Psyche
alle pijlers
Ik heb anorexia
vrijdag 14 november 2008 om 11:37
Beste allemaal,
Ten eerste moet ik bekennen dat ik dit echt heel erg eng vindt. Vooral omdat ik iets aangeef waar ik me persoonlijk best voor schaam en ook omdat ik niet goed weet hoe dit forum in elkaar zit enzo.
Maar goed, ik ben een vrouw van 29 en heb dus anorexia. Het begon vanaf mijn 18e en op mijn 21ste was ik er al bijna vanaf. Helaas ben ik na jaren therapie/opnames/behandelingen etc. toch weer teruggevallen. Maar dit wil ik dus niet!!! Ik wil er echt heel erg graag vanaf en vechten, hoe moeilijk ook. Nu zag ik al een topic over anorexia enzo, maar ik hoopte op mensen die ervaringen hebben met deze ziekte en ook (hopelijk) mensen die ervan genezen zijn en mij misschien goede advieze kunnen geven om bepaalde dingen aan te pakken.
Ik weet dat ik me er niet voor hoef te schamen, maar toch heb ik dat wel. Er zijn zoveel mensen met de meest vreselijke ziektes en dan doe ik dit mezelf aan en ook doe ik er heel veel andere mensen er zoveel pijn en verdriet mee. Dat wil ik dus niet meer.
Ik heb fors ondergewicht en ben onder behandeling van een internist, dietiste, huisarts en psychiater. Maar ik kom niet verder. Opname helpt bij mij helaas niet kan ik uit verschillende ervaringen vertellen.
Ik weet dat ik het kan en wil, maar soms heb ik even dat duwtje in mijn rug nodig en iemand die misschien mijn onzekerheid kan wegnemen.
Hopelijk vind ik die hier?
Heel erg bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Ten eerste moet ik bekennen dat ik dit echt heel erg eng vindt. Vooral omdat ik iets aangeef waar ik me persoonlijk best voor schaam en ook omdat ik niet goed weet hoe dit forum in elkaar zit enzo.
Maar goed, ik ben een vrouw van 29 en heb dus anorexia. Het begon vanaf mijn 18e en op mijn 21ste was ik er al bijna vanaf. Helaas ben ik na jaren therapie/opnames/behandelingen etc. toch weer teruggevallen. Maar dit wil ik dus niet!!! Ik wil er echt heel erg graag vanaf en vechten, hoe moeilijk ook. Nu zag ik al een topic over anorexia enzo, maar ik hoopte op mensen die ervaringen hebben met deze ziekte en ook (hopelijk) mensen die ervan genezen zijn en mij misschien goede advieze kunnen geven om bepaalde dingen aan te pakken.
Ik weet dat ik me er niet voor hoef te schamen, maar toch heb ik dat wel. Er zijn zoveel mensen met de meest vreselijke ziektes en dan doe ik dit mezelf aan en ook doe ik er heel veel andere mensen er zoveel pijn en verdriet mee. Dat wil ik dus niet meer.
Ik heb fors ondergewicht en ben onder behandeling van een internist, dietiste, huisarts en psychiater. Maar ik kom niet verder. Opname helpt bij mij helaas niet kan ik uit verschillende ervaringen vertellen.
Ik weet dat ik het kan en wil, maar soms heb ik even dat duwtje in mijn rug nodig en iemand die misschien mijn onzekerheid kan wegnemen.
Hopelijk vind ik die hier?
Heel erg bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
maandag 24 november 2008 om 16:36
Geraldine: Gelukkig maar. Bedankt iig voor je lieve en mooie woorden!
Snaggel: Een heel herkenbaar verhaal. Natuurlijk weet ik dat het voor iedereen anders is om een eetstoornis aan te pakken en ben ik dankbaar ervoor dat o.a. jij je ervaring met me wilde delen. Hoe ben je er uiteindelijk van afgekomen als ik vragen mag?
Ik zit een beetje vast. Ik wil echt maar durf niet. Ik hou alleen maar oog voor die engen feestdagen en al het ge-eet dat ik nu alvast niet wil aankomen omdat het dan zeker weten gaat gebeuren. Heel krom en ik wil hier dus echt uit.
Voor de mensen die opeens wel gingen aankomen. Hoe gingen jullie om met alle kritietk en/of opmerkingen over dat mensen zagen dat je 'voller' werd. Dat is hetgeen waarom ik het aankomen niet doorzet. Ik ben zo bang voor al die goedbedoelde adviezen enzo.
Snaggel: Een heel herkenbaar verhaal. Natuurlijk weet ik dat het voor iedereen anders is om een eetstoornis aan te pakken en ben ik dankbaar ervoor dat o.a. jij je ervaring met me wilde delen. Hoe ben je er uiteindelijk van afgekomen als ik vragen mag?
Ik zit een beetje vast. Ik wil echt maar durf niet. Ik hou alleen maar oog voor die engen feestdagen en al het ge-eet dat ik nu alvast niet wil aankomen omdat het dan zeker weten gaat gebeuren. Heel krom en ik wil hier dus echt uit.
Voor de mensen die opeens wel gingen aankomen. Hoe gingen jullie om met alle kritietk en/of opmerkingen over dat mensen zagen dat je 'voller' werd. Dat is hetgeen waarom ik het aankomen niet doorzet. Ik ben zo bang voor al die goedbedoelde adviezen enzo.
maandag 24 november 2008 om 18:01
Giggle, wat wil jij nu eigenlijk? Wil je niet liever een iets voller figuur (en dan heb ik het niet over een BMI van 25)? Mager zijn is niet mooi. Mooi slank zijn is dat wel. Je kunt door wat aan te komen een mooie slank figuurtje krijgen, iets wat iedereen mooi vindt.
Hoe werkt jouw anorexia? Is het een vorm van controle hebben ergens over, of is het een reactie ergens op? Bij mij is mijn automutilatie een reactie op zaken die niet goed gaan. Ik ben een softie. Ik heb wel een uitgesproken mening, maar het over me heen laten lopen triggert het snijden bij mij. Ik ben iemand die in real life altijd klaarstaat voor iedereen, en aangezien ik dat vrijwel nooit terugkrijg (en een gewone deurmat bent dus), reageer ik da taf op mijn pols. Ik begon daarmee op mijn 17de, jaren later stak het opeens weer de kop op. Wel met tussenposes, maar ik geloof niet dat ik er ooit nog vanaf kan komen. Aangezien de realiteit zo hard is (mislukkelingen te over, conflicten uit de weg gaan, jezelf waardeloos vinden), verlies ik mezelf regematig in automutilatie, alcoholmisbruik, drugs en tranquilizers. Ik ben niet zo'n held wat beteft de werkelijkheid onder ogen zien. Het komt iets te hard binnen wat mij betreft.
Die adviezen, daar ben ik ook niet echt van gediend. "Doe het gewon niet". Hoevaak ik dat al gehoord heb....als het zo simpel was, dan heeft men een punt. Maar zo simpel is het niet.
In de periode van mijn ernstig ondergewicht was ik bij mijn ouders en die gaven me gewoon erg veel te eten. Ongeveer elke dag op de weegschaal staan...maar dat zijn mijn ouders, en daar kan ik het wel van hebben. Maar verder hebben veel mensen er een handje van om je als klein kind te behandelen. Je bent niet gek, je hebt enkel waat gestoorde kenmerken.
Ik heb zelf lange tijd enorm veel acohol gedronken. Behoorlijk wat drugs gebruikt en verslaafd zijn aan kalmeringsmiddelen. Alcohol drink ik tegenwoordig met mate (na drie maanden droogligging), drie maanden geen enkele vorm van medicatie gehad (al ben ik nu wel weer bezig met de tranquilizers moet ik zeggen).
Hoeveel moet je aankomen om op een normaal gewicht te moeten komen? Mijn BMI is 18, nogwat ongeveer. Da's een prima gewicht voor mij, slank maar niet mager. Met zogenaamd goedbedoelde raad heb ik ook niets. Voor jou is dit een manier om controle te houden over een bepaalde zaak, bij mij is automutilatie (de hardnekkigste verslaving ijn mijn leven) een uiting en afstraffing van pijn en verdriet.
En weet je, ik gok dat ik er nooit echt meer vanaf kom. En jij misschien ook niet van je anorexia. Maar misschien kun je het in toom houden. En daar valt mee te leven. Ik denk wel dat wij levenslang hebben. Want van alle zaken waar ik ben van afgekickt, is het snijden verreweg de lastigste. En misschien wel onmogelijk...
Hoe werkt jouw anorexia? Is het een vorm van controle hebben ergens over, of is het een reactie ergens op? Bij mij is mijn automutilatie een reactie op zaken die niet goed gaan. Ik ben een softie. Ik heb wel een uitgesproken mening, maar het over me heen laten lopen triggert het snijden bij mij. Ik ben iemand die in real life altijd klaarstaat voor iedereen, en aangezien ik dat vrijwel nooit terugkrijg (en een gewone deurmat bent dus), reageer ik da taf op mijn pols. Ik begon daarmee op mijn 17de, jaren later stak het opeens weer de kop op. Wel met tussenposes, maar ik geloof niet dat ik er ooit nog vanaf kan komen. Aangezien de realiteit zo hard is (mislukkelingen te over, conflicten uit de weg gaan, jezelf waardeloos vinden), verlies ik mezelf regematig in automutilatie, alcoholmisbruik, drugs en tranquilizers. Ik ben niet zo'n held wat beteft de werkelijkheid onder ogen zien. Het komt iets te hard binnen wat mij betreft.
Die adviezen, daar ben ik ook niet echt van gediend. "Doe het gewon niet". Hoevaak ik dat al gehoord heb....als het zo simpel was, dan heeft men een punt. Maar zo simpel is het niet.
In de periode van mijn ernstig ondergewicht was ik bij mijn ouders en die gaven me gewoon erg veel te eten. Ongeveer elke dag op de weegschaal staan...maar dat zijn mijn ouders, en daar kan ik het wel van hebben. Maar verder hebben veel mensen er een handje van om je als klein kind te behandelen. Je bent niet gek, je hebt enkel waat gestoorde kenmerken.
Ik heb zelf lange tijd enorm veel acohol gedronken. Behoorlijk wat drugs gebruikt en verslaafd zijn aan kalmeringsmiddelen. Alcohol drink ik tegenwoordig met mate (na drie maanden droogligging), drie maanden geen enkele vorm van medicatie gehad (al ben ik nu wel weer bezig met de tranquilizers moet ik zeggen).
Hoeveel moet je aankomen om op een normaal gewicht te moeten komen? Mijn BMI is 18, nogwat ongeveer. Da's een prima gewicht voor mij, slank maar niet mager. Met zogenaamd goedbedoelde raad heb ik ook niets. Voor jou is dit een manier om controle te houden over een bepaalde zaak, bij mij is automutilatie (de hardnekkigste verslaving ijn mijn leven) een uiting en afstraffing van pijn en verdriet.
En weet je, ik gok dat ik er nooit echt meer vanaf kom. En jij misschien ook niet van je anorexia. Maar misschien kun je het in toom houden. En daar valt mee te leven. Ik denk wel dat wij levenslang hebben. Want van alle zaken waar ik ben van afgekickt, is het snijden verreweg de lastigste. En misschien wel onmogelijk...
maandag 24 november 2008 om 19:18
Nou RickyT,
Dit is onzin.
"ik kan even zo snel geen voorbeeld noemen maar, mensen met kanker die weigeren dood te gaan en dus nog jaren lang leven nadat de arts ze nog een paar maanden geeft lijkt me wel degelijk een gevalletje, "ik bepaal zelf wel wat er met mij gebeurt)"
Mijn vader had een hersentumor, hij wilde niet dood. Nog lang niet. Maar weet je? Hij is binnen een jaar overleden. Je kunt nou eenmaal niet overal zelf voor kiezen. Zou wel heel mooi zijn als dat zo makkelijk zou werken.
Dit is onzin.
"ik kan even zo snel geen voorbeeld noemen maar, mensen met kanker die weigeren dood te gaan en dus nog jaren lang leven nadat de arts ze nog een paar maanden geeft lijkt me wel degelijk een gevalletje, "ik bepaal zelf wel wat er met mij gebeurt)"
Mijn vader had een hersentumor, hij wilde niet dood. Nog lang niet. Maar weet je? Hij is binnen een jaar overleden. Je kunt nou eenmaal niet overal zelf voor kiezen. Zou wel heel mooi zijn als dat zo makkelijk zou werken.
dinsdag 25 november 2008 om 00:42
Hoi Giggle,
Met de pure vorm van anorexia bedoel ik zonder compenstatie gedrag in de vorm van purgeren en misbruik van laxantia.
ook zonder co-morbiditeit.
Deze vorm is het best te behandelen omdat er minder factoren aan te pakken zijn.
Daarmee wil ik niet beweren dat het makkelijk is(nogmaals)
Waar je aan zal moeten werken is een gezond en regelmatig eetpatroon en een gewenningsproces voor je nieuwe lichaam (en gewicht).
Dit heeft veel doorzettingvermogen nodig en verstand op nul.
Heb je veel ondergewicht?
Mijn ervaring is dat de meeste niet eens opmerken of je nu een paar kilo meer of minder weegt,pas bij meer dan 5 kilo krijg ik weleens opmerkingen.
Altijd postief bedoelt en ik weet zeker dat mensen het oprecht menen als ze zeggen dat ik er beter uit zie.
Dat dit anders bij mij binnenkomt is mijn gedachtefout.
Ik zal daar dan ook wat aan moeten doen.
Dit kan je leren met gerichte therapie die met gedachteschema's werken.
Ook psychomotore therapie kan je ondersteunen met het accepteren van je lichaam.
Ik denk echter ook een ander probleem te lezen.
Vind je jezelf niet meer bijzonder zonder anorexia?
Voelt het alsof je dan weer meer verantwoordelijkheid krijgt en aan verwachtingen moet voldoen.
Iets waar je je anorexia nu als "excuus"voor hebt.
Voel je je licht superier door op een laag gewicht te kunnen blijven(niet op een negatieve manier bedoelt).
Is het een vorm om aandacht te krijgen die je op een ander manier niet weet te vragen?
Ik gis een paar dingen maar het kan zijn dat de wortels van je eetstoornis daar liggen.
Een soort prestatiedrang die je op een ander vlak niet denkt te kunnen halen.
Faalangst?
Overigens is het niet zo dat binnen therapieen op een zalvende manier te werk gaat.
Het gaat er meestal pittig aan toe.
Persoonlijk heb ik meer 'last'van de eetzieke gedragingen en gedachtes om mij heen die je in een groepstherapie ondervind.
Maar dat is voor iedereen anders.
Wat houd je werkelijk tegen om aan te komen behalve angsten en wat zijn die angsten?
Je wil echt beter worden zeg je, dat zit niet alleen in het verhogen van je gewicht maar ik hoef je natuurlijk ook niet te vertellen dat het daar wel bij begint.
Zeker bij een pure vorm.
Stel jezelf niet alleen de vraag waarom je beter wil worden maar ook.
Waarom wil je ziek blijven?
Ik wens je veel wijsheid en sterkte en een gezond leven.
Met de pure vorm van anorexia bedoel ik zonder compenstatie gedrag in de vorm van purgeren en misbruik van laxantia.
ook zonder co-morbiditeit.
Deze vorm is het best te behandelen omdat er minder factoren aan te pakken zijn.
Daarmee wil ik niet beweren dat het makkelijk is(nogmaals)
Waar je aan zal moeten werken is een gezond en regelmatig eetpatroon en een gewenningsproces voor je nieuwe lichaam (en gewicht).
Dit heeft veel doorzettingvermogen nodig en verstand op nul.
Heb je veel ondergewicht?
Mijn ervaring is dat de meeste niet eens opmerken of je nu een paar kilo meer of minder weegt,pas bij meer dan 5 kilo krijg ik weleens opmerkingen.
Altijd postief bedoelt en ik weet zeker dat mensen het oprecht menen als ze zeggen dat ik er beter uit zie.
Dat dit anders bij mij binnenkomt is mijn gedachtefout.
Ik zal daar dan ook wat aan moeten doen.
Dit kan je leren met gerichte therapie die met gedachteschema's werken.
Ook psychomotore therapie kan je ondersteunen met het accepteren van je lichaam.
Ik denk echter ook een ander probleem te lezen.
Vind je jezelf niet meer bijzonder zonder anorexia?
Voelt het alsof je dan weer meer verantwoordelijkheid krijgt en aan verwachtingen moet voldoen.
Iets waar je je anorexia nu als "excuus"voor hebt.
Voel je je licht superier door op een laag gewicht te kunnen blijven(niet op een negatieve manier bedoelt).
Is het een vorm om aandacht te krijgen die je op een ander manier niet weet te vragen?
Ik gis een paar dingen maar het kan zijn dat de wortels van je eetstoornis daar liggen.
Een soort prestatiedrang die je op een ander vlak niet denkt te kunnen halen.
Faalangst?
Overigens is het niet zo dat binnen therapieen op een zalvende manier te werk gaat.
Het gaat er meestal pittig aan toe.
Persoonlijk heb ik meer 'last'van de eetzieke gedragingen en gedachtes om mij heen die je in een groepstherapie ondervind.
Maar dat is voor iedereen anders.
Wat houd je werkelijk tegen om aan te komen behalve angsten en wat zijn die angsten?
Je wil echt beter worden zeg je, dat zit niet alleen in het verhogen van je gewicht maar ik hoef je natuurlijk ook niet te vertellen dat het daar wel bij begint.
Zeker bij een pure vorm.
Stel jezelf niet alleen de vraag waarom je beter wil worden maar ook.
Waarom wil je ziek blijven?
Ik wens je veel wijsheid en sterkte en een gezond leven.
dinsdag 25 november 2008 om 13:33
quote:iry schreef op 25 november 2008 @ 00:42:
Hoi Giggle,
Met de pure vorm van anorexia bedoel ik zonder compenstatie gedrag in de vorm van purgeren en misbruik van laxantia.
ook zonder co-morbiditeit.
Deze vorm is het best te behandelen omdat er minder factoren aan te pakken zijn.
Daarmee wil ik niet beweren dat het makkelijk is(nogmaals)
Waar je aan zal moeten werken is een gezond en regelmatig eetpatroon en een gewenningsproces voor je nieuwe lichaam (en gewicht).
Dit heeft veel doorzettingvermogen nodig en verstand op nul.
Heb je veel ondergewicht?
Mijn ervaring is dat de meeste niet eens opmerken of je nu een paar kilo meer of minder weegt,pas bij meer dan 5 kilo krijg ik weleens opmerkingen.
Altijd postief bedoelt en ik weet zeker dat mensen het oprecht menen als ze zeggen dat ik er beter uit zie.
Dat dit anders bij mij binnenkomt is mijn gedachtefout.
Ik zal daar dan ook wat aan moeten doen.
Dit kan je leren met gerichte therapie die met gedachteschema's werken.
Ook psychomotore therapie kan je ondersteunen met het accepteren van je lichaam.
Ik denk echter ook een ander probleem te lezen.
Vind je jezelf niet meer bijzonder zonder anorexia?
Voelt het alsof je dan weer meer verantwoordelijkheid krijgt en aan verwachtingen moet voldoen.
Iets waar je je anorexia nu als "excuus"voor hebt.
Voel je je licht superier door op een laag gewicht te kunnen blijven(niet op een negatieve manier bedoelt).
Is het een vorm om aandacht te krijgen die je op een ander manier niet weet te vragen?
Ik gis een paar dingen maar het kan zijn dat de wortels van je eetstoornis daar liggen.
Een soort prestatiedrang die je op een ander vlak niet denkt te kunnen halen.
Faalangst?
Overigens is het niet zo dat binnen therapieen op een zalvende manier te werk gaat.
Het gaat er meestal pittig aan toe.
Persoonlijk heb ik meer 'last'van de eetzieke gedragingen en gedachtes om mij heen die je in een groepstherapie ondervind.
Maar dat is voor iedereen anders.
Wat houd je werkelijk tegen om aan te komen behalve angsten en wat zijn die angsten?
Je wil echt beter worden zeg je, dat zit niet alleen in het verhogen van je gewicht maar ik hoef je natuurlijk ook niet te vertellen dat het daar wel bij begint.
Zeker bij een pure vorm.
Stel jezelf niet alleen de vraag waarom je beter wil worden maar ook.
Waarom wil je ziek blijven?
Ik wens je veel wijsheid en sterkte en een gezond leven.
Iry dankjewel voor je uitgebreide antwoord. Je slaat duidelijk de spijker op z'n kop. Helaas bij jou door ervaring, weet je het allemaal heel goed en duidelijk te vertellen!
Ik heb idd dan de pure vorm van anorexia. Wel heb ik 3 jaar geleden laxeertabletten geslikt en raakte ook in paniek als ik die een dag vergat o.i.d. Maar daar ben ik al meer dan 3 jaar vanaf en dat gaat hartstikke goed. Mijn stoelgang is normaal en ik heb bijna nooit last van obstipatie. Braken heb ik nooit gekund gelukkig (wel gewild overigens) en daar ben ik dan ook heel erg blij mee. Ik merk ook dat mijn 'gezonde verstand' toch steeds wel weet waar het echt te ver gaat, al ben ik natuurlijk al veel te ver gegaan. Maar braken en laxeren wil ik gewoon echt niet en daar denk ik uberhaupt niet eens over na. Ook sta ik nooit op de weegschaal dus dat is heel fijn. Wel wil ik graag beweging hebben. Een hele dag stilzitten kan ik niet en ik moet minimaal 3 x daags een halfuurtje wandelen o.i.d. Sporten doe ik ook gelukkig niet meer.
Je hebt wel gelijk dat dit misschien een soort vorm van aandacht vragen is. Ik ben ook wel onzeker volgens mij en heb ook wel faalangst. Altijd bang dat mensen me afkeuren of in de steek laten. Dit is in het verleden nogal gebeurd dus waarschijnlijk komt het daar vandaan. Ook heb ik m'n hele leven 'vage' klachten gehad in de vorm van senl moe, buikpijn, duizelig enzo. Mijn moeder sleepte me van de ene natuurarts naar de andere en heb ik zo'n beetje alle alternatieve en reguliere therapieen wel zo'n beetje gehad geloof ik. Zou het daar vandaan komen? Dat ik die zorg en onderzoeken zo gewend ben en het daarom niet kwijt wil? Bang dat mijn 'gewone' leven saai zal zijn? Het klinkt wel heel vreemd maar misschien is het wel zo. Maar toch snap ik het niet zo want ik wil er toch juist vanaf?
Jij schreef dat mensen de eerste 5 kilo niet eens opmerken. Bij mij is het juist andersom. Ben ik weer wat afgevallen dan vragen ze me of ik aangekomen ben omdat mijn gezicht wat voller lijkt. Ik hou geen vocht vast dus daardoor kan het niet komen. Is het dan meer dat die mensen dat graag willen zien ofzo of liegen ze het of zien ze dat echt? Best vreemd eerlijk gezegd.
Welke therapie me nou juist helpt weet ik niet. Ik heb idd ook cogn.therapie gehad en dat hielp me altijd idd wel. Dat praten met lotgenoten en/of therapeuten maakt me alleen maar opstandig en chagrijnig.
Maar je hebt me zeker aan het denken gezet. Zou jij misschien in kunnen schatten welke wijze mij zal helpen? Oja ik heb nog flink ondergewicht (daar vroeg je naar volgens mij. 1.71 en 39 kilo denk ik ongeveer).
Dankjewel iig!
Hoi Giggle,
Met de pure vorm van anorexia bedoel ik zonder compenstatie gedrag in de vorm van purgeren en misbruik van laxantia.
ook zonder co-morbiditeit.
Deze vorm is het best te behandelen omdat er minder factoren aan te pakken zijn.
Daarmee wil ik niet beweren dat het makkelijk is(nogmaals)
Waar je aan zal moeten werken is een gezond en regelmatig eetpatroon en een gewenningsproces voor je nieuwe lichaam (en gewicht).
Dit heeft veel doorzettingvermogen nodig en verstand op nul.
Heb je veel ondergewicht?
Mijn ervaring is dat de meeste niet eens opmerken of je nu een paar kilo meer of minder weegt,pas bij meer dan 5 kilo krijg ik weleens opmerkingen.
Altijd postief bedoelt en ik weet zeker dat mensen het oprecht menen als ze zeggen dat ik er beter uit zie.
Dat dit anders bij mij binnenkomt is mijn gedachtefout.
Ik zal daar dan ook wat aan moeten doen.
Dit kan je leren met gerichte therapie die met gedachteschema's werken.
Ook psychomotore therapie kan je ondersteunen met het accepteren van je lichaam.
Ik denk echter ook een ander probleem te lezen.
Vind je jezelf niet meer bijzonder zonder anorexia?
Voelt het alsof je dan weer meer verantwoordelijkheid krijgt en aan verwachtingen moet voldoen.
Iets waar je je anorexia nu als "excuus"voor hebt.
Voel je je licht superier door op een laag gewicht te kunnen blijven(niet op een negatieve manier bedoelt).
Is het een vorm om aandacht te krijgen die je op een ander manier niet weet te vragen?
Ik gis een paar dingen maar het kan zijn dat de wortels van je eetstoornis daar liggen.
Een soort prestatiedrang die je op een ander vlak niet denkt te kunnen halen.
Faalangst?
Overigens is het niet zo dat binnen therapieen op een zalvende manier te werk gaat.
Het gaat er meestal pittig aan toe.
Persoonlijk heb ik meer 'last'van de eetzieke gedragingen en gedachtes om mij heen die je in een groepstherapie ondervind.
Maar dat is voor iedereen anders.
Wat houd je werkelijk tegen om aan te komen behalve angsten en wat zijn die angsten?
Je wil echt beter worden zeg je, dat zit niet alleen in het verhogen van je gewicht maar ik hoef je natuurlijk ook niet te vertellen dat het daar wel bij begint.
Zeker bij een pure vorm.
Stel jezelf niet alleen de vraag waarom je beter wil worden maar ook.
Waarom wil je ziek blijven?
Ik wens je veel wijsheid en sterkte en een gezond leven.
Iry dankjewel voor je uitgebreide antwoord. Je slaat duidelijk de spijker op z'n kop. Helaas bij jou door ervaring, weet je het allemaal heel goed en duidelijk te vertellen!
Ik heb idd dan de pure vorm van anorexia. Wel heb ik 3 jaar geleden laxeertabletten geslikt en raakte ook in paniek als ik die een dag vergat o.i.d. Maar daar ben ik al meer dan 3 jaar vanaf en dat gaat hartstikke goed. Mijn stoelgang is normaal en ik heb bijna nooit last van obstipatie. Braken heb ik nooit gekund gelukkig (wel gewild overigens) en daar ben ik dan ook heel erg blij mee. Ik merk ook dat mijn 'gezonde verstand' toch steeds wel weet waar het echt te ver gaat, al ben ik natuurlijk al veel te ver gegaan. Maar braken en laxeren wil ik gewoon echt niet en daar denk ik uberhaupt niet eens over na. Ook sta ik nooit op de weegschaal dus dat is heel fijn. Wel wil ik graag beweging hebben. Een hele dag stilzitten kan ik niet en ik moet minimaal 3 x daags een halfuurtje wandelen o.i.d. Sporten doe ik ook gelukkig niet meer.
Je hebt wel gelijk dat dit misschien een soort vorm van aandacht vragen is. Ik ben ook wel onzeker volgens mij en heb ook wel faalangst. Altijd bang dat mensen me afkeuren of in de steek laten. Dit is in het verleden nogal gebeurd dus waarschijnlijk komt het daar vandaan. Ook heb ik m'n hele leven 'vage' klachten gehad in de vorm van senl moe, buikpijn, duizelig enzo. Mijn moeder sleepte me van de ene natuurarts naar de andere en heb ik zo'n beetje alle alternatieve en reguliere therapieen wel zo'n beetje gehad geloof ik. Zou het daar vandaan komen? Dat ik die zorg en onderzoeken zo gewend ben en het daarom niet kwijt wil? Bang dat mijn 'gewone' leven saai zal zijn? Het klinkt wel heel vreemd maar misschien is het wel zo. Maar toch snap ik het niet zo want ik wil er toch juist vanaf?
Jij schreef dat mensen de eerste 5 kilo niet eens opmerken. Bij mij is het juist andersom. Ben ik weer wat afgevallen dan vragen ze me of ik aangekomen ben omdat mijn gezicht wat voller lijkt. Ik hou geen vocht vast dus daardoor kan het niet komen. Is het dan meer dat die mensen dat graag willen zien ofzo of liegen ze het of zien ze dat echt? Best vreemd eerlijk gezegd.
Welke therapie me nou juist helpt weet ik niet. Ik heb idd ook cogn.therapie gehad en dat hielp me altijd idd wel. Dat praten met lotgenoten en/of therapeuten maakt me alleen maar opstandig en chagrijnig.
Maar je hebt me zeker aan het denken gezet. Zou jij misschien in kunnen schatten welke wijze mij zal helpen? Oja ik heb nog flink ondergewicht (daar vroeg je naar volgens mij. 1.71 en 39 kilo denk ik ongeveer).
Dankjewel iig!
dinsdag 25 november 2008 om 13:41
Giggle,
Je gewicht is erg laag. Ik heb bij jouw lengte 46 kilo gewogen, en was een bonenstaak. Zou je niet liever net als ik 52 kilo willen wegen? Geloof mij nu maar, ook al is dat nog steeds ondergewicht, het staat wel mooier.
Probeer de cognitieve gedragstherapie weer. En wellicht medicatie.
Hoe stel je je sociaal gezien op? Is het niet-eten een reactie op bepaalde sociale structuren? Ik ben zoiemand die altijd een luisterend oor biedt, maar vaak bot vangt als ík wat te vertellen heb. Dat maakt me vaak verdrietig en dat uit zich in zefdestrcutief gedrag.
Je gewicht is erg laag. Ik heb bij jouw lengte 46 kilo gewogen, en was een bonenstaak. Zou je niet liever net als ik 52 kilo willen wegen? Geloof mij nu maar, ook al is dat nog steeds ondergewicht, het staat wel mooier.
Probeer de cognitieve gedragstherapie weer. En wellicht medicatie.
Hoe stel je je sociaal gezien op? Is het niet-eten een reactie op bepaalde sociale structuren? Ik ben zoiemand die altijd een luisterend oor biedt, maar vaak bot vangt als ík wat te vertellen heb. Dat maakt me vaak verdrietig en dat uit zich in zefdestrcutief gedrag.
woensdag 26 november 2008 om 16:38
Hoi Digi,
Ja dat is dus juist het kutte, ik weet echt wel dat meer gewicht voor een mooier figuur zorgt. Dat ben ik helemaal met je eens, sterker nog, ik verlang ernaar. Maar toch houdt iets me tegen om die ene stap extra te zetten. Ik eet heel behoorlijk, maar net niet genoeg om echt aan te komen.
Ik ga idd maar eens informeren naar die cogn.therapie. Dat is misschien even goed om actiever ermee bezig te zijn en het niet allemaal te laten verslappen nu.
Ik weet niet of het iets sociaals is. Ik ben erg bang dat mensen me zullen laten vallen ja. Ik cijfer mezelf ook erg graag weg al heeft niemand dat bijna door omdat ik nogal van de direkte opmerkingen ben (op een leuke manier hoor, een beetje sarcastisch) en dus heel bijdehand overkom. Ook ben ik heel goed in nee zeggen en voor mezelf opkomen. Dat is het vreemde van het hele verhaal. Maar zodra ik een situatie heb waarbij ik niet weet wat komen gaat (zoals uiteten of bij vrienden te eten oid) dan ga ik compenseren en word heel angstig.
Maar goed, tijd voor therapie dus. Medicatie heb ik al geprobeerd en is absoluut niet mijn ding. Ik werd er heel raar van en had steeds dood-gaan-ervaringen. Dat never nooit meer.
Dank voor je advies!
Ja dat is dus juist het kutte, ik weet echt wel dat meer gewicht voor een mooier figuur zorgt. Dat ben ik helemaal met je eens, sterker nog, ik verlang ernaar. Maar toch houdt iets me tegen om die ene stap extra te zetten. Ik eet heel behoorlijk, maar net niet genoeg om echt aan te komen.
Ik ga idd maar eens informeren naar die cogn.therapie. Dat is misschien even goed om actiever ermee bezig te zijn en het niet allemaal te laten verslappen nu.
Ik weet niet of het iets sociaals is. Ik ben erg bang dat mensen me zullen laten vallen ja. Ik cijfer mezelf ook erg graag weg al heeft niemand dat bijna door omdat ik nogal van de direkte opmerkingen ben (op een leuke manier hoor, een beetje sarcastisch) en dus heel bijdehand overkom. Ook ben ik heel goed in nee zeggen en voor mezelf opkomen. Dat is het vreemde van het hele verhaal. Maar zodra ik een situatie heb waarbij ik niet weet wat komen gaat (zoals uiteten of bij vrienden te eten oid) dan ga ik compenseren en word heel angstig.
Maar goed, tijd voor therapie dus. Medicatie heb ik al geprobeerd en is absoluut niet mijn ding. Ik werd er heel raar van en had steeds dood-gaan-ervaringen. Dat never nooit meer.
Dank voor je advies!
donderdag 27 november 2008 om 02:56
Giggle,
Over die medicatie: wat heb je gekregen? Ik heb bijvoorbeeld Zyprexa geslikt en dat verhoogt je eetlust enorm. Misschien schiet je meteen in de stress, maa met jouw discipline kun je het prima binnen de perken houden.
Weet je, rationeel weet je het allemaal wel. Maar emoties zijn vaak lastig te rationaliseren.
Heb je een dietiste overwogen? Iemand die een voedingsschema opstelt?
Het is lastig, ik weet het. Van alle verslavingen die ik heb gehad, is de zelfdestructieve verslaving het hardnekkigst. Ik ben er ook niet vanaf, hoor. Alleen is het niet meer elke dag. Soms zelfs een halfjaar niet. En er zijn tijden geweest dat ik jaren niets deed.
Maar jij helpt je lijf naar de tering. Is het een soort van afstraffing? Dat je je niet goed genoeg voelt? Dat je huilt achter je clownsmasker en het zo afreageert? Zo werkt het bij mij in ieder geval wél. Het is ook iets van jezelf, je 'geheimpje'. En is het misschien niet zo dat je je çlownsact' volhoud omdát je je eetstoornis nog altijd achter de hand hebt om dat teniet te doen?
Ik ben gekapt met mijn studie Psychologie hoor en heb er nooit over geleerd, enkel over gelezen in wat handboeken. Ik kan alleen maar overeenkomsten zien tussen ons beider zelfdestructief gedrag. Ikzelf voel me vaak niets waard omdat ondanks alle lof die ik ontvang over humor, uiterlijk, intelligentie....nooit eens mijn negatieve emoties kwijt kan. Wat me een bijzonder eenzaam mens maakt. Hoe zit dat bij jou?
Over die medicatie: wat heb je gekregen? Ik heb bijvoorbeeld Zyprexa geslikt en dat verhoogt je eetlust enorm. Misschien schiet je meteen in de stress, maa met jouw discipline kun je het prima binnen de perken houden.
Weet je, rationeel weet je het allemaal wel. Maar emoties zijn vaak lastig te rationaliseren.
Heb je een dietiste overwogen? Iemand die een voedingsschema opstelt?
Het is lastig, ik weet het. Van alle verslavingen die ik heb gehad, is de zelfdestructieve verslaving het hardnekkigst. Ik ben er ook niet vanaf, hoor. Alleen is het niet meer elke dag. Soms zelfs een halfjaar niet. En er zijn tijden geweest dat ik jaren niets deed.
Maar jij helpt je lijf naar de tering. Is het een soort van afstraffing? Dat je je niet goed genoeg voelt? Dat je huilt achter je clownsmasker en het zo afreageert? Zo werkt het bij mij in ieder geval wél. Het is ook iets van jezelf, je 'geheimpje'. En is het misschien niet zo dat je je çlownsact' volhoud omdát je je eetstoornis nog altijd achter de hand hebt om dat teniet te doen?
Ik ben gekapt met mijn studie Psychologie hoor en heb er nooit over geleerd, enkel over gelezen in wat handboeken. Ik kan alleen maar overeenkomsten zien tussen ons beider zelfdestructief gedrag. Ikzelf voel me vaak niets waard omdat ondanks alle lof die ik ontvang over humor, uiterlijk, intelligentie....nooit eens mijn negatieve emoties kwijt kan. Wat me een bijzonder eenzaam mens maakt. Hoe zit dat bij jou?
vrijdag 28 november 2008 om 13:40
Hai Digi: Ik zou niet meer weten welke ad ik had. Het gaat me ook niet om de eetlust (die heb ik immers genoeg hoor) maar omdat ik zo vervreemd van mezelf was. Dat vond ik heel eng dat ik gewoon geen ad meer hoef. Dan maar wat moeilijkere weg.
Ook heb ik al een tijd een zeer goed dietist. Hij begeleidt me echt fantastisch en zodra ik bij hem geweest ben, ben ik weer enorm gemotiveerd. Dat is het probleem dus ook niet.
Ja of het een clownmakser is? I don't know. Ik weet wel dat ik het soms heel 'eng' vindt als dingen heel erg fijn zijn. Net alsof ik het ergens niet verdien ofzo. Ik voel me heel snel schuldig en verantwoordelijk en ook denk ik bijna altijd dat de fout altijd bij mij ligt. Gewoon hypergevoelig zal ik het maar noemen. Ik ben ook altijd bang dat mensen me vroeg of laat laten stikken en dan ben ik liever wat hard en afstandelijk naar de buitenkant dan dat ik me volledig openstel en dus keihard op m'n hart getrapt wordt, snap je?
Nu even een algemene vraag. Ik heb dit weekend een verjaardag en wil voor de verandering eens niet compenseren. Hoeveel eet een gemiddeld mens op zo'n dag.
En dan nog een vraagje. Zou ik hier m'n eetlijst neer mogen zetten zodat jullie een eerlijk en oprecht advies daarover kunnen vertellen?
Dank jullie wel maar weer!
Ook heb ik al een tijd een zeer goed dietist. Hij begeleidt me echt fantastisch en zodra ik bij hem geweest ben, ben ik weer enorm gemotiveerd. Dat is het probleem dus ook niet.
Ja of het een clownmakser is? I don't know. Ik weet wel dat ik het soms heel 'eng' vindt als dingen heel erg fijn zijn. Net alsof ik het ergens niet verdien ofzo. Ik voel me heel snel schuldig en verantwoordelijk en ook denk ik bijna altijd dat de fout altijd bij mij ligt. Gewoon hypergevoelig zal ik het maar noemen. Ik ben ook altijd bang dat mensen me vroeg of laat laten stikken en dan ben ik liever wat hard en afstandelijk naar de buitenkant dan dat ik me volledig openstel en dus keihard op m'n hart getrapt wordt, snap je?
Nu even een algemene vraag. Ik heb dit weekend een verjaardag en wil voor de verandering eens niet compenseren. Hoeveel eet een gemiddeld mens op zo'n dag.
En dan nog een vraagje. Zou ik hier m'n eetlijst neer mogen zetten zodat jullie een eerlijk en oprecht advies daarover kunnen vertellen?
Dank jullie wel maar weer!
zaterdag 29 november 2008 om 07:29
Ik snap je volkomen Giggle. Je trekt je pantser aan om niet gekwetst te worden.
Gooi gerust je eetpatroon hier neer. Misschien kun je via die ene site (voedingswijzer ofzo?) ook de calorieen tellen en die erbij vermelden.
Op een verjaardag hoef je in feite niet te eten. Ik bedoel, kies voor een blokje kaas ipv die vette cake, voor wat borrelnootjes ipv die taart. Zeg gewoon dat je niet zo'n honger hebt. Nu al voluit eten is denk ik niet goed.
Succes he!
Gooi gerust je eetpatroon hier neer. Misschien kun je via die ene site (voedingswijzer ofzo?) ook de calorieen tellen en die erbij vermelden.
Op een verjaardag hoef je in feite niet te eten. Ik bedoel, kies voor een blokje kaas ipv die vette cake, voor wat borrelnootjes ipv die taart. Zeg gewoon dat je niet zo'n honger hebt. Nu al voluit eten is denk ik niet goed.
Succes he!
zaterdag 29 november 2008 om 10:40
Ik heb een nieuw vriendje ik heb alleen geen idee hoe zoiets werkt alleen
Ja misschien heb je wel gelijk hoor, maar hoe ga ik dat dan doorbreken? Want dit is gewoon shit en ik begin het allemaal even flink zat te worden geloof ik (lees:zwaar chagrijnig ....arme mensen die mij tegenkomen haha)...t stomme is is dat ik er dus ondanks die gevoelens er niet mee kap! Zeer vaag...
Mn eetlijst:
O 1 vitalu cracker + boter en klein beetje (suikervrije) hagelslag/ 1 volkoren knackerbrod met 30 + kaas/ 1 cracotte met halvajam/ 1 kiwi/ 1 beker adez
T plakje ontbijtkoek + halvarine/ 1 speculaasje/ koffie
L 3 x bh met 1 x sand.w.spread, 1 x hutenkase en 1 x halvajam/ 1 appel/ 1 schaaltje rauwkost
T 1 snack a jack chocola en 1 snack a jack barbeque/ 1 cola light
A 1 gekookte aardappel/ 1 vleesvervanger (bijv. gevulde filets van Tivalli=lekker!) en flinke portie groente
T flinke schaal vanillevla + magere kwark
T eierkoek en 2 suikervrije dropjes
Gezond he???? Maar wat vinden jullie hiervan? Ik vermoed dat jij Digi het heel veel zal vinden en vooral heel erg gestructureerd haha. Is het ook wel maar hier kom ik dus niet van aan. Is logisch want ik heb heel veel magere producten. Zucht...
Naja, kcal. weet ik niet. Ik denk zo rond de 1400 ofzo.
Ja misschien heb je wel gelijk hoor, maar hoe ga ik dat dan doorbreken? Want dit is gewoon shit en ik begin het allemaal even flink zat te worden geloof ik (lees:zwaar chagrijnig ....arme mensen die mij tegenkomen haha)...t stomme is is dat ik er dus ondanks die gevoelens er niet mee kap! Zeer vaag...
Mn eetlijst:
O 1 vitalu cracker + boter en klein beetje (suikervrije) hagelslag/ 1 volkoren knackerbrod met 30 + kaas/ 1 cracotte met halvajam/ 1 kiwi/ 1 beker adez
T plakje ontbijtkoek + halvarine/ 1 speculaasje/ koffie
L 3 x bh met 1 x sand.w.spread, 1 x hutenkase en 1 x halvajam/ 1 appel/ 1 schaaltje rauwkost
T 1 snack a jack chocola en 1 snack a jack barbeque/ 1 cola light
A 1 gekookte aardappel/ 1 vleesvervanger (bijv. gevulde filets van Tivalli=lekker!) en flinke portie groente
T flinke schaal vanillevla + magere kwark
T eierkoek en 2 suikervrije dropjes
Gezond he???? Maar wat vinden jullie hiervan? Ik vermoed dat jij Digi het heel veel zal vinden en vooral heel erg gestructureerd haha. Is het ook wel maar hier kom ik dus niet van aan. Is logisch want ik heb heel veel magere producten. Zucht...
Naja, kcal. weet ik niet. Ik denk zo rond de 1400 ofzo.
maandag 1 december 2008 om 11:25
Giggle, ik vind je eetpatroon erg gezond. Het mijne zal ik onder geen beding neerplaatsen, want dat is zo ongezond als de pest.
Hoeveel calorieen je binnenkrijgt weet ik niet (ben daar geen ster in), maar volgens mij eet je wel stukken meer dan de meeste anorexiapatienten. Vervang de lightproducten misschien door wat vollere producten. Zelfde smaak, zelfde voer, maar iets 'dikmakender'.
Mag ik je vragen of je ook weleens overgeeft? Nadat je het idee hebt dat je teveel hebt gegeten?
De kerstdagen zijn dé dagen bij uitstek om wat aan te komen natuurlijk. Probeer jezelf te dwingen minstens driekwart van je bord leeg te eten, en het liefst nog meer. Je weegt echt erg weinig (ik ben even lang als jij en weeg 52 kilo, ook nog ondergewicht maar het staat me goed) en ik denk dat jij er zeker tien kilo bij moet krijgen. Dat hoeft niet in 1 maand, maar stapje bij stapje.
Heb je een nieuwe vriend? Wat leuk! Kun je met hem praten over je anorexia? Lijkt me lastig hoor, schrikt toch wel af (ik kan het weten helaas).
Herhaal een soort mantra: eten is goed, eten is niet vies. Je geest kan je extreem de put in praten en dingen laten zien die er niet zijn, maar het kan óók omgekeerd. Je kunt jezelf ook wijsmaken dat je móet eten.
Succes!
Hoeveel calorieen je binnenkrijgt weet ik niet (ben daar geen ster in), maar volgens mij eet je wel stukken meer dan de meeste anorexiapatienten. Vervang de lightproducten misschien door wat vollere producten. Zelfde smaak, zelfde voer, maar iets 'dikmakender'.
Mag ik je vragen of je ook weleens overgeeft? Nadat je het idee hebt dat je teveel hebt gegeten?
De kerstdagen zijn dé dagen bij uitstek om wat aan te komen natuurlijk. Probeer jezelf te dwingen minstens driekwart van je bord leeg te eten, en het liefst nog meer. Je weegt echt erg weinig (ik ben even lang als jij en weeg 52 kilo, ook nog ondergewicht maar het staat me goed) en ik denk dat jij er zeker tien kilo bij moet krijgen. Dat hoeft niet in 1 maand, maar stapje bij stapje.
Heb je een nieuwe vriend? Wat leuk! Kun je met hem praten over je anorexia? Lijkt me lastig hoor, schrikt toch wel af (ik kan het weten helaas).
Herhaal een soort mantra: eten is goed, eten is niet vies. Je geest kan je extreem de put in praten en dingen laten zien die er niet zijn, maar het kan óók omgekeerd. Je kunt jezelf ook wijsmaken dat je móet eten.
Succes!
maandag 1 december 2008 om 13:18
Giggle,je eetpatroon is in der daad erg gezond en af en toe snoepen mag heus wel.Als je rond de 2000 calo's zit dan is dit okay en anders voorzichtig opbouwen.Ik blijf voor je duimen dat je afkomt van je anorexia en zoals ik erder al eens zei we blijven je steunen.Hoe gaat het verder met je?
Vraagje voor de nieuwsgier en off-topic,werk je en wat voor werk doe je?
Vraagje voor de nieuwsgier en off-topic,werk je en wat voor werk doe je?
maandag 1 december 2008 om 21:41
hallo giggle,
ik herken je verhaal erg. ik heb ook al de nodige behandelingen gehad en zit behoorlijk vast in de anorexia. ik volg nu een eendaagse groep maar dat is meer om het leefbaar te houden en een soort lotgenotencontact. het is een groep voor langdurige eetstoornissen. maar het is op het moment nauwelijks leefbaar, dus dat schiet niet zo op. het is vaak moeilijk voor te stellen voor mensen die het niet hebben hoe dubbel en tegenstrijdig het is. je gezonde stuk wil dit niet meer en het stuk anorexia trekt je keihard omlaag steeds als je juist goede voornemens hebt. althans zo werkt het bij mij. dus die voornemens neem ik zelf al niet eens meer serieus. een van al mijn angsten (die ik inmiddels heb ontwikkeld )is dat ik iedereen om me heen van me af stoot hiermee en dat vind ik afschuwelijk. en toch lukt het me niet de nodige verandering aan te brengen.en dat vind ik dan weer zwak van mezelf en daardoor voel ik me weer een loser enzenz
dus ik kan je helaas niet verder helpen want ik weet het zelf ook niet. maar misschien dat de herkenning je ook kan helpen. ik ben zelf weer aan het denken aan een of andere klinische begeleiding. ook al doe ik dat liever niet. maar zo gaat het ook niet
sterkte en groetjes
ik herken je verhaal erg. ik heb ook al de nodige behandelingen gehad en zit behoorlijk vast in de anorexia. ik volg nu een eendaagse groep maar dat is meer om het leefbaar te houden en een soort lotgenotencontact. het is een groep voor langdurige eetstoornissen. maar het is op het moment nauwelijks leefbaar, dus dat schiet niet zo op. het is vaak moeilijk voor te stellen voor mensen die het niet hebben hoe dubbel en tegenstrijdig het is. je gezonde stuk wil dit niet meer en het stuk anorexia trekt je keihard omlaag steeds als je juist goede voornemens hebt. althans zo werkt het bij mij. dus die voornemens neem ik zelf al niet eens meer serieus. een van al mijn angsten (die ik inmiddels heb ontwikkeld )is dat ik iedereen om me heen van me af stoot hiermee en dat vind ik afschuwelijk. en toch lukt het me niet de nodige verandering aan te brengen.en dat vind ik dan weer zwak van mezelf en daardoor voel ik me weer een loser enzenz
dus ik kan je helaas niet verder helpen want ik weet het zelf ook niet. maar misschien dat de herkenning je ook kan helpen. ik ben zelf weer aan het denken aan een of andere klinische begeleiding. ook al doe ik dat liever niet. maar zo gaat het ook niet
sterkte en groetjes
maandag 1 december 2008 om 22:57
Hoi Giggle,
Ik heb een vraagje. Je vraagt naar meningen over je eetpatroon, maar je zegt ook dat je al meerdere behandelingen gehad, dan ken je de eetlijsten toch wel?
Ik zou ze hieronder nog even voor je plaatsen:
Standaard Eetlijst
8.30 - Ontbijt
3 boterhammen met boter (3 x boter = 15 gram)
Kaas
Vleeswaren
Zoet
1 glas melk of karnemelk
1 a 2 kopjes thee/koffie
10.30 – Tussendoortje
1 a 2 kopjes thee met een koekje (variërend van biscuit tot gevulde koek)
12.30 – Lunch
3 boterhammen met boter (3 x boter = 15 gram)
Kaas
Vleeswaren
Zoet
1 glas melk of karnemelk
14.30 – Tussendoortje
1 a 2 kopjes thee met een koekje
16.00 – Fruit
2 stuks fruit
(Voor het fruit staat geen ‘standaardtijd’, maar het wordt veelal op de middag gegeten.)
18.00 – Warme maaltijd
evt: 1 kop soep/rauwkost
1 portie aardappelen/pasta/rijst/patat/puree
1 portie groente (200 gram of 3 opscheplepels)
1 portie vlees(/vervanger)
1 portie jus of saus
-> Afgewisseld door eenpansgerechten als pasta/bami/nasi/stampotten (zie onder).
1 toetje (variërend van yoghurt tot chocolademousse met slagroom)
1 a 2 kopjes thee/koffie
20.00 – Tussendoortje
1 a 2 kopjes thee/koffie met een evergreen/plak ontbijtkoek
21.30 – Tussendoortje
1 cracker of roggebrood met boter en beleg (vrije keus)
(Voor de cracker/roggebrood staat geen vaste tijd, wordt ook veel bij de avondmaaltijd gegeten. Bedoeld om te laten ervaren dat als je ’s avonds nog trek hebt in iets hartigs, dat je dan gerust nog iets mag eten. ‘Gezonde mensen’ pakken dan chips of blokjes kaas, maar omdat dat voor eetgestoorden vaak niet haalbaar is, is deze in de lijst opgenomen.)
Variaties wat betreft de warme maaltijd:
macaroni/bami/nasi (450 gram) = 8 aardappellepels
stampot/ovenschotel (450-500 gram) = 5 aardappellepels
soep als maaltijd = 2 diepe borden of 1 bord met daarnaast twee boterhammen
In plaats van 200 gram aardappelen kun je ook nemen:
- 200 gram puree (4 aardappellepels)
- 150 gram rijst (3 aardappellepels)
- patat 150 gram (3 aardappellepels)
- pasta 200 gram (4 aardappellepels)
- aardappelkroketjes (vijf stuks)
Aankomschema
8.30 - Ochtend:
3 bruine boterhammen met boter,
1 met kaas
1 met vleeswaren
1 zoet
plak ontbijtkoek met boter
glas melk
10.30 – Tussendoortje
1 tussendoortje (zie variatiemogelijkhedenlijst. Fruit is geen tussendoortje!)
12.30 – Middag:
4 bruine boterhammen met boter
1 met kaas
1 met vleeswaren
1 zoet
1 vrij
1 a 2 glazen melk
15:00 – Tussendoortje
1 tussendoortje (zie variatiemogelijkhedenlijst)
1 stuk fruit
18.00 – avond:
2 soeplepels soep
3 opscheplepel aardappel/rijst/enz
3 opscheplepel groente
1 stuk vlees/vis/vleesvervanger
2 lepels jus
-> Afgewisseld door eenpansgerechten als pasta/bami/nasi/stampotten (voor hoeveelheden: zie standaardeetlijst).
1 toetje
20.00 – Tussendoortje
1 tussendoortje (zie variatiemogelijkhedenlijst)
1 stuk fruit
21.30 – Tussendoortje
schaaltje yoghurt met basterdsuiker en 3 lepels muesli
Ik heb een vraagje. Je vraagt naar meningen over je eetpatroon, maar je zegt ook dat je al meerdere behandelingen gehad, dan ken je de eetlijsten toch wel?
Ik zou ze hieronder nog even voor je plaatsen:
Standaard Eetlijst
8.30 - Ontbijt
3 boterhammen met boter (3 x boter = 15 gram)
Kaas
Vleeswaren
Zoet
1 glas melk of karnemelk
1 a 2 kopjes thee/koffie
10.30 – Tussendoortje
1 a 2 kopjes thee met een koekje (variërend van biscuit tot gevulde koek)
12.30 – Lunch
3 boterhammen met boter (3 x boter = 15 gram)
Kaas
Vleeswaren
Zoet
1 glas melk of karnemelk
14.30 – Tussendoortje
1 a 2 kopjes thee met een koekje
16.00 – Fruit
2 stuks fruit
(Voor het fruit staat geen ‘standaardtijd’, maar het wordt veelal op de middag gegeten.)
18.00 – Warme maaltijd
evt: 1 kop soep/rauwkost
1 portie aardappelen/pasta/rijst/patat/puree
1 portie groente (200 gram of 3 opscheplepels)
1 portie vlees(/vervanger)
1 portie jus of saus
-> Afgewisseld door eenpansgerechten als pasta/bami/nasi/stampotten (zie onder).
1 toetje (variërend van yoghurt tot chocolademousse met slagroom)
1 a 2 kopjes thee/koffie
20.00 – Tussendoortje
1 a 2 kopjes thee/koffie met een evergreen/plak ontbijtkoek
21.30 – Tussendoortje
1 cracker of roggebrood met boter en beleg (vrije keus)
(Voor de cracker/roggebrood staat geen vaste tijd, wordt ook veel bij de avondmaaltijd gegeten. Bedoeld om te laten ervaren dat als je ’s avonds nog trek hebt in iets hartigs, dat je dan gerust nog iets mag eten. ‘Gezonde mensen’ pakken dan chips of blokjes kaas, maar omdat dat voor eetgestoorden vaak niet haalbaar is, is deze in de lijst opgenomen.)
Variaties wat betreft de warme maaltijd:
macaroni/bami/nasi (450 gram) = 8 aardappellepels
stampot/ovenschotel (450-500 gram) = 5 aardappellepels
soep als maaltijd = 2 diepe borden of 1 bord met daarnaast twee boterhammen
In plaats van 200 gram aardappelen kun je ook nemen:
- 200 gram puree (4 aardappellepels)
- 150 gram rijst (3 aardappellepels)
- patat 150 gram (3 aardappellepels)
- pasta 200 gram (4 aardappellepels)
- aardappelkroketjes (vijf stuks)
Aankomschema
8.30 - Ochtend:
3 bruine boterhammen met boter,
1 met kaas
1 met vleeswaren
1 zoet
plak ontbijtkoek met boter
glas melk
10.30 – Tussendoortje
1 tussendoortje (zie variatiemogelijkhedenlijst. Fruit is geen tussendoortje!)
12.30 – Middag:
4 bruine boterhammen met boter
1 met kaas
1 met vleeswaren
1 zoet
1 vrij
1 a 2 glazen melk
15:00 – Tussendoortje
1 tussendoortje (zie variatiemogelijkhedenlijst)
1 stuk fruit
18.00 – avond:
2 soeplepels soep
3 opscheplepel aardappel/rijst/enz
3 opscheplepel groente
1 stuk vlees/vis/vleesvervanger
2 lepels jus
-> Afgewisseld door eenpansgerechten als pasta/bami/nasi/stampotten (voor hoeveelheden: zie standaardeetlijst).
1 toetje
20.00 – Tussendoortje
1 tussendoortje (zie variatiemogelijkhedenlijst)
1 stuk fruit
21.30 – Tussendoortje
schaaltje yoghurt met basterdsuiker en 3 lepels muesli
maandag 1 december 2008 om 23:10
quote:Giggle schreef op 29 november 2008 @ 10:40:
Op zich heb je een redelijke eetlijst voor iemand met anorexia. Maar het is te weinig en al helemaal voor iemand met zulk ernstig ondergewicht. Eigenlijk zou je de aankomlijst moeten volgen, maar wil je wel aankomen?
Mn eetlijst:
O 1 vitalu cracker + boter en klein beetje (suikervrije) hagelslag/ 1 volkoren knackerbrod met 30 + kaas/ 1 cracotte met halvajam/ 1 kiwi/ 1 beker adez
Ik zou als ontbijt minimaal 3 volkorenboterhammen gaan eten met boter en geen lightbeleg (dus gewone kaas, jam ed).
T plakje ontbijtkoek + halvarine/ 1 speculaasje/ koffie
Om wat calorieen te "grazen" zou je kunnen kiezen voor een glas sap / melk / chocomel en een belegde boterham ipv een plakje ontbijtkoek.
L 3 x bh met 1 x sand.w.spread, 1 x hutenkase en 1 x halvajam/ 1 appel/ 1 schaaltje rauwkost
Zou je er een glas melk / yoghi / adez bij kunnen drinken? En kiezen voor minder mager beleg en eventueel een kop soep.
T 1 snack a jack chocola en 1 snack a jack barbeque/ 1 cola light
Hier geld hetzelfde als bij het andere tussendoortjes, je zou een calorie-rijker drankje kunnen nemen en een wat uitgebreider tussendoortje.
A 1 gekookte aardappel/ 1 vleesvervanger (bijv. gevulde filets van Tivalli=lekker!) en flinke portie groente
Deze maaltijd is absoluut niet volwaardig (misschien iets om mee te beginnen?), te weinig koolhydraten en geen jus. Ook mis ik het toetje.
T flinke schaal vanillevla + magere kwark
Om aan te komen zou je hier iets van cruesli oid bij kunnen doen.
T eierkoek en 2 suikervrije dropjes
Om aan te komen zou je hier een calorierijk drankje bij kunnen drinken.
Gezond he???? Maar wat vinden jullie hiervan?
Ik vind dit niet gezond, niet voor iemand van 39 kilo...
Ik vermoed dat jij Digi het heel veel zal vinden en vooral heel erg gestructureerd haha. Is het ook wel maar hier kom ik dus niet van aan. Is logisch want ik heb heel veel magere producten. Zucht...
Naja, kcal. weet ik niet. Ik denk zo rond de 1400 ofzo.
Op zich heb je een redelijke eetlijst voor iemand met anorexia. Maar het is te weinig en al helemaal voor iemand met zulk ernstig ondergewicht. Eigenlijk zou je de aankomlijst moeten volgen, maar wil je wel aankomen?
Mn eetlijst:
O 1 vitalu cracker + boter en klein beetje (suikervrije) hagelslag/ 1 volkoren knackerbrod met 30 + kaas/ 1 cracotte met halvajam/ 1 kiwi/ 1 beker adez
Ik zou als ontbijt minimaal 3 volkorenboterhammen gaan eten met boter en geen lightbeleg (dus gewone kaas, jam ed).
T plakje ontbijtkoek + halvarine/ 1 speculaasje/ koffie
Om wat calorieen te "grazen" zou je kunnen kiezen voor een glas sap / melk / chocomel en een belegde boterham ipv een plakje ontbijtkoek.
L 3 x bh met 1 x sand.w.spread, 1 x hutenkase en 1 x halvajam/ 1 appel/ 1 schaaltje rauwkost
Zou je er een glas melk / yoghi / adez bij kunnen drinken? En kiezen voor minder mager beleg en eventueel een kop soep.
T 1 snack a jack chocola en 1 snack a jack barbeque/ 1 cola light
Hier geld hetzelfde als bij het andere tussendoortjes, je zou een calorie-rijker drankje kunnen nemen en een wat uitgebreider tussendoortje.
A 1 gekookte aardappel/ 1 vleesvervanger (bijv. gevulde filets van Tivalli=lekker!) en flinke portie groente
Deze maaltijd is absoluut niet volwaardig (misschien iets om mee te beginnen?), te weinig koolhydraten en geen jus. Ook mis ik het toetje.
T flinke schaal vanillevla + magere kwark
Om aan te komen zou je hier iets van cruesli oid bij kunnen doen.
T eierkoek en 2 suikervrije dropjes
Om aan te komen zou je hier een calorierijk drankje bij kunnen drinken.
Gezond he???? Maar wat vinden jullie hiervan?
Ik vind dit niet gezond, niet voor iemand van 39 kilo...
Ik vermoed dat jij Digi het heel veel zal vinden en vooral heel erg gestructureerd haha. Is het ook wel maar hier kom ik dus niet van aan. Is logisch want ik heb heel veel magere producten. Zucht...
Naja, kcal. weet ik niet. Ik denk zo rond de 1400 ofzo.
dinsdag 2 december 2008 om 11:27
Digi: Haha JIJ bent toch mn nieuwe vriendje? Ik kreeg tenminste een mailtje van Viva namens jou ;P
Nee ik geef eigenlijk nooit over en laxeer ook niet. Ik eet dit op een dag en beweeg 3 x daags een halfuurtje (wandelen/huishouden) en that's it. Hierbij blijf ik dus stabiel. Maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik vind het aankomen alleen maar eng omdat ik zo enorm bang ben voor die opmerkingen van andere mensen. En die gaan er komen, dat weet ik zeker want dat doen ze nu al...en dat vind ik zooo kut.
Geraldine: Thanks voor je steun. Dat vind ik zo lief. Hoe komt het dat je zo begaan bent met mensen? Heb je zelf een eetstoornis gehad of mensen in je omgeving waardoor je mijn verhaal erg herkend? Ik heb best wel een pittig beroep. Ik ben namelijk manager van een winkel en dus ook leidinggevende. In dit beroep kan ik me geen foutje permitteren en is best wel stressy. Wat doe jij verder in je dagelijkse leven?
Bonne: Thanks voor je reactie. Al even aangeven dat ik niet de enige ben en meerder mensen me herkennen geeft me al steun. Het is zo'n moeilijke weg en af en toe ben ik totaal verward en weet ik gewoon niet wat nou wel of juist niet. Zo hard vechten iedere x. Soms ben ik bang dat zonder radicale ingrepen ik er nooit meer uit kom. Hoe is het nu verder bij jou? Heb je erg ondergewicht en wat doe jij nu allemaal in het dagelijkse leven?
Loving-life: Ten eerste, je hebt helemaal gelijk! Verstandelijk weet ik het allemaal ook echt wel hoor. Maar mn gevoel zakt echt diep beneden alle peil bij het idee dat ik van die megalijsten moet zou gaan eten. Mn keel wordt voor mn gevoel al dichtgeknepen bij het idee alleen al helaas. Maar ik heb toch een ienimienie stapje genomen en heb gisteren een old amsterdam 48+ kaas gekocht voor op mn brood omdat die me stiekem het allerlekkerste lijkt eigenlijk. Morgen gaat ie voor het eerst op mn cracker en dat vind ik al zo eng. Pfff...waar heb ik het uberhaupt over maar goed. En of ik echt wil aankomen? Ja en nee. Diep in mn hart dolgraag, want dan kan ik verder met mn leven en gezond zijn en weer leuke dingen doen enzo, maar die stap zetten en dan al die reacties van die mensen...oh dat weerhoudt me er dan van om het daadwerkelijk te doen helaas. Wat heb je er een verstand van trouwens? Hoe komt dat zo? Heb je zelf (in je naaste omgeving) ook met anorexia te maken gehad?
Tot gauw!
Nee ik geef eigenlijk nooit over en laxeer ook niet. Ik eet dit op een dag en beweeg 3 x daags een halfuurtje (wandelen/huishouden) en that's it. Hierbij blijf ik dus stabiel. Maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik vind het aankomen alleen maar eng omdat ik zo enorm bang ben voor die opmerkingen van andere mensen. En die gaan er komen, dat weet ik zeker want dat doen ze nu al...en dat vind ik zooo kut.
Geraldine: Thanks voor je steun. Dat vind ik zo lief. Hoe komt het dat je zo begaan bent met mensen? Heb je zelf een eetstoornis gehad of mensen in je omgeving waardoor je mijn verhaal erg herkend? Ik heb best wel een pittig beroep. Ik ben namelijk manager van een winkel en dus ook leidinggevende. In dit beroep kan ik me geen foutje permitteren en is best wel stressy. Wat doe jij verder in je dagelijkse leven?
Bonne: Thanks voor je reactie. Al even aangeven dat ik niet de enige ben en meerder mensen me herkennen geeft me al steun. Het is zo'n moeilijke weg en af en toe ben ik totaal verward en weet ik gewoon niet wat nou wel of juist niet. Zo hard vechten iedere x. Soms ben ik bang dat zonder radicale ingrepen ik er nooit meer uit kom. Hoe is het nu verder bij jou? Heb je erg ondergewicht en wat doe jij nu allemaal in het dagelijkse leven?
Loving-life: Ten eerste, je hebt helemaal gelijk! Verstandelijk weet ik het allemaal ook echt wel hoor. Maar mn gevoel zakt echt diep beneden alle peil bij het idee dat ik van die megalijsten moet zou gaan eten. Mn keel wordt voor mn gevoel al dichtgeknepen bij het idee alleen al helaas. Maar ik heb toch een ienimienie stapje genomen en heb gisteren een old amsterdam 48+ kaas gekocht voor op mn brood omdat die me stiekem het allerlekkerste lijkt eigenlijk. Morgen gaat ie voor het eerst op mn cracker en dat vind ik al zo eng. Pfff...waar heb ik het uberhaupt over maar goed. En of ik echt wil aankomen? Ja en nee. Diep in mn hart dolgraag, want dan kan ik verder met mn leven en gezond zijn en weer leuke dingen doen enzo, maar die stap zetten en dan al die reacties van die mensen...oh dat weerhoudt me er dan van om het daadwerkelijk te doen helaas. Wat heb je er een verstand van trouwens? Hoe komt dat zo? Heb je zelf (in je naaste omgeving) ook met anorexia te maken gehad?
Tot gauw!
dinsdag 2 december 2008 om 21:57
Giggle,ik heb gewoon belangstelling in mijn medemensen en ben geinteresseerd in hun.Ik heb geen eetstoornis gehad,als puber deed ik wel eens aan de lijn en ik heb zo nu en da mijn onzekerheden,ook af en toe over mijn figuur maar ook weer niet altijd.Het overheerst niet.De reden omdat ik zo begaan ben met mensen met een eetstoornis heeft ook ermee te maken dat ik zie hoe ze ermee worstelen en dat is ook een schreeuw om hulp.Ik heb al vaak met mensen gepraat die een eetprobleem hebben en ik zie dan ook dat ze het fijn vinden dat iemand ook gewoon belangstelling laat zien en naar hun luistert.Ik ben ook iemand die haar best doet om hun moed te geven door te zeggen dat ze door moeten gaan met vechten,niet op moeten geven en op ieder stapje,zo klein het ook mag zijn,trots moeten zijn en kijken naar wat ze al hebben bereikt.Ik vind het belangrijk om hun serieus te nemen en het niet af te toen alsof je het 1,2,3 op kunt lossen want het is niet alleen een strijd met eten maar ook met gevoelens die ermee gepaard gaan en iedere eetstoornis heeft een bepaalde oorzak en ook deze moet aan worden gepakt.
Wat ik in het dagelijkse leven doe:Ik sport rond 6-7 uur per week,lees veel,werk bij een postorderbedrijf en ga nu iets anders zoeken waar ik mijn 6 talen bij kan gebruiken.
Overigens goede tips van Lovinglife!!!!
Wat ik in het dagelijkse leven doe:Ik sport rond 6-7 uur per week,lees veel,werk bij een postorderbedrijf en ga nu iets anders zoeken waar ik mijn 6 talen bij kan gebruiken.
Overigens goede tips van Lovinglife!!!!
donderdag 4 december 2008 om 14:50
Giggle, die opmerkingen die je gaat krijgen, moet je maar voor lief nemen. Ik heb ook wel vaak gehoord dat ik te mager was en dat er wel wat aan mocht komen. Waar bemoei je je mee, denk ik dan. Geef gewoon een raak antwoord en dan zullen ze er wel mee ophouden.
Probeer het meid, probeer meer te eten en met je dietiste een goed plan op te stellen. Je hoeft niet 10 kilo per maand aan te komen, zoiets hoort geleidelijk te gaan. Grote kans dat het niet eens opvalt!
Overigens heb ik zelf nu een probleem met eten. Door medicatie heb ik geen eetlust meer en stiekem...sta ik dan op de weegschaal hoeveel er af is gegaan. Ik ben dus ook niet helemaal zuiver.
Probeer het meid, probeer meer te eten en met je dietiste een goed plan op te stellen. Je hoeft niet 10 kilo per maand aan te komen, zoiets hoort geleidelijk te gaan. Grote kans dat het niet eens opvalt!
Overigens heb ik zelf nu een probleem met eten. Door medicatie heb ik geen eetlust meer en stiekem...sta ik dan op de weegschaal hoeveel er af is gegaan. Ik ben dus ook niet helemaal zuiver.
donderdag 4 december 2008 om 17:16
Tja aankomen, je kunt het ook vertalen in: weer in proportie raken. Ik dacht altijd maar: ze bedoelen het vast goed. Ik voelde mezelf ook sterk door het aankomen. Ik dacht: Dag An: je gaat!! ik ga je de baas worden. Daarmee relativeerde ik die kilo' s. Je moet wel echt willen, anders lukt dat niet. Ik voel dat bij jou wel.
Ik ben sinds kort weer veel aangekomen (lees 6 kilo). Daaraan kan ik ook merken dat ik echt genezen ben. Als mensen er opmerkingen over maken interesseert het me geeneens meer. Ik ben ik, met en zonder kilo's. Misschien dat het ook komt doordat ik wat ouder wordt. Dan worden andere dingen toch echt belangrijker dan uiterlijk. Zij het ook wel noodgedwongen.
Ik ben sinds kort weer veel aangekomen (lees 6 kilo). Daaraan kan ik ook merken dat ik echt genezen ben. Als mensen er opmerkingen over maken interesseert het me geeneens meer. Ik ben ik, met en zonder kilo's. Misschien dat het ook komt doordat ik wat ouder wordt. Dan worden andere dingen toch echt belangrijker dan uiterlijk. Zij het ook wel noodgedwongen.
vrijdag 5 december 2008 om 11:31
Geraldine: Dat is een bijzonder mooie eigenschap van je dat zoveel elangstelling hebt in de medemens. Zou je daarmee niet iets willen doen? Wat een talen kan je zeg. Wat voor werk denk je dan aan?
Digi: Wat klote dat jij ook nu loopt te klooien met eten. Heb je een idee waardoor dat komt? Ik heb het bij spanningen. Ik denk altijd dat mensen bepaalde verwachtingen van me hebben en daar wil ik dan ook helemaal aan voldoen. Dat is mijn opzicht dus lief, leuk, aardig en makkelijk bevonden worden. Hel vermoeiend aangezien ik dus ook met alle hapjes 'gewoon' wil meedoen en dus de hel dag alleen maar fruit en groentes eet zodat ik dat mag van mezelf. Hier wil ik dus vanaf maar ik weet echt niet hoe ik dit kan doorbreken want ik voel gewoon dat die anorexia sterker is op zo'n moment.
Lovinglife: Kut zeg dat jij ook al die rotziekte hebt! Heb jij nu therapie? En volg jij die aankomlijst wel of hoef je niet aan te komen?
Sabrina: Jouw stukje was heel fijn om te lezen en ik ga ook echt proberen zo te gaan denken. Het is gewoon zo dat iedere keer als ik bekende/vrienden zie is dat ze het alleen maar over eten en aankomen kan hebben en dat vind ik heel moeilijk want ik ben toch wel meer dan alleen een persoon dat moet eten en/of aankomen?
Nou dit is dus de meest erge maand van het jaar voor mij. Die verplichte etentjes zorgen voor veeeeeel stress en heel veel compensatie gedrag helaas. Ik wil dat niet maar doe dat toch en voel me dan zo zwak, zowel psychisch als fysiek. Het is een long way....
Digi: Wat klote dat jij ook nu loopt te klooien met eten. Heb je een idee waardoor dat komt? Ik heb het bij spanningen. Ik denk altijd dat mensen bepaalde verwachtingen van me hebben en daar wil ik dan ook helemaal aan voldoen. Dat is mijn opzicht dus lief, leuk, aardig en makkelijk bevonden worden. Hel vermoeiend aangezien ik dus ook met alle hapjes 'gewoon' wil meedoen en dus de hel dag alleen maar fruit en groentes eet zodat ik dat mag van mezelf. Hier wil ik dus vanaf maar ik weet echt niet hoe ik dit kan doorbreken want ik voel gewoon dat die anorexia sterker is op zo'n moment.
Lovinglife: Kut zeg dat jij ook al die rotziekte hebt! Heb jij nu therapie? En volg jij die aankomlijst wel of hoef je niet aan te komen?
Sabrina: Jouw stukje was heel fijn om te lezen en ik ga ook echt proberen zo te gaan denken. Het is gewoon zo dat iedere keer als ik bekende/vrienden zie is dat ze het alleen maar over eten en aankomen kan hebben en dat vind ik heel moeilijk want ik ben toch wel meer dan alleen een persoon dat moet eten en/of aankomen?
Nou dit is dus de meest erge maand van het jaar voor mij. Die verplichte etentjes zorgen voor veeeeeel stress en heel veel compensatie gedrag helaas. Ik wil dat niet maar doe dat toch en voel me dan zo zwak, zowel psychisch als fysiek. Het is een long way....
zaterdag 6 december 2008 om 13:46
nog even een reactie op je reactie : ) ik zit ook behoorlijk vast in de eetstoornis. werk een dagdeel, en dat is al zwaar. maar heb daarbij ook last van prikkelbare darm waar ik heel angstig en onzeker van wordt. dat zal ook wel weer met de an te maken hebben. ik heb ook veel ondergewicht en zit heel erg vast aan een eetpatroon dat me blijkbaar een veiligheid geeft. ik heb wel vrienden en contacten en familie die er voor me zijn. maar ik merk ook dat ze het vaak maar moeilijk trekken en dan afstand nemen. daarom ben ik rond aan het kijken om toch weer klinisch te gaan. en natuurlijk ook voor mezelf en om het feit dat het niet goed gaat. maar ik heb daar eigenlijk heel gemengde gevoelens bij . maar ja, wat anders. alleen kom ik er ook niet uit. ik volg nu een eendaagse groep voor langdurige eetstoornis. beter dan niets, maar het is niet genoeg denk ik.
dat is een beetje hoe het nu met mij gaat. ik heb het overigens ook al 15jaar en ben wel moedeloos gestreden moet ik zeggen. dus dat is ook wel een van de dingen die ik zo herken bij je.
groetjes
dat is een beetje hoe het nu met mij gaat. ik heb het overigens ook al 15jaar en ben wel moedeloos gestreden moet ik zeggen. dus dat is ook wel een van de dingen die ik zo herken bij je.
groetjes
maandag 8 december 2008 om 16:17
Oja dat moedeloze ken ik enorm goed. Ik blijf maar in dat cirkeltje van als we veel gaan eten bij vrienden of met een etentje ga ik overdag gewoon heel weinig eten. En trots dat ik ben! Zucht....ik zit er ook aan te denken om me op te laten nemen maar ik wil mijn baan echt niet kwijt en dat gaat zeker gebeuren!
dinsdag 9 december 2008 om 14:01
Lieve Giggle,toch wel sterkte en geef de moed niet op!Want ook jij hebt het recht om van een lekker eten te genieten zonder te moeten compenseren.Wat is de oorzak ervan eigenlijk?Ik zal je verder steunen en sterkte wensen.Denk altijd eraan dat ieder kleine stap heel veel waard is.Dus nogmals meid,blijven vechten en hier kan je verder je ei kwijt.Je staat er niet alleen voor.
Wat ik met mijn talen wil:Ik zou graag als vertalster willen werken of misschien als tolk.Ik spreek Duits,Deens,Engels,Nederlands,Frans,Spaans en een klein beetje Italiaans.Ff zien wat er op de markt is.Wiskunde haat ik en mijn leraren waren altijd erg wanhopig omdat ik het simpelweg niet snappte ha ha...Ik hou ook ervan om met mensen te werken en ook gewoon met hun te praten.Daar zou ik in der daad ook iets mee willen doen.
Wat ik met mijn talen wil:Ik zou graag als vertalster willen werken of misschien als tolk.Ik spreek Duits,Deens,Engels,Nederlands,Frans,Spaans en een klein beetje Italiaans.Ff zien wat er op de markt is.Wiskunde haat ik en mijn leraren waren altijd erg wanhopig omdat ik het simpelweg niet snappte ha ha...Ik hou ook ervan om met mensen te werken en ook gewoon met hun te praten.Daar zou ik in der daad ook iets mee willen doen.
