Psyche
alle pijlers
Ik ben zo bang: is de kanker terug?
woensdag 4 februari 2009 om 11:19
Vier jaar geleden, op mijn 28ste, kreeg ik borstkanker. Uitgezaaid en al. Ik had 5% kans om langer dan een jaar in leven te blijven en dat is gelukt, ik ben er nog steeds, ik heb een "nieuw" leven opgebouwd.
In een ander land, met een lieve man, weer met een eigen bedrijfje. In september van dit jaar zou het precies 5 jaar geleden zijn dat ik de diagnose kreeg: 5 jaar is voor kankerpatienten de magische grens, ik leefde er zo ontzettend naar toe.
Mijn man en ik zijn aan het proberen een kind te krijgen ook, alles leek perfect, de chemo een nare droom, de littekens vervaagd van rood naar wit, ik was weer beter.
Tot ik gisteren naar het ziekenhuis moest voor een probleem met mijn ene borst, gescheurde spier, prothese zat niet goed. Scan gehad dus. En toen zag de radioloog iets op mijn ribben. Iets dat er een jaar geleden nog niet zat. Op twee plaatsen, net achter mijn borst.
Maandag moet ik terug voor een botscan en ik ben zo bang, zo bang, ik weet niet waar ik met mezelf naartoe moet.
Er gaat van alles door mijn hoofd: ik wil niet wéér alles kwijtraken, niet wéér door die hel, niet wéér ziek zijn. Ik wil een kind en een gezin en gezond zijn, genieten en werken en van mijn man houden.
Ik heb sinds gisteren het gevoel dat ik in een bubbel zit: ik ben hele uren kwijt met staren naar de muur zonder dat ik het doorheb, ik moet twee keer vragen of hij het herhaalt als mijn man iets zegt, ik ben weggeblazen.
En de vraag is niet op zijn plaats, dat heb ik al lang geleerd, maar ik kan het niet helpen: waarom? waarom ik? Waarom nu? WAAROM?
Ik ben al zo veel kwijt, mijn ouders, mijn oude leven, mijn uiterlijk, mijn lichaam zoals het was. Waarom dan wéér? Net nu alles weer op de been is, mijn bedrijf, mijn leven, mijn lijf, WAAROM nou?
Ik probeer mezelf te kalmeren door te zeggen dat het nog niet zéker is, maandag pas weten we definitief of het zo erg is als ik denk.
Maar ik heb het gezicht van de radioloog gezien, ik heb de houding van de verpleegster zien veranderen voor en na de scan. Ik heb de woorden van de radioloog gehoord en het kan niet veel anders zijn dan die rotziekte, die ziekte die mijn moeder en tante en oma heeft geclaimd, waar ik de enige overlevende van leek te zijn.
Ik heb het echt nodig om dit kwijt te kunnen. Mijn man is bijna net zo geschokt als ik maar hij houdt vast aan maandag, aan dat het misschien toch iets anders is. En ik heb eigenlijk geen hoop meer.
Dit topic hoort misschien op Gezondheid, maar ik wil het niet hebben over de ziekte zelf. Wel over de angst en de depressie en de verwarring die het met zich meebrengt.
En ik wil het eigenlijk gewoon kwijt hier, meer niet.
In een ander land, met een lieve man, weer met een eigen bedrijfje. In september van dit jaar zou het precies 5 jaar geleden zijn dat ik de diagnose kreeg: 5 jaar is voor kankerpatienten de magische grens, ik leefde er zo ontzettend naar toe.
Mijn man en ik zijn aan het proberen een kind te krijgen ook, alles leek perfect, de chemo een nare droom, de littekens vervaagd van rood naar wit, ik was weer beter.
Tot ik gisteren naar het ziekenhuis moest voor een probleem met mijn ene borst, gescheurde spier, prothese zat niet goed. Scan gehad dus. En toen zag de radioloog iets op mijn ribben. Iets dat er een jaar geleden nog niet zat. Op twee plaatsen, net achter mijn borst.
Maandag moet ik terug voor een botscan en ik ben zo bang, zo bang, ik weet niet waar ik met mezelf naartoe moet.
Er gaat van alles door mijn hoofd: ik wil niet wéér alles kwijtraken, niet wéér door die hel, niet wéér ziek zijn. Ik wil een kind en een gezin en gezond zijn, genieten en werken en van mijn man houden.
Ik heb sinds gisteren het gevoel dat ik in een bubbel zit: ik ben hele uren kwijt met staren naar de muur zonder dat ik het doorheb, ik moet twee keer vragen of hij het herhaalt als mijn man iets zegt, ik ben weggeblazen.
En de vraag is niet op zijn plaats, dat heb ik al lang geleerd, maar ik kan het niet helpen: waarom? waarom ik? Waarom nu? WAAROM?
Ik ben al zo veel kwijt, mijn ouders, mijn oude leven, mijn uiterlijk, mijn lichaam zoals het was. Waarom dan wéér? Net nu alles weer op de been is, mijn bedrijf, mijn leven, mijn lijf, WAAROM nou?
Ik probeer mezelf te kalmeren door te zeggen dat het nog niet zéker is, maandag pas weten we definitief of het zo erg is als ik denk.
Maar ik heb het gezicht van de radioloog gezien, ik heb de houding van de verpleegster zien veranderen voor en na de scan. Ik heb de woorden van de radioloog gehoord en het kan niet veel anders zijn dan die rotziekte, die ziekte die mijn moeder en tante en oma heeft geclaimd, waar ik de enige overlevende van leek te zijn.
Ik heb het echt nodig om dit kwijt te kunnen. Mijn man is bijna net zo geschokt als ik maar hij houdt vast aan maandag, aan dat het misschien toch iets anders is. En ik heb eigenlijk geen hoop meer.
Dit topic hoort misschien op Gezondheid, maar ik wil het niet hebben over de ziekte zelf. Wel over de angst en de depressie en de verwarring die het met zich meebrengt.
En ik wil het eigenlijk gewoon kwijt hier, meer niet.
maandag 31 augustus 2009 om 09:47
Hallo allemaal,
schande, schande, ik had gister natuurlijk nog even moeten reageren, maar ik ben om 16.30 in bed gaan liggen voor een verlate sieste en eerlijk gezegd net pas weer wakker geworden... ik was kapot
Maar het was hartstikke gezellig, de lasagna was te eten, we hebben heerlijk in de tuin gezeten, ik heb wijn omgestoten over Phoehee's nieuwe T-shirt (toen ik over de fles wilde heenreiken naar een stukje brood) maar het T-shirt daarna ook weer schoongemaakt, kortom: het was echt gezellig.
Phoehee heeft een hele lieve vriend, leuke vent om te ontmoeten én ze had een pakketje Hollandsche lekkernijen meegenomen (oooh, die roomboterkoeken, die zijn lékker).
Dus het was gewoon zeer geslaagd!!!
Mijn man heeft zich van zijn beste kant laten zien: géén stript-shirt aan, helaas ook niet geschoren, maar wel erg lief qua verzorging en tafel dekken en ons natje en droogje regelen.
Nou, zo zijn jullie weer op de hoogte
schande, schande, ik had gister natuurlijk nog even moeten reageren, maar ik ben om 16.30 in bed gaan liggen voor een verlate sieste en eerlijk gezegd net pas weer wakker geworden... ik was kapot
Maar het was hartstikke gezellig, de lasagna was te eten, we hebben heerlijk in de tuin gezeten, ik heb wijn omgestoten over Phoehee's nieuwe T-shirt (toen ik over de fles wilde heenreiken naar een stukje brood) maar het T-shirt daarna ook weer schoongemaakt
, kortom: het was echt gezellig.Phoehee heeft een hele lieve vriend, leuke vent om te ontmoeten én ze had een pakketje Hollandsche lekkernijen meegenomen (oooh, die roomboterkoeken, die zijn lékker).
Dus het was gewoon zeer geslaagd!!!
Mijn man heeft zich van zijn beste kant laten zien: géén stript-shirt aan, helaas ook niet geschoren, maar wel erg lief qua verzorging en tafel dekken en ons natje en droogje regelen.
Nou, zo zijn jullie weer op de hoogte
maandag 31 augustus 2009 om 09:51
Oeh, klinkt gezellig Robo en Phoehee! Gek is dat he, elkaar dan echt ontmoeten. Meteen vertrouwd, maar ook een beetje vreemd. Robo, hoe voel je je? Ben je wat aangesterkt inmiddels? Gaat eten en drinken een beetje? Roomboterkoeken lijken me uitstekend dieetvoer voor jou, voor een beetje extra vlees op die botten!
Nou, ik weet even niet zo veel meer te schrijven (lijkt de correspondentie tussen mij en mij penvriendin wel, toen we 8 waren! ). Maar ik wens iedereen die dit leest een hele fijne dag!
Nou, ik weet even niet zo veel meer te schrijven (lijkt de correspondentie tussen mij en mij penvriendin wel, toen we 8 waren! ). Maar ik wens iedereen die dit leest een hele fijne dag!
maandag 31 augustus 2009 om 10:08
Robo ik vind je vriend echt zo'n Fransman die er ongeschoren juist erg goed uit ziet! En inderdaad, heel lief en verzorgend.
En je hebt echt lang geslapen dan. Ben je nu weer een beetje uitgerust?
Wij waren op de terugweg nog langs Thionville, er stond file vanwege werkzaamheden en daar hadden we geen zin in. Verder een goede terugreis gehad.
(Mijn weegschaal gaf vanochtend eindelijk weer mijn gewicht aan van voor mijn zwangerschap! Goeie lasagne!)
Zoebie en Elmervrouw dus ook een geslaagde ontmoeting gehad. Zoebie ik moest wel lachen om je zwaailicht verhaal.
En je hebt echt lang geslapen dan. Ben je nu weer een beetje uitgerust?
Wij waren op de terugweg nog langs Thionville, er stond file vanwege werkzaamheden en daar hadden we geen zin in. Verder een goede terugreis gehad.
(Mijn weegschaal gaf vanochtend eindelijk weer mijn gewicht aan van voor mijn zwangerschap! Goeie lasagne!)
Zoebie en Elmervrouw dus ook een geslaagde ontmoeting gehad. Zoebie ik moest wel lachen om je zwaailicht verhaal.
dinsdag 1 september 2009 om 09:42
dinsdag 1 september 2009 om 10:37
Hoi allemaal,
ik ben nog steeds echt zò moe, dat slaat nergens meer op. Ik slaap en slaap en slaap maar (afgewisseld met af en toe nog een opvlieger, maar dat gaat al beter).
Als ik mijn middagdutje mis of opschuif, zoals zondag, ben ik meteen een hele dag van slag. Stom eigenlijk.
Ik hoop dat de bestraling me niet te moe maakt, dan zou ik denk ik echt de héle dag doorbrengen in bed.
Luonto, hoe is het? Hoe gaat het met de bestraling en vooral: hoe staat het met je andere borst? Is er verbetering of duidelijkheid? Sterkte meis, ik denk aan je.
Ingmagh, nou helaas, de meeste recepten die ik heb zijn niet bepaald calorie-arm
Phoehee, mijn inschrijving is bijna rond maar ik twijfel. De studie begint namelijk 7 september, mijn bestralingen ook. Ik weet echt niet of ik het een goed idee vind om dat samen aan te pakken. Mijn man is redelijk overtuigd van het feit dat ik het kàn, maar ook al kan ik het, ik weet niet of het een goed idee is. Misschien toch maar een jaartje uitstellen. Ben er dus nog niet over uit eigenlijk!
Verder weinig nieuws vanuit hier: het is bloedheet, maar ik voel de onweersbuien al komen. Het gaat knallen vanavond denk ik
Vanaf donderdag regen en herfstachtig weer, dus ik probeer er toch van te genieten, de laatste zon.
Liefs!
ik ben nog steeds echt zò moe, dat slaat nergens meer op. Ik slaap en slaap en slaap maar (afgewisseld met af en toe nog een opvlieger, maar dat gaat al beter).
Als ik mijn middagdutje mis of opschuif, zoals zondag, ben ik meteen een hele dag van slag. Stom eigenlijk.
Ik hoop dat de bestraling me niet te moe maakt, dan zou ik denk ik echt de héle dag doorbrengen in bed.
Luonto, hoe is het? Hoe gaat het met de bestraling en vooral: hoe staat het met je andere borst? Is er verbetering of duidelijkheid? Sterkte meis, ik denk aan je.
Ingmagh, nou helaas, de meeste recepten die ik heb zijn niet bepaald calorie-arm
Phoehee, mijn inschrijving is bijna rond maar ik twijfel. De studie begint namelijk 7 september, mijn bestralingen ook. Ik weet echt niet of ik het een goed idee vind om dat samen aan te pakken. Mijn man is redelijk overtuigd van het feit dat ik het kàn, maar ook al kan ik het, ik weet niet of het een goed idee is. Misschien toch maar een jaartje uitstellen. Ben er dus nog niet over uit eigenlijk!
Verder weinig nieuws vanuit hier: het is bloedheet, maar ik voel de onweersbuien al komen. Het gaat knallen vanavond denk ik
Vanaf donderdag regen en herfstachtig weer, dus ik probeer er toch van te genieten, de laatste zon.
Liefs!
dinsdag 1 september 2009 om 14:10
Ja, en spek van varkentjes met een ideaal BMI ofzo... Nee, ik doe het toch maar gewoon zelf. Volgens mij zijn de quiches van Robo té lekker (want calorierijk, dus lekker met room / kaas etc...).
Hier is het nu juist wel heel erg afgekoeld, tijd voor een fleecjack Nouja, net in ieder geval met jas naar buiten. Wel vervelend dat je nog zo moe bent Robo, de laatste chemo is nu toch al twee weken geleden? Is het wel vermoeidheid die minder wordt met slapen?
Het zou wel gaaf zijn als je bij wijze van afleiding die opleiding kon gaan doen, en je redt het ook waarschijnlijk wel. Maar je moet er natuurlijk wel plezier in houden. Aan de andere kant, wat als je je over twee maanden weer redelijk fit voelt en je moet nog tot september wachten? Ik kom er nu al niet uit, laat staan dat ik je een goeie tip kan geven. Immers, "luister naar je lichaam / ga op je gevoel af" is hier nogal een dooddoener he
Anita en Luonto, hoop dat het goed met jullie gaat!
Zoebie en alle anderen die ook knokken natuurlijk ook!
liefs,
ing.
Hier is het nu juist wel heel erg afgekoeld, tijd voor een fleecjack Nouja, net in ieder geval met jas naar buiten. Wel vervelend dat je nog zo moe bent Robo, de laatste chemo is nu toch al twee weken geleden? Is het wel vermoeidheid die minder wordt met slapen?
Het zou wel gaaf zijn als je bij wijze van afleiding die opleiding kon gaan doen, en je redt het ook waarschijnlijk wel. Maar je moet er natuurlijk wel plezier in houden. Aan de andere kant, wat als je je over twee maanden weer redelijk fit voelt en je moet nog tot september wachten? Ik kom er nu al niet uit, laat staan dat ik je een goeie tip kan geven. Immers, "luister naar je lichaam / ga op je gevoel af" is hier nogal een dooddoener he
Anita en Luonto, hoop dat het goed met jullie gaat!
Zoebie en alle anderen die ook knokken natuurlijk ook!
liefs,
ing.
dinsdag 1 september 2009 om 15:09
Hey Ingmagh,
ja de chemo is 2 weken terug, maar ik ben gewoon supermoe. En vergeet niet dat ik nog steeds aan de chemopillen zit hè, ik ben niet helemaal van de chemo af nog, alleen van het infuus. Echt supermoe dus, kan het niet helpen.
Ik heb ongeveer 3 fitte uurtjes op een dag en de rest van de tijd ben ik of aan het dommelen of ik denk eraan om een tukje te doen
We zien wel hoe snel het wegtrekt.
Wat lekkere light-recepten betreft: ik heb er wel een paar, je moet gewoon de creme fraiche vervangen door creme met maar 3% vet. Is ook lekker hoor En verder veel verse groenten, dat is altijd lekker vind ik.
Qua studie ben ik er nog steeds niet uit en ik moet uiterlijk donderdag beslissen. Ik neig naar het niet doen. Ikwil eigenlijk geen extra stress op het moment... maar ja, inderdaad, anders moet ik weer 1 jaar wachten... it's not been decided yet!
ja de chemo is 2 weken terug, maar ik ben gewoon supermoe. En vergeet niet dat ik nog steeds aan de chemopillen zit hè, ik ben niet helemaal van de chemo af nog, alleen van het infuus. Echt supermoe dus, kan het niet helpen.
Ik heb ongeveer 3 fitte uurtjes op een dag en de rest van de tijd ben ik of aan het dommelen of ik denk eraan om een tukje te doen
We zien wel hoe snel het wegtrekt.
Wat lekkere light-recepten betreft: ik heb er wel een paar, je moet gewoon de creme fraiche vervangen door creme met maar 3% vet. Is ook lekker hoor
En verder veel verse groenten, dat is altijd lekker vind ik.Qua studie ben ik er nog steeds niet uit en ik moet uiterlijk donderdag beslissen. Ik neig naar het niet doen. Ikwil eigenlijk geen extra stress op het moment... maar ja, inderdaad, anders moet ik weer 1 jaar wachten... it's not been decided yet!
dinsdag 1 september 2009 om 16:57
Robo wat verlies je als je nu begint en het blijkt te zwaar te zijn? Misschien kan je overleggen en is er meer fexibiliteit mogelijk. Of doe je het eerste jaar in 2 jaar zodat je wat meer ruimte hebt. (het zal misschien wel helemaal niet kunnen hoor)
Regent het bij jou al? Hier is het droevig en regenachtig. Bah. Gelukkig heb ik nog wat voorverpakte Franse brownie in huis.
Regent het bij jou al? Hier is het droevig en regenachtig. Bah. Gelukkig heb ik nog wat voorverpakte Franse brownie in huis.
woensdag 2 september 2009 om 10:13
Hallohallo,
ik heb besloten er niet aan te beginnen, de studie. Ik heb net de uni al gebeld en het afgezegd, ga nu een brief schrijven met mijn redenen erin zodat ik volgend jaar zonder problemen weer word toegelaten.
Ik ben gewoon te moe. En ik zou eraan beginnen voor mijn man, die me zo graag iets ziet doen waar ik blij van word, en niet voor mezelf.
Ik moet zeggen: er is een hoop stress af nu bij mij, dat scheelt toch een hoop.
Ik besteed de energie die ik eventueel binnenkort weer krijg liever aan mijn bedrijfje, aan vertalingen, aan geld in het laatje brengen. We hebben nog een verbouwing te doen, ik wil weer sociaal actiever worden en dat is allemaal "belangrijker" voor mij dan de studie.
Dus weliswaar met pijn in mijn hart, maar toch besloten: nee, niet dit jaar.
Want vannacht heb ik weer 14 uur geslapen, na gisteren ook al 2 dutjes te hebben gedaan: ik ben gewoon kapot. En vrijdag begint de Xeloda weer, maandag de bestraling, dus er komt toch weer een zware tijd aan.
Het is beter zo.
Luonto, hoe is het met je? Ik heb veel aanje gedacht en hoop op een kort berichtje van jouw kant. Die andere borst zit maar in mijn hoofd, ik zou heel graag van je vernemen hoe het met je is.
Anita, bevalt het nog, het werk? Het zal wel schelen als het minder warm is buiten, denk ik! Ik vind je wel heel stoer hoor, om er zo tegenaan te gaan. Ik krijg nog niet eens de ramen gezeemd momenteel
Phoehee, het is vannacht gaan onweren (eindelijk!!!) en het is dus geen 33 graden meer, zoals gisteren. Nog steeds wel lekker hoor, maar blijkbaar vanaf morgen 15° en regen. Herfst!! Mijn lievelingsseizoen; jammer dat er daarna 5 maanden winter volgen hier
Ingmagh, wil je afvallen of gewoon op je lijn letten? Ik zit steeds te denken of ik je niet een paar recepten zal sturen
Zoebie, hoe gaat het met jou en je man? Heb je wat rust kunnen pakken? Ik moest ook erg lachen om je zwaailicht, vooral dat die meneer je gewoon heeft laten rijden! En jij maar denken: hee, iedereen gaat voor me opzij
Maak je je al wat minder zorgen om je borst?
Ik ga vandaag een sjaal maken voor mijn schoonzus, een hele lieve, die jarig is. Ze is de enige van de familie van mijn man die standaard naar me vraagt en altijd lief is, dus die verdient het om een zelfgemaakt cadeautje te krijgen.
ik heb besloten er niet aan te beginnen, de studie. Ik heb net de uni al gebeld en het afgezegd, ga nu een brief schrijven met mijn redenen erin zodat ik volgend jaar zonder problemen weer word toegelaten.
Ik ben gewoon te moe. En ik zou eraan beginnen voor mijn man, die me zo graag iets ziet doen waar ik blij van word, en niet voor mezelf.
Ik moet zeggen: er is een hoop stress af nu bij mij, dat scheelt toch een hoop.
Ik besteed de energie die ik eventueel binnenkort weer krijg liever aan mijn bedrijfje, aan vertalingen, aan geld in het laatje brengen. We hebben nog een verbouwing te doen, ik wil weer sociaal actiever worden en dat is allemaal "belangrijker" voor mij dan de studie.
Dus weliswaar met pijn in mijn hart, maar toch besloten: nee, niet dit jaar.
Want vannacht heb ik weer 14 uur geslapen, na gisteren ook al 2 dutjes te hebben gedaan: ik ben gewoon kapot. En vrijdag begint de Xeloda weer, maandag de bestraling, dus er komt toch weer een zware tijd aan.
Het is beter zo.
Luonto, hoe is het met je? Ik heb veel aanje gedacht en hoop op een kort berichtje van jouw kant. Die andere borst zit maar in mijn hoofd, ik zou heel graag van je vernemen hoe het met je is.
Anita, bevalt het nog, het werk? Het zal wel schelen als het minder warm is buiten, denk ik! Ik vind je wel heel stoer hoor, om er zo tegenaan te gaan. Ik krijg nog niet eens de ramen gezeemd momenteel
Phoehee, het is vannacht gaan onweren (eindelijk!!!) en het is dus geen 33 graden meer, zoals gisteren. Nog steeds wel lekker hoor, maar blijkbaar vanaf morgen 15° en regen. Herfst!! Mijn lievelingsseizoen; jammer dat er daarna 5 maanden winter volgen hier
Ingmagh, wil je afvallen of gewoon op je lijn letten? Ik zit steeds te denken of ik je niet een paar recepten zal sturen
Zoebie, hoe gaat het met jou en je man? Heb je wat rust kunnen pakken? Ik moest ook erg lachen om je zwaailicht, vooral dat die meneer je gewoon heeft laten rijden! En jij maar denken: hee, iedereen gaat voor me opzij
Maak je je al wat minder zorgen om je borst?
Ik ga vandaag een sjaal maken voor mijn schoonzus, een hele lieve, die jarig is. Ze is de enige van de familie van mijn man die standaard naar me vraagt en altijd lief is, dus die verdient het om een zelfgemaakt cadeautje te krijgen.
woensdag 2 september 2009 om 10:20
Robo, ik vind het verstandig dat je niet naar de uni gaat. Volgend jaar kan ook nog. Eerst beter worden en als je steeds zo moe bent en jezelf dan zit op te fokken dat je eigenlijk moet studeren dan schiet je daar helemaal niks mee op.
Ga je haken, breien of punniken voor je schoonzus?
Hier is het pruttie.
Fien moet geopereerd worden aan haar oren en haar neusamandel moet er uit, ze is nu ziek, ik ook en mijn schoonmoeder gaat heel slecht, daarbij heeft Wé nog steeds geen geld van zijn opdrachtgever gekregen terwijl hij op 1 juli is begonnen met werken.
We zitten nu al 8 maanden zonder geld, ik heb nog 10 euro en dan is het opperdepop, definitief.
Alle lieve meiden een
Ga je haken, breien of punniken voor je schoonzus?
Hier is het pruttie.
Fien moet geopereerd worden aan haar oren en haar neusamandel moet er uit, ze is nu ziek, ik ook en mijn schoonmoeder gaat heel slecht, daarbij heeft Wé nog steeds geen geld van zijn opdrachtgever gekregen terwijl hij op 1 juli is begonnen met werken.
We zitten nu al 8 maanden zonder geld, ik heb nog 10 euro en dan is het opperdepop, definitief.
Alle lieve meiden een
woensdag 2 september 2009 om 10:25
Nee, ik heb van verschillende soorten stof een sjaal gepatchworked
In de kleuren zand, crème en roomwit. Wordt best aardig, al zegt het creatieve genie het zelf
Maar even serieus: wat een rotsituatie weer zeg. Ik heb je net gemaild en wil je graag heel veel sterkte wensen voor jou én je lieve dochter.
In de kleuren zand, crème en roomwit. Wordt best aardig, al zegt het creatieve genie het zelf
Maar even serieus: wat een rotsituatie weer zeg. Ik heb je net gemaild en wil je graag heel veel sterkte wensen voor jou én je lieve dochter.
woensdag 2 september 2009 om 10:37
O dat klinkt mooi Robo, patchwork, dat vind ik vaak zó prachtig, ik heb voor Fien een beeldige dekbed/plaid voor op haar bed gekocht toen ze twee was, ook patchwork, ik ben er zelf nog gekker op dan zij!
Wat zal je lieve schoonzus blij zijn....
Bedankt voor je lieve mail, ik ben zo blij dat ik je ken.
Wat zal je lieve schoonzus blij zijn....
Bedankt voor je lieve mail, ik ben zo blij dat ik je ken.
woensdag 2 september 2009 om 11:06
Jeetje Leo wat rot. Met 10 euro kun je tegenwoordig niks meer.
Klinkt erg heftig. En nu Fien ook nog ziek en jij erbij. En geldzorgen nekken je. Veel sterks meis, ik hoop dat het gauw goedkomt.
Luonto ik moet ook steeds aan je denken. Hoe is het nu?
Anita en met jou? Vind je het werk nog steeds leuk?
Robo klinkt leuk het patchwork. Wel een gefriemel denk ik zomaar.
Die moeheid is ook vreselijk. Kunnen wij ons niet voorstellen zegt manlief. Maar die gaat opeens als een trein en is niet meer te houden. Fietst steeds een stukje verder en wandelt iedere dag een stukje. Hoewel fietsen beter gaat met zijn sponsvoeten. Want hij heeft wel nog steeds heel erg tintelende handen en voeten. Kan daardoor ook nog niet veel. We hebben hier al anderhalf jaar een projectje van hem staan. Een oud Renaultje 4. Die was hij aan het opknappen toen hij ziek werd. En nu begint het te kriebelen. Hij wil zo graag weer aan de slag aan het otootje en kan het nog niet. Er hoeft niet zoveel meer aan te gebeuren, maar hij moet nog even geduld hebben. En dat heeft ie niet. Jammer genoeg. Maar we zijn weer heel positief met alles. Het gaat goed. (Niet te hard roepen nu). Wat mijn borst betreft ook. Maar daar maakte ik me alleen druk over als de echo er weer aan zat te komen. Nu niet meer. De bobbel is er nog steeds maar wel kleiner. Dus dat gaat ook goed.
Je pakketje is gisteren op de post gegaan. Kun je je er alvast op verheugen.
Ik zeg lekker niet wat erin zit. Verrassing.
Liefs Zoeb.
Klinkt erg heftig. En nu Fien ook nog ziek en jij erbij. En geldzorgen nekken je. Veel sterks meis, ik hoop dat het gauw goedkomt.
Luonto ik moet ook steeds aan je denken. Hoe is het nu?
Anita en met jou? Vind je het werk nog steeds leuk?
Robo klinkt leuk het patchwork. Wel een gefriemel denk ik zomaar.
Die moeheid is ook vreselijk. Kunnen wij ons niet voorstellen zegt manlief. Maar die gaat opeens als een trein en is niet meer te houden. Fietst steeds een stukje verder en wandelt iedere dag een stukje. Hoewel fietsen beter gaat met zijn sponsvoeten. Want hij heeft wel nog steeds heel erg tintelende handen en voeten. Kan daardoor ook nog niet veel. We hebben hier al anderhalf jaar een projectje van hem staan. Een oud Renaultje 4. Die was hij aan het opknappen toen hij ziek werd. En nu begint het te kriebelen. Hij wil zo graag weer aan de slag aan het otootje en kan het nog niet. Er hoeft niet zoveel meer aan te gebeuren, maar hij moet nog even geduld hebben. En dat heeft ie niet. Jammer genoeg. Maar we zijn weer heel positief met alles. Het gaat goed. (Niet te hard roepen nu). Wat mijn borst betreft ook. Maar daar maakte ik me alleen druk over als de echo er weer aan zat te komen. Nu niet meer. De bobbel is er nog steeds maar wel kleiner. Dus dat gaat ook goed.
Je pakketje is gisteren op de post gegaan. Kun je je er alvast op verheugen.
Ik zeg lekker niet wat erin zit. Verrassing.
Liefs Zoeb.
woensdag 2 september 2009 om 12:17
woensdag 2 september 2009 om 12:38
Goed dat je de knoop hebt doorgehakt Robo. Zo heb je nog wat om je op te verheugen (dat zei mijn broertje altijd als we niet alle snoepjes van Sint Maarten in een keer mochten opeten ). Ik vind het knap dat je die keuze hebt gemaakt! En inderdaad, aansterken is nu het belangrijkste. Bovendien is het ook wel weer leuk als je lekker aan het werk kunt. Dat is ook alweer een overwinning!
Doe even een fotootje als je sjaal klaar is, ik ben nieuwsgierig!
Over dat afvallen: serieus afvallen is het momenteel. Het wordt een beetje te gortig, daar op die weegschaal Doe dus maar geen recepten, het water loopt me nu al in de mond. Wie weet dat als ik weer mag opbouwen met de kcal van de dietiste, dat ik dan een beroep op je doe! (nog 25kg te gaan, dus het duurt nog wel even...)
He, Leo, dat is nog eens kut! Nog 10 euro... Ik kan me niet voorstellen hoe je je nu moet voelen, de onmacht! Hoe kan een opdrachtgever nou gewoon niet betalen, terwijl je al twee maanden aan het werk bent? Ik hoop dat het zich snel oplost! Is er al uitzicht op vooruitgang?
Volgens mij had Luonto vandaag de deadline voor haar studie, dus hopelijk komt ze snel weer langs met nieuws!
En Anita natuurlijk ook.
Voor iedereen een hart onder de riem!
liefs,
Ing.
Doe even een fotootje als je sjaal klaar is, ik ben nieuwsgierig!
Over dat afvallen: serieus afvallen is het momenteel. Het wordt een beetje te gortig, daar op die weegschaal Doe dus maar geen recepten, het water loopt me nu al in de mond. Wie weet dat als ik weer mag opbouwen met de kcal van de dietiste, dat ik dan een beroep op je doe! (nog 25kg te gaan, dus het duurt nog wel even...)
He, Leo, dat is nog eens kut! Nog 10 euro... Ik kan me niet voorstellen hoe je je nu moet voelen, de onmacht! Hoe kan een opdrachtgever nou gewoon niet betalen, terwijl je al twee maanden aan het werk bent? Ik hoop dat het zich snel oplost! Is er al uitzicht op vooruitgang?
Volgens mij had Luonto vandaag de deadline voor haar studie, dus hopelijk komt ze snel weer langs met nieuws!
En Anita natuurlijk ook.
Voor iedereen een hart onder de riem!
liefs,
Ing.
woensdag 2 september 2009 om 22:16
Robo ik zag ook nog een breiwerk liggen in de kamer, wat wordt dat? Ik was het vergeten te vragen. Ik heb 2 jaar terug een sjaal gebreid van angora geiten wol. Lekker zacht en prikt niet.
Echt leuk dat je voor je schoonzus bent aan het patchworken.
En misschien wel beter ja, niet studeren dit jaar. Moeilijk als je iets wel wilt maar wel weet dat het beter is zo.
En herfst, rode bladeren, wind en een nazomer zonnetje ik hou er erg van. Ieder jaar op het eind van de zomer denk ik laat maar komen die winter.
Behalve dit jaar, ik vind het nu moeilijk dat het al herfst wordt. De tijd gaat zo snel en word een beetje somber van dat droevige weer nu. Het is dat zo definitief voorbij nu ofzo, ik kan het niet goed omschrijven.
Eleonora sterks voor jou en je familie.
Echt leuk dat je voor je schoonzus bent aan het patchworken.
En misschien wel beter ja, niet studeren dit jaar. Moeilijk als je iets wel wilt maar wel weet dat het beter is zo.
En herfst, rode bladeren, wind en een nazomer zonnetje ik hou er erg van. Ieder jaar op het eind van de zomer denk ik laat maar komen die winter.
Behalve dit jaar, ik vind het nu moeilijk dat het al herfst wordt. De tijd gaat zo snel en word een beetje somber van dat droevige weer nu. Het is dat zo definitief voorbij nu ofzo, ik kan het niet goed omschrijven.
Eleonora sterks voor jou en je familie.
woensdag 2 september 2009 om 22:19
donderdag 3 september 2009 om 09:13
@Phoehee. In principe beweeg ik al vrij veel, maar verder bén ik gewoon te zwaar. Ik loop 2 à 3 keer per week hard en ik pilates 1x per week. Verder heb ik een kantoorbaan en vind ik veel lekker. Dat is denk ik de valkuil.
Vervelend dat het voelt alsof de herfst te snel komt. Ik heb helemaal niks tegen de winter, maar ik kan niet wennen aan het idee dat de zomer voorbij is gevlogen. Of denk je dat het te maken heeft met alles dat is gebeurd de afgelopen tijd? Kun je je ritme een beetje terugvinden?
@Eleonora, hoe staan de zaken ervoor? Je hoeft nou toch niet de komende tijd op een houtje te bijten toch?
@Zoebie. Je klinkr positief! Hoe gaat het er thuis mee? (ik vraag me af, hoe je je avatar betrekt op de situatie nu. Is misschien een beetje zwaar voor de vroege ochtend... Ik weet alleen van mezelf dat, toen mijn broer net in het ziekenhuis lag en de buurvrouw zei: "alles heeft een reden" ik haar wel een schop kon verkopen. Ik heb de reden namelijk nog steeds niet gevonden.)
@Robo, als je een beetje door patchworked, breit (woord ziet er stom uit!) en handwerkt, heb je tegen de tijd dat het winter is voldoende warme kleding, toch? Maak je ook je eigen kleding? Of hou je het bij tassen en sjaals?
Wat vindt je man van de keuze die je gemaakt hebt? En hoe gaat het met hem? Is de rust na Senegal een beetje weergekeerd op zijn werk? (ik wou zeggen "en na de laatste chemo". Ik vergeet inderdaad steeds dat je toch nog aan de chemo zit. Voor mij was het vóór dit topic alleen een infuus...)
Ik heb gisteren weer bloed gegeven bij de bloedbank. Maaaaan, ik kan me met die dikke naald die zeer doet in je ader zo goed voorstellen dat een chemo helemaal pijnlijk moet zijn! Mijn moeder zei laatst: pas je op dat je nu allemaal littekenweefsel aan het ontwikkelen bent daar? Stel dat je ze ooit "echt" nodig hebt voor prikken, wat dan? Dat vond ik wel een vervelend vooruitzicht. Laten we het snel afkloppen.
Ik hoop dat het met alle "afwezigen" (relatief) goed gaat. Hoop snel wat te horen!
liefs.
Ing.
Vervelend dat het voelt alsof de herfst te snel komt. Ik heb helemaal niks tegen de winter, maar ik kan niet wennen aan het idee dat de zomer voorbij is gevlogen. Of denk je dat het te maken heeft met alles dat is gebeurd de afgelopen tijd? Kun je je ritme een beetje terugvinden?
@Eleonora, hoe staan de zaken ervoor? Je hoeft nou toch niet de komende tijd op een houtje te bijten toch?
@Zoebie. Je klinkr positief! Hoe gaat het er thuis mee? (ik vraag me af, hoe je je avatar betrekt op de situatie nu. Is misschien een beetje zwaar voor de vroege ochtend... Ik weet alleen van mezelf dat, toen mijn broer net in het ziekenhuis lag en de buurvrouw zei: "alles heeft een reden" ik haar wel een schop kon verkopen. Ik heb de reden namelijk nog steeds niet gevonden.)
@Robo, als je een beetje door patchworked, breit (woord ziet er stom uit!) en handwerkt, heb je tegen de tijd dat het winter is voldoende warme kleding, toch? Maak je ook je eigen kleding? Of hou je het bij tassen en sjaals?
Wat vindt je man van de keuze die je gemaakt hebt? En hoe gaat het met hem? Is de rust na Senegal een beetje weergekeerd op zijn werk? (ik wou zeggen "en na de laatste chemo". Ik vergeet inderdaad steeds dat je toch nog aan de chemo zit. Voor mij was het vóór dit topic alleen een infuus...)
Ik heb gisteren weer bloed gegeven bij de bloedbank. Maaaaan, ik kan me met die dikke naald die zeer doet in je ader zo goed voorstellen dat een chemo helemaal pijnlijk moet zijn! Mijn moeder zei laatst: pas je op dat je nu allemaal littekenweefsel aan het ontwikkelen bent daar? Stel dat je ze ooit "echt" nodig hebt voor prikken, wat dan? Dat vond ik wel een vervelend vooruitzicht. Laten we het snel afkloppen.
Ik hoop dat het met alle "afwezigen" (relatief) goed gaat. Hoop snel wat te horen!
liefs.
Ing.
donderdag 3 september 2009 om 09:23
Liefste Robo
A heeft wederom een mooie kaart van jou gehad wat ontzettend fijn.
En in mijn keuken op mijn whiteboard hangt een hele lieve kaart van jou voor mij wat onwijs leuk om eens een kaartje te krijgen. Doet me er aan herinneren dat ik vind dat men elkaar weer vaker kaarten moet sturen Dus die gaat op mijn bezem lijstje.
Je bent een kanjer ! Bedankt voor het blij maken van A
A heeft wederom een mooie kaart van jou gehad wat ontzettend fijn.
En in mijn keuken op mijn whiteboard hangt een hele lieve kaart van jou voor mij wat onwijs leuk om eens een kaartje te krijgen. Doet me er aan herinneren dat ik vind dat men elkaar weer vaker kaarten moet sturen Dus die gaat op mijn bezem lijstje.
Je bent een kanjer ! Bedankt voor het blij maken van A
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
donderdag 3 september 2009 om 11:03
Hoi everybody,
na weer een nacht van bijna 14 uur begin ik het zat te worden, dat moeie gedoe.
Dus ik heb net de oncoloog gebeld, die belt na 14u terug, om te overleggen of dit wel normaal is.
Ik ben gewoon zò ontzettend moe, ik kan het niet uitleggen. Ik doe één ding in het huishouden, bijvoorbeeld even stofzuigen, en hup, ik kan zo drie uur slapen. Da's toch niet normaal???
Het enige dat me nog een beetje geruststelt is dat Zoebie schreef dat haar man het ook zo had. Maar verder begin ik een beetje te panieken: wat nou als die moeheid komt door het ziek zijn?
Nou ja, ik zal niet teveel stressen en gewoon wachten op het belletje van de oncoloog.
Verder hebben man en ik gisteravond gezellig ruzie gemaakt: hij deed een poging tot stoppen met roken en samen met de stress van het werk heeft dat zijn humeur niet echt bevorderd. Ik was te moe om leuk te reageren en toen hadden we ruzie. Waarover? Geen idee maar ik heb net een lief mailtje gehad, dus het is alweer goed.
Zaterdag komen zijn oom en tante (leuke mensen uit Parijs) eten, maar ik ben nu al moe bij het idee dat ik weer moet koken en gezellig doen tegen zijn familie. Ik denk dat ik ga voorstellen dat we naar een restaurant gaan: makkelijker voor mij.
Borodini: graag gedaan hoor, de kaarten! Waar houdt A van? Wat vindt ie leuk en interessant? Dan kan ik ook eens wat anders sturen, iets waar hij blij van wordt.
Phoehee, ik ben een sjaal aan het breien van restjes wol met daarin klavertjes vier ingebreid. Kleuren: roomwit, lichtbruin, donkergroen. Ik ga 'm voeren met zandkleurig satijn, dat wordt best mooi denk ik!
Ik kan het me voorstellen, dat juist jij melancholiek wordt van de aankomende herfst. Er is zoveel gebeurd deze zomer, dan doet zo'n seizoenswisseling je echt voelen dat de tijd verglijdt.
Ingmagh, ik maak ook zelf kleding, maar ik brei het allerliefst. Ik heb vele, vele truien/sjaals/mutsen/tassen/lappendekens/etc gebreid in mijn leven Haken lukt me maar niet echt, maar breien, dat is mijn ding.
Dus qua warme kleding ben ik inderdaad voorzien!
Mijn man vindt het prima dat ik niet ga studeren, hij wilde me alleen maar stimuleren omdat hij dacht dat het goed voor me zou zijn. Maar nu het niet doorgaat is dat no problem.
Verder is hij enorm gestresst, ik heb 'm gezegd dat hij vrij moet nemen binnenkort, anders wordt hij echt overspannen. Dus maandag heeft hij vrij en gaat hij mee naar het ziekenhuis voor de bestralingsintake.
Ik ga weer eens verder borduren aan mijn sjaal voor schoonzus, als ie af is zal ik een fotootje plaatsen
Liefs!
na weer een nacht van bijna 14 uur begin ik het zat te worden, dat moeie gedoe.
Dus ik heb net de oncoloog gebeld, die belt na 14u terug, om te overleggen of dit wel normaal is.
Ik ben gewoon zò ontzettend moe, ik kan het niet uitleggen. Ik doe één ding in het huishouden, bijvoorbeeld even stofzuigen, en hup, ik kan zo drie uur slapen. Da's toch niet normaal???
Het enige dat me nog een beetje geruststelt is dat Zoebie schreef dat haar man het ook zo had. Maar verder begin ik een beetje te panieken: wat nou als die moeheid komt door het ziek zijn?
Nou ja, ik zal niet teveel stressen en gewoon wachten op het belletje van de oncoloog.
Verder hebben man en ik gisteravond gezellig ruzie gemaakt: hij deed een poging tot stoppen met roken en samen met de stress van het werk heeft dat zijn humeur niet echt bevorderd. Ik was te moe om leuk te reageren en toen hadden we ruzie. Waarover? Geen idee maar ik heb net een lief mailtje gehad, dus het is alweer goed.
Zaterdag komen zijn oom en tante (leuke mensen uit Parijs) eten, maar ik ben nu al moe bij het idee dat ik weer moet koken en gezellig doen tegen zijn familie. Ik denk dat ik ga voorstellen dat we naar een restaurant gaan: makkelijker voor mij.
Borodini: graag gedaan hoor, de kaarten! Waar houdt A van? Wat vindt ie leuk en interessant? Dan kan ik ook eens wat anders sturen, iets waar hij blij van wordt.
Phoehee, ik ben een sjaal aan het breien van restjes wol met daarin klavertjes vier ingebreid. Kleuren: roomwit, lichtbruin, donkergroen. Ik ga 'm voeren met zandkleurig satijn, dat wordt best mooi denk ik!
Ik kan het me voorstellen, dat juist jij melancholiek wordt van de aankomende herfst. Er is zoveel gebeurd deze zomer, dan doet zo'n seizoenswisseling je echt voelen dat de tijd verglijdt.
Ingmagh, ik maak ook zelf kleding, maar ik brei het allerliefst. Ik heb vele, vele truien/sjaals/mutsen/tassen/lappendekens/etc gebreid in mijn leven
Haken lukt me maar niet echt, maar breien, dat is mijn ding.Dus qua warme kleding ben ik inderdaad voorzien!
Mijn man vindt het prima dat ik niet ga studeren, hij wilde me alleen maar stimuleren omdat hij dacht dat het goed voor me zou zijn. Maar nu het niet doorgaat is dat no problem.
Verder is hij enorm gestresst, ik heb 'm gezegd dat hij vrij moet nemen binnenkort, anders wordt hij echt overspannen. Dus maandag heeft hij vrij en gaat hij mee naar het ziekenhuis voor de bestralingsintake.
Ik ga weer eens verder borduren aan mijn sjaal voor schoonzus, als ie af is zal ik een fotootje plaatsen
Liefs!
