Hoe kan ik een beter mens worden?

Ik heb niet helemaal bijgelezen sinds gisteren, dat was me echt even teveel. Maar in de laatste drie pagina's ben ik het eigenlijk wel met fashion victim eens.

Gisteren heb ik het al gehad over de middenweg, het vermijden van extremen, voor een 'normaler' leven.

Ik heb me nu eigenlijk pas gerealiseerd dat ik ongeveer dezelfde leeftijd heb als digitalis - ik weet niet, ik had je altijd als jonger ingeschat. Als je studie zo beroerd gaat, er geen regelmaat zit in je leven, vind ik de tip eerst eens te stoppen met je studie en een normale baan te zoeken helemaal niet slecht. Eigenlijk heb ik dat ook gedaan en het is me prima bevallen. Ik was daar alleen wat eerder mee

Gewoon leren leven volgens een bepaald ritme, als je ergens om 9 uur moet zijn dan bén je er ook, je kunt niet even een paar uurtjes skippen. Het liefst werk waarna je gewoon de deur achter je dicht kunt trekken zodat je er thuis niet meer mee in je hoofd zit. Gewoon, om discipline te leren, tussen de normale, gemiddelde mensen te zitten, eens zien hoe het is normaal te werken ipv teveel studies met teveel stress en een zeer aparte job. Nee, zo gek is die tip helemaal niet.

En vanuit het werken kom je er wel achter wat je met je leven wilt, of je überhaupt wel wil studeren, en zo ja, wat.

En het geeft je ook nog eens een veel beter CV. (Dat merk ik nu ook heel erg!) Want sja, studies met superveel achterstand en een baan als prostituee zijn niet echt héél bevorderlijk voor de toekomst.

Nu kan het nog, nu ben je jong genoeg.



Ja, voor de verandering () ben ik het eens met fashion victim.

Jee...

Tja...

Uhm...



Weet niet wat ik kan zeggen. Ik sluit me aan bij heel veel meningen hier. O.a. van bgb, boro, FV, FvE, Omen, iry... kortom: eigenlijk van allemaal verschillende kanten zie ik wel iets terug waar ik het mee eens ben.



Enige wat ik pas één keer voorbij heb zien komen: ik heb het gevoel dat het megalomane en koketteren alleen nog maar meer gevoed wordt door te blijven reageren op topics zoals deze, waarbij het uiteindelijk draait om het ego van een en altijd dezelfde forumster.



Maar...ik maak me er nu zelf ook schuldig aan. Dat is de pest van ingaan op mensen die letterlijk aandachtsziek zijn.... (is bedoeld als een vaststelling waarvoor medeleven en niet om iemand onderuit te halen)... alles wat je zegt en doet is een voedingsbodem om nóg meer aandacht te zuigen.



Lekker complex dus. En dat om kwart over 4 's nachts.

Ik ga FV's advies zelf ook ter harte nemen en gewoon wat dóén.

Slapen bijvoorbeeld

Poeh Spinster, inderdaad zeg, je haalt me de woorden uit de ehmm, mijn hoofd (?)

Ik lees met verbazing deze nacht (en de vorige nacht) een aantal bladzijden van dit draadje,

22 blz aandacht! en waarover?

Digi, als je een vriendin van mij was, kreeg je een gigantische schop onder je hol, het is jouw leven, jij moet het doen, een ander kan en wil het niet voor je,

je wilt een beter mens worden? Start walking zou ik zo zeggen..... jij weet donders goed hoe..... je moet het domweg DOEN

Daar boor je een je een heel raak punt aan Spinster.



Eigenlijk iets wat mij iedere keer binnen schiet.



Digi heeft Bp,dat is gediagnosticeerd.

Ze leeft een destructief leven(dat gaat al totaal niet samen)



Daarnaast lees ik een persoon met een ernstige drang naar aandacht.

Geuit op een theatrale manier.

Het type bp-er met een narcistische inslag.

Dit niet bedoelt als een negatieve mening,maar gewoon een constatering van hoe ik het zie.



En ....tsja, deze heb ik vaker langere tijd om mij heen gehad.

Dat maakt het voor mij best lastig om er objectief in te staan en de nuance te zien.

Eigenlijk ben ik ook helemaal niet de juiste persoon om deze discussie te volgen.

Omdat ik weet hoeveel verdriet deze personen zichzelf en anderen aan doen.

En ...het maakt mij boos,ik heb te lang tegen dit type aan moeten boksen die veel energie nemen.



Eigenlijk heb je helemaal gelijk dat het alleen maar gevoed wordt door er op te blijven reageren.

Dat lost niets op,voor niemand,vooral voor Digi niet.

Maar toch trapt men keer op keer in de valkuil,ik ook,terwijl ik beter weet.

Het zal onmogelijk blijven voor het forum om het te negeren.

Hoewel dat haar meer goed zal doen dan wat we nu doen.



Daarom stop ik nu ook met reageren op deze problematiek van Digi.

Beter voor haar,beter voor mij.





Digi,mijn adviezen zijn vast nog terug te lezen.

Ik hoop dat je die weg in je eigen gekozen vorm gaat bewandelen.



Ik wil met je forumen over allerlei koetjes en kalfjes.

Maar hierover niet meer.





Ik wens je nogmaals veel kracht,rust,geluk en een leuk leven toe.

Het ga je goed meid een hopelijk snel!



Hier laat ik het bij.

Digitalis, jammer dat je niet meer reageerd. Je bent natuurlijk niets verplicht, maar er zijn hier heel veel interresante / inhoudelijke dingen tegen je gezegd en goede vragen aan je gesteld. Als je nou eens begint met daar op in te gaan en de dingen die voor jou te aanvallend/kritisch voelen even laat voor wat het is.



Wat vond je ervan wat FV over je studies zei, kan je je daarin vinden?



Fashoinvictim, ik ben het voor het grootste gedeelte eens met wat je zegt over de studies van Digi. Waarom 2 studies volgens, als 1 je al moeilijk af gaat. En iets "luchtigers" en meer pracktisch lijkt me in het geval van Digi ook niet verkeerd. Al moet ik zeggen dat juist op een HBO, vaak meer dan op een Universiteit omdat dat meer theoretisch is, sociale vaardigheden ed erg belangrijk zijn. Dus misschien zou dat voor haar een valkuil zijn.

Ik denk ook dat het voor digi belangrijk is een "kleinere wereld" te hebben. Met veel rust, regelmaat en structuur (dat is bijna binnen elke willekeurige therapie het eerste doel).



Binnen een behandeling voor Borderline worden er vaak 3 typen onderscheiden, die in elkaar verschillen van in doelstellingen, aangrijpingspunt en werkwijze. Ik noem ze even kort en bondig:



Adaptatiebevordende behandeling: Behandelingsvorm met de minst vergaande doelstellingen, accent ligt niet op introspectie / reflectie op psychische kwaliteiten maar er vindt een directieve beinvloeding plaats van de kritieke aspecten van iemands aanpassing aan de omgeving. Uitgangspunt is dat een betere adaptie leidt tot afname van symptomen en van de problemen die voortkomen uit de persoonlijkheispathologie.



Cognitief-gedragsmatige behandeling: Deze behandeling is meer gericht op verandering van de persoon dan op betere adaptie. Het uitgangspunt is dat verandering van de persoon een betere aanpassing tot gevolg heeft. Vaak worden eerst de symptomen behandeld. De behandeling is directief en hebben vaak het karakter van een lessituatie. Hoewel het accent meer ligt op leren dan op persoonlijke groei, wil dat niet zeggen dat dit laatste perse uitblijft.



Structuur verandere behandeling: Deze behandelingvorm heeft de meest vergaande doelstelling: het is de bedoeling de persoonlijkheidsstructuur in haar kern te beinvloeden. Deze psychotherapeutsiche behandeling is meestal intensief en langdurig en eist veel van patient en behandelaar.



Ik denk dat digi hier veel aan zou kunnen hebben. En juist bij een goede instelling / therapeut, gebeurd dit binnen een omgeving waar ook het gewone leven doorgaat ( gewoon 3 x per dag eten, op tijd opstaan, op tijd naar bed, begrensd worden in het praten/nadenken over je problemen, sporten, huishoudelijke taken). Ik denk ook dat het vele nadenken en analyseren een grote valkuil is. Het lijkt vaak alsof iemand dat doet, omdat hij/zij graag beter wilt worden, maar vaak is dat ook een teken van vermijding.

Misschien zou in eerste instantie een therapie, waarbij eerst de ergste symptomen worden aangepakt in combinatie met gewoon een baan heel erg goed voor je zijn. Dat je weer in het "echte leven" terecht kom, een beter beeld krijgt van wat "normaal" is (heel veel moeilijke dingen horen ook gewoon bij het leven) en om weer met beide benen op de grond te komen. Maar als iemand schrijft (volgens mij just_me) gewoon stoppen met dat "gezever en geleuter" en gewoon aan het werk, ben ik het daar niet mee eens. Ja, digitalis moet aan het werk gezet worden, maar puur en alleen op de arbeidsmarkt vind ik echt onzin. Het lijkt me toch duidelijk dat Digitalis een intensieve behandeling nodig heeft, ik denk dat ze daarin moet stoppen met "gezever en geleuter" en aan het werk moet worden gezegd. Dus niet wegkomen met een uurtje "spuien" en pillen, maar de confrontatie aangaan, moeilijke dingen gaan uitproberen, nieuwe stappen zetten, stoppen met bepaalde dingen die slecht voor haar zijn etc. Weer verantwoordelijkheid nemen voor haar eigen ziekte en geestelijke gezondheid (en haar leven natuurlijk).



Ik vind het mooi als er gezegd wordt, dat digitalis moet leren "haar masker af te zetten", zichzelf moet durven zijn ed. Ik vind dat ook, maar ik vraag me af hoe dat nu mogelijk is. Ten eerste, dat heeft ook te maken met veranderen versus accepteren, laat digi nu ook veel gedrag zien waarmee ze mensen "afstoot" en wat mensen niet zullen accepteren. Zolang je nog zoveel negativiteit oproept, is het moeilijk te gaan werken aan zelfacceptatie. Ik denk als ze zichzelf helemaal accepteerd zoals ze nu is, dus ook haar eigen gedrag, dat ze een niet zo'n fijn leven tegemoet gaat. Daarnaast denk ik dat het belangrijk is dat eerst de scherpe randjes er verder afgaan (digi schreef laast nog dat ze haar vriend heeft bedreigd met een mes!).

En toch mijn laatste reactie.



Heel goed gesproken loving life.

En knap van je dat je deze poging nog doet.

Dit kan niemand overtreffen dit goede en concrete advies en analyse.

Superpost!



Digi,lees haar post goed.



(@ loving-life,jij gaat er komen meid!)

Ja ze heeft haar vriend met een mes bedreigd maar ze heeft ook vrienden gemaakt. Iets waar niemand iets over zegt maar wat wel opvallend is te noemen. Voorheen gingen de topics daar vooral ook over. Over het geen anschluss vinden bij anderen. Dat gaat dus beter.



Verder vind ik vooral de tip om dat ge-aandachtvraag en het boetegedoe op het forum nu eens te laten voor wat het is en aan de slag te gaan een goeie. Ik gaf die tip zelf ook tig pagina's terug maar het staat er natuurlijk allemaal allemaal een lekker stuk duidelijker als FV het zegt.



Er zijn dingen die je met borderline niet snel zult kunnen veranderen en Digitalis zal blijven functioneren vanuit impulsen en jammer genoeg hoort ook destructief gedrag daarbij. De tendens is nu een beetje 'doe nou gewoon eens normaal'. Misschien wat veel gevraagd voor iemand met Digi's problematiek, dat moet in de afgelopen jaren toch wel duidelijk zijn geworden. Als Digitalis 'normaal' had kunnen doen, dan had ze het wel gedaan lijkt me. Fijn anders zijn dan anderen is leuk maar wel tot op zekere hoogte en ik zie duidelijk dat Digitalis daarmee worstelt.



Maar goed, daar kan ik natuurlijk helemaal naast zitten.

Ben het eens met Loving-Life. Denk dat Digitalis een intensieve behandeling nodig heeft en wel dagbehandeling of opname in een kliniek voor persoonlijkheidsstoornissen. Daar wordt de vloer aangeveegd met het uniek zijn en meegaan met al het drama. Iedereen is daar namelijk zo. Je bent niet langer de 'heftige' tussen de 'normalen' en iedereen vraagt aandacht op de manier van Digitalis. Je valt niet meer op en dan is het kijken hoe je verder moet, nu al je trucjes doorzien worden. En tussen al die aandachtzieken is het strijden om jouw portie.



Het is een groot misverstand dat degene die het meest acting out gedrag vertoont er het zwaarst aan toe is. Die wedstrijd: ik heb het erger dan jij want ik heb vaker gesneden, zelfmoordpogingen gedaan en noem maar op wordt de kop ingedrukt. In een veilige setting, dat wel. De therapeuten die er werken zien stromen mensen met deze manier van leven en klachten voorbij komen en zijn er niet meer zo van onder de indruk. Zelfdestructief zijn is een manier van communiceren geworden. Die heel effectief is bij mensen die geshockeerd of gefascineerd zijn.



Tijdens zo'n specifieke behandeling leer je dagstructuur. Als je dat nog niet in de vingers hebt, komt het ook niet opeens op miraculeuze wijze goed door te gaan werken, al zou dat fantastisch zijn. Eerst moet de basis worden hersteld.

Jullie weten dat ik een goede band heb met Digi, dat zal altijd bij me terecht kan met problemen. Maar je moet dan wel naar me luisteren, dat doe je du moment wel, maar je legt het weer naast je neer.



FV heb ik hoog zitten en ik ben het helemaal met haar eens wbt de practische tips.



Normaal en gezond leven, als andere mensen, in een normaal ritme, daar knap je al 180 graden van op. Het hoeft allemaal niet in 1 keer, Digi en dat kan ook niet. Gooi het roer eens om!

Ik vind de postings van FV erg treffend. Probeer daar iets mee. Leg het voor mijn part voor bij je shrink.



Plus ik heb je meermalen gezegd geen topics meer te openen en dat doe je toch. Dat zal de borderliner in je wel zijn, je kent geen grenzen, kennelijk zie je die niet. Want je weet waar het op uitdraait (kan draaien, dit is nog redelijk goed gegaan en je weet dat je van negatiece reacties overstuur raakt).



STOP MET TOPICS OPENEN, DIGI!

Dat scheelt je al een stuk onrust.

Inderdaad, Tarantelle, ook een hele goede tip, opname heb ik ook zo vaak gezegd.

Maar het 'komt nooit goed uit'. Eerst 'dit en dat'.



Het is 5 voor 12, Digi. Denk daaraan. Doe iets. Lees alle goede tips eens terug, misschien valt het kwartje. Of een deel van het kwartje, dat is ook al wat.



Je hebt een ernstige stoornis en je kunt gewoon niet verwachten dat in een paar maanden tijd alles op rolletjes loopt.

Je bent ziek en hebt intensieve behandeling nodig en vooral: een normaal georganiseerd leven met een ritme.

Was gisteravond hier een bericht aan het typen, had 'm weer gedelete, omdat ik eigenlijk niet wilde bijdragen aan een discussie die voortdurend escaleert. Zie nu dat Yasmijn heeft geschreven wat ik wilde schrijven: Digi, nadat de topics die jij opent, geëscaleerd zijn, schrijf je vrijwel altijd dat je geen topics meer zult openen. Toch blijf je dat keer op keer doen.



Jouw problematiek (afgaand op wat jij daar zelf over schrijft) maakt dat het jou níets, maar dan ook niets goeds oplevert om een topic te openen. Jij reageert vanuit jouw eigen ervaringen/problemen/stoornis op de berichten die hier geplaatst worden, en forummers reageren daar weer op, vanuit hun eigen referentiekader.



Jij hebt iemand nodig die neutraal is, die hetgeen je vertelt aanhoort, interpreteert, teruggeeeft aan je, mét de nodige kennis van je persoonlijkheidsstoornis. Dat zijn níet de forummers. JIj hebt professionele hulp nodig (wat je zelf ook erkent). Ga dan geen persoonlijke vragen/problemen voorleggen op een forum. Dat is gedoemd tot meer verdriet...

yasmijn schreef op 12 juli 2008 @ 09:56:

Inderdaad, Tarantelle, ook een hele goede tip, opname heb ik ook zo vaak gezegd.

Maar het 'komt nooit goed uit'. Eerst 'dit en dat'.



Het is 5 voor 12, Digi. Denk daaraan. Doe iets. Lees alle goede tips eens terug, misschien valt het kwartje. Of een deel van het kwartje, dat is ook al wat.



Je hebt een ernstige stoornis en je kunt gewoon niet verwachten dat in een paar maanden tijd alles op rolletjes loopt.

Je bent ziek en hebt intensieve behandeling nodig en vooral: een normaal georganiseerd leven met een ritme.

ik wil me hier - nogmaals - bij aansluiten. Vooral die opname.



Als jij in mijn omgeving had gewoond. ( als jij een irl vriendin was zeg maar ) dan had ik niet gerust voor je jezelf langdurig op liet nemen. Niet om je "tussen de gekken" te zetten, maar wel zodat jij kan leren hoe je moet leven. ( dat tussen de gekken heb je zelf eens gezegd he )

Ik hoop nog steeds dat je het leest, en er wat mee gaat doen. En niet mss, later, ooit , na dit na dat, maar gewoon nu !

Ik ben bang dat dit topic haar geen goed heeft gedaan. Ik ben bang dat ze zich nu nog meer terugtrekt in haar schulp.

Ze heeft dit topic zelf geopend, maar ik denk ook dat zij tegen zichzelf in bescherming genomen moet worden..

de posters hier zijn verbaal sterk, en bedoelen het weliswaar heel goed, maar voor iemand als digitalis is dit nu te zwaar. En ik ben bang dat dit schade aan gaat richten.

Is het niet beter om dit topic te laten voor wat het is? Juist om haar te beschermen? Daar is ze mee geholpen, niet met nog meer tips, die gewoon te hard bij haar binnen zullen komen.

Digi wil niet in therapie en ook niet opgenomen worden. (zie borderline topic)



Ze vind het prima zo met haar psych..



Jammer want ik weet dat de juiste therapie heel veel voor je kan doen.



Een eerste stap is wat al velen hier hebben geopperd: Stoppen met topics openen over jezelf!



(Ook niet op eventuele andere fora)



Ik ben het er ook mee eens dat je moet gaan kiezen voor één specifiek ding waar jij je op gaat richten.

Één studie of een baan (normale baan)

Voor wat simpel regelmaat en ritme.



Begin daar eens mee..

Conclusie na 22 pagina's: het moet dus anders. Dat kan toch onmogelijk moeilijk zijn? Je grenzen kunnen niet zo beperkt zijn dat je niet in staat bent een paar veranderingen aan te brengen hier en daar. Alles waar je nu last van hebt, is gebaseerd op verkeerde keuzes. Als je nou eens kapt met voortborduren op die krakkemikkige fundering... Anders ben je, sorry hoor, op een gegeven moment wel alleen maar meelijwekkend.



Je hebt alle mogelijkheden en middelen om iets anders van je leven te maken. Ik hoop dat je daar eindelijk eens je voordeel meedoet. Heel veel succes.

Julus,volledig met je eens...

Ik denk eigenlijk dat heel veel mensen niet blij zouden worden van zo'n topic. Ik vraag me ook wel eens af watr mensen nu eigenlijk van me vinden, en dan denk ik even later 'ik vraag het maar niet', het is een vrijbrief om alles eindelijk eens te roepen tenslotte.

Tangerine, je roept het over jezelf af, de reacties in alle soorten en maten. En vaak staat er dan iets wat je eigenlijk niet wilt weten, maar daar vraag je zelf om. Ik denk dan ook, dat als digitalis dit topic met de juiste intentie heeft geopend, zij juist zou blijven posten en niet zo snel zou opgeven door het te laten sluiten..dat zij zo snel opgeeft en met het topic wilt stoppen, betekent mi dat zij met de verkeerde insteek het topic heeft geopend. En DAT is ook een eye-opener..

zij moet zich afvragen waarom zij perse een topic wilde openen, wetende dat er harde woorden kunnen vallen. En die vraag moet ze voor zichzelf beantwoorden. Digitalis, ik hoop dat je dat in alle eerlijkheid naar jezelf toe, zult doen!

Yep,Tangerine...en ik vind ook dat Julus in haar 2e zin de spijker op z'n kop slaat.

Robin, hopelijk leest ze nog mee en doet ze er wat mee, ik kan me ook heel goed voorstellen dat dit haar teveel wordt. Ze staat niet zo stevig in haar schoenen en ik vind dat je dan heel voorzichtig moet zijn, in je uitspraken. We weten van voorgaande topics hoeveel impact de postings van het forum op haar hebben. Dat wetende, moet het geen moeite kosten om daar rekening mee te houden.

Yep Julus,dat hoop ik ook..Je even (of langer) terugtrekken kan soms enorm heilzaam zijn,denk ik.Iig veel sterkte gewenst,Digi...

Het lijkt mij juist goed om de raad waar ze om vraagt te geven. Wat Digi tot nu toe heeft gedaan om haar leven op de rails te krijgen, is gerommel in de marge. Het is tijd dat er eens echt iets verandert.



Qua topicopeners op dit forum zijn er 3 die volledig voorspelbaar zijn: Keuteltje, Brummetje en Digitalis. Die eerste twee passen in mijn ogen prima in hetzelfde rijtje, maar Digi? Kom op zeg, die kan toch wel meer dan in cirkeltjes hangen en handelen?

Dorothy; kan het niet zo zijn, dat digi zichzelf "sterker" heeft gepresenteerd in haar vorige topics, maar dat ze eigenlijk helemaal niet zo daadkrachtig is? Iemand kan verbaal heel sterk zijn, maar ondertussen geen actie ondernemen. Of energie steken in de totaal verkeerde dingen.

Het lijkt erop dat zij zich sterk heeft gemaakt voor zaken in haar leven, die eigenlijk op de tweede plaats hadden moeten staan. Al haar energie heeft zij gestoken in haar opleidingen, en nu in het in standhouden van een verkeerde relatie. Er is gewoon geen energie meer over om uit de verkeerde cirkeltjes te stappen.

Mijn reden om me met dit verhaal te bemoeien is de volgende:



De oplettende lezer heeft het allang in de gaten: ik was er zelf zo eentje als Digi. Bij mij speelde het zich voor het grootste deel af in mijn hoofd, ik was niet aan drugs, kalmeringsmiddelen of de betaalde liefde, maar snijden en zuipen deed ik wel. In mijn geval was de vage, gevreesde en beminde studie Literatuurgeschiedenis. Er was in die dagen nog geen internet, maar ik vermoed dat ik daar ook los was gegaan. Het is te gemakkelijk, en voor je het weet heb je dat berichtje al gepost.



FashionVictim heeft gelijk: voor een dramaqueen zijn er altijd redders en zeer gefascineerde omstanders. Je wordt getroost, je neus wordt afgeveegd, je wonden verbonden, je verhalen eindeloos aangehoord. Het helpt niets.



Nadat ik een behandeling aanging zoals beschreven, is er veel veranderd. Op feestjes geen gejank meer, geen ellenlange beschrijvingen van mijn leed, geen jubelingen over hoe goed het met me gaat terwijl ik door laat schemeren dat je je beter Heel Erg Bezorgd kunt maken.



Deed ik het expres? Nee. Ik wist niet beter. Precies als Digitalis werd ik er wanhopig van dat het in contacten altijd mis ging. Hoe kon dat toch, ik paste me toch zo aan, ik deed toch zo mijn best?



Langzameraan heb ik geleerd hoe het werkte. En kan ik het niet meer maken om te zuipen of te snijden, omdat ik nu wél beter weet. Als ik nu nog zulk gedrag vertoon dan ben ik niet eerlijk. En ik wil, net als Digitalis, een goed mens zijn.



Het leven wordt niet opeens een Zen paradijs, als je tot zelfinzicht komt. Soms is het zelfs lastiger. Mijn destructieve uitlaatklep is niet langer beschikbaar. Omdat dat, zoals gezegd, niet meer mag. Dus dan ga je zitten lezen hoe iemand anders het nog wel doet. En van zichzelf mag. Daar bakken met aandacht, en in het begin zelfs bewondering voor krijgt. Zo'n mooi en dapper mens geworden wordt.



Ik heb bij het lezen wel eens zitten huilen. Omdat ik het zo godvergeten onrechtvaardig vond dat ik alles maar dan ook alles geef om geen dramadoos meer te zijn en nauwelijks een vriend of vriendin over heb. En als ik een nick aan zou maken en een beetje ouderwets moeilijk doen, zou ik zo weer een stoet aan 'wat doe je jezelf toch aan, mooi mens' vrienden hebben.



Het is net als bij een drugsverslaafde. Die moet ook niet terug naar de plek waar hij gebruikte, en naar de mensen die er mee te maken hadden. Het is erg rigoreus.



Het blijft heel moeilijk, je moet jezelf voortdurend tot de orde roepen. Van de week bleef ik hier tot midden in de nacht hangen, meteen dat onbestemde gevoel van vroeger. Dus gisteren om 22:00 naar bed en ogenblikkelijk weer wat meer realiteit. Structuur is echt van levensbelang, al lijkt het het saaiste en ondraaglijkste wat er is. En ik besteed nu meer tijd aan literatuur dan ik ooit op kon brengen tijdens mijn studie. Die overigens ook is afgebroken. Het wordt kalmer, maar echter en waardiger



Vroeger was ik een soort wild dramatisch Engelse tuin-achtig bos. Vol enge beestjes met lichtgevende ogen plus rottend blad. Daarna was ik een lange tijd braakliggend terrein. De moeilijkste periode. Nu beschouw ik mezelf als een bos met nieuwe aanplant. Met mooie, lichtgroene blaadjes. Ze ruiken ook lekker. Ik heb al ergens een molletje gesignaleerd, mijn opa zei altijd dat je dan goeie grond hebt.

Ik denk wel dat daar een kern van waarheid in zit Julus, over dat sterker presenteren dan ze eigenlijk is. Ze had het zelf al eens over die verschillende maskers en het lastige is dat je (ik althans) niet 1,2,3 eruit kan halen onder welk masker ze op dat moment bezig is. Ze is goed in manipuleren.



Maar niet posten/reageren om iemand te beschermen? Dan werk je naar een status aparte toe. En dit is toch een openbaar topic, ze vraagt om meningen en die krijgt ze. Als ik een topic van Digi zie, wil ik wel gewoon kunnen reageren.