen waaronder psychose en opname. Toen ik weer kon beginnen met werken ging het langzaamaan steeds beter, na een jaar werkte ik weer 32 uur per week op WO-niveau. Ik zal niet zeggen dat het geweldig gaat, maar sinds ik een paar weken geleden met intensieve EMDR ben gestart zie ik heel in de verte soms vaag de contouren van een mogelijkheid die anders is dan kiezen voor de dood. Dus ja: het kan. Nogmaals heel veel sterkte.
woensdag 10 oktober 2018 om 18:08
Wat naar TO. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Wat goed dat je twee dagen 'clean' bent, hopelijk zet dat door.
Wbt je aanmelding bij de levenseindekliniek, zelf vind ik het ook fijn dat ze kijken of er nog behandelopties zijn en welke dat dan zijn. Dus ook als het een nee wordt heb ik er wat aangehad dat vind ik fijn.
Wbt je aanmelding bij de levenseindekliniek, zelf vind ik het ook fijn dat ze kijken of er nog behandelopties zijn en welke dat dan zijn. Dus ook als het een nee wordt heb ik er wat aangehad dat vind ik fijn.
woensdag 10 oktober 2018 om 18:13
wat goed dat je al 2 dagen clean bent.
En ja, AM is verslavend, door de stofjes die je lichaam erdoor gaat aanmaken. Niet het doen zelf. Daarom moet je dat vervangen. Sporten bijvoorbeeld.
En met ASS moet je echt gesloten opname vermijden, daar word je echt niet beter van en heb je kans nooit meer uit te komen. Dat was toen mijn grootste angst, daar voor altijd moeten blijven.
En vergeet niet, op zo'n afdeling lopen echt erge gevallen rond en die triggeren je waarschijnlijk gigantisch, daar word je niet beter van.
