Psyche
alle pijlers
Hoe leven op orde stellen?
zondag 29 oktober 2023 om 20:00
Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.39% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 8 januari 2024 om 16:29
Huisarts is gebeld. Bedrijfsarts durf ik nog niet zo goed. Teamleider misschien ook maar inlichten deze week. I don't know.
Ik weet toch al welke vraag ze gaan stellen "wat heb je nodig?" en dat weet ik niet. Ik weet niet wat ik nodig heb. Ik weet niet wat goed is om te doen qua aanpassingen in mijn leven. Thuis niks doen is niet echt bevorderlijk. Juist werken en ritme houden leek me altijd een goed idee, maar blijkbaar toch niet?
Het huis is nog niet rond, ze vragen nu extra gegevens van me en ik word er nerveus van. Wat als ik weer (meer) ziek gemeld word, wat gebeurd er dan met mijn inkomen? Wat gaat het UWV daarvan zeggen? Hoe wil ik dan ooit nog een inkomenstoets doorstaan. Verhuizen zie ik nu ook niet meer zitten, ondanks dat ik me voorhoud dat ik dan bepaalde zaken mee kan nemen uit ouderlijk huis die liever niet in de opslag staan (denk aan houten meubels en papieren / fotoalbums). Ik weet het niet hoor. Ben de weg een beetje kwijt, nou ja, niet een beetje
Ik weet toch al welke vraag ze gaan stellen "wat heb je nodig?" en dat weet ik niet. Ik weet niet wat ik nodig heb. Ik weet niet wat goed is om te doen qua aanpassingen in mijn leven. Thuis niks doen is niet echt bevorderlijk. Juist werken en ritme houden leek me altijd een goed idee, maar blijkbaar toch niet?
Het huis is nog niet rond, ze vragen nu extra gegevens van me en ik word er nerveus van. Wat als ik weer (meer) ziek gemeld word, wat gebeurd er dan met mijn inkomen? Wat gaat het UWV daarvan zeggen? Hoe wil ik dan ooit nog een inkomenstoets doorstaan. Verhuizen zie ik nu ook niet meer zitten, ondanks dat ik me voorhoud dat ik dan bepaalde zaken mee kan nemen uit ouderlijk huis die liever niet in de opslag staan (denk aan houten meubels en papieren / fotoalbums). Ik weet het niet hoor. Ben de weg een beetje kwijt, nou ja, niet een beetje
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 8 januari 2024 om 17:57
Het geeft niet dat je de weg een beetje kwijt bent. Het is superrot maar je hoeft de weg nu ook niet helemaal te kennen of af te leggen. Je hebt de eerste stap gezet waar je al heel lang tegen aan hikt: supergoed van je!!
Die bedrijfsarts komt later wel, ná gesprek met huisarts. En jij hoeft ook niet nu al de vragen te bedenken die ze gaan stellen of daar een antwoord op te bedenken. Heb vertrouwen dat je daar mee om kunt gaan als het moment daar is.
Voor die verhuizing: moét daar nu iets mee, of kun je dat nog laten liggen? Waarom wilde je in eerste instantie verhuizen en is die reden er nog steeds?
Maar vergeet niet om jezelf even een schouderklopje te geven voor het maken van een afspraak!! Zo'n enge eerste stap, weet ik uit eigen ervaring!
Die bedrijfsarts komt later wel, ná gesprek met huisarts. En jij hoeft ook niet nu al de vragen te bedenken die ze gaan stellen of daar een antwoord op te bedenken. Heb vertrouwen dat je daar mee om kunt gaan als het moment daar is.
Voor die verhuizing: moét daar nu iets mee, of kun je dat nog laten liggen? Waarom wilde je in eerste instantie verhuizen en is die reden er nog steeds?
Maar vergeet niet om jezelf even een schouderklopje te geven voor het maken van een afspraak!! Zo'n enge eerste stap, weet ik uit eigen ervaring!
maandag 8 januari 2024 om 23:05
dinsdag 9 januari 2024 om 08:49
Omdat je al op de wachtlijst staat voor passende hulp vanuit de ggz zou ik bij de huisarts vragen of je in aanmerking zou komen voor praktische hulp in de vorm van thuisbegeleiding:
Thuisbegeleiding biedt ondersteuning bij het aanbrengen van structuur in het dagelijks leven, de administratie en financiën, helpt de opvoedingsvaardigheden te vergroten, communicatievaardigheden te versterken, om te gaan met instanties, invulling te geven aan werk en vrije tijd.
Vaak denken huisartsen daar niet aan, maar ik denk dat een brede laagdrempelige vorm van hulp waarbij je wordt geactiveerd een goed plan is. Waarschijnlijk heb je eerst even rust nodig, maar je komt toch allereerst op een wachtlijst terecht.
Thuisbegeleiding biedt ondersteuning bij het aanbrengen van structuur in het dagelijks leven, de administratie en financiën, helpt de opvoedingsvaardigheden te vergroten, communicatievaardigheden te versterken, om te gaan met instanties, invulling te geven aan werk en vrije tijd.
Vaak denken huisartsen daar niet aan, maar ik denk dat een brede laagdrempelige vorm van hulp waarbij je wordt geactiveerd een goed plan is. Waarschijnlijk heb je eerst even rust nodig, maar je komt toch allereerst op een wachtlijst terecht.
•
woensdag 10 januari 2024 om 09:04
@mia: ik snap dat jij het zo ziet, dat het een goede stap is, maar voor mij voelt dat niet zo. Ik ben al eens bij de huisarts geweest hiervoor. Sta op de wachtlijst van GGZ. Eerste keer dat ik bij de huisarts was, wilde ze me laten opnemen. Dat zegt natuurlijk wat over de ernst van de situatie, maar ik zie een opname niet als oplossing. Niet dat ik weet hoe ik therapie moet gaan combineren met de uren die ik nog werk (ben al gedeeltelijk ziek/afgekeurd).
Wat betreft de verhuizing: die zou over een maand zijn maar nog steeds geen definitief antwoord of ik de woning mag huren. Heb nog nieuwe stukken moeten opsturen. Dus weer afwachten.
Verhuizen zou ik doen voor meer ruimte binnen en buiten. Nu twee slaapkamers en nauwelijks opbergruimte, daarnaast nu een balkon, dat zou een tuin worden. Het is gedeeltelijk een rommeltje hier omdat ik mijn spullen niet kwijt kom, dus die zouden dan naar de extra slaapkamer (of zolder) kunnen. Daarnaast spullen die uit ouderlijk huis komen zou ik dan kunnen meenemen ipv richting een opslagruimte. Als ik huidige huur optel met een opslagruimte, dan zou ik duurder uit zijn dan met de nieuwe woning. Die scheelt maar twee tientjes.
@bijtie: dank je wel dat je toch even wat laat weten, stel ik echt wel op prijs!
@tyche: behandelaren willen graag horen wat je nodig hebt en dat weet ik dus niet. Net zoals de bedrijfsarts. Hoeveel uur wil je nog werken, welke klassen en taken wil je behouden (krijg je energie van....) en welke wil je tijdelijk niet doen. Ik weet dat niet. Werk is afleiding en structuur, maar tegelijkertijd ook een bron van ergernis. Ik heb de eerste twee dagen overleefd, dus dan zal dag drie werk ook nog wel lukken deze week. Vandaag even thuis.
@verbinder: ik heb er inderdaad weinig vertrouwen in, maar de afspraak staat dus dan ga ik ook. Dat is wel een "voordeel" van me. Ik zeg die niet af omdat ik niet meer durf. Het kan wel zijn dat ik mijn mond daar niet open trek. Doordat ik twee redenen heb om te gaan heb ik een uitvlucht en zou ik eventueel alleen de fysieke klacht kunnen benoemen. Maar wellicht dat de huisarts goed leest en er zelf naar vraagt. Dat zal ik volgende week gaan zien. Nu even niet aan denken.
@frizz: dit vind ik eigenlijk wel een hele goede. Misschien dat ik dit ook aan maatschappelijk werk van de gemeente kan vragen. Ik ga in een andere gemeente naar de huisarts dus dat zou ik dan zelf moeten regelen. Misschien dat ik mijn begeleider daar ga vragen wat mogelijk is.
Ik denk ook dat zulke concrete hulp van pas kan komen, maar dan moet ik zo'n persoon wel durven toe te laten. Dat vind ik erg lastig. Mijn vriend heeft al meerdere keren aangeboden te helpen met administratie (en opruimen), maar dat houd ik af.
Wat betreft de verhuizing: die zou over een maand zijn maar nog steeds geen definitief antwoord of ik de woning mag huren. Heb nog nieuwe stukken moeten opsturen. Dus weer afwachten.
Verhuizen zou ik doen voor meer ruimte binnen en buiten. Nu twee slaapkamers en nauwelijks opbergruimte, daarnaast nu een balkon, dat zou een tuin worden. Het is gedeeltelijk een rommeltje hier omdat ik mijn spullen niet kwijt kom, dus die zouden dan naar de extra slaapkamer (of zolder) kunnen. Daarnaast spullen die uit ouderlijk huis komen zou ik dan kunnen meenemen ipv richting een opslagruimte. Als ik huidige huur optel met een opslagruimte, dan zou ik duurder uit zijn dan met de nieuwe woning. Die scheelt maar twee tientjes.
@bijtie: dank je wel dat je toch even wat laat weten, stel ik echt wel op prijs!
@tyche: behandelaren willen graag horen wat je nodig hebt en dat weet ik dus niet. Net zoals de bedrijfsarts. Hoeveel uur wil je nog werken, welke klassen en taken wil je behouden (krijg je energie van....) en welke wil je tijdelijk niet doen. Ik weet dat niet. Werk is afleiding en structuur, maar tegelijkertijd ook een bron van ergernis. Ik heb de eerste twee dagen overleefd, dus dan zal dag drie werk ook nog wel lukken deze week. Vandaag even thuis.
@verbinder: ik heb er inderdaad weinig vertrouwen in, maar de afspraak staat dus dan ga ik ook. Dat is wel een "voordeel" van me. Ik zeg die niet af omdat ik niet meer durf. Het kan wel zijn dat ik mijn mond daar niet open trek. Doordat ik twee redenen heb om te gaan heb ik een uitvlucht en zou ik eventueel alleen de fysieke klacht kunnen benoemen. Maar wellicht dat de huisarts goed leest en er zelf naar vraagt. Dat zal ik volgende week gaan zien. Nu even niet aan denken.
@frizz: dit vind ik eigenlijk wel een hele goede. Misschien dat ik dit ook aan maatschappelijk werk van de gemeente kan vragen. Ik ga in een andere gemeente naar de huisarts dus dat zou ik dan zelf moeten regelen. Misschien dat ik mijn begeleider daar ga vragen wat mogelijk is.
Ik denk ook dat zulke concrete hulp van pas kan komen, maar dan moet ik zo'n persoon wel durven toe te laten. Dat vind ik erg lastig. Mijn vriend heeft al meerdere keren aangeboden te helpen met administratie (en opruimen), maar dat houd ik af.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 10 januari 2024 om 09:07
Gisteren is de accu van mijn telefoon kapot gegaan. Ik heb er minder moeite mee dan gedacht. Ik krijg de telefoon niet meer opgestart, dus waarschijnlijk alle foto's kwijt. Daar zou ik enorm van stressen, maar eigenlijk doet het me niks en dat baart me wel zorgen, dat ik zo apatisch er mee omga. Alsof het niet binnen komt zeg maar. Straks naar een winkel van apple in de hoop dat zij een nieuwe accu erin kunnen zetten, misschien dat de onrust dan alsnog komt.
Het huis is wel echt een ding aan het worden. Net weer bestanden moeten opsturen, ik kan die medewerker niet bellen om dingen uit te leggen, ik ben niet bereikbaar en ik twijfel nog steeds of ik wel wil verhuizen. Wat als ik weer minder ga werken, kan ik het dan nog betalen (maar dan kan ik de huidige woning ook niet betalen). Ik heb een reservepotje, maar dat wil ik gaan gebruiken om een huis te kopen. Wat als ik dan nog minder werk ipv herstel en geen hypotheek kan krijgen. Mijn hoofd gaat rondjes draaien nu als ik eraan denk, dus ik stop maar want dit heeft geen zin.
Het huis is wel echt een ding aan het worden. Net weer bestanden moeten opsturen, ik kan die medewerker niet bellen om dingen uit te leggen, ik ben niet bereikbaar en ik twijfel nog steeds of ik wel wil verhuizen. Wat als ik weer minder ga werken, kan ik het dan nog betalen (maar dan kan ik de huidige woning ook niet betalen). Ik heb een reservepotje, maar dat wil ik gaan gebruiken om een huis te kopen. Wat als ik dan nog minder werk ipv herstel en geen hypotheek kan krijgen. Mijn hoofd gaat rondjes draaien nu als ik eraan denk, dus ik stop maar want dit heeft geen zin.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 10 januari 2024 om 11:26
Mijn menstruatie blijft uit, ben inmiddels 5 dagen "te laat". Test gedaan, die is negatief. Toch spookt er van alles door mijn hoofd.
Ik heb al eens abortus gedaan, dat kan ik vast weer doen, maar echt hoe dan? Nog meer afsluiten dan dat ik nu doe?
Daarnaast de vraag of ik toch niet langzaam in de overgang kom, ik ben net 40 geworden dus het zou kunnen. Wellicht verklaart dat ook andere dingen?
Ik heb al eens abortus gedaan, dat kan ik vast weer doen, maar echt hoe dan? Nog meer afsluiten dan dat ik nu doe?
Daarnaast de vraag of ik toch niet langzaam in de overgang kom, ik ben net 40 geworden dus het zou kunnen. Wellicht verklaart dat ook andere dingen?
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 10 januari 2024 om 11:35
Hee Twijfelaar, Vervelend dat de accu van je mobiel stuk is gegaan. Het zou fijn zijn als ze hem zonder problemen kunnen vervangen bij Apple. Zeker als je telefoon nog niet zo oud is.
Ik begrijp je zorgen over de apathie bij jezelf over de foto’s. Maar ik zou me er niet te druk om maken. Het is gewoon zoals het is op het moment. Er is veel gaande in jezelf en dat soort gevoelens kun je nu even niet bij.
Je weet dat je koppie overuren zal maken over de huurwoning en over dit en over dat. Dat is niets nieuws. Het zal ook niets veranderen aan de situatie, jouw overdenken.
Je zit weer iets meer in de ‘flow’ van werken etc. Zo gaat uiteindelijk de huurwoning situatie ook, je krijgt hem toegewezen of niet……..je betaalt 2 tientjes meer of niet.
Je maakt keuzes op het moment en je kunt je niet indekken of beschermen voor een situatie die misschien wel of misschien niet gaat gebeuren.
Dat kan geen mens
Succes met je telefoon, hopelijk wordt het snel gemaakt
Ik begrijp je zorgen over de apathie bij jezelf over de foto’s. Maar ik zou me er niet te druk om maken. Het is gewoon zoals het is op het moment. Er is veel gaande in jezelf en dat soort gevoelens kun je nu even niet bij.
Je weet dat je koppie overuren zal maken over de huurwoning en over dit en over dat. Dat is niets nieuws. Het zal ook niets veranderen aan de situatie, jouw overdenken.
Je zit weer iets meer in de ‘flow’ van werken etc. Zo gaat uiteindelijk de huurwoning situatie ook, je krijgt hem toegewezen of niet……..je betaalt 2 tientjes meer of niet.
Je maakt keuzes op het moment en je kunt je niet indekken of beschermen voor een situatie die misschien wel of misschien niet gaat gebeuren.
Dat kan geen mens
Succes met je telefoon, hopelijk wordt het snel gemaakt
woensdag 10 januari 2024 om 11:41
woensdag 10 januari 2024 om 13:37
Waarom? Wil je het op je eigen manier doen, wil je hem niet over de vloer, wil je niet afhankelijk van hem zijn?Twijfelaar schreef: ↑10-01-2024 09:04Mijn vriend heeft al meerdere keren aangeboden te helpen met administratie (en opruimen), maar dat houd ik af.
En als de keuze zou zijn: opname of vriend laten helpen, wat kies je dan?
woensdag 10 januari 2024 om 17:21
Ja dat snap ik, mijn reactie was een mogelijk antwoord op de vraag. In de zin van: ik weet niet wat ik nodig heb, dus ik heb hulp nodig bij het uitvinden wat ik nodig heb, het voelen wat ik wil en daarnaar handelen, en het onderscheiden van wat ik écht wil van wensen die voortkomen uit angst/vluchtgedrag.Twijfelaar schreef: ↑10-01-2024 09:04
@tyche: behandelaren willen graag horen wat je nodig hebt en dat weet ik dus niet. Net zoals de bedrijfsarts. Hoeveel uur wil je nog werken, welke klassen en taken wil je behouden (krijg je energie van....) en welke wil je tijdelijk niet doen. Ik weet dat niet. Werk is afleiding en structuur, maar tegelijkertijd ook een bron van ergernis. Ik heb de eerste twee dagen overleefd, dus dan zal dag drie werk ook nog wel lukken deze week. Vandaag even thuis.
En ook 'ik weet het niet' is een antwoord op die vraag, die aan de hulpverlener laat zien dat jij het nu niet overziet.
What a nuanced anxiety
woensdag 10 januari 2024 om 21:47
Twijfelaar schreef: ↑10-01-2024 09:04
@frizz: dit vind ik eigenlijk wel een hele goede. Misschien dat ik dit ook aan maatschappelijk werk van de gemeente kan vragen. Ik ga in een andere gemeente naar de huisarts dus dat zou ik dan zelf moeten regelen. Misschien dat ik mijn begeleider daar ga vragen wat mogelijk is.
Ik denk ook dat zulke concrete hulp van pas kan komen, maar dan moet ik zo'n persoon wel durven toe te laten. Dat vind ik erg lastig. Mijn vriend heeft al meerdere keren aangeboden te helpen met administratie (en opruimen), maar dat houd ik af.
Doorgaans moet je bij de afdeling WMO van de gemeente wezen voor deze aanvraag. Als je de maatschappelijk werker vertrouwt kan je dat wellicht samen bespreken met de WMO consulent.
Vaak wordt er niet snel aan deze vorm van hulp gedacht, terwijl het heel erg helpend kan zijn.
Helpt het voor jou als je bedenkt dat thuisbegeleiders JUIST cliënten gewend zijn die het heel spannend vinden en die daarom hulp vaak afhouden? Ik ken meerdere thuisbegeleiders en die zijn zo fijn! Wat ik altijd knap vind is dat ze goed zijn in het tempo van de cliënt aanhouden. Echt ondersteunen ipv ‘opleggen’.
•
woensdag 10 januari 2024 om 23:00
Excuses, ik wist niet dat je al op een wachtlijst stond. Ik hoop dat de huisarts nu toch nog iets anders voor je kan betekenen (en dat je hier iets hebt aan de tips van anderen!).Twijfelaar schreef: ↑10-01-2024 09:04@mia: ik snap dat jij het zo ziet, dat het een goede stap is, maar voor mij voelt dat niet zo. Ik ben al eens bij de huisarts geweest hiervoor. Sta op de wachtlijst van GGZ. Eerste keer dat ik bij de huisarts was, wilde ze me laten opnemen. Dat zegt natuurlijk wat over de ernst van de situatie, maar ik zie een opname niet als oplossing. Niet dat ik weet hoe ik therapie moet gaan combineren met de uren die ik nog werk (ben al gedeeltelijk ziek/afgekeurd).
Wat betreft de verhuizing: die zou over een maand zijn maar nog steeds geen definitief antwoord of ik de woning mag huren. Heb nog nieuwe stukken moeten opsturen. Dus weer afwachten.
Verhuizen zou ik doen voor meer ruimte binnen en buiten. Nu twee slaapkamers en nauwelijks opbergruimte, daarnaast nu een balkon, dat zou een tuin worden. Het is gedeeltelijk een rommeltje hier omdat ik mijn spullen niet kwijt kom, dus die zouden dan naar de extra slaapkamer (of zolder) kunnen. Daarnaast spullen die uit ouderlijk huis komen zou ik dan kunnen meenemen ipv richting een opslagruimte. Als ik huidige huur optel met een opslagruimte, dan zou ik duurder uit zijn dan met de nieuwe woning. Die scheelt maar twee tientjes.
Hm, tja, die extra ruimte klinkt wel heel fijn. Ben zelf ook onlangs verhuisd naar een groter appartement, en kon ook eindelijk al mijn spullen uit mijn ouderlijk huis halen (moeder ook blij!). Ik snap dat het enorm veel stress meebrengt en helemaal voor jou in jouw situatie. Dat afwachten alleen al lijkt me behoorlijk gekmakend... En helemaal omdat je dan de hele tijd in zo'n schemersituatie zit: gaat het door of niet, en wil ik wel of niet? Erg vermoeiend allemaal!
Ik hoop dat je toch wat hulp of iig wat opluchting krijgt van huisarts, hier in dit topic, van vriend (als je daar iets mee kunt of wilt, althans), en/of elders.
vrijdag 12 januari 2024 om 12:01
Even een update, omdat reageren er weer eens niet in zit. Ik wil nu niet verzanden in piekergedrag en de bekende cirkeltjes.
De accu van de telefoon is vervangen, niet door Apple want dat was te duur en die zouden ivm AVG sowieso alle gegevens eraf halen. Natuurlijk ben ik een van die mensen die niet standaard een back up maakt.
Maar goed, accu is vervangen en het lijkt erop dat alle gegevens (vooral foto's en video's zijn van belang) er nog op staan. Dus dat is goed gekomen en heb ik nu dusdanig losgelaten dat ik het al bijna vergeten ben, oftewel wegduw, want ergens zal ik er toch spanning van gehad hebben???
Inmiddels gesprek met leidinggevende gehad omdat ik mijn taken niet meer goed kan uitvoeren en er een grote taak aan lijkt te komen die op mijn schouders gaat vallen. Helaas (zoals verwacht) geen goede respons van lg gekregen. Het lijkt erop dat lg niet doorheeft hoe kritiek het is. Zelfs niet toen ik aangaf dat ik in de vakantie het idee had om me ziek te gaan melden. Dat icm mijn voortraject waarbij ik inmiddels (na dik twee jaar) minder werk, vond ik de reactie niet passend. Een klein miniscuul dingetje werd eruit gepikt en de rest onbesproken gelaten. Wetende van mezelf dat ik alles vertel met een big smile (anders is het janken geblazen) kan ik het ergens niet kwalijk nemen, maar ik had gehoopt op een andere reactie.
Nog steeds niks bekend over de huurwoning, maar heb wel besloten dat ik ermee doorga (als ze me de kans geven) omdat de voordelen die ik toen zag er nog zijn. De verhuisstress zal ik dan maar moeten accepteren en wellicht dan kiezen om een paar weken niet te werken. Alhoewel dat ook niet fair klinkt. Het blijft een lastige kwestie...
Reden waarom ik nu begon met schrijven is omdat ik al een paar uur op de bank zit, maar nergens tot kom. Herkenbaar beeld, want dit gebeurd me heel vaak. Toch moeten er een aantal dingen gebeuren, van simpel een brief openen tot bepaalde gegevens doorgeven aan een collega. Hoe moeilijk kan het dan zijn om dit te doen? Blijkbaar heel moeilijk want ik blokkeer en ben bezig met nutteloze zaken. Het zou geen probleem mogen zijn gezien mijn opleiding en werkniveau. Maar man man man wat voel ik me nu onbeholpen en een klein kind dat dit me niet lukt. Ik vraag me oprecht af waarom het niet lukt, waarom sommige taken (brieven lezen, gegevens doorsturen, simpel bestand in mail plakken en verzenden om maar wat dingen te benoemen) nu niet lukken. Waarom lukt dat niet? Waarom als ik naar de winkel moet en concreet weet dat en dat moet ik zoeken, dat en dat heb ik nodig dat me dat wel lukt (oke eerlijk, ook niet altijd) en dat ik nu weer vasthang?
De accu van de telefoon is vervangen, niet door Apple want dat was te duur en die zouden ivm AVG sowieso alle gegevens eraf halen. Natuurlijk ben ik een van die mensen die niet standaard een back up maakt.
Maar goed, accu is vervangen en het lijkt erop dat alle gegevens (vooral foto's en video's zijn van belang) er nog op staan. Dus dat is goed gekomen en heb ik nu dusdanig losgelaten dat ik het al bijna vergeten ben, oftewel wegduw, want ergens zal ik er toch spanning van gehad hebben???
Inmiddels gesprek met leidinggevende gehad omdat ik mijn taken niet meer goed kan uitvoeren en er een grote taak aan lijkt te komen die op mijn schouders gaat vallen. Helaas (zoals verwacht) geen goede respons van lg gekregen. Het lijkt erop dat lg niet doorheeft hoe kritiek het is. Zelfs niet toen ik aangaf dat ik in de vakantie het idee had om me ziek te gaan melden. Dat icm mijn voortraject waarbij ik inmiddels (na dik twee jaar) minder werk, vond ik de reactie niet passend. Een klein miniscuul dingetje werd eruit gepikt en de rest onbesproken gelaten. Wetende van mezelf dat ik alles vertel met een big smile (anders is het janken geblazen) kan ik het ergens niet kwalijk nemen, maar ik had gehoopt op een andere reactie.
Nog steeds niks bekend over de huurwoning, maar heb wel besloten dat ik ermee doorga (als ze me de kans geven) omdat de voordelen die ik toen zag er nog zijn. De verhuisstress zal ik dan maar moeten accepteren en wellicht dan kiezen om een paar weken niet te werken. Alhoewel dat ook niet fair klinkt. Het blijft een lastige kwestie...
Reden waarom ik nu begon met schrijven is omdat ik al een paar uur op de bank zit, maar nergens tot kom. Herkenbaar beeld, want dit gebeurd me heel vaak. Toch moeten er een aantal dingen gebeuren, van simpel een brief openen tot bepaalde gegevens doorgeven aan een collega. Hoe moeilijk kan het dan zijn om dit te doen? Blijkbaar heel moeilijk want ik blokkeer en ben bezig met nutteloze zaken. Het zou geen probleem mogen zijn gezien mijn opleiding en werkniveau. Maar man man man wat voel ik me nu onbeholpen en een klein kind dat dit me niet lukt. Ik vraag me oprecht af waarom het niet lukt, waarom sommige taken (brieven lezen, gegevens doorsturen, simpel bestand in mail plakken en verzenden om maar wat dingen te benoemen) nu niet lukken. Waarom lukt dat niet? Waarom als ik naar de winkel moet en concreet weet dat en dat moet ik zoeken, dat en dat heb ik nodig dat me dat wel lukt (oke eerlijk, ook niet altijd) en dat ik nu weer vasthang?
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 12 januari 2024 om 13:02
Misschien kun je je eigen piekerhoofd foppen door je voor te nemen niet de brief te openen en de gegevens door te geven aan een collega, maar alleen de brief op te pakken en op een logische plek te leggen (bijvoorbeeld je bureau) waar je 'm dan later kunt openmaken. In plaats van de gegevens aan je collega sturen: maak een lijstje van die gegevens die je moet sturen.Twijfelaar schreef: ↑12-01-2024 12:01Reden waarom ik nu begon met schrijven is omdat ik al een paar uur op de bank zit, maar nergens tot kom. Herkenbaar beeld, want dit gebeurd me heel vaak. Toch moeten er een aantal dingen gebeuren, van simpel een brief openen tot bepaalde gegevens doorgeven aan een collega. Hoe moeilijk kan het dan zijn om dit te doen? Blijkbaar heel moeilijk want ik blokkeer en ben bezig met nutteloze zaken. Het zou geen probleem mogen zijn gezien mijn opleiding en werkniveau. Maar man man man wat voel ik me nu onbeholpen en een klein kind dat dit me niet lukt. Ik vraag me oprecht af waarom het niet lukt, waarom sommige taken (brieven lezen, gegevens doorsturen, simpel bestand in mail plakken en verzenden om maar wat dingen te benoemen) nu niet lukken. Waarom lukt dat niet? Waarom als ik naar de winkel moet en concreet weet dat en dat moet ik zoeken, dat en dat heb ik nodig dat me dat wel lukt (oke eerlijk, ook niet altijd) en dat ik nu weer vasthang?
Zoals dit: https://www.happinez.nl/groei/wil-nieuw ... hoe-beter/
Wat eten we vanavond?
vrijdag 12 januari 2024 om 13:08
Ik herken dit volledig, van het blokkeren. Ik vind het eerlijk gezegd al heel. wat dat je het in de winkel niet hebt. Het komt door overbelasting.
Als je een paar dingen echt niet mag laten liggen, dan is er een truc die ik hier op het forum heb geleerd en die ik succesvol toepas. Deel alles op in heel kleine stukjes, zo klein dat je ze nog net wel kunt doen. Dat kan in kleine taakjes of in korte stukjes tijd. Lees bijvoorbeeld niet de hele brief maar maak hem vast open. Of plan bijvoorbeeld: een minuut brieven openen, een minuut afstoffen. Zet een wekker en hou echt op na die minuut. Geef jezelf een beloning na 5 of 6 minuten: een kop koffie, even lezen.
Als je een paar dingen echt niet mag laten liggen, dan is er een truc die ik hier op het forum heb geleerd en die ik succesvol toepas. Deel alles op in heel kleine stukjes, zo klein dat je ze nog net wel kunt doen. Dat kan in kleine taakjes of in korte stukjes tijd. Lees bijvoorbeeld niet de hele brief maar maak hem vast open. Of plan bijvoorbeeld: een minuut brieven openen, een minuut afstoffen. Zet een wekker en hou echt op na die minuut. Geef jezelf een beloning na 5 of 6 minuten: een kop koffie, even lezen.
vrijdag 12 januari 2024 om 13:21
Ook de stress van verhuizen hebben meer mensen. Een paar jaar geleden moest een vriend van mij verhuizen - die heeft staan janken dat het de verkeerde beslissing was en het allemaal nooit meer goed kwam. Maar inmiddels is hij dolgelukkig in xijn nieuwe huis.
Dit om je enige hoop te geven voor de toekomst en om te zeggen dat verhuizen gewoon moeilijk is.
Dit om je enige hoop te geven voor de toekomst en om te zeggen dat verhuizen gewoon moeilijk is.
vrijdag 12 januari 2024 om 16:12
Ik heb na de post hier me voorgenomen om een taak af te ronden en ik kan nu zeggen dat dat gelukt is. Werkelijk waar een hele dag nodig gehad om een simpele taak te doen. Ik snap dat ik daar "trots" op mag zijn, maar de frustratie overheerst.
Nu niks doen tot etenstijds.
Nu niks doen tot etenstijds.
Hope is the first step on the road to disappointment
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
