Psyche
alle pijlers
Ik ben zo bang: is de kanker terug?
woensdag 4 februari 2009 om 11:19
Vier jaar geleden, op mijn 28ste, kreeg ik borstkanker. Uitgezaaid en al. Ik had 5% kans om langer dan een jaar in leven te blijven en dat is gelukt, ik ben er nog steeds, ik heb een "nieuw" leven opgebouwd.
In een ander land, met een lieve man, weer met een eigen bedrijfje. In september van dit jaar zou het precies 5 jaar geleden zijn dat ik de diagnose kreeg: 5 jaar is voor kankerpatienten de magische grens, ik leefde er zo ontzettend naar toe.
Mijn man en ik zijn aan het proberen een kind te krijgen ook, alles leek perfect, de chemo een nare droom, de littekens vervaagd van rood naar wit, ik was weer beter.
Tot ik gisteren naar het ziekenhuis moest voor een probleem met mijn ene borst, gescheurde spier, prothese zat niet goed. Scan gehad dus. En toen zag de radioloog iets op mijn ribben. Iets dat er een jaar geleden nog niet zat. Op twee plaatsen, net achter mijn borst.
Maandag moet ik terug voor een botscan en ik ben zo bang, zo bang, ik weet niet waar ik met mezelf naartoe moet.
Er gaat van alles door mijn hoofd: ik wil niet wéér alles kwijtraken, niet wéér door die hel, niet wéér ziek zijn. Ik wil een kind en een gezin en gezond zijn, genieten en werken en van mijn man houden.
Ik heb sinds gisteren het gevoel dat ik in een bubbel zit: ik ben hele uren kwijt met staren naar de muur zonder dat ik het doorheb, ik moet twee keer vragen of hij het herhaalt als mijn man iets zegt, ik ben weggeblazen.
En de vraag is niet op zijn plaats, dat heb ik al lang geleerd, maar ik kan het niet helpen: waarom? waarom ik? Waarom nu? WAAROM?
Ik ben al zo veel kwijt, mijn ouders, mijn oude leven, mijn uiterlijk, mijn lichaam zoals het was. Waarom dan wéér? Net nu alles weer op de been is, mijn bedrijf, mijn leven, mijn lijf, WAAROM nou?
Ik probeer mezelf te kalmeren door te zeggen dat het nog niet zéker is, maandag pas weten we definitief of het zo erg is als ik denk.
Maar ik heb het gezicht van de radioloog gezien, ik heb de houding van de verpleegster zien veranderen voor en na de scan. Ik heb de woorden van de radioloog gehoord en het kan niet veel anders zijn dan die rotziekte, die ziekte die mijn moeder en tante en oma heeft geclaimd, waar ik de enige overlevende van leek te zijn.
Ik heb het echt nodig om dit kwijt te kunnen. Mijn man is bijna net zo geschokt als ik maar hij houdt vast aan maandag, aan dat het misschien toch iets anders is. En ik heb eigenlijk geen hoop meer.
Dit topic hoort misschien op Gezondheid, maar ik wil het niet hebben over de ziekte zelf. Wel over de angst en de depressie en de verwarring die het met zich meebrengt.
En ik wil het eigenlijk gewoon kwijt hier, meer niet.
In een ander land, met een lieve man, weer met een eigen bedrijfje. In september van dit jaar zou het precies 5 jaar geleden zijn dat ik de diagnose kreeg: 5 jaar is voor kankerpatienten de magische grens, ik leefde er zo ontzettend naar toe.
Mijn man en ik zijn aan het proberen een kind te krijgen ook, alles leek perfect, de chemo een nare droom, de littekens vervaagd van rood naar wit, ik was weer beter.
Tot ik gisteren naar het ziekenhuis moest voor een probleem met mijn ene borst, gescheurde spier, prothese zat niet goed. Scan gehad dus. En toen zag de radioloog iets op mijn ribben. Iets dat er een jaar geleden nog niet zat. Op twee plaatsen, net achter mijn borst.
Maandag moet ik terug voor een botscan en ik ben zo bang, zo bang, ik weet niet waar ik met mezelf naartoe moet.
Er gaat van alles door mijn hoofd: ik wil niet wéér alles kwijtraken, niet wéér door die hel, niet wéér ziek zijn. Ik wil een kind en een gezin en gezond zijn, genieten en werken en van mijn man houden.
Ik heb sinds gisteren het gevoel dat ik in een bubbel zit: ik ben hele uren kwijt met staren naar de muur zonder dat ik het doorheb, ik moet twee keer vragen of hij het herhaalt als mijn man iets zegt, ik ben weggeblazen.
En de vraag is niet op zijn plaats, dat heb ik al lang geleerd, maar ik kan het niet helpen: waarom? waarom ik? Waarom nu? WAAROM?
Ik ben al zo veel kwijt, mijn ouders, mijn oude leven, mijn uiterlijk, mijn lichaam zoals het was. Waarom dan wéér? Net nu alles weer op de been is, mijn bedrijf, mijn leven, mijn lijf, WAAROM nou?
Ik probeer mezelf te kalmeren door te zeggen dat het nog niet zéker is, maandag pas weten we definitief of het zo erg is als ik denk.
Maar ik heb het gezicht van de radioloog gezien, ik heb de houding van de verpleegster zien veranderen voor en na de scan. Ik heb de woorden van de radioloog gehoord en het kan niet veel anders zijn dan die rotziekte, die ziekte die mijn moeder en tante en oma heeft geclaimd, waar ik de enige overlevende van leek te zijn.
Ik heb het echt nodig om dit kwijt te kunnen. Mijn man is bijna net zo geschokt als ik maar hij houdt vast aan maandag, aan dat het misschien toch iets anders is. En ik heb eigenlijk geen hoop meer.
Dit topic hoort misschien op Gezondheid, maar ik wil het niet hebben over de ziekte zelf. Wel over de angst en de depressie en de verwarring die het met zich meebrengt.
En ik wil het eigenlijk gewoon kwijt hier, meer niet.
zondag 23 augustus 2009 om 02:56
Ik moest 30 uur werken. Gezellige mensen best leuk. Om twee uur pauze ging prima. Eerst wennen kijk aan hoor. Geef mijn grenzen aan. Mijn wens om keer met gezin vakantie kunnen wellicht zo uitkomt. Man help goed ik vindt ook wel leuk. Nou dacht kijken met iedereen is. Was wakker dochter feest. En was net wakker kijken of ze leuk had gehad. Bedankt lieve berichten. Kom wel schrijven hoor. Die opvlieger eerste tijd zo erg sterkte luonto. Hamsters gelukkig scheiding dus. Tja niet anders gaat. Aan jou gedacht hoor robo vergeet je niet. Iemand hier trouwens. Nou liefs iedereen toch wat moe slaap wel prima erg vroeg nu. Dat betreft is wel goed hoor. In mijn fam kom geen kanker voor raar ben enige dus reuma wel kijk dat loop erg bij beide kanten. Maar goed ik vindt kanker ergste kan overkomen en verlies onmacht. Vreselijk elke tip fijn he wat betreft zo goed mogelijk voor je lichaam te zorgen. Nou groetjes nu maar nog slapen. Hoop goed blijf gaan redelijk tenminste goed is stom dit te zeggen ergens.
zondag 23 augustus 2009 om 11:49
Fijn dat we wat horen Anita, en fijn dat het wel bevalt! Ben je aan het sparen voor een vakantie? Waar wil je graag heen?
Groetjes en sterkte voor iedereen! We zijn het huis aan het schoonmaken en mijn vriend gooit me niet mis te verstane blikken toe... Ik ga maar even helpen Reageer morgen op iedereen!
Groetjes en sterkte voor iedereen! We zijn het huis aan het schoonmaken en mijn vriend gooit me niet mis te verstane blikken toe... Ik ga maar even helpen Reageer morgen op iedereen!
zondag 23 augustus 2009 om 13:46
Met kinderen naar disney Parijs dat is droom van mijn en kinderen al jaren vandaar. Maar geef niets hoor kan later ook. Eerst wil ik ook wat extra hebben voor onverwachts gedoe. Gisteren met man kids huis gedaan. Gelukkig niet te groot huis. Nou straks stad er is muziek gezellig op terras. Of swingen. Zoebie rest gaat prima borst herstel goed weet nog niet tepel tattoo doe. Heb toch beetje zat van wil rust gewoon. Hele jaar zo steeds veel drie keer operatie. Tja klink ondankbaar als hoor vele moeten doorstaan. Niet zielig ben hoor. Ik heb alle fronten geboft. Dan lees robo anderen dierbare moeten verliezen. denk ook bah wou meer kon doen dan luisteren. Nou robo op goed nieuwe jaar dan net je man zeg. Ik wens het zo voor jullie. en zoebie man ook en fijn knobbel minder groot wordt in borst zoebie. Maar goed vindt wat ik heb bijzaak alles hoor. Ik geniet van gewoon kalm in huis nog effe rusten en zo weg. Hoop effe in bos kon wandelen robo.
zondag 23 augustus 2009 om 17:16
Hai Robolief,
Ik lees al weer een poosje mee, met je wel en wee.
Fijn dat je gestopt met de AB. En dat je pootjes goed reageren op de tip van Zoebie.
September wordt dus een zware maand, voor je.
Mogen dit nu alsjeblieft de laatse loodjes zijn???
Stuur je een hele dikke knuffel, en een
onder de
binkie
Ik lees al weer een poosje mee, met je wel en wee.
Fijn dat je gestopt met de AB. En dat je pootjes goed reageren op de tip van Zoebie.
September wordt dus een zware maand, voor je.
Mogen dit nu alsjeblieft de laatse loodjes zijn???
Stuur je een hele dikke knuffel, en een
onder de
binkie
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
zondag 23 augustus 2009 om 19:43
Alles goed hier hoor, alleen een erg druk weekend gehad 
Die antibiotica hadden toch wel veel invloed op mijn welzijn merk ik; ik voel me vrolijker en vooràl minder opgeblazen, ik kan weer gewoon mijn broeken aan ipv die rare opgezwollen buik.
Anita, wat fijn dat het werk goed gaat! Om de twee uur puaze, dat moet te doen zijn inderdaad. Als je er dan ook nog wat gezelligheid uit kunt halen én een (welverdiende!!!) vakantie naar EuroDisney... ik vind het knap hoor. Echt, petje af.
Ik snap trouwens heel goed dat je opziet tegen wéér een ingreep, voor de tattoeage. Ik vond dat trouwens enorm meevallen, deed geen pijn, heelde goed. Maar goed, ik heb dan ook bijna geen gevoel meer in de huid, dat kan per persoon verschillen.
Dit weekend veel weggeweest en dan als ik thuis was direct in bed geploft: schoonouders, boodschappen (nu heb ik tenminste alles van mijn lijstje, in tegenstelling tot wanneer mijn man alleen ging, hahaha), het lijkt zo weinig maar het is soms zo veel.
Nu vroeg naar bed en morgen hopelijk weer een goeie, fijne niet-opgeblazen-buik-dag
Die antibiotica hadden toch wel veel invloed op mijn welzijn merk ik; ik voel me vrolijker en vooràl minder opgeblazen, ik kan weer gewoon mijn broeken aan ipv die rare opgezwollen buik.
Anita, wat fijn dat het werk goed gaat! Om de twee uur puaze, dat moet te doen zijn inderdaad. Als je er dan ook nog wat gezelligheid uit kunt halen én een (welverdiende!!!) vakantie naar EuroDisney... ik vind het knap hoor. Echt, petje af.
Ik snap trouwens heel goed dat je opziet tegen wéér een ingreep, voor de tattoeage. Ik vond dat trouwens enorm meevallen, deed geen pijn, heelde goed. Maar goed, ik heb dan ook bijna geen gevoel meer in de huid, dat kan per persoon verschillen.
Dit weekend veel weggeweest en dan als ik thuis was direct in bed geploft: schoonouders, boodschappen (nu heb ik tenminste alles van mijn lijstje, in tegenstelling tot wanneer mijn man alleen ging, hahaha), het lijkt zo weinig maar het is soms zo veel.
Nu vroeg naar bed en morgen hopelijk weer een goeie, fijne niet-opgeblazen-buik-dag
zondag 23 augustus 2009 om 20:31
Lieve Robo en lieve andere meiden,
Ik lees mee hoor en ik leef mee ook!
Blij te lezen dat je de volgende fase in gaat meid, 7 september, dat onthou ik, want dan moet ik afrijden
Zoebiedoebiedoewaa, wat fijn dat het wat beter gaat met je man. Zoals al eerder gezegd, dat is je van harte gegund!
Robo, ik ga je mailen, want ik heb je veel te vertellen en te vragen. Denk dat het dinsdag wordt dat ik mail, dan ben ik alleen thuis, man weg tot en met donderdag, kind op school en zo.
Luonto, is een prothese vervelend om te dragen? Of doet dat zeer? Misschien een stomme vraag maar ik weet het werkelijk niet. Ook ik hoop dat het goed gaat met je wond.
Allemaal liefs!
Ik lees mee hoor en ik leef mee ook!
Blij te lezen dat je de volgende fase in gaat meid, 7 september, dat onthou ik, want dan moet ik afrijden
Zoebiedoebiedoewaa, wat fijn dat het wat beter gaat met je man. Zoals al eerder gezegd, dat is je van harte gegund!
Robo, ik ga je mailen, want ik heb je veel te vertellen en te vragen. Denk dat het dinsdag wordt dat ik mail, dan ben ik alleen thuis, man weg tot en met donderdag, kind op school en zo.
Luonto, is een prothese vervelend om te dragen? Of doet dat zeer? Misschien een stomme vraag maar ik weet het werkelijk niet. Ook ik hoop dat het goed gaat met je wond.
Allemaal liefs!
maandag 24 augustus 2009 om 10:10
Hallo hallo,
ja, gisteren over het beruchte feest gepraat maar vooral schoonmoeder ziet niet in wat er zo fout was aan de reacties: "zo'n feest is er maar één keer en jullie gingen na het middageten AL weg!"
Kortom: er viel niet echt wat te winnen in het gesprek, zeker omdat de focus momenteel erg ligt op schoonpapa, die steeds meer last van zijn PArkinson krijgt.
Hij valt de hele tijd, van trappen, van stoelen, als ie gewoon loopt, maar ma weigert een ander huis te overwegen (zonder al die trappen).
Dus de familie was daar erg mee bezig (terecht) en mijn verhaal van het feest kwam niet zo goed over.
Mijn man was al supergefrustreerd over hoe er met pa om wordt gegaan, hij knalde bijna uit elkaar van irritatie dus die heeft niet echt mijn verhaal ondersteund, hij liep namelijk boos weg.
Kortom: het was me de familiebijeenkomst weer wel.
Maar ik voel me niet rottig, ik ben blij dat ik gezegd heb wat ik te zeggen had en verder doen ze er maar mee wat ze willen.
Eén van de broers begreep me trouwens heel goed, dat was in ieder geval wat.
Eleonora, prima, ik zie je mail graag komen
Luonto, hoe is het met de nachtelijke zweetpartijen?
Mijn medicijn lijkt nu eindelijk aan te slaan, het heet Abufen hier in Frankrijk, misschien kun je dat voorstellen aan je oncoloog? Want die doorwaakte nachten zijn vreselijk, ik weet het!
Anita, niet te moe van het werk? Ik denk dat jij tenminste slaapt nu, je zult vast erg moe zijn.
Let goed op je grenzen hè?
Ik ga nu even lekker de was doen en verder huishouden (is erg nodig zoals altijd na mijn chemo-week, mijn man doet zijn best maar echt schoon wordt het allemaal niet )
ja, gisteren over het beruchte feest gepraat maar vooral schoonmoeder ziet niet in wat er zo fout was aan de reacties: "zo'n feest is er maar één keer en jullie gingen na het middageten AL weg!"
Kortom: er viel niet echt wat te winnen in het gesprek, zeker omdat de focus momenteel erg ligt op schoonpapa, die steeds meer last van zijn PArkinson krijgt.
Hij valt de hele tijd, van trappen, van stoelen, als ie gewoon loopt, maar ma weigert een ander huis te overwegen (zonder al die trappen).
Dus de familie was daar erg mee bezig (terecht) en mijn verhaal van het feest kwam niet zo goed over.
Mijn man was al supergefrustreerd over hoe er met pa om wordt gegaan, hij knalde bijna uit elkaar van irritatie
dus die heeft niet echt mijn verhaal ondersteund, hij liep namelijk boos weg.Kortom: het was me de familiebijeenkomst weer wel.
Maar ik voel me niet rottig, ik ben blij dat ik gezegd heb wat ik te zeggen had en verder doen ze er maar mee wat ze willen.
Eén van de broers begreep me trouwens heel goed, dat was in ieder geval wat.
Eleonora, prima, ik zie je mail graag komen
Luonto, hoe is het met de nachtelijke zweetpartijen?
Mijn medicijn lijkt nu eindelijk aan te slaan, het heet Abufen hier in Frankrijk, misschien kun je dat voorstellen aan je oncoloog? Want die doorwaakte nachten zijn vreselijk, ik weet het!
Anita, niet te moe van het werk? Ik denk dat jij tenminste slaapt nu, je zult vast erg moe zijn.
Let goed op je grenzen hè?
Ik ga nu even lekker de was doen en verder huishouden (is erg nodig zoals altijd na mijn chemo-week, mijn man doet zijn best maar echt schoon wordt het allemaal niet )
maandag 24 augustus 2009 om 11:00
Robo die schoonmoeder van je. Wat een mens zeg.
Kan me voorstellen dat je man er gefrustreerd van is.
Maar 't zal best wel een opluchting zijn dat je het hebt geuit.
Het klinkt in ieder geval goed dat je je weer met het huishouden bemoeit. Hoe vervelend dat ook is.
Mijn hobby is het in ieder geval niet.
Hier gaat het zo zijn gangetje. We tuttelen wat aan en manlief is heel actief. Erg fijn. Ik krijg nu ook weer wat extra dingen gedaan omdat hij niet de hele dag om me heen hangt. Heerlijk.
Ik kwam er alleen achter dat manlief volgende week maandag een afspraak heeft bij de chirurg en dat de scan pas in november is. Dus nog even geduld hebben.
Morgen wel de echo van mijn borst, maar die zal wel goed uitvallen. Er zit nog steeds een bobbel maar een stuk kleiner. Daar maak ik me dus niet meer druk om.
Zaterdag het feest van mijn broer.Ik heb er nog steeds dubbele gevoelens bij. Het gaat niet zo goed met hem.
Bovendien loopt schoonmoeder nu ook echt op haar laatste beentjes. Dit kan nooit meer lang duren. Gisteren heeft ze weer een tia gehad en ze ziet er erg slecht uit. Maar het is een taai mensje, dus we kunnen er niets van zeggen.
Allemaal veel sterks. En een dikke
Liefs Zoeb
Kan me voorstellen dat je man er gefrustreerd van is.
Maar 't zal best wel een opluchting zijn dat je het hebt geuit.
Het klinkt in ieder geval goed dat je je weer met het huishouden bemoeit. Hoe vervelend dat ook is.
Mijn hobby is het in ieder geval niet.
Hier gaat het zo zijn gangetje. We tuttelen wat aan en manlief is heel actief. Erg fijn. Ik krijg nu ook weer wat extra dingen gedaan omdat hij niet de hele dag om me heen hangt. Heerlijk.
Ik kwam er alleen achter dat manlief volgende week maandag een afspraak heeft bij de chirurg en dat de scan pas in november is. Dus nog even geduld hebben.
Morgen wel de echo van mijn borst, maar die zal wel goed uitvallen. Er zit nog steeds een bobbel maar een stuk kleiner. Daar maak ik me dus niet meer druk om.
Zaterdag het feest van mijn broer.Ik heb er nog steeds dubbele gevoelens bij. Het gaat niet zo goed met hem.
Bovendien loopt schoonmoeder nu ook echt op haar laatste beentjes. Dit kan nooit meer lang duren. Gisteren heeft ze weer een tia gehad en ze ziet er erg slecht uit. Maar het is een taai mensje, dus we kunnen er niets van zeggen.
Allemaal veel sterks. En een dikke
Liefs Zoeb
maandag 24 augustus 2009 om 11:59
Haha Zoebie, ik heb welgeteld 1 was erin gegooid, het bed afgehaald en ben aan de afwas begonnen, meer is het nog niet Ik ben niet in de wieg gelegd voor huishoudster maar ik haat een vies huis: tussen die twee uitersten is het moeilijk schipperen.
Het is te lekker weer, heerlijk zonnig en niet te heet of te koud (precies goed voor mijn fleecejack )
Wat heerlijk voor je dat je eindelijk wat aan jezelf toekomt zo. Ik kan me voorstellen dat het feest van je broer gemengde gevoelens oproept: je wordt wel véél geconfronteerd met ziekte, dood en lijden op dit moment hè?
Ik duim voor je, morgen met de echo: in ieder geval super dat de bult is geslonken, dat maakt de kans dat het kanker is toch alweer een héél stuk kleiner!
Liefs van mij
Ik ben niet in de wieg gelegd voor huishoudster maar ik haat een vies huis: tussen die twee uitersten is het moeilijk schipperen.Het is te lekker weer, heerlijk zonnig en niet te heet of te koud (precies goed voor mijn fleecejack )
Wat heerlijk voor je dat je eindelijk wat aan jezelf toekomt zo. Ik kan me voorstellen dat het feest van je broer gemengde gevoelens oproept: je wordt wel véél geconfronteerd met ziekte, dood en lijden op dit moment hè?
Ik duim voor je, morgen met de echo: in ieder geval super dat de bult is geslonken, dat maakt de kans dat het kanker is toch alweer een héél stuk kleiner!
Liefs van mij
maandag 24 augustus 2009 om 12:01
maandag 24 augustus 2009 om 12:17
Robo je bent in ieder geval bezig
Ik tracht ook een en ander huishoudelijks te doen, maar veel zin heb ik nog niet.
Een raam gewassen, inclusief rolluik en hor. Nu even pauze en dan het volgende raam. Blugh. Maar ze zijn zo vies en ik stel maar uit. Dus ik heb de koe bij de horens gevat, plus een emmer water en ben maar begonnen. Ik moet nu het andere raam wel doen. Het verschil tussen vuil en schoon is te groot.
'k Zit niet voor niks op het gezellige bezemtopic .
Hoewel.... soms te gezellig. Haha
Ik tracht ook een en ander huishoudelijks te doen, maar veel zin heb ik nog niet.
Een raam gewassen, inclusief rolluik en hor. Nu even pauze en dan het volgende raam. Blugh. Maar ze zijn zo vies en ik stel maar uit. Dus ik heb de koe bij de horens gevat, plus een emmer water en ben maar begonnen. Ik moet nu het andere raam wel doen. Het verschil tussen vuil en schoon is te groot.
'k Zit niet voor niks op het gezellige bezemtopic .
Hoewel.... soms te gezellig. Haha
dinsdag 25 augustus 2009 om 08:16
Vanuit Turkije... Ik ben jaloers! Toen ik hier twee weken geleden weer aan de gang mocht, wilde ik meteen weer weg Helaas, nog een week of 48.
Dat huishouden, tja... Het moet maar. Maar ik kan me voorstellen dat als het een tijdje niet is gelukt, het als een soort revanche voelt om het weer zelf te kunnen, om de puf te hebben. (Nou moet ik zeggen dat ik gezegend ben met een vriend die op het koken, de was en de strijk na eigenlijk bijna alles doet. Ik schaam me er af en toe wel voor...)
Luonto, helpt het dat het vandaag wat koeler is, met de opvliegers? En Robo? Hoe lang moet je nog gebruik maken van die hormonen eigenlijk?
Phoehee, ik ga vanavond een berichtje terug sturen.
groetjes,
Ing
Dat huishouden, tja... Het moet maar. Maar ik kan me voorstellen dat als het een tijdje niet is gelukt, het als een soort revanche voelt om het weer zelf te kunnen, om de puf te hebben. (Nou moet ik zeggen dat ik gezegend ben met een vriend die op het koken, de was en de strijk na eigenlijk bijna alles doet. Ik schaam me er af en toe wel voor...)
Luonto, helpt het dat het vandaag wat koeler is, met de opvliegers? En Robo? Hoe lang moet je nog gebruik maken van die hormonen eigenlijk?
Phoehee, ik ga vanavond een berichtje terug sturen.
groetjes,
Ing
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:02
De bobbel was inderdaad twee centimeter gekrompen. Ik blijf wel onder controle bij de mamacare en moet over drie maanden terug. Of er moet iets zijn dan kan ik meteen terecht. Ook dit geeft weer een stukje meer rust. Ik maakte me er toch drukker over dan ik had gedacht. En dat terwijl ik zelf voelde dat het kleiner was geworden. Het wordt nog wat hier. Alles gaat steeds beter. Jippie.
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:17
Hello hello!
Zoebie, wat een goed bericht. Kan me voorstellen dat je toch gestresst was hoor, het gaat tenslotte om je gezondheid en een bobbel is een bobbel, of ie nou geslonken is of niet.
Maar je kunt tenminste, hoop ik, weer even opgelucht ademhalen.
Phoehee, ik vraag het vanavond aan Romain wat de plannen zijn dit weekend en ik mail je morgen! Leuk dat jullie weer deze kant uitkomen, mooie streek is het toch hè?
Ik ben vandaag helaas superdruk, ik moet naar de CPAM (ziektekostenverzekering) en naar de Assedic (soort sociale dienst) want er is allerlei gezeur met papieren. Heb er géén fut in maar het moet.
Morgen de hormoonprik, daar zie ik ook al tegenop, maar goed. Ik moet trouwens minimaal 2 jaar die hormonen blijven prikken; ik ben er niet zomaar vanaf.
Hoewel de Abufen, het middel tegen de opvliegers, nu eindelijk wat effect heeft. Ik heb ze nog steeds, maar ze zijn minder heftig en ik word tenminste niet meer 5x per nacht letterlijk badend in het zweet wakker. Scheelt toch
Verder dus een drukke dag, ik heb zo'n hekel aan al dat administratieve gedoe.... maar goed, het moet, anders word ik niet meer vergoed (en dat rijmde: I'm a poet and I didn't know it )
Zoebie, wat een goed bericht. Kan me voorstellen dat je toch gestresst was hoor, het gaat tenslotte om je gezondheid en een bobbel is een bobbel, of ie nou geslonken is of niet.
Maar je kunt tenminste, hoop ik, weer even opgelucht ademhalen.
Phoehee, ik vraag het vanavond aan Romain wat de plannen zijn dit weekend en ik mail je morgen! Leuk dat jullie weer deze kant uitkomen, mooie streek is het toch hè?
Ik ben vandaag helaas superdruk, ik moet naar de CPAM (ziektekostenverzekering) en naar de Assedic (soort sociale dienst) want er is allerlei gezeur met papieren. Heb er géén fut in maar het moet.
Morgen de hormoonprik, daar zie ik ook al tegenop, maar goed. Ik moet trouwens minimaal 2 jaar die hormonen blijven prikken; ik ben er niet zomaar vanaf.
Hoewel de Abufen, het middel tegen de opvliegers, nu eindelijk wat effect heeft. Ik heb ze nog steeds, maar ze zijn minder heftig en ik word tenminste niet meer 5x per nacht letterlijk badend in het zweet wakker. Scheelt toch
Verder dus een drukke dag, ik heb zo'n hekel aan al dat administratieve gedoe.... maar goed, het moet, anders word ik niet meer vergoed (en dat rijmde: I'm a poet and I didn't know it )
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:21
Robo, Zoebie en andere forummers hier in dit topic. Ik lees geregeld mee maar reageer eigenlijk nooit omdat ik denk dat ik jullie niets nieuws kan vertellen. Heb wel zeer veel waardering voor jullie, hoe jullie omgaan met het ziekzijn, de bijwerkingen, onderzoeken en onzekerheden. Robo ik mis je wel op mn topic over mn moeder (wat geen verplichting is om er gelijk naar toe te rennen hoor). Dikke knuffel voor jullie allemaal
dinsdag 25 augustus 2009 om 23:46
Robo hoe is het gegaan met de papierwinkel vandaag?
En wat fijn dat je nu merkt dat de Abufen werkt. Scheelt ook een hoop nachtrust denk ik zomaar. Het is hier zoooo rustig. Geen nieuws is goed nieuws zeg ik altijd en meestal is dat ook zo. Hoop nu ook.
Gaat het met Tic& Tac nog goed? Nog geen kleine Tictacjes? Of zijn ze aan het vervelen gegaan omdat ze van hetzelfde geslacht zijn?
Liefs Zoeb
En wat fijn dat je nu merkt dat de Abufen werkt. Scheelt ook een hoop nachtrust denk ik zomaar. Het is hier zoooo rustig. Geen nieuws is goed nieuws zeg ik altijd en meestal is dat ook zo. Hoop nu ook.
Gaat het met Tic& Tac nog goed? Nog geen kleine Tictacjes? Of zijn ze aan het vervelen gegaan omdat ze van hetzelfde geslacht zijn?
Liefs Zoeb
woensdag 26 augustus 2009 om 06:59
Zoebie echt mooi dat de knobbel daadwerkelijk kleiner is geworden. Ondanks dat je het zelf aan aangaf is het altijd erg fijn als een deskundige dat beaamt.
Robo hier wordt het best wel pokke weer dit weekend, hoe zijn bij jou de voorspellingen?
Is het gister gelukt met alle instanties? Dat zijn echt van die rotte dingen om te doen en dan dat gewacht erbij..
Ik ben weer aan het trainen (nou ja, rustig aan dan) en voel me daar wat beter bij. Nog niet ongesteld maar het komt er wel aan, vannacht barstende koppijn gehad. Vriend haalde gelukkig paracetamol voor me en nu gaat het wel. De dokter zei al dat de eerste keer na een miskraam zwaarder kan zijn.
Robo hier wordt het best wel pokke weer dit weekend, hoe zijn bij jou de voorspellingen?
Is het gister gelukt met alle instanties? Dat zijn echt van die rotte dingen om te doen en dan dat gewacht erbij..
Ik ben weer aan het trainen (nou ja, rustig aan dan) en voel me daar wat beter bij. Nog niet ongesteld maar het komt er wel aan, vannacht barstende koppijn gehad. Vriend haalde gelukkig paracetamol voor me en nu gaat het wel. De dokter zei al dat de eerste keer na een miskraam zwaarder kan zijn.
woensdag 26 augustus 2009 om 08:14
Ik ben er ook weer. Helaas wel ziek.
De eerste bestraling is goed verlopen. Natuurlijk wel een paar traantjes, maar dat heb ik altijd. Wanneer ze me in een onbekend apparaat leggen dan heb ik altijd een paar stille spanningstranen. Het piep/knetter geluid is toch niet echt prettig.
Helaas is er wel iets anders, ik heb een rare plek op mijn andere borst. Omdat mijn tumor en uitlopers richting de huid had wordt ik nu bestraald en nu is er dus in de huid van de andere borst een plek te zien. Ik ga eerst een paar dagen met een soort anti-schimmelcreme smeren (nooit geweten, maar daar kun je ook schimmelinfecties hebben) en als het dan niet weggaat wordt er een biopt genomen.
Ik vertrouw er ergens wel op dat het goed zit en maak me niet teveel zorgen, maar aan de andere kant, dat deed ik de vorige keer ook niet. En natuurlijk is er een stemmetje in mijn achterhoofd. Ik weet wel dat als het niet goed zit dit heel snel na de chemo is en dat dat geen goed teken is.
De eerste bestraling is goed verlopen. Natuurlijk wel een paar traantjes, maar dat heb ik altijd. Wanneer ze me in een onbekend apparaat leggen dan heb ik altijd een paar stille spanningstranen. Het piep/knetter geluid is toch niet echt prettig.
Helaas is er wel iets anders, ik heb een rare plek op mijn andere borst. Omdat mijn tumor en uitlopers richting de huid had wordt ik nu bestraald en nu is er dus in de huid van de andere borst een plek te zien. Ik ga eerst een paar dagen met een soort anti-schimmelcreme smeren (nooit geweten, maar daar kun je ook schimmelinfecties hebben) en als het dan niet weggaat wordt er een biopt genomen.
Ik vertrouw er ergens wel op dat het goed zit en maak me niet teveel zorgen, maar aan de andere kant, dat deed ik de vorige keer ook niet. En natuurlijk is er een stemmetje in mijn achterhoofd. Ik weet wel dat als het niet goed zit dit heel snel na de chemo is en dat dat geen goed teken is.
