Psyche
alle pijlers
Ik ben Gaia.
dinsdag 17 juni 2008 om 23:27
Ik ben Gaia, en je ziet het misschien niet.
Ik ben Gaia, en ik studeer en woon in onze hoofdstad.
Ik ben Gaia, en ik maak plezier, ga uit, drink te veel en ben altijd in voor een feestje.
Ik ben Gaia, ik sta altijd voor iedereen klaar.
Ik ben Gaia, ik heb een druk sociaal leven.
Ik ben Gaia, gek op kleren en verslaafd aan schoenen.
Ik ben Gaia, ik wil dokter worden.
Ik ben Gaia, en ik ben me toch zo sterk!
Ik ben Gaia, en ik vecht.
Je ziet het misschien niet. Het valt niet heel erg op dat die ene spijkerbroek de ene week te strak zit, en 2 weken later veel te los.
Je ziet het misschien niet, want in gezelschap eet ik heel gewoon en iedereen weet hoeveel ik van eten houd!
Je ziet niet dat ik mezelf vol prop met alles dat ik maar kan vinden.
Je weet niet dat ik in een half uur tijd 2000 calorieen naar binnen werk. En niemand weet hoe dik ik mezelf voel.
En mama, je weet niet hoe moeilijk ik het heb met het op mezelf wonen. Mama, ik ben helemaal niet 'beter'. En mama, al vind iedereen me mooi; ik vind mezelf zo vet.
Die bloeduitstortinkjes op mijn gezicht komen niet van de buikgriep. En als ik me niet sterk voel, heb ik niet last van mijn maag. Als ik spuug, is het niet omdat ik ziek ben. Het liegen gaat me veel te makkelijk af.
Ik ben Gaia, 1 meter 72 en weeg netjes 64 kilo.
Ik ben Gaia, eigenlijk gaat het helemaal niet goed.
En ik vecht nu al zo lang.
Ik ben Gaia, en ik studeer en woon in onze hoofdstad.
Ik ben Gaia, en ik maak plezier, ga uit, drink te veel en ben altijd in voor een feestje.
Ik ben Gaia, ik sta altijd voor iedereen klaar.
Ik ben Gaia, ik heb een druk sociaal leven.
Ik ben Gaia, gek op kleren en verslaafd aan schoenen.
Ik ben Gaia, ik wil dokter worden.
Ik ben Gaia, en ik ben me toch zo sterk!
Ik ben Gaia, en ik vecht.
Je ziet het misschien niet. Het valt niet heel erg op dat die ene spijkerbroek de ene week te strak zit, en 2 weken later veel te los.
Je ziet het misschien niet, want in gezelschap eet ik heel gewoon en iedereen weet hoeveel ik van eten houd!
Je ziet niet dat ik mezelf vol prop met alles dat ik maar kan vinden.
Je weet niet dat ik in een half uur tijd 2000 calorieen naar binnen werk. En niemand weet hoe dik ik mezelf voel.
En mama, je weet niet hoe moeilijk ik het heb met het op mezelf wonen. Mama, ik ben helemaal niet 'beter'. En mama, al vind iedereen me mooi; ik vind mezelf zo vet.
Die bloeduitstortinkjes op mijn gezicht komen niet van de buikgriep. En als ik me niet sterk voel, heb ik niet last van mijn maag. Als ik spuug, is het niet omdat ik ziek ben. Het liegen gaat me veel te makkelijk af.
Ik ben Gaia, 1 meter 72 en weeg netjes 64 kilo.
Ik ben Gaia, eigenlijk gaat het helemaal niet goed.
En ik vecht nu al zo lang.
dinsdag 8 juli 2008 om 01:55
Weet nog een songtekst van Nathalie Merchant (ik word poetisch zo op de late avond), van de cd Tigerlily. Ietwat ingekort.
I may know the word
I may know the word
but not say it
I may love the fruit
but not taste it.
This may be the hour
something moved me,
something proved me wrong
before night comes
with indifference.
If I'm on my knees and begging now
if I'm on my knees groping in the dark
I'd be praying for deliverence
from the night into the day...
But it's all grey here,
it's all grey to me.
I recognise the walls inside me
I recognise them all
I've paced between them
chasing demons down until they fall.
In fitfull sleep enough to keep
their strength enough to crowl.
Into my head with tangled threads
they riddle me to solve.
Again and again.
I may know the word
I may know the word
but not say it
I may love the fruit
but not taste it.
This may be the hour
something moved me,
something proved me wrong
before night comes
with indifference.
If I'm on my knees and begging now
if I'm on my knees groping in the dark
I'd be praying for deliverence
from the night into the day...
But it's all grey here,
it's all grey to me.
I recognise the walls inside me
I recognise them all
I've paced between them
chasing demons down until they fall.
In fitfull sleep enough to keep
their strength enough to crowl.
Into my head with tangled threads
they riddle me to solve.
Again and again.
dinsdag 8 juli 2008 om 02:23
Hele fijne, ontspannen vakantie gewenst Gaia 
.
En dankjewel voor je lieve woorden Iry
. Idd, ik geloof dat je oma gelijk had en dat de boog enigszins geknapt is voor nu. Ben godvergeten moe.
Daarnaast denk ik dat het het beste is om "leefbaar" voor ogen te houden. En dan steeds een stapje verder met jezelf te komen waardoor dat leefbaar ook zotussendoor weer kritisch bekeken kan worden en misschien ook verandert. Het is een overlevingsstrategie ook al is het er 1 die je sloopt. Er moet iets van zekerheid in jezelf tegenover staan elke keer wanneer je weer een sluiproute dichtgooit denk ik.
En ik begrijp wat je bedoelt Leo. M'n lieve forummama![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
. Ik vond mijzelf soms vroeger hypocriet, zei ik dingen die ik zelf niet eens kon waarmaken. Maar ik besefte toen op een gegeven moment dat ik anderen de liefde en aandacht gaf die ik mijzelf ook zou moeten geven. Dat ik het bij hen wel kon omdat ik hen niet haatte. En dat de dingen die ik anderen wilde geven weer veel zeiden over wat ik mijzelf kon geven. Maar ook dat het de mogelijkheid creeerde om elkaar de liefde en warmte te geven die we onszelf (nog) niet konden geven.
Ik vond het eerder wonderbaarlijk hoeveel liefde er nog kan zitten in mensen die zichzelf zo weinig waard vinden en zichzelf kapot maken. Ik denk dat daar juist ook de mogelijkheid van heling in zit.
Maar ik begrijp je gevoel van eenzaamheid en van dat rottige gevoel dat er geen eind komt aan het dagelijkse geworstel. Een dikke voor je.
.En dankjewel voor je lieve woorden Iry
. Idd, ik geloof dat je oma gelijk had en dat de boog enigszins geknapt is voor nu. Ben godvergeten moe.Daarnaast denk ik dat het het beste is om "leefbaar" voor ogen te houden. En dan steeds een stapje verder met jezelf te komen waardoor dat leefbaar ook zotussendoor weer kritisch bekeken kan worden en misschien ook verandert. Het is een overlevingsstrategie ook al is het er 1 die je sloopt. Er moet iets van zekerheid in jezelf tegenover staan elke keer wanneer je weer een sluiproute dichtgooit denk ik.
En ik begrijp wat je bedoelt Leo. M'n lieve forummama
. Ik vond mijzelf soms vroeger hypocriet, zei ik dingen die ik zelf niet eens kon waarmaken. Maar ik besefte toen op een gegeven moment dat ik anderen de liefde en aandacht gaf die ik mijzelf ook zou moeten geven. Dat ik het bij hen wel kon omdat ik hen niet haatte. En dat de dingen die ik anderen wilde geven weer veel zeiden over wat ik mijzelf kon geven. Maar ook dat het de mogelijkheid creeerde om elkaar de liefde en warmte te geven die we onszelf (nog) niet konden geven.Ik vond het eerder wonderbaarlijk hoeveel liefde er nog kan zitten in mensen die zichzelf zo weinig waard vinden en zichzelf kapot maken. Ik denk dat daar juist ook de mogelijkheid van heling in zit.
Maar ik begrijp je gevoel van eenzaamheid en van dat rottige gevoel dat er geen eind komt aan het dagelijkse geworstel. Een dikke
voor je.
dinsdag 8 juli 2008 om 09:55
Iry, ik heb nog niet eens alles gelezen maar ik grijp nu vast even in
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
Je kwam niet dwingend over. Ab-so-luut niet! Ik lees hier zelf en zou zelf ook graag bijdragen leveren. Omdat ik wéét dat het nut heeft. Voor mezelf en voor anderen. Maar ik vind het moeilijk, omdat ik gewoon soms niet weet wat ik moet zeggen, omdat ik soms een beetje het gevoel heb dat het 'is zoals het is' en ik er meer niet mee kan.
Dat heeft niets met jou of de andere prachtvrouwen hier te maken maar gewoon met mijn gevoel.
Dus nee, je dwong niet en je hoeft dus geen sorry te zeggen (f)
dinsdag 8 juli 2008 om 10:14
Jullie zijn allemaal zo lief, Hanke, Iry, Dubio, Gaia, Loving, Felicia (mijn allerliefste forumkind inderdaad), alle anderen die hier voorbij komen, soms alleen om even lief te zijn.....alleen al daarom is dit een van mijn favoriete topics.
Hanke, je leest teleurstelling en dat klopt hoor. Ik weet niet hoe dat bij jullie werkt maar bij mij werkt de mentale kant van de eetstoornis in een soort van cyclus. Ik weet even niet hoe ik het anders uit moet leggen. Op dit moment bungel ik onderaan het rad van de eetstoornis, ik heb weinig energie om er aan te besteden.
Ik heb het op mijn manier erg druk en ik wil niet de hele tijd bezig zijn met 'wat mag wel en wat mag niet', wat automatisch inhoudt dat alles wat niet mag makkelijker naar binnen gaat dan wanneer ik bovenin het rad van de cyclus zit en ik me meer bewust ben van wat ik al dan niet eet. Vraag me niet waarom, het druk hebben betekent meteen het loslaten van allerlei eetwetten die ik in de loop der jaren heb geleerd.
Herkennen jullie dat op enigerlei wijze?
Dus ja Hanke, daardoor ben ik dan weer teleurgesteld in mezelf en nou ja, de rest wijst zich de weg vanzelf denk ik, dat begrijpen jullie wel.
Ik heb trouwens niet het gevoel dat ik verantwoordelijkheid af moet leggen hoor lieverd, ik illustreerde meer mijn eh....'gedoetje' zeg maar....
En Loving, ja, ik ken alle dranken die je opnoemt net als iedereen hier ben ik een expert op het gebied van eten en drinken. Op het gebied van wat mag wel en wat mag niet zijn we ook allemaar kenners denk ik zo. Het zal ons maar weinig gebeuren dat we moeten zeggen 'hé, nooit geweten!' want we weten het allemaal al. De drankjes die je opnoemt staan hier gezellig koud te zijn in de ijskast. Cola light (blegh), Spa & Fruit (medium lekker) en allerlei andere lighttoestanden maar ik kan er niet blij van worden. Ik drink maar gewoon ijsthee van Lipton, daar zitten ook weinig calorieën in en ik drink thee, hete, met een zoetje 
Iry, je hebt gelijk, we leren van elkaar, je ziet onder ogen dat je niet alleen bent bijvoorbeeld. Maar snap je het als ik zeg dat de strijd toch alleen gestreden moet worden? En dat juist dát me soms zo moedeloos maakt?
Ik zit hier bij de weg helemaal niet wanhopig of dippig achter mijn laptop hoor! Ik ben in een prima humeur. Mijn eetgebeuren is zo ingebakken in mijn leven, ik laat lang niet altijd mijn humeur er meer door beïnvloeden. Het is er altijd, op de achtergrond maar ik kan het uitstekend wegstoppen. Wat ik weer niet moet doen natuurlijk, ik moet juist meer bewust zijn en zo....
Enfin, zo blijft een mens bezig....
Hanke, je leest teleurstelling en dat klopt hoor. Ik weet niet hoe dat bij jullie werkt maar bij mij werkt de mentale kant van de eetstoornis in een soort van cyclus. Ik weet even niet hoe ik het anders uit moet leggen. Op dit moment bungel ik onderaan het rad van de eetstoornis, ik heb weinig energie om er aan te besteden.
Ik heb het op mijn manier erg druk en ik wil niet de hele tijd bezig zijn met 'wat mag wel en wat mag niet', wat automatisch inhoudt dat alles wat niet mag makkelijker naar binnen gaat dan wanneer ik bovenin het rad van de cyclus zit en ik me meer bewust ben van wat ik al dan niet eet. Vraag me niet waarom, het druk hebben betekent meteen het loslaten van allerlei eetwetten die ik in de loop der jaren heb geleerd.
Herkennen jullie dat op enigerlei wijze?
Dus ja Hanke, daardoor ben ik dan weer teleurgesteld in mezelf en nou ja, de rest wijst zich de weg vanzelf denk ik, dat begrijpen jullie wel.
Ik heb trouwens niet het gevoel dat ik verantwoordelijkheid af moet leggen hoor lieverd, ik illustreerde meer mijn eh....'gedoetje' zeg maar....
En Loving, ja, ik ken alle dranken die je opnoemt
net als iedereen hier ben ik een expert op het gebied van eten en drinken. Op het gebied van wat mag wel en wat mag niet zijn we ook allemaar kenners denk ik zo. Het zal ons maar weinig gebeuren dat we moeten zeggen 'hé, nooit geweten!' want we weten het allemaal al. De drankjes die je opnoemt staan hier gezellig koud te zijn in de ijskast. Cola light (blegh), Spa & Fruit (medium lekker) en allerlei andere lighttoestanden maar ik kan er niet blij van worden. Ik drink maar gewoon ijsthee van Lipton, daar zitten ook weinig calorieën in en ik drink thee, hete, met een zoetje Iry, je hebt gelijk, we leren van elkaar, je ziet onder ogen dat je niet alleen bent bijvoorbeeld. Maar snap je het als ik zeg dat de strijd toch alleen gestreden moet worden? En dat juist dát me soms zo moedeloos maakt?
Ik zit hier bij de weg helemaal niet wanhopig of dippig achter mijn laptop hoor! Ik ben in een prima humeur. Mijn eetgebeuren is zo ingebakken in mijn leven, ik laat lang niet altijd mijn humeur er meer door beïnvloeden. Het is er altijd, op de achtergrond maar ik kan het uitstekend wegstoppen. Wat ik weer niet moet doen natuurlijk, ik moet juist meer bewust zijn en zo....
Enfin, zo blijft een mens bezig....
dinsdag 8 juli 2008 om 16:02
:
Ik heb het op mijn manier erg druk en ik wil niet de hele tijd bezig zijn met 'wat mag wel en wat mag niet', wat automatisch inhoudt dat alles wat niet mag makkelijker naar binnen gaat dan wanneer ik bovenin het rad van de cyclus zit en ik me meer bewust ben van wat ik al dan niet eet. Vraag me niet waarom, het druk hebben betekent meteen het loslaten van allerlei eetwetten die ik in dloopder jaren heb geleerd.
Herkennen jullie dat op enigerlei wijze?
Ik heb trouwens niet het gevoel dat ik verantwoordelijkheid af moet leggen hoor lieverd, ik illustreerde meer mijn eh....'gedoetje' zeg maar....
Enfin, zo blijft een mens bezig....
Dat herken ik zeker,
als het "fout"gaat met eten dan eet je alleen maar meer en slechter, gaat het "goed" met eten neigt het bij mij al snel naar het enge. Ik had maatje 34 (soms minder) en voelde me dik en niet geliefd. Sinds ik mijn vriend heb leren kennen heb ik liefde maar ook maat 44.
De buitenwereld denkt dat ik me mooi en sexy voel, zo doe ik me ook voor. Ook naar mijn vriend toe die mij ook mooi en sexy vind.
zondag 13 juli 2008 om 17:30
Goed lieve schat
Naar aanleiding van een ander topic heb ik alleen besloten niet meer over mijn problemen te schrijven hier of waar dan ook op dit forum. Hier ben ik Leo, zonder uiterlijk, zonder gezicht en dat wil ik blijven. Ik wil niet Leo met 'het bepaalde probleem' zijn.
Ik hoop dat jullie me mijn afvalligheid (wat een woordspeling zou kunnen zijn) vergeven.
(f)
Naar aanleiding van een ander topic heb ik alleen besloten niet meer over mijn problemen te schrijven hier of waar dan ook op dit forum. Hier ben ik Leo, zonder uiterlijk, zonder gezicht en dat wil ik blijven. Ik wil niet Leo met 'het bepaalde probleem' zijn.
Ik hoop dat jullie me mijn afvalligheid (wat een woordspeling zou kunnen zijn) vergeven.
(f)
zondag 13 juli 2008 om 21:03
Het is je goed recht maar ik denk eerlijk gezegd dat je voor iedereen gewoon Leo blijft, ook als je bepaalde problemen hebt.
Je hoeft geen voorbeeldfunctie te vervullen, je mag gewoon mens en vrouw zijn met alles d'rop en d'ran. Je bent vanzelfsprekend inspirerend in mijn ogen, hoe dan ook
.Als ik het verkeerd begrepen heb, excuses. Ik weet niet nav welk topic je dit hebt besloten, er kunnen natuurlijk hele andere redenen aan ten grondslag liggen.
Iig een dikke
.Verder trouwens alles goed? Ik zat gisteren aan je te denken, dat je zo "stil" bent de laatste tijd. Ik hoop dat je het lekker druk hebt en dat dat de reden is, niet iets van zorgen. Niet om je te dwingen om meer te posten trouwens
.
.
zondag 13 juli 2008 om 22:16
Feliciaatje zou je me even willen mailen op eleonora-vandebeo@live.nl?
Zomaar hoor, niks geheims of zo, om even bij te tetteren als forummoeder en dochter
Zomaar hoor, niks geheims of zo, om even bij te tetteren als forummoeder en dochter
zondag 13 juli 2008 om 22:43
Liev iry, ik lees hier (meestal stil en niet steeds up to date) mee op het topic.
Ik heb moeten huilen om deze post van je. Vooral het stukje over flirten met de dood en je kinderen. Au. Het raakt echt iets in me. Wát een liefde er van uitstraalt voor je kinderen en de worsteling verder.
Ik heb heel veel bewondering voor je en ook voor de andere meiden die hier zo dapper hun verhaal vertellen.
maandag 14 juli 2008 om 04:01
*
" Ik vraag je of je wist wat je deed toen je het kind ging gebruiken als vrouw.
En hoe lukt het je?
Waar lag de grens waar je te ver ging en niet meer stopte.
En ja ik wist het,ik voelde het maar ik zei niets.
De grens was lang een grijs gebied,het balanceerde tussen goed en fout.
Ik wist het,maar niet wanneer ik het moest zeggen.
Je ging goed fout,heel vaak
En het fout ging voor jou lange tijd goed.
Maar weet je,het gaat met mij al een lange tijd niet goed,door jouw fout.
Ik vraag mij af,wist je wat je deed?
Ik zou het je willen zeggen.
Ik zou willen zeggen dat je mijn lichaam van mij afpakte.
Dat lichaam waar ik het fout al jaren van probeer af te spoelen.
Dat lichaam wat ik zo haat waardoor ik wil dat het verdwijnt.
Weet je dat ik mijn emoties zo heb moeten bedwingen dat ik ze nu niet meer kan reguleren?
Ik weet niet hoe.
Ze zijn er wel,ik hoor ze namelijk.
Ja ik hoor ze,en weet je ze zijn niet echt aardig.
Ze zijn woedend.........op mij.
Bij alles wat ik denk,wat ik doe,wat ik voel schreeuwen ze mij toe.
Dus ik doe maar bijna niets meer.
Dat voelen en denken wil ik ook liever niet.
Dat is moeilijk,maar daar heb ik mijn halve leven al een truukje voor.
Alleen dat truukje,wat zo goed leek te werken.
Dat werkt niet meer zo goed.
Maar dat truukje zit nu vast in mijn hoofd,naast jou.
En dat is best druk in mijn hoofd.
Mijn hoofd wil ik nu ook liever niet meer hebben.
Er blijft daarom maar weinig over van mij.
Wist je dat? dat dat de gevolgen werden?
Vast niet.
Ik ook niet hoor.
Ik zou het je wel willen zeggen.
Of nee,........toch niet.
Want je bent uit mijn leven,dat kon gelukkig,dat was zelfs heel simpel.
Je was namelijk maar zomaar iemand.
En toch,zomaar iemand,heb je zoveel invloed op mijn leven dat ik je niet zomaar iemand kan noemen.
Maar vrees niet zomaar iemand,
ik vertel niets zodat je toch zomaar iemand blijft.
Ik zou namelijk zoveel mensen boos maken en verdriet doen.
En boos en verdrietig zijn is heel naar.
Dat weet ik namelijk.
Dus blijf jij maar zomaar iemand.
Dan blijf ik niemand oke?"
*
" Ik vraag je of je wist wat je deed toen je het kind ging gebruiken als vrouw.
En hoe lukt het je?
Waar lag de grens waar je te ver ging en niet meer stopte.
En ja ik wist het,ik voelde het maar ik zei niets.
De grens was lang een grijs gebied,het balanceerde tussen goed en fout.
Ik wist het,maar niet wanneer ik het moest zeggen.
Je ging goed fout,heel vaak
En het fout ging voor jou lange tijd goed.
Maar weet je,het gaat met mij al een lange tijd niet goed,door jouw fout.
Ik vraag mij af,wist je wat je deed?
Ik zou het je willen zeggen.
Ik zou willen zeggen dat je mijn lichaam van mij afpakte.
Dat lichaam waar ik het fout al jaren van probeer af te spoelen.
Dat lichaam wat ik zo haat waardoor ik wil dat het verdwijnt.
Weet je dat ik mijn emoties zo heb moeten bedwingen dat ik ze nu niet meer kan reguleren?
Ik weet niet hoe.
Ze zijn er wel,ik hoor ze namelijk.
Ja ik hoor ze,en weet je ze zijn niet echt aardig.
Ze zijn woedend.........op mij.
Bij alles wat ik denk,wat ik doe,wat ik voel schreeuwen ze mij toe.
Dus ik doe maar bijna niets meer.
Dat voelen en denken wil ik ook liever niet.
Dat is moeilijk,maar daar heb ik mijn halve leven al een truukje voor.
Alleen dat truukje,wat zo goed leek te werken.
Dat werkt niet meer zo goed.
Maar dat truukje zit nu vast in mijn hoofd,naast jou.
En dat is best druk in mijn hoofd.
Mijn hoofd wil ik nu ook liever niet meer hebben.
Er blijft daarom maar weinig over van mij.
Wist je dat? dat dat de gevolgen werden?
Vast niet.
Ik ook niet hoor.
Ik zou het je wel willen zeggen.
Of nee,........toch niet.
Want je bent uit mijn leven,dat kon gelukkig,dat was zelfs heel simpel.
Je was namelijk maar zomaar iemand.
En toch,zomaar iemand,heb je zoveel invloed op mijn leven dat ik je niet zomaar iemand kan noemen.
Maar vrees niet zomaar iemand,
ik vertel niets zodat je toch zomaar iemand blijft.
Ik zou namelijk zoveel mensen boos maken en verdriet doen.
En boos en verdrietig zijn is heel naar.
Dat weet ik namelijk.
Dus blijf jij maar zomaar iemand.
Dan blijf ik niemand oke?"
*
maandag 14 juli 2008 om 05:04
maandag 14 juli 2008 om 05:13
dinsdag 15 juli 2008 om 16:49
iry ik leef met je mee. Ik heb je verhaal huilend gelezen. wat erg dat dit jou is overkomen. Dit had nooit mogen gebeuren.
Heel erg knap dat je het toch hebt opgeschreven dat terwijl ik snap, dat je angst kunt hebben, om juist nu weer de bocht uit te vliegen.
Heel veel kracht en sterkte voor jou. En hulp want ik begrijp werkelijk niet dat mensen jou geen hulp hebben geboden. Dat ze jou hebben gezegd: dat ze hun handen er niet aan wilden branden. En ergste daarvan: dat je ook gelooft dat er geen hulp is voor jou.
Heel erg knap dat je het toch hebt opgeschreven dat terwijl ik snap, dat je angst kunt hebben, om juist nu weer de bocht uit te vliegen.
Heel veel kracht en sterkte voor jou. En hulp want ik begrijp werkelijk niet dat mensen jou geen hulp hebben geboden. Dat ze jou hebben gezegd: dat ze hun handen er niet aan wilden branden. En ergste daarvan: dat je ook gelooft dat er geen hulp is voor jou.
donderdag 17 juli 2008 om 01:32
Hoi Lieverds.
Wat een lieve knuffels allemaal,dat doet mij oprecht goed.
Tsja,mijn verhaal.
Ik vind het zelf ook heel heftig om het terug te zien.
Het deed mij op dat moment goed om het eens op te schrijven.
Of beter gezegd,om het te delen omdat het in mijn leven eigenlijk een groot geheim is.
Ik ben dan ook erg aan het twijfelen of ik het wil/kan laten staan.
Misschien is het verstandiger om het te verwijderen,ik ben er nog niet uit.
Toch ondoordacht gepost? Of juist fijn om even iets te delen?
Ik weet het niet.
Lieve Elmervrouw en Appeltjesgroen,ik hoop niet dat ik jullie erg van slag heb gemaakt door mijn verhaal.
Dat door de herkenning die erin zit voor jullie ik een te gevoelig punt raak.
Dat punt heb ik denk ik toch geraakt bij jullie en dat spijt mij eigenlijk wel.
Beter was het om het toch niet te posten,ik neig er toch naar om het weg te halen.
Een hele dikke knuffel voor jullie ( zit weer eens zonder smileyfunctie te typen,maar denk het lieve knuffelpoppetje hier en het roosje).
Lieve claire!.
Dank je voor je lieve post,
Tsja,geen hulp,ik weet het zelf ook niet meer.
Ik ben ook wel een beetje therapie moe.
Ook dikke knuffel voor jou.
En daf!! Jij ook.
Niets is banaal wat je schrijft hoor.
Satine,lief van je dat je meeleefd op dit topic hier.
@ Elmervrouw.
Ik weet eigenlijk niet hoe het nu met mij gaat.
wel oke even geloof ik.
Ik heb een paar dagen na mijn post wel een paar flinke huildagen gehad.
Nog nooit heb ik dit zo verwoord voor mijzelf.
Meestal klap ik dicht.
Ik denk ook niet dat ik er wat mee ga doen.
Het is goed zo voor nu.
Het verhaal blijft bij mij ook in mijn hoofd spoken,maar meer met verbazing ofzo.
Ik kan het niet goed uitleggen.
Ik ben wel toe aan rust vooral voor mijn lijfje en minder spanning in mijn leven.
Maar hoe? Er valt weinig meer te schrappen uit mijn leven. Het meeste is al gedaan.
In ieder geval,het is okè hier.
Jullie zijn lieverds.
(hoewel ik de aandacht heel fijn vind word ik er ook een beetje verlegen van,heel dubbel)
Ieder woord van jullie vind ik mooi om te lezen.
Wat een lieve knuffels allemaal,dat doet mij oprecht goed.
Tsja,mijn verhaal.
Ik vind het zelf ook heel heftig om het terug te zien.
Het deed mij op dat moment goed om het eens op te schrijven.
Of beter gezegd,om het te delen omdat het in mijn leven eigenlijk een groot geheim is.
Ik ben dan ook erg aan het twijfelen of ik het wil/kan laten staan.
Misschien is het verstandiger om het te verwijderen,ik ben er nog niet uit.
Toch ondoordacht gepost? Of juist fijn om even iets te delen?
Ik weet het niet.
Lieve Elmervrouw en Appeltjesgroen,ik hoop niet dat ik jullie erg van slag heb gemaakt door mijn verhaal.
Dat door de herkenning die erin zit voor jullie ik een te gevoelig punt raak.
Dat punt heb ik denk ik toch geraakt bij jullie en dat spijt mij eigenlijk wel.
Beter was het om het toch niet te posten,ik neig er toch naar om het weg te halen.
Een hele dikke knuffel voor jullie ( zit weer eens zonder smileyfunctie te typen,maar denk het lieve knuffelpoppetje hier en het roosje).
Lieve claire!.
Dank je voor je lieve post,
Tsja,geen hulp,ik weet het zelf ook niet meer.
Ik ben ook wel een beetje therapie moe.
Ook dikke knuffel voor jou.
En daf!! Jij ook.
Niets is banaal wat je schrijft hoor.
Satine,lief van je dat je meeleefd op dit topic hier.
@ Elmervrouw.
Ik weet eigenlijk niet hoe het nu met mij gaat.
wel oke even geloof ik.
Ik heb een paar dagen na mijn post wel een paar flinke huildagen gehad.
Nog nooit heb ik dit zo verwoord voor mijzelf.
Meestal klap ik dicht.
Ik denk ook niet dat ik er wat mee ga doen.
Het is goed zo voor nu.
Het verhaal blijft bij mij ook in mijn hoofd spoken,maar meer met verbazing ofzo.
Ik kan het niet goed uitleggen.
Ik ben wel toe aan rust vooral voor mijn lijfje en minder spanning in mijn leven.
Maar hoe? Er valt weinig meer te schrappen uit mijn leven. Het meeste is al gedaan.
In ieder geval,het is okè hier.
Jullie zijn lieverds.
(hoewel ik de aandacht heel fijn vind word ik er ook een beetje verlegen van,heel dubbel)
Ieder woord van jullie vind ik mooi om te lezen.
donderdag 17 juli 2008 om 01:55
Hey lieve Iry,
Laat het alsjeblieft staan als je dat wil. Ik vind het zo aangrijpend, ik heb het meerdere malen gelezen en het heeft me diep geraakt. Zo eerlijk, zo zuiver.
Ik wist niet goed wat ik moest zeggen gisteren toen ik het las, ik heb het met me meegenomen. En ik wilde dat ik je een echte kon geven.
Laat het alsjeblieft staan als je dat wil. Ik vind het zo aangrijpend, ik heb het meerdere malen gelezen en het heeft me diep geraakt. Zo eerlijk, zo zuiver.
Ik wist niet goed wat ik moest zeggen gisteren toen ik het las, ik heb het met me meegenomen. En ik wilde dat ik je een echte
kon geven.
