Psyche
alle pijlers
Ik houd van een denkbeeldig persoon
dinsdag 22 april 2014 om 21:37
Ik heb nog nooit iets gepost op dit forum maar ik zocht een plek waar ik even iets van me af kan schrijven.
Sinds mijn 15e heb ik een denkbeeldige man in m'n hoofd gecreëerd waar ik te zijner tijd steeds meer aan ben gaan hechten. Nu 6 jaar later is hij nog steeds bij me. Gevoelsmatig hoort hij bij mij, en ook al weet ik dat het nooit gaat gebeuren hoop ik diep in mijn hart nog steeds dat ik hem op een dag zal ontmoeten.
Er zijn momenten waarop ik hem heel erg mis. Ook al heb ik nooit werkelijke liefde gekend zou ik het omschrijven als liefdesverdriet. Vanavond heb ik weer zo'n moment. Ik zou nergens liever willen zijn dan bij hem en het voelt alsof ik verscheurd word vanbinnen door het feit dat dit onmogelijk is.
Ik besef wat ik doe en dat het ook onmogelijk voor me zal zijn om op deze manier ooit een werkelijke relatie te beginnen. Maar er is gewoon niemand anders dan hem waarmee ik zou willen zijn. Velen malen heb ik er zelfs om gewenst dat ik ooit zo gek zou worden dat ik hem werkelijk zou kunnen zien of in een diep coma zou raken waarin ik in mijn dromen voor de rest van m'n leven bij hem kon zijn. Denkend dat zelfs de illusie van een leven met hem beter zou zijn dan een bewust leven zonder hem.
Het is niet dat ik een vraag heb over hoe ik er vanaf kan komen. Ik wil hem namelijk niet eens kwijt, ik houd van hem. Hij lijkt ook gewoon zo echt voor me. Alsof het bijna onwerkelijk is dat hij nergens op deze wereld bestaat. Ik wil het slechts even van me afschrijven.
Sinds mijn 15e heb ik een denkbeeldige man in m'n hoofd gecreëerd waar ik te zijner tijd steeds meer aan ben gaan hechten. Nu 6 jaar later is hij nog steeds bij me. Gevoelsmatig hoort hij bij mij, en ook al weet ik dat het nooit gaat gebeuren hoop ik diep in mijn hart nog steeds dat ik hem op een dag zal ontmoeten.
Er zijn momenten waarop ik hem heel erg mis. Ook al heb ik nooit werkelijke liefde gekend zou ik het omschrijven als liefdesverdriet. Vanavond heb ik weer zo'n moment. Ik zou nergens liever willen zijn dan bij hem en het voelt alsof ik verscheurd word vanbinnen door het feit dat dit onmogelijk is.
Ik besef wat ik doe en dat het ook onmogelijk voor me zal zijn om op deze manier ooit een werkelijke relatie te beginnen. Maar er is gewoon niemand anders dan hem waarmee ik zou willen zijn. Velen malen heb ik er zelfs om gewenst dat ik ooit zo gek zou worden dat ik hem werkelijk zou kunnen zien of in een diep coma zou raken waarin ik in mijn dromen voor de rest van m'n leven bij hem kon zijn. Denkend dat zelfs de illusie van een leven met hem beter zou zijn dan een bewust leven zonder hem.
Het is niet dat ik een vraag heb over hoe ik er vanaf kan komen. Ik wil hem namelijk niet eens kwijt, ik houd van hem. Hij lijkt ook gewoon zo echt voor me. Alsof het bijna onwerkelijk is dat hij nergens op deze wereld bestaat. Ik wil het slechts even van me afschrijven.
dinsdag 29 april 2014 om 10:45
quote:naevia schreef op 28 april 2014 @ 09:36:
[...]
. Maar bij het minste geringste dat niet helemaal beantwoord aan het beeld komt ze daar snel van terug. .
Bij dit soort reacties denk ik altijd dat de man (of vrouw) niet direct wordt afgeschreven. Maar degene zelf juist.
Bang voor teleurstelling, bang om moeite te doen om hem/haar te leren kennen, bang voor afwijzing.
Één en al angst dus dan liever maar niet, teveel moeite.
Maar alle goede dingen in het leven kosten moeite, tijd en energie.
Zie net dat meds 't al heeft gepost
[...]
. Maar bij het minste geringste dat niet helemaal beantwoord aan het beeld komt ze daar snel van terug. .
Bij dit soort reacties denk ik altijd dat de man (of vrouw) niet direct wordt afgeschreven. Maar degene zelf juist.
Bang voor teleurstelling, bang om moeite te doen om hem/haar te leren kennen, bang voor afwijzing.
Één en al angst dus dan liever maar niet, teveel moeite.
Maar alle goede dingen in het leven kosten moeite, tijd en energie.
Zie net dat meds 't al heeft gepost
dinsdag 29 april 2014 om 12:53
quote:ferrero schreef op 29 april 2014 @ 10:45:
[...]
Bij dit soort reacties denk ik altijd dat de man (of vrouw) niet direct wordt afgeschreven. Maar degene zelf juist.
Bang voor teleurstelling, bang om moeite te doen om hem/haar te leren kennen, bang voor afwijzing.
Één en al angst dus dan liever maar niet, teveel moeite.
Maar alle goede dingen in het leven kosten moeite, tijd en energie.
Zie net dat meds 't al heeft gepost Nja, mijn vader was nogal volhoudend van wat ik heb begrepen. Anders was dat eigenlijk ook niks geworden, tussen m'n vader en moeder.
Dus mijn moeder is inderdaad ook niet echt iemand die daar heel erg voor open staat allemaal. Haakt al heel gauw af.
[...]
Bij dit soort reacties denk ik altijd dat de man (of vrouw) niet direct wordt afgeschreven. Maar degene zelf juist.
Bang voor teleurstelling, bang om moeite te doen om hem/haar te leren kennen, bang voor afwijzing.
Één en al angst dus dan liever maar niet, teveel moeite.
Maar alle goede dingen in het leven kosten moeite, tijd en energie.
Zie net dat meds 't al heeft gepost Nja, mijn vader was nogal volhoudend van wat ik heb begrepen. Anders was dat eigenlijk ook niks geworden, tussen m'n vader en moeder.
Dus mijn moeder is inderdaad ook niet echt iemand die daar heel erg voor open staat allemaal. Haakt al heel gauw af.
dinsdag 29 april 2014 om 17:54
quote:naevia schreef op 29 april 2014 @ 12:53:
[...]
Nja, mijn vader was nogal volhoudend van wat ik heb begrepen. Anders was dat eigenlijk ook niks geworden, tussen m'n vader en moeder.
Dus mijn moeder is inderdaad ook niet echt iemand die daar heel erg voor open staat allemaal. Haakt al heel gauw af.
Naevia, dit gaat niet over je vader of je moeder. Dit gaat over jou!
Zie je hoe je jezelf wéér buiten schot houdt?
[...]
Nja, mijn vader was nogal volhoudend van wat ik heb begrepen. Anders was dat eigenlijk ook niks geworden, tussen m'n vader en moeder.
Dus mijn moeder is inderdaad ook niet echt iemand die daar heel erg voor open staat allemaal. Haakt al heel gauw af.
Naevia, dit gaat niet over je vader of je moeder. Dit gaat over jou!
Zie je hoe je jezelf wéér buiten schot houdt?
dinsdag 29 april 2014 om 17:56
quote:sabbaticalmeds schreef op 29 april 2014 @ 10:02:
Je wilt jezelf behoeden voor teleurstelling. Dat begrijp ik want van teleurstelling ga je je rot voelen. En dus onderneem je niks want het leven is nu eenmaal onvoorspelbaar en dus voel je je rot. De cirkel is weer rond
Eens.
Je ontwijkt zelfs de vragen in dit topic. Dan kan je hier tenminste ook niet teleurgesteld worden.
Je wilt jezelf behoeden voor teleurstelling. Dat begrijp ik want van teleurstelling ga je je rot voelen. En dus onderneem je niks want het leven is nu eenmaal onvoorspelbaar en dus voel je je rot. De cirkel is weer rond
Eens.
Je ontwijkt zelfs de vragen in dit topic. Dan kan je hier tenminste ook niet teleurgesteld worden.
woensdag 30 april 2014 om 02:33
quote:naevia schreef op 29 april 2014 @ 00:59:
[...]
Nee, want seks heb je met z'n tweeën. Ik heb er geen invloed op hoe die ander er mee omgaat.
Precies, je kunt niet alles onder controle hebben. Leef voor jezelf, voor jouw eigen gevoelens. Niet voor een ander...
Misschien is dat wat jou kan helpen, elke dag iets doen wat je niet in controle hebt. Nieuwe dingen ondergaan en beseffen dat het allemaal geen kwaad kan. Dat je er geen ander persoon van wordt.
[...]
Nee, want seks heb je met z'n tweeën. Ik heb er geen invloed op hoe die ander er mee omgaat.
Precies, je kunt niet alles onder controle hebben. Leef voor jezelf, voor jouw eigen gevoelens. Niet voor een ander...
Misschien is dat wat jou kan helpen, elke dag iets doen wat je niet in controle hebt. Nieuwe dingen ondergaan en beseffen dat het allemaal geen kwaad kan. Dat je er geen ander persoon van wordt.
woensdag 30 april 2014 om 10:01
quote:Kamparie schreef op 29 april 2014 @ 16:43:
Maar als ik het nog een keertje vragen mag, wat voor soort opdrachten gaven de psychologen?
De eerste gaf me de opdracht dat ik iedere dag 2 mensen ene compliment moest geven. Geen idee waarom, gezien ik daar nooit moeite mee heb gehad of iets dergelijks. Dus welke betrekking dat op mij moest hebben zou ik niet weten.
De tweede gaf me geen opdrachten en de derde gaf me de opdracht om iedere dag dingen op te schrijven die me bezig hielden.
Maar als ik het nog een keertje vragen mag, wat voor soort opdrachten gaven de psychologen?
De eerste gaf me de opdracht dat ik iedere dag 2 mensen ene compliment moest geven. Geen idee waarom, gezien ik daar nooit moeite mee heb gehad of iets dergelijks. Dus welke betrekking dat op mij moest hebben zou ik niet weten.
De tweede gaf me geen opdrachten en de derde gaf me de opdracht om iedere dag dingen op te schrijven die me bezig hielden.
woensdag 30 april 2014 om 10:02
woensdag 30 april 2014 om 11:31
quote:naevia schreef op 30 april 2014 @ 10:02:
[...]
Nee, ik probeer gewoon te kijken waar het eventueel vandaan kan komen.Dat is een mooi diplomatiek antwoord waarbij je jezelf weer buiten schot houdt zodat het weer niet over jou hoeft te gaan. Mag je zelf weten hoor, maar je schiet er -voor jezelf- zo weinig mee op.
[...]
Nee, ik probeer gewoon te kijken waar het eventueel vandaan kan komen.Dat is een mooi diplomatiek antwoord waarbij je jezelf weer buiten schot houdt zodat het weer niet over jou hoeft te gaan. Mag je zelf weten hoor, maar je schiet er -voor jezelf- zo weinig mee op.
vrijdag 2 mei 2014 om 00:14
quote:naevia schreef op 30 april 2014 @ 10:02:
[...]
Naevia, dit gaat niet over je vader of je moeder. Dit gaat over jou!
Zie je hoe je jezelf wéér buiten schot houdt?
Nee, ik probeer gewoon te kijken waar het eventueel vandaan kan komen.En hoe jij bent ligt natuurlijk helemaal vast door hoe je ouders waren...quote:naevia schreef op 26 april 2014 @ 10:47:
[...]Om eerlijk te zijn denk ik al heel lang dat ik nooit (meer) gelukkig zal worden. Ik ben al zo lang ongelukkig en het is ook iets dat in mij zit. Iets dat niet per definitie te maken heeft met de wereld om mij heen maar met wie ik ben als persoon. Het zit ook in mijn familie. Ik heb nog een nicht en een neef, beiden depressief ...
Dit klinkt als zo'n prototypische Rus, gedoemd tot ellende en neerslachtigheid. Tja, zolang jij er in gelooft klopt het. Ik hoop dat je een keer zult zien: je hebt de keuze om dat achter je laten.
"Morgen komt de vuilnisman."
https://www.youtube.com/watch?v=em3O3WynftA
[...]
Naevia, dit gaat niet over je vader of je moeder. Dit gaat over jou!
Zie je hoe je jezelf wéér buiten schot houdt?
Nee, ik probeer gewoon te kijken waar het eventueel vandaan kan komen.En hoe jij bent ligt natuurlijk helemaal vast door hoe je ouders waren...quote:naevia schreef op 26 april 2014 @ 10:47:
[...]Om eerlijk te zijn denk ik al heel lang dat ik nooit (meer) gelukkig zal worden. Ik ben al zo lang ongelukkig en het is ook iets dat in mij zit. Iets dat niet per definitie te maken heeft met de wereld om mij heen maar met wie ik ben als persoon. Het zit ook in mijn familie. Ik heb nog een nicht en een neef, beiden depressief ...
Dit klinkt als zo'n prototypische Rus, gedoemd tot ellende en neerslachtigheid. Tja, zolang jij er in gelooft klopt het. Ik hoop dat je een keer zult zien: je hebt de keuze om dat achter je laten.
"Morgen komt de vuilnisman."
https://www.youtube.com/watch?v=em3O3WynftA
maandag 23 juni 2014 om 23:30
Beetje een oud topic, maar ik ben benieuwd hoe het met je is, Naevia?
Ik denk ook dat je vooruitgang blokkeert door bij je droombeeld te blijven hangen.
Ik denk dat het niet realistisch is om te verwachten dat je hem zo maar uit je hoofd zet, maar misschien kun je wel ruimte maken in je leven om ook andere mensen te leren kennen en kan je proberen beetje bij beetje je focus te verleggen op echte mensen. Je hoeft niet meteen in te zetten op een relatie, een vriendschap er bij is ook leuk, toch?
Ik kan me voorstellen dat dat een eng idee is, maar: je kunt altijd nog terug. Je droombeeld gaat er niet met een ander vandoor. En het leuke is dat zodra je iemand hebt gevonden (romantisch of vriendschappelijk) die je aandacht afleidt, je zult zien dat je je droombeeld ook steeds minder nodig zult hebben.
Je moet dan denk ik wel actief ruimte maken en je open stellen voor andere mensen, ook al is je droombeeld misschien in eerste instantie leuker. Je moet iemand natuurlijk nog leren kennen, je voelt je bij niemand vanaf het eerste begin helemaal vertrouwd en op je gemak. En zelfs daarna, ik heb ook vrienden (m/v) die ik leuker vind dan anderen, maar het is vind ik toch echt een extraatje, al die verschillende karakters.
Hoe ik liefde ervaar: ik denk ook dat er verschillende mensen zijn bij wie je zou passen. In mijn hoofd, theoretisch, kan ik me ook best nog wel voorstellen dat er mensen zijn met wie ik nóg beter zou matchen dan met mijn vriend, maar dat doet verder niet zo ter zake vind ik. Mijn vriend maakt mij helemaal gelukkig, en ik hem, meer kan je niet wensen, toch?
Vriend en ik hebben trouwens allebei al minimaal 1 relatie en +- 5 bedpartners gehad voordat we elkaar tegen kwamen en daar ben ik alleen maar blij om. We weten nu allebei waar we naar op zoek zijn in een persoon en in bed. Doet echt absoluut niets af aan je waarde als mens of als vrouw.
Ik denk ook dat je vooruitgang blokkeert door bij je droombeeld te blijven hangen.
Ik denk dat het niet realistisch is om te verwachten dat je hem zo maar uit je hoofd zet, maar misschien kun je wel ruimte maken in je leven om ook andere mensen te leren kennen en kan je proberen beetje bij beetje je focus te verleggen op echte mensen. Je hoeft niet meteen in te zetten op een relatie, een vriendschap er bij is ook leuk, toch?
Ik kan me voorstellen dat dat een eng idee is, maar: je kunt altijd nog terug. Je droombeeld gaat er niet met een ander vandoor. En het leuke is dat zodra je iemand hebt gevonden (romantisch of vriendschappelijk) die je aandacht afleidt, je zult zien dat je je droombeeld ook steeds minder nodig zult hebben.
Je moet dan denk ik wel actief ruimte maken en je open stellen voor andere mensen, ook al is je droombeeld misschien in eerste instantie leuker. Je moet iemand natuurlijk nog leren kennen, je voelt je bij niemand vanaf het eerste begin helemaal vertrouwd en op je gemak. En zelfs daarna, ik heb ook vrienden (m/v) die ik leuker vind dan anderen, maar het is vind ik toch echt een extraatje, al die verschillende karakters.
Hoe ik liefde ervaar: ik denk ook dat er verschillende mensen zijn bij wie je zou passen. In mijn hoofd, theoretisch, kan ik me ook best nog wel voorstellen dat er mensen zijn met wie ik nóg beter zou matchen dan met mijn vriend, maar dat doet verder niet zo ter zake vind ik. Mijn vriend maakt mij helemaal gelukkig, en ik hem, meer kan je niet wensen, toch?
Vriend en ik hebben trouwens allebei al minimaal 1 relatie en +- 5 bedpartners gehad voordat we elkaar tegen kwamen en daar ben ik alleen maar blij om. We weten nu allebei waar we naar op zoek zijn in een persoon en in bed. Doet echt absoluut niets af aan je waarde als mens of als vrouw.
donderdag 14 juni 2018 om 13:05
Beste... het is zo moeilijk dit te delen. Weet niet of iemand hierop nog reageert, maar dit is persoonlijk voor mij ook. Ik heb juist hetzelfde voor, maar intenser. Nee, geen waanbeelden, maar de gevoelens zijn zo heftig. Ik heb al zoveel geprobeerd om met anderen overweg te kunnen en door mijn verleden en nu heb ik zoveel verdriet dat ik me steeds eenzamer ben beginnen voelen. Ik praat met therapeuten en psychologen soms, maar ze kunnen mijn gedachten niet veranderen en blijven zeggen dat het nep. Dit 'denkbeeldig' persoon heeft me vooruit geholpen door de donkerste dagen in mijn leven in een omhelzing die ik al 6 jaar niet meer losgelaten heb. Ik was veertien toen deze persoon voor het eerst in mijn hoofd verscheen, hiervoor moest ik al mijn stress oplossen met alleen maar tekenen en elke dag rondrennen als een gek om tenminste te kunnen slapen.naevia schreef: ↑22-04-2014 23:55quote:apestaartje30 schreef op 22 april 2014 @ 23:42:
Nee ik kan het niet echt waarnemen. Ook al heb ik een heel levendige fantasie. Jij schreef eerder dat je fantasie van werkelijkheid kan onderscheiden. Kan jij het dan wel waarnemen? Of beeld je het je zo levendig in dat het net lijkt of je het kan waarnemen?
Ik ga hier niet voor naar een psycholoog omdat ik niet zonder zou willen. Als ik er over moet praten wordt het steeds minder ben ik bang. Mocht dat vanzelf gaan dan heeft het zo moeten zijn (bijvoorbeeld als ik een vriend heb).
Ik voel mij echter niet (meer) verdrietig en eenzaam. Wel ben ik alleen.
Nee ik kan het niet echt zien. Het zit puur in mijn hoofd. Daar kan ik hem wel zien, maar niet in de werkelijke ruimte waar ik ben.
Zoals nu b.v. zit ik op mijn kamer. Ik zou hem daar niet op mijn bed kunnen zien zitten. Ik moet altijd naar mijn hoofd toe om contact met hem te hebben.
Nu met deze persoon slaap ik veel beter en heb ik het gevoel die vervelende eenzaamheid niet te hebben. Ik zit op tekenschool, ga eens wandelen, iets drinken af en toe,... maar het is zo beperkt en afstandelijk, en het voelt alsof het niets meer betekent. Nooit een relatie gekend, en toch het gevoel van een gebroken hart en die leegte zonder deze persoon is bijzonder. Ik ben onlangs gekend met een hechtingsstoornis, maar ik had die vermoedelijk al toen ik kind was en toen had ik niet echt een denkbeeldig vriendje. gewoon een levendige fantastie die me elke dag wel uren bezighield. Een eigen denkwereldje die ik door wat dan ook niet weg krijg of weg wil hebben. Zo ben ik beginnen tekenen, ideeën zoeken, schrijven, zingen,... een stijl creeën die ik vroeger niet had en een identiteit. Zonder deze persoon ben ik niets, en dat mag heftig klinken, maar ik was op mijn twaalfde/dertien enorm depressief en had echt iets nodig.
Gamen en tekenen deed het al niet meer en babbelen ging zo moeizaam, nu nog altijd, tien jaar later. Ze geven de optie voor antidepressiva, maar ik wil geen zombie worden, sorry! Ik heb energie nodig en passie, en met die dingen ga ik zo saai worden, mensen mogen me nu al niet hebben door mijn dominante persoonlijkheid. Ik maar proberen om het goed te doen voor iemand, mezelf of niet, en altijd weer hetzelfde: ik doe het nooit goed. De enige die me dan geen kritiek geeft is deze denkbeeldige persoon, helaas. Of tenminste, niet zoals de anderen. de enige die intiem kan zijn en door wat ook probeert me te steunen. Want zelf kan ze me feitelijk haten, dus mijn droomwereld is geen roos wolkje, helemaal niet.
