Hoe leven op orde stellen?

Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.

Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.

Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?

Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.

Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.

Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?

Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!

Ja, zij is echt heel fijn en ik besef me goed dat ik veel geluk met haar heb!

Er is nog geen behandelplan, we hebben alleen een kennismaking gehad en als ik zou starten dan volgt er nog een uitgebreide intake en daarna dus ook een behandelplan.

Psychotherapeut vond het een goed plan om het diagnostiek traject te doorlopen, ze zag er geen probleem in om daarnaast al te beginnen met de intake.

Maar..... ik had haar vandaag gemaild met wat vragen die nog in me op waren gekomen en als reactie kreeg ik dat ze zelf ook nog had nagedacht over de afspraak en hierover wilde praten. Dus er staat voor morgen een telefonische afspraak gepland en ik voel het al aankomen dat ze gaat zeggen dat ze er toch vanaf ziet. Ik probeer positief te blijven (lees: niet aan denken), maar ik vind het wel erg lastig momenteel.

Zekerheden inbouwen terwijl er nog niet besloten is om te starten? Dit zou ik namelijk nog moeten doorgeven of ik dat zag zitten….

Geen voorwaarden, wel veel twijfels of zij de juiste persoon is. Vooral omdat zij geen vangnet kan bieden. Ze gaat voor me uitzoeken of een bepaalde organisatie me verder kan helpen. Dat alleen al is natuurlijk fijn, ondanks dat ik een beetje hoop op haar gevestigd had.

Dat hebben we niet besproken en heb ik ook niet over nagedacht tijdens het telefoontje.
Er spelen nog andere overwegingen mee waarom ze me liever bij een andere organisatie wilt hebben. Een van die overwegingen kan ik me wel in vinden, namelijk dat ik naast de therapie ook ruimte nodig heb om problemen rondom mijn dochter en ex te ventileren. Daar is tijdens een uur therapie bij haar geen ruimte voor. Ze gaf tenminste aan dat dat erg ten koste zou gaan van de voortgang. Dat begrijp ik volledig. Ze zou navragen in hoeverre het mogelijk was om bij de andere organisatie meer gesprekken per week te hebben. Eerlijk gezegd vraag ik me dat wel af, de wachtlijsten zijn er niet omdat er zoveel ruimte is in de agenda's van de therapeuten.

Eerlijk gezegd heb ik geen idee wat beter is en waar ik me voor moet gaan inzetten.

Frizz schreef: ↑

15-01-2025 23:13

Kan het ventileren niet bij het algemeen maatschappelijk werk of iemand van WMO?
Dat is vaak makkelijker te regelen. Voor ventileren is vaak ook geen therapeut nodig, dat is geen behandeling.

Geen idee of dat kan. Voorheen had ik iemand die me ook met de communicatie rondom ex hielp. Daar had ik dan alleen contact mee als er communicatie nodig was (dat was dus niet elke week of om de week, maar echt zoals het uitkwam werd gekeken voor een afspraak).

Ik waardeer het dat jullie meedenken over alternatieve opties.

Helaas zijn er nog meer twijfels.
Bijvoorbeeld over de eventuele diagnostiek van ASS. Als ik dat blijk te hebben dan wil ze me liever niet behandelen omdat ze daar de expertise voor mist.

Ik vermoed dat ze verwacht dat ik AD nodig ga hebben (niks nieuws onder de zon) en dat kan zij niet voorschrijven. Hiervan heb ik aangegeven dat de huisarts dat wilt doen (is al eens gebeurd), maar ook daar ziet zij een voordeel bij de andere organisatie.

Tja ik weet het echt niet. Het is lastig. Ze gaat me mailen om weer een telefonische afspraak te maken om de bevindingen vanuit het overleg met collega te bespreken. Het is dus afwachten wat daar is besproken en wat de mogelijkheden zijn.

Dit aub niet quoten, ik wil het later weg kunnen halen omdat het erg specifiek is.

Sorry. Ik wilde met mijn bericht niet de indruk wekken dat je het niet snapt.

Instelling waar ik de training gevolgd heb, heeft nu ingezet op diagnostisch onderzoek om mbv die resultaten te bekijken welke mogelijkheden er binnen die organisatie zijn voor mij.

Therapeute waar ik nu contact mee heb heeft niks met die instelling te maken, maar heb ik nav een tip contact mee gezocht. Echter is ze na de kennismaking niet passief gebleven en lijkt het erop dat ze echt wilt onderzoeken waar ik het beste op mijn plek ben. Ik bewonder dat.

Instelling waar diagnostiek gedaan gaat worden is voor mij geen plek om te blijven omdat ik daar weinig vertrouwen in heb. Neemt niet weg dat diagnostiek wel handig is. (Zeg ik na drie jaar hakken in het zand.)