Psyche
alle pijlers
Hoe kan ik een beter mens worden?
donderdag 10 juli 2008 om 15:50
Hallo dames en enkele heren,
Ik zou graag een beter mens willen worden, ook op het forum. Ik heb recentelijk op een paar topics te horen gekregen dat ik dingen schreef die niet wenselijk waren, en ik was me -eerlijk waar- van geen kwaad bewust. Hoe werk ik hier aan? Misschien doe ik het ook wel in het echte leven, zal best, want ik ben hier gewoon mezelf in feite. Hoe word ik een beter mens?
PS: ik weet dat sommigen een bloedhekel aan me hebben, maar laten we alsjeblieft er geen scheldtopic van maken, ik ben oprecht geinteresseerd in ieders mening.
Ik zou graag een beter mens willen worden, ook op het forum. Ik heb recentelijk op een paar topics te horen gekregen dat ik dingen schreef die niet wenselijk waren, en ik was me -eerlijk waar- van geen kwaad bewust. Hoe werk ik hier aan? Misschien doe ik het ook wel in het echte leven, zal best, want ik ben hier gewoon mezelf in feite. Hoe word ik een beter mens?
PS: ik weet dat sommigen een bloedhekel aan me hebben, maar laten we alsjeblieft er geen scheldtopic van maken, ik ben oprecht geinteresseerd in ieders mening.
zaterdag 12 juli 2008 om 22:27
:
[...]
Dat laatste is helemaal waar. Misschien zei ik het niet zo nauwkeurig, maar wat ik bedoel is het volgende:
Het valt mij heel vaak op op het forum, en bij Digitalis gebeurt dat wat extremer - waarschijnlijk omdat zij ook wat extremer is qua problemen - dat er een soort tendens is dat hoe slechter het met je gaat, hoe geweldiger iedereen je vindt. Zit metersdiep in de put en wat gebeurt er? De knuffels, de "ik vind je een prachtig mens" en "je bent zo dapper, dikke knuuuufffff" vliegen je om de oren.
Ik persoonlijk denk dan: Huh? Prachtig mens? Waar baseer je dat op dan, je kent die ander toch niet, je leest alleen dat haar vent is vreemdgegaan en ze toch bij hem wil blijven, maar misschien is het wel een trut die katten met kokend water uit de tuin jaagt ofzo, weet jij veel. Maar nee, de optelsom groot probleem + diep in de put = prachtig mens.
Ik weet niet hoe ik het precies uit moet leggen, maar ik heb hier heel vaak het gevoel dat "de lezer" smult van andermans ellende en eigenlijk liever niet heeft dat die ellende ophoudt. En dat er daarom zo gestrooid wordt met loze woorden waar die ander uiteindelijk geen bal aan heeft, als zoethoudertje, om vooral de stroom aan ellende niet te doen ophouden.
En vaak wordt het dan ook ruzie met de mensen die gewoon concrete adviezen geven, nu ben ik het toevallig, maar bijvoorbeeld Evidenza krijgt ook vaak dan ineens de wind van voren terwijl zij iemand is die ik nog nooit op een harde / grove woordkeuze heb kunnen betrappen (zoals ik dat wel heb). Maar simpelweg het feit dat ze dan een concreet advies geeft in plaats van mee te blijven huilen en loze complimenten uit te delen, terwijl in mijn ogen de TO dan veel meer heeft aan dat concrete advies dan aan de zoveelste knuffelsmilie, maakt haar dan ineens "fout".
Snap je een beetje wat ik bedoel, ik ben een beetje warrig in het uitleggen want het is gewoon een gevoel dat ik heb.
Je bent helemaal niet warrig, je slaat juist de spijker op zijn kop. Er zit hier een flink aantal aan zielige verhalen verslaafde theemutsen op het forum, die met hun weke knuffels en op niets gebaseerde huldebetuigingen Digitalis absoluut niet verder helpen.
Tjonge, wat klinkt dat weer bozig en absoluut, nu ik het teruglees. Maar het is toch zo? Zolang Digi hier haar knuffels krijgt, zal ze niets veranderen.
zondag 13 juli 2008 om 14:23
Hoezo afgekeurd? Met wat voor soort mensen wil jij dan werken? Ik kan me voorstellen dat 't nogal hoog gegrepen is te gaan werken met psychisch zieken of met mensen met zelfmoordwensen (zoals die organisatie waar je eerst stukjes voor schreef etc), dat komt wel héél dichtbij! Daarnaast denk ik dat het voor mensen die jouw problemen niet hebben (gehad) dat ook vaak genoeg te zwaar of lastig kan zijn of hen gewoon boven de pet gaat. Maar je kan je bij elk bejaardenhuis, ziekenhuis en instelling voor verstandelijk gehandicapten opgeven voor vrijwilligerswerk, dan kan je huifkortochtjes maken met kinderen, koffie drinken met oma's, kaarten, knutselen, etc. Je kan met een verstandelijk gehandicapte gaan wandelen, of diegene meenemen naar muziekles / disco / etc. Het gaat om de persoonlijke aandacht, want de verpleging / verzorging heeft daar niet altijd, en steeds minder tijd voor, om echt een uur of een paar uur uit te trekken voor één persoon. En die mensen knappen daar vaak ontzettend van op, om de onverdeelde aandacht van één persoon te hebben.
(ikzelf heb jarenlang met verstandelijk gehandicapten met gedragsproblematiek en psychische problematiek gewerkt, maar werken met 'probleemjongeren' hield ik na drie keer voor gezien, dat was gewoon TE moeilijk, ik was er te jong voor vond ik en ik droeg echt niets bij, en voor mij droeg 't ook niets bij behalve geld. Ben niet te hard voor jezelf!)
maandag 14 juli 2008 om 11:03
Ja Minny, maar wat zit een verstandelijk gehandicapte met niveau baby / kleuter daar nou mee? Als zij een lange wandeling maakt van een uur of van een middag, en die hele tijd kletst ze over zichzelf begrijpt diegene daar toch geen snars van. Hetzelfde met demente bejaarden, stel ik mij zo voor.
Ik had eerlijk gezegd ook nog nooit van 'keuringen' voor vrijwilligers gehoord en volgens mij is dat alleen bij vrijwilligerswerk waar jij als vrijwilliger ook psychische hulp geeft. Niet in de zin van therapie oid, maar een stabiele factor bent in 't leven van de 'client' zonder dat je meteen flipt of meegaat in zijn rare ideeën. En dus is dat volgens mij alleen zo bij projecten voor mensen met psychische problemen, verslavingen, anorexia, zelfmoordneigingen etc. Waarom zou je meteen dát gaan doen?! Eerlijk gezegd ben ik zelf niet zo makkelijk uit het veld te slaan, maar ik pieker er niet over zulk werk te doen, en al helemaal niet als vrijwilliger (dus zonder compensatie), want mij persoonlijk lijkt het een baantje dat je helemaal leeg kan zuigen, waarbij je veel te betrokken raakt, etc. En misschien denk ik er over 30 jaar heel anders over, als ik al gepokt en gemazeld ben door 't leven ,een stel kinderen groot heb gekregen en niet zo gauw meer uit 't veld te slaan ben, hoor, maar ik zou er nu absoluut niet aan beginnen. Daarom snap ik ook niet waarom Digi dat wel zou willen, ook aangezien haar ziektegeschiedenis (die eigenlijk nog volop aanwezig is, helemaal geen geschiedenis).
En daarom raadde ik aan om eens te kijken bij bejaardenhuizen of instellingen voor verstandelijk gehandicapten. Ik kan je garanderen dat als jij op spitsuur tussen 7 en 10 bij een verzorgingstehuis komt werken als vrijwilliger, je absoluut geen tijd hebt om te kletsen over wat dan ook. Of te piekeren over wat dan ook for that matter.
Waarom ga je niet dat soort werk doen Digi, dat soort instellingen werkt met diensten, die vaak prima te combineren zijn met college-uren (bv. van 7 tot 2 of 3, of van 4 tot 23), en het is flink aanpoten. Dan krijg je een beetje ritme en kom je een beetje in het normale leven, als student hang je daar toch een beetje buiten met dat gelanterfanter en zoveel eigen in te delen tijd, en ik stel me zo voor dat het als prostituee niet anders is. Als je zulk werk doet, heb je geen tijd om na te denken over problemen, en als je 's avonds thuiskomt ben je moe maar voldaan omdat je écht wat gedaan hebt, en kan je lekker slapen. Als je niet houdt van de zorg kan trouwens elk lichamelijk werk wel, ikzelf heb bv. ook op 't land gewerkt (denk aan appels plukken asperges steken champions plukken aardappels rooien kippen vangen dat moet allemaal met de hand), in maneges (stallen uitmesten, voeren, paarden binnen of buiten zetten, zadels poetsen, balken ophogen, hekken repareren) in de bediening, in een supermarkt, krantjes rondbrengen, pff er is zoveel te verzinnen.
Ik wil daar trouwens ook nog bijzeggen dat ik héél veel sociaal inzicht dáár heb geleerd. Niet op de universiteit (daarvoor kom je daar ook niet natuurlijk). Neem van mij aan dat de dames en heren daar bijna allemaal goede mensen zijn, een heleboel zijn ook een stuk ouder en je kletst natuurlijk de hele dag over koetjes en kalfjes met elkaar, en hoewel ik daar nooit diepe gesprekken heb gevoerd over een beter mens worden, hoe om te gaan met anderen, of levenshoudingen of -visies, kan ik je garanderen dat door gewoon te kletsen en te luisteren je een hele hoop opsteekt. Een beetje vergelijkbaar met alles wat je leert van je tantes
.
Zo nu ga ik 't topic doorlezen.
Ik had eerlijk gezegd ook nog nooit van 'keuringen' voor vrijwilligers gehoord en volgens mij is dat alleen bij vrijwilligerswerk waar jij als vrijwilliger ook psychische hulp geeft. Niet in de zin van therapie oid, maar een stabiele factor bent in 't leven van de 'client' zonder dat je meteen flipt of meegaat in zijn rare ideeën. En dus is dat volgens mij alleen zo bij projecten voor mensen met psychische problemen, verslavingen, anorexia, zelfmoordneigingen etc. Waarom zou je meteen dát gaan doen?! Eerlijk gezegd ben ik zelf niet zo makkelijk uit het veld te slaan, maar ik pieker er niet over zulk werk te doen, en al helemaal niet als vrijwilliger (dus zonder compensatie), want mij persoonlijk lijkt het een baantje dat je helemaal leeg kan zuigen, waarbij je veel te betrokken raakt, etc. En misschien denk ik er over 30 jaar heel anders over, als ik al gepokt en gemazeld ben door 't leven ,een stel kinderen groot heb gekregen en niet zo gauw meer uit 't veld te slaan ben, hoor, maar ik zou er nu absoluut niet aan beginnen. Daarom snap ik ook niet waarom Digi dat wel zou willen, ook aangezien haar ziektegeschiedenis (die eigenlijk nog volop aanwezig is, helemaal geen geschiedenis).
En daarom raadde ik aan om eens te kijken bij bejaardenhuizen of instellingen voor verstandelijk gehandicapten. Ik kan je garanderen dat als jij op spitsuur tussen 7 en 10 bij een verzorgingstehuis komt werken als vrijwilliger, je absoluut geen tijd hebt om te kletsen over wat dan ook. Of te piekeren over wat dan ook for that matter.
Waarom ga je niet dat soort werk doen Digi, dat soort instellingen werkt met diensten, die vaak prima te combineren zijn met college-uren (bv. van 7 tot 2 of 3, of van 4 tot 23), en het is flink aanpoten. Dan krijg je een beetje ritme en kom je een beetje in het normale leven, als student hang je daar toch een beetje buiten met dat gelanterfanter en zoveel eigen in te delen tijd, en ik stel me zo voor dat het als prostituee niet anders is. Als je zulk werk doet, heb je geen tijd om na te denken over problemen, en als je 's avonds thuiskomt ben je moe maar voldaan omdat je écht wat gedaan hebt, en kan je lekker slapen. Als je niet houdt van de zorg kan trouwens elk lichamelijk werk wel, ikzelf heb bv. ook op 't land gewerkt (denk aan appels plukken asperges steken champions plukken aardappels rooien kippen vangen dat moet allemaal met de hand), in maneges (stallen uitmesten, voeren, paarden binnen of buiten zetten, zadels poetsen, balken ophogen, hekken repareren) in de bediening, in een supermarkt, krantjes rondbrengen, pff er is zoveel te verzinnen.
Ik wil daar trouwens ook nog bijzeggen dat ik héél veel sociaal inzicht dáár heb geleerd. Niet op de universiteit (daarvoor kom je daar ook niet natuurlijk). Neem van mij aan dat de dames en heren daar bijna allemaal goede mensen zijn, een heleboel zijn ook een stuk ouder en je kletst natuurlijk de hele dag over koetjes en kalfjes met elkaar, en hoewel ik daar nooit diepe gesprekken heb gevoerd over een beter mens worden, hoe om te gaan met anderen, of levenshoudingen of -visies, kan ik je garanderen dat door gewoon te kletsen en te luisteren je een hele hoop opsteekt. Een beetje vergelijkbaar met alles wat je leert van je tantes
. Zo nu ga ik 't topic doorlezen.
maandag 14 juli 2008 om 12:27
Het hangt van het vrijwilligerswerk uit of dat uitmaakt als je de hele tijd over jezelf praat. Ik doe soortgelijk vrijwilligerswerk in het ziekenhuis en dan werk je samen met een collega. Als je dan de hele tijd over jezelf praat i.p.v. aandacht besteden aan de mensen waar het om hoort te gaan, valt dat echt wel op. Dan is de kans op een gegeven moment groot dat ze je liever niet hebben. Ook daar zijn evaluatiegesprekken.
Afgekeurd is maar een woord. Zoals ik het lees, is Digi gewoon afgewezen voor die betreffende functie en niet voor alle vrijwilligerswerk.
Afgekeurd is maar een woord. Zoals ik het lees, is Digi gewoon afgewezen voor die betreffende functie en niet voor alle vrijwilligerswerk.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
maandag 14 juli 2008 om 15:22
Ja, collectes is ook een goeie! Houd wel rekening met schrijven voor Amnesty met de baan die je later hoopt te krijgen. Hoewel ik zelf wel achter Amnesty sta en ook doneer, heb ik nooit willen schrijven omdat ik een baan ambieer in een internationale sfeer en ik niet weet hoe zich dat in de toekomst nog tegen me kan keren. Ik denk dat je ook veel kan bereiken met stroop, maar wanneer er achter jouw naam al een kruisje staat kan je dat misschien wel op je buik schrijven. Dit is misschien erg paranoide maar wilde 't toch even noemen.
En ik heb de discussie globaal doorgelezen en zie nu dat wat ik voorstel al pagina's eerder voorgesteld is. Inderdaad ga wat doen, zorg dat je aan de slag gaat, een normaal ritme krijgt. Iedereen wordt gek van constant niks doen. Zoek een baantje dat ritme geeft en niet te lastig is, maar waarvan je wel moe wordt, zet tenminste één studie op halt en de schouders eronder!!!
Het advies wat Fashionvictim geeft is precies het advies wat mijn moeder zou geven, je moet wat om handen hebben! Je moet lichamelijk moe worden, iets hebben om voor op te staan en 'normale' mensen om je heen die niet neuzelen over psychische ziektes of de allegorie van de grot, maar met wie je gewoon kan beppen over de vakantie dit jaar, en hoe het met hun zieke moedertje is of dat soort dingen. En je zal verstelt staan hoeveel mensen erge dingen mee hebben gemaakt, echt bijna iedereen wel, je bent heus de enige niet! Die mensen hebben hun leven op de rit, dus kijk eens hoe zij met dingen omgaan, daar leer je van.
Die studies zijn idd misschien onhandig op 't moment, ik geloof dat een aantal psychologiestudenten zelf nogal in de knoop zit, hetzelfde hoor ik trouwens ook bij sociaal pedagogische hulpverlening etc. En filosofie, tja het opent je wereld. Maar ik moet erbij zeggen dat ik altijd denk als ik bv. Nietzsche lees (niet dat ik dat nou zo regelmatig doe), 'ik zou ook een nihilist zijn, als ik mezelf zou toestaan me zo te verliezen in gedachtes'. Want het is heel logisch wat hij allemaal zegt, maar soms kan je zo diep nadenken dat je er niet meer uitkomt. Ik vind 't dan ook niet verrassend dat Nietzsche in 't gekkenhuis terecht is gekomen!!!!!!
Het is niet erg dat je studievertraging hebt opgelopen, dat heeft vrijwel iedereen. Maar nu wordt 't misschien wel tijd om na te denken over wat je graag wilt bereiken, waar je jezelf ziet over 10, 20 of 30 jaar en wat je daarvoor nodig hebt. Als je dat eenmaal duidelijk hebt, dan kan je daar stap voor stap naar toe werken. Ook als je een dipje hebt, kan je je grotere doel voor ogen hebben. Gewoon eens rustig voor gaan zitten en gedetaileerd verzinnen, is ook erg leuk. Wat is belangrijk voor je, wil je een gezin, wil je een carriere, wil je 't allebei, wil je veel spullen of liever reizen, hoeveel geld zou je daarvoor moeten verdienen, wat moet je werk hebben om voor jou bevredigend te zijn, wat voor soort plek zou je willen wonen, waar zou je je de hele dag mee bezig willen houden, wil je een huis of liever een huurflatje dat je morgen op kan zeggen, etc. Als je die big picture in je hoofd hebt zul je zien dat 't makkelijker is daar naartoe te werken, en dat je bij beslissingen maar ook bij nieuwe vriendjes of contacten etc snel voelt of dit jou dichterbij of verder van je ideale leven brengt.
Het valt me op dat je een opmerking maakt over je psych die alleen met hyperintelligente mensen wil werken en dat jij toch nog goed genoeg bent naar zijn zin want dat je er nog steeds zit. Dat kwam op mij zo raar over, net of je daar zou moeten presteren oid.
De zin van 'hoe een goed mens te zijn' is trouwens ook typisch een super groot vraagstuk, dat zal wel bij je passen omdat je filosofe bent, maar is het niet iets te groot om te behappen?
En over hoe een beter mens te worden, daar zou ik niet teveel over nadenken. Ik denk dat jij geen slecht, duivelachtig, wreed mens bent, je bent prima. Zorg dus eerst maar dat je lekker in je vel komt te zitten en je goed voelt over jezelf, en als je dat eenmaal voor elkaar hebt kan je altijd nog nadenken hoe je ook voor anderen leuker wordt. En in mijn ervaring kom je vanzelf situaties tegen waarin je moet beslissen om x te doen of y, en dan kom je jezelf tegen en is voor jou x beter (want dan ben je een beter mens) en beslis je daarom x te doen. Daar hoef je niet over na te denken, dat komt vanzelf op je pad.
maar wilde 't toch even noemen. En ik heb de discussie globaal doorgelezen en zie nu dat wat ik voorstel al pagina's eerder voorgesteld is. Inderdaad ga wat doen, zorg dat je aan de slag gaat, een normaal ritme krijgt. Iedereen wordt gek van constant niks doen. Zoek een baantje dat ritme geeft en niet te lastig is, maar waarvan je wel moe wordt, zet tenminste één studie op halt en de schouders eronder!!!
Het advies wat Fashionvictim geeft is precies het advies wat mijn moeder zou geven
, je moet wat om handen hebben! Je moet lichamelijk moe worden, iets hebben om voor op te staan en 'normale' mensen om je heen die niet neuzelen over psychische ziektes of de allegorie van de grot, maar met wie je gewoon kan beppen over de vakantie dit jaar, en hoe het met hun zieke moedertje is of dat soort dingen. En je zal verstelt staan hoeveel mensen erge dingen mee hebben gemaakt, echt bijna iedereen wel, je bent heus de enige niet! Die mensen hebben hun leven op de rit, dus kijk eens hoe zij met dingen omgaan, daar leer je van. Die studies zijn idd misschien onhandig op 't moment, ik geloof dat een aantal psychologiestudenten zelf nogal in de knoop zit, hetzelfde hoor ik trouwens ook bij sociaal pedagogische hulpverlening etc. En filosofie, tja het opent je wereld. Maar ik moet erbij zeggen dat ik altijd denk als ik bv. Nietzsche lees (niet dat ik dat nou zo regelmatig doe
), 'ik zou ook een nihilist zijn, als ik mezelf zou toestaan me zo te verliezen in gedachtes'. Want het is heel logisch wat hij allemaal zegt, maar soms kan je zo diep nadenken dat je er niet meer uitkomt. Ik vind 't dan ook niet verrassend dat Nietzsche in 't gekkenhuis terecht is gekomen!!!!!! Het is niet erg dat je studievertraging hebt opgelopen, dat heeft vrijwel iedereen. Maar nu wordt 't misschien wel tijd om na te denken over wat je graag wilt bereiken, waar je jezelf ziet over 10, 20 of 30 jaar en wat je daarvoor nodig hebt. Als je dat eenmaal duidelijk hebt, dan kan je daar stap voor stap naar toe werken. Ook als je een dipje hebt, kan je je grotere doel voor ogen hebben. Gewoon eens rustig voor gaan zitten en gedetaileerd verzinnen, is ook erg leuk. Wat is belangrijk voor je, wil je een gezin, wil je een carriere, wil je 't allebei, wil je veel spullen of liever reizen, hoeveel geld zou je daarvoor moeten verdienen, wat moet je werk hebben om voor jou bevredigend te zijn, wat voor soort plek zou je willen wonen, waar zou je je de hele dag mee bezig willen houden, wil je een huis of liever een huurflatje dat je morgen op kan zeggen, etc. Als je die big picture in je hoofd hebt zul je zien dat 't makkelijker is daar naartoe te werken, en dat je bij beslissingen maar ook bij nieuwe vriendjes of contacten etc snel voelt of dit jou dichterbij of verder van je ideale leven brengt.
Het valt me op dat je een opmerking maakt over je psych die alleen met hyperintelligente mensen wil werken en dat jij toch nog goed genoeg bent naar zijn zin want dat je er nog steeds zit. Dat kwam op mij zo raar over, net of je daar zou moeten presteren oid.
De zin van 'hoe een goed mens te zijn' is trouwens ook typisch een super groot vraagstuk, dat zal wel bij je passen omdat je filosofe bent, maar is het niet iets te groot om te behappen?
En over hoe een beter mens te worden, daar zou ik niet teveel over nadenken. Ik denk dat jij geen slecht, duivelachtig, wreed mens bent, je bent prima. Zorg dus eerst maar dat je lekker in je vel komt te zitten en je goed voelt over jezelf, en als je dat eenmaal voor elkaar hebt kan je altijd nog nadenken hoe je ook voor anderen leuker wordt. En in mijn ervaring kom je vanzelf situaties tegen waarin je moet beslissen om x te doen of y, en dan kom je jezelf tegen en is voor jou x beter (want dan ben je een beter mens) en beslis je daarom x te doen. Daar hoef je niet over na te denken, dat komt vanzelf op je pad.
maandag 14 juli 2008 om 22:52
Digitalis,
allereerst wil ik me aansluiten bij bovenstaande mensen. Zij geven veel goede tips.
Ook bij mij is bp gediagnosticeerd. Wat mij heel erg geholpen heeft om stabiel te worden zijn de volgende dingen; opgeven van mijn studie, waardoor ik gedwongen werd een baan te zoeken, en regelmaat in mijn leven kreeg. Afblijven van dingen waarin je een verslavingsgevoelige aanleg hebt, voor mij waren dat alcohol en sigaretten, eerlijkheidshalve zal ik maar vermelden dat ik nog steeds rook. Behandeling bij een goede psycholoog, en ook ik heb iemand uitgezocht die me kan doorzien, waar ik niet met een leugentje wegkom. Sporten, ik heb fysiek geen inspannend werk, en door elke dag een uur te sporten (dat kan wandelen, fietsen of echt naar de sportschool gaan zijn) ben ik 's avonds moe. Elke dag slikken van medicatie (in mijn geval geen reguliere medicatie, maar valeriaan, maar zonder dat tabletje per dag ben ik veel eerder uit het lood geslagen). En op tijd rust nemen, ik plan mijn agenda zo dat ik een aantal rustmomenten per week heb.
Wat bij mij bellen doet rinkelen is dat ik zelf weet hoe ik handel als ik een terugval heb. Het eerste wat ik ga doen is contact zoeken met mensen, ken je me nog, vind je me nog leuk. Dit zoeken naar aandacht is wat ik heel erg zie in het openen van je posts.
Ik moet juist oppassen op het moment dat ik denk dat alles goed gaat, want dan slaat verveling toe en een ontevreden gevoel.
Probeer het om te buigen door iets te zoeken waar je helemaal voor kan gaan, wat je heel interessant vind. Raar voorbeeld wat dat betreft, maar ik heb de laatste twee weken ook een dip, ik heb om te voorkomen dat ik erin blijf hangen met mijn ouders afgesproken dat ze me over twee weken alles mogen vragen over het land waar ik dit jaar op vakantie ga. Misschien een stomme vorm van afleiding, maar het werkt wel!
Succes met je zoektocht!
Groetjes Pigeon
allereerst wil ik me aansluiten bij bovenstaande mensen. Zij geven veel goede tips.
Ook bij mij is bp gediagnosticeerd. Wat mij heel erg geholpen heeft om stabiel te worden zijn de volgende dingen; opgeven van mijn studie, waardoor ik gedwongen werd een baan te zoeken, en regelmaat in mijn leven kreeg. Afblijven van dingen waarin je een verslavingsgevoelige aanleg hebt, voor mij waren dat alcohol en sigaretten, eerlijkheidshalve zal ik maar vermelden dat ik nog steeds rook. Behandeling bij een goede psycholoog, en ook ik heb iemand uitgezocht die me kan doorzien, waar ik niet met een leugentje wegkom. Sporten, ik heb fysiek geen inspannend werk, en door elke dag een uur te sporten (dat kan wandelen, fietsen of echt naar de sportschool gaan zijn) ben ik 's avonds moe. Elke dag slikken van medicatie (in mijn geval geen reguliere medicatie, maar valeriaan, maar zonder dat tabletje per dag ben ik veel eerder uit het lood geslagen). En op tijd rust nemen, ik plan mijn agenda zo dat ik een aantal rustmomenten per week heb.
Wat bij mij bellen doet rinkelen is dat ik zelf weet hoe ik handel als ik een terugval heb. Het eerste wat ik ga doen is contact zoeken met mensen, ken je me nog, vind je me nog leuk. Dit zoeken naar aandacht is wat ik heel erg zie in het openen van je posts.
Ik moet juist oppassen op het moment dat ik denk dat alles goed gaat, want dan slaat verveling toe en een ontevreden gevoel.
Probeer het om te buigen door iets te zoeken waar je helemaal voor kan gaan, wat je heel interessant vind. Raar voorbeeld wat dat betreft, maar ik heb de laatste twee weken ook een dip, ik heb om te voorkomen dat ik erin blijf hangen met mijn ouders afgesproken dat ze me over twee weken alles mogen vragen over het land waar ik dit jaar op vakantie ga. Misschien een stomme vorm van afleiding, maar het werkt wel!
Succes met je zoektocht!
Groetjes Pigeon
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
vrijdag 18 juli 2008 om 15:31
. Nou 't topic was geopend op 10 juli en ik reageerde op 14, lijkt me niet zo extreem laat! Ik hoefde 'm ook niet ergens op te vissen onderaan de lijst ,hij stond gewoon bovenaan!!!!!!! En die dertig pagina's heb ik globaal doorgelezen (natuurlijk) dus zal wel gemist hebben dat digi niet meer terug kwam, als 't al ergens aangekondigd staat.
zondag 20 juli 2008 om 16:56
