Psyche
alle pijlers
Hypochonder, schrijf van je af!
woensdag 29 februari 2012 om 16:12
Naar aanleiding van het topic: 'paniekaanvallen,angststoornis', waar ook de hypochondrie aanbod kwam, wil ik er in dit topic graag over doorgaan.
Dus iedereen met ervaring met hypochondrie, schrijf het van je af, deel je ervaringen, vragen, angsten enz.
Wellicht kunnen we voor elkaar een steuntje in de rug betekenen
Dus iedereen met ervaring met hypochondrie, schrijf het van je af, deel je ervaringen, vragen, angsten enz.
Wellicht kunnen we voor elkaar een steuntje in de rug betekenen
woensdag 18 april 2012 om 21:26
@moestuintje, bekentenis, ik heb gister gebeld met de huisarts voor de uitslag uitstrijkje...ik had een enorme labiele dag paar dagen slecht geslapen (ziek geweest virus) en dan speelt de hypo op.
Heel nonsjelant gebeld (terwijl ik de boodschappen uitpakte en 3 kids om mij heen had lopen om het luchtig te houden voor mijzelf )
uitslag pap 1! goed dus..pfffff ik loop nu dus op wolkjes..eerst 3wk terug goede uitslag knobbel nek, nu dit ben wel even klaar met alle bangmakerij!!! Hoop dat ik de hypo nu onder controle kan houden...
de uitslag was dus binnen 12 dagen na het strijkje (incl. weekend en paasdagen)
Dus wat ik zou doen als ik jou was is na 2wk zelf even een telefoontje wagen? dat is a.s dinsdag dan toch? of je belt maandag?
O.k je moet eigenlijk afwachten, maar waarom die zelfkwelling...
En inderdaad ik dacht ook bij allemaal vreemde telefoontjes dat het de dokter was! Maar de assistent van mijn dokter spreekt ook altijd de voicemail in hoor...dus mocht je nog eens iets missen en je hebt geen vm bericht don't worry.
Heel nonsjelant gebeld (terwijl ik de boodschappen uitpakte en 3 kids om mij heen had lopen om het luchtig te houden voor mijzelf )
uitslag pap 1! goed dus..pfffff ik loop nu dus op wolkjes..eerst 3wk terug goede uitslag knobbel nek, nu dit ben wel even klaar met alle bangmakerij!!! Hoop dat ik de hypo nu onder controle kan houden...
de uitslag was dus binnen 12 dagen na het strijkje (incl. weekend en paasdagen)
Dus wat ik zou doen als ik jou was is na 2wk zelf even een telefoontje wagen? dat is a.s dinsdag dan toch? of je belt maandag?
O.k je moet eigenlijk afwachten, maar waarom die zelfkwelling...
En inderdaad ik dacht ook bij allemaal vreemde telefoontjes dat het de dokter was! Maar de assistent van mijn dokter spreekt ook altijd de voicemail in hoor...dus mocht je nog eens iets missen en je hebt geen vm bericht don't worry.
woensdag 18 april 2012 om 21:28
donderdag 19 april 2012 om 09:10
Vanmorgen naar de huisarts geweest voor de bult in mijn buik en ik ben helemaal niet gerustgesteld!
Hij vermoedde dat het een onderhuidse vetbult is waar niets aan gedaan hoeft te worden, mits het niet groter wordt of pijn gaat doen. Om er zeker van te zijn dat het inderdaad een vetbult is moet ik volgende week donderdag naar het ziekenhuis om een echo te laten maken.
Ik denk dat jullie je wel kunnen voorstellen hoe ik me nu voel. Ik had zo gehoopt op de woorden: dat zijn gewoon je darmen.
Maar nee hoor; 'waarschijnlijk' een vetbult. Ik heb niets aan 'waarschijnlijk' en 'vermoedens'. Dit wordt een lange week, want die hypo gaat nu echt zijn mond niet houden tot ik de uitslag heb. Brrrr...
Hij vermoedde dat het een onderhuidse vetbult is waar niets aan gedaan hoeft te worden, mits het niet groter wordt of pijn gaat doen. Om er zeker van te zijn dat het inderdaad een vetbult is moet ik volgende week donderdag naar het ziekenhuis om een echo te laten maken.
Ik denk dat jullie je wel kunnen voorstellen hoe ik me nu voel. Ik had zo gehoopt op de woorden: dat zijn gewoon je darmen.
Maar nee hoor; 'waarschijnlijk' een vetbult. Ik heb niets aan 'waarschijnlijk' en 'vermoedens'. Dit wordt een lange week, want die hypo gaat nu echt zijn mond niet houden tot ik de uitslag heb. Brrrr...
Uhm... stuff... and things
donderdag 19 april 2012 om 09:36
@kruidentheetje dan heb jij gewoon een hele fijne huisarts! eentje die je serieus neemt, en niet een gokje waagt.
Hij kan tenslotte niet door je huid heen kijken...
Maar buiten dat feit snap ik je heel goed...Ik had een paar week geleden een bult in nek...Ik dacht ff naar de dokter en die zegt dat het "gewoon" een lymfeklier is.
Maar nee, de beste man keek ernstig en zei "waarschijnlijk een klier MAAR...." pffff waarom nou die waarschijnlijk he??
Dus doorverwijzing naar ziekenhuis voor echo (wat klinkt dat meteen dramatisch...)
2weken lang was ik vreselijk in de stress...
Conclussie uiteindelijk het was wel een klier ....
Wat een drama om niks.
Maar goed, ik ben er nu wel achter dat artsen bulten waar dan ook nooit zomaar op het blote oog willen beoordelen.
Desondanks snap ik ook dat dit verhaal niet helemaal geruststellend is...Ik heb makkelijk praten.
Probeer de zaken voor jezelf een beetje op een rijtje te zetten...je bent jong, heb je verder klachten in je buik? nee toch? de kans is gewoon klein dat je iets ergs in je buik hebt.
En schrijf je hypo intussen hier maar lekker van je af!!
Hij kan tenslotte niet door je huid heen kijken...
Maar buiten dat feit snap ik je heel goed...Ik had een paar week geleden een bult in nek...Ik dacht ff naar de dokter en die zegt dat het "gewoon" een lymfeklier is.
Maar nee, de beste man keek ernstig en zei "waarschijnlijk een klier MAAR...." pffff waarom nou die waarschijnlijk he??
Dus doorverwijzing naar ziekenhuis voor echo (wat klinkt dat meteen dramatisch...)
2weken lang was ik vreselijk in de stress...
Conclussie uiteindelijk het was wel een klier ....
Wat een drama om niks.
Maar goed, ik ben er nu wel achter dat artsen bulten waar dan ook nooit zomaar op het blote oog willen beoordelen.
Desondanks snap ik ook dat dit verhaal niet helemaal geruststellend is...Ik heb makkelijk praten.
Probeer de zaken voor jezelf een beetje op een rijtje te zetten...je bent jong, heb je verder klachten in je buik? nee toch? de kans is gewoon klein dat je iets ergs in je buik hebt.
En schrijf je hypo intussen hier maar lekker van je af!!
donderdag 19 april 2012 om 10:22
Ik ben ook hard bezig om het voor mezelf op een rijtje te zetten. Als de huisarts iets kwaadaardigs had vermoed, dan had hij me wel met spoed doorgestuurd (wat met die vriendin van mijn zus wel het geval was).
Ik heb inderdaad verder geen klachten, al denk ik wel dat ik het voel zitten, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik er nu zo op gefocust ben.
Ook heb ik google even tot verboden gebied verklaart, want daarmee kom ik de ergste horrorverhalen tegen.
Mijn vriend belde me net nog op met de vraag of hij moest proberen te regelen dat ik eerder terecht kon. Hij weet hoe druk ik me kan maken, de lieverd. Maar heel stoer tegen hem gezegd; nee hoor, dat hoeft niet, het is vast gewoon een vetbult.
Ik probeer maar blij te zijn dat ik een echo krijg, dan heb ik tenminste zekerheid.
Ik heb inderdaad verder geen klachten, al denk ik wel dat ik het voel zitten, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik er nu zo op gefocust ben.
Ook heb ik google even tot verboden gebied verklaart, want daarmee kom ik de ergste horrorverhalen tegen.
Mijn vriend belde me net nog op met de vraag of hij moest proberen te regelen dat ik eerder terecht kon. Hij weet hoe druk ik me kan maken, de lieverd. Maar heel stoer tegen hem gezegd; nee hoor, dat hoeft niet, het is vast gewoon een vetbult.
Ik probeer maar blij te zijn dat ik een echo krijg, dan heb ik tenminste zekerheid.
Uhm... stuff... and things
donderdag 19 april 2012 om 10:49
@ kruidentheetje: ik snap hoe je je voelt. Een tijd terug had ik een bult in mijn bovenbeen. Volgens de huisarts een vetbult, maar een echo moest uitwijzen of het echt zo was. (voor mijn geruststelling, zei hij).
Uit de echo kwam geen eenduidig beeld. Dus moest ik door voor een mri. Stress!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Overigens was ik de bult bijna kwijt... De mri wees uit dat het ontstoken vetweefsel was. Met andere woorden, cellulitus. Tsja.
Een vetbult voelt echt heel anders dan een 'enge' bult en 'enge' bulten zijn erg zeldzaam (ja, ik heb wel op google gezeten in die weken, niet doen!). Het is fijn dat jouw ha het zekere voor het onzekere neemt, maar het is zeer waarschijnlijk helemaal niets en hoor je ook bij de bultenfamilie (heb ook een vetbult op mijn rug en die zit er al jaaaaaaaaaaaaren).
Als je neigingen krijgt voor google of spoeddingen naar het ziekenhuis toe, schrijf dan lekker hier van je af!
Dikke knuffel!
Uit de echo kwam geen eenduidig beeld. Dus moest ik door voor een mri. Stress!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Overigens was ik de bult bijna kwijt... De mri wees uit dat het ontstoken vetweefsel was. Met andere woorden, cellulitus. Tsja.
Een vetbult voelt echt heel anders dan een 'enge' bult en 'enge' bulten zijn erg zeldzaam (ja, ik heb wel op google gezeten in die weken, niet doen!). Het is fijn dat jouw ha het zekere voor het onzekere neemt, maar het is zeer waarschijnlijk helemaal niets en hoor je ook bij de bultenfamilie (heb ook een vetbult op mijn rug en die zit er al jaaaaaaaaaaaaren).
Als je neigingen krijgt voor google of spoeddingen naar het ziekenhuis toe, schrijf dan lekker hier van je af!
Dikke knuffel!
donderdag 19 april 2012 om 18:51
Zo, wat een gevecht in mijn hoofd. Aan de ene kant staat mijn nuchtere ik die uitstekend kan relativeren en aan de andere kant staat mijn hypo ik te stuiteren en te schreeuwen en dingen te roepen als; tja, wie weet stuurt de huisarts je niet met spoed door omdat er toch niets meer te redden valt.
Grmbl. Ik duik maar vroeg in bed vanavond, ben echt helemaal kapot door dat drukke gedoe in mijn hoofd. Morgen weer een dag en hopelijk staat mijn nuchtere ik dan weer wat sterker in haar schoenen.
Grmbl. Ik duik maar vroeg in bed vanavond, ben echt helemaal kapot door dat drukke gedoe in mijn hoofd. Morgen weer een dag en hopelijk staat mijn nuchtere ik dan weer wat sterker in haar schoenen.
Uhm... stuff... and things
donderdag 19 april 2012 om 20:01
@kruidentheetje bij echte bezorgdheid zou de dokter je zeker weten met spoed doorsturen...! Je bent jong dus dan JUIST zal hij nooit denken dat je niet meer te redden bent (-; (weet je stiekem zelf ook wel)
Weet je wat je misschien kan doen? kan je niet vragen of je even langs een specialist in het ziekenhuis mag (poli) die even kan voelen en je alvast kan geruststellen?
voordat je de echo over een paar weken pas hebt?
toen ik die bult in mijn nek had heeft mijn dokter geregeld dat ik voordat ik de echo had (ook pas na 2weken echo afdelingen zijn druk) even langs een KNO specialist mocht.
Dit regelde hij persoonlijk voor mij...en dat deed hij omdat ik zo bang was.
En het hielp, want de specialist voelde en zei meteen dat het onschuldig was, een cyste of een klier thats it.
En dat bleek ook 2wk later op de echo maar ik was iig die weken een stuk relaxter..
Dus morgen even bellen met assistent? en vragen of je misschien even wat eerder naar een specialist mag op de poli...
Weet je wat je misschien kan doen? kan je niet vragen of je even langs een specialist in het ziekenhuis mag (poli) die even kan voelen en je alvast kan geruststellen?
voordat je de echo over een paar weken pas hebt?
toen ik die bult in mijn nek had heeft mijn dokter geregeld dat ik voordat ik de echo had (ook pas na 2weken echo afdelingen zijn druk) even langs een KNO specialist mocht.
Dit regelde hij persoonlijk voor mij...en dat deed hij omdat ik zo bang was.
En het hielp, want de specialist voelde en zei meteen dat het onschuldig was, een cyste of een klier thats it.
En dat bleek ook 2wk later op de echo maar ik was iig die weken een stuk relaxter..
Dus morgen even bellen met assistent? en vragen of je misschien even wat eerder naar een specialist mag op de poli...
vrijdag 20 april 2012 om 11:24
Na een tijdje met jullie meegelezen te hebben, heb ik toch maar besloten om mijn ervaringen hier ook eens neer te zetten.
Zolang als ik me kan herinneren heb ik hypochondrie. Als ik vroeger naar ER keek en iemand had bijvoorbeeld leukemie dan was ik als de dood dat ik het ook had, want ik had ook wel eens die en die symptomen.
Ik heb twee keer cognitieve gedragstherapie gehad, maar helaas heeft dat bij mij niet zo heel veel zoden aan de dijk gezet.
Ik ben vooral bang voor borstkanker en voor kwaadaardige moedervlekken. Die angst voor borstkanker is wel te verklaren, want mijn moeder heeft dit twee keer gehad. Gelukkig heeft ze beide keren heel goed doorstaan. Wat mijn borsten betreft gaat het wel beter....er is een tijd geweest dat ik obsessief aan het voelen was. Nu voel ik 1 keer per dag (wat natuurlijk nog steeds nergens op slaat), maar dat geeft mij een geruststellend gevoel.
De moedervlekken zijn een ander verhaal en met name 1 moedervlek. Vorig jaar ben ik bij de dermatoloog geweest die alles heel grondig bekeken heeft en die me verzekerd heeft dat het een goedaardige moedervlek is waar ik me geen zorgen over hoef te maken. Toen ging het een hele tijd goed, tot een paar weken geleden, toen er een piepklein stukje van die moedervlek losliet. Ik was meteen helemaal panisch, dus op naar de huisarts. Ook hij heeft grondig gekeken met zo'n apparaatje en ook hij heeft me verzekerd dat ik me echt geen zorgen hoef te maken. Als ik 1 keer in het half jaar de moedervlek bekijk, is dat ruim voldoende. Buiten dat piepkleine stukje dat eraf is gevallen is er verder ook niks geks aan de hand. Ze is niet van vorm veranderd, groter geworden, jeukt niet en bloedt niet. Als ik naar foto's van een paar jaar geleden kijk, ziet de vlek er precies hetzelfde uit. Dus waarom dan toch nog die stress....??? Waarom kan ik het niet loslaten...
Jullie verhalen zijn zo herkenbaar en zeker de constante worsteling in het hoofd tussen de rationele Leaf die zegt dat er niks aan de hand is en de hypochondrische Leaf die er van overtuigd is dat ze dood gaat.
Hebben jullie trouwens ook dat als je verhalen van anderen leest, je meteen bij jezelf nagaat of je zoiets niet ook hebt?
Zolang als ik me kan herinneren heb ik hypochondrie. Als ik vroeger naar ER keek en iemand had bijvoorbeeld leukemie dan was ik als de dood dat ik het ook had, want ik had ook wel eens die en die symptomen.
Ik heb twee keer cognitieve gedragstherapie gehad, maar helaas heeft dat bij mij niet zo heel veel zoden aan de dijk gezet.
Ik ben vooral bang voor borstkanker en voor kwaadaardige moedervlekken. Die angst voor borstkanker is wel te verklaren, want mijn moeder heeft dit twee keer gehad. Gelukkig heeft ze beide keren heel goed doorstaan. Wat mijn borsten betreft gaat het wel beter....er is een tijd geweest dat ik obsessief aan het voelen was. Nu voel ik 1 keer per dag (wat natuurlijk nog steeds nergens op slaat), maar dat geeft mij een geruststellend gevoel.
De moedervlekken zijn een ander verhaal en met name 1 moedervlek. Vorig jaar ben ik bij de dermatoloog geweest die alles heel grondig bekeken heeft en die me verzekerd heeft dat het een goedaardige moedervlek is waar ik me geen zorgen over hoef te maken. Toen ging het een hele tijd goed, tot een paar weken geleden, toen er een piepklein stukje van die moedervlek losliet. Ik was meteen helemaal panisch, dus op naar de huisarts. Ook hij heeft grondig gekeken met zo'n apparaatje en ook hij heeft me verzekerd dat ik me echt geen zorgen hoef te maken. Als ik 1 keer in het half jaar de moedervlek bekijk, is dat ruim voldoende. Buiten dat piepkleine stukje dat eraf is gevallen is er verder ook niks geks aan de hand. Ze is niet van vorm veranderd, groter geworden, jeukt niet en bloedt niet. Als ik naar foto's van een paar jaar geleden kijk, ziet de vlek er precies hetzelfde uit. Dus waarom dan toch nog die stress....??? Waarom kan ik het niet loslaten...
Jullie verhalen zijn zo herkenbaar en zeker de constante worsteling in het hoofd tussen de rationele Leaf die zegt dat er niks aan de hand is en de hypochondrische Leaf die er van overtuigd is dat ze dood gaat.
Hebben jullie trouwens ook dat als je verhalen van anderen leest, je meteen bij jezelf nagaat of je zoiets niet ook hebt?
vrijdag 20 april 2012 om 13:23
@ Leaf: welkom!
De laatste tijd lukt het me redelijk tot goed om niet in de paniek te schieten van verhalen van anderen. Helaas is dat bij het gezondheidsforum nog wel eens lastig. Ik probeer daar ook weg te blijven. Niet goed voor deze moestuin.
Weet je, Leaf, misschien moet je blij zijn dat die moedervlek een stukje los heeft gelaten. Dat houdt namelijk in dat je focus daar volledig op ligt en dat je jezelf in principe gerust kunt stellen omdat de arts je dat al heeft gezegd. Je kunt dus in paniek raken en weer rustig worden door aan de woorden van de arts te denken.
Als je niet die moedervlek zou hebben, dan zou de hypo een nieuw iets gaan zoeken. En voor dat nieuwe wil ze dan vast ook naar de huisarts en dan hoppa, dan gaan we een nieuwe cirkel in.
Dus ik zou het bij de moedervlek houden. Klinkt heel gek, maar soms is het ook even 'lekker' om iets te hebben waarin je al gerustgesteld bent maar wat toch knaagt. Dat houdt de hypo op andere onderdelen rustig.
Klinkt dit gek? Mij helpt het meestal wel. Ik heb ook zo'n kloterige vlek namelijk en als ik daar 'klaar' mee ben, heb ik nog een paar vlekken waar ik me wel druk om maak maar waar in principe de geruststelling al voor is gegeven. In dat soort momenten denk ik weleens: haha, ik ben slimmer dan de hypo!
Oke, klinkt vast stom?
De laatste tijd lukt het me redelijk tot goed om niet in de paniek te schieten van verhalen van anderen. Helaas is dat bij het gezondheidsforum nog wel eens lastig. Ik probeer daar ook weg te blijven. Niet goed voor deze moestuin.
Weet je, Leaf, misschien moet je blij zijn dat die moedervlek een stukje los heeft gelaten. Dat houdt namelijk in dat je focus daar volledig op ligt en dat je jezelf in principe gerust kunt stellen omdat de arts je dat al heeft gezegd. Je kunt dus in paniek raken en weer rustig worden door aan de woorden van de arts te denken.
Als je niet die moedervlek zou hebben, dan zou de hypo een nieuw iets gaan zoeken. En voor dat nieuwe wil ze dan vast ook naar de huisarts en dan hoppa, dan gaan we een nieuwe cirkel in.
Dus ik zou het bij de moedervlek houden. Klinkt heel gek, maar soms is het ook even 'lekker' om iets te hebben waarin je al gerustgesteld bent maar wat toch knaagt. Dat houdt de hypo op andere onderdelen rustig.
Klinkt dit gek? Mij helpt het meestal wel. Ik heb ook zo'n kloterige vlek namelijk en als ik daar 'klaar' mee ben, heb ik nog een paar vlekken waar ik me wel druk om maak maar waar in principe de geruststelling al voor is gegeven. In dat soort momenten denk ik weleens: haha, ik ben slimmer dan de hypo!
Oke, klinkt vast stom?
vrijdag 20 april 2012 om 17:43
Welkom Leaf! Ik herken wat je schrijft over het niet los kunnen laten van iets. Dat je toch stiekem blijft denken; ze zien iets over het hoofd. Ik heb dat gehad met mijn hart. Was er van overtuigd dat ik iets aan mijn hart had en dat ik ieder moment dood neer kon vallen. Het heeft me 2 ecg's, een 24-uurs holter en jaren vechten met mezelf gekost om dat een beetje los te kunnen laten. En net nu het een beetje beter gaat om vertrouwen in mijn hart te hebben zit er een grote bult in mijn buik...
Vandaag was een hele rare dag. En het is nog steeds raar. Vannacht een vreselijke nachtmerrie gehad waardoor ik met een hartslag van weet ik het hoe hoog wakker werd en daarna niet lekker meer lekker kunnen slapen. Op het werk mijn baas verteld (we zitten maar met z'n 2) dat ik volgende week naar het ziekenhuis moet voor een echo. Natuurlijk met de hypo-gedachte; als het dan foute boel is dan hoef ik verder niets uit te leggen mocht ik vrijdag niet kunnen werken.
Op zich heb ik wel lekker gewerkt vandaag, af en toe verdween de bult even uit mijn gedachte. Even maar, want het sluimert toch een op de achtergrond en bij het minste geringste schiet het toch weer door mijn hoofd; je hebt een bult in je buik die er niet hoort te zitten.
Ik ben nu heel moe, mijn ogen branden en het liefst zou ik willen slapen, zodat ik niet hoef te denken. (hypo-ik; zie je, het is kanker, daarom ben je zo moe. Nuchtere-ik; nee dombo, van al dat gemaal en gepieker word je moe.)
Het voelt alsof de diagnose al is gesteld; mevrouw, u heeft kanker en we kunnen niets meer voor u doen. Ik ben ook heel de dag bezig met wat ik voel in mijn lichaam. Was dat een vlaag van misselijkheid? Voelde ik nu pijn in de buurt van die bult? Ik heb het koud, maar ik voel warm aan (hypo-ik; pak de thermometer! Koorts en kanker gaan vaak hand in hand! Nuchtere-ik; je hebt geen koorts, je ben gestrest.)
Ik verdraai het verhaal van de huisarts ook in mijn hoofd. Ik weet dat hij gezegd heeft; 'het is hoogst waarschijnlijk een vetbult waar niets aan hoeft te gebeuren zolang je er geen last van hebt.' Ondertussen heb ik er van gemaakt; 'Ik denk dat het een vetbult is, maar ik weet het absoluut niet zeker. Het kan ook een (kwaadaardige) tumor zijn, dus je moet echt een echo laten maken.'
Ik voel me echt verschrikkelijk.
Vandaag was een hele rare dag. En het is nog steeds raar. Vannacht een vreselijke nachtmerrie gehad waardoor ik met een hartslag van weet ik het hoe hoog wakker werd en daarna niet lekker meer lekker kunnen slapen. Op het werk mijn baas verteld (we zitten maar met z'n 2) dat ik volgende week naar het ziekenhuis moet voor een echo. Natuurlijk met de hypo-gedachte; als het dan foute boel is dan hoef ik verder niets uit te leggen mocht ik vrijdag niet kunnen werken.
Op zich heb ik wel lekker gewerkt vandaag, af en toe verdween de bult even uit mijn gedachte. Even maar, want het sluimert toch een op de achtergrond en bij het minste geringste schiet het toch weer door mijn hoofd; je hebt een bult in je buik die er niet hoort te zitten.
Ik ben nu heel moe, mijn ogen branden en het liefst zou ik willen slapen, zodat ik niet hoef te denken. (hypo-ik; zie je, het is kanker, daarom ben je zo moe. Nuchtere-ik; nee dombo, van al dat gemaal en gepieker word je moe.)
Het voelt alsof de diagnose al is gesteld; mevrouw, u heeft kanker en we kunnen niets meer voor u doen. Ik ben ook heel de dag bezig met wat ik voel in mijn lichaam. Was dat een vlaag van misselijkheid? Voelde ik nu pijn in de buurt van die bult? Ik heb het koud, maar ik voel warm aan (hypo-ik; pak de thermometer! Koorts en kanker gaan vaak hand in hand! Nuchtere-ik; je hebt geen koorts, je ben gestrest.)
Ik verdraai het verhaal van de huisarts ook in mijn hoofd. Ik weet dat hij gezegd heeft; 'het is hoogst waarschijnlijk een vetbult waar niets aan hoeft te gebeuren zolang je er geen last van hebt.' Ondertussen heb ik er van gemaakt; 'Ik denk dat het een vetbult is, maar ik weet het absoluut niet zeker. Het kan ook een (kwaadaardige) tumor zijn, dus je moet echt een echo laten maken.'
Ik voel me echt verschrikkelijk.
Uhm... stuff... and things
vrijdag 20 april 2012 om 19:36
Ha, ik dacht een nieuwe tactiek te hebben: ik ga googlen op lipoom abdomen. Dus niet googlen op enge ziektes, maar op 'simpele' vetbulten in de buik. En ik kan er dus helemaal niets over vinden, tenminste, niets vergelijkbaars. Kom dingen tegen als; bultJES, duidelijk zichtbaar onder de huid blabla. Ik heb geen klein bultje en hij is ook niet zichtbaar!
Dit werkt dus ook niet om mezelf gerust te stellen. Dus... Niet meer googlen Kruidentheetje!
Mijn vriend is wel heel lief voor me, doet erg zijn best om me een beetje op te vrolijken. En ondertussen denk ik; tja, nu kan het nog, nu ben ik er nog.
Ik ben erg blij met dit topic trouwens, het lucht ontzettend op om mijn hersenspinsels (hypo-ik; het zijn geen hersenspinsels, dit voorgevoel wat je hebt klopt!) even kwijt te kunnen. Thanks daarvoor!
Dit werkt dus ook niet om mezelf gerust te stellen. Dus... Niet meer googlen Kruidentheetje!
Mijn vriend is wel heel lief voor me, doet erg zijn best om me een beetje op te vrolijken. En ondertussen denk ik; tja, nu kan het nog, nu ben ik er nog.
Ik ben erg blij met dit topic trouwens, het lucht ontzettend op om mijn hersenspinsels (hypo-ik; het zijn geen hersenspinsels, dit voorgevoel wat je hebt klopt!) even kwijt te kunnen. Thanks daarvoor!
Uhm... stuff... and things
vrijdag 20 april 2012 om 22:40
@ Lief kruidentheetje: ik ga toch een poging doen om je gerust te stellen. Goedaardige vetbulten (lipomen) zie je niet per definitie aan je huid. Het zit eronder. Mijn bult is van de buitenkant niet zichtbaar. Mijn bult is ook niet klein. Het is een groot ding, zeker wel wat cm's lang en ook in de breedte is het geen mager dingetje. Mijn bult zit niet 'los' zoals het op fora staat. Mijn bult zit vast, maar ik kan wel de huid eroverheen bewegen. Mijn bult voelt ook niet zacht ofzo, maar best hard. Mijn bult voldoet, in mijn hypo-ogen, niet aan de criteria van een lipoom. Toch is het er één. Net zoals heeeeeeeel veeeeeeeeeel andere mensen zit er een lipoom. De kans is HEEEEEEEEEEEEEEEL GROOT dat jij ook bij die populatie hoort. En, stel, STEL, dat jij niet bij de lipoompopulatie hoort, dan is de kans VEEEEEELE malen groter dat het een ander onschuldig ding is. Zoals mijn vriendin altijd tegen me zegt weet de hypo dingen te bedenken die net zo waarschijnlijk zijn als wanneer zij op 1 been dansend in de regen het Wilhelmus zou zingen en dan door de bliksen getroffen zou worden.
Kijk AUB niet meer op internet.
Ik maak me totaal geen zorgen om jouw bult. Echt niet.
Heb je al een afspraak in het ziekenhuis? Als je hypo het echt niet meer trekt, kun je eventueel een ander ziekenhuis bellen of je daar eerder terecht kunt? NIet omdat ik denk dat je iets hebt (zeker niet!!), maar voor de hypo.
Lieve knuffel!
Kijk AUB niet meer op internet.
Ik maak me totaal geen zorgen om jouw bult. Echt niet.
Heb je al een afspraak in het ziekenhuis? Als je hypo het echt niet meer trekt, kun je eventueel een ander ziekenhuis bellen of je daar eerder terecht kunt? NIet omdat ik denk dat je iets hebt (zeker niet!!), maar voor de hypo.
Lieve knuffel!
zaterdag 21 april 2012 om 12:17
@moestuintje, super bedankt voor je post, je hebt mijn hypo even de mond gesnoerd;-)
Mijn bult is precies zoals jij hem beschrijft; groot, zit ergens aan 'vast' en dan niet aan mijn huid want die kan ik er inderdaad over heen bewegen. Ook is mijn bult best stevig.
Mijn nuchtere-ik is nu weer aan het woord en zij zegt; maak je niet druk. Als het niets is, wat de verwachting is, dan heb je voor niets in de stress gezeten en als het toch iets vreemds is dan kun je er niets aan veranderen. Het heeft dus geen enkele zin om je druk te maken.
Ik heb al een afspraak inderdaad, ik moet a.s. donderdag, dus het duurt niet lang meer.
Nogmaals bedankt, ik voel me een stuk beter dan gisteren.
Mijn bult is precies zoals jij hem beschrijft; groot, zit ergens aan 'vast' en dan niet aan mijn huid want die kan ik er inderdaad over heen bewegen. Ook is mijn bult best stevig.
Mijn nuchtere-ik is nu weer aan het woord en zij zegt; maak je niet druk. Als het niets is, wat de verwachting is, dan heb je voor niets in de stress gezeten en als het toch iets vreemds is dan kun je er niets aan veranderen. Het heeft dus geen enkele zin om je druk te maken.
Ik heb al een afspraak inderdaad, ik moet a.s. donderdag, dus het duurt niet lang meer.
Nogmaals bedankt, ik voel me een stuk beter dan gisteren.
Uhm... stuff... and things
maandag 23 april 2012 om 22:20
Hallo!
Hoe is het met iedereen?
Ik heb niet zo'n goeie dag vandaag!
En dat is gekomen doordat ik een nieuwe bult achterin me nek heb ondekt.
Een aantal weken geleden vond ik al een bult achterin me nek aan de linkerkant, voelt als een harde bult, een vetbult. Ook heb ik al vanaf me geboorte een harde bult achterop me hoofd, links. Nu vond ik achterop me hoofd een paar weken terug 2 nieuwe harde bulten. Ik heb geprobeerd me er niet gek door te laten maken. Maar omdat ik nu ook een nieuwe bult in me nek heb, aan de rechterkant, en de 2 nieuwe bulten op mijn hoofd opeens groter voelen, begin ik me wel zorgen te maken.
Aan de ene kant probeer ik mezelf gerust te stellen, en te zeggen, het zijn vetbulten, gaan wel weer weg enz. Maar aan de andere kant.... wat als het nou wél wat is.....??? Moet ik het dan niet gewoon voor de zekerheid laten checken?
Dat ik hypochondies ben, wil toch niet zeggen dat ik nooit een enge ziekte kan/zal krijgen...???
Iemand ervaring met harde bulten op het hoofd en in de nek?
Hoe is het met iedereen?
Ik heb niet zo'n goeie dag vandaag!
En dat is gekomen doordat ik een nieuwe bult achterin me nek heb ondekt.
Een aantal weken geleden vond ik al een bult achterin me nek aan de linkerkant, voelt als een harde bult, een vetbult. Ook heb ik al vanaf me geboorte een harde bult achterop me hoofd, links. Nu vond ik achterop me hoofd een paar weken terug 2 nieuwe harde bulten. Ik heb geprobeerd me er niet gek door te laten maken. Maar omdat ik nu ook een nieuwe bult in me nek heb, aan de rechterkant, en de 2 nieuwe bulten op mijn hoofd opeens groter voelen, begin ik me wel zorgen te maken.
Aan de ene kant probeer ik mezelf gerust te stellen, en te zeggen, het zijn vetbulten, gaan wel weer weg enz. Maar aan de andere kant.... wat als het nou wél wat is.....??? Moet ik het dan niet gewoon voor de zekerheid laten checken?
Dat ik hypochondies ben, wil toch niet zeggen dat ik nooit een enge ziekte kan/zal krijgen...???
Iemand ervaring met harde bulten op het hoofd en in de nek?
maandag 23 april 2012 om 22:40
Ff snel alle stukjes van de rest gelezen, nog niet aan toegekomen, en fijn om te lezen wat Moestuintje schrijft over grote harde bulten.
Het stelt me enigzins gerust, maar daarnaast wil ik dan wel weten waar het opeen vandaan komt, en waarom ze groter worden. Dát is eigenlijk het feit wat mij bezorgt maakt. Een keer een bult kan ik wel handelen, maar één die opeens komt, en dan nog één, en dan groter wordt.....
Het stelt me enigzins gerust, maar daarnaast wil ik dan wel weten waar het opeen vandaan komt, en waarom ze groter worden. Dát is eigenlijk het feit wat mij bezorgt maakt. Een keer een bult kan ik wel handelen, maar één die opeens komt, en dan nog één, en dan groter wordt.....
dinsdag 24 april 2012 om 10:12
Kruidentheetje: hoe gaat het met je? Het is al dinsdag, dus je hoeft gelukkig niet meer zo lang te wachten. En weet je, misschien is het juist wel heel goed dat ze die echo gaan maken. Je weet nu al dat het hoogstwaarschijnlijk een vetbult is, maar donderdag weet je dat helemaal zeker. Als je alleen de geruststelling van de huisarts had gehad, zou het misschien toch aan je blijven knagen....Snap je een beetje wat ik probeer te zeggen?
Muurtje85: wat vervelend zeg! Een aantal bulten zitten er al je hele leven, dus ik denk niet dat je je daar al te veel zorgen over moet maken. Misschien toch een bezoekje brengen aan de huisarts....hij kan je waarschijnlijk zo geruststellen.
Hier gaat het redelijk. Maak me nog steeds zorgen over die moedervlek, maar dit komt mede door het topic op de gezondheidspijler van Ikbenik. Dat er een piepklein stukje is afgevallen is in mijn hoofd heel abnormaal. Aan de andere kant heeft de huisarts echt heel erg goed gekeken... Maar stel nou dat hij zich heeft vergist..
Muurtje85: wat vervelend zeg! Een aantal bulten zitten er al je hele leven, dus ik denk niet dat je je daar al te veel zorgen over moet maken. Misschien toch een bezoekje brengen aan de huisarts....hij kan je waarschijnlijk zo geruststellen.
Hier gaat het redelijk. Maak me nog steeds zorgen over die moedervlek, maar dit komt mede door het topic op de gezondheidspijler van Ikbenik. Dat er een piepklein stukje is afgevallen is in mijn hoofd heel abnormaal. Aan de andere kant heeft de huisarts echt heel erg goed gekeken... Maar stel nou dat hij zich heeft vergist..
dinsdag 24 april 2012 om 10:47
@ Leaf: de huisarts heeft zich niet vergist. En blijf weg van het gezondheidsforum! No good for hypo's. De huisarts ziet heeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeel moedervlekken en kan een nare vlek er zo uit halen. Bij jou is het goed, dus laat het los. Het is goed.
@ Leaf en anderen: ik denk dat we ervoor moeten waken om elkaar te snel naar de huisarts te moeten adviseren. Dat is geen kritiek, maar vanuit mijn ervaring en tig therapieën is dat nu juist hetgeen wat het instand houdt. Continu die geruststelling willen en nodig hebben. Niet doen! Daag jezelf uit. Als het te lastig is, daag jezelf dan uit om langer met een bezoek te wachten.
De geruststelling moet vanuit jezelf komen. Niet op de automatische piloot naar de huisarts gaan. Dat kan altijd nog. Nogmaals, dat kan altijd nog. We hoeven niet meteen alert te zijn en te gaan. Even rustig in jezelf en kijken waar je écht bang voor bent.
@ Leaf en anderen: ik denk dat we ervoor moeten waken om elkaar te snel naar de huisarts te moeten adviseren. Dat is geen kritiek, maar vanuit mijn ervaring en tig therapieën is dat nu juist hetgeen wat het instand houdt. Continu die geruststelling willen en nodig hebben. Niet doen! Daag jezelf uit. Als het te lastig is, daag jezelf dan uit om langer met een bezoek te wachten.
De geruststelling moet vanuit jezelf komen. Niet op de automatische piloot naar de huisarts gaan. Dat kan altijd nog. Nogmaals, dat kan altijd nog. We hoeven niet meteen alert te zijn en te gaan. Even rustig in jezelf en kijken waar je écht bang voor bent.
dinsdag 24 april 2012 om 11:02
@ Moestuintje;
Het is inderdaad zo dat gerustelling zoeken bij de huisarts als verslavend kan werken, en is dan ook zeker niet aan te raden.
Ik daag me zelf ook al weken uit.
Ik probeer elke keer weer uit te stellen om de huisarts te bellen, tot vandaag. Omdat ik vrijdag met vakantie ga, wil ik eigenlijk daarvoor wel een gerustelling hebben, ik wil lekker kunnen genieten van me vakantie.
Maar goed, ik vind het al heel wat van mezelf dat ik weken geleden de huisarts niet al heb gebeld
En maar tegen mezelf blijven zeggen 'het is niks' enz.
Maar wat me nu wel een beetje zorgen maakt is het feit dat de bulten groter zijn geworden, en er weer 1 bij is.
Ik wil denk ik ook gewoon simpelweg weten wát het is, om zo ook mijn lichaam te leren kennen, met al z'n gebreken.
@ Leaf; ik kan me voorstellen dat je je enigzins zorgen maakt om dat vlekje.
Je denkt toch dat het niet normaal is als er een stuk afvalt.
Aan de andere kant kan ik me herinneren dat mijn zus dat ook ooit had, die had al haar hele leven een klein moedervlekje, en sinds een paar jaar terug was deze opeens weg. Je zag de plek waar het had gezeten en je kon dus zien dat het eraf was gevallen.
Om de vlek 1 keer in het half jaar na te laten kijken lijkt mee geen slecht plan. ik denk dan maar altijd zo, mocht het iets zijn, dan zijn ze er op tijd bij.
En tot die tijd, probeer lekker te leven en te genieten! Wat een tip!
Het is inderdaad zo dat gerustelling zoeken bij de huisarts als verslavend kan werken, en is dan ook zeker niet aan te raden.
Ik daag me zelf ook al weken uit.
Ik probeer elke keer weer uit te stellen om de huisarts te bellen, tot vandaag. Omdat ik vrijdag met vakantie ga, wil ik eigenlijk daarvoor wel een gerustelling hebben, ik wil lekker kunnen genieten van me vakantie.
Maar goed, ik vind het al heel wat van mezelf dat ik weken geleden de huisarts niet al heb gebeld
En maar tegen mezelf blijven zeggen 'het is niks' enz.
Maar wat me nu wel een beetje zorgen maakt is het feit dat de bulten groter zijn geworden, en er weer 1 bij is.
Ik wil denk ik ook gewoon simpelweg weten wát het is, om zo ook mijn lichaam te leren kennen, met al z'n gebreken.
@ Leaf; ik kan me voorstellen dat je je enigzins zorgen maakt om dat vlekje.
Je denkt toch dat het niet normaal is als er een stuk afvalt.
Aan de andere kant kan ik me herinneren dat mijn zus dat ook ooit had, die had al haar hele leven een klein moedervlekje, en sinds een paar jaar terug was deze opeens weg. Je zag de plek waar het had gezeten en je kon dus zien dat het eraf was gevallen.
Om de vlek 1 keer in het half jaar na te laten kijken lijkt mee geen slecht plan. ik denk dan maar altijd zo, mocht het iets zijn, dan zijn ze er op tijd bij.
En tot die tijd, probeer lekker te leven en te genieten! Wat een tip!
dinsdag 24 april 2012 om 13:03
@ muurtje: ik kan me wel goed voorstellen dat je voor je vakantie even langs wil gaan. Niet omdat ik denk dat je iets hebt, maar wel omdat het even lekker is zo vlak voor de vakantie.
Zijn de bulten geen spieren? Bot, pezen? Voel je de bulten alleen in bepaalde posities of continu?
Wanneer bulten alleen in een bepaalde positie te voelen zijn, dan zijn het geen 'echte' bulten.
Worden de bulten niet ook groter omdat je eraan zit?
Zijn de bulten geen spieren? Bot, pezen? Voel je de bulten alleen in bepaalde posities of continu?
Wanneer bulten alleen in een bepaalde positie te voelen zijn, dan zijn het geen 'echte' bulten.
Worden de bulten niet ook groter omdat je eraan zit?
dinsdag 24 april 2012 om 22:35
De hypo is 3 dagen rustig geweest, maar vandaag is hij toch weer gaan zeuren. Helaas, maar gelukkig is de echo donderdag al!
Vind het wel balen dat ik daarna weer 3 werkdagen op de uitslag moet wachten en koningennendag zullen ze wel niet als werkdag zien. Dus waarschijnlijk heb ik de uitslag dan donderdag over een week pas, pfff... Maar ik ga toch kijken of ik iets los kan peuteren tijdens de echo (als ik dat durf). Lijkt me dat ze toch wel al iets kunnen zien?
Sorry voor de egoïstische post, zit nu even mobiel, dus terugkijken gaat een beetje lastig. Vandaar dat het even alleen over mezelf ging, maar ik maak het morgen of overmorgen goed, beloofd!
Slaap lekker allemaal, ik hoop dat de hypo's jullie 's nachts iig met rust laten.
Vind het wel balen dat ik daarna weer 3 werkdagen op de uitslag moet wachten en koningennendag zullen ze wel niet als werkdag zien. Dus waarschijnlijk heb ik de uitslag dan donderdag over een week pas, pfff... Maar ik ga toch kijken of ik iets los kan peuteren tijdens de echo (als ik dat durf). Lijkt me dat ze toch wel al iets kunnen zien?
Sorry voor de egoïstische post, zit nu even mobiel, dus terugkijken gaat een beetje lastig. Vandaar dat het even alleen over mezelf ging, maar ik maak het morgen of overmorgen goed, beloofd!
Slaap lekker allemaal, ik hoop dat de hypo's jullie 's nachts iig met rust laten.
Uhm... stuff... and things
woensdag 25 april 2012 om 09:44
Hoi dames,
Kruidentheetje, wat goed dat de hypo drie dagen rustig is geweest. Weet je ook hoe dat komt?
Ik ben erg zoekende naar de werking van de hypo. Heb ook rustige en onrustige dagen en wil graag weten hoe ik het rustig kan houden. Denk dat mindfulness me daar wel bij gaat helpen.
Ik wil er van af, soms lijkt het net een doolhof, ben je een heel eind op weg, loop je toch weer vast. Ik blijf zoeken naar de uitgang.
Toch gaat het weer wat beter de laatste tijd. Voel niks raars, maar toch makt voelen me angstig, alsof ik niet goed genoeg voel en er van alles te ontdekken valt.
Niet voelen zal wel de oplossing zijn. En hormonen spelen denk ik ook een rol. Was de eerste vier maanden van zwangershap veel angstiger, nu beheerst het mijn leven minder. Zelfs toekomstdenken gaat me wat makkelijker af, totdat ik me daar bewust van wordt. Dan speelt het weer op, alsof ik mezelf waarschuw, van pas op. Net als met genieten.
Succes allemaal, hoop dat het jullie ook wat beter gaat. Succes morgen kruidentheetje, en ook ik maak me geen zorgen om jouw bult.
Hebben jullie eigenlijk therapie? Of overwegen jullie dat?
Kruidentheetje, wat goed dat de hypo drie dagen rustig is geweest. Weet je ook hoe dat komt?
Ik ben erg zoekende naar de werking van de hypo. Heb ook rustige en onrustige dagen en wil graag weten hoe ik het rustig kan houden. Denk dat mindfulness me daar wel bij gaat helpen.
Ik wil er van af, soms lijkt het net een doolhof, ben je een heel eind op weg, loop je toch weer vast. Ik blijf zoeken naar de uitgang.
Toch gaat het weer wat beter de laatste tijd. Voel niks raars, maar toch makt voelen me angstig, alsof ik niet goed genoeg voel en er van alles te ontdekken valt.
Niet voelen zal wel de oplossing zijn. En hormonen spelen denk ik ook een rol. Was de eerste vier maanden van zwangershap veel angstiger, nu beheerst het mijn leven minder. Zelfs toekomstdenken gaat me wat makkelijker af, totdat ik me daar bewust van wordt. Dan speelt het weer op, alsof ik mezelf waarschuw, van pas op. Net als met genieten.
Succes allemaal, hoop dat het jullie ook wat beter gaat. Succes morgen kruidentheetje, en ook ik maak me geen zorgen om jouw bult.
Hebben jullie eigenlijk therapie? Of overwegen jullie dat?
woensdag 25 april 2012 om 11:45
@Muurtje,
Ik kan me voorstellen dat je even naar de huisarts gaat voor je vakantie. En het is heel goed van je dat je het bellen zo lang uitgesteld hebt! Gelijk naar de huisarts gaan bij de ontdekking van iets nieuws en engs zal de hypo niet gedeisd houden, die zal alleen nog maar vaker en sneller willen. Er is altijd wel iets aan je lichaam te ontdekken wat nieuw voor je is. Pest is alleen dat wij er ook echt naar zoeken en er is altijd wel iets te vinden. Net zoals die bult in mijn buik, wie weet zit dat ding er al jaren, maar omdat de focus niet op mijn buik lag heb ik het nooit gevoeld. Ik probeer me ook echt te herinneren of ik misschien ooit maanden geleden toch stiekem die bult heb gevoeld, maar me er toen niet bewust van was dat het er niet hoorde. Maar ik weet het echt niet meer.
En nu ik de bult eenmaal ontdekt heb vind ik het moeilijk om er vanaf te blijven. Steeds maar weer controleren; wordt de bult groter? Ik besef ook dat die bult er zit. Ik voel het en heb het ‘idee’ dat hij achter in mijn rug wat klem duwt. Ik zeg bewust ‘idee’ omdat ik dit pas voel sinds ik de bult ontdekt heb, dus waarschijnlijk is het een hersenspinsel of het gevolg van er steeds maar op duwen, ook op mijn rug. Wij hypo’s hebben een gave om ieder plekje, steekje, pijntje, bubbeltje weet ik het wat te voelen. We zijn ons té bewust van wat er in ons lichaam afspeelt is mijn idee.
@kvdt76, ik weet niet precies waarom mijn hypo zo rustig was die 3 dagen. Ik denk dat Moestuintje me even een zetje in de goede richting gaf, soms is die hypo zo overheersend en dan heb ik echt iemand nodig die me even met beide benen op de grond zet.
Ik probeer nu streng voor mezelf te zijn, ik kom ook heel nuchter over bij andere mensen, maar diep van binnen ben ik heel bang. En het is een nare angst. Ik heb ooit last van paniekaanvallen gehad en die angst vond ik toch een stuk beter te handelen. Dat is even een hele heftige uitbraak, ook heel angstaanjagend, maar het lucht wel op zeg maar. Dan is er een duidelijke grens tussen angst en geen-angst. Dit sluimerende gevoel vind ik heel vervelend, want het is continue aanwezig.
Ik heb geen therapie trouwens. Iets met koppigheid.
Ik kan me voorstellen dat je even naar de huisarts gaat voor je vakantie. En het is heel goed van je dat je het bellen zo lang uitgesteld hebt! Gelijk naar de huisarts gaan bij de ontdekking van iets nieuws en engs zal de hypo niet gedeisd houden, die zal alleen nog maar vaker en sneller willen. Er is altijd wel iets aan je lichaam te ontdekken wat nieuw voor je is. Pest is alleen dat wij er ook echt naar zoeken en er is altijd wel iets te vinden. Net zoals die bult in mijn buik, wie weet zit dat ding er al jaren, maar omdat de focus niet op mijn buik lag heb ik het nooit gevoeld. Ik probeer me ook echt te herinneren of ik misschien ooit maanden geleden toch stiekem die bult heb gevoeld, maar me er toen niet bewust van was dat het er niet hoorde. Maar ik weet het echt niet meer.
En nu ik de bult eenmaal ontdekt heb vind ik het moeilijk om er vanaf te blijven. Steeds maar weer controleren; wordt de bult groter? Ik besef ook dat die bult er zit. Ik voel het en heb het ‘idee’ dat hij achter in mijn rug wat klem duwt. Ik zeg bewust ‘idee’ omdat ik dit pas voel sinds ik de bult ontdekt heb, dus waarschijnlijk is het een hersenspinsel of het gevolg van er steeds maar op duwen, ook op mijn rug. Wij hypo’s hebben een gave om ieder plekje, steekje, pijntje, bubbeltje weet ik het wat te voelen. We zijn ons té bewust van wat er in ons lichaam afspeelt is mijn idee.
@kvdt76, ik weet niet precies waarom mijn hypo zo rustig was die 3 dagen. Ik denk dat Moestuintje me even een zetje in de goede richting gaf, soms is die hypo zo overheersend en dan heb ik echt iemand nodig die me even met beide benen op de grond zet.
Ik probeer nu streng voor mezelf te zijn, ik kom ook heel nuchter over bij andere mensen, maar diep van binnen ben ik heel bang. En het is een nare angst. Ik heb ooit last van paniekaanvallen gehad en die angst vond ik toch een stuk beter te handelen. Dat is even een hele heftige uitbraak, ook heel angstaanjagend, maar het lucht wel op zeg maar. Dan is er een duidelijke grens tussen angst en geen-angst. Dit sluimerende gevoel vind ik heel vervelend, want het is continue aanwezig.
Ik heb geen therapie trouwens. Iets met koppigheid.
Uhm... stuff... and things
woensdag 25 april 2012 om 13:03
Ik snap precies wat je bedoeld met dat sluimerende gevoel, heel vervelend. Het beinvloed je gedachten en zorgt voor een vicieuze cirkel. Afleiding helpt nog het beste. Met mindfulness is het soms juist de bedoeling om eens aandachtig naar je gevoel te kijken, objectief. Op de een of andere manier helpt dat ook. Het geoel mag er zijn, maar jij bent zelf niet het gevoel of je gedachten ( of zoiets )
