Psyche
alle pijlers
Ik heb anorexia
vrijdag 14 november 2008 om 11:37
Beste allemaal,
Ten eerste moet ik bekennen dat ik dit echt heel erg eng vindt. Vooral omdat ik iets aangeef waar ik me persoonlijk best voor schaam en ook omdat ik niet goed weet hoe dit forum in elkaar zit enzo.
Maar goed, ik ben een vrouw van 29 en heb dus anorexia. Het begon vanaf mijn 18e en op mijn 21ste was ik er al bijna vanaf. Helaas ben ik na jaren therapie/opnames/behandelingen etc. toch weer teruggevallen. Maar dit wil ik dus niet!!! Ik wil er echt heel erg graag vanaf en vechten, hoe moeilijk ook. Nu zag ik al een topic over anorexia enzo, maar ik hoopte op mensen die ervaringen hebben met deze ziekte en ook (hopelijk) mensen die ervan genezen zijn en mij misschien goede advieze kunnen geven om bepaalde dingen aan te pakken.
Ik weet dat ik me er niet voor hoef te schamen, maar toch heb ik dat wel. Er zijn zoveel mensen met de meest vreselijke ziektes en dan doe ik dit mezelf aan en ook doe ik er heel veel andere mensen er zoveel pijn en verdriet mee. Dat wil ik dus niet meer.
Ik heb fors ondergewicht en ben onder behandeling van een internist, dietiste, huisarts en psychiater. Maar ik kom niet verder. Opname helpt bij mij helaas niet kan ik uit verschillende ervaringen vertellen.
Ik weet dat ik het kan en wil, maar soms heb ik even dat duwtje in mijn rug nodig en iemand die misschien mijn onzekerheid kan wegnemen.
Hopelijk vind ik die hier?
Heel erg bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Ten eerste moet ik bekennen dat ik dit echt heel erg eng vindt. Vooral omdat ik iets aangeef waar ik me persoonlijk best voor schaam en ook omdat ik niet goed weet hoe dit forum in elkaar zit enzo.
Maar goed, ik ben een vrouw van 29 en heb dus anorexia. Het begon vanaf mijn 18e en op mijn 21ste was ik er al bijna vanaf. Helaas ben ik na jaren therapie/opnames/behandelingen etc. toch weer teruggevallen. Maar dit wil ik dus niet!!! Ik wil er echt heel erg graag vanaf en vechten, hoe moeilijk ook. Nu zag ik al een topic over anorexia enzo, maar ik hoopte op mensen die ervaringen hebben met deze ziekte en ook (hopelijk) mensen die ervan genezen zijn en mij misschien goede advieze kunnen geven om bepaalde dingen aan te pakken.
Ik weet dat ik me er niet voor hoef te schamen, maar toch heb ik dat wel. Er zijn zoveel mensen met de meest vreselijke ziektes en dan doe ik dit mezelf aan en ook doe ik er heel veel andere mensen er zoveel pijn en verdriet mee. Dat wil ik dus niet meer.
Ik heb fors ondergewicht en ben onder behandeling van een internist, dietiste, huisarts en psychiater. Maar ik kom niet verder. Opname helpt bij mij helaas niet kan ik uit verschillende ervaringen vertellen.
Ik weet dat ik het kan en wil, maar soms heb ik even dat duwtje in mijn rug nodig en iemand die misschien mijn onzekerheid kan wegnemen.
Hopelijk vind ik die hier?
Heel erg bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
donderdag 21 mei 2009 om 19:26
Giggle,veel sterkte,ben erg trots op je.Sterkte met alles en ga ervoor!Ik vind het heel goed en moedig van je en je hebt gelijk met wat je zegt.
Kanga,ik hoop dat je iets aan Giggles worden hebt.Wel hard,maar het is de waarheid.En ook voor jou blijf ik duimen.
Ik heb het druk,maar wilde kort van me laten horen en zal zo snel mogelijk meer schrijven.Jullie hebben lange berichten geschreven en dan kom ik met zo een korte hihi...
Kanga,ik hoop dat je iets aan Giggles worden hebt.Wel hard,maar het is de waarheid.En ook voor jou blijf ik duimen.
Ik heb het druk,maar wilde kort van me laten horen en zal zo snel mogelijk meer schrijven.Jullie hebben lange berichten geschreven en dan kom ik met zo een korte hihi...
donderdag 2 juli 2009 om 17:56
zaterdag 4 juli 2009 om 12:53
Hi Geralinde. Lief en fijn dat je naar mij informeert.
Ik ben inmiddels in therapie, ik ga naar een psycholoog van Human Concern. Daarnaast ga ik naar een dietiste.
Ben blij dat ik de beslissing heb genomen om er wat mee te gaan doen, maar het voelt wel echt als een sprong in het diepe. Tot op heden is mijn eetgedrag nog niet echt veranderd/verbeterd. Maar ik ben dan ook nog maar heel kort bezig met behandeling. Wel heeft het mij al veel inzicht opgeleverd in de redenen van mijn eetstoornis. Het ligt allemaal wel wat gecompliceerder dan ik dacht.
Ik hoop dat met jou alles goed gaan?
Ben ook heel benieuwd hoe het met Giggle gaat. Hopelijk horen we snel wat van je, Giggle!
Ik ben inmiddels in therapie, ik ga naar een psycholoog van Human Concern. Daarnaast ga ik naar een dietiste.
Ben blij dat ik de beslissing heb genomen om er wat mee te gaan doen, maar het voelt wel echt als een sprong in het diepe. Tot op heden is mijn eetgedrag nog niet echt veranderd/verbeterd. Maar ik ben dan ook nog maar heel kort bezig met behandeling. Wel heeft het mij al veel inzicht opgeleverd in de redenen van mijn eetstoornis. Het ligt allemaal wel wat gecompliceerder dan ik dacht.
Ik hoop dat met jou alles goed gaan?
Ben ook heel benieuwd hoe het met Giggle gaat. Hopelijk horen we snel wat van je, Giggle!
zaterdag 4 juli 2009 om 21:23
Oh Geraldine, wat ben je toch ook een lieverd!!! Dat je toch nog na een tijdje dit topic omhoog haalt vanwege je interesse!
Ik ben iig heel erg blij om te lezen dat je hulp hebt gezocht en gevonden Kanga! Dat is de eerste stap en de volgende ga je vast en zeker ook zetten al zal het niet makkelijk zijn!
Ik ben inmiddels weer thuis omdat de behandeling geen succes bij mij had. Ze zette mij daar letterlijk stil en ik mocht alleen maar nutridrinks drinken (flesjes drank met een hele hoge caloriewaarde) en geen normaal eten meer nuttigen. Dit vond ik zo'n kromme aanpak omdat ik dan nooit leer wat normaal eten is en mijn angst voor het eten alleen maar groter werd op die manier. Aankomen deed ik er trouwens ook niet van, ik viel er alleen maar vanaf en het maakte mij darmen ook nog eens lui met alle gevolgen van dien.
Mijn huisarts heeft mijn aangeraden om daar weg te gaan en tijdelijk bij mij ouders te gaan logeren zodat zij over mij kunnen zorgen en steunen daar waar ik het nodig heb. En dat gaat heel goed. Ondertussen heb ik gewoon therapie bij de eetkliniek en nu kom ik langzaam aan wel aan! Het gaat fysiek en mentaal heel goed met mij en ik voel mij al vele malen lekkerder in mijn vel. Al moet ik natuurlijk wel een hele lange weg nog gaan.
Maar hoe gaat het verder met jullie? Geraldine al een nieuwe baan? Ik hoor van veel mensen om mij heen die ook werkeloos thuis zitten dat het heel lastig is om nu een baan te vinden en zitten al maanden thuis. Ik hoop dat jij er inmiddels wel weer 1 hebt! Hoe gaat het verder met je broertje en je familie? Nog veel in Duitsland geweest?
En Kanga hoe gaat het verder met jou? Voel je je wel lekker bij de hulp die je via Human Concern krijgt? En heb je het verder in je omgeving iemand kunnen vertellen? Maakt je vader zich al iets minder zorgen nu je hulp hebt gezocht?
Meiden, ik heb het waanzinnig druk met vanalles en nog wat en zie niet altijd de kans om hier te posten maar ik laat z.s.m. weer eens wat van mij horen!'
Ik wens jullie het allerbeste toe en geniet van het heerlijke zonnetje!
Ik ben iig heel erg blij om te lezen dat je hulp hebt gezocht en gevonden Kanga! Dat is de eerste stap en de volgende ga je vast en zeker ook zetten al zal het niet makkelijk zijn!
Ik ben inmiddels weer thuis omdat de behandeling geen succes bij mij had. Ze zette mij daar letterlijk stil en ik mocht alleen maar nutridrinks drinken (flesjes drank met een hele hoge caloriewaarde) en geen normaal eten meer nuttigen. Dit vond ik zo'n kromme aanpak omdat ik dan nooit leer wat normaal eten is en mijn angst voor het eten alleen maar groter werd op die manier. Aankomen deed ik er trouwens ook niet van, ik viel er alleen maar vanaf en het maakte mij darmen ook nog eens lui met alle gevolgen van dien.
Mijn huisarts heeft mijn aangeraden om daar weg te gaan en tijdelijk bij mij ouders te gaan logeren zodat zij over mij kunnen zorgen en steunen daar waar ik het nodig heb. En dat gaat heel goed. Ondertussen heb ik gewoon therapie bij de eetkliniek en nu kom ik langzaam aan wel aan! Het gaat fysiek en mentaal heel goed met mij en ik voel mij al vele malen lekkerder in mijn vel. Al moet ik natuurlijk wel een hele lange weg nog gaan.
Maar hoe gaat het verder met jullie? Geraldine al een nieuwe baan? Ik hoor van veel mensen om mij heen die ook werkeloos thuis zitten dat het heel lastig is om nu een baan te vinden en zitten al maanden thuis. Ik hoop dat jij er inmiddels wel weer 1 hebt! Hoe gaat het verder met je broertje en je familie? Nog veel in Duitsland geweest?
En Kanga hoe gaat het verder met jou? Voel je je wel lekker bij de hulp die je via Human Concern krijgt? En heb je het verder in je omgeving iemand kunnen vertellen? Maakt je vader zich al iets minder zorgen nu je hulp hebt gezocht?
Meiden, ik heb het waanzinnig druk met vanalles en nog wat en zie niet altijd de kans om hier te posten maar ik laat z.s.m. weer eens wat van mij horen!'
Ik wens jullie het allerbeste toe en geniet van het heerlijke zonnetje!
zondag 5 juli 2009 om 18:43
Giggle, wat jammer dat de opname niet heeft gebracht waar je op hoopte. Wel typisch dat je alleen nutridrankjes kreeg. Zelf denk ik dat het inderdaad belangrijk is dat je weer leert wat een normaal eetpatroon is. Dan komt aankomen later echt wel.
Ik geloof niet zo in een geforceerd eetpatroon van een kliniek o.i.d.
Daarom heb ik ook gekozen voor Human Concern. Hun aanpaken is kort gezegd: inzicht krijgen in het waarom van je ES; werken aan je zelfbeeld en vervolgens aan je eetpatroon.
Ik denk dat eten en gewicht een symptoom is van een ES. Door meer te gaan eten en aan te komen lijkt het probleem (althans voor de buitenwereld) wellicht opgelost, maar dat is het niet. Het is alleen symptoombestrijding.
Mijn vader maakt zich nog steeds zorgen. Ik ga nu 1x in de week bij hem eten. Dat stelt hem wat gerust en ik eet in elk geval 1x in de week een 'normale' avondmaaltijd.
Verder heb ik het nog steeds kunnen vertellen aan iemand. Ik heb het mij een paar keer voorgenomen, maar het lukt niet. Ik krijg het echt mijn strot niet uit.
Ben wel blij dat ik hulp heb gezocht. Het is beangstigd en geeft ook een hoop stress. Maar ik geloof dat ik dit t.z.t. echt kan overwinnen!
Ik hoop dat je veel steun aan je ouders en je therapie hebt. Succes meid! Ik hoop inderdaad dat je af en toe tijd hebt om te posten. Ik vind het fijn om met iemand te praten die eenzelfde probleem hebt.
Ik geloof niet zo in een geforceerd eetpatroon van een kliniek o.i.d.
Daarom heb ik ook gekozen voor Human Concern. Hun aanpaken is kort gezegd: inzicht krijgen in het waarom van je ES; werken aan je zelfbeeld en vervolgens aan je eetpatroon.
Ik denk dat eten en gewicht een symptoom is van een ES. Door meer te gaan eten en aan te komen lijkt het probleem (althans voor de buitenwereld) wellicht opgelost, maar dat is het niet. Het is alleen symptoombestrijding.
Mijn vader maakt zich nog steeds zorgen. Ik ga nu 1x in de week bij hem eten. Dat stelt hem wat gerust en ik eet in elk geval 1x in de week een 'normale' avondmaaltijd.
Verder heb ik het nog steeds kunnen vertellen aan iemand. Ik heb het mij een paar keer voorgenomen, maar het lukt niet. Ik krijg het echt mijn strot niet uit.
Ben wel blij dat ik hulp heb gezocht. Het is beangstigd en geeft ook een hoop stress. Maar ik geloof dat ik dit t.z.t. echt kan overwinnen!
Ik hoop dat je veel steun aan je ouders en je therapie hebt. Succes meid! Ik hoop inderdaad dat je af en toe tijd hebt om te posten. Ik vind het fijn om met iemand te praten die eenzelfde probleem hebt.
zondag 5 juli 2009 om 18:51
Ik heb met rillingen je bericht gelezen Giggle...Wat een rotziekte, wat zwaar moet het voor je zijn. Ook ik heb een eetstoornis (gehad) iets waar ik moeilijk over kan praten. Het gaat nu goed terwijl ik mijzelf nog weinig hoop had gegeven (heb het al 14 jaar). Bij mij hielpen opnames ook niet, het ging alleen maar slechter, ik kroop in een soort van slachtofferrol, wilde verzorgd worden en het niet alleen doen. Wat mij heeft geholpen is mijn leefomgeving drastisch veranderen. Verhuisd en vaak afgesproken met vriendinnen (hoe moeilijk ik sociale contacten ook vond, altijd bang voor eetmomenten), langzaam aan meer gaan eten, vrijwilligerwerk gaan en toen ik mijn huidige vriend tegenkwam ging het steeds stukken beter. De situatie kan dus heel veel uitmaken! Momenteel studeer ik psychologie en kan nu zeggen dat het voor het eerst sinds lange tijd weer goed gaat.
Ik wil jou zeggen, heel veel kracht en sterkte toegewenst, ik geloof dat, hoe lang je de ziekte al meedraagt, je kwaliteit sterk verbeteren of zelfs genezing mogelijk is. Hopelijk heb je fijne mensen om je heen!
Ik wil jou zeggen, heel veel kracht en sterkte toegewenst, ik geloof dat, hoe lang je de ziekte al meedraagt, je kwaliteit sterk verbeteren of zelfs genezing mogelijk is. Hopelijk heb je fijne mensen om je heen!
zaterdag 11 juli 2009 om 17:01
Kanga,wat goed dat je die stap hebt gezet!Ben trots op je.En dat het nog niet 1,2,3 beter gaat met eten is normaal omdat je de behandeling nog niet zo lang doet.Maar denk eraan dat ieder kleine stap er eentje is.Zo ben ik blij om te lezen dat je al een keer in de week bij je vader eet.Vergeet niet dat je vader ontzettend om je geeft en je graag gezond en gelukkig ziet.En dat jij het ook waard bent om gelukkig te zijn en te genieten.Ik blijf voor je duimen en hoor het verder wel.Met mij gaat het goed.Sport veel en zoek nog werk.Heb nu een re-integratiecoach die me gaat helpen met zoeken van werk.
Giggle,graag gedaan!Ik ben je namelijk niet vergeten en wil gewoon graag weten hoe het met je gaat.Nutridrinks,is dat niet erg smeerig?Goed dat je nu thuis bent en de behandeling op een andere manier voortzet.En normaal eten is gewoon veel gezonder en helpt je sneller aan een gezond gewicht.Ik zoek nog werk (zie bericht Kanga).Er is heel veel concurrentie en op dit moment wordt ik nog geen eens meer uitgenodigd op gesprek.Soms hoor ik ook gewoon niets meer.Maar heb nu hulp,gelukkig.
Luxekonijn,wat was de reden toen van je eetstoornis?En kan je er nu beter mee omgaan?
Giggle,graag gedaan!Ik ben je namelijk niet vergeten en wil gewoon graag weten hoe het met je gaat.Nutridrinks,is dat niet erg smeerig?Goed dat je nu thuis bent en de behandeling op een andere manier voortzet.En normaal eten is gewoon veel gezonder en helpt je sneller aan een gezond gewicht.Ik zoek nog werk (zie bericht Kanga).Er is heel veel concurrentie en op dit moment wordt ik nog geen eens meer uitgenodigd op gesprek.Soms hoor ik ook gewoon niets meer.Maar heb nu hulp,gelukkig.
Luxekonijn,wat was de reden toen van je eetstoornis?En kan je er nu beter mee omgaan?
zaterdag 1 augustus 2009 om 05:06
hoi,
alleen nutri's krijg je vaak in het reserveprogramma.....zat je daar dan in?
weer even de posting oPgezocht....heb een moeilijke tijd achter de rug;dilemma's:opname wel/niet etc.
veel ruzies thuis en met vrienden veel gesprekken: willen opname, maar ik niet.
Weet het allemaal niet meer, maar wel weet ik dat ik niet naar een paaz ga voor een korte opname (trek ik niet).
hEEFT iemand ervaring met haptonomie, dit om mijzelf weer te leren kennen/ervaren...(volgens DOKTER)
EEN weet het niet meer anorect
alleen nutri's krijg je vaak in het reserveprogramma.....zat je daar dan in?
weer even de posting oPgezocht....heb een moeilijke tijd achter de rug;dilemma's:opname wel/niet etc.
veel ruzies thuis en met vrienden veel gesprekken: willen opname, maar ik niet.
Weet het allemaal niet meer, maar wel weet ik dat ik niet naar een paaz ga voor een korte opname (trek ik niet).
hEEFT iemand ervaring met haptonomie, dit om mijzelf weer te leren kennen/ervaren...(volgens DOKTER)
EEN weet het niet meer anorect
