Psyche
alle pijlers
Ik ben zo bang: is de kanker terug?
woensdag 4 februari 2009 om 11:19
Vier jaar geleden, op mijn 28ste, kreeg ik borstkanker. Uitgezaaid en al. Ik had 5% kans om langer dan een jaar in leven te blijven en dat is gelukt, ik ben er nog steeds, ik heb een "nieuw" leven opgebouwd.
In een ander land, met een lieve man, weer met een eigen bedrijfje. In september van dit jaar zou het precies 5 jaar geleden zijn dat ik de diagnose kreeg: 5 jaar is voor kankerpatienten de magische grens, ik leefde er zo ontzettend naar toe.
Mijn man en ik zijn aan het proberen een kind te krijgen ook, alles leek perfect, de chemo een nare droom, de littekens vervaagd van rood naar wit, ik was weer beter.
Tot ik gisteren naar het ziekenhuis moest voor een probleem met mijn ene borst, gescheurde spier, prothese zat niet goed. Scan gehad dus. En toen zag de radioloog iets op mijn ribben. Iets dat er een jaar geleden nog niet zat. Op twee plaatsen, net achter mijn borst.
Maandag moet ik terug voor een botscan en ik ben zo bang, zo bang, ik weet niet waar ik met mezelf naartoe moet.
Er gaat van alles door mijn hoofd: ik wil niet wéér alles kwijtraken, niet wéér door die hel, niet wéér ziek zijn. Ik wil een kind en een gezin en gezond zijn, genieten en werken en van mijn man houden.
Ik heb sinds gisteren het gevoel dat ik in een bubbel zit: ik ben hele uren kwijt met staren naar de muur zonder dat ik het doorheb, ik moet twee keer vragen of hij het herhaalt als mijn man iets zegt, ik ben weggeblazen.
En de vraag is niet op zijn plaats, dat heb ik al lang geleerd, maar ik kan het niet helpen: waarom? waarom ik? Waarom nu? WAAROM?
Ik ben al zo veel kwijt, mijn ouders, mijn oude leven, mijn uiterlijk, mijn lichaam zoals het was. Waarom dan wéér? Net nu alles weer op de been is, mijn bedrijf, mijn leven, mijn lijf, WAAROM nou?
Ik probeer mezelf te kalmeren door te zeggen dat het nog niet zéker is, maandag pas weten we definitief of het zo erg is als ik denk.
Maar ik heb het gezicht van de radioloog gezien, ik heb de houding van de verpleegster zien veranderen voor en na de scan. Ik heb de woorden van de radioloog gehoord en het kan niet veel anders zijn dan die rotziekte, die ziekte die mijn moeder en tante en oma heeft geclaimd, waar ik de enige overlevende van leek te zijn.
Ik heb het echt nodig om dit kwijt te kunnen. Mijn man is bijna net zo geschokt als ik maar hij houdt vast aan maandag, aan dat het misschien toch iets anders is. En ik heb eigenlijk geen hoop meer.
Dit topic hoort misschien op Gezondheid, maar ik wil het niet hebben over de ziekte zelf. Wel over de angst en de depressie en de verwarring die het met zich meebrengt.
En ik wil het eigenlijk gewoon kwijt hier, meer niet.
In een ander land, met een lieve man, weer met een eigen bedrijfje. In september van dit jaar zou het precies 5 jaar geleden zijn dat ik de diagnose kreeg: 5 jaar is voor kankerpatienten de magische grens, ik leefde er zo ontzettend naar toe.
Mijn man en ik zijn aan het proberen een kind te krijgen ook, alles leek perfect, de chemo een nare droom, de littekens vervaagd van rood naar wit, ik was weer beter.
Tot ik gisteren naar het ziekenhuis moest voor een probleem met mijn ene borst, gescheurde spier, prothese zat niet goed. Scan gehad dus. En toen zag de radioloog iets op mijn ribben. Iets dat er een jaar geleden nog niet zat. Op twee plaatsen, net achter mijn borst.
Maandag moet ik terug voor een botscan en ik ben zo bang, zo bang, ik weet niet waar ik met mezelf naartoe moet.
Er gaat van alles door mijn hoofd: ik wil niet wéér alles kwijtraken, niet wéér door die hel, niet wéér ziek zijn. Ik wil een kind en een gezin en gezond zijn, genieten en werken en van mijn man houden.
Ik heb sinds gisteren het gevoel dat ik in een bubbel zit: ik ben hele uren kwijt met staren naar de muur zonder dat ik het doorheb, ik moet twee keer vragen of hij het herhaalt als mijn man iets zegt, ik ben weggeblazen.
En de vraag is niet op zijn plaats, dat heb ik al lang geleerd, maar ik kan het niet helpen: waarom? waarom ik? Waarom nu? WAAROM?
Ik ben al zo veel kwijt, mijn ouders, mijn oude leven, mijn uiterlijk, mijn lichaam zoals het was. Waarom dan wéér? Net nu alles weer op de been is, mijn bedrijf, mijn leven, mijn lijf, WAAROM nou?
Ik probeer mezelf te kalmeren door te zeggen dat het nog niet zéker is, maandag pas weten we definitief of het zo erg is als ik denk.
Maar ik heb het gezicht van de radioloog gezien, ik heb de houding van de verpleegster zien veranderen voor en na de scan. Ik heb de woorden van de radioloog gehoord en het kan niet veel anders zijn dan die rotziekte, die ziekte die mijn moeder en tante en oma heeft geclaimd, waar ik de enige overlevende van leek te zijn.
Ik heb het echt nodig om dit kwijt te kunnen. Mijn man is bijna net zo geschokt als ik maar hij houdt vast aan maandag, aan dat het misschien toch iets anders is. En ik heb eigenlijk geen hoop meer.
Dit topic hoort misschien op Gezondheid, maar ik wil het niet hebben over de ziekte zelf. Wel over de angst en de depressie en de verwarring die het met zich meebrengt.
En ik wil het eigenlijk gewoon kwijt hier, meer niet.
donderdag 3 september 2009 om 16:16
En Robo, heb je de oncoloog al gesproken? als je inderdaad nachten van 14 uur maakt (moet je nooit plassen? Ik heb na een nacht van 7 à 8 uur al dat ik 's ochtends moet rennen!) én dutjes doet, is het wel heel erg ja. Dat heb je hiervoor tijdens je kuur niet (vaak) gehad toch? Sterk je verder wel weer aan? Lekker eten enzo?
Hopelijk ben je tegen de tijd dat de mensen uit Parijs komen, weer iets fitter. Blijven ze ook slapen?
Ik heb van het weekend trouwens de appels uit de boom geoogst (wist niet dat er zoveel in 1 boom konden zitten!), moest aan je denken. Heb jij nog oogst, of moet je toch tot volgend jaar wachten?
Hopelijk ben je tegen de tijd dat de mensen uit Parijs komen, weer iets fitter. Blijven ze ook slapen?
Ik heb van het weekend trouwens de appels uit de boom geoogst (wist niet dat er zoveel in 1 boom konden zitten!), moest aan je denken. Heb jij nog oogst, of moet je toch tot volgend jaar wachten?
donderdag 3 september 2009 om 16:32
Oncoloog aan de lijn gehad, die had weinig tijd en leek een beetje geïrriteerd door mijn vraag. Het kwam erop neer dat het volkomen normaal is om moe te zijn, dat het erbij hoort, dat ik dus niet zo moet eh... zeuren zei hij nog net niet, maar ik moet me volgens hem nergens zorgen over maken, alleen maar slapen.
Wij hebben geen oogst nog, dat komt volgend jaar. De enige boom die iets heeft opgeleverd was de kersenboom: 12 kersen
En nee, ik hoef 's nachts niet vaak te plassen, ik word hoogstens wakker van een opvlieger maar slaap dan meteen weer in!
De oom en tante blijven niet slapen gelukkig, ik zie er al genoeg tegenop. Er is nu sprake van dat mijn schoonouders ook meekomen... mén, wat heb ik daar GEEN zin in zeg.
Ik ga echt een restaurant voorstellen, dat haalt toch even wat druk van mijn schouders!
Wij hebben geen oogst nog, dat komt volgend jaar. De enige boom die iets heeft opgeleverd was de kersenboom: 12 kersen
En nee, ik hoef 's nachts niet vaak te plassen, ik word hoogstens wakker van een opvlieger maar slaap dan meteen weer in!
De oom en tante blijven niet slapen gelukkig, ik zie er al genoeg tegenop. Er is nu sprake van dat mijn schoonouders ook meekomen... mén, wat heb ik daar GEEN zin in zeg.
Ik ga echt een restaurant voorstellen, dat haalt toch even wat druk van mijn schouders!
donderdag 3 september 2009 om 16:46
Maak het mn voor jezelf zo aangenaam mogelijk! Uit eten scheelt jou een hoop energie qua boodschappen en troep. Plus als iedereen bij jou thuis is is het wellicht wat lastiger om ze er weer uit te bonjouren. Of heb je daar niet zoveel moeite mee (als ik...)? Nu kun je zelf opstappen als je het mooi geweest vindt. En vindt je visite dat je moeilijk doet of ongastvrij bent? Soit, hùn probleem!
Jíj voelt je lijf en energielevel het best!
Trustu, Sjur
Jíj voelt je lijf en energielevel het best!
Trustu, Sjur
donderdag 3 september 2009 om 17:16
Ja, kan me voorstellen dat je daar geen zin in hebt. Lekker uit eten gaan, heb je ook geen rompslomp.
Manlief begint nu meer energie te krijgen. Maar hij is ook nog steeds moe. De laatste Xeloda was al begin juli. Het werkt ook nog een tijdje door. Hij slaapt ook nachten van 11 uur bijna.
En Robo jij hebt al langer gekuurd en zwaardere kuren dus het is helemaal niet zo gek. En als je het echt niet vertrouwd vind ik dat je oncoloog naar je moet luisteren. Wat vervelend dat hij zo reageerde.
Sterks meis.
Manlief begint nu meer energie te krijgen. Maar hij is ook nog steeds moe. De laatste Xeloda was al begin juli. Het werkt ook nog een tijdje door. Hij slaapt ook nachten van 11 uur bijna.
En Robo jij hebt al langer gekuurd en zwaardere kuren dus het is helemaal niet zo gek. En als je het echt niet vertrouwd vind ik dat je oncoloog naar je moet luisteren. Wat vervelend dat hij zo reageerde.
Sterks meis.
donderdag 3 september 2009 om 19:01
Robo dat wordt toch doorslapen dus. Jammer dat de oncoloog niet wat begripvoller was na aanleiding van je vraag. Op zich wel lekker dat je doorslaapt alleen je komt nergens aan toe zo. Dat lijkt me weer een rot gevoel.
Verder lijkt me een restaurant een goed idee. Mocht dit toch niet doorgaan; zit er in st V geen goede traiteur anders waar je 'kant en klaar' dingen kan kopen? Maar in een restaurant hoef je ook niks op te ruimen en af te wassen.
Verder lijkt me een restaurant een goed idee. Mocht dit toch niet doorgaan; zit er in st V geen goede traiteur anders waar je 'kant en klaar' dingen kan kopen? Maar in een restaurant hoef je ook niks op te ruimen en af te wassen.
vrijdag 4 september 2009 om 07:48
Hello,
ik heb me een nacht achter de rug, dat slaat werkelijk nergens meer op: niet meer dan steeds maar een half uurtje geslapen voordat ik wakker werd, ik heb de opvliegermedicatie afgebouwd (dat moet na 10 dagen) en nu zijn ze harder terug dan ooit!!!
Ik ben kapot gewoon, en de dag moet nog beginnen.
Grrrr.
Ik kan meteen ook het bed verschonen want ik dreef echt weg in het zweet (bah).
Morgen dus een huis vol visite; een restaurant zit er niet in vanwege schoonvader met zijn Parkinson (hij gaat niet zo goed momenteel) en schoonmoeder wil per se hier komen. Nou ok dan (mijn stem wordt weer niet echt meegeteld heb ik het idee).
Maar in ieder geval kook ik niet, dat doet mijn man. Ik hoef dus alleen maar drie uur lang "gezellig" te zijn (en toe te kijken hoe schoonmama met haar vinger over de plinten gaat om te checken of er stof zit, ja echt, dat doet ze).
Dat traiteur-idee was trouwens een goeie, Phoehee; als mijn man te moe is vanavond gaan we inderdaad iets halen (maar dan krijgen we bij voorbaat al commentaar van schoonmoeder, dus ik denk dat hij toch zelf kookt).
Nou, genoeg gezeurd, ik zit even niet zo lekker in mijn vel met die opvliegers en zonder slaap.
Ik ga de oncoloog om 8 uur bellen met de vraag of ik de opvliegermedicatie weer mag nemen, want dit gaat zo niet.
Ben benieuwd of ie vandaag aardiger is
Zoebie, dank je voor je post. het doet me goed te lezen dat ik niet de enige ben die zo moe is van de Xeloda (dat klinkt raar maar je begrijpt hopelijk hoe ik het bedoel).
Mijn stopweek is vandaag weer voorbij dus ik moet er weer aan, we zullen zien hoe het valt zonder bijbehorend infuus.
Want dàt vier ik wel vandaag, dat ik voor het eerst géén infuus hoef!
ik heb me een nacht achter de rug, dat slaat werkelijk nergens meer op: niet meer dan steeds maar een half uurtje geslapen voordat ik wakker werd, ik heb de opvliegermedicatie afgebouwd (dat moet na 10 dagen) en nu zijn ze harder terug dan ooit!!!
Ik ben kapot gewoon, en de dag moet nog beginnen.
Grrrr.
Ik kan meteen ook het bed verschonen want ik dreef echt weg in het zweet (bah).
Morgen dus een huis vol visite; een restaurant zit er niet in vanwege schoonvader met zijn Parkinson (hij gaat niet zo goed momenteel) en schoonmoeder wil per se hier komen. Nou ok dan (mijn stem wordt weer niet echt meegeteld heb ik het idee).
Maar in ieder geval kook ik niet, dat doet mijn man. Ik hoef dus alleen maar drie uur lang "gezellig" te zijn (en toe te kijken hoe schoonmama met haar vinger over de plinten gaat om te checken of er stof zit, ja echt, dat doet ze).
Dat traiteur-idee was trouwens een goeie, Phoehee; als mijn man te moe is vanavond gaan we inderdaad iets halen (maar dan krijgen we bij voorbaat al commentaar van schoonmoeder, dus ik denk dat hij toch zelf kookt).
Nou, genoeg gezeurd, ik zit even niet zo lekker in mijn vel met die opvliegers en zonder slaap.
Ik ga de oncoloog om 8 uur bellen met de vraag of ik de opvliegermedicatie weer mag nemen, want dit gaat zo niet.
Ben benieuwd of ie vandaag aardiger is
Zoebie, dank je voor je post. het doet me goed te lezen dat ik niet de enige ben die zo moe is van de Xeloda (dat klinkt raar maar je begrijpt hopelijk hoe ik het bedoel).
Mijn stopweek is vandaag weer voorbij dus ik moet er weer aan, we zullen zien hoe het valt zonder bijbehorend infuus.
Want dàt vier ik wel vandaag, dat ik voor het eerst géén infuus hoef!
vrijdag 4 september 2009 om 08:26
Als je dichterbij had gewoond, had ik eten langs gebracht en persoonlijk al je plinten afgestoft! Wat onwijs raar dat er niet naar je wordt geluisterd zeg! En natuurlijk is je schoonvader ook ziek en moet je daar ook rekening mee houden, maar he, eigenlijk zouden toch alleen de oom en tante van je man komen? Ik hoop dat het wel heel gezellig wordt!
Hoe lang moet je nog hormonen slikken? Ik geloof toch dat ze een stuk heviger zijn dan de lichaamseigen hormonen die opvliegers veroorzaken... Ik ben slaapliedjes aan het zingen, helpt het al? Hoop dat je goed uitrust in ieder geval!
liefs
Ing.
Hoe lang moet je nog hormonen slikken? Ik geloof toch dat ze een stuk heviger zijn dan de lichaamseigen hormonen die opvliegers veroorzaken... Ik ben slaapliedjes aan het zingen, helpt het al? Hoop dat je goed uitrust in ieder geval!
liefs
Ing.
vrijdag 4 september 2009 om 08:30
Ach, Roboke toch, je hebt toch wat te verduren he. Is het trouwens typisch Frans, dat ouders hun (schoon-)dochters en zoons als kinderen blijven behandelen? Zo komt het althans op me over.
En dat van het plinten bevingeren...
Oefen vast een pinnige reactie op evt. botheid, waarmee je je grens aangeeft en lekker naar bed gaat.
liefs uit Utrecht! Je geboortedaggenoot roept me (wat is eigenlijk jullie beschermheilige?)
En dat van het plinten bevingeren...
Oefen vast een pinnige reactie op evt. botheid, waarmee je je grens aangeeft en lekker naar bed gaat.
liefs uit Utrecht! Je geboortedaggenoot roept me (wat is eigenlijk jullie beschermheilige?)
vrijdag 4 september 2009 om 08:33
Da's lief van je Ingmagh 
Ik moet die hormooninjecties nog twee jaar, dus ik ben er echt nog niet vanaf helaas.
En tsja, die schoonfamilie... eerst zouden alleen oom en tante komen, uit Parijs, dat zijn leuke lieve mensen. Maar schoonmoeder had het nog geen 5 min gehoord en ze had alweer geregeld dat ze zelf ook meekon. Dus.
Daar zitten we dan mee; want mijn man gaat dan ook niet zeggen: nee mam, we willen je niet.
En zo groeit iedere keer de situatie zo dat iedereen doet wat zij wil... niet makkelijk hoor, om daar een weg in te vinden. Want schoonvader is juist heel lief en heeft een hele hechte band met mijn man. Mijn man kan echter zijn moeder niet uitstaan vaak en daartussen schippert hij dan weer.
Dus we bijten door de zure appel morgen en daarna heeft mijn man gelukkig maandag vrij
Kunnen we samen zijn én samen naar de radioloog, dat vind ik wel fijn.
Hoe is het met jou? Al lekkere light-recepten gevonden of wil je toch een kijkje in robo's grote kookboek?
Ik moet die hormooninjecties nog twee jaar, dus ik ben er echt nog niet vanaf helaas.
En tsja, die schoonfamilie... eerst zouden alleen oom en tante komen, uit Parijs, dat zijn leuke lieve mensen. Maar schoonmoeder had het nog geen 5 min gehoord en ze had alweer geregeld dat ze zelf ook meekon. Dus.
Daar zitten we dan mee; want mijn man gaat dan ook niet zeggen: nee mam, we willen je niet.
En zo groeit iedere keer de situatie zo dat iedereen doet wat zij wil... niet makkelijk hoor, om daar een weg in te vinden. Want schoonvader is juist heel lief en heeft een hele hechte band met mijn man. Mijn man kan echter zijn moeder niet uitstaan vaak en daartussen schippert hij dan weer.
Dus we bijten door de zure appel morgen en daarna heeft mijn man gelukkig maandag vrij
Kunnen we samen zijn én samen naar de radioloog, dat vind ik wel fijn.
Hoe is het met jou? Al lekkere light-recepten gevonden of wil je toch een kijkje in robo's grote kookboek?
vrijdag 4 september 2009 om 08:38
MissMara, daar heb ik even de kalender bijgepakt en warempel, we hebben een heilige du jour : Sainte Aimée!
En ja, het is redelijk Frans om je kinderen van in de veertig te behandelen als kleine peuters, tenminste, ik zie het ook wel eens bij kennissen. Vreselijk vind ik dat!
Maar goed, ik heb dan ook al jaren geen ouders meer en toen ik ze nog had zorgde ik meer voor hen dan omgekeerd Dus dat hele betuttelende gedoe komt op mij al helemààl wereldvreemd over.
En ja, het is redelijk Frans om je kinderen van in de veertig te behandelen als kleine peuters, tenminste, ik zie het ook wel eens bij kennissen. Vreselijk vind ik dat!
Maar goed, ik heb dan ook al jaren geen ouders meer en toen ik ze nog had zorgde ik meer voor hen dan omgekeerd
Dus dat hele betuttelende gedoe komt op mij al helemààl wereldvreemd over.
vrijdag 4 september 2009 om 08:50
Dag ladies.
Ik hou het kort.
Het gaat goed!
Bestralen, moe, vervelend, weinig energie, deadline, druk, stress, tijdnood, artsen, slapen, college, vriendinnen, fijn.
en tamtam tam...het beest der beesten is in aantocht.....seks.
Ik schuif nu tussen 'het is een big deal' en 'het is alleen maar een big deal als ik dat ervan maak'. Maar het is toch.....anders. Denk ik. Ik weet het niet. Durf ik dat. Nu al?
Is het niet een soort van 2e geschenkje om te bewaren, net zoals ik het de eerste keer gekoesterd en bewaard heb?
Aan de andere kant is het ook heel leuk en fijn om op zo'n manier ook weer met je lichaam bezig te zijn.
Als jullie dit onderwerp 'not done' vinden hoor ik het wel.
Robo wat ruk dat je zo slecht slaapt. Ik heb nu slaappillen gekregen, want ik werd gillend gek elke nacht. Dus totaan m'n deadline ga ik elke nacht knock-out. Nuja voor 4 uurtjes dan, want ik wordt vervolgens gewoon weer wakker, maar het scheelt in ieder geval al iets...
Ingmagh je kan het! Vooral tevreden zijn en jezelf niet te veel 'vastleggen' want anders ben je echt de hele dag met eten bezig.
Ik hou het kort.
Het gaat goed!
Bestralen, moe, vervelend, weinig energie, deadline, druk, stress, tijdnood, artsen, slapen, college, vriendinnen, fijn.
en tamtam tam...het beest der beesten is in aantocht.....seks.
Ik schuif nu tussen 'het is een big deal' en 'het is alleen maar een big deal als ik dat ervan maak'. Maar het is toch.....anders. Denk ik. Ik weet het niet. Durf ik dat. Nu al?
Is het niet een soort van 2e geschenkje om te bewaren, net zoals ik het de eerste keer gekoesterd en bewaard heb?
Aan de andere kant is het ook heel leuk en fijn om op zo'n manier ook weer met je lichaam bezig te zijn.
Als jullie dit onderwerp 'not done' vinden hoor ik het wel.
Robo wat ruk dat je zo slecht slaapt. Ik heb nu slaappillen gekregen, want ik werd gillend gek elke nacht. Dus totaan m'n deadline ga ik elke nacht knock-out. Nuja voor 4 uurtjes dan, want ik wordt vervolgens gewoon weer wakker, maar het scheelt in ieder geval al iets...
Ingmagh je kan het! Vooral tevreden zijn en jezelf niet te veel 'vastleggen' want anders ben je echt de hele dag met eten bezig.
vrijdag 4 september 2009 om 08:50
Hier gaat het prima. De kilo's vliegen er niet af, maar dat schijnt ook helemaal niet gezond te zijn ofzo Als ik strakjes weer in het groene BMI gebiedje zit (nog 19 kilo, holeeee) dan wil ik wel wat overheerlijke Franse recepten hebben.
2 jaar nog. Jeetje...
(ik heb trouwens gisteren de samenvatting gekeken van Blootgewoon. Dat is een programma waar verschillende groepen mensen voor een blootkalender poseren voor goede doelen. Zo ook de amazones (geen idee of die in in Frankrijk ook bestaan: mensen met borstkanker, herstellend van borstkanker, of die borstkanker hebben gehad). Ik schrok ervan hoe borsten er dan eigenlijk uitzien. Ik had gedacht dat ze er na een reconstructie heel anders uitzien. Raar dat ook ík (want ze zeiden het zelfs in de aflevering) dacht dat borsten er dan weer uitzien alsof ze alleen gelift en vergroot/verkleind zijn, dus heel netjes... En er liep ook een vrouw bij die geen protese droeg onder haar kleding. Je zag er helemaal niks van. Moest meteen aan Luonto denken! Wat een mooie vrouwen waren dat allemaal! Het gaf jullie als forumvrouwen ook een gezicht, raar is dat hè?)
2 jaar nog. Jeetje...
(ik heb trouwens gisteren de samenvatting gekeken van Blootgewoon. Dat is een programma waar verschillende groepen mensen voor een blootkalender poseren voor goede doelen. Zo ook de amazones (geen idee of die in in Frankrijk ook bestaan: mensen met borstkanker, herstellend van borstkanker, of die borstkanker hebben gehad). Ik schrok ervan hoe borsten er dan eigenlijk uitzien. Ik had gedacht dat ze er na een reconstructie heel anders uitzien. Raar dat ook ík (want ze zeiden het zelfs in de aflevering) dacht dat borsten er dan weer uitzien alsof ze alleen gelift en vergroot/verkleind zijn, dus heel netjes... En er liep ook een vrouw bij die geen protese droeg onder haar kleding. Je zag er helemaal niks van. Moest meteen aan Luonto denken! Wat een mooie vrouwen waren dat allemaal! Het gaf jullie als forumvrouwen ook een gezicht, raar is dat hè?)
vrijdag 4 september 2009 om 08:54
Lieve Luonto, wat fijn om je te lezen!
En dan zo'n positief bericht, echt heel fijn.
Raar hè, sex en je lichaam na zo'n operatie... ik heb er ook heel voorzichtig aan proberen te wennen weer. Het is ànders, nieuw, spannend, wennen.
Doe maar voorzichtig met je lijf en de liefde die je te geven hebt maar stel je open zodra het goed voelt.
De liefde van een man voor je lijf kan helend werken voor je hele wezen, weet ik uit ervaring
En dan zo'n positief bericht, echt heel fijn.
Raar hè, sex en je lichaam na zo'n operatie... ik heb er ook heel voorzichtig aan proberen te wennen weer. Het is ànders, nieuw, spannend, wennen.
Doe maar voorzichtig met je lijf en de liefde die je te geven hebt maar stel je open zodra het goed voelt.
De liefde van een man voor je lijf kan helend werken voor je hele wezen, weet ik uit ervaring
vrijdag 4 september 2009 om 08:55
Mja still there...
Ik moet een weekje doorsmeren en dan gaan ze een biopt nemen.
Ik heb overal schimmel op dit moment, dus het zou heel goed kunnen dat het dat gewoon is. Grapje van de chemo.
Trouwens wat ik ook aangeef bij een arts de standaard is toch dat het van de chemo komt
Ik ben trouwens draadloos in het ziekenhuis en wordt over 5 minuten bestraald... ha dat is bijna een live verbinding
Ik moet een weekje doorsmeren en dan gaan ze een biopt nemen.
Ik heb overal schimmel op dit moment, dus het zou heel goed kunnen dat het dat gewoon is. Grapje van de chemo.
Trouwens wat ik ook aangeef bij een arts de standaard is toch dat het van de chemo komt
Ik ben trouwens draadloos in het ziekenhuis en wordt over 5 minuten bestraald... ha dat is bijna een live verbinding
vrijdag 4 september 2009 om 09:09
Robo wat vervelend alles. De opvliegers, de moeheid en dan komt schoonmoeder ook nog eens de plinten afstoffen. Als ze ze nu overal nakijkt, zijn ze meteen gestoft.
Ik duim dat de oncoloog je nu beter advies geeft en je weer verder mag met die hormoontabletten. Dit is niet te doen.
Veel sterks meis.
Ik duim dat de oncoloog je nu beter advies geeft en je weer verder mag met die hormoontabletten. Dit is niet te doen.
Veel sterks meis.
vrijdag 4 september 2009 om 09:26
Jeetje ik zit nu op mijn werk en zit tussen de telefoontjes van cliënten door een reactie te geven en nu zie ik opeens dat er heel veel gereageerd is terwijl ik mijn reactie nog had openstaan.
Luonto wat een opluchting, niet leuk schimmel, maar ik kon vaak alleen maar denken : "Het zal toch niet". Dus "gelukkig" is het schimmel. Hoewel dat natuurlijk erg vervelend is.
Mooi je stukje over Sex, waarom zou dat "not done" zijn. Jij bent ermee bezig, dus gewoon opschrijven. Durf je echt al? Het lijkt me erg spannend zo'n eerste keer weer. Wat fijn dat je internet hebt in het ziekenhuis. Handig.
Ingmagh ik heb gisteren ook blootgewoon gezien.
Wat een sterke vrouwen allemaal en wat leuk dat ze ook op de kalender staan.
Alle kanjers hier veel sterks.
Liefs Zoeb
Luonto wat een opluchting, niet leuk schimmel, maar ik kon vaak alleen maar denken : "Het zal toch niet". Dus "gelukkig" is het schimmel. Hoewel dat natuurlijk erg vervelend is.
Mooi je stukje over Sex, waarom zou dat "not done" zijn. Jij bent ermee bezig, dus gewoon opschrijven. Durf je echt al? Het lijkt me erg spannend zo'n eerste keer weer. Wat fijn dat je internet hebt in het ziekenhuis. Handig.
Ingmagh ik heb gisteren ook blootgewoon gezien.
Wat een sterke vrouwen allemaal en wat leuk dat ze ook op de kalender staan.
Alle kanjers hier veel sterks.
Liefs Zoeb
vrijdag 4 september 2009 om 09:32
wow, live bestraling. Bijna net zo spannend als de live bevallingen hier
En Luonto, wat beschrijf je dat mooi, over het cadeautje van de tweede eerste keer. Denk je echt dat je er op het moment zelf heel erg anders voor staat? Ik probeer het mezelf voor te stellen, maar dat lukt niet...
Ik vind het geen probleem als je het wilt delen. Alleen sta ik er natuurlijk niet op dezelfde manier in als jij (en Robo en Anita).
Hoe gaat het met jouw strijd met de kilootjes?
En Luonto, wat beschrijf je dat mooi, over het cadeautje van de tweede eerste keer. Denk je echt dat je er op het moment zelf heel erg anders voor staat? Ik probeer het mezelf voor te stellen, maar dat lukt niet...
Ik vind het geen probleem als je het wilt delen. Alleen sta ik er natuurlijk niet op dezelfde manier in als jij (en Robo en Anita).
Hoe gaat het met jouw strijd met de kilootjes?
vrijdag 4 september 2009 om 09:35
Voor de duidelijkheid: ik vind het onderwerp heel erg "done" juist; het is toch hartstikke belangrijk, jezelf weer vrouw voelen nadat je lijf zo grondig is veranderd?
Daar kunnen we hier wat mij betreft gewoon over praten. Is alleen maar goed, anders wordt het nog beladener dan het al is!
Zoebie, je hebt een nieuwe avatar Ik herkende je bijna niet (was erg gewend aan de blauwe variant). Maar ik vind 'm heel grappig!
Is je man al aan de Renault 4 begonnen?
Heb jij ook weer meer tijd over voor jezelf!
Daar kunnen we hier wat mij betreft gewoon over praten. Is alleen maar goed, anders wordt het nog beladener dan het al is!
Zoebie, je hebt een nieuwe avatar Ik herkende je bijna niet (was erg gewend aan de blauwe variant). Maar ik vind 'm heel grappig!
Is je man al aan de Renault 4 begonnen?
Heb jij ook weer meer tijd over voor jezelf!
vrijdag 4 september 2009 om 11:48
Ik moet echt een tijdje ondertekenen met "Liefs Zoeb" anders hebben jullie niet eens in de gaten dat ik het ben. Vond mijn andere inderdaad af en toe een beetje beladen en soms twijfelde ik ook aan de uitspraak. Soms gebeuren dingen met een reden, maar bij lange na niet altijd. Dus ik vond het tijd voor een verandering. En deze kwam van Maleficent en ik vond hem ook wel grappig. Nu denkt natuurlijk iedereen dat Zoeb een konijn is.
Manlief is nog niet verder gagaan me de "Renault 4". Er moet een stuk slecht blik uitgezaagd worden en dat mag ie nog niet van mij. 't Is mijn otootje en hij denkt dat ik baal dat ie nog niet klaar is, maar wat niet kan, kan niet, dat moet hij zelf ook inzien.
Maar zijn handen jeuken (en tintelen) om te beginnen en dat is wel moeilijk voor hem. Ik probeer hem steeds duidelijk te maken dat ik in de winter toch niet met het otootje kan rijden en dat er dus nog tijd genoeg is. Maar ik snap het wel van hem. Nu heeft hij tijd over en nu kan hij niets.
och volgend voorjaar kan ik vast genieten van mijn oldtimertje.
Geduld is een schone zaak en dat heeft ie niet.
Manlief is nog niet verder gagaan me de "Renault 4". Er moet een stuk slecht blik uitgezaagd worden en dat mag ie nog niet van mij. 't Is mijn otootje en hij denkt dat ik baal dat ie nog niet klaar is, maar wat niet kan, kan niet, dat moet hij zelf ook inzien.
Maar zijn handen jeuken (en tintelen) om te beginnen en dat is wel moeilijk voor hem. Ik probeer hem steeds duidelijk te maken dat ik in de winter toch niet met het otootje kan rijden en dat er dus nog tijd genoeg is. Maar ik snap het wel van hem. Nu heeft hij tijd over en nu kan hij niets.
och volgend voorjaar kan ik vast genieten van mijn oldtimertje.
Geduld is een schone zaak en dat heeft ie niet.
vrijdag 4 september 2009 om 12:06
Haha, geduld is voor véél mannen een moeilijk begrip!
Ik heb ineens trouwens best wel koorts en ik denk/weet eigenlijk dat de staphylococcen er weer zijn.
Dus zometeen langs huisarts en waarschijnlijk weer aan de AB.
Een heel gemeen, vervelend stemmetje in mij zegt dat dat meteen een goeie reden is om morgen af te zeggen, maar goed, aan dat stemmetje geven we niet toe natuurlijk
In ieder geval snap ik beter waarom ik zo moe ben, ik heb volgens mij gewoon wéér die infectie terug.
Ik heb ineens trouwens best wel koorts en ik denk/weet eigenlijk dat de staphylococcen er weer zijn.
Dus zometeen langs huisarts en waarschijnlijk weer aan de AB.
Een heel gemeen, vervelend stemmetje in mij zegt dat dat meteen een goeie reden is om morgen af te zeggen, maar goed, aan dat stemmetje geven we niet toe natuurlijk
In ieder geval snap ik beter waarom ik zo moe ben, ik heb volgens mij gewoon wéér die infectie terug.
vrijdag 4 september 2009 om 21:12
Hee
Ik was vandaag in de efteling met collega's. Nu, niet zwanger, kon ik natuurlijk in de pyton, vogelrok, bob en vliegende hollander!
Zoebie leuke avatar. En als ik het niet zou weten zou ik inderdaad denken dat je een konijn zou zijn, maar dan een heel slimme! (mijne zijn een stuk dommer)
Luonto het klinkt gek maar misschien wel fijn dat je elders ook schimmel hebt zodat de kans op schimmel op je borst groot is? Hoe was het examen/tentamen van je studie afgelopen?
En sex, misschien weer rustig opbouwen net als ooit de eerste keer? Ik merkte dat na de miskraam ik ook wel even nodig had.
Robo jammer dat je schoonmoeder ook komt en zo'n stempel op het bezoek drukt. Is ook veel drukker voor jou (jullie) zo en meer werk. Dat zij de plinten nakijkt, echt ongelofelijk! Ik heb het idee dat zij echt helemaal niet begrijpt wat chemo en ziek zijn betekend. Misschien niemand die het niet heeft meegemaakt maar plinten afstoffen is bij mij al prioriteit nr 2456.
Maar hoe is het met je koorts? Hoop toch dat ie snel zakt, ondanks dat het een smoes is om morgen af te zeggen.
Ik was vandaag in de efteling met collega's. Nu, niet zwanger, kon ik natuurlijk in de pyton, vogelrok, bob en vliegende hollander!
Zoebie leuke avatar. En als ik het niet zou weten zou ik inderdaad denken dat je een konijn zou zijn, maar dan een heel slimme! (mijne zijn een stuk dommer)
Luonto het klinkt gek maar misschien wel fijn dat je elders ook schimmel hebt zodat de kans op schimmel op je borst groot is? Hoe was het examen/tentamen van je studie afgelopen?
En sex, misschien weer rustig opbouwen net als ooit de eerste keer? Ik merkte dat na de miskraam ik ook wel even nodig had.
Robo jammer dat je schoonmoeder ook komt en zo'n stempel op het bezoek drukt. Is ook veel drukker voor jou (jullie) zo en meer werk. Dat zij de plinten nakijkt, echt ongelofelijk! Ik heb het idee dat zij echt helemaal niet begrijpt wat chemo en ziek zijn betekend. Misschien niemand die het niet heeft meegemaakt maar plinten afstoffen is bij mij al prioriteit nr 2456.
Maar hoe is het met je koorts? Hoop toch dat ie snel zakt, ondanks dat het een smoes is om morgen af te zeggen.
