Psyche
alle pijlers
Hoe leven op orde stellen?
zondag 29 oktober 2023 om 20:00
Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.39% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
donderdag 8 februari 2024 om 12:18
Mijn huidige kasten zijn naar smaak qua buitenkant, maar zeker 1 van de 2 is al wat ouder (beide via marktplaats gekocht) en overleeft een tweede verhuizing wellicht niet. De kasten die ik kan overkopen zijn degelijk (ik vermoed daar eerste keer opgezet en van ikea, dus goede kwaliteit). Indeling is handig, doordat ze van ikea zijn, kun je ze makkelijk aanpassen qua indeling en eventueel andere deuren erop zetten ooit.
Ergens voel ik de verplichting om ze over te kopen, want andere huurder kan ze niet meenemen naar nieuwe plek en dat vind ik dat vervelend. Och, ik heb echt geen idee.
Mijn eigen kasten zijn meer gekocht uit noodzaak en aanbod van marktplaats. Ik zou die nooit gekocht hebben als ik budget en geld had gehad. Maar ik heb dan ook geen idee wat ik precies zou willen aan kasten. Het voelt zo moeilijk allemaal en daardoor stom.
Ergens voel ik de verplichting om ze over te kopen, want andere huurder kan ze niet meenemen naar nieuwe plek en dat vind ik dat vervelend. Och, ik heb echt geen idee.
Mijn eigen kasten zijn meer gekocht uit noodzaak en aanbod van marktplaats. Ik zou die nooit gekocht hebben als ik budget en geld had gehad. Maar ik heb dan ook geen idee wat ik precies zou willen aan kasten. Het voelt zo moeilijk allemaal en daardoor stom.
Hope is the first step on the road to disappointment
donderdag 8 februari 2024 om 13:10
Ik dacht nog aan je vanmorgen.
Op basis van mijn ervaringen met (kasten) verhuizen zou ik ze overnemen. Helemaal als ze qua maten perfect passen waar ze staan. Dat spul is echt prijzig in aanschaf en jouw kasten worden ws instabiel met verhuizen, dan kan je die beter afvoeren. Met een goed gevulde portemonnee zou het een ander verhaal zijn.
Het oordeel over jezelf dat het domme twijfels zijn is niet nodig, het is normaal en menselijk om dit soort dilemma's tegen te komen. Iedereen ik ken incl. mezelf heeft dat soms, en daarvoor heb je mensen om je heen die even meedenken. Niemand vindt het dom.
Op basis van mijn ervaringen met (kasten) verhuizen zou ik ze overnemen. Helemaal als ze qua maten perfect passen waar ze staan. Dat spul is echt prijzig in aanschaf en jouw kasten worden ws instabiel met verhuizen, dan kan je die beter afvoeren. Met een goed gevulde portemonnee zou het een ander verhaal zijn.
Het oordeel over jezelf dat het domme twijfels zijn is niet nodig, het is normaal en menselijk om dit soort dilemma's tegen te komen. Iedereen ik ken incl. mezelf heeft dat soms, en daarvoor heb je mensen om je heen die even meedenken. Niemand vindt het dom.
donderdag 8 februari 2024 om 13:54
Ja iedereen vindt dit moeilijk hoor. Zeker als je het alleen moet doen. Ik gooi serieus vaak kop of munt met dit soort beslissingen. Is toch niet te doen anders?
Ik heb ooit een bank en een kast gekocht voor tijdelijk. Ik kon maar niet beslissen en heb toen iets betaalbaars gekocht, wat ik kon gebruiken tot ik iets zag wat ik écht mooi vond.
Met de vorige bewoner hoef je geen rekening te houden. Jij moet jouw verhuizing regelen, niet die van hem of haar.
Als je chagrijnig wordt van die over te nemen kasten: niet doen, al lijkt het nog zo handig.
Als je je oude kasten mooier vindt: houden tot ze echt instorten.
Anders: kop of munt.
Ik heb ooit een bank en een kast gekocht voor tijdelijk. Ik kon maar niet beslissen en heb toen iets betaalbaars gekocht, wat ik kon gebruiken tot ik iets zag wat ik écht mooi vond.
Met de vorige bewoner hoef je geen rekening te houden. Jij moet jouw verhuizing regelen, niet die van hem of haar.
Als je chagrijnig wordt van die over te nemen kasten: niet doen, al lijkt het nog zo handig.
Als je je oude kasten mooier vindt: houden tot ze echt instorten.
Anders: kop of munt.
vrijdag 9 februari 2024 om 01:07
bijtie schreef: ↑08-02-2024 13:10Ik dacht nog aan je vanmorgen.
Op basis van mijn ervaringen met (kasten) verhuizen zou ik ze overnemen. Helemaal als ze qua maten perfect passen waar ze staan. Dat spul is echt prijzig in aanschaf en jouw kasten worden ws instabiel met verhuizen, dan kan je die beter afvoeren. Met een goed gevulde portemonnee zou het een ander verhaal zijn.
Het oordeel over jezelf dat het domme twijfels zijn is niet nodig, het is normaal en menselijk om dit soort dilemma's tegen te komen. Iedereen ik ken incl. mezelf heeft dat soms, en daarvoor heb je mensen om je heen die even meedenken. Niemand vindt het dom.
Lief gezegd Bijtje en zo waar.
Jouw kennende qua je verhalen op het Forum TO neig ik ook hier naar (overnemen vd kasten)
vrijdag 9 februari 2024 om 22:15
Het kasten probleem is “opgelost”. Ik koop ze over heb ik besloten. Mede omdat een van mijn kasten een verhuizing waarschijnlijk niet gaan overleven. Daarnaast scheelt het inderdaad tijd en energie.
Ik heb deze week minder afleiding, ben meer thuis. Merk dat ik alsnog niks gedaan krijg. Ik voel me uitgeput. Meer dan anders. Alsof ik het nu pas ervaar. Zijn naast de standaard dingen nog wel wat hobbels geweest. Waaronder een afspraak inplannen voor de intake. Het sluimert op de achtergrond, ik probeer het (vooral onbewust) te negeren. Het is veel allemaal en ik mis iemand om erover te praten zonder dat ik daar achteraf last van heb.
Ik heb een terugval mbt een voormalig therapeut. Heb het laatste gesprek met hem opgenomen en luister erna voor het slapen gaan. Ik mis hem en dat is niet goed. Ik rijd soms langs zijn huis, maar ik zie hem nooit. Gelukkig maar….
Dit ging beter, ik dacht minder aan hem, maar nu moet ik me beheersen om niet te vaak langs zijn huis te rijden en niet het opgenomen gesprek te beluisteren. Het is pure kwelling. Ik haat mezelf erom. Om hoe ik doe en wat ik voel. Ik ben gek, maar niet op de goede manier.
Ik heb deze week minder afleiding, ben meer thuis. Merk dat ik alsnog niks gedaan krijg. Ik voel me uitgeput. Meer dan anders. Alsof ik het nu pas ervaar. Zijn naast de standaard dingen nog wel wat hobbels geweest. Waaronder een afspraak inplannen voor de intake. Het sluimert op de achtergrond, ik probeer het (vooral onbewust) te negeren. Het is veel allemaal en ik mis iemand om erover te praten zonder dat ik daar achteraf last van heb.
Ik heb een terugval mbt een voormalig therapeut. Heb het laatste gesprek met hem opgenomen en luister erna voor het slapen gaan. Ik mis hem en dat is niet goed. Ik rijd soms langs zijn huis, maar ik zie hem nooit. Gelukkig maar….
Dit ging beter, ik dacht minder aan hem, maar nu moet ik me beheersen om niet te vaak langs zijn huis te rijden en niet het opgenomen gesprek te beluisteren. Het is pure kwelling. Ik haat mezelf erom. Om hoe ik doe en wat ik voel. Ik ben gek, maar niet op de goede manier.
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 9 februari 2024 om 23:11
Lastig, heb je veel aan hem gehad tijdens de therapie? Is het een soort verliefdheid?Twijfelaar schreef: ↑09-02-2024 22:15Het kasten probleem is “opgelost”. Ik koop ze over heb ik besloten. Mede omdat een van mijn kasten een verhuizing waarschijnlijk niet gaan overleven. Daarnaast scheelt het inderdaad tijd en energie.
Ik heb deze week minder afleiding, ben meer thuis. Merk dat ik alsnog niks gedaan krijg. Ik voel me uitgeput. Meer dan anders. Alsof ik het nu pas ervaar. Zijn naast de standaard dingen nog wel wat hobbels geweest. Waaronder een afspraak inplannen voor de intake. Het sluimert op de achtergrond, ik probeer het (vooral onbewust) te negeren. Het is veel allemaal en ik mis iemand om erover te praten zonder dat ik daar achteraf last van heb.
Ik heb een terugval mbt een voormalig therapeut. Heb het laatste gesprek met hem opgenomen en luister erna voor het slapen gaan. Ik mis hem en dat is niet goed. Ik rijd soms langs zijn huis, maar ik zie hem nooit. Gelukkig maar….
Dit ging beter, ik dacht minder aan hem, maar nu moet ik me beheersen om niet te vaak langs zijn huis te rijden en niet het opgenomen gesprek te beluisteren. Het is pure kwelling. Ik haat mezelf erom. Om hoe ik doe en wat ik voel. Ik ben gek, maar niet op de goede manier.
Ik herken het in een bepaalde mate, volgensmij is er ook een naam voor, of een fenomeen is het wat vaker voorkomt.
Misschien makkelijk gezegd maar kun je beter de opname verwijderen.. mss denk je dan ook minder aan hem en heb je er daardoor minder behoefte aan langs zijn huis te rijden/hem te zien.
zaterdag 10 februari 2024 om 07:23
Het is veel wat in je leven gebeurt, dat begrijp ik goed.
En je behoefte om er met een naaste over te kunnen praten, je uiten zonder vooroordeel of oplossingen die men direkt probeert te vinden.
Fijn dat je de kasten hebt genomen.
Wat betreft de opname vd therapeut en langs z’n huis rijden: soms worden bepaalde behoeften/ needs even wat sterker en dat is ok.
Het is geen verliefdheid die je hebt op de persoon zelf maar hij representeert iets voor jou, hij vertegenwoordigt iets prettigs, fijns, vertrouwds voor je.
Ik weet dat je jezelf al genoeg veroordeelt erover.
En je behoefte om er met een naaste over te kunnen praten, je uiten zonder vooroordeel of oplossingen die men direkt probeert te vinden.
Fijn dat je de kasten hebt genomen.
Wat betreft de opname vd therapeut en langs z’n huis rijden: soms worden bepaalde behoeften/ needs even wat sterker en dat is ok.
Het is geen verliefdheid die je hebt op de persoon zelf maar hij representeert iets voor jou, hij vertegenwoordigt iets prettigs, fijns, vertrouwds voor je.
Ik weet dat je jezelf al genoeg veroordeelt erover.
zaterdag 10 februari 2024 om 14:48
Het is geen verliefdheid, maar mensen die het niet kennen/snappen leggen het wel zo uit. Ik kan er de juiste woorden niet voor vinden om het te beschrijven.
Vroeger wel eens naar gezocht (heb dit al vaker gehad) en volgens mij heet het overdracht(gevoelens).
@verbinder, een beetje zoals jij het beschrijft inderdaad.
De opname verwijderen is geen optie voor mij. Ik heb al een aantal kopieën gemaakt en die verwijderen zou te pijnlijk zijn. Ik moet weten dat het er is, ook als ik er niet naar wil luisteren.
Het is niet dat ik het elke avond luister, maar toevallig afgelopen paar dagen gedaan omdat het slechter ging op een bepaalde manier.
Het voelt momenteel vooral alsof ik de weg kwijt ben. Komende dagen wat intensiever contact met vriend, maar ik zie er een beetje tegenop. Twijfel over het houden van, maar ook of hij eigenlijk onder dezelfde categorie valt als met mijn oud therapeut
Vroeger wel eens naar gezocht (heb dit al vaker gehad) en volgens mij heet het overdracht(gevoelens).
@verbinder, een beetje zoals jij het beschrijft inderdaad.
De opname verwijderen is geen optie voor mij. Ik heb al een aantal kopieën gemaakt en die verwijderen zou te pijnlijk zijn. Ik moet weten dat het er is, ook als ik er niet naar wil luisteren.
Het is niet dat ik het elke avond luister, maar toevallig afgelopen paar dagen gedaan omdat het slechter ging op een bepaalde manier.
Het voelt momenteel vooral alsof ik de weg kwijt ben. Komende dagen wat intensiever contact met vriend, maar ik zie er een beetje tegenop. Twijfel over het houden van, maar ook of hij eigenlijk onder dezelfde categorie valt als met mijn oud therapeut
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 11 februari 2024 om 19:32
Hoe gaat het bij jou xynix? (Als ik vragen mag.)
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 11 februari 2024 om 19:44
Ik kan niet echt wat schrappen. Tenminste niets wat ik kan overzien. Ik werk al minder, inmiddels gedeeltelijk arbeidsongeschikt verklaard en een aanvullende uitkering vanuit UWV. Het huishouden zal toch moeten gebeuren, ik doe in ieder geval een poging. Mijn dochter zal toch verzorgd moeten worden als ze bij me is.frambozentaartje schreef: ↑01-02-2024 10:41Wat mij helpt, als ik zo vol stress zit en vast zit, is om te schrappen en daarnaast de problemen een beetje te reduceren tot wat ze zijn. En mezelf moed inpraten dat het allemaal wel goedkomt als ik stukje bij beetje aanpak.
Supergoed dat je contact hebt opgenomen met bedrijfsarts. Je zult toch -linksom of rechtsom - tijd moeten gaan inruimen voor therapie. Hoeft heus niet te betekenen dat je helemaal stopt met werken, misschien is een gedeeltelijke ziekmelding ( voor een intake, en daarna voor een dag of dagdeel per week) voldoende.
Wat betreft het huis van je ouders: dat is een enorme klus, en ik denk dat je het in je eentje moet doen. Zou het dan helpen om dat stukje bij beetje toch al aan te pakken?
Wat ik zou doen: een lijstje maken van spullen waar sowieso geen herinneringen aan zitten en dan elke week er langs gaan en dat al opruimen.
Bijvoorbeeld oud papier, glaswerk, of witgoed (de wasmachine, de koelkast).
Het huis van mijn ouders haal ik inderdaad in mijn eentje leeg. Ik ben al opgeschoten, het is niet dat er niks gedaan is. Het is alleen nog niet klaar en dus staat het huis leeg terwijl daar ook iemand gebruik van kan maken. Het huis lag helaas tot de nok gevuld met spullen, een eigenschap die ik bij mezelf ook herken. Niks kunnen weggooien, alles willen bewaren. Ook nu zal ik weer genoeg spullen verhuizen die ik niet gebruik, maar niet "kan" weggooien.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 11 februari 2024 om 19:51
Ik heb niet de illusie dat het opruimen van het huis mij de oplossing voor nu zal geven. Ik hoop alleen dat het iets meer duidelijkheid geeft rondom bepaalde situaties in mijn jeugd. Nu heb ik de kans om die spullen door te nemen. Ik was niet van plan ze in een opslag te leggen, want dan liggen ze er over tien jaar nog.frambozentaartje schreef: ↑01-02-2024 10:45En ik ben misschien iets te nuchter hier in, maar je bent waar je bent in het leven, en hoe je er gekomen bent, is minder belangrijk dan hoe je er uit komt - ik snap ergens wel dat je de behoefte hebt om rustig alle spullen van vroeger langs te gaan en te kijken wat er bij je naar boven komt aan herinneringen, maar ik zou niet de illusie hebben dat daar de oplossing zit van hoe je verder moet in het leven.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 11 februari 2024 om 19:57
Daar zou ik ook graag het antwoord op willen.
Het voelt soms alsof ik het allemaal met opzet tegenwerk, alsof ik graag in deze rotzooi zit.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 11 februari 2024 om 20:04
Ik kon altijd heel goed keuzes maken, moest altijd de keuzes maken toen ik nog getrouwd was. Ik had er geen moeite mee, ik wist wat ik wilde en ik plande alles. Nu ben ik een mislukkeling die niks meer kan en niet voor uit komt.bijtie schreef: ↑08-02-2024 13:10Ik dacht nog aan je vanmorgen.
Op basis van mijn ervaringen met (kasten) verhuizen zou ik ze overnemen. Helemaal als ze qua maten perfect passen waar ze staan. Dat spul is echt prijzig in aanschaf en jouw kasten worden ws instabiel met verhuizen, dan kan je die beter afvoeren. Met een goed gevulde portemonnee zou het een ander verhaal zijn.
Het oordeel over jezelf dat het domme twijfels zijn is niet nodig, het is normaal en menselijk om dit soort dilemma's tegen te komen. Iedereen ik ken incl. mezelf heeft dat soms, en daarvoor heb je mensen om je heen die even meedenken. Niemand vindt het dom.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 11 februari 2024 om 20:26
Er is een verschil tussen wie je bent en wat je doet.Twijfelaar schreef: ↑11-02-2024 20:04Ik kon altijd heel goed keuzes maken, moest altijd de keuzes maken toen ik nog getrouwd was. Ik had er geen moeite mee, ik wist wat ik wilde en ik plande alles. Nu ben ik een mislukkeling die niks meer kan en niet voor uit komt.
Wat eten we vanavond?
zondag 11 februari 2024 om 20:42
Twijfelaar schreef: ↑11-02-2024 19:57Daar zou ik ook graag het antwoord op willen.
Het voelt soms alsof ik het allemaal met opzet tegenwerk, alsof ik graag in deze rotzooi zit.
Is het niet stiekem heel simpel? Namelijk dat je continu door angst gedreven wordt?
•
maandag 12 februari 2024 om 03:18
Beetje hard voor jezelfTwijfelaar schreef: ↑11-02-2024 20:04Nu ben ik een mislukkeling die niks meer kan en niet voor uit komt.
maandag 12 februari 2024 om 12:24
Is dat zo? Ik lees hier vaak op het forum dat je niet naar iemands woorden moet luisteren, maar naar iemands daden. Mijn daden stellen momenteel echt niks voor. Ik overleef en spartel wat in het rond als het me te heet onder de voeten wordt om daarna weer groots te verkondigen dat het allemaal wel meevalt.
Zoals de intake die nu gepland staat (geen idee of ik dat hier al gezegd heb). Ik heb het laten verdwijnen, ik heb die afspraak wel en weet ook wanneer en heb zelfs al gekeken of het een man of vrouw was toen de brief binnen kwam, maar nu is het afgesloten en zie ik het dan wel. Terwijl ik ondertussen bang ben dat ik daar de foute indruk ga wekken of dat ze een fout labeltje op me gaan plakken waardoor ik niet de juiste hulp krijg. Oftewel, ik stel me er niks van voor want dan kan het ook niet misgaan. Ik durf niet meer te vechten, omdat de angst regeert dat de uitkomst niet zal zijn wat ik hoop. Dat terwijl ik niet eens durf aan te geven waar ik echt op hoop.
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 12 februari 2024 om 12:27
Dat zou best kunnen Frizz, dat het de angst is die me stuurt en begrenst. Volgens mij schreef iemand hier eerder dat toen eenmaal duidelijk was waar die angst vandaan kwam, dat ze toen de kern konden gaan aanpakken. Wellicht werkt dat bij mij ook, maar hoe gaat een therapeut dat zien binnen alle issues waar ik mee te maken heb.
Een vorige therapeut heeft al eens EMDR geprobeerd om de angst te verminderen, maar dat hielp voor geen sikkepit. Mede omdat ik de angst niet kon voelen of echt voor me zien. Ik wilde het vooral goed doen en de antwoorden geven die ik dacht te moeten geven, dat werkt zo natuurlijk niet.
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 12 februari 2024 om 15:59
Ik bedoel eigenlijk geen grote dingen schrappen maar kleinere dingen. Misschien iets in je werk iets minder perfect doen, of het huishouden. 80% i.p.v. 100% ofzo.Twijfelaar schreef: ↑11-02-2024 19:44Ik kan niet echt wat schrappen. Tenminste niets wat ik kan overzien. Ik werk al minder, inmiddels gedeeltelijk arbeidsongeschikt verklaard en een aanvullende uitkering vanuit UWV. Het huishouden zal toch moeten gebeuren, ik doe in ieder geval een poging. Mijn dochter zal toch verzorgd moeten worden als ze bij me is.
Toen kind peuter was, leefde ik af en toe van plastic wegwerpborden. Zodat ik 's avonds alles in een keer bij het vuilnis kon kieperen en niks hoefde af te wassen of op te ruimen.
maandag 12 februari 2024 om 16:05
Ik vind je hier behoorlijk eerlijk. Als je zulke gedachtes straks durft te benoemen (of: durft op te schrijven) in therapie, ben je al een heel eind. Ik denk dat het startpunt van therapie is als je kunt levelen, als je therapeut begrijpt waar je staat. Dat duurde in mijn geval maanden, voordat ik open en eerlijk durfde te zijn. Je bent een soort ui met laagjes van zelfbescherming en een goede peut gaat dat laagje voor laagje afpellen in een tempo wat je aankan.Twijfelaar schreef: ↑12-02-2024 12:27Dat zou best kunnen Frizz, dat het de angst is die me stuurt en begrenst. Volgens mij schreef iemand hier eerder dat toen eenmaal duidelijk was waar die angst vandaan kwam, dat ze toen de kern konden gaan aanpakken. Wellicht werkt dat bij mij ook, maar hoe gaat een therapeut dat zien binnen alle issues waar ik mee te maken heb.
Een vorige therapeut heeft al eens EMDR geprobeerd om de angst te verminderen, maar dat hielp voor geen sikkepit. Mede omdat ik de angst niet kon voelen of echt voor me zien. Ik wilde het vooral goed doen en de antwoorden geven die ik dacht te moeten geven, dat werkt zo natuurlijk niet.
Overigens werkt EMDR niet bij iedereen even goed, daar schijnt een soort genetisch verschil in te zijn.
maandag 12 februari 2024 om 16:10
Twijfelaar schreef: ↑12-02-2024 12:27Dat zou best kunnen Frizz, dat het de angst is die me stuurt en begrenst. Volgens mij schreef iemand hier eerder dat toen eenmaal duidelijk was waar die angst vandaan kwam, dat ze toen de kern konden gaan aanpakken. Wellicht werkt dat bij mij ook, maar hoe gaat een therapeut dat zien binnen alle issues waar ik mee te maken heb.
Een vorige therapeut heeft al eens EMDR geprobeerd om de angst te verminderen, maar dat hielp voor geen sikkepit. Mede omdat ik de angst niet kon voelen of echt voor me zien. Ik wilde het vooral goed doen en de antwoorden geven die ik dacht te moeten geven, dat werkt zo natuurlijk niet.
Heb je al eens gedacht aan lichaamsgerichte traumabehandeling?
•
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
