Psyche
alle pijlers
Ik houd van een denkbeeldig persoon
dinsdag 22 april 2014 om 21:37
Ik heb nog nooit iets gepost op dit forum maar ik zocht een plek waar ik even iets van me af kan schrijven.
Sinds mijn 15e heb ik een denkbeeldige man in m'n hoofd gecreëerd waar ik te zijner tijd steeds meer aan ben gaan hechten. Nu 6 jaar later is hij nog steeds bij me. Gevoelsmatig hoort hij bij mij, en ook al weet ik dat het nooit gaat gebeuren hoop ik diep in mijn hart nog steeds dat ik hem op een dag zal ontmoeten.
Er zijn momenten waarop ik hem heel erg mis. Ook al heb ik nooit werkelijke liefde gekend zou ik het omschrijven als liefdesverdriet. Vanavond heb ik weer zo'n moment. Ik zou nergens liever willen zijn dan bij hem en het voelt alsof ik verscheurd word vanbinnen door het feit dat dit onmogelijk is.
Ik besef wat ik doe en dat het ook onmogelijk voor me zal zijn om op deze manier ooit een werkelijke relatie te beginnen. Maar er is gewoon niemand anders dan hem waarmee ik zou willen zijn. Velen malen heb ik er zelfs om gewenst dat ik ooit zo gek zou worden dat ik hem werkelijk zou kunnen zien of in een diep coma zou raken waarin ik in mijn dromen voor de rest van m'n leven bij hem kon zijn. Denkend dat zelfs de illusie van een leven met hem beter zou zijn dan een bewust leven zonder hem.
Het is niet dat ik een vraag heb over hoe ik er vanaf kan komen. Ik wil hem namelijk niet eens kwijt, ik houd van hem. Hij lijkt ook gewoon zo echt voor me. Alsof het bijna onwerkelijk is dat hij nergens op deze wereld bestaat. Ik wil het slechts even van me afschrijven.
Sinds mijn 15e heb ik een denkbeeldige man in m'n hoofd gecreëerd waar ik te zijner tijd steeds meer aan ben gaan hechten. Nu 6 jaar later is hij nog steeds bij me. Gevoelsmatig hoort hij bij mij, en ook al weet ik dat het nooit gaat gebeuren hoop ik diep in mijn hart nog steeds dat ik hem op een dag zal ontmoeten.
Er zijn momenten waarop ik hem heel erg mis. Ook al heb ik nooit werkelijke liefde gekend zou ik het omschrijven als liefdesverdriet. Vanavond heb ik weer zo'n moment. Ik zou nergens liever willen zijn dan bij hem en het voelt alsof ik verscheurd word vanbinnen door het feit dat dit onmogelijk is.
Ik besef wat ik doe en dat het ook onmogelijk voor me zal zijn om op deze manier ooit een werkelijke relatie te beginnen. Maar er is gewoon niemand anders dan hem waarmee ik zou willen zijn. Velen malen heb ik er zelfs om gewenst dat ik ooit zo gek zou worden dat ik hem werkelijk zou kunnen zien of in een diep coma zou raken waarin ik in mijn dromen voor de rest van m'n leven bij hem kon zijn. Denkend dat zelfs de illusie van een leven met hem beter zou zijn dan een bewust leven zonder hem.
Het is niet dat ik een vraag heb over hoe ik er vanaf kan komen. Ik wil hem namelijk niet eens kwijt, ik houd van hem. Hij lijkt ook gewoon zo echt voor me. Alsof het bijna onwerkelijk is dat hij nergens op deze wereld bestaat. Ik wil het slechts even van me afschrijven.
zondag 27 april 2014 om 20:33
quote:Ratsmodee schreef op 27 april 2014 @ 17:49:
[...]
Je geeft op de verkeerde mensen af naevia. De reacties zijn misschien confronterend, maar bedoeld om je verder te helpen. Om uit je impasse te komen moet je eerst uit je comfortzone. Dat voelt onveilig en onprettig, maar met je daartegen verzetten (zoals afgeven op anderen) hou je alleen maar je eigen ongelukkige (kleine) wereldje in stand.
Wil je echt iets veranderen, moet je dus eerst iets anders dòen. Om te beginnen zou je de posts waar je boos om wordt eens met een andere blik kunnen lezen. Waarom maken ze je boos? Wat is de boodschap van de postings en wat hebben deze forummers je te zeggen? Misschien hebben ze wel (een beetje) gelijk, maar is dat erkennen (nog) te onveilig en pijnlijk voor je.
Je hoeft niet direct je leven om te gooien en je fantasieman de deur uit te gooien,maar te beginnen met je stellingen en standpunten te bevragen is een eerste, belangrijke stap. Dàt is wat ik hier de meeste forummers ook zie doen namelijk. (o.a. Meds heeft je goeie vragen gesteld die je aan het denken zou kunnen zetten...)Ik vind wel dat er nogal een verschil zit in hoe mensen het brengen. Er zijn hier mensen die hun boodschap op een opbouwende manier brengen en er zijn hier mensen die gewoon heel erg hatelijk zijn. En de manier waarop zij communiceert vind ik gewoon niet prettig. Het komt dan bij mij over alsof het voor haar vooral een manier is om frustraties kwijt te raken.
[...]
Je geeft op de verkeerde mensen af naevia. De reacties zijn misschien confronterend, maar bedoeld om je verder te helpen. Om uit je impasse te komen moet je eerst uit je comfortzone. Dat voelt onveilig en onprettig, maar met je daartegen verzetten (zoals afgeven op anderen) hou je alleen maar je eigen ongelukkige (kleine) wereldje in stand.
Wil je echt iets veranderen, moet je dus eerst iets anders dòen. Om te beginnen zou je de posts waar je boos om wordt eens met een andere blik kunnen lezen. Waarom maken ze je boos? Wat is de boodschap van de postings en wat hebben deze forummers je te zeggen? Misschien hebben ze wel (een beetje) gelijk, maar is dat erkennen (nog) te onveilig en pijnlijk voor je.
Je hoeft niet direct je leven om te gooien en je fantasieman de deur uit te gooien,maar te beginnen met je stellingen en standpunten te bevragen is een eerste, belangrijke stap. Dàt is wat ik hier de meeste forummers ook zie doen namelijk. (o.a. Meds heeft je goeie vragen gesteld die je aan het denken zou kunnen zetten...)Ik vind wel dat er nogal een verschil zit in hoe mensen het brengen. Er zijn hier mensen die hun boodschap op een opbouwende manier brengen en er zijn hier mensen die gewoon heel erg hatelijk zijn. En de manier waarop zij communiceert vind ik gewoon niet prettig. Het komt dan bij mij over alsof het voor haar vooral een manier is om frustraties kwijt te raken.
zondag 27 april 2014 om 20:40
quote:naevia schreef op 27 april 2014 @ 20:33:
[...]
Ik vind wel dat er nogal een verschil zit in hoe mensen het brengen. Er zijn hier mensen die hun boodschap op een opbouwende manier brengen en er zijn hier mensen die gewoon heel erg hatelijk zijn. En de manier waarop zij communiceert vind ik gewoon niet prettig. Het komt dan bij mij over alsof het voor haar vooral een manier is om frustraties kwijt te raken.
Dat is waar maar daar gaat het, in wezen, niet om. Je hebt trouwens ook wèl opbouwende posts gehad.
Het is te makkelijk om het maar af te schuiven op de vermeende frustraties van de ander. Daarmee ontneem je jezelf de motivatie om bij jezèlf te rade te gaan. Je houdt jezelf buiten schot. Dat doe je ook in deze reactie. Je gaat alleen maar in op de verkeerde manier van reageren van anderen, maar jij reageert niet op wat ik jou heb voorgelegd. Daar ga je compleet aan voorbij. Zie je wat ik je probeer te vertellen?
[...]
Ik vind wel dat er nogal een verschil zit in hoe mensen het brengen. Er zijn hier mensen die hun boodschap op een opbouwende manier brengen en er zijn hier mensen die gewoon heel erg hatelijk zijn. En de manier waarop zij communiceert vind ik gewoon niet prettig. Het komt dan bij mij over alsof het voor haar vooral een manier is om frustraties kwijt te raken.
Dat is waar maar daar gaat het, in wezen, niet om. Je hebt trouwens ook wèl opbouwende posts gehad.
Het is te makkelijk om het maar af te schuiven op de vermeende frustraties van de ander. Daarmee ontneem je jezelf de motivatie om bij jezèlf te rade te gaan. Je houdt jezelf buiten schot. Dat doe je ook in deze reactie. Je gaat alleen maar in op de verkeerde manier van reageren van anderen, maar jij reageert niet op wat ik jou heb voorgelegd. Daar ga je compleet aan voorbij. Zie je wat ik je probeer te vertellen?
zondag 27 april 2014 om 21:09
quote:naevia schreef op 27 april 2014 @ 20:33:
[...]
..... voor haar vooral een manier is om frustraties kwijt te raken.
Huh?? Je bent niet goed in echte mensen.
Laat nu liever eens echt tot je doordringen wat iedereen schrijft. Je ketst alles af kind. Op welke manier het ook gezegd wordt. Ben je je bewust van de indruk die je hierdoor bent gaan maken? Ben begonnen met te suggereren dat je er eens met je moeder/beste vriendin over praat. Anderen hebben ook -heel- zinnige suggesties gedaan.
Nogal logisch dat het de indruk gaat maken van WDJN - JM. Of dat je zelf niet echt bent. en iemand zei al: schrijf dan een dagboek. Er zijn trouwens sites genoeg waarop je contact kunt maken met lotgenoten, én ex-lotgenoten. In plaats van hier eindeloos rond te cirkelen. Dus als je echt zou willen...
Good Luck.
[...]
..... voor haar vooral een manier is om frustraties kwijt te raken.
Huh?? Je bent niet goed in echte mensen.
Laat nu liever eens echt tot je doordringen wat iedereen schrijft. Je ketst alles af kind. Op welke manier het ook gezegd wordt. Ben je je bewust van de indruk die je hierdoor bent gaan maken? Ben begonnen met te suggereren dat je er eens met je moeder/beste vriendin over praat. Anderen hebben ook -heel- zinnige suggesties gedaan.
Nogal logisch dat het de indruk gaat maken van WDJN - JM. Of dat je zelf niet echt bent. en iemand zei al: schrijf dan een dagboek. Er zijn trouwens sites genoeg waarop je contact kunt maken met lotgenoten, én ex-lotgenoten. In plaats van hier eindeloos rond te cirkelen. Dus als je echt zou willen...
Good Luck.
maandag 28 april 2014 om 04:10
Naevia: ik vind het niet zo raar dat je een fantasieleven en -liefde gecreeerd hebt. Ik heb niet alles gelezen trouwens. En je geeft blijk van een bepaald intelligentieniveau, maar daarmee kom je er nog niet met emoties..
Emoties proberen te begrijpen met je verstand, of je diepgewortelde overtuigingen die ergens gestart zijn toen je nog niet vol rationeel was, maar op gevoel leefde, dat kan je (later en volwassen) soms niet goed duiden voor jezelf, of wat de betekenis ervan is voor jezelf. Zo jammer dat je geen psych getroffen hebt die daar doorheen kon kijken.
Ik denk dat je deels wel geplaagd wordt door wat je gezien hebt van je moeder, die onbereikbare liefde, dat zij er wel voor ging en hij niet en zij later niet/ nooit openstond voor een andere liefde. De meest romantische en hardnekkige liefdes van schrijvers en creatievelingen als schilders (schilderijen) zijn die, die nooit konden of niet "mochten zijn" (onmogelijk waren). Die zijn soms ook gewoon mooier dan de werkelijkheid, oa omdat je in fantasie van alles kan sturen. Ook hoe hij je toespreekt en het niet eens is met jou..
Ik denk persoonlijk dat jij hier pas overheen groeit als jij kan accepteren dat dat soms gebeurt, dat men een prachtige maar vrij eenzijdige liefde kan beleven, die niet beantwoordt wordt of niet zo "mag zijn". Je moeder is nooit meer verliefd geweest, misschien omdat ze "Hem" nooit ontmoet heeft, misschien omdat ze er zelf geen oog voor had/ dat geblokkeerd heeft in haar leven omdat ze hem (jouw vader) als ideaal hield en niemand daaraan kon tippen (onbewust). Dat wil nog niet zeggen dat het ook de waarheid is, of voor iedereen geldt!
Ergens identificeer je je toch met je moeder en haar voorbeeld van onbereikbare liefde, die een groot stempel op haar en haar leven heeft gedrukt, ook al ben jij met zoveel liefde opgegroeid.
Dit is niet meer dan een diepgewortelde overtuiging in jouzelf. En ik denk dat het zeker wel te maken heeft met de afwezige vader, want vaders staan vaak model voor latere liefdes (dezelfde thema's herhalen uit je jeugd met evt partners).Zo'n (ge)liefde in je hoofd weerhoudt jou om vol deel te nemen aan het leven, om verliefd te worden (tot nu toe iig) op iemand van vlees en bloed. In feite vul je hiermee je eigen behoeften in.
Ik vermoed dat je soms patronen herhaalt van uit je jeugd en dat met je partner wil rechtzetten/ helen, en wel precies wat je gemist hebt als kind. Dit in fantasie ken je en kan je zelf sturen, ook hoe hij reageert en commentaar geeft. Dat zit allemaal in jezef, ook hoe je rageert op situaties. Maar dat kan allemaal veranderd worden! Nu heb je er nog iets aan (bijv veiligheid) en dat zal niet voor niks zijn dat je brein een veilige oplossing heeft gezocht. Ergens levert het je wat op?!
Maar jij bent je moeder niet! Je hoeft niet haar leven en patronen te volgen, je kan nieuwe creeren voor jezelf, die beter bij jou passen. Dat noet je zelf willen, anders is het redeijl zinloos..
Emoties proberen te begrijpen met je verstand, of je diepgewortelde overtuigingen die ergens gestart zijn toen je nog niet vol rationeel was, maar op gevoel leefde, dat kan je (later en volwassen) soms niet goed duiden voor jezelf, of wat de betekenis ervan is voor jezelf. Zo jammer dat je geen psych getroffen hebt die daar doorheen kon kijken.
Ik denk dat je deels wel geplaagd wordt door wat je gezien hebt van je moeder, die onbereikbare liefde, dat zij er wel voor ging en hij niet en zij later niet/ nooit openstond voor een andere liefde. De meest romantische en hardnekkige liefdes van schrijvers en creatievelingen als schilders (schilderijen) zijn die, die nooit konden of niet "mochten zijn" (onmogelijk waren). Die zijn soms ook gewoon mooier dan de werkelijkheid, oa omdat je in fantasie van alles kan sturen. Ook hoe hij je toespreekt en het niet eens is met jou..
Ik denk persoonlijk dat jij hier pas overheen groeit als jij kan accepteren dat dat soms gebeurt, dat men een prachtige maar vrij eenzijdige liefde kan beleven, die niet beantwoordt wordt of niet zo "mag zijn". Je moeder is nooit meer verliefd geweest, misschien omdat ze "Hem" nooit ontmoet heeft, misschien omdat ze er zelf geen oog voor had/ dat geblokkeerd heeft in haar leven omdat ze hem (jouw vader) als ideaal hield en niemand daaraan kon tippen (onbewust). Dat wil nog niet zeggen dat het ook de waarheid is, of voor iedereen geldt!
Ergens identificeer je je toch met je moeder en haar voorbeeld van onbereikbare liefde, die een groot stempel op haar en haar leven heeft gedrukt, ook al ben jij met zoveel liefde opgegroeid.
Dit is niet meer dan een diepgewortelde overtuiging in jouzelf. En ik denk dat het zeker wel te maken heeft met de afwezige vader, want vaders staan vaak model voor latere liefdes (dezelfde thema's herhalen uit je jeugd met evt partners).Zo'n (ge)liefde in je hoofd weerhoudt jou om vol deel te nemen aan het leven, om verliefd te worden (tot nu toe iig) op iemand van vlees en bloed. In feite vul je hiermee je eigen behoeften in.
Ik vermoed dat je soms patronen herhaalt van uit je jeugd en dat met je partner wil rechtzetten/ helen, en wel precies wat je gemist hebt als kind. Dit in fantasie ken je en kan je zelf sturen, ook hoe hij reageert en commentaar geeft. Dat zit allemaal in jezef, ook hoe je rageert op situaties. Maar dat kan allemaal veranderd worden! Nu heb je er nog iets aan (bijv veiligheid) en dat zal niet voor niks zijn dat je brein een veilige oplossing heeft gezocht. Ergens levert het je wat op?!
Maar jij bent je moeder niet! Je hoeft niet haar leven en patronen te volgen, je kan nieuwe creeren voor jezelf, die beter bij jou passen. Dat noet je zelf willen, anders is het redeijl zinloos..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 28 april 2014 om 09:26
quote:Ratsmodee schreef op 27 april 2014 @ 20:40:
[...]
Dat is waar maar daar gaat het, in wezen, niet om. Je hebt trouwens ook wèl opbouwende posts gehad.
Het is te makkelijk om het maar af te schuiven op de vermeende frustraties van de ander. Daarmee ontneem je jezelf de motivatie om bij jezèlf te rade te gaan. Je houdt jezelf buiten schot. Dat doe je ook in deze reactie. Je gaat alleen maar in op de verkeerde manier van reageren van anderen, maar jij reageert niet op wat ik jou heb voorgelegd. Daar ga je compleet aan voorbij. Zie je wat ik je probeer te vertellen?Ik snap je punt.
[...]
Dat is waar maar daar gaat het, in wezen, niet om. Je hebt trouwens ook wèl opbouwende posts gehad.
Het is te makkelijk om het maar af te schuiven op de vermeende frustraties van de ander. Daarmee ontneem je jezelf de motivatie om bij jezèlf te rade te gaan. Je houdt jezelf buiten schot. Dat doe je ook in deze reactie. Je gaat alleen maar in op de verkeerde manier van reageren van anderen, maar jij reageert niet op wat ik jou heb voorgelegd. Daar ga je compleet aan voorbij. Zie je wat ik je probeer te vertellen?Ik snap je punt.
maandag 28 april 2014 om 09:36
quote:Suzy65 schreef op 28 april 2014 @ 04:10:
Naevia: ik vind het niet zo raar dat je een fantasieleven en -liefde gecreeerd hebt. Ik heb niet alles gelezen trouwens. En je geeft blijk van een bepaald intelligentieniveau, maar daarmee kom je er nog niet met emoties..
Emoties proberen te begrijpen met je verstand, of je diepgewortelde overtuigingen die ergens gestart zijn toen je nog niet vol rationeel was, maar op gevoel leefde, dat kan je (later en volwassen) soms niet goed duiden voor jezelf, of wat de betekenis ervan is voor jezelf. Zo jammer dat je geen psych getroffen hebt die daar doorheen kon kijken.
Ik denk dat je deels wel geplaagd wordt door wat je gezien hebt van je moeder, die onbereikbare liefde, dat zij er wel voor ging en hij niet en zij later niet/ nooit openstond voor een andere liefde. De meest romantische en hardnekkige liefdes van schrijvers en creatievelingen als schilders (schilderijen) zijn die, die nooit konden of niet "mochten zijn" (onmogelijk waren). Die zijn soms ook gewoon mooier dan de werkelijkheid, oa omdat je in fantasie van alles kan sturen. Ook hoe hij je toespreekt en het niet eens is met jou..
Ik denk persoonlijk dat jij hier pas overheen groeit als jij kan accepteren dat dat soms gebeurt, dat men een prachtige maar vrij eenzijdige liefde kan beleven, die niet beantwoordt wordt of niet zo "mag zijn". Je moeder is nooit meer verliefd geweest, misschien omdat ze "Hem" nooit ontmoet heeft, misschien omdat ze er zelf geen oog voor had/ dat geblokkeerd heeft in haar leven omdat ze hem (jouw vader) als ideaal hield en niemand daaraan kon tippen (onbewust). Dat wil nog niet zeggen dat het ook de waarheid is, of voor iedereen geldt!
Ergens identificeer je je toch met je moeder en haar voorbeeld van onbereikbare liefde, die een groot stempel op haar en haar leven heeft gedrukt, ook al ben jij met zoveel liefde opgegroeid.
Dit is niet meer dan een diepgewortelde overtuiging in jouzelf. En ik denk dat het zeker wel te maken heeft met de afwezige vader, want vaders staan vaak model voor latere liefdes (dezelfde thema's herhalen uit je jeugd met evt partners).Zo'n (ge)liefde in je hoofd weerhoudt jou om vol deel te nemen aan het leven, om verliefd te worden (tot nu toe iig) op iemand van vlees en bloed. In feite vul je hiermee je eigen behoeften in.
Ik vermoed dat je soms patronen herhaalt van uit je jeugd en dat met je partner wil rechtzetten/ helen, en wel precies wat je gemist hebt als kind. Dit in fantasie ken je en kan je zelf sturen, ook hoe hij reageert en commentaar geeft. Dat zit allemaal in jezef, ook hoe je rageert op situaties. Maar dat kan allemaal veranderd worden! Nu heb je er nog iets aan (bijv veiligheid) en dat zal niet voor niks zijn dat je brein een veilige oplossing heeft gezocht. Ergens levert het je wat op?!
Maar jij bent je moeder niet! Je hoeft niet haar leven en patronen te volgen, je kan nieuwe creeren voor jezelf, die beter bij jou passen. Dat noet je zelf willen, anders is het redeijl zinloos..Je beschrijft me echt precies Suzy. Dat hele verhaal met mijn moeder is zeer herkenbaar.
Ergens steunt ze me ook nog wel in mijn gedrag. Ik zeg namelijk altijd dat ik geen behoefte heb aan een partner en zo is er dan een vriendin van haar die me juist altijd aanmoedigt om er toch voor te gaan. Maar mijn moeder is daarin soms best wel naïef en zegt dan dat zulke dingen geen basisbehoefte zijn en je ook prima zonder kunt. Als ik daar geen behoefte aan heb nou ja dan niet.
En wat ook wel een rol bij me speelt is dat ik ook erg het gevoel heb gekregen dat ik meteen de ware liefde moet vinden en daar dan voor de rest van m'n leven bij moet blijven. Want indien het faalt dan was het dat. Dan zou weer een volgende niet oke zijn.
Dat soort dingen zegt mijn moeder niet tegen me en dat vindt ze ook niet. Maar onderbewust is die boodschap er toch ook wel vanuit gegaan. Net zoals dat ze vrijwel iedere man onaantrekkelijk vindt en het echt uitzonderlijk is als ze er van eentje zegt dat hij wel leuk is. Maar bij het minste geringste dat niet helemaal beantwoord aan het beeld komt ze daar snel van terug.
Dus ik heb ook sterk het gevoel dat met wie je ooit het bed hebt gedeeld voorgoed een stempel drukt op jou als persoon. Dus als ik dat met iemand anders zou doen dan die ideale partner dan zou dat afbreuk aan me doen. Dan heb ik mezelf vergooit. Dat gevoel heb ik.
Naevia: ik vind het niet zo raar dat je een fantasieleven en -liefde gecreeerd hebt. Ik heb niet alles gelezen trouwens. En je geeft blijk van een bepaald intelligentieniveau, maar daarmee kom je er nog niet met emoties..
Emoties proberen te begrijpen met je verstand, of je diepgewortelde overtuigingen die ergens gestart zijn toen je nog niet vol rationeel was, maar op gevoel leefde, dat kan je (later en volwassen) soms niet goed duiden voor jezelf, of wat de betekenis ervan is voor jezelf. Zo jammer dat je geen psych getroffen hebt die daar doorheen kon kijken.
Ik denk dat je deels wel geplaagd wordt door wat je gezien hebt van je moeder, die onbereikbare liefde, dat zij er wel voor ging en hij niet en zij later niet/ nooit openstond voor een andere liefde. De meest romantische en hardnekkige liefdes van schrijvers en creatievelingen als schilders (schilderijen) zijn die, die nooit konden of niet "mochten zijn" (onmogelijk waren). Die zijn soms ook gewoon mooier dan de werkelijkheid, oa omdat je in fantasie van alles kan sturen. Ook hoe hij je toespreekt en het niet eens is met jou..
Ik denk persoonlijk dat jij hier pas overheen groeit als jij kan accepteren dat dat soms gebeurt, dat men een prachtige maar vrij eenzijdige liefde kan beleven, die niet beantwoordt wordt of niet zo "mag zijn". Je moeder is nooit meer verliefd geweest, misschien omdat ze "Hem" nooit ontmoet heeft, misschien omdat ze er zelf geen oog voor had/ dat geblokkeerd heeft in haar leven omdat ze hem (jouw vader) als ideaal hield en niemand daaraan kon tippen (onbewust). Dat wil nog niet zeggen dat het ook de waarheid is, of voor iedereen geldt!
Ergens identificeer je je toch met je moeder en haar voorbeeld van onbereikbare liefde, die een groot stempel op haar en haar leven heeft gedrukt, ook al ben jij met zoveel liefde opgegroeid.
Dit is niet meer dan een diepgewortelde overtuiging in jouzelf. En ik denk dat het zeker wel te maken heeft met de afwezige vader, want vaders staan vaak model voor latere liefdes (dezelfde thema's herhalen uit je jeugd met evt partners).Zo'n (ge)liefde in je hoofd weerhoudt jou om vol deel te nemen aan het leven, om verliefd te worden (tot nu toe iig) op iemand van vlees en bloed. In feite vul je hiermee je eigen behoeften in.
Ik vermoed dat je soms patronen herhaalt van uit je jeugd en dat met je partner wil rechtzetten/ helen, en wel precies wat je gemist hebt als kind. Dit in fantasie ken je en kan je zelf sturen, ook hoe hij reageert en commentaar geeft. Dat zit allemaal in jezef, ook hoe je rageert op situaties. Maar dat kan allemaal veranderd worden! Nu heb je er nog iets aan (bijv veiligheid) en dat zal niet voor niks zijn dat je brein een veilige oplossing heeft gezocht. Ergens levert het je wat op?!
Maar jij bent je moeder niet! Je hoeft niet haar leven en patronen te volgen, je kan nieuwe creeren voor jezelf, die beter bij jou passen. Dat noet je zelf willen, anders is het redeijl zinloos..Je beschrijft me echt precies Suzy. Dat hele verhaal met mijn moeder is zeer herkenbaar.
Ergens steunt ze me ook nog wel in mijn gedrag. Ik zeg namelijk altijd dat ik geen behoefte heb aan een partner en zo is er dan een vriendin van haar die me juist altijd aanmoedigt om er toch voor te gaan. Maar mijn moeder is daarin soms best wel naïef en zegt dan dat zulke dingen geen basisbehoefte zijn en je ook prima zonder kunt. Als ik daar geen behoefte aan heb nou ja dan niet.
En wat ook wel een rol bij me speelt is dat ik ook erg het gevoel heb gekregen dat ik meteen de ware liefde moet vinden en daar dan voor de rest van m'n leven bij moet blijven. Want indien het faalt dan was het dat. Dan zou weer een volgende niet oke zijn.
Dat soort dingen zegt mijn moeder niet tegen me en dat vindt ze ook niet. Maar onderbewust is die boodschap er toch ook wel vanuit gegaan. Net zoals dat ze vrijwel iedere man onaantrekkelijk vindt en het echt uitzonderlijk is als ze er van eentje zegt dat hij wel leuk is. Maar bij het minste geringste dat niet helemaal beantwoord aan het beeld komt ze daar snel van terug.
Dus ik heb ook sterk het gevoel dat met wie je ooit het bed hebt gedeeld voorgoed een stempel drukt op jou als persoon. Dus als ik dat met iemand anders zou doen dan die ideale partner dan zou dat afbreuk aan me doen. Dan heb ik mezelf vergooit. Dat gevoel heb ik.
maandag 28 april 2014 om 09:43
quote:naevia schreef op 24 april 2014 @ 17:19:
[...]
En is hij dan in alle oprechtheid de enige op deze wereld waarmee je zou willen zijn, of zou het ook beter kunnen?
Wat een vraag, natuurlijk niet.
Zelf heb ik net zo´n huwelijk als Meds- gok ik. We zorgen voor elkaar, zorgen samen voor de kinderen, zijn daar gelukkig mee. Lachen samen, huilen als nodig, neuken, maken elkaar blij. We hebben ervoor gekozen om samen het leven door te gaan en maken daar wat van, in voor- en tegenspoed.
Toch denk ik niet dat hij de enige zou kunnen zijn. Ik geloof in statistiek: met een wereldbevolking van 7 miljard (give or take) zijn er 3 1/3 miljard mannen. Onmogelijk dat er maar 1 is die bij mij past. Er moeten er meer zijn, anders kwam niemand zijn partner tegen in het leven. Dus: op een gegeven moment vind je iemand die leuk is, en die hou je. Als ik op die middag niet naar dat festival was gegaan was ik hem niet tegengekomen, en had ik vast een ander ontmoet, ooit. Maar ik ging wel, kwam hem tegen, en we zijn samen. En daarvan uit werken we, samen, aan de toekomst.
Zonder ons af te vragen of ergens iets beters te krijgen zou zijn. Goed is goed genoeg klinkt wat lomp, maar daar komt het wel op neer. Samen gelukkig, dat is toch genoeg? Ik wil geen ander: ik ben blij dat ik hem heb. Ik ben liever blij met hem, dan op zoek naar iets dat niet is maar zou kunnen zijn.
En bovendien: anders is niet meteen beter.
[...]
En is hij dan in alle oprechtheid de enige op deze wereld waarmee je zou willen zijn, of zou het ook beter kunnen?
Wat een vraag, natuurlijk niet.
Zelf heb ik net zo´n huwelijk als Meds- gok ik. We zorgen voor elkaar, zorgen samen voor de kinderen, zijn daar gelukkig mee. Lachen samen, huilen als nodig, neuken, maken elkaar blij. We hebben ervoor gekozen om samen het leven door te gaan en maken daar wat van, in voor- en tegenspoed.
Toch denk ik niet dat hij de enige zou kunnen zijn. Ik geloof in statistiek: met een wereldbevolking van 7 miljard (give or take) zijn er 3 1/3 miljard mannen. Onmogelijk dat er maar 1 is die bij mij past. Er moeten er meer zijn, anders kwam niemand zijn partner tegen in het leven. Dus: op een gegeven moment vind je iemand die leuk is, en die hou je. Als ik op die middag niet naar dat festival was gegaan was ik hem niet tegengekomen, en had ik vast een ander ontmoet, ooit. Maar ik ging wel, kwam hem tegen, en we zijn samen. En daarvan uit werken we, samen, aan de toekomst.
Zonder ons af te vragen of ergens iets beters te krijgen zou zijn. Goed is goed genoeg klinkt wat lomp, maar daar komt het wel op neer. Samen gelukkig, dat is toch genoeg? Ik wil geen ander: ik ben blij dat ik hem heb. Ik ben liever blij met hem, dan op zoek naar iets dat niet is maar zou kunnen zijn.
En bovendien: anders is niet meteen beter.
hejda wijzigde dit bericht op 28-04-2014 10:00
Reden: tikfouten
Reden: tikfouten
% gewijzigd
maandag 28 april 2014 om 09:53
quote:hejda schreef op 28 april 2014 @ 09:43:
[...]
Wat een vraag, natuurlijk niet.
Zelf heb ik net zo´n huwelijk als Meds- gok ik. We zorgen voor elkaar, zorgen samen voor de kinderen, zijn daar gelukkig mee. Lachen samen, huilen als nodig, neuken, maken elkaar blij. We hebben ervoor gekozen om samen het leven door te gaan en maken daar wat van, in voor- en tegenspoed.
Toch denk ik niet dat hij de enige zou kunnen zijn. Ik geloof in statistiek: met een wereldbevolking van 7 miljard (give or take) zijn er 3 1/3 miljard mannen. Onmogelijk dat er maar 1 is die bij mij past. Er moeten er meer zijn, anders kwam niemand zijn partner tegen in het leven. Dus: op een gegeven moment vind je iemand die leuk is, en die hou je. Als ik op die middag niet naar dat festival was gegaan was ik hem niet tegengekomen, en had ik vast een ander ontmoet. ooit. Maar ik ging wel, kwam hem tegen, en we zijn samen. En daarvan uit werken we, samen, aan de toekomst.
Zonder ons af te vragen of ergens iets beters te krijgen zou zijn. Goed is goed genoeg klinkt wat lomp, maar daar komt het wel op neer. Samen gelukkig, dat is toch genoeg? Ik wil geen ander: ik ben blij dt ik hem hem. Ik ben liever blij met hem, dan op zoek naar iets dat niet is maar zou kunnen zijn.Er moeten wel meerdere waren zijn ja. Of meer ''geschikten''. Anders zou het echt onmogelijk worden inderdaad.
[...]
Wat een vraag, natuurlijk niet.
Zelf heb ik net zo´n huwelijk als Meds- gok ik. We zorgen voor elkaar, zorgen samen voor de kinderen, zijn daar gelukkig mee. Lachen samen, huilen als nodig, neuken, maken elkaar blij. We hebben ervoor gekozen om samen het leven door te gaan en maken daar wat van, in voor- en tegenspoed.
Toch denk ik niet dat hij de enige zou kunnen zijn. Ik geloof in statistiek: met een wereldbevolking van 7 miljard (give or take) zijn er 3 1/3 miljard mannen. Onmogelijk dat er maar 1 is die bij mij past. Er moeten er meer zijn, anders kwam niemand zijn partner tegen in het leven. Dus: op een gegeven moment vind je iemand die leuk is, en die hou je. Als ik op die middag niet naar dat festival was gegaan was ik hem niet tegengekomen, en had ik vast een ander ontmoet. ooit. Maar ik ging wel, kwam hem tegen, en we zijn samen. En daarvan uit werken we, samen, aan de toekomst.
Zonder ons af te vragen of ergens iets beters te krijgen zou zijn. Goed is goed genoeg klinkt wat lomp, maar daar komt het wel op neer. Samen gelukkig, dat is toch genoeg? Ik wil geen ander: ik ben blij dt ik hem hem. Ik ben liever blij met hem, dan op zoek naar iets dat niet is maar zou kunnen zijn.Er moeten wel meerdere waren zijn ja. Of meer ''geschikten''. Anders zou het echt onmogelijk worden inderdaad.
maandag 28 april 2014 om 09:55
quote:sabbaticalmeds schreef op 28 april 2014 @ 09:44:
Hoe zou een fysieke handeling zoals seks hebben met iemand invloed kunnen hebben op je persoonlijkheid? En is er maar 1 ware? Of kunnen er meerdere zijn al naar gelang je jezelf ontwikkelt?Geloof het of niet, maar ook ik heb wel zo m'n behoeftes. En soms zou ik bijna denken om er gewoon eens voor te gaan met iemand die er acceptabel uitziet. Maar dan denk ik weer dat ik daar zeker spijt van zou krijgen als ik ooit daadwerkelijk een leuke vent tegen zou komen.
Dan heb ik dus toch toegegeven aan een zwakte en dat zegt dan iets over mij als persoon. Dat is de redenering.
Hoe zou een fysieke handeling zoals seks hebben met iemand invloed kunnen hebben op je persoonlijkheid? En is er maar 1 ware? Of kunnen er meerdere zijn al naar gelang je jezelf ontwikkelt?Geloof het of niet, maar ook ik heb wel zo m'n behoeftes. En soms zou ik bijna denken om er gewoon eens voor te gaan met iemand die er acceptabel uitziet. Maar dan denk ik weer dat ik daar zeker spijt van zou krijgen als ik ooit daadwerkelijk een leuke vent tegen zou komen.
Dan heb ik dus toch toegegeven aan een zwakte en dat zegt dan iets over mij als persoon. Dat is de redenering.
maandag 28 april 2014 om 21:56
Dus de enige die vindt dat het iets zegt over jou als persoon ben je zelf. En daardoor parkeer jij je behoeftes en ontzeg je jezelf leuke dingen. Omdat JIJ vindt dat het je een slechter mens maakt. Vind jij mensen die met meer dan 1 persoon seks hebben gehad ook minderwaardig t.o.v. mensen die het nooit met iemand anders hebben gedaan behalve hun echtgenoot?
maandag 28 april 2014 om 23:46
quote:sabbaticalmeds schreef op 28 april 2014 @ 21:56:
Dus de enige die vindt dat het iets zegt over jou als persoon ben je zelf. En daardoor parkeer jij je behoeftes en ontzeg je jezelf leuke dingen. Omdat JIJ vindt dat het je een slechter mens maakt. Vind jij mensen die met meer dan 1 persoon seks hebben gehad ook minderwaardig t.o.v. mensen die het nooit met iemand anders hebben gedaan behalve hun echtgenoot?
Nee dat niet. Maar dat betreft mij niet.
Hoewel het ook wel ligt aan de manier waarop. Seks kan zo liefdeloos zijn. En dan bedoel ik niet dat wanneer je seks hebt met iemand waarmee je geen relatie wilt dat meteen liefdeloos is. Meer die gevallen waarbij mensen elkaar gewoon gebruiken en op elkaar neerkijken.
Dus de enige die vindt dat het iets zegt over jou als persoon ben je zelf. En daardoor parkeer jij je behoeftes en ontzeg je jezelf leuke dingen. Omdat JIJ vindt dat het je een slechter mens maakt. Vind jij mensen die met meer dan 1 persoon seks hebben gehad ook minderwaardig t.o.v. mensen die het nooit met iemand anders hebben gedaan behalve hun echtgenoot?
Nee dat niet. Maar dat betreft mij niet.
Hoewel het ook wel ligt aan de manier waarop. Seks kan zo liefdeloos zijn. En dan bedoel ik niet dat wanneer je seks hebt met iemand waarmee je geen relatie wilt dat meteen liefdeloos is. Meer die gevallen waarbij mensen elkaar gewoon gebruiken en op elkaar neerkijken.
maandag 28 april 2014 om 23:58
Dus ik heb ook sterk het gevoel dat met wie je ooit het bed hebt gedeeld voorgoed een stempel drukt op jou als persoon. Dus als ik dat met iemand anders zou doen dan die ideale partner dan zou dat afbreuk aan me doen. Dan heb ik mezelf vergooit. Dat gevoel heb ik.
Dat is hoeveel waarde je er zelf aan hecht. Je kunt ook denken, leuke ervaring. Of je kunt gaan piekeren wat voor invloed deze ervaring op je heeft/had.
Seks kan zo liefdeloos zijn.
Heb je dat niet zelf in de hand?
Dat is hoeveel waarde je er zelf aan hecht. Je kunt ook denken, leuke ervaring. Of je kunt gaan piekeren wat voor invloed deze ervaring op je heeft/had.
Seks kan zo liefdeloos zijn.
Heb je dat niet zelf in de hand?
dinsdag 29 april 2014 om 00:58
quote:sabbaticalmeds schreef op 28 april 2014 @ 23:55:
Dus anderen die met meer mensen seks hebben gehad zijn wel normaal. Waarom ben jij zo streng voor jezelf?
En natuurlijk is er liefdeloze seks en liefdevolle, alles kan. Maar zolang je niks probeert zal je het ook niet ervaren.
Ik heb ooit een iets te intieme langdurige omhelzing gehad van een man. Daarna heb ik me daar heel lang erg schuldig en smerig om gevoeld. Hij was niet iemand waarmee ik dat zou willen doen, en ik wil me nooit meer zo voelen.
Dus ik ben er bang voor dat ik me ooit weer zo zou voelen, maar dan velen malen erger omdat er dan daadwerkelijk iets gebeurd was.
En daarnaast dat ik na het hele gebeuren als een stuk vuil aan de kant wordt gezet. Ik wil niet gebruikt worden door mensen, zo iemand wil ik gewoon niet zijn. En seks lijkt vaak meer daarom te draaien dan om een prettige positieve ervaring.
Dus anderen die met meer mensen seks hebben gehad zijn wel normaal. Waarom ben jij zo streng voor jezelf?
En natuurlijk is er liefdeloze seks en liefdevolle, alles kan. Maar zolang je niks probeert zal je het ook niet ervaren.
Ik heb ooit een iets te intieme langdurige omhelzing gehad van een man. Daarna heb ik me daar heel lang erg schuldig en smerig om gevoeld. Hij was niet iemand waarmee ik dat zou willen doen, en ik wil me nooit meer zo voelen.
Dus ik ben er bang voor dat ik me ooit weer zo zou voelen, maar dan velen malen erger omdat er dan daadwerkelijk iets gebeurd was.
En daarnaast dat ik na het hele gebeuren als een stuk vuil aan de kant wordt gezet. Ik wil niet gebruikt worden door mensen, zo iemand wil ik gewoon niet zijn. En seks lijkt vaak meer daarom te draaien dan om een prettige positieve ervaring.
dinsdag 29 april 2014 om 01:28
quote:naevia schreef op 29 april 2014 @ 00:59:
[...]
Nee, want seks heb je met z'n tweeën. Ik heb er geen invloed op hoe die ander er mee omgaat.
Denkfout naevia. Niet de seks zelf kan liefdeloos zijn, maar degene die het bedrijft wel.
Als jij iemand leert kennen en ondervindt dat hij liefdevol naar je is en vanuit die intentie seks met je hebben, zal de seks ook liefdevol zijn.
Je schakelt met iemand niet gelijk naar de vijfde versnelling om erachter te komen dat je uit de bocht vliegt. Je begint rustig stationair en schakelt steeds wat bij zolang het goed en veilig (=liefdevol) voelt. Daar heb je zelf invloed in en dan komt die seks (als het goed voelt) ook vanzelf een keer.
[...]
Nee, want seks heb je met z'n tweeën. Ik heb er geen invloed op hoe die ander er mee omgaat.
Denkfout naevia. Niet de seks zelf kan liefdeloos zijn, maar degene die het bedrijft wel.
Als jij iemand leert kennen en ondervindt dat hij liefdevol naar je is en vanuit die intentie seks met je hebben, zal de seks ook liefdevol zijn.
Je schakelt met iemand niet gelijk naar de vijfde versnelling om erachter te komen dat je uit de bocht vliegt. Je begint rustig stationair en schakelt steeds wat bij zolang het goed en veilig (=liefdevol) voelt. Daar heb je zelf invloed in en dan komt die seks (als het goed voelt) ook vanzelf een keer.
dinsdag 29 april 2014 om 01:34
quote:naevia schreef op 29 april 2014 @ 00:58:
[...]
Ik heb ooit een iets te intieme langdurige omhelzing gehad van een man. Daarna heb ik me daar heel lang erg schuldig en smerig om gevoeld. Hij was niet iemand waarmee ik dat zou willen doen, en ik wil me nooit meer zo voelen.
Mag jij geen fouten maken?
Moet alles gelijk de eerste keer al perfect en foutloos? Ongetraind en onervaren? Is dat reëel?
Mag jij niets uitproberen of oefenen? Zodat je leert en je bekwaamd?
Zodat je ondervindt wat je wel en niet wilt? Zodat je je ontwikkelt?
Hoe wil jij leven als je niet mag leven? (want leven is immers niets anders dan een afwisseling van vallen en opstaan en falen en victorie...?)
[...]
Ik heb ooit een iets te intieme langdurige omhelzing gehad van een man. Daarna heb ik me daar heel lang erg schuldig en smerig om gevoeld. Hij was niet iemand waarmee ik dat zou willen doen, en ik wil me nooit meer zo voelen.
Mag jij geen fouten maken?
Moet alles gelijk de eerste keer al perfect en foutloos? Ongetraind en onervaren? Is dat reëel?
Mag jij niets uitproberen of oefenen? Zodat je leert en je bekwaamd?
Zodat je ondervindt wat je wel en niet wilt? Zodat je je ontwikkelt?
Hoe wil jij leven als je niet mag leven? (want leven is immers niets anders dan een afwisseling van vallen en opstaan en falen en victorie...?)
dinsdag 29 april 2014 om 03:22
quote:vinsent schreef op 29 april 2014 @ 01:06:
Allemaal van die negatieve aannames. Daarmee maak je je leven niet prettiger. Er is wel wat aan te doen als je wilt. "RET. Gezond verstand als therapie" (Verhulst) is een goed boek, en veel van Wayne Dyer.Wayne Dyer....Ach nee toch
Allemaal van die negatieve aannames. Daarmee maak je je leven niet prettiger. Er is wel wat aan te doen als je wilt. "RET. Gezond verstand als therapie" (Verhulst) is een goed boek, en veel van Wayne Dyer.Wayne Dyer....Ach nee toch
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
dinsdag 29 april 2014 om 09:56
quote:Ratsmodee schreef op 29 april 2014 @ 01:34:
[...]
Mag jij geen fouten maken?
Moet alles gelijk de eerste keer al perfect en foutloos? Ongetraind en onervaren? Is dat reëel?
Mag jij niets uitproberen of oefenen? Zodat je leert en je bekwaamd?
Zodat je ondervindt wat je wel en niet wilt? Zodat je je ontwikkelt?
Hoe wil jij leven als je niet mag leven? (want leven is immers niets anders dan een afwisseling van vallen en opstaan en falen en victorie...?)Ja daar heb je wel gelijk in. Waarschijnlijk is het niet erg om het met meer dan een persoon te doen in het leven. Ik weet immers niet eens wat ik nu werkelijk zelf wil daarin. Misschien wil ik zelf niet eens maar een iemand voor het hele leven. Is het vooral een idee dat ik mezelf heb opgelegd.
[...]
Mag jij geen fouten maken?
Moet alles gelijk de eerste keer al perfect en foutloos? Ongetraind en onervaren? Is dat reëel?
Mag jij niets uitproberen of oefenen? Zodat je leert en je bekwaamd?
Zodat je ondervindt wat je wel en niet wilt? Zodat je je ontwikkelt?
Hoe wil jij leven als je niet mag leven? (want leven is immers niets anders dan een afwisseling van vallen en opstaan en falen en victorie...?)Ja daar heb je wel gelijk in. Waarschijnlijk is het niet erg om het met meer dan een persoon te doen in het leven. Ik weet immers niet eens wat ik nu werkelijk zelf wil daarin. Misschien wil ik zelf niet eens maar een iemand voor het hele leven. Is het vooral een idee dat ik mezelf heb opgelegd.
