Psyche
alle pijlers
Ik ben zo teleurgesteld in de mensen om me heen
woensdag 4 januari 2023 om 21:48
Beetje dramatische topictitel en wellicht denk ik er morgen heel erg anders over, maar ik heb nu even behoefte om van me af te praten. Ik heb nog niet zo lang geleden best wel slecht nieuws gehad, namelijk dat ik kanker heb en ik moet over een paar dagen geopereerd worden. En hoe dichterbij de operatie komt, hoe meer ik teleurgesteld raak in de mensen om me heen.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik van hen verwacht had, weet zelfs niet eens precies wat ik van hen nodig heb, maar wat ik wel weet is dat het dit niet is. Ik vind iedereen om me heen zo laconiek, zo business as usual, terwijl bij mij van binnen de hele tijd een storm raast. Als het goed is ga ik niet dood, dat is in ieder geval niet de verwachting, maar ik heb zelf wel steeds dat gevoel en hoewel ik dat ook gewoon uitspreek lijkt iedereen daar een beetje overheen te walsen. En zelfs als ik niet doodga vind ik het gewoon zo kut allemaal. Ik heb de hele tijd zo'n stem in mijn hoofd die maar blijft gillen dat ik kanker heb en dat klopt gewoon niet. En nee, het is niet terminaal en mijn prognoses zijn hartstikke prima volgens mij maar dat betekent toch niet dat mijn naasten hoeven te doen alsof het om een ingegroeide teennagel gaat? Dat gevoel geven ze me wel, waardoor ik me ook nog eens een soort dramaqueen voel omdat ik er dus van binnen echt helemaal kapot van ben.
Nou ja, ik weet ook niet zo goed wat ik met dit topic wil. Of eigenlijk weet ik het wel. Ik wil gewoon dat iemand even met me meehuilt dat het zo kut is allemaal en dat de mensen om me heen stom zijn dat ze dat niet zelf kunnen bedenken.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik van hen verwacht had, weet zelfs niet eens precies wat ik van hen nodig heb, maar wat ik wel weet is dat het dit niet is. Ik vind iedereen om me heen zo laconiek, zo business as usual, terwijl bij mij van binnen de hele tijd een storm raast. Als het goed is ga ik niet dood, dat is in ieder geval niet de verwachting, maar ik heb zelf wel steeds dat gevoel en hoewel ik dat ook gewoon uitspreek lijkt iedereen daar een beetje overheen te walsen. En zelfs als ik niet doodga vind ik het gewoon zo kut allemaal. Ik heb de hele tijd zo'n stem in mijn hoofd die maar blijft gillen dat ik kanker heb en dat klopt gewoon niet. En nee, het is niet terminaal en mijn prognoses zijn hartstikke prima volgens mij maar dat betekent toch niet dat mijn naasten hoeven te doen alsof het om een ingegroeide teennagel gaat? Dat gevoel geven ze me wel, waardoor ik me ook nog eens een soort dramaqueen voel omdat ik er dus van binnen echt helemaal kapot van ben.
Nou ja, ik weet ook niet zo goed wat ik met dit topic wil. Of eigenlijk weet ik het wel. Ik wil gewoon dat iemand even met me meehuilt dat het zo kut is allemaal en dat de mensen om me heen stom zijn dat ze dat niet zelf kunnen bedenken.
Am Yisrael Chai!
woensdag 4 januari 2023 om 22:11
Precies mijn ervaring.hanke321 schreef: ↑04-01-2023 22:04Ziek zijn is vaak een eenzame business.
Het gaat over jouw lijf, jouw hoofd. Niemand die echt ervaart wat jij ervaart. Dus die vorm van eenzaamheid is niet vreemd.
Verder hebben mensen vaak 2 standen qua reageren. 'Heel Erg' of 'Valt wel mee'. Iets ertussenin is vaak erg lastig en eindigt vaak in de laatste optie.
Vooral de “het komt wel goed” is soms erg frustrerend, maar ik merk dat het vooral voor de ander een soort overlevingskans is.
Ik hoop dat je met rust de operatie in kan en daarna de tijd neemt en de rust vindt om goed te herstellend. Sterkte
woensdag 4 januari 2023 om 22:12
woensdag 4 januari 2023 om 22:14
Ontzettend herkenbaar dit. Ik heb niet zo lang geleden de diagnose reuma gekregen (niet te vergelijken met jouw kanker), maar de eenzaamheid die ik daarna voelde doordat eigenlijk niemand in mijn directe omgeving ook maar enige vorm van empathie leek te hebben, was echt gewoon tastbaar. Zelfs mijn man negeerde het geheel, niet omdat het hem niet interesseerde, maar omdat hij het niet aan wilde horen wat de toekomst misschien zou kunnen brengen. Angst dus.
Toevallig had ik het er vanavond met mijn man over, dat ik het mijn vader een paar weken geleden heb verteld en dat hij zei, oh dat is vervelend en er vervolgens niet meer op terug gekomen is. En of ik dat ontzettend stom mocht vinden.
Het is gewoon kut om niet te weten wat je te wachten staat, de onzekerheid is niet te doen en als je dan ook nog het gevoel hebt dat je dat alleen aan moet gaan is niet te doen.
Ik vermoed dat men het gewoon (net als mijn man) niet over dingen wil hebben waar men geen controle over heeft, maar waarbij de toekomst onzeker is.
Ik heb me naar mijn man uitgesproken dat ik hem nodig heb. Ook aan vriendinnen heb ik gevraagd of ze er af en toe willen zijn, dat ik gewoon even ongegeneerd kan huilen.
Dus mijn tip voor jou, bel degene waar je nu het meest behoefte aan heb en vertel dat je die persoon nu nodig hebt want je voelt je alleen en bang en onzeker en verdrietig.
Helaas zijn de meeste mensen niet zo invoelend en weten ze niet hoe ze met dit soort situaties om moeten gaan, en zien waarschijnlijk niet dat jij ze nodig hebt. Dus dat zal je zelf aan moeten geven!
Overigens, je bent niet onredelijk. (Je zal het wel kenbaar moeten maken dat je je zo voelt). Je hebt het volste recht om je zo te voelen.
Toevallig had ik het er vanavond met mijn man over, dat ik het mijn vader een paar weken geleden heb verteld en dat hij zei, oh dat is vervelend en er vervolgens niet meer op terug gekomen is. En of ik dat ontzettend stom mocht vinden.
Het is gewoon kut om niet te weten wat je te wachten staat, de onzekerheid is niet te doen en als je dan ook nog het gevoel hebt dat je dat alleen aan moet gaan is niet te doen.
Ik vermoed dat men het gewoon (net als mijn man) niet over dingen wil hebben waar men geen controle over heeft, maar waarbij de toekomst onzeker is.
Ik heb me naar mijn man uitgesproken dat ik hem nodig heb. Ook aan vriendinnen heb ik gevraagd of ze er af en toe willen zijn, dat ik gewoon even ongegeneerd kan huilen.
Dus mijn tip voor jou, bel degene waar je nu het meest behoefte aan heb en vertel dat je die persoon nu nodig hebt want je voelt je alleen en bang en onzeker en verdrietig.
Helaas zijn de meeste mensen niet zo invoelend en weten ze niet hoe ze met dit soort situaties om moeten gaan, en zien waarschijnlijk niet dat jij ze nodig hebt. Dus dat zal je zelf aan moeten geven!
Overigens, je bent niet onredelijk. (Je zal het wel kenbaar moeten maken dat je je zo voelt). Je hebt het volste recht om je zo te voelen.
woensdag 4 januari 2023 om 22:16
woensdag 4 januari 2023 om 22:16
Ik herken dit, helaas. Aantal jaar geleden ook de diagnose kanker gekregen. En ook niet dodelijk en na een heftige operatie (en daarna nog 3 hersteloperaties) was het ook klaar. Maar het blijft kut en je moet het allemaal wel doorstaan. Alleen.
Ik ben ook een alleenstaande moeder en ik had wel lieve hulp. Maar het gevoel wat je hebt, de eenzaamheid, is lastig te delen en te begrijpen voor een ander.
En vaak bedoelen mensen het echt goed om niet mee te sippen maar juist positief te zijn. Wat inderdaad over kan komen als laconiek.
Je zal zelf beter moeten aangeven wat je voelt en wat je nodig hebt. Helaas is dat nodig.
Sterkte!
Ik ben ook een alleenstaande moeder en ik had wel lieve hulp. Maar het gevoel wat je hebt, de eenzaamheid, is lastig te delen en te begrijpen voor een ander.
En vaak bedoelen mensen het echt goed om niet mee te sippen maar juist positief te zijn. Wat inderdaad over kan komen als laconiek.
Je zal zelf beter moeten aangeven wat je voelt en wat je nodig hebt. Helaas is dat nodig.
Sterkte!
woensdag 4 januari 2023 om 22:17
Ja, ik heb alle praktische zaken allemaal wel onder controle inmiddels, ik sloeg natuurlijk direct in de regelmodus, je moet ook wel met een klein kind, ik kan moeilijk niks regelen of volledig in de paniek schieten.hanke321 schreef: ↑04-01-2023 22:04Ziek zijn is vaak een eenzame business.
Het gaat over jouw lijf, jouw hoofd. Niemand die echt ervaart wat jij ervaart. Dus die vorm van eenzaamheid is niet vreemd.
Verder hebben mensen hebben 2 standen qua reageren. 'Heel Erg' of 'Valt wel mee'. Iets ertussenin is vaak erg lastig en eindigt vaak in de laatste optie.
Ik ben heel blij voor je dat de prognose waarschijnlijk goed is. Maar het leven geeft je toch een opdonder. Het voelt kwetsbaar en onmachtig, helemaal als alleenstaande moeder.
Ik kan me voorstellen dat het naar voor je is dat die gevoelens en gedachten van onmacht en vervreemding niet worden opgepikt.
(tof van je buren tav koken en dochter naar school brengen, goed dat je dat hebt geregeld/kunnen regelen)
Maar dat voelt nu dus juist zo kut. Het is niet zo dat ik alleen op de wereld ben. Ik heb gewoon naaste familie met wie ik gewoon de feestdagen heb gevierd, vrienden die ik gezien heb, etc. Maar mijn familie zal dan niet denken "goh, fash, hoe voel je je eigenlijk? Heb je iets van ons nodig?" 1 van mijn familieleden komt de tijd dat ik in het ziekenhuis lig bij mij thuis, en dat was om voor mijn kids te zorgen. Maar dan is het eerste wat er tegen me gezegd wordt "oh, trouwens, ik kook niet, hoor."
Daar baal ik gewoon zo van, ik reageerde eerst verbaasd en lacherig omdat ik dacht dat het een grapje was, maar dat was het niet. En diegene zei zelfs nog dat als ik per se wilde dat mijn dochter geen afhaaleten dat ik dan zelf maar vooruit moest koken. Nou, dat geeft me weer enorm het gevoel dat je van me houdt en met me begaan bent, not.
Am Yisrael Chai!
woensdag 4 januari 2023 om 22:17
Wat ontzettend kut allemaal.
Ik gok zomaar dat een hoop mensen gewend zijn eerder op jou te leunen dan andersom en die rol lastig kunnen schakelen.
Dat maakt het alleen niet minder naar. Eigenlijk alleen maar nog kutter nu net die ene keer dat je graag wil dat het even niet hoeft.
Helpt het om hier je hart te luchten? Dikke virtuele knuffel in ieder geval!
Ik gok zomaar dat een hoop mensen gewend zijn eerder op jou te leunen dan andersom en die rol lastig kunnen schakelen.
Dat maakt het alleen niet minder naar. Eigenlijk alleen maar nog kutter nu net die ene keer dat je graag wil dat het even niet hoeft.
Helpt het om hier je hart te luchten? Dikke virtuele knuffel in ieder geval!
woensdag 4 januari 2023 om 22:18
Jeetje, dat is zeker geen business as usual en wat rot dat niemand dichtbij je dat even inziet en je gewoon even heel hard knuffelt en roept hoe kut dit is, en even het sterk zijn en regelwerk van je overneemt. Misschien toch een goede vriendin vragen wat je van haar nodig hebt en vertellen wat je hier vertelt.
Ik denk dat veel mensen ook heel bewust positief en ‘laconiek’ doen om jou niet nog banger te maken. Kanker is gewoon een heel eng woord voor veel mensen.
Heel veel sterkte!
Ik denk dat veel mensen ook heel bewust positief en ‘laconiek’ doen om jou niet nog banger te maken. Kanker is gewoon een heel eng woord voor veel mensen.
Heel veel sterkte!
woensdag 4 januari 2023 om 22:20
Herkenbaar. Voor mij inmiddels 10 jaar geleden en ik denk dat ik ongeveer de helft van mijn vriendenkring verloren ben.
Terugkijkend zie ik echter ook dat ik heel slecht om hulp kon vragen, behalve in mijn hele intieme kring, en dan nog heel moeizaam. Dat stuk lag echt bij mij.
En áls ik het dan vroeg en het kon niet was ik er al helemáál klaar mee.
Sterkte, het is mooi ruk allemaal.
Terugkijkend zie ik echter ook dat ik heel slecht om hulp kon vragen, behalve in mijn hele intieme kring, en dan nog heel moeizaam. Dat stuk lag echt bij mij.
En áls ik het dan vroeg en het kon niet was ik er al helemáál klaar mee.
Sterkte, het is mooi ruk allemaal.
woensdag 4 januari 2023 om 22:20
He bah hoe naar, dikke knuffel vanuit hier . Waarschijnlijk is dit volkomen flauwekul en invulling vanuit mijzelf. Op het forum kom je over als een hele zelfstandige, intelligente en sterke vrouw. Ik word ook zo gezien zegt men en kan daarnaast slecht om hulp vragen. Op het moment dat het dan niet goed gaat, zijn mensen dat niet gewend en in mijn geval maak ik ook geen “drama” waar ze op reageren. ‘Mensen verwachten dan van je dat het wel goed gaat, want je bent zo sterk. Het is dan ook erg pijnlijk dat als je daadwerkelijk hulp en steun nodig hebt, mensen het gewoon niet kunnen zien bij je. Kan het zoiets zijn?
Ik wens je in ieder geval veel sterkte
Ik wens je in ieder geval veel sterkte
woensdag 4 januari 2023 om 22:21
Dat is toch ook een rare reaktie van die straks tijdelijk inwonende familie? Het is niet invoelend en zo inflexibel als de pest. Ik zou er boos van worden. Heb je wat je dacht gezegd? Want daar solliciteert dat familielid wel naar, om naar het hoofd geslingerd te krijgen.
(ik quote het bewust niet, mocht je het tzt willen wijzigen).
(ik quote het bewust niet, mocht je het tzt willen wijzigen).
hanke321 wijzigde dit bericht op 04-01-2023 22:22
10.38% gewijzigd
woensdag 4 januari 2023 om 22:21
Ik vind dat echt een bizarre reactie. Niet van jouw, maar van de “zorger”.fashionvictim schreef: ↑04-01-2023 22:171 van mijn familieleden komt de tijd dat ik in het ziekenhuis lig bij mij thuis, en dat was om voor mijn kids te zorgen. Maar dan is het eerste wat er tegen me gezegd wordt "oh, trouwens, ik kook niet, hoor."
Daar baal ik gewoon zo van, ik reageerde eerst verbaasd en lacherig omdat ik dacht dat het een grapje was, maar dat was het niet. En diegene zei zelfs nog dat als ik per se wilde dat mijn dochter geen afhaaleten dat ik dan zelf maar vooruit moest koken. Nou, dat geeft me weer enorm het gevoel dat je van me houdt en met me begaan bent, not.
woensdag 4 januari 2023 om 22:24
Jeetje ik lees nu je laatste post. Dat van je familielid vind ik ook wel echt bot hoor. Waarom is dat nodig en hoezo valt die persoon jou daar mee lastig?
Maar ja, dat is ook weer moeilijk natuurlijk want ja, iemand komt je toch helpen dus daar wil je ook niet onaardig op terug reageren.
Nou ja, ik snap heel goed dat je echt even verdrietig ervan wordt en je die extra mentale belasting kunt missen als kiespijn.
Hoe gaat het met je kinderen trouwens onder de spanning?
Maar ja, dat is ook weer moeilijk natuurlijk want ja, iemand komt je toch helpen dus daar wil je ook niet onaardig op terug reageren.
Nou ja, ik snap heel goed dat je echt even verdrietig ervan wordt en je die extra mentale belasting kunt missen als kiespijn.
Hoe gaat het met je kinderen trouwens onder de spanning?
woensdag 4 januari 2023 om 22:24
Wat heftig FV... ik ben hier wel stil van, had geen idee. 
En nu ik je laatste post lees over je familielid, die in huis komt helpen: wat onaardig en naar om te horen zo vlak voor je operatie!
Ik kan me voorstellen dat zo'n opmerking je dan overvalt.
Maar ik denk dat er echt niks mis mee is om je gevoel te uiten. Het is allemaal ontzettend veel spannender dan een ingegroeide teennagel. En je màg verwachten van je familie dat ze nu voor jou en je jonge kind(eren) klaar staan, hoor.
Veel sterkte en beterschap de komende tijd!
En nu ik je laatste post lees over je familielid, die in huis komt helpen: wat onaardig en naar om te horen zo vlak voor je operatie!
Ik kan me voorstellen dat zo'n opmerking je dan overvalt.
Maar ik denk dat er echt niks mis mee is om je gevoel te uiten. Het is allemaal ontzettend veel spannender dan een ingegroeide teennagel. En je màg verwachten van je familie dat ze nu voor jou en je jonge kind(eren) klaar staan, hoor.
Veel sterkte en beterschap de komende tijd!
Only dead fish go with the flow
woensdag 4 januari 2023 om 22:25
Ja, het helpt wel. Heb nog even getwijfeld of ik dit topic zou openen, maar ben blij dat ik het gedaan heb. Ik ben nu op dit moment boos en teleurgesteld in iedereen maar dat is ook wat onredelijk, dus het helpt om dat gevoel hier te delen. Mijn zoon zit nu bijvoorbeeld ook zwaar in mijn irritatiezone, die loopt ook gewoon maar door het huis te stampen alsof er niks aan de hand is. Terwijl ik het ook van hem zo fijn had gevonden als ie gewoon eens had gezegd "goh mam, zal ik een lekker kopje thee voor je maken?"Positive_vibes schreef: ↑04-01-2023 22:17Wat ontzettend kut allemaal.
Ik gok zomaar dat een hoop mensen gewend zijn eerder op jou te leunen dan andersom en die rol lastig kunnen schakelen.
Dat maakt het alleen niet minder naar. Eigenlijk alleen maar nog kutter nu net die ene keer dat je graag wil dat het even niet hoeft.
Helpt het om hier je hart te luchten? Dikke virtuele knuffel in ieder geval!
En natuurlijk snap ik ook wel dat hij mijn kind is en ik dus niet op hem moet leunen en natuurlijk hou ik me voor hem ook groot, maar Jezus, hij komt toch ook niet uit een ei? Alsof al zijn shit altijd door de kaboutertjes wordt gedaan, man man man, van een kopje thee voor je moeder zetten ga je ook niet dood, hoor.
Am Yisrael Chai!
woensdag 4 januari 2023 om 22:28
Ja, ik vond dat ook een belachelijke reactie. Was er ook echt ondersteboven van. En ik baal ook van mezelf want ik ben dus wel zo'n domme doos die zelf dus wel al dagen de rommelkamer aan het uitmesten is om er een fatsoenlijke logeerkamer van te maken, zodat ie hier een beetje gezellig zit.
Echt, fuck my life.
Am Yisrael Chai!
woensdag 4 januari 2023 om 22:30
Wat een idiote reactie van diegene die in jouw huis komt! Dat is wel het minste dat je kan doen zeg.
Je bent niet onredelijk, vind ik, kanker sucks en daar heb je de mensen om je heen hard bij nodig. Kan je erover praten met hen?
Is psychologische hulp mss iets voor jou? Dat heeft mij wel geholpen en dat is normaal gezien echt niets voor mij.
Heel veel sterkte, kut is het.
Je bent niet onredelijk, vind ik, kanker sucks en daar heb je de mensen om je heen hard bij nodig. Kan je erover praten met hen?
Is psychologische hulp mss iets voor jou? Dat heeft mij wel geholpen en dat is normaal gezien echt niets voor mij.
Heel veel sterkte, kut is het.
Life is short. Eat dessert first.
woensdag 4 januari 2023 om 22:30
Veel mensen vragen niet eens hoe het met de ander gaat. Dat viel mij laatst op. Ik zag me elke dag vragen, maar de ander welgeteld één keer. Ik ben gestopt om het bij te houden omdat ik niet wrokkig wil worden, om niet in de 'expectations are premeditated resentments' terecht te komen.
Maar veel mensen leven vooral in hun bubbel van 'vooral doorgaan!'. Die voelen niet zoveel en willen dat liever ook niet. Want ja, doorgaan he. En als je dan een appèl op ze doet, krijg je vaak een reaktie die je het gevoel geeft raar of moeilijk te doen. Maar vaak is het de afweer van de ander. Ligt het niet aan jou. Maar wel zwaar kut als het je overkomt.
Maar veel mensen leven vooral in hun bubbel van 'vooral doorgaan!'. Die voelen niet zoveel en willen dat liever ook niet. Want ja, doorgaan he. En als je dan een appèl op ze doet, krijg je vaak een reaktie die je het gevoel geeft raar of moeilijk te doen. Maar vaak is het de afweer van de ander. Ligt het niet aan jou. Maar wel zwaar kut als het je overkomt.
woensdag 4 januari 2023 om 22:31
fashionvictim schreef: ↑04-01-2023 22:25Ja, het helpt wel. Heb nog even getwijfeld of ik dit topic zou openen, maar ben blij dat ik het gedaan heb. Ik ben nu op dit moment boos en teleurgesteld in iedereen maar dat is ook wat onredelijk, dus het helpt om dat gevoel hier te delen. Mijn zoon zit nu bijvoorbeeld ook zwaar in mijn irritatiezone, die loopt ook gewoon maar door het huis te stampen alsof er niks aan de hand is. Terwijl ik het ook van hem zo fijn had gevonden als ie gewoon eens had gezegd "goh mam, zal ik een lekker kopje thee voor je maken?"
En natuurlijk snap ik ook wel dat hij mijn kind is en ik dus niet op hem moet leunen en natuurlijk hou ik me voor hem ook groot, maar Jezus, hij komt toch ook niet uit een ei? Alsof al zijn shit altijd door de kaboutertjes wordt gedaan, man man man, van een kopje thee voor je moeder zetten ga je ook niet dood, hoor.
Ik denk dat je dat echt moet vragen. Ik heb zonen in dezelfde leeftijd, en ze zijn hartstikke lief, maar als ik half dood op bed lig zullen ze nog niks vragen. Geen idee hoe dat komt want sociaal zijn ze echt wel.
Ik vraag het en dan doen ze het ook meteen en zonder morren.
woensdag 4 januari 2023 om 22:31
Ah daar is gelijk al het antwoord op mijn vraag 
Je gevoel is helemaal niet onredelijk hoor Fash. Fijn dat het iets helpt. Schrijf vooral van je af.
Überhaupt een kankerdiagnose lijkt me al genoeg reden om heel boos en teleurgesteld te zijn. Logisch dat elke druppel daarboven gewoon al te veel zou zijn en dan het ontbreken van support al helemaal.
Je gevoel is helemaal niet onredelijk hoor Fash. Fijn dat het iets helpt. Schrijf vooral van je af.
Überhaupt een kankerdiagnose lijkt me al genoeg reden om heel boos en teleurgesteld te zijn. Logisch dat elke druppel daarboven gewoon al te veel zou zijn en dan het ontbreken van support al helemaal.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
