Psyche
alle pijlers
Het leven na een zelfmoordpoging.
zaterdag 1 september 2018 om 14:32
Vorig jaar heb ik na veel ellendige jaren geprobeerd om een einde aan mijn leven te maken. Dit is niet gelukt en na de poging ben ik een jaar opgenomen geweest. In dat jaar werden er verschillende diagnoses gesteld; autisme, adhd, ernstige depressie, ptss en er zou sprake zijn van een borderline dynamiek. Ik heb moeite gehad met het accepteren van de diagnose, met name autisme vond ik lastig te accepteren (het idee dat het altijd zo ingewikkeld in mijn hoofd zou blijven en dat is blijkbaar geen fase was).
Tijdens mijn opname werd ik nog depressiever dan dat ik al was. Ik heb zelf het idee dat de anti depressiva niet werkt maar volgens mijn psychiater ben ik rustiger dan ervoor. Hij wil dan ook dat ik de medicatie blijf gebruiken. Ikzelf twijfel omdat ik me nog steeds heel erg somber voel, veel zelfmoordgedachten heb en niet echt een toekomstbeeld heb.
Ik heb in de tussentijd een nieuwe huurwoning gehad en ben daar nu een aantal keren geweest. Het is een mooie woning maar ik voel me er erg ongelukkig. Ik denk omdat het een flatje is, erg gehorig en ik ben nogal gevoelig voor prikkels. Over twee weken wordt ik ‘ontslagen’ en mag ik helemaal naar huis.
Ik vind het doodeng. Ik kan alleen maar huilen omdat ik niet naar dat huis wil en heb nog steeds zelfmoordgedachten. In alle somberheid heb ik ook het gevoel dat het nooit meer goed gaat komen. Alles is zwart en het lijkt of ik erin ga verdrinken. Ik weet niet of ik me ooit nog blij ga voelen.
Ik weet niet waarom ik het schrijf, misschien hoop ik dat mensen tips hebben? Mensen die dat gevoel herkennen? Het is fijn om van me af te schrijven in ieder geval.
Tijdens mijn opname werd ik nog depressiever dan dat ik al was. Ik heb zelf het idee dat de anti depressiva niet werkt maar volgens mijn psychiater ben ik rustiger dan ervoor. Hij wil dan ook dat ik de medicatie blijf gebruiken. Ikzelf twijfel omdat ik me nog steeds heel erg somber voel, veel zelfmoordgedachten heb en niet echt een toekomstbeeld heb.
Ik heb in de tussentijd een nieuwe huurwoning gehad en ben daar nu een aantal keren geweest. Het is een mooie woning maar ik voel me er erg ongelukkig. Ik denk omdat het een flatje is, erg gehorig en ik ben nogal gevoelig voor prikkels. Over twee weken wordt ik ‘ontslagen’ en mag ik helemaal naar huis.
Ik vind het doodeng. Ik kan alleen maar huilen omdat ik niet naar dat huis wil en heb nog steeds zelfmoordgedachten. In alle somberheid heb ik ook het gevoel dat het nooit meer goed gaat komen. Alles is zwart en het lijkt of ik erin ga verdrinken. Ik weet niet of ik me ooit nog blij ga voelen.
Ik weet niet waarom ik het schrijf, misschien hoop ik dat mensen tips hebben? Mensen die dat gevoel herkennen? Het is fijn om van me af te schrijven in ieder geval.
donderdag 11 oktober 2018 om 11:55
Ik heb een keer een weekend op een gesloten afdeling gezeten, echt verschrikkelijk. Het rare is dat ik helemaal niets meer heb gehoord, ook wel fijn want ik denk dat ik dan ook niet overgeplaatst wordt. Mijn moeder heeft twee dagen bij me moeten slapen en ik mag de komende dagen (week?) de afdeling niet af zonder mijn ouders.
Ik snap wat je bedoelt Strontvliegje, dat zou mij ook al kunnen helpen denk ik. Ik heb een documentaire gezien over iemand die in het euthanasietraject zat en aan de ene kant dacht ik ‘ja, dat wil ik ook zo’ maar aan de andere kant werd ik er ook een beetje bang van. Ik dacht ‘ik wil gewoon beter worden’. Heel dubbel dus. De documentaire heet “ ‘t is goed zo”, is alleen nog niet online te kijken (de trailer wel).
Vandaag gaat mijn dag redelijk, na gisteren een hele slechte dag gehad te hebben. Gisteren was de drang tot AM heel groot en dan “mis” ik het ook ergens. Vanmorgen bij therapie bijna niets gedaan, maar het voelt tot nu toe wel rustig in mijn hoofd. Ik dacht net zelfs even dat ik graag naar het werk wil, koffiedrinken en over mijn reintegratietraject praten. Toch voelt het alsof de slechte gedachten en het depressieve gevoel op de loer liggen, als een soort hyena die op z’n prooi wacht.
Ik snap wat je bedoelt Strontvliegje, dat zou mij ook al kunnen helpen denk ik. Ik heb een documentaire gezien over iemand die in het euthanasietraject zat en aan de ene kant dacht ik ‘ja, dat wil ik ook zo’ maar aan de andere kant werd ik er ook een beetje bang van. Ik dacht ‘ik wil gewoon beter worden’. Heel dubbel dus. De documentaire heet “ ‘t is goed zo”, is alleen nog niet online te kijken (de trailer wel).
Vandaag gaat mijn dag redelijk, na gisteren een hele slechte dag gehad te hebben. Gisteren was de drang tot AM heel groot en dan “mis” ik het ook ergens. Vanmorgen bij therapie bijna niets gedaan, maar het voelt tot nu toe wel rustig in mijn hoofd. Ik dacht net zelfs even dat ik graag naar het werk wil, koffiedrinken en over mijn reintegratietraject praten. Toch voelt het alsof de slechte gedachten en het depressieve gevoel op de loer liggen, als een soort hyena die op z’n prooi wacht.
donderdag 11 oktober 2018 om 12:45
dat is zo mors , die liggen zeker op de loer , ik weet niet hoe het bij jou zit maar ik maakte vaak de fout om er teveel over na te denken als ik ik dacht en voelde dat ze op de loer lagen .
En juist door er dan aan te denken haal je ze weer tevoorschijn !
het lukt zeker niet altijd en ze komen nog terug die gedachten maar ik probeer van als ze weer in mijn hoofd komen tijdens een betere periode tegen mezelf te zeggen:
STOP , het gaat nu wat beter en ik focus me op het positieve nu om de betere periode langer te kunnen maken
Dat bijvoorbeeld van dat werk dat je zegt , wel bij mij is dat hetzelfde , in een betere periode den ik , ik wil meer werken , meer hooi op men vork nemen maar even later begin ik weer negatief te denken , in de zin van , laat maar lukt me toch niet gaan werken en denk je plots weer aan alles dat niet loopt zoals je wil dat het loopt in je leven.
en t'is heeeeeelll moeilijk om die gedachten weg te duwen terug! maar op zo'n momenten moet je tegen jezelf zeggen wat er wel goed is , zoals , ik heb net gekookt of een wandeling gemaakt , dus op het goede focussen , en ook praten met mensen , al wat is het maar over koetjes en kalfjes , dan ben je bezig en laat de negatieve gedachten niet toe!
En juist door er dan aan te denken haal je ze weer tevoorschijn !
het lukt zeker niet altijd en ze komen nog terug die gedachten maar ik probeer van als ze weer in mijn hoofd komen tijdens een betere periode tegen mezelf te zeggen:
STOP , het gaat nu wat beter en ik focus me op het positieve nu om de betere periode langer te kunnen maken
Dat bijvoorbeeld van dat werk dat je zegt , wel bij mij is dat hetzelfde , in een betere periode den ik , ik wil meer werken , meer hooi op men vork nemen maar even later begin ik weer negatief te denken , in de zin van , laat maar lukt me toch niet gaan werken en denk je plots weer aan alles dat niet loopt zoals je wil dat het loopt in je leven.
en t'is heeeeeelll moeilijk om die gedachten weg te duwen terug! maar op zo'n momenten moet je tegen jezelf zeggen wat er wel goed is , zoals , ik heb net gekookt of een wandeling gemaakt , dus op het goede focussen , en ook praten met mensen , al wat is het maar over koetjes en kalfjes , dan ben je bezig en laat de negatieve gedachten niet toe!
donderdag 11 oktober 2018 om 15:55
Hey Mors, ik lees regelmatig mee maar heb niet altijd iets te schrijven.
Is er niet een mogelijkheid dat je bij je werk wat klusjes gaat doen? Zelf werk ik nu ergens als gastvrouw, bij een organisatie die ik al kende. (Dus bijv bij de handbalclub werk ik nu tijdelijk in de kantine).
Als je eigenlijk naar je werk verlangt en het mist... Ik weet ook niet hoe ver je werk bij je ouders en/of bij de kliniek vandaan is.
Mijn ervaring met opname (helaas ook gesloten afdeling) is toch dat je er niet beter van wordt. Al die mensen met allemaal hun eigen problemen, niemand die écht met je praat, lange dagen die je maar moet uitzitten, etc.
Wat ik al zei, je komt niet verward over. Misschien hebben ze op het werk wel behoefte aan iemand die de lunch klaarzet of oude dossiers inscant, ik noem maar wat. Het kan gewoon zo fijn zijn om even onder gewone mensen te zijn ipv tussen de mede-clienten
Het zou je dagen gewoon weer wat leuker kunnen maken.
Is er niet een mogelijkheid dat je bij je werk wat klusjes gaat doen? Zelf werk ik nu ergens als gastvrouw, bij een organisatie die ik al kende. (Dus bijv bij de handbalclub werk ik nu tijdelijk in de kantine).
Als je eigenlijk naar je werk verlangt en het mist... Ik weet ook niet hoe ver je werk bij je ouders en/of bij de kliniek vandaan is.
Mijn ervaring met opname (helaas ook gesloten afdeling) is toch dat je er niet beter van wordt. Al die mensen met allemaal hun eigen problemen, niemand die écht met je praat, lange dagen die je maar moet uitzitten, etc.
Wat ik al zei, je komt niet verward over. Misschien hebben ze op het werk wel behoefte aan iemand die de lunch klaarzet of oude dossiers inscant, ik noem maar wat. Het kan gewoon zo fijn zijn om even onder gewone mensen te zijn ipv tussen de mede-clienten
Het zou je dagen gewoon weer wat leuker kunnen maken.
Je kunt méér.
donderdag 11 oktober 2018 om 17:49
Einde van je goede dag maar die goede momenten kun je toch mooi in je zak steken. Fijn dat je waarschijnlijk niet overgeplaatst wordt.Morsmordre schreef: ↑11-10-2018 11:55Ik heb een keer een weekend op een gesloten afdeling gezeten, echt verschrikkelijk. Het rare is dat ik helemaal niets meer heb gehoord, ook wel fijn want ik denk dat ik dan ook niet overgeplaatst wordt. Mijn moeder heeft twee dagen bij me moeten slapen en ik mag de komende dagen (week?) de afdeling niet af zonder mijn ouders.
Ik snap wat je bedoelt Strontvliegje, dat zou mij ook al kunnen helpen denk ik. Ik heb een documentaire gezien over iemand die in het euthanasietraject zat en aan de ene kant dacht ik ‘ja, dat wil ik ook zo’ maar aan de andere kant werd ik er ook een beetje bang van. Ik dacht ‘ik wil gewoon beter worden’. Heel dubbel dus. De documentaire heet “ ‘t is goed zo”, is alleen nog niet online te kijken (de trailer wel).
Vandaag gaat mijn dag redelijk, na gisteren een hele slechte dag gehad te hebben. Gisteren was de drang tot AM heel groot en dan “mis” ik het ook ergens. Vanmorgen bij therapie bijna niets gedaan, maar het voelt tot nu toe wel rustig in mijn hoofd. Ik dacht net zelfs even dat ik graag naar het werk wil, koffiedrinken en over mijn reintegratietraject praten. Toch voelt het alsof de slechte gedachten en het depressieve gevoel op de loer liggen, als een soort hyena die op z’n prooi wacht.
Ik vind het euthanasietraject ook erg dubbel hoor, daar ben je niet de enige in. Ik hoop dat ik groen licht krijg maar tegelijk hoop ik ook dat ze toch nog een behandelmogelijkheid vinden want beter worden zou natuurlijk helemaal mooi zijn, alleen daar durf ik bijna niet meer op te hopen.
Misschien kan je uitkijken naar iets van vrijwilligerswerk oid, je kunt heel klein beginnen, eens een praatje met iemand maken, koffie drinken met ouderen, boeken terug zetten in de bieb, gewoon zodat je er even uit bent. Het klimaat van een kliniek is niet altijd goed en maakt je niet altijd beter.
Sterkte!
vrijdag 12 oktober 2018 om 10:56
vrijdag 12 oktober 2018 om 12:06
bezigheid is erg belangrijk ! anders heb je veel te veel tijd om na te denken !
Dus wanneer je jezelf ook maar lekker genoeg voelt om iets te doen moet je dat ook proberen te doen denk ik , tijdens die klusjes praat je vaak ook met mensen en dat helpt ook om even niet over jezelf na te denken:-)
Ik hoop met je mee dat het een goeie dag word !
Dus wanneer je jezelf ook maar lekker genoeg voelt om iets te doen moet je dat ook proberen te doen denk ik , tijdens die klusjes praat je vaak ook met mensen en dat helpt ook om even niet over jezelf na te denken:-)
Ik hoop met je mee dat het een goeie dag word !
vrijdag 12 oktober 2018 om 17:18
doen , als het kan bezig zijn en met mensen praten enzo om je gedachten te verzetten!
Een volledige baan is denk ik ook veel te vroeg, je mag echt geen druk gaan opleggen want je hebt nog een lange weg af te leggen.
Bekijk werken nu nog niet als geld verdienen , geef aan dat je bezig wil zijn te beginnen met enkele uurtjes per week ofzo .
Vrijwiligerswerk is daarvoor het beste denk ik ! iets doen dat je leuk vind en voldoening geeft. of als het kan op de plek waar je gewerkt hebt zou dat ook zeker mooi zijn natuurlijk tenmisnte als je daar graag bent toch ....
probeer de gedachten nu even te verzetten zou ik zeggen door bezig te zijn !
Wandelen is fijn en gezond maar laat je nog toe veel te denken , wel beter dan in bed liggen natuurlijk!!!
Samen iets doen met anderen of gewoon praten is op dat vlak veel beter !
Als werk(je) zou ik ook kiezen om iets te doen waarbij je contact hebt met iemand of meerdere mensen .
Weg van de instelling en alles dat daar rond zit , ik denk dat de juiste bezigheid (vrijwilligerswerk) omringt met de juiste mensen je echt goed zouden kunnen doen .
Stel je doet enkele uren per week samen met iemand waar je het goed mee kan vinden en veel kan praten , dat zou je echt een boost kunnen geven denk ik zodat je er echt naar gaat uitkijken om te kunnen werken die enkele uren .
Enzo opbouwen natuurlijk maar zoals eerder al gezegd 1 stap per keer .
je hebt een lange weg te gaan , met vallen en opstaan maar en laat je niet te hard van de wijs brengen als je weer valt want da zal zeker gebeuren maar als het weer even beter gaat sta dan weer op en probeer de dingen te doen die dan wil doen zonder deadlines, zonder stress en gedoe .
Een volledige baan is denk ik ook veel te vroeg, je mag echt geen druk gaan opleggen want je hebt nog een lange weg af te leggen.
Bekijk werken nu nog niet als geld verdienen , geef aan dat je bezig wil zijn te beginnen met enkele uurtjes per week ofzo .
Vrijwiligerswerk is daarvoor het beste denk ik ! iets doen dat je leuk vind en voldoening geeft. of als het kan op de plek waar je gewerkt hebt zou dat ook zeker mooi zijn natuurlijk tenmisnte als je daar graag bent toch ....
probeer de gedachten nu even te verzetten zou ik zeggen door bezig te zijn !
Wandelen is fijn en gezond maar laat je nog toe veel te denken , wel beter dan in bed liggen natuurlijk!!!
Samen iets doen met anderen of gewoon praten is op dat vlak veel beter !
Als werk(je) zou ik ook kiezen om iets te doen waarbij je contact hebt met iemand of meerdere mensen .
Weg van de instelling en alles dat daar rond zit , ik denk dat de juiste bezigheid (vrijwilligerswerk) omringt met de juiste mensen je echt goed zouden kunnen doen .
Stel je doet enkele uren per week samen met iemand waar je het goed mee kan vinden en veel kan praten , dat zou je echt een boost kunnen geven denk ik zodat je er echt naar gaat uitkijken om te kunnen werken die enkele uren .
Enzo opbouwen natuurlijk maar zoals eerder al gezegd 1 stap per keer .
je hebt een lange weg te gaan , met vallen en opstaan maar en laat je niet te hard van de wijs brengen als je weer valt want da zal zeker gebeuren maar als het weer even beter gaat sta dan weer op en probeer de dingen te doen die dan wil doen zonder deadlines, zonder stress en gedoe .
vrijdag 12 oktober 2018 om 20:31
Dat denk ik ja .... ik denk dat dit echt hun petje te boven gaat en dat ze zelfs met de beste wil van de wereld daar nu niet over kunnen praten en ik kan dat ergens wel begrijpen denk ik.
Het is voor jou natuurlijk niet fijn dat het allemaal zo genegeerd word maar ik denk dat ze zelfs met de beste wil van de wereld dat echt gewoon niet kunnen...
focus op het goede en laat het mss gewoon rusten nu ? iets forceren lijkt me mss ook geen goed idee? weet het niet goed....
Je moet er in ieder geval met iemand over kunnen praten maar dat kan je wel denk ik en daarvoor zijn wij ook hier .
Ik hoop dat je een goede avond kan hebben en probeer je gedachten te verzetten door iets leuks te doen .
Het is voor jou natuurlijk niet fijn dat het allemaal zo genegeerd word maar ik denk dat ze zelfs met de beste wil van de wereld dat echt gewoon niet kunnen...
focus op het goede en laat het mss gewoon rusten nu ? iets forceren lijkt me mss ook geen goed idee? weet het niet goed....
Je moet er in ieder geval met iemand over kunnen praten maar dat kan je wel denk ik en daarvoor zijn wij ook hier .
Ik hoop dat je een goede avond kan hebben en probeer je gedachten te verzetten door iets leuks te doen .
zaterdag 13 oktober 2018 om 15:17
Gisteravond al rond 20:00 uur gaan slapen, tot vanmorgen half elf. Ik voel me vandaag wel redelijk, afgezien van enkele irritaties richting m’n ouders. Heb echt het perfecte huisje gezien maar ik verdien teveel om mee te loten, helaas. Mijn vader wil maandag nog bellen om te kijken of er iets te regelen valt. Het enige positieve van dit is dat ik nu weet dat er wel huisjes zijn waar ik zou willen wonen, het jammere is dat er niet zoveel te huur is.
zaterdag 13 oktober 2018 om 18:37
Dat klinkt wel positief... goed om te weten dat je de dag zo doorgekomen bent. Eigenlijk zou je dat ook moeten bijhouden, de minder k*tte dagen. En nog maar een paar uur te gaan.
(Ik zit zelf ook naar de klok te kijken, had het vanmorgen al gehad met vandaag...)
Je verdient teveel om mee te loten, schrijf je. Zit je in de ziektewet nu? En heb je een vast of een tijdelijk contract? Misschien maakt het nog verschil als je minder uren gaat werken bijvoorbeeld..?
(Ik zit zelf ook naar de klok te kijken, had het vanmorgen al gehad met vandaag...)
Je verdient teveel om mee te loten, schrijf je. Zit je in de ziektewet nu? En heb je een vast of een tijdelijk contract? Misschien maakt het nog verschil als je minder uren gaat werken bijvoorbeeld..?
zaterdag 13 oktober 2018 om 20:18
Gelukkig voor jou is de dag ook al bijna voorbij, shit he, uren aftellen.
Ik heb een vast contract en zit in de ziektewet. Mijn vader belt maandag achter het huis aan, ook met wijkteam en woonbegeleiding om te kijken of zij iets kunnen regelen met voorrang ofzo. Ik denk het bijna niet, maar proberen kan altijd.
Ik heb een vast contract en zit in de ziektewet. Mijn vader belt maandag achter het huis aan, ook met wijkteam en woonbegeleiding om te kijken of zij iets kunnen regelen met voorrang ofzo. Ik denk het bijna niet, maar proberen kan altijd.
zondag 14 oktober 2018 om 15:45
dat weet ik , ik heb het idee dat je nu toch een iets betere periode hebt (even toch) en niks doen geeft je teveel tijd om na te denken en dan gaat het weer fout .
Een deel van de oplossing om beter te worden is leren nadenken , leren naar jezelf kijken en jezelf graag leren zien!
je moet natuurlijk niet helemaal vol van jezelf zijn maar het helpt heel wat als je tevreden bent met wie je bent (en daar kan je aan werken natuurlijk door aardig te zijn tegen jezelf en anderen.)
Ik hoop dat je een bezigheid vind en de rust in je hoofd nog een tijdje kan bewaren!
Nog een fijne zondag!
Een deel van de oplossing om beter te worden is leren nadenken , leren naar jezelf kijken en jezelf graag leren zien!
je moet natuurlijk niet helemaal vol van jezelf zijn maar het helpt heel wat als je tevreden bent met wie je bent (en daar kan je aan werken natuurlijk door aardig te zijn tegen jezelf en anderen.)
Ik hoop dat je een bezigheid vind en de rust in je hoofd nog een tijdje kan bewaren!
Nog een fijne zondag!
zondag 14 oktober 2018 om 18:31
ik denk dat niemand met een depressie tevreden is over zichzelf en dat is net het punt !
om beter te worden moet je anders leren denken , dat kan je aanleren toch zeker voor een stuk .
AD's hebben idd de bijwerking van de eetlust aan te zwengelen , ik ben een man en ben niet mager maar het nog wel ok (92kg voor 1m78)
Als man hecht je gemiddeld gezien ook minder belang aan je gewicht denk ik.
Dus op dat vlak werken bijna alle AD's averechts , gek eigenlijk he hoe iets dat je dikker maakt zou moeten helpen om je beter te voelen???
Welbutrin is anders , dat versterkt de eetlust niet , maarja , als het voor jou niet werkt heb je er natuurlijk niet veel aan.
therapien als ECT en TMS hebben geen invloed op de eetlust , ECT kan wel andere ingrijpende bijwerkingen hebben als geheugenverlies maar ik hoop zelf dat TMS aanslaat bij me , dat zou helemaal geen bijwerkingen hebben .
om beter te worden moet je anders leren denken , dat kan je aanleren toch zeker voor een stuk .
AD's hebben idd de bijwerking van de eetlust aan te zwengelen , ik ben een man en ben niet mager maar het nog wel ok (92kg voor 1m78)
Als man hecht je gemiddeld gezien ook minder belang aan je gewicht denk ik.
Dus op dat vlak werken bijna alle AD's averechts , gek eigenlijk he hoe iets dat je dikker maakt zou moeten helpen om je beter te voelen???
Welbutrin is anders , dat versterkt de eetlust niet , maarja , als het voor jou niet werkt heb je er natuurlijk niet veel aan.
therapien als ECT en TMS hebben geen invloed op de eetlust , ECT kan wel andere ingrijpende bijwerkingen hebben als geheugenverlies maar ik hoop zelf dat TMS aanslaat bij me , dat zou helemaal geen bijwerkingen hebben .
