Psyche
alle pijlers
Ik ben zo bang: is de kanker terug?
woensdag 4 februari 2009 om 11:19
Vier jaar geleden, op mijn 28ste, kreeg ik borstkanker. Uitgezaaid en al. Ik had 5% kans om langer dan een jaar in leven te blijven en dat is gelukt, ik ben er nog steeds, ik heb een "nieuw" leven opgebouwd.
In een ander land, met een lieve man, weer met een eigen bedrijfje. In september van dit jaar zou het precies 5 jaar geleden zijn dat ik de diagnose kreeg: 5 jaar is voor kankerpatienten de magische grens, ik leefde er zo ontzettend naar toe.
Mijn man en ik zijn aan het proberen een kind te krijgen ook, alles leek perfect, de chemo een nare droom, de littekens vervaagd van rood naar wit, ik was weer beter.
Tot ik gisteren naar het ziekenhuis moest voor een probleem met mijn ene borst, gescheurde spier, prothese zat niet goed. Scan gehad dus. En toen zag de radioloog iets op mijn ribben. Iets dat er een jaar geleden nog niet zat. Op twee plaatsen, net achter mijn borst.
Maandag moet ik terug voor een botscan en ik ben zo bang, zo bang, ik weet niet waar ik met mezelf naartoe moet.
Er gaat van alles door mijn hoofd: ik wil niet wéér alles kwijtraken, niet wéér door die hel, niet wéér ziek zijn. Ik wil een kind en een gezin en gezond zijn, genieten en werken en van mijn man houden.
Ik heb sinds gisteren het gevoel dat ik in een bubbel zit: ik ben hele uren kwijt met staren naar de muur zonder dat ik het doorheb, ik moet twee keer vragen of hij het herhaalt als mijn man iets zegt, ik ben weggeblazen.
En de vraag is niet op zijn plaats, dat heb ik al lang geleerd, maar ik kan het niet helpen: waarom? waarom ik? Waarom nu? WAAROM?
Ik ben al zo veel kwijt, mijn ouders, mijn oude leven, mijn uiterlijk, mijn lichaam zoals het was. Waarom dan wéér? Net nu alles weer op de been is, mijn bedrijf, mijn leven, mijn lijf, WAAROM nou?
Ik probeer mezelf te kalmeren door te zeggen dat het nog niet zéker is, maandag pas weten we definitief of het zo erg is als ik denk.
Maar ik heb het gezicht van de radioloog gezien, ik heb de houding van de verpleegster zien veranderen voor en na de scan. Ik heb de woorden van de radioloog gehoord en het kan niet veel anders zijn dan die rotziekte, die ziekte die mijn moeder en tante en oma heeft geclaimd, waar ik de enige overlevende van leek te zijn.
Ik heb het echt nodig om dit kwijt te kunnen. Mijn man is bijna net zo geschokt als ik maar hij houdt vast aan maandag, aan dat het misschien toch iets anders is. En ik heb eigenlijk geen hoop meer.
Dit topic hoort misschien op Gezondheid, maar ik wil het niet hebben over de ziekte zelf. Wel over de angst en de depressie en de verwarring die het met zich meebrengt.
En ik wil het eigenlijk gewoon kwijt hier, meer niet.
In een ander land, met een lieve man, weer met een eigen bedrijfje. In september van dit jaar zou het precies 5 jaar geleden zijn dat ik de diagnose kreeg: 5 jaar is voor kankerpatienten de magische grens, ik leefde er zo ontzettend naar toe.
Mijn man en ik zijn aan het proberen een kind te krijgen ook, alles leek perfect, de chemo een nare droom, de littekens vervaagd van rood naar wit, ik was weer beter.
Tot ik gisteren naar het ziekenhuis moest voor een probleem met mijn ene borst, gescheurde spier, prothese zat niet goed. Scan gehad dus. En toen zag de radioloog iets op mijn ribben. Iets dat er een jaar geleden nog niet zat. Op twee plaatsen, net achter mijn borst.
Maandag moet ik terug voor een botscan en ik ben zo bang, zo bang, ik weet niet waar ik met mezelf naartoe moet.
Er gaat van alles door mijn hoofd: ik wil niet wéér alles kwijtraken, niet wéér door die hel, niet wéér ziek zijn. Ik wil een kind en een gezin en gezond zijn, genieten en werken en van mijn man houden.
Ik heb sinds gisteren het gevoel dat ik in een bubbel zit: ik ben hele uren kwijt met staren naar de muur zonder dat ik het doorheb, ik moet twee keer vragen of hij het herhaalt als mijn man iets zegt, ik ben weggeblazen.
En de vraag is niet op zijn plaats, dat heb ik al lang geleerd, maar ik kan het niet helpen: waarom? waarom ik? Waarom nu? WAAROM?
Ik ben al zo veel kwijt, mijn ouders, mijn oude leven, mijn uiterlijk, mijn lichaam zoals het was. Waarom dan wéér? Net nu alles weer op de been is, mijn bedrijf, mijn leven, mijn lijf, WAAROM nou?
Ik probeer mezelf te kalmeren door te zeggen dat het nog niet zéker is, maandag pas weten we definitief of het zo erg is als ik denk.
Maar ik heb het gezicht van de radioloog gezien, ik heb de houding van de verpleegster zien veranderen voor en na de scan. Ik heb de woorden van de radioloog gehoord en het kan niet veel anders zijn dan die rotziekte, die ziekte die mijn moeder en tante en oma heeft geclaimd, waar ik de enige overlevende van leek te zijn.
Ik heb het echt nodig om dit kwijt te kunnen. Mijn man is bijna net zo geschokt als ik maar hij houdt vast aan maandag, aan dat het misschien toch iets anders is. En ik heb eigenlijk geen hoop meer.
Dit topic hoort misschien op Gezondheid, maar ik wil het niet hebben over de ziekte zelf. Wel over de angst en de depressie en de verwarring die het met zich meebrengt.
En ik wil het eigenlijk gewoon kwijt hier, meer niet.
dinsdag 18 augustus 2009 om 14:07
Pips precies hoe je het zegt. Het is hoe je ermee omgaat.
Robo het vervellen van je voeten!! Smeer je niet teveel? Rare vraag misschien maar ik ben bij manlief gestopt met smeren omdat zijn voeten er heel zacht van werden en ook gingen vervellen en hij er nog meer last van kreeg. Zonder smeren ging het daadwerkelijk beter.
Robo het vervellen van je voeten!! Smeer je niet teveel? Rare vraag misschien maar ik ben bij manlief gestopt met smeren omdat zijn voeten er heel zacht van werden en ook gingen vervellen en hij er nog meer last van kreeg. Zonder smeren ging het daadwerkelijk beter.
dinsdag 18 augustus 2009 om 16:54
Hai lieve Robo,,
Heb je hele topic gelezen, niet alle reacties eerlijk gezegd,want dan had ik hier overmorgen nog gezeten.
Wel al jouw postings, en gos meis, wat heb jij wat voor je kiezen gekregen, ongeloofelijk.
En wat een moed, doorzettingsvermogen, en kracht draag jij uit.
Maar ook je "zwakke",momenten, durf je bespreekbaar te maken, en daar is mijn inziens ook veel moed voor nodig.
Het gevaar is nog steeds niet geweken, begrijp ik, en je vecht met hand en tand.Heel veel bewondering heb ik daarvoor.
Fijn dat Senegal niet door gaat, ik schrok mij een hoedtje toen ik dat las.En fijn, dat er voor manlief een betere oplossing is gekomen.
Jullie hebben die mooie fruitboompjes toch niet voor niets gepland?.
Dat je forummer vd maand bent geworden, verdien je dubbel en dwars.En wat begrijp ik je teleurstelling betreffende je abonnement.
Als ik je niet beledig,(dat is het laatste wat ik zou willen),bied ik je bij deze een levenslang abonnement op Viva aan.
Bruintje Binkie kan dat best trekken, lieve meid, en als ik jou daar blij mee kan maken zou ik dat heel graag voor je doen.
Verder,wil ik je natuurlijk heel veel sterkte, en kracht voor de toekomst toewensen, je vecht nu zo lang ,betere tijden kunnen nu niet uitblijven.
Ik worstel met de gedachte, je iets over mijn leven, met deze verschrikkelijke ziekte te vertellen.Ik ben bang dat het niet gepast is op dit moment.
Het gaat hier niet over mij.
De beschrijving van je jeugd heb ik huilend gelezen.
Hier herken ik heel veel in van mijn eigen jeugd.( voorzover je al van een jeugd...kunt spreken.
Het heeft mij diep geraakt.
Het verbrandden van de envelop met de fotoos,.........hartverscheurend,maar wat een dappere daad van je.
Ook ik heb afscheid genomen van mijn broer.Het enige familielid wat ik nog heb.En zo is er niemand meer die nog weet,hoe je als kind was,(althans, met wie je er over kunt praten).Met wie je herinneringen aan vroeger kunt ophalen.Misschien ook maar beter zo. Maar ondanks, dat ik er nooit spijt van heb gehad, en het is al jaren geleden hoor, zit er toch een groef op je ziel, die niets of niemand weg kan wrijven. Maar het zij zo.
Meidje ,ik eindig mijn posting met een hele dikke virtuele knuffel, pak goed je rust, geniet van jezelf, je "goede" momenten, je man, je snuit, en niet te vergeten Tic en Tac.
And keep your sunny side Up!!!!! Je bent er een meester in.
Chapeau!!!!
liefs binkie.
Heb je hele topic gelezen, niet alle reacties eerlijk gezegd,want dan had ik hier overmorgen nog gezeten.
Wel al jouw postings, en gos meis, wat heb jij wat voor je kiezen gekregen, ongeloofelijk.
En wat een moed, doorzettingsvermogen, en kracht draag jij uit.
Maar ook je "zwakke",momenten, durf je bespreekbaar te maken, en daar is mijn inziens ook veel moed voor nodig.
Het gevaar is nog steeds niet geweken, begrijp ik, en je vecht met hand en tand.Heel veel bewondering heb ik daarvoor.
Fijn dat Senegal niet door gaat, ik schrok mij een hoedtje toen ik dat las.En fijn, dat er voor manlief een betere oplossing is gekomen.
Jullie hebben die mooie fruitboompjes toch niet voor niets gepland?.
Dat je forummer vd maand bent geworden, verdien je dubbel en dwars.En wat begrijp ik je teleurstelling betreffende je abonnement.
Als ik je niet beledig,(dat is het laatste wat ik zou willen),bied ik je bij deze een levenslang abonnement op Viva aan.
Bruintje Binkie kan dat best trekken, lieve meid, en als ik jou daar blij mee kan maken zou ik dat heel graag voor je doen.
Verder,wil ik je natuurlijk heel veel sterkte, en kracht voor de toekomst toewensen, je vecht nu zo lang ,betere tijden kunnen nu niet uitblijven.
Ik worstel met de gedachte, je iets over mijn leven, met deze verschrikkelijke ziekte te vertellen.Ik ben bang dat het niet gepast is op dit moment.
Het gaat hier niet over mij.
De beschrijving van je jeugd heb ik huilend gelezen.
Hier herken ik heel veel in van mijn eigen jeugd.( voorzover je al van een jeugd...kunt spreken.
Het heeft mij diep geraakt.
Het verbrandden van de envelop met de fotoos,.........hartverscheurend,maar wat een dappere daad van je.
Ook ik heb afscheid genomen van mijn broer.Het enige familielid wat ik nog heb.En zo is er niemand meer die nog weet,hoe je als kind was,(althans, met wie je er over kunt praten).Met wie je herinneringen aan vroeger kunt ophalen.Misschien ook maar beter zo. Maar ondanks, dat ik er nooit spijt van heb gehad, en het is al jaren geleden hoor, zit er toch een groef op je ziel, die niets of niemand weg kan wrijven. Maar het zij zo.
Meidje ,ik eindig mijn posting met een hele dikke virtuele knuffel, pak goed je rust, geniet van jezelf, je "goede" momenten, je man, je snuit, en niet te vergeten Tic en Tac.
And keep your sunny side Up!!!!! Je bent er een meester in.
Chapeau!!!!
liefs binkie.
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
dinsdag 18 augustus 2009 om 18:14
Hee
Fijn dat het weer wat beter gaat met je. Maareh sommige topics kun je beter niet lezen. Hoe kan iemand die helemaal niet ziek is (zo begreep ik het sorry als ik het fout heb) nou kiezen tussen het een of het ander. Het gaat niet om kiezen, het gaat om overleven.
(ik denk dat ik maar eens een topic ga openen met zo'n mooie poll erin waar mensen kunnen invullen welk lichaamsdeel ze het minst graag kwijt willen) (zal ik de optie kleineteennagel erbij zetten want je weet maar nooit?)
Luonto echt dat je nog bezig bent met je studie!
Verder ben ik het even kwijt, lastig die 2e pagina...
Fijn dat het weer wat beter gaat met je. Maareh sommige topics kun je beter niet lezen. Hoe kan iemand die helemaal niet ziek is (zo begreep ik het sorry als ik het fout heb) nou kiezen tussen het een of het ander. Het gaat niet om kiezen, het gaat om overleven.
(ik denk dat ik maar eens een topic ga openen met zo'n mooie poll erin waar mensen kunnen invullen welk lichaamsdeel ze het minst graag kwijt willen) (zal ik de optie kleineteennagel erbij zetten want je weet maar nooit?)
Luonto echt dat je nog bezig bent met je studie!
Verder ben ik het even kwijt, lastig die 2e pagina...
woensdag 19 augustus 2009 om 09:03
Wat een mooie post Binki!
Ben je alweer wat aangesterkt Robo? Was blij te horen dat het vooruit ging! De zwaarste dagen zouden nu wel zo'n beetje achter de rug moeten zijn toch?
(weet je wat het is Zoebie, het ging er in dat topic heel even over dat je een keuze hebt. Maar die keuze heb je op dat moment niet meer.
Ik vind het net alsof je moet kiezen tussen blind of doof. Mijn broer raakte vijf jaar geleden zijn beenfunctie kwijt en was blij dat hij bij dat ongeluk niet zijn armfunctie was kwijtgeraakt (of geen hersenbeschadiging had opgelope, for that matter). Alles is relatief. Als je hem een jaar daarvoor had gevraagd: je benen of je armen had hij als hardlooptalent waarschijnlijk het laatste gezegd. Maar die keuze krijg je niet, je moet het doen met dat wat je te verstouwen krijgt.
Robo had het niet voor het kiezen, want die verloor het allebei. Zoals haar reactie op Arwen al zei: allebei tijdelijk, maar het wordt nooit meer echt. Uiterlijk wel, maar innerlijk en gevoelsmatig (letterlijk) niet. Arwen deed het voorkomen als: als ik kanker heb, kies ik ervoor mijn haar te houden, mijn borsten niet. Hoewel haar uitleg alles wel heeft genuanceerd, dat was fijn om te lezen. De reactie van Robo erop ook. Toch weer verhelderend. En fijn dat mensen over het algemeen de tijd voor elkaar nemen hier. Het zou vervelend zijn als iedereen met wrok zou blijven rondlopen, omdat je niet naar elkaar wilt luisteren. Was een grote opluchting om te lezen!)
(het is trouwens heel erg, maar het is voor het eerst dat een post van HPL me bijblijft én lief is. Het spijt me Pippi... Maar je bent wel weer een aantal treetjes gestegen. Ik dacht dat je zo'n harde, fellle tante was, ben blij dat je dat een beetje hebt afgezwakt )
Voor zover mijn nogal off-topic post
Ben je alweer wat aangesterkt Robo? Was blij te horen dat het vooruit ging! De zwaarste dagen zouden nu wel zo'n beetje achter de rug moeten zijn toch?
(weet je wat het is Zoebie, het ging er in dat topic heel even over dat je een keuze hebt. Maar die keuze heb je op dat moment niet meer.
Ik vind het net alsof je moet kiezen tussen blind of doof. Mijn broer raakte vijf jaar geleden zijn beenfunctie kwijt en was blij dat hij bij dat ongeluk niet zijn armfunctie was kwijtgeraakt (of geen hersenbeschadiging had opgelope, for that matter). Alles is relatief. Als je hem een jaar daarvoor had gevraagd: je benen of je armen had hij als hardlooptalent waarschijnlijk het laatste gezegd. Maar die keuze krijg je niet, je moet het doen met dat wat je te verstouwen krijgt.
Robo had het niet voor het kiezen, want die verloor het allebei. Zoals haar reactie op Arwen al zei: allebei tijdelijk, maar het wordt nooit meer echt. Uiterlijk wel, maar innerlijk en gevoelsmatig (letterlijk) niet. Arwen deed het voorkomen als: als ik kanker heb, kies ik ervoor mijn haar te houden, mijn borsten niet. Hoewel haar uitleg alles wel heeft genuanceerd, dat was fijn om te lezen. De reactie van Robo erop ook. Toch weer verhelderend. En fijn dat mensen over het algemeen de tijd voor elkaar nemen hier. Het zou vervelend zijn als iedereen met wrok zou blijven rondlopen, omdat je niet naar elkaar wilt luisteren. Was een grote opluchting om te lezen!)
(het is trouwens heel erg, maar het is voor het eerst dat een post van HPL me bijblijft én lief is. Het spijt me Pippi... Maar je bent wel weer een aantal treetjes gestegen. Ik dacht dat je zo'n harde, fellle tante was, ben blij dat je dat een beetje hebt afgezwakt )
Voor zover mijn nogal off-topic post
woensdag 19 augustus 2009 om 09:53
Hoi allemaal,
weer een nieuwe dag en wéér niet geslapen van die grmbl rotopvliegers, ik hoop écht dat dat nieuwe medicijn aanslaat!!!
Binkie, wat een lieve, lieve post. Dankjewel daarvoor. Toen ik las dat je dingen herkende in mijn jeugd én ook afscheid hebt genomen van je enige broer.... dat maakt wel wat los in mij.
Precies wat je zegt, er is nu niemand meer die weet hoe het vroeger was.
Soms, als ik mijn man iets vertel over vroeger en hij kijkt een beetje zo van" nou ja, zò erg zal het wel niet zijn geweest", dan wil ik soms bijna mijn broers bellen zodat hij het ze kan vragen.
Maar goed, het is wat het is. Maar makkelijk is het niet.
Vandaag is het hier ineens bloedheet, het wordt 32 graden, dus ik hoef eindelijk mijn fleecejack niet meer aan !!
Ik vind HPL wel vaker ineens heel lief Ingmagh
Nou, even lekker in de tuin zitten en hopelijk een minder emotionele dag dan gisteren.
weer een nieuwe dag en wéér niet geslapen van die grmbl rotopvliegers, ik hoop écht dat dat nieuwe medicijn aanslaat!!!
Binkie, wat een lieve, lieve post. Dankjewel daarvoor. Toen ik las dat je dingen herkende in mijn jeugd én ook afscheid hebt genomen van je enige broer.... dat maakt wel wat los in mij.
Precies wat je zegt, er is nu niemand meer die weet hoe het vroeger was.
Soms, als ik mijn man iets vertel over vroeger en hij kijkt een beetje zo van" nou ja, zò erg zal het wel niet zijn geweest", dan wil ik soms bijna mijn broers bellen zodat hij het ze kan vragen.
Maar goed, het is wat het is. Maar makkelijk is het niet.
Vandaag is het hier ineens bloedheet, het wordt 32 graden, dus ik hoef eindelijk mijn fleecejack niet meer aan !!
Ik vind HPL wel vaker ineens heel lief Ingmagh
Nou, even lekker in de tuin zitten en hopelijk een minder emotionele dag dan gisteren.
woensdag 19 augustus 2009 om 10:17
Hey lieve robo, heel veel sterkte in deze zwarte tijd. Wat ontzettend vervelend allemaal.
Mijn broer heeft ook kanker (gehad), maar wonder boven wonder bleek er kortgeleden geen activiteit meer te zijn.
nu moet hij nog wel zijn chemo's afmaken.
Ik hoop echt voor je dat de bestralingen zullen werken & dat dat nieuwe medicijn aanstlaan en dat je weer beter mag worden.
Maar blijf volhouden, ondanks alles!!!
Mijn broer heeft ook kanker (gehad), maar wonder boven wonder bleek er kortgeleden geen activiteit meer te zijn.
nu moet hij nog wel zijn chemo's afmaken.
Ik hoop echt voor je dat de bestralingen zullen werken & dat dat nieuwe medicijn aanstlaan en dat je weer beter mag worden.
Maar blijf volhouden, ondanks alles!!!
woensdag 19 augustus 2009 om 10:42
O Robo, wat sneu Tic en Tac uit elkaar............. in de natuur gaat het vaak wel samen, maar een kooi is dan toch te klein voor twee hamstertjes. Jammer hoor ik had het zo gehoopt.
Wilde ook niet belerend overkomen door te zeggen dat het niet goed zou gaan, maar vond het toch beter om het wel te zeggen.
Vreselijk dat je zo slecht slaapt, die opvliegers zijn een crime bah. Is het meer dan alleen maar de warmte? Bij mij hielp weleens een koele fles uit de koelkast naast mijn bed. Die hield ik ergens tegen me aan als het te gek werd. Dan zo zen mogelijk zien te liggen.
Het zal wel niet te vergelijken zijn. maar ik wil het je toch niet onthouden.
Wat kan dat domme geblaat soms hard aankomen he? windt je er niet over op hoor. Die mensen weten niet hoe het is als je er zelf midden in zit en dat kunnen ze ook niet weten. Het is ook heel fijn voor ze dat ze het niet weten. Zo zou het eigenlijk horen te zijn..... voor jou ook lieve Robo.
Een goed dag gewenst
Wilde ook niet belerend overkomen door te zeggen dat het niet goed zou gaan, maar vond het toch beter om het wel te zeggen.
Vreselijk dat je zo slecht slaapt, die opvliegers zijn een crime bah. Is het meer dan alleen maar de warmte? Bij mij hielp weleens een koele fles uit de koelkast naast mijn bed. Die hield ik ergens tegen me aan als het te gek werd. Dan zo zen mogelijk zien te liggen.
Het zal wel niet te vergelijken zijn. maar ik wil het je toch niet onthouden.
Wat kan dat domme geblaat soms hard aankomen he? windt je er niet over op hoor. Die mensen weten niet hoe het is als je er zelf midden in zit en dat kunnen ze ook niet weten. Het is ook heel fijn voor ze dat ze het niet weten. Zo zou het eigenlijk horen te zijn..... voor jou ook lieve Robo.
Een goed dag gewenst
woensdag 19 augustus 2009 om 12:48
ik moet toch even reageren, ook al heb ik wel het idee dat jij (robo en ingmagh) mij begrepen hebt. Ik heb nooit maar dan ook nooit beweerd dat het is alsof je een keuze hebt. Hoe kan dat nou overgekomen zijn. Het enige wat ik in eerste instantie schreef is dat het verlies van haar mij (nog) moeilijker lijkt dan het verlies van borsten, maar dat ik dat nu denk, dat ik ook niet weet of dat echt zo is. Maar het verlies van haar lijkt mij verschrikkelijk, ik schreef dit nav een reactie op sylvie die zichzelf niet kaal wil zien.
Ik heb zelf inderdaad geen borstkanker, maar sommige conclusies hier dat ik mezelf nog wel tegen zal komen of niet weet waar ik het over heb, zijn wel erg kort door de bocht. Ik weet helaas wel degelijk waar ik het over heb, niet voor mezelf, maar wel in mijn directe omgeving. En dan nog weet ik niet hoe ik zelf kan reageren, maar ook voor mij is kanker geen ver van mijn bed show, helaas, voor wie wel zou ik bijna willen zeggen. Ik weet echt wel dat je niet de keuze hebt tussen wat je kwijt raakt en dat het het een of het ander is, maar mijn persoonlijke reactie was op wat mij nog moeilijker lijkt, nog moeilijker om weer de buitenwereld in te gaan, en ik zelf zou heel veel moeite hebben om zonder haar weer de straat op te gaan. En ik bewonder vrouwen (en mannen, maar voor vrouwen is het nog sterker) die dat gewoon wel doen, die maling hebben aan wat de buitenwereld denkt en zegt, en die wel die kracht uitstralen, ik weet van mezelf, of ik denk te weten dat ik dat niet heb. Dat is alles. Even ter nuancering, voordat ik hier in dit topic bekend sta als iemand die er makkelijk over denkt, en denkt dat je uberhaupt wat kiezen hebt bij deze diagnose. Ik zal hier verder niet meer schrijven, maar ik wilde dit echt even uit de wereld hebben.
Ik heb zelf inderdaad geen borstkanker, maar sommige conclusies hier dat ik mezelf nog wel tegen zal komen of niet weet waar ik het over heb, zijn wel erg kort door de bocht. Ik weet helaas wel degelijk waar ik het over heb, niet voor mezelf, maar wel in mijn directe omgeving. En dan nog weet ik niet hoe ik zelf kan reageren, maar ook voor mij is kanker geen ver van mijn bed show, helaas, voor wie wel zou ik bijna willen zeggen. Ik weet echt wel dat je niet de keuze hebt tussen wat je kwijt raakt en dat het het een of het ander is, maar mijn persoonlijke reactie was op wat mij nog moeilijker lijkt, nog moeilijker om weer de buitenwereld in te gaan, en ik zelf zou heel veel moeite hebben om zonder haar weer de straat op te gaan. En ik bewonder vrouwen (en mannen, maar voor vrouwen is het nog sterker) die dat gewoon wel doen, die maling hebben aan wat de buitenwereld denkt en zegt, en die wel die kracht uitstralen, ik weet van mezelf, of ik denk te weten dat ik dat niet heb. Dat is alles. Even ter nuancering, voordat ik hier in dit topic bekend sta als iemand die er makkelijk over denkt, en denkt dat je uberhaupt wat kiezen hebt bij deze diagnose. Ik zal hier verder niet meer schrijven, maar ik wilde dit echt even uit de wereld hebben.
woensdag 19 augustus 2009 om 12:50
quote:ingmagh schreef op 19 augustus 2009 @ 09:03:
. Arwen deed het voorkomen als: als ik kanker heb, kies ik ervoor mijn haar te houden, mijn borsten niet. Hoewel haar uitleg alles wel heeft genuanceerd, dat was fijn om te lezen. De reactie van Robo erop ook. Toch weer verhelderend. En fijn dat mensen over het algemeen de tijd voor elkaar nemen hier. Het zou vervelend zijn als iedereen met wrok zou blijven rondlopen, omdat je niet naar elkaar wilt luisteren. Was een grote opluchting om te lezen!)
Nee, zo bedoelde ik het in elk geval niet, het ging mij echt om mijn acceptatie proces, wat mij het moeilijkste lijkt (buiten de diagnose en de angst en de pijn en de onzekerheid natuurlijk, maar puur qua lichamelijke kenmerken zeg maar)
En dat laatste ben ik helemaal met je eens!
. Arwen deed het voorkomen als: als ik kanker heb, kies ik ervoor mijn haar te houden, mijn borsten niet. Hoewel haar uitleg alles wel heeft genuanceerd, dat was fijn om te lezen. De reactie van Robo erop ook. Toch weer verhelderend. En fijn dat mensen over het algemeen de tijd voor elkaar nemen hier. Het zou vervelend zijn als iedereen met wrok zou blijven rondlopen, omdat je niet naar elkaar wilt luisteren. Was een grote opluchting om te lezen!)
Nee, zo bedoelde ik het in elk geval niet, het ging mij echt om mijn acceptatie proces, wat mij het moeilijkste lijkt (buiten de diagnose en de angst en de pijn en de onzekerheid natuurlijk, maar puur qua lichamelijke kenmerken zeg maar)
En dat laatste ben ik helemaal met je eens!
woensdag 19 augustus 2009 om 16:47
Arwen (mag wel toch?)
Ik heb je begrepen, maar het is altijd een beetje een gok om iemand anders mening te gaan samenvatten. Ik begrijp namelijk wat je bedoelt (maar deel je mening niet...) en hoop dat we je allemaal hier begrijpen. Het is een gevoel waar je nu eigenlijk niks over kunt zeggen, als de situatie zich voordoet weet je het zeker. (Net als dat heel Nederland zegt in het verzet te zijn gegaan als ze in de oorlog hadden geleefd. Yeah, right ) Dat heb je duidelijk aangegeven en verhelderd hier en op dat andere topic.
Ik denk dat het je mee zal vallen hoe zuur en onempatisch (kan je dat zo zeggen?) we hier zijn (want aan die opmerking stoorde ik me wel!). Het enige is denk ik dat we hier te maken hebben met ervaringsdeskundigen (waar ik er geen van ben) die wél weten hoe ze reageren, het is dan lastig je als leek duidelijk te maken, ik merk dat zelf ook.
Ik heb je begrepen, maar het is altijd een beetje een gok om iemand anders mening te gaan samenvatten. Ik begrijp namelijk wat je bedoelt (maar deel je mening niet...) en hoop dat we je allemaal hier begrijpen. Het is een gevoel waar je nu eigenlijk niks over kunt zeggen, als de situatie zich voordoet weet je het zeker. (Net als dat heel Nederland zegt in het verzet te zijn gegaan als ze in de oorlog hadden geleefd. Yeah, right ) Dat heb je duidelijk aangegeven en verhelderd hier en op dat andere topic.
Ik denk dat het je mee zal vallen hoe zuur en onempatisch (kan je dat zo zeggen?) we hier zijn (want aan die opmerking stoorde ik me wel!). Het enige is denk ik dat we hier te maken hebben met ervaringsdeskundigen (waar ik er geen van ben) die wél weten hoe ze reageren, het is dan lastig je als leek duidelijk te maken, ik merk dat zelf ook.
woensdag 19 augustus 2009 om 17:17
zuur heb ik niet gebruikt, ook niet gedacht, alleen ik stoorde me weer aan de opmerking dat ik mezelf nog wel tegen zal komen. Natuurlijk mag iedereen een andere mening hebben dan ik, lijkt me vrij logisch, maar omdat mijn mening (blijkbaar in deze) nogal afwijkend is dan de meningen hier, en zeker ook de mening van robo die dus weet waar ze het over heeft, wil dat niet zeggen dat ik een bleu typje ben die nog nooit iets te maken heeft gehad met kanker. Zowel professioneel (maar dat is heel anders) als prive heb ik het meegemaakt. En ik vind het niet nodig om aan te geven op wat manier, ik schrijf voornamelijk op viva op de kinderpijler over ditjes en datjes, maar ik heb aan meer dan 1 ziektebed gezeten en heb meer dan 1 dierbare verloren aan kanker. Ook aan borstkanker. Ik weet inderdaad niet hoe ik echt daadwerkelijk zal reageren, maar het is niet iets waar ik tot gister nooit over nagedacht heb en dat ik gister ineens dacht, oh hee, die borsten kunnen me gestolen worden, maar dat haar wil ik houden. Nee, ik heb gezien wat kanker doet met mensen waar ik van hou en hoe zij zich door dit ziekteproces heen geworsteld hebben, en ja, dan vond ik dat kaal worden altijd zo confronterend, vandaar dat ik denk dat ik dat mogelijk bij mezelf ook het moeilijkste zal vinden (voor de duidelijkheid, het moeilijkste van alles wat zichtbaar is, de angst en de pijn is veel moeilijker om mee om te gaan). (nou ja, dat is wel duidelijk nu denk ik). De conclusie dat ik blaat en niet weet waar ik het over heb alleen maar omdat ik een andere mening heb dan anderen, vind ik, voorzichtig gezegd, pijnlijk en niet leuk om te lezen. Want ik weet helaas wel waar ik het over heb, ook al heb ik het op viva nooit over mensen die ik verloren heb.
En natuurlijk, de grote conclusie is, dat ik inderdaad nooit zal weten hoe ik daadwerkelijk zal reageren en misschien bedenk ik me ooit met terugwerkende kracht wat voor onnozele gans ik was dat ik dacht dat ik hier schreef wat ik schreef. Maar het begon alleen maar met mijn reactie op het feit dat sylvie zou moeten accepteren dat ze kaal wordt, en dat ik me voor kan stellen dat dat heel moeilijk is. Nou ja, dank voor je berichtje, vind het fijn dat jij me in elk geval wel begrijpt, en vind het ook volkomen prima en logisch dat je het niet me eens bent.
En natuurlijk, de grote conclusie is, dat ik inderdaad nooit zal weten hoe ik daadwerkelijk zal reageren en misschien bedenk ik me ooit met terugwerkende kracht wat voor onnozele gans ik was dat ik dacht dat ik hier schreef wat ik schreef. Maar het begon alleen maar met mijn reactie op het feit dat sylvie zou moeten accepteren dat ze kaal wordt, en dat ik me voor kan stellen dat dat heel moeilijk is. Nou ja, dank voor je berichtje, vind het fijn dat jij me in elk geval wel begrijpt, en vind het ook volkomen prima en logisch dat je het niet me eens bent.
woensdag 19 augustus 2009 om 19:33
woensdag 19 augustus 2009 om 22:12
Hoi Arwen,
Het spijt me als mijn opmerking ''dom geblaat'' jou kwetst. Ik had dat niet zo moeten opschrijven. Het maakt mij er niet echt beter op het is absoluut niet voor jou bedoeld, ik heb dat topic helemaal niet gelezen. Ik was boos omdat Robo verdriet had.
Het gaat er puur om dat tussen het gebabbel over ditjes en datjes waar dit forum natuurlijk net zo goed voor bedoeld is, er soms iets heel kwetsends kan staan voor iemand die het op dit moment moeilijk heeft. Dat wilde ik enkel zeggen.
Nogmaals mijn excuses, ik hoop dat we dit nu verder kunnen laten rusten en Robo weer kunnen steunen, want dat was mijn uitgangspunt.
Het spijt me als mijn opmerking ''dom geblaat'' jou kwetst. Ik had dat niet zo moeten opschrijven. Het maakt mij er niet echt beter op het is absoluut niet voor jou bedoeld, ik heb dat topic helemaal niet gelezen. Ik was boos omdat Robo verdriet had.
Het gaat er puur om dat tussen het gebabbel over ditjes en datjes waar dit forum natuurlijk net zo goed voor bedoeld is, er soms iets heel kwetsends kan staan voor iemand die het op dit moment moeilijk heeft. Dat wilde ik enkel zeggen.
Nogmaals mijn excuses, ik hoop dat we dit nu verder kunnen laten rusten en Robo weer kunnen steunen, want dat was mijn uitgangspunt.
donderdag 20 augustus 2009 om 08:36
quote:gelukkeling schreef op 19 augustus 2009 @ 22:12:
Hoi Arwen,
Het spijt me als mijn opmerking ''dom geblaat'' jou kwetst. Ik had dat niet zo moeten opschrijven. Het maakt mij er niet echt beter op het is absoluut niet voor jou bedoeld, ik heb dat topic helemaal niet gelezen. Ik was boos omdat Robo verdriet had.
Het gaat er puur om dat tussen het gebabbel over ditjes en datjes waar dit forum natuurlijk net zo goed voor bedoeld is, er soms iets heel kwetsends kan staan voor iemand die het op dit moment moeilijk heeft. Dat wilde ik enkel zeggen.
Nogmaals mijn excuses, ik hoop dat we dit nu verder kunnen laten rusten en Robo weer kunnen steunen, want dat was mijn uitgangspunt.
fijn! dank, blij dat dit allemaal zo goed uit gesproken kan worden hier. Is al goed hoor, ik snap ook echt wel dat verdriet van robo jullie raakt. Raakt mij zelfs terwijl ik pas voor het eerst over robo las in het fvdm topic.
Hoi Arwen,
Het spijt me als mijn opmerking ''dom geblaat'' jou kwetst. Ik had dat niet zo moeten opschrijven. Het maakt mij er niet echt beter op het is absoluut niet voor jou bedoeld, ik heb dat topic helemaal niet gelezen. Ik was boos omdat Robo verdriet had.
Het gaat er puur om dat tussen het gebabbel over ditjes en datjes waar dit forum natuurlijk net zo goed voor bedoeld is, er soms iets heel kwetsends kan staan voor iemand die het op dit moment moeilijk heeft. Dat wilde ik enkel zeggen.
Nogmaals mijn excuses, ik hoop dat we dit nu verder kunnen laten rusten en Robo weer kunnen steunen, want dat was mijn uitgangspunt.
fijn! dank, blij dat dit allemaal zo goed uit gesproken kan worden hier. Is al goed hoor, ik snap ook echt wel dat verdriet van robo jullie raakt. Raakt mij zelfs terwijl ik pas voor het eerst over robo las in het fvdm topic.
donderdag 20 augustus 2009 om 08:43
Jeetje Anita, van thuisblijven naar een 36 urige werkweek, dat is inderdaad wel pittig. Al denk ik wel dat je prima kunt inschatten hoe je het trekt. Een paar weken geleden zei je iets over een "huwelijkscrisis", is dat helemaal van de baan? Gaat alles weer goed, nadat jullie goed hebben gepraat? Je zegt er niks meer over, dus ik neem aan van wel.
Robo, ben je weer een beetje bijgekomen? Zag vandaag op het journaal dat het bij jullie ook pittig warm is op het moment. Hoop dat dat je opvliegers niet nog vesterkt... Slaan de medicijnen al aan? Toch raar dat ze in eerste instantie de hormonen dan met hormonen willen gaan bestrijden. Wel fijn dat er ook iets hormoonvrijs bestaat. Hopelijk ben je overal snel vanaf en kun je "de laatste keer" ook echt achter je laten. Ik zend heel veel positieve vibes naar je toe!
Luonto, ik laat even weten dat ik aan je denk. Kun je wennen, weer in Amsterdam? Ik heb je nog niet gezien Kun je al wennen aan je nieuwe kleding? Weet niet of ik het al gevraagd had, maar heb je mooie bh's kunnen vinden? Ik weet dat de moeder van een vriendin zich niet hoeft te beperken tot "oma-gevallen"...
Zoebie, hoe gaat het bij jou? Kun je een beetje tijd voor jezelf vinden? Zie je al vooruitgang in de toestand bij je man? Ik hoop dat hij zienderogen vooruit gaat. Ik heb niet helemaal gevolgd wat het behandelplan bij jullie zal zijn. Los van het wennen aan "stomavrij", zijn er nog chemo's, bestralingen etc op de agenda? Misschien moet ik me toch even verdiepen in jouw topic... In ieder geval, stekte!
Voor alle anderen: liefs en groetjes (en sterks als jullie dat nodig hebben).
Werk niet te hard, neem voldoende rust en water en regen vanmiddag niet te nat!
Ing.
Robo, ben je weer een beetje bijgekomen? Zag vandaag op het journaal dat het bij jullie ook pittig warm is op het moment. Hoop dat dat je opvliegers niet nog vesterkt... Slaan de medicijnen al aan? Toch raar dat ze in eerste instantie de hormonen dan met hormonen willen gaan bestrijden. Wel fijn dat er ook iets hormoonvrijs bestaat. Hopelijk ben je overal snel vanaf en kun je "de laatste keer" ook echt achter je laten. Ik zend heel veel positieve vibes naar je toe!
Luonto, ik laat even weten dat ik aan je denk. Kun je wennen, weer in Amsterdam? Ik heb je nog niet gezien Kun je al wennen aan je nieuwe kleding? Weet niet of ik het al gevraagd had, maar heb je mooie bh's kunnen vinden? Ik weet dat de moeder van een vriendin zich niet hoeft te beperken tot "oma-gevallen"...
Zoebie, hoe gaat het bij jou? Kun je een beetje tijd voor jezelf vinden? Zie je al vooruitgang in de toestand bij je man? Ik hoop dat hij zienderogen vooruit gaat. Ik heb niet helemaal gevolgd wat het behandelplan bij jullie zal zijn. Los van het wennen aan "stomavrij", zijn er nog chemo's, bestralingen etc op de agenda? Misschien moet ik me toch even verdiepen in jouw topic... In ieder geval, stekte!
Voor alle anderen: liefs en groetjes (en sterks als jullie dat nodig hebben).
Werk niet te hard, neem voldoende rust en water en regen vanmiddag niet te nat!
Ing.
donderdag 20 augustus 2009 om 10:15
Hello ladies,
vanuit een bloedheet en drukkend Frankrijk weer bericht.
Ik moet vanmiddag naar de huisarts want ik krijg teveel last van bijwerkingen van de antibiotica, maar de VSL's zijn bezet! Zie het niet zitten om zelf te rijden, nou ja, we zien wel weer hoe we dat oplossen. Ik ga gewoon nog eens de VSL bellen en zeggen dat het echt moét!
Verder: Arwen, we laten het gewoon achter ons. Ik reageerde heel emotioneel (niet altijd een goed idee), jij bedoelde het allemaal niet slecht, punt.
Anita, 36u per week??? Jemig, da's wel héél veel hoor. Wat denk je zelf, gaat dat lukken? En is er eventueel wat anders te vinden of liggen de part-time banen niet voor het oprapen?
Wanneer zou je beginnen, toch niet al direct deze week hoop ik?
(veel vragen maar ik schrik er een beetje van meid!)
Ingmagh, ja, ik trek langzaam bij maar het is nog niet top. Qua opvliegers is er weinig veranderd helaas, maar goed, het moet binnen 10 dagen aanslaan, dus we hebben nog even. Zit wel vol spanning op de oproep voor de bestralingen te wachten trouwens! Nu wil ik dat ook zo snel mogelijk achter de rug hebben. Wie weet kan ik 2010 dan zonder trammelant inluiden
Leo! Neem je tijd, rust lekker uut doar in Drent, ik lees je wanneer jij bijgetankt bent
Gelukkeling, er staan nu 2 kooitjes in de woonkamer (nou ja, kooiTJES), en ze voelen zich allebei beter geloof ik. De één heeft een nest gemaakt in de buis, de ander slaapt het liefst in zijn huisje Ze blijven schattig en lief!
Phoehee, hoe staat het met je cyclus? loopt alles nog steeds zo goed en normaal als in het begin? ik hoop het zo voor je!!!
Is het in NL ook zo bloody hot trouwens??? Ik heb echt voor het eerst in màànden geen fleece aan en ik heb het zelfs warm! Leve de zon, ook al mag ik er niet in zitten nog
Liefs voor everybody!
vanuit een bloedheet en drukkend Frankrijk weer bericht.
Ik moet vanmiddag naar de huisarts want ik krijg teveel last van bijwerkingen van de antibiotica, maar de VSL's zijn bezet! Zie het niet zitten om zelf te rijden, nou ja, we zien wel weer hoe we dat oplossen. Ik ga gewoon nog eens de VSL bellen en zeggen dat het echt moét!
Verder: Arwen, we laten het gewoon achter ons. Ik reageerde heel emotioneel (niet altijd een goed idee), jij bedoelde het allemaal niet slecht, punt.
Anita, 36u per week??? Jemig, da's wel héél veel hoor. Wat denk je zelf, gaat dat lukken? En is er eventueel wat anders te vinden of liggen de part-time banen niet voor het oprapen?
Wanneer zou je beginnen, toch niet al direct deze week hoop ik?
(veel vragen maar ik schrik er een beetje van meid!)
Ingmagh, ja, ik trek langzaam bij maar het is nog niet top. Qua opvliegers is er weinig veranderd helaas, maar goed, het moet binnen 10 dagen aanslaan, dus we hebben nog even. Zit wel vol spanning op de oproep voor de bestralingen te wachten trouwens! Nu wil ik dat ook zo snel mogelijk achter de rug hebben. Wie weet kan ik 2010 dan zonder trammelant inluiden
Leo! Neem je tijd, rust lekker uut doar in Drent, ik lees je wanneer jij bijgetankt bent
Gelukkeling, er staan nu 2 kooitjes in de woonkamer (nou ja, kooiTJES), en ze voelen zich allebei beter geloof ik. De één heeft een nest gemaakt in de buis, de ander slaapt het liefst in zijn huisje Ze blijven schattig en lief!
Phoehee, hoe staat het met je cyclus? loopt alles nog steeds zo goed en normaal als in het begin? ik hoop het zo voor je!!!
Is het in NL ook zo bloody hot trouwens??? Ik heb echt voor het eerst in màànden geen fleece aan en ik heb het zelfs warm! Leve de zon, ook al mag ik er niet in zitten nog
Liefs voor everybody!
donderdag 20 augustus 2009 om 10:31
Anita dat kan toch niet? 36 uur werken terwijl je nog volop bezig bent met alles. Meis dat is veel te veel. Maak me echt een beetje ongerust over je.
Robo, fijn dat je weer een beetje boven water bent. Het zou hier ook tropisch warm worden, maar dat is het bij lange na niet. Gelukkig zou ik zeggen
Arwen wij reageerde echt alleen maar omdat we het een vreemde uitspraak vonden. Vooral ook omdat we via dit topic weten wat het is. Later heb ik het topic wat bij gelezen en je hebt het toch mooi onderbouwt en we snappen het nu wel. Sorry als ik wat fel overkwam, maar het was een eerste reactie.
Ik heb wel met verbazing het topic gelezen over die vier kinderen in dat uitgebrande huis. Jezus wat zitten mensen toch met vooroordelen. Niet te geloven. Kan daar ook erg boos over worden. Wat daar wordt gezegd slaat echt nergens op.
Robo, fijn dat je weer een beetje boven water bent. Het zou hier ook tropisch warm worden, maar dat is het bij lange na niet. Gelukkig zou ik zeggen
Arwen wij reageerde echt alleen maar omdat we het een vreemde uitspraak vonden. Vooral ook omdat we via dit topic weten wat het is. Later heb ik het topic wat bij gelezen en je hebt het toch mooi onderbouwt en we snappen het nu wel. Sorry als ik wat fel overkwam, maar het was een eerste reactie.
Ik heb wel met verbazing het topic gelezen over die vier kinderen in dat uitgebrande huis. Jezus wat zitten mensen toch met vooroordelen. Niet te geloven. Kan daar ook erg boos over worden. Wat daar wordt gezegd slaat echt nergens op.
donderdag 20 augustus 2009 om 11:49
Hee meiden
Robo het is hier ook warm! Gister hebben we effe gezwommen met werk, we waren maar met zijn 3-en. Was erg lekker.
Kan je niet een gewone taxi bellen wat dan vergoed wordt? Zijn je bijwerkingen erg vervelend. (ja anders zou je niet naar de huisarts moeten!)
Heb je mijn berichtje via het forum gehad?
Verder denk ik dat ik mijn cyclus doorheb en dat ik dit weekend ongesteld moet worden. Alles komt nogal terug van alle maanden dat het niet raak was en dat is niet fijn. Ondanks dat ik veel leuke dingen doe (expres) voel ik me nutteloos. Zo 'in between'. Eerst had ik had ik een hobby (wedstrijden) en toen was ik zwanger en nu...................?
Ik denk dat ik maar eens flink aan de slag moet met mijn eigen bedrijf. Heb wel nieuwe inspiratie, was naar het museum geweest vorige week. (jan jansen en swip stolk) of weer echt gaan sporten.
Anita 36 uur is echt veel, is het een leuke baan?
Eleonora Drenthe is zo mooi! Was altijd een van mijn fijnste wedstrijd-provincies! En van die leuke dorpsnamen en mooie weggetjes...........
Robo het is hier ook warm! Gister hebben we effe gezwommen met werk, we waren maar met zijn 3-en. Was erg lekker.
Kan je niet een gewone taxi bellen wat dan vergoed wordt? Zijn je bijwerkingen erg vervelend. (ja anders zou je niet naar de huisarts moeten!)
Heb je mijn berichtje via het forum gehad?
Verder denk ik dat ik mijn cyclus doorheb en dat ik dit weekend ongesteld moet worden. Alles komt nogal terug van alle maanden dat het niet raak was en dat is niet fijn. Ondanks dat ik veel leuke dingen doe (expres) voel ik me nutteloos. Zo 'in between'. Eerst had ik had ik een hobby (wedstrijden) en toen was ik zwanger en nu...................?
Ik denk dat ik maar eens flink aan de slag moet met mijn eigen bedrijf. Heb wel nieuwe inspiratie, was naar het museum geweest vorige week. (jan jansen en swip stolk) of weer echt gaan sporten.
Anita 36 uur is echt veel, is het een leuke baan?
Eleonora Drenthe is zo mooi! Was altijd een van mijn fijnste wedstrijd-provincies! En van die leuke dorpsnamen en mooie weggetjes...........
