Psyche
alle pijlers
Het onvermijdelijke komt toch hard aan.
donderdag 10 december 2015 om 18:11
Al ruim twee jaar leven we tussen hoop en vrees aangaande mijn moeder. Hier op het forum heb ik al enkele keren mijn hart mogen luchten over haar lange strijd om wat langer te mogen leven met de borstkanker die dus twee jaar geleden uitzaaide naar de longen.
En, blegh, de tranen schieten me al in de ogen als ik er aan denk, maar we komen nu heel dichtbij het laatste stadium. Een paar weken geleden was ze weer in het ziekenhuis voor een ontsteking. Daarop volgde een hernia waardoor ze nog amper kon lopen en tot drie keer toe een val maakte. Ze vroeg gisteren om een bed bij de chemotherapie en daar dacht ik al: ze zullen haar daar houden. En inderdaad, want ze bleek nog een longontsteking opgelopen te hebben. Waar ik vanavond bij haar op bezoek wilde, werd ik gebeld door mijn vader of ik langs wilde komen buiten het bezoekuur om. En tja, toen wist ik dat het echt mis was en dat is het ook: uitzaaiingen naar de hersenen.
Ze gaat bestraald worden, maar mag in de tussentijd geen chemo volgen en ze vrezen voor haar lever, die de chemo hard nodig heeft. Maar ze mag niet beiden ondergaan tegelijk. Dus, de klok tikt. Er is al gepraat over thuis sterven of naar een hospice gaan. Ook sprak ik mam even alleen en hebben we al gepraat over doodgaan, of ze bang is. Gelukkig niet, ze wil alleen niemand achterlaten en al zeker mijn vader niet.
Nu zit ik hier wat lamgeslagen thuis, een dochter waar voor gezorgd moet worden en zwanger van de tweede. Ik weet het even niet meer zo goed. Zelfs het idee om te gaan koken staat me enorm tegen, al weet ik dat mijn man dat dadelijk met liefde wil doen. Maar goed, het onvermijdelijke dus, we weten al lang dat het op het programma staat, maar nu het toch ineens maar weken of een enkele maanden wordt, is het verschrikkelijk eng.
Het nut van het topic... dat is er eerlijk gezegd niet. Even een luisterend oor, I guess.
En, blegh, de tranen schieten me al in de ogen als ik er aan denk, maar we komen nu heel dichtbij het laatste stadium. Een paar weken geleden was ze weer in het ziekenhuis voor een ontsteking. Daarop volgde een hernia waardoor ze nog amper kon lopen en tot drie keer toe een val maakte. Ze vroeg gisteren om een bed bij de chemotherapie en daar dacht ik al: ze zullen haar daar houden. En inderdaad, want ze bleek nog een longontsteking opgelopen te hebben. Waar ik vanavond bij haar op bezoek wilde, werd ik gebeld door mijn vader of ik langs wilde komen buiten het bezoekuur om. En tja, toen wist ik dat het echt mis was en dat is het ook: uitzaaiingen naar de hersenen.
Ze gaat bestraald worden, maar mag in de tussentijd geen chemo volgen en ze vrezen voor haar lever, die de chemo hard nodig heeft. Maar ze mag niet beiden ondergaan tegelijk. Dus, de klok tikt. Er is al gepraat over thuis sterven of naar een hospice gaan. Ook sprak ik mam even alleen en hebben we al gepraat over doodgaan, of ze bang is. Gelukkig niet, ze wil alleen niemand achterlaten en al zeker mijn vader niet.
Nu zit ik hier wat lamgeslagen thuis, een dochter waar voor gezorgd moet worden en zwanger van de tweede. Ik weet het even niet meer zo goed. Zelfs het idee om te gaan koken staat me enorm tegen, al weet ik dat mijn man dat dadelijk met liefde wil doen. Maar goed, het onvermijdelijke dus, we weten al lang dat het op het programma staat, maar nu het toch ineens maar weken of een enkele maanden wordt, is het verschrikkelijk eng.
Het nut van het topic... dat is er eerlijk gezegd niet. Even een luisterend oor, I guess.
vrijdag 18 december 2015 om 08:11
Jaa, dat was een enorm waardevolle, prachtige avond. Daar zal ik straks met weemoed op terugkijken. We hebben veel foto's en een paar filmpjes gemaakt. Zo dierbaar!
Jouw moeder is zo te lezen ook echt een vechter. Zo lang mogelijk door willen gaan om er nog iets langer te zijn... Mijn mama heeft die instelling ook... Tijdens de voorstelling waar we woensdagavond waren werd het volgende gezegd: "je zou haast je leven willen geven om niet dood te hoeven gaan..." - dat raakte me zo... En de artieste die optrad zong: "en door alle ellende toch je lach laten zien..." - en ze knipoogde en wees naar m'n moeder. Pff, ik had zo m'n zware momenten hoor.
De reden dat wij met de wensambulance zijn gegaan is het feit dat mijn moeder heel snel misselijk wordt in de auto en dan moet overgeven. De wensambulance was voor haar een stuk comfortabeler. Heel fijn.
Ik kan me trouwens goed voorstellen dat je gisteren zo verdrietig was. Bah, als het besef dan ineens zo binnen komt, dat is gewoon keihard. Heb je je hoofd er wel naar staan om naar de Kerstviering te gaan? Ik heb 'm dit jaar overgeslagen.
Om 10.00u ga ik naar het ziekenhuis, waar mama de laatste dag van deze chemokuur heeft. Ik bewonder haar zo... Daarna ga ik met mama mee naar huis en vanmiddag doe ik lekker voor haar koken. Verder staat er niet zo veel op het programma vandaag. Gelukkig, want ik ben echt heel moe en heb nergens zin in.
Jouw moeder is zo te lezen ook echt een vechter. Zo lang mogelijk door willen gaan om er nog iets langer te zijn... Mijn mama heeft die instelling ook... Tijdens de voorstelling waar we woensdagavond waren werd het volgende gezegd: "je zou haast je leven willen geven om niet dood te hoeven gaan..." - dat raakte me zo... En de artieste die optrad zong: "en door alle ellende toch je lach laten zien..." - en ze knipoogde en wees naar m'n moeder. Pff, ik had zo m'n zware momenten hoor.
De reden dat wij met de wensambulance zijn gegaan is het feit dat mijn moeder heel snel misselijk wordt in de auto en dan moet overgeven. De wensambulance was voor haar een stuk comfortabeler. Heel fijn.
Ik kan me trouwens goed voorstellen dat je gisteren zo verdrietig was. Bah, als het besef dan ineens zo binnen komt, dat is gewoon keihard. Heb je je hoofd er wel naar staan om naar de Kerstviering te gaan? Ik heb 'm dit jaar overgeslagen.
Om 10.00u ga ik naar het ziekenhuis, waar mama de laatste dag van deze chemokuur heeft. Ik bewonder haar zo... Daarna ga ik met mama mee naar huis en vanmiddag doe ik lekker voor haar koken. Verder staat er niet zo veel op het programma vandaag. Gelukkig, want ik ben echt heel moe en heb nergens zin in.
Don't let your dreams be dreams
vrijdag 18 december 2015 om 17:24
zaterdag 19 december 2015 om 07:21
Klinkt als een prachtige avond Cenar, koesteren hoor! Hoe heeft je moeder de chemo nog doorstaan?
IBA en Enn, dank je wel. Doet goed!
Ikke, dit zal voor jou ook hard binnenkomen zeg. Hoe gaat het nu met je?
De Kerstviering was wel gezellig, maar ben niet zo heel lang gebleven. Daarna naar het huis van mam gesjeesd. Dat was wel confronterend, dat bed in de woonkamer. Je weet dan: hier gaat het gebeuren straks. En ook dat ze veel pijn in de benen heeft, ze kan haar eigen benen nauwelijks verleggen in bed en haar voeten zijn ijskoud. Mijn vader moet haar helpen met draaien in bed en ik heb haar pyjamabroek aan moeten trekken (maar dat doe ik echt met liefde ). Ik weet niet of ze nog aan lopen toe gaat komen, we hopen natuurlijk van wel maar ergens denk ik... als het lukt is het mooi, maar op vastpinnen... Dat durf ik niet zo goed.
Man keek wel even raar op dat ik gisteren thuiskwam met een mooi Kerstpakket in handen, in tranen. Maar pfoe, was me een avondje wel.
We gaan over twee uurtjes er weer naartoe. De thuiszorg komt om elf uur voor de eerste keer en mijn vader wilde het tapijt onder het bed weg hebben. Mijn man komt dat dan even doen met mijn vader en kunnen ze de woonkamer even goed inrichten. Nu was het maar wat aan de kant geschoven.
Verder moet er hier nog schoongemaakt worden vandaag en verder doe ik rustig aan. De Kerstviering was vermoeiend voor mijn rug (voelt nu ook echt alsof ik een nacht in de kroeg gehangen heb) en veel te veel gegeten natuurlijk, dus vandaag even een dag heel lief zijn voor mijzelf. Rusten, veel drinken, gezond eten en dadelijk even een maskertje op doen. Kleine ontspan momentjes, maar ze doen hun werk goed.
Cenar: weekend vandaag, heb je nog plannen met je moeder? Of ga je ook thuis wat aanrommelen?
IBA en Enn, dank je wel. Doet goed!
Ikke, dit zal voor jou ook hard binnenkomen zeg. Hoe gaat het nu met je?
De Kerstviering was wel gezellig, maar ben niet zo heel lang gebleven. Daarna naar het huis van mam gesjeesd. Dat was wel confronterend, dat bed in de woonkamer. Je weet dan: hier gaat het gebeuren straks. En ook dat ze veel pijn in de benen heeft, ze kan haar eigen benen nauwelijks verleggen in bed en haar voeten zijn ijskoud. Mijn vader moet haar helpen met draaien in bed en ik heb haar pyjamabroek aan moeten trekken (maar dat doe ik echt met liefde ). Ik weet niet of ze nog aan lopen toe gaat komen, we hopen natuurlijk van wel maar ergens denk ik... als het lukt is het mooi, maar op vastpinnen... Dat durf ik niet zo goed.
Man keek wel even raar op dat ik gisteren thuiskwam met een mooi Kerstpakket in handen, in tranen. Maar pfoe, was me een avondje wel.
We gaan over twee uurtjes er weer naartoe. De thuiszorg komt om elf uur voor de eerste keer en mijn vader wilde het tapijt onder het bed weg hebben. Mijn man komt dat dan even doen met mijn vader en kunnen ze de woonkamer even goed inrichten. Nu was het maar wat aan de kant geschoven.
Verder moet er hier nog schoongemaakt worden vandaag en verder doe ik rustig aan. De Kerstviering was vermoeiend voor mijn rug (voelt nu ook echt alsof ik een nacht in de kroeg gehangen heb) en veel te veel gegeten natuurlijk, dus vandaag even een dag heel lief zijn voor mijzelf. Rusten, veel drinken, gezond eten en dadelijk even een maskertje op doen. Kleine ontspan momentjes, maar ze doen hun werk goed.
Cenar: weekend vandaag, heb je nog plannen met je moeder? Of ga je ook thuis wat aanrommelen?
zaterdag 19 december 2015 om 11:22
M'n moeder heeft de chemo eigenlijk best goed doorstaan. Even afwachten hoe het de komende dagen gaat verlopen. Gisteravond heb ik lekker voor haar gekookt en ze heeft best oké gegeten. Straks ga ik er weer naartoe. Haar even in de watten leggen, lekker voor haar koken...
Vanavond ga ik er even met mijn vriend op uit, een uitje vanuit zijn werk. Ach, even afleiding, het zal me best goed doen. Ik heb er een handje van om me in dit sport situaties terug te trekken. Het liefst ben ik dan alleen... Gelukkig motiveert mijn vriend me om toch gewoon onder de mensen te komen. Zoals ik al zei: het zal me vast goed doen.
Komende maandag wordt een pittig dagje. Dan komt in de middag de begrafenisondernemer bij ons thuis om zalen te bespreken. Gelukkig hebben mama en ik vorige week al veel op papier gezet, dus dat maakt het iets draaglijker.
Wat goed van je dat je gisteravond naar de Kerstviering bent geweest. Zorg vandaag goed voor jezelf hoor! Als ik lees hoe het met je moeder gaat, gaat me dat echt aan mijn hart. Verschrikkelijk toch om je eigen moeder zo te zien. Ik denk veel aan je. Wat hebben we toch sterke mama's, he... Nogmaals super fijn om zo ervaringen en emoties uit te wisselen. Dat is heel waardevol.
Hopelijk kun je een beetje van de tijd met je moeder genieten, hoe moeilijk het ook is.
Hoe oud is je moeder eigenlijk? En hoe oud ben jij? Of heb je me dat al eens verteld... Ben het even kwijt.
Vanavond ga ik er even met mijn vriend op uit, een uitje vanuit zijn werk. Ach, even afleiding, het zal me best goed doen. Ik heb er een handje van om me in dit sport situaties terug te trekken. Het liefst ben ik dan alleen... Gelukkig motiveert mijn vriend me om toch gewoon onder de mensen te komen. Zoals ik al zei: het zal me vast goed doen.
Komende maandag wordt een pittig dagje. Dan komt in de middag de begrafenisondernemer bij ons thuis om zalen te bespreken. Gelukkig hebben mama en ik vorige week al veel op papier gezet, dus dat maakt het iets draaglijker.
Wat goed van je dat je gisteravond naar de Kerstviering bent geweest. Zorg vandaag goed voor jezelf hoor! Als ik lees hoe het met je moeder gaat, gaat me dat echt aan mijn hart. Verschrikkelijk toch om je eigen moeder zo te zien. Ik denk veel aan je. Wat hebben we toch sterke mama's, he... Nogmaals super fijn om zo ervaringen en emoties uit te wisselen. Dat is heel waardevol.
Hopelijk kun je een beetje van de tijd met je moeder genieten, hoe moeilijk het ook is.
Hoe oud is je moeder eigenlijk? En hoe oud ben jij? Of heb je me dat al eens verteld... Ben het even kwijt.
Don't let your dreams be dreams
zondag 20 december 2015 om 10:50
En Cenar, was het uitje gezellig? Ik hoop voor je dat het wat afleiding heeft kunnen geven en je je hebt kunnen opladen voor morgen. Is je moeder nu ook al beneden aan het slapen of slaapt ze nog gewoon lekker in haar eigen bed? Ik merk dat ik het moeilijk vind dat mijn ouders niet meer samen kunnen slapen, na bijna 40 jaar samen zijn spat de liefde er nog steeds vanaf namelijk. Hoe is dat bij jouw ouders Cenar?
Trouwens, volgens mij hebben we het nog niet gemeld aan elkaar, maar mijn moeder is net 62 geworden en ik net 28. Hoe oud is jouw moeder? Ik vermoed al dat ze ook gewoon nog veel te jong is.
En ja zeker, wij hebben echt sterke mama's. Wat een kei ook die van jou, weer een fikse chemo ondergaan gisteren. Gewoon doorbikkelen tot het bittere einde.
Ik heb me toch wat teveel gegeven gisteren, dus ik zit vandaag een beetje uitgeblust op de bank. We hebben gisteren de woonkamer
versleept vanwege het tapijt. Man en mijn vader hebben getild en ik heb voor mam gezorgd in de tussentijd. Ik heb echt diep respect voor mijn vader, want die twee uur heb ik nauwelijks stil gezeten en ik weet dat hij het dan de hele dag door geen kans voor heeft. Gelukkig heeft hij wel goede tips gehad van de thuiszorg en ze komen 2 keer per dag, dus hopelijk wordt het ook rustiger voor hem. Maar daarna moest nog mijn huis gepoetst worden, heb ik boodschappen gedaan voor zowel onszelf als mijn vader, heb ik een maaltijd gekookt en een portie bij mijn ouders afgegeven en daar even nog de kat verzorgd en de was aangezet. Toen moest thuis mijn dochter nog naar bed en heb ik even opgeruimd. Nachtje slecht slapen daarbovenop... Gelukkig voel ik me wel alleen moe in mijn lijf en niet in mijn hoofd. Ben evengoed blij dat ik mijn vader zo een beetje kan helpen.
Maar vandaag ga ik er even langs met mijn beste vriendin. Ze kent mijn moeder al twintig jaar dus ze wil haar ook nog een keertje zien voordat ze er niet meer is. Maar dat is dan ook alles.
Hopelijk heb je een fijne dag met je mams Cenar.
Trouwens, volgens mij hebben we het nog niet gemeld aan elkaar, maar mijn moeder is net 62 geworden en ik net 28. Hoe oud is jouw moeder? Ik vermoed al dat ze ook gewoon nog veel te jong is.
En ja zeker, wij hebben echt sterke mama's. Wat een kei ook die van jou, weer een fikse chemo ondergaan gisteren. Gewoon doorbikkelen tot het bittere einde.
Ik heb me toch wat teveel gegeven gisteren, dus ik zit vandaag een beetje uitgeblust op de bank. We hebben gisteren de woonkamer
versleept vanwege het tapijt. Man en mijn vader hebben getild en ik heb voor mam gezorgd in de tussentijd. Ik heb echt diep respect voor mijn vader, want die twee uur heb ik nauwelijks stil gezeten en ik weet dat hij het dan de hele dag door geen kans voor heeft. Gelukkig heeft hij wel goede tips gehad van de thuiszorg en ze komen 2 keer per dag, dus hopelijk wordt het ook rustiger voor hem. Maar daarna moest nog mijn huis gepoetst worden, heb ik boodschappen gedaan voor zowel onszelf als mijn vader, heb ik een maaltijd gekookt en een portie bij mijn ouders afgegeven en daar even nog de kat verzorgd en de was aangezet. Toen moest thuis mijn dochter nog naar bed en heb ik even opgeruimd. Nachtje slecht slapen daarbovenop... Gelukkig voel ik me wel alleen moe in mijn lijf en niet in mijn hoofd. Ben evengoed blij dat ik mijn vader zo een beetje kan helpen.
Maar vandaag ga ik er even langs met mijn beste vriendin. Ze kent mijn moeder al twintig jaar dus ze wil haar ook nog een keertje zien voordat ze er niet meer is. Maar dat is dan ook alles.
Hopelijk heb je een fijne dag met je mams Cenar.
zondag 20 december 2015 om 14:23
Het uitje was heel fijn... Een goede afleiding en ik heb me op zich best goed vermaakt. Heel fijn!
Mama slaapt nog gewoon boven. Is verder gewoon mobiel, doet af en toe nog wat was vouwen en tusse door haar oefeningen van de fysio. Verder ligt ze veel op de bank. M'n broer en ik regelen de maaltijden. Papa ondersteunen we met het doen van de boodschappen. M'n moeder heeft qua huishouden altijd alles gedaan en m'n vader vrijwel niets. Lastig dus om hem nu 'aan de gang' te krijgen, ook omdat hij qua gezondheid al een heel verleden heeft. Gelukkig heeft m'n moeder een paar lieve zussen die helpen in het huishouden. Dat geeft wel wat adem voor ons.
M'n ouders hebben veel meegemaakt samen en de liefde spat er lang niet altijd vanaf. Dit heeft ook te maken met het verleden van m'n vader. Ik treed niet te veel in detail i.v.m. mogelijke herkenning. De laatste tijd gaat dat heel goed en doet m'n vader heel veel voor mijn moeder. Mooi om te zien. Mijn moeder is trouwens 60 jaar en ik 26. Onze situaties lijken echt veel op elkaar, al heb ik het gevoel dat de ziekte bij jouw moeder helaas al iets verder gevorderd is. Moeilijk om uit te spreken en ik leef echt met je mee.
Hopelijk heb je vandaag even iets meer tijd voor jezelf / afleiding, zodat je even op adem kan komen en zeker ook lichamelijk kan herstellen. Hopelijk voel je je morgen weer iets fitter dan.
Sterkte, m'n gedachten zijn bij je.
Mama slaapt nog gewoon boven. Is verder gewoon mobiel, doet af en toe nog wat was vouwen en tusse door haar oefeningen van de fysio. Verder ligt ze veel op de bank. M'n broer en ik regelen de maaltijden. Papa ondersteunen we met het doen van de boodschappen. M'n moeder heeft qua huishouden altijd alles gedaan en m'n vader vrijwel niets. Lastig dus om hem nu 'aan de gang' te krijgen, ook omdat hij qua gezondheid al een heel verleden heeft. Gelukkig heeft m'n moeder een paar lieve zussen die helpen in het huishouden. Dat geeft wel wat adem voor ons.
M'n ouders hebben veel meegemaakt samen en de liefde spat er lang niet altijd vanaf. Dit heeft ook te maken met het verleden van m'n vader. Ik treed niet te veel in detail i.v.m. mogelijke herkenning. De laatste tijd gaat dat heel goed en doet m'n vader heel veel voor mijn moeder. Mooi om te zien. Mijn moeder is trouwens 60 jaar en ik 26. Onze situaties lijken echt veel op elkaar, al heb ik het gevoel dat de ziekte bij jouw moeder helaas al iets verder gevorderd is. Moeilijk om uit te spreken en ik leef echt met je mee.
Hopelijk heb je vandaag even iets meer tijd voor jezelf / afleiding, zodat je even op adem kan komen en zeker ook lichamelijk kan herstellen. Hopelijk voel je je morgen weer iets fitter dan.
Sterkte, m'n gedachten zijn bij je.
Don't let your dreams be dreams
maandag 21 december 2015 om 14:51
Lief Marels, ik waardeer het zeer!
Cenar, wat fijn dat je ouders dan toch dichter bij elkaar zijn gekomen. Vervelend dat het door zo'n situatie moet, maar beter laat dan nooit, toch? En fijn hoor, de huishoudelijke hulp. Hier komt een zus van mam ook poetsen 1x per week. Het huis van mijn ouders is groot, dus mijn vader zou het nooit kunnen opbrengen het schoon te houden. En eerlijk, ik kan dat er ook nog niet eens bij gaan doen. Dat zal jij ook wel zo ervaren denk ik. Koken is ook fijner dan schoonmaken.
Gisteren is het beter gegaan. We zijn wel nog even naar mam geweest, zodat mijn vader even boodschappen kon doen. Hij kan er echt van genieten wat te koken (al moet hij dat nog leren ) voor mijn moeder en wat lekkers mee te nemen. Het gebaar is heel lief en ik ben blij dat hij daar energie uit put. Daarna ben ik weer neergestreken op de bank en heeft man een lasagne de oven in geschoven en hebben we daarna film gekeken. Dochter had nog wel oorpijn, bleek, dus ze sliep een uur later dan normaal, maar na een zetpil ging het weer redelijk goed gelukkig. Heb er niet veel stress om gehad tenminste.
En ik heb vrij genomen de rest van de week. Mijn moeder kan toch nog niet aanschuiven met de rolstoel dus zullen wij moeten gaan koken. Kan ik op mijn gemak nog boodschappen doen, thuis alles rond krijgen en bijspringen bij mijn ouders waar nodig. Met het werk erbij is het gewoon te veel en ik wil deze periode niet zwaarder maken dan nodig.
Hoe zit jij met de feestdagen Cenar? Ook vrij genomen?
Cenar, wat fijn dat je ouders dan toch dichter bij elkaar zijn gekomen. Vervelend dat het door zo'n situatie moet, maar beter laat dan nooit, toch? En fijn hoor, de huishoudelijke hulp. Hier komt een zus van mam ook poetsen 1x per week. Het huis van mijn ouders is groot, dus mijn vader zou het nooit kunnen opbrengen het schoon te houden. En eerlijk, ik kan dat er ook nog niet eens bij gaan doen. Dat zal jij ook wel zo ervaren denk ik. Koken is ook fijner dan schoonmaken.
Gisteren is het beter gegaan. We zijn wel nog even naar mam geweest, zodat mijn vader even boodschappen kon doen. Hij kan er echt van genieten wat te koken (al moet hij dat nog leren ) voor mijn moeder en wat lekkers mee te nemen. Het gebaar is heel lief en ik ben blij dat hij daar energie uit put. Daarna ben ik weer neergestreken op de bank en heeft man een lasagne de oven in geschoven en hebben we daarna film gekeken. Dochter had nog wel oorpijn, bleek, dus ze sliep een uur later dan normaal, maar na een zetpil ging het weer redelijk goed gelukkig. Heb er niet veel stress om gehad tenminste.
En ik heb vrij genomen de rest van de week. Mijn moeder kan toch nog niet aanschuiven met de rolstoel dus zullen wij moeten gaan koken. Kan ik op mijn gemak nog boodschappen doen, thuis alles rond krijgen en bijspringen bij mijn ouders waar nodig. Met het werk erbij is het gewoon te veel en ik wil deze periode niet zwaarder maken dan nodig.
Hoe zit jij met de feestdagen Cenar? Ook vrij genomen?
dinsdag 22 december 2015 om 07:38
Wat lief hoe je over je vader praat... Zo te horen doet hij reuze zijn best om het allemaal zo fijn mogelijk te laten verlopen. Bij mijn vader gaat dat wisselend, maar dat heeft er mede mee te maken dat hij het zelf allemaal nog geen plekje kan geven. Mijn moeder is natuurlijk ook pas 6 maanden ziek, vrij kort.
Fijn dat je de rest van de week vrij bent. Zal jou ook een klein stukje rust geven.
Ik heb vorige week niet gewerkt, althans: al mijn zakelijke afspraken afgezegd, maar wel mail en telefoon bijgehouden en wat andere kleine dingetjes vanuit huis gedaan. Ik hoef alleen vandaag en morgen nog een halve dag en dan heb ik anderhalve week vakantie. Heeeeeel fijn. Mijn laatste vakantie dateert al van 4 maanden geleden, dus ik ben er weer behoorlijk aan toe.
Succes vandaag en zorg goed voor jezelf.
Fijn dat je de rest van de week vrij bent. Zal jou ook een klein stukje rust geven.
Ik heb vorige week niet gewerkt, althans: al mijn zakelijke afspraken afgezegd, maar wel mail en telefoon bijgehouden en wat andere kleine dingetjes vanuit huis gedaan. Ik hoef alleen vandaag en morgen nog een halve dag en dan heb ik anderhalve week vakantie. Heeeeeel fijn. Mijn laatste vakantie dateert al van 4 maanden geleden, dus ik ben er weer behoorlijk aan toe.
Succes vandaag en zorg goed voor jezelf.
Don't let your dreams be dreams
dinsdag 22 december 2015 om 17:46
Wat lief IBA. Maar potver zeg, beiden ouders kwijt aan kanker. Wat vreselijk.
Fee, thanks!
Cenar, lekker, even vakantie, heel goed van je! Heb je naast tijd doorbrengen met je moeder nog wat leuks gepland voor jezelf? Ik kan het goed voorstellen van je vader, het hakt er behoorlijk in dat je weet dat je je vrouw af moet geven en er alleen voor komt te staan. Zijn emoties zullen wel alle kanten opslaan.
Mijn vader is ook een lieverd, maar ik ben ook een echt papa's kindje. Maar het is vertederend om te zien hoe hij zich inzet en zorgt voor mijn moeder. Hij is de komende weken nog thuis, ik weet dat hij daar geen spijt van zal krijgen. Hij weet dat het nog maar even is en dan is zoveel tijd met elkaar doorbrengen het allerbelangrijkste voor hem. Hij wil dan ook niets weten van 24 - uurs zorg!
Ik ben gisteren met mijn beste vriendin even langs geweest bij mijn moeder, we kennen elkaar al twintig jaar dus ze kwam vroeger natuurlijk ook bij mijn ouders over de vloer. Mijn ouders vonden het helemaal geweldig en lief dat ze de moeite nam om te komen. Het was wel maar even, mam was moe van de bestralingen en het bezoek van de huisarts.
Vandaag sta ik er thuis alleen voor tot laat dus ben vandaag even niet langs geweest bij mijn moeder. Ik ben weer een beetje aan wat klusjes toegekomen. Het eten voor Kerstavond is in huis en ein-de-lijk de auto van binnen en buiten gepoetst (het was zeer dringend nodig... ). Maar ik denk dat mam de rust ook wel even heeft kunnen gebruiken. Ik heb mijn vader gevraagd me te bellen als het nodig zou zijn, maar ik heb niets gehoord dus het zal ongetwijfeld goed zijn gegaan. Morgen brengen dochter en ik samen weer een bezoekje aan mam, knapt ze enorm van op.
Cenar, een fijne avond en alvast een fijne vakantie toegewenst.
Fee, thanks!
Cenar, lekker, even vakantie, heel goed van je! Heb je naast tijd doorbrengen met je moeder nog wat leuks gepland voor jezelf? Ik kan het goed voorstellen van je vader, het hakt er behoorlijk in dat je weet dat je je vrouw af moet geven en er alleen voor komt te staan. Zijn emoties zullen wel alle kanten opslaan.
Mijn vader is ook een lieverd, maar ik ben ook een echt papa's kindje. Maar het is vertederend om te zien hoe hij zich inzet en zorgt voor mijn moeder. Hij is de komende weken nog thuis, ik weet dat hij daar geen spijt van zal krijgen. Hij weet dat het nog maar even is en dan is zoveel tijd met elkaar doorbrengen het allerbelangrijkste voor hem. Hij wil dan ook niets weten van 24 - uurs zorg!
Ik ben gisteren met mijn beste vriendin even langs geweest bij mijn moeder, we kennen elkaar al twintig jaar dus ze kwam vroeger natuurlijk ook bij mijn ouders over de vloer. Mijn ouders vonden het helemaal geweldig en lief dat ze de moeite nam om te komen. Het was wel maar even, mam was moe van de bestralingen en het bezoek van de huisarts.
Vandaag sta ik er thuis alleen voor tot laat dus ben vandaag even niet langs geweest bij mijn moeder. Ik ben weer een beetje aan wat klusjes toegekomen. Het eten voor Kerstavond is in huis en ein-de-lijk de auto van binnen en buiten gepoetst (het was zeer dringend nodig... ). Maar ik denk dat mam de rust ook wel even heeft kunnen gebruiken. Ik heb mijn vader gevraagd me te bellen als het nodig zou zijn, maar ik heb niets gehoord dus het zal ongetwijfeld goed zijn gegaan. Morgen brengen dochter en ik samen weer een bezoekje aan mam, knapt ze enorm van op.
Cenar, een fijne avond en alvast een fijne vakantie toegewenst.
dinsdag 22 december 2015 om 21:53
Dankje, IBA... Je zal ons (helaas, want het is al erg genoeg) als geen ander begrijpen. Dankjewel voor je berichtje... Fijn, ik voel me gesteund.
Fleetfox, ik heb nog weinig gepland voor mijn vakantie. Ik zal veel bij mama zijn... Ik ben echt een mama's kindje. Toch ga ik ook proberen om ook wat 'me-time' te plannen. Een wellnessdagje of ergens uiteten, ik zie het wel. Ik ben vooral heel erg moe en kijk er enorm naar uit om een hele dag in m'n badjas te lopen en verder niets te moeten op een dag.
Fijn dat je thuis ook aan een aantal klusjes toe bent gekomen! Soms moeten er gewoon even wat dingen in huis gebeuren. Ik heb vorige week geluk gehad dat m'n vader de auto van binnen en van buiten heeft gepoetst. Ook dat was hard nodig
Hebben jullie plannen voor de Kerst? Wij eten beide dagen gewoon met het gezin thuis. Eerste Kerstdag krijgen we eten vanuit een restaurant thuisbezorgd. Tweede Kerstdag zorg ik samen met mijn oom en tante voor het eten.
Gisteren heb ik overigens een hele heftige dag gehad. Het afscheid is grotendeels geregeld met de begrafenisondernemer... Soms heb ik het gevoel dat ik veel alleen moet regelen, maar ik voel me ook gewoon heel verantwoordelijk en ik neem dat initiatief dan ook, hoe moeilijk het ook is. Zo ga ik ook de tekst voor het bidprentje schrijven en zelf een PowerPoint met foto's in elkaar zetten voor tijdens het afscheid. Morgen ga ik er vast een begin aan maken, anders spookt het de hele vakantie door mijn hoofd. Mama is echt de belangrijkste persoon in mijn leven en ik zal er alles aan doen om alles zo prettig mogelijk te laten verlopen, zover dat mogelijk is...
Ik spring nu even lekker de badkuip in, even ontspannen... Heerlijk.
Goodnight!
Fleetfox, ik heb nog weinig gepland voor mijn vakantie. Ik zal veel bij mama zijn... Ik ben echt een mama's kindje. Toch ga ik ook proberen om ook wat 'me-time' te plannen. Een wellnessdagje of ergens uiteten, ik zie het wel. Ik ben vooral heel erg moe en kijk er enorm naar uit om een hele dag in m'n badjas te lopen en verder niets te moeten op een dag.
Fijn dat je thuis ook aan een aantal klusjes toe bent gekomen! Soms moeten er gewoon even wat dingen in huis gebeuren. Ik heb vorige week geluk gehad dat m'n vader de auto van binnen en van buiten heeft gepoetst. Ook dat was hard nodig
Hebben jullie plannen voor de Kerst? Wij eten beide dagen gewoon met het gezin thuis. Eerste Kerstdag krijgen we eten vanuit een restaurant thuisbezorgd. Tweede Kerstdag zorg ik samen met mijn oom en tante voor het eten.
Gisteren heb ik overigens een hele heftige dag gehad. Het afscheid is grotendeels geregeld met de begrafenisondernemer... Soms heb ik het gevoel dat ik veel alleen moet regelen, maar ik voel me ook gewoon heel verantwoordelijk en ik neem dat initiatief dan ook, hoe moeilijk het ook is. Zo ga ik ook de tekst voor het bidprentje schrijven en zelf een PowerPoint met foto's in elkaar zetten voor tijdens het afscheid. Morgen ga ik er vast een begin aan maken, anders spookt het de hele vakantie door mijn hoofd. Mama is echt de belangrijkste persoon in mijn leven en ik zal er alles aan doen om alles zo prettig mogelijk te laten verlopen, zover dat mogelijk is...
Ik spring nu even lekker de badkuip in, even ontspannen... Heerlijk.
Goodnight!
Don't let your dreams be dreams
woensdag 23 december 2015 om 12:04
Pfoe Cenar, dat zal inderdaad erg pittig zijn geweest. Maar straks kun je er wel op terugkijken dat je het hebt kunnen doen voor je lieve mams, dat zal veel voldoening en rust geven als straks de rouwperiode er aan komt.
En lekker aan toegeven hoor, die badjas dagen. Als het goed voelt, gewoon doen. De Kerst bij jullie klinkt wel gezellig, goed idee ook om het door een restaurant te laten bezorgen, scheelt toch weer een dag om alles uit de kast te hoeven trekken. Zal voor jou ook wel meehelpen met de vermoeidheid weer een beetje boven te komen.
Wij gaan Kerstavond thuis vieren onder ons drietjes, even die spanning loslaten en dochter ook een zorgeloze avond bezorgen. Want hoewel ze maar anderhalf is, ze merkt wel dat er wat gaande is. Dus Kerstavond is echt voor haar. 1ste Kerstdag gaan we bij mam vieren, toevallig gaan mijn schoonzusje, mijn vader en ik vanmiddag even bespreken hoe we het gaan aanpakken en doen schoonzusje en ik de boodschappen. Er is uit Engeland een kalkoen aangekomen die maar de oven in hoeft, dus we hoeven alleen een voor - en nagerecht en wat voor bij de kalkoen bij elkaar te verzinnen en te koken.
Ik ben wel blij dat mijn broer belde met dat plan, ik wilde eigenlijk morgen de boodschappen alleen doen, maar nu kan ik het even samen doen en heb ik morgen een dagje voor mijzelf. Dochter gaat dan naar de opvang en ik ga dan drie kleine cadeautjes uitzoeken voor thuis en zelf even door de stad struinen. Eigenlijk een fijn idee dat ik dan geen boodschappen meer hoef te doen én niet de hele zorg er voor draag. Kan ik ook ontspannen de Kerstdagen in. Tweede Kerstdag rouleren we altijd onder de schoonbroers om de Kerst te verzorgen, maar is altijd low-key, een hapje en een drankje. Vorig jaar waren wij aan de beurt, dus dit jaar hoeven we alleen maar aan te schuiven.
Ik wens je weer een goede dag toe Cenar.
En lekker aan toegeven hoor, die badjas dagen. Als het goed voelt, gewoon doen. De Kerst bij jullie klinkt wel gezellig, goed idee ook om het door een restaurant te laten bezorgen, scheelt toch weer een dag om alles uit de kast te hoeven trekken. Zal voor jou ook wel meehelpen met de vermoeidheid weer een beetje boven te komen.
Wij gaan Kerstavond thuis vieren onder ons drietjes, even die spanning loslaten en dochter ook een zorgeloze avond bezorgen. Want hoewel ze maar anderhalf is, ze merkt wel dat er wat gaande is. Dus Kerstavond is echt voor haar. 1ste Kerstdag gaan we bij mam vieren, toevallig gaan mijn schoonzusje, mijn vader en ik vanmiddag even bespreken hoe we het gaan aanpakken en doen schoonzusje en ik de boodschappen. Er is uit Engeland een kalkoen aangekomen die maar de oven in hoeft, dus we hoeven alleen een voor - en nagerecht en wat voor bij de kalkoen bij elkaar te verzinnen en te koken.
Ik ben wel blij dat mijn broer belde met dat plan, ik wilde eigenlijk morgen de boodschappen alleen doen, maar nu kan ik het even samen doen en heb ik morgen een dagje voor mijzelf. Dochter gaat dan naar de opvang en ik ga dan drie kleine cadeautjes uitzoeken voor thuis en zelf even door de stad struinen. Eigenlijk een fijn idee dat ik dan geen boodschappen meer hoef te doen én niet de hele zorg er voor draag. Kan ik ook ontspannen de Kerstdagen in. Tweede Kerstdag rouleren we altijd onder de schoonbroers om de Kerst te verzorgen, maar is altijd low-key, een hapje en een drankje. Vorig jaar waren wij aan de beurt, dus dit jaar hoeven we alleen maar aan te schuiven.
Ik wens je weer een goede dag toe Cenar.
donderdag 24 december 2015 om 16:20
zondag 27 december 2015 om 00:55
Dank je Salina!
Cenar, hoe zijn bij jullie de Kerstdagen verlopen?
Vond je het ook confronterend en zwaar? Het was ook erg fijn, mam heeft met de rolstoel aan tafel gezeten. Ze was na het neerzetten in de rolstoel eigenlijk al weer klaar om te gaan liggen, maar ze heeft het wel volgehouden tot net voor het toetje. Toen kwam de thuiszorg en heeft ze wat geslapen. Ze had er echt van genoten. Dat maakt het iets gemakkelijker. Maar het besef dat het de laatste Kerstmis samen was... Bah, dat hakt er echt in.
Kerstavond waren we onder ons drietjes thuis maar toen brak ik pas echt. Sindsdien gaat het niet zo lekker, merk dat ik de feestdagen echt doorgeworsteld heb en het maar doorstaan heb in plaats er echt van te genieten. Bij mam heb ik er wel bij stil proberen te staan, maar ik heb moeite met het besef dat het volgend jaar heel anders zal zijn. En dat we nog een moeilijke tijd te gaan hebben. Het benauwd me. De afgelopen week heb ik een beetje proberen te vluchten voor dat gevoel, heb zoveel gedaan om me ergens goed over te voelen. Achteraf gezien was het gewoon te veel voor me. Vandaag heb ik het proberen mijn angsten en zorgen toe te laten maar ik wil eigenlijk toch nog te graag mezelf afleiden. Maar toch doe ik weer een poging morgen en ga ik niet te veel doen in huis. In de avond ook weer bij mam langs. Vandaag ben ik er niet geweest en dan mis ik haar al zo.
Cenar, hoe zijn bij jullie de Kerstdagen verlopen?
Vond je het ook confronterend en zwaar? Het was ook erg fijn, mam heeft met de rolstoel aan tafel gezeten. Ze was na het neerzetten in de rolstoel eigenlijk al weer klaar om te gaan liggen, maar ze heeft het wel volgehouden tot net voor het toetje. Toen kwam de thuiszorg en heeft ze wat geslapen. Ze had er echt van genoten. Dat maakt het iets gemakkelijker. Maar het besef dat het de laatste Kerstmis samen was... Bah, dat hakt er echt in.
Kerstavond waren we onder ons drietjes thuis maar toen brak ik pas echt. Sindsdien gaat het niet zo lekker, merk dat ik de feestdagen echt doorgeworsteld heb en het maar doorstaan heb in plaats er echt van te genieten. Bij mam heb ik er wel bij stil proberen te staan, maar ik heb moeite met het besef dat het volgend jaar heel anders zal zijn. En dat we nog een moeilijke tijd te gaan hebben. Het benauwd me. De afgelopen week heb ik een beetje proberen te vluchten voor dat gevoel, heb zoveel gedaan om me ergens goed over te voelen. Achteraf gezien was het gewoon te veel voor me. Vandaag heb ik het proberen mijn angsten en zorgen toe te laten maar ik wil eigenlijk toch nog te graag mezelf afleiden. Maar toch doe ik weer een poging morgen en ga ik niet te veel doen in huis. In de avond ook weer bij mam langs. Vandaag ben ik er niet geweest en dan mis ik haar al zo.
zondag 27 december 2015 om 11:09
Thanks Salina & IBA
@Fleetfox ik kan me je gevoel helemaal voorstellen. Heb nog zo aan je moeten denken. Afleiding zoeken is fijn, maar als je eenmaal stil op je kont zit komt de klap des te harder aan. Ook ik probeer veel afleiding te zoeken maar uiteindelijk is dat natuurlijk niet de oplossing.
Fijn dat mama wel gewoon aan tafel heeft gezeten tijdens de Kerst. Dat ze er zichtbaar van genoot kan je alleen maar een fijn gevoel geven, hoe confronterend dat ook is. Mijn moeder is tussen de gangen door steeds even gaan liggen. Ze heeft goed gegeten en ook zij genoot zichtbaar.
Ik ben deze Kerst vooral een beetje licht ontvlambaar geweest. Ik houd al niet van Kerst, maar het besef dat het na deze Kerst allemaal anders zal zijn hakte er zooooo hard in. Precies zoals jij beschrijft. Bah... De moeilijkheden, de angsten, de paniek, het lijden van je naaste... We maken het allemaal van dichtbij mee. Ik wil er niet eens aan denken dat het straks ineens allemaal voorbij zal zijn. Dat gevoel en dat verdriet maakt mij helemaal kapot van binnen.
Vandaag neem ik even tijd voor mezelf. Mama zei dat ik gerust even een dagje thuis mocht blijven. Grote kans dat ik er vanmiddag alsnog aan de deur sta haha. Waarschijnlijk gaan m'n vriend en ik dinsdag en woensdag even erop uit. Een nachtje weg. Ook voor ons samen is dat belangrijk, want ik merk dat ik door al het verdriet niet altijd de gezellige vriendin ben en dat ik niet altijd al m'n liefde kan geven. Ik vind dat moeilijk, hoewel hij mij wel begrijpt uiteraard. Ben bijna alleen maar met m'n moeder bezig. Hoe is dat bij jou?
Dikke knuffel voor jou... Ga straks maar lekker met mama knuffelen en geniet samen van jullie momentjes. Ik denk aan je.
@Fleetfox ik kan me je gevoel helemaal voorstellen. Heb nog zo aan je moeten denken. Afleiding zoeken is fijn, maar als je eenmaal stil op je kont zit komt de klap des te harder aan. Ook ik probeer veel afleiding te zoeken maar uiteindelijk is dat natuurlijk niet de oplossing.
Fijn dat mama wel gewoon aan tafel heeft gezeten tijdens de Kerst. Dat ze er zichtbaar van genoot kan je alleen maar een fijn gevoel geven, hoe confronterend dat ook is. Mijn moeder is tussen de gangen door steeds even gaan liggen. Ze heeft goed gegeten en ook zij genoot zichtbaar.
Ik ben deze Kerst vooral een beetje licht ontvlambaar geweest. Ik houd al niet van Kerst, maar het besef dat het na deze Kerst allemaal anders zal zijn hakte er zooooo hard in. Precies zoals jij beschrijft. Bah... De moeilijkheden, de angsten, de paniek, het lijden van je naaste... We maken het allemaal van dichtbij mee. Ik wil er niet eens aan denken dat het straks ineens allemaal voorbij zal zijn. Dat gevoel en dat verdriet maakt mij helemaal kapot van binnen.
Vandaag neem ik even tijd voor mezelf. Mama zei dat ik gerust even een dagje thuis mocht blijven. Grote kans dat ik er vanmiddag alsnog aan de deur sta haha. Waarschijnlijk gaan m'n vriend en ik dinsdag en woensdag even erop uit. Een nachtje weg. Ook voor ons samen is dat belangrijk, want ik merk dat ik door al het verdriet niet altijd de gezellige vriendin ben en dat ik niet altijd al m'n liefde kan geven. Ik vind dat moeilijk, hoewel hij mij wel begrijpt uiteraard. Ben bijna alleen maar met m'n moeder bezig. Hoe is dat bij jou?
Dikke knuffel voor jou... Ga straks maar lekker met mama knuffelen en geniet samen van jullie momentjes. Ik denk aan je.
Don't let your dreams be dreams
maandag 28 december 2015 om 15:05
Lief NYC, IBA en Kirikou. Het wordt echt gewaardeerd.
Cenar, zo herkenbaar wat je allemaal zegt. Het besef, het hakt echt in als een bom en daar moet je nu mee dealen, er is geen uitweg. Ik merk dat een uitvlucht maken dan ook echt geen nut heeft. Het maakt vaak alleen maar meer moe en dan komt het besef ook nog eens harder terug zodra je weer op de bank zit. Een potje flink janken als het hoog zit en mijn moeder zien helpt - vreemd genoeg - vaak het beste.
Wat fijn dat jouw moeder ook zo zichtbaar genoten heeft. Beiden moeders heel blij met hun Kerstmis, dat is toch maar weer een kleine overwinning die ze gemaakt hebben. Ik ben heel trots op mijn eigen mam, maar ook op die van jou. Wat een toppers zijn het toch!
En ja, ook herkenbaar wat je zegt over je vriend. Ik voel me er vaak zo schuldig over, man staat op zo'n belangrijk punt in zijn carrière (hij gaat voor zichzelf beginnen) en dan kan ik er niet voor hem zijn zoals ik had gewild. Maar hij begrijpt het en is zo lief voor me en is er zoveel voor me, dat ik naast het schuldgevoel heel veel liefde voor hem voel en blij ben dat ik zo'n mooie man in mijn leven heb (pfff, de tranen komen even omhoog...).
Ik ben aan het twijfelen momenteel. Vorige week was ik bij de arboarts voor mijn bekkenklachten (ik werk momenteel een half dagje minder) en hij gaf aan dat het zou kunnen dat ik mij voor 100% ziek meld vanwege mijn moeder. Daar houden ze rekening mee en werd heel fijn begripvol ontvangen. De verloskundige adviseerde ook al te minderen of stoppen met werken zodat ik thuis de boel draaiende kan houden. Eerst zag ik het totaal niet zitten met het verlof zo dichtbij (nog maar een maand) maar nu overweeg ik dus te gaan minderen of stoppen, ik weet nog niet goed wat. Maar ik merk dat ik aan mijn max zit. De twijfel zit hem erin dat ik thuis te veel ga malen, maar de andere kant... het zal wel wat lucht geven en gaat de dreiging van overspannen mijn verlof ingaan omlaag. Ik weet eigenlijk wat ik doen moet, maar goed, ga er maar eens aan...
Met mam gaat het een klein beetje beter. Ze kan haar benen al een beetje optrekken en bewegen en ze is onlangs in de rolstoel naar buiten geweest. Daar is ze mentaal enorm van opgeknapt en ziet het gebeuren dat ze weer gaat lopen, of op zijn minst weer verder dan het huis in de rolstoel kan. Het is fijn haar zo blij te zien. De hoop dat ze het tot maart gaat trekken is er een klein beetje. Heel spannend allemaal. Maar mijn vader denkt dat de bestraling ook aanslaat. Ik denk het ook. 6 januari zou ze weer aan de chemo mogen, dus er is een sprankje hoop op meer tijd.
Cenar, geniet lekker van je nachtje weg. Heerlijk genieten zover het kan. Ik denk aan je!
Cenar, zo herkenbaar wat je allemaal zegt. Het besef, het hakt echt in als een bom en daar moet je nu mee dealen, er is geen uitweg. Ik merk dat een uitvlucht maken dan ook echt geen nut heeft. Het maakt vaak alleen maar meer moe en dan komt het besef ook nog eens harder terug zodra je weer op de bank zit. Een potje flink janken als het hoog zit en mijn moeder zien helpt - vreemd genoeg - vaak het beste.
Wat fijn dat jouw moeder ook zo zichtbaar genoten heeft. Beiden moeders heel blij met hun Kerstmis, dat is toch maar weer een kleine overwinning die ze gemaakt hebben. Ik ben heel trots op mijn eigen mam, maar ook op die van jou. Wat een toppers zijn het toch!
En ja, ook herkenbaar wat je zegt over je vriend. Ik voel me er vaak zo schuldig over, man staat op zo'n belangrijk punt in zijn carrière (hij gaat voor zichzelf beginnen) en dan kan ik er niet voor hem zijn zoals ik had gewild. Maar hij begrijpt het en is zo lief voor me en is er zoveel voor me, dat ik naast het schuldgevoel heel veel liefde voor hem voel en blij ben dat ik zo'n mooie man in mijn leven heb (pfff, de tranen komen even omhoog...).
Ik ben aan het twijfelen momenteel. Vorige week was ik bij de arboarts voor mijn bekkenklachten (ik werk momenteel een half dagje minder) en hij gaf aan dat het zou kunnen dat ik mij voor 100% ziek meld vanwege mijn moeder. Daar houden ze rekening mee en werd heel fijn begripvol ontvangen. De verloskundige adviseerde ook al te minderen of stoppen met werken zodat ik thuis de boel draaiende kan houden. Eerst zag ik het totaal niet zitten met het verlof zo dichtbij (nog maar een maand) maar nu overweeg ik dus te gaan minderen of stoppen, ik weet nog niet goed wat. Maar ik merk dat ik aan mijn max zit. De twijfel zit hem erin dat ik thuis te veel ga malen, maar de andere kant... het zal wel wat lucht geven en gaat de dreiging van overspannen mijn verlof ingaan omlaag. Ik weet eigenlijk wat ik doen moet, maar goed, ga er maar eens aan...
Met mam gaat het een klein beetje beter. Ze kan haar benen al een beetje optrekken en bewegen en ze is onlangs in de rolstoel naar buiten geweest. Daar is ze mentaal enorm van opgeknapt en ziet het gebeuren dat ze weer gaat lopen, of op zijn minst weer verder dan het huis in de rolstoel kan. Het is fijn haar zo blij te zien. De hoop dat ze het tot maart gaat trekken is er een klein beetje. Heel spannend allemaal. Maar mijn vader denkt dat de bestraling ook aanslaat. Ik denk het ook. 6 januari zou ze weer aan de chemo mogen, dus er is een sprankje hoop op meer tijd.
Cenar, geniet lekker van je nachtje weg. Heerlijk genieten zover het kan. Ik denk aan je!
