Psyche
alle pijlers
Ik kan pester heel moeilijk achter me laten
vrijdag 16 juni 2017 om 18:32
Hoii! Wauw heel erg lang verhaal geworden, hartsikke bedankt als je hiervoor de moeite neemt!
Mij* in de titel, sorry!
Zoals de titel al zegt heb ik best wel moeite om mijn pester van vroeger achter me te laten. Ik ben namenlijk vanaf dat ik naar de middelbare (ik was 13 ongeveer) ging gepest door haar, zei was 'populair' en stookte al haar vrienden tegen mij op, dat was een hele grote groep. Ookal hadden ze nog nooit met mij gepraat, dat populaire meisje mocht mij niet dus zei mochten mij ook niet. Ik vond het al heel rot om naar school te gaan, dat meisje zat ook voor me in de klas en zat altijd nare opmerkingen te maken. Waardoor ik me nu niet meer gek door zou laten maken, maar als 13 jarig meisje sloeg ik dicht. Toen ik een keer boeken uit mijn locker pakte kwamen de populaire jongens naar mij toe en sloten mij op. Ik wou weg, ze werden agressief en ik werd vastgehouden. Nadat ik op de grond was gegooit, en nog wat heb geworsteld heb ik weg kunnen rennen. Ik heb mezelf opgesloten in de wc, ik kreeg daar een paniek aanval. En heb daar net zolang gezeten tot ik zeker wist dat ze weg waren. De jongens zijn daardoor een paar dagen geschorst geweest. Het verhaal ging natuurlijk rond dat zei niks hebben gedaan en ik alles heb verzonnen om ze te pakken, toen stond dat hele groepje nog meer tegen mij. Sinds toen durfde ik ook nooit meer mijn broodje op te eten in de pauze, gelijk als de bel ging sloot ik mezelf op in de wc. Ik zag hoeveel lol andere kinderen in mijn klas hadden met hun vrienden, lachten veel en deden leuke dingen na school. Ik was zo jaloers op hun.. Ik voelde me zo vreselijk eenzaam en anders dan de anderen. Ik wou weg. Echt lettelijk weg van alles. Ik was boos op mezelf, waarom is iedereen zo tegen mij? Ik haatte mezelf, ik verdiende het niet om te leven, om het leuk te hebben. Terwijl ik echt altijd vrolijk ben, voelde ik me toen erg depressief. Ik begon mezelf te snijden, ik begon met mezelf uit te hongeren en als ik had gegeten gooide ik het er gelijk weer uit. Als het getal op de weegschaal maar lager was dan die dag ervoor, had ik nog 1 ding dat ik wel goed kon. Ik ben van die school afgegaan maar die probemen had ik al zo ver ontwikkeld dat het niet vanzelf over ging. Op die andere school werd ik ook niet echt geaccepteerd, dit denk ook omdat ik veel terughoudender was. Nog steeds haatte ik mezelf, zelfmoord brieven inspireerde me nog steeds en ik wou ook nog altijd weg. Niet meer bestaan.
Ik ben gestopt met de havo en heb toen mijn vriend leren ontmoeten en ik ging naar het MBO, vanaf toen ging het beter met mij. Ik ben weer mezelf, altijd vrolijk! Heb weer plezier in het leven, vriendinnen en ik doe leuke dingen. Het eetprobleem en de zelfbeschadiging gingen niet zomaar over, ik heb mezelf sinds 2/3 jaar nooit meer gesneden. Maar het eetprobleem worstel ik nog elke dag mee. Ik heel heel erg last van mijn maag na al die jaren elke dag kotsen, en mijn tanden zijn ook niet meer mooi. Ik word zo erg boos als ik aan dat meisje denk die mij heeft gepest... Ik weet niet of het rechtvaardig is maar ik geef nog steeds aan haar de schuld, dat ik nog steeds moeite heb met nieuwe contacten maken, mijn eetprobleem, littekents, nog steeds paniek aanvallen en dat ik gestopt ben met havo. Waar ik heel veel spijt van heb. Ik heb haar bijna nooit meer gezien maar haar vriendinnen kom ik wel is tegen met uitgaan. Dan moet ik weer aan die tijd denken en voel ik me even rot.. Ik ben heel erg bang dat als ik haar dan tegenkom, ik haar zo aanvlieg. Helemaal met een drankje op. Ze heeft mij zo vreselijk veel pijn gedaan!! Ze weet het waarschijnlijk zelf niet eens. Alhoewel ik nu een heel leuk leven heb, kan ik het toch niet helemaal achter mij laten. Ik heb er nog nooit echt over gepraat, misschien is dat het? Ik wil ook een soortvan dat ze weet wat ze mij heeft aangedaan.. Maar ik denk dat ht nu nog weinig nut heeft, omdat ze nog dezelfde arrogante bitch is al vroeger. Zoals nu, ik moet een nieuwe MBO opleiding uitkiezen, terwijl ik het liest fysiotherapie op heb HBO deed, dankzei haar zal ikdat nooit kunnen doen! Weet iemand raad? Ik wil haar achter mij kunnen laten.
Mij* in de titel, sorry!
Zoals de titel al zegt heb ik best wel moeite om mijn pester van vroeger achter me te laten. Ik ben namenlijk vanaf dat ik naar de middelbare (ik was 13 ongeveer) ging gepest door haar, zei was 'populair' en stookte al haar vrienden tegen mij op, dat was een hele grote groep. Ookal hadden ze nog nooit met mij gepraat, dat populaire meisje mocht mij niet dus zei mochten mij ook niet. Ik vond het al heel rot om naar school te gaan, dat meisje zat ook voor me in de klas en zat altijd nare opmerkingen te maken. Waardoor ik me nu niet meer gek door zou laten maken, maar als 13 jarig meisje sloeg ik dicht. Toen ik een keer boeken uit mijn locker pakte kwamen de populaire jongens naar mij toe en sloten mij op. Ik wou weg, ze werden agressief en ik werd vastgehouden. Nadat ik op de grond was gegooit, en nog wat heb geworsteld heb ik weg kunnen rennen. Ik heb mezelf opgesloten in de wc, ik kreeg daar een paniek aanval. En heb daar net zolang gezeten tot ik zeker wist dat ze weg waren. De jongens zijn daardoor een paar dagen geschorst geweest. Het verhaal ging natuurlijk rond dat zei niks hebben gedaan en ik alles heb verzonnen om ze te pakken, toen stond dat hele groepje nog meer tegen mij. Sinds toen durfde ik ook nooit meer mijn broodje op te eten in de pauze, gelijk als de bel ging sloot ik mezelf op in de wc. Ik zag hoeveel lol andere kinderen in mijn klas hadden met hun vrienden, lachten veel en deden leuke dingen na school. Ik was zo jaloers op hun.. Ik voelde me zo vreselijk eenzaam en anders dan de anderen. Ik wou weg. Echt lettelijk weg van alles. Ik was boos op mezelf, waarom is iedereen zo tegen mij? Ik haatte mezelf, ik verdiende het niet om te leven, om het leuk te hebben. Terwijl ik echt altijd vrolijk ben, voelde ik me toen erg depressief. Ik begon mezelf te snijden, ik begon met mezelf uit te hongeren en als ik had gegeten gooide ik het er gelijk weer uit. Als het getal op de weegschaal maar lager was dan die dag ervoor, had ik nog 1 ding dat ik wel goed kon. Ik ben van die school afgegaan maar die probemen had ik al zo ver ontwikkeld dat het niet vanzelf over ging. Op die andere school werd ik ook niet echt geaccepteerd, dit denk ook omdat ik veel terughoudender was. Nog steeds haatte ik mezelf, zelfmoord brieven inspireerde me nog steeds en ik wou ook nog altijd weg. Niet meer bestaan.
Ik ben gestopt met de havo en heb toen mijn vriend leren ontmoeten en ik ging naar het MBO, vanaf toen ging het beter met mij. Ik ben weer mezelf, altijd vrolijk! Heb weer plezier in het leven, vriendinnen en ik doe leuke dingen. Het eetprobleem en de zelfbeschadiging gingen niet zomaar over, ik heb mezelf sinds 2/3 jaar nooit meer gesneden. Maar het eetprobleem worstel ik nog elke dag mee. Ik heel heel erg last van mijn maag na al die jaren elke dag kotsen, en mijn tanden zijn ook niet meer mooi. Ik word zo erg boos als ik aan dat meisje denk die mij heeft gepest... Ik weet niet of het rechtvaardig is maar ik geef nog steeds aan haar de schuld, dat ik nog steeds moeite heb met nieuwe contacten maken, mijn eetprobleem, littekents, nog steeds paniek aanvallen en dat ik gestopt ben met havo. Waar ik heel veel spijt van heb. Ik heb haar bijna nooit meer gezien maar haar vriendinnen kom ik wel is tegen met uitgaan. Dan moet ik weer aan die tijd denken en voel ik me even rot.. Ik ben heel erg bang dat als ik haar dan tegenkom, ik haar zo aanvlieg. Helemaal met een drankje op. Ze heeft mij zo vreselijk veel pijn gedaan!! Ze weet het waarschijnlijk zelf niet eens. Alhoewel ik nu een heel leuk leven heb, kan ik het toch niet helemaal achter mij laten. Ik heb er nog nooit echt over gepraat, misschien is dat het? Ik wil ook een soortvan dat ze weet wat ze mij heeft aangedaan.. Maar ik denk dat ht nu nog weinig nut heeft, omdat ze nog dezelfde arrogante bitch is al vroeger. Zoals nu, ik moet een nieuwe MBO opleiding uitkiezen, terwijl ik het liest fysiotherapie op heb HBO deed, dankzei haar zal ikdat nooit kunnen doen! Weet iemand raad? Ik wil haar achter mij kunnen laten.
anoniem_263167 wijzigde dit bericht op 16-06-2017 18:52
3.62% gewijzigd
vrijdag 16 juni 2017 om 18:41
vrijdag 16 juni 2017 om 18:49
Eens. Ik heb nu eindelijk het achter me kunnen laten, maar daar is jaren therapie voor nodig geweest.yourlocalhero schreef: ↑16-06-2017 18:41Absoluut over gaan praten met iemand.
Pesten laat diepe littekens achter, maar besef ook dat JIJ diegene bent die ze kan gladstrijken/lijmen.
(Geloof mij ik vecht hier ook nog elke dag ontzichtbaar tegen..en ik ben de gehele basisschool en middelbare school gepest)
vrijdag 16 juni 2017 om 18:54
Misschien heb je iets aan dit artikel vam jo emerson:
Anger as Fuel for Change
August 18, 2015 – Posted in: Personal Development, Relationships – Tags: anger, change, courage, creativity, growth, resentment
It’s a commonly held misconception in spiritual circles that anger is ‘wrong’ in some way. But is it?
I was taught by a wise friend that it’s OK and human to feel angry sometimes; that anger is a normal response in some situations. Anger can be a catalyst for creativity, courage and change!
What’s not OK is to allow that anger to become a resentment because when we resent someone we are then allowing what they did in the past to poison our present and our future. Deep resentments lead to family rifts, community unrest and global wars.
To resent something or someone is to re-feel what happened or what someone did. It’s allowing someone to live rent free in your head. It’s taking poison and expecting the other person to die… It’s a waste of your energy and the destruction of your peace of mind.
So, how can you stop your anger becoming a full blown resentment? Try this…
1. Acknowledge that you feel angry and ask yourself why.
2. Ask yourself what you can do (if anything) to change the situation.
3. Ask yourself what it is about that person that reminds you of yourself…
4. Let them go, wish them well (through gritted teeth if needs be), pray for them – whatever it takes to release them from your mind
5. Go about your day and repeat the above steps as often as you need to until you have peace
Anger can be a fuel for change. Resentment keeps you locked in old, unfulfilling, destructive cycles. It’s your choice.
Anger as Fuel for Change
August 18, 2015 – Posted in: Personal Development, Relationships – Tags: anger, change, courage, creativity, growth, resentment
It’s a commonly held misconception in spiritual circles that anger is ‘wrong’ in some way. But is it?
I was taught by a wise friend that it’s OK and human to feel angry sometimes; that anger is a normal response in some situations. Anger can be a catalyst for creativity, courage and change!
What’s not OK is to allow that anger to become a resentment because when we resent someone we are then allowing what they did in the past to poison our present and our future. Deep resentments lead to family rifts, community unrest and global wars.
To resent something or someone is to re-feel what happened or what someone did. It’s allowing someone to live rent free in your head. It’s taking poison and expecting the other person to die… It’s a waste of your energy and the destruction of your peace of mind.
So, how can you stop your anger becoming a full blown resentment? Try this…
1. Acknowledge that you feel angry and ask yourself why.
2. Ask yourself what you can do (if anything) to change the situation.
3. Ask yourself what it is about that person that reminds you of yourself…
4. Let them go, wish them well (through gritted teeth if needs be), pray for them – whatever it takes to release them from your mind
5. Go about your day and repeat the above steps as often as you need to until you have peace
Anger can be a fuel for change. Resentment keeps you locked in old, unfulfilling, destructive cycles. It’s your choice.
vrijdag 16 juni 2017 om 18:55
Wat een vervelende ervaring. Ik snap je probleem wel alleen denk ik dat je voor jezelf ook moet proberen verder te gaan met je leven, al dan niet met hulp. In jouw hoofd ben jij nog steeds bezig met dit meisje terwijl dit meisje niet bezig is met jou, integendeel. Ik snap je woede en je obsessie. Alleen bereik je er niets mee, behalve dat jij je nog rotter gaat voelen als je er in blijft hangen.
Ik ben ook ooit lang boos geweest op iemand en kon dat moeilijk loslaten. Te meer omdat de persoon in kwestie nogal 'ongrijpbaar' leek. Uiteindelijk moet je verder met je leven en dat heb jij in eigen hand. Dikke knuffel!
Ik ben ook ooit lang boos geweest op iemand en kon dat moeilijk loslaten. Te meer omdat de persoon in kwestie nogal 'ongrijpbaar' leek. Uiteindelijk moet je verder met je leven en dat heb jij in eigen hand. Dikke knuffel!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 16 juni 2017 om 19:06
Wat akelig dat je zo gepest bent. Hoe lang is het nu geleden? Ik ben ook gepest en heb net als jij veel last gehad van jaloezie en boosheid. Ik dacht altijd, zodra ik van de middelbare school ben, kan ik dit achter me laten en ga ik allemaal gave dingen doen. Maar de angst en onzekerheid nam ik natuurlijk gewoon mee. Dat heeft me hevig teleurgesteld en ik ben daarna door een paar zware jaren gegaan.
Ik heb het de pesters ook lang kwalijk genomen. Nu spelen die gedachten helemaal geen rol meer en ik zit nu na te denken wat daarbij heeft geholpen. Wat denk ik de kern is dat je je geen slachtoffer meer voelt, dat je ervaart dat jij je leven vorm kan geven. Ik vond (vind) het moeilijk om met teleurstellingen en afwijzingen om te gaan, omdat ik me dan weer minderwaardig voel. Maar anderzijds heb ik al veel mooie dingen bereikt. Ik heb studies gedaan waar ik heel gepassioneerd over ben. Ik ben van suffe baantjes langzaam maar zeker steeds een stukje verder gekomen, dichter in de buurt van mijn droombaan (die heb ik nog niet!). Dat geeft me zelfvertrouwen en een gevoel van trots. Ik denk dat ik het nu niet meer nodig heb om mezelf te troosten met boze gedachten over de pesters. Ik leef mijn eigen leven (waar ik me steeds meer in thuis voel) en zij spelen daar geen rol in.
Overigens werk ik nu op een middelbare school. Als ik zie hoe onbevangen sommige leerlingen daar rondlopen, vol lef en vreugde, dan vind ik dat mooi om te zien. Ik kan er ook nog wel een beetje verdrietig om worden, omdat ik dat heb gemist. Ook ben ik wel eens bang om gepest onder de leerlingen niet op te merken, waardoor ik niet kan voorkomen dat iemand zich net zo voelt als ik me heb gevoeld. Het blijft dus wel een gevoelig punt, maar daar vecht ik niet tegen. Zolang ik er niet in verdrink, laat ik het mezelf toe er af en toe nog eens over te mijmeren.
Ga zeker praten met iemand als je dat op dit moment niet doet! Misschien is een therapeut die ACT doet iets voor jou? Hier kun je bijvoorbeeld iets lezen over deze methode: https://nl.wikipedia.org/wiki/Acceptanc ... nt_therapy.
Ik heb het de pesters ook lang kwalijk genomen. Nu spelen die gedachten helemaal geen rol meer en ik zit nu na te denken wat daarbij heeft geholpen. Wat denk ik de kern is dat je je geen slachtoffer meer voelt, dat je ervaart dat jij je leven vorm kan geven. Ik vond (vind) het moeilijk om met teleurstellingen en afwijzingen om te gaan, omdat ik me dan weer minderwaardig voel. Maar anderzijds heb ik al veel mooie dingen bereikt. Ik heb studies gedaan waar ik heel gepassioneerd over ben. Ik ben van suffe baantjes langzaam maar zeker steeds een stukje verder gekomen, dichter in de buurt van mijn droombaan (die heb ik nog niet!). Dat geeft me zelfvertrouwen en een gevoel van trots. Ik denk dat ik het nu niet meer nodig heb om mezelf te troosten met boze gedachten over de pesters. Ik leef mijn eigen leven (waar ik me steeds meer in thuis voel) en zij spelen daar geen rol in.
Overigens werk ik nu op een middelbare school. Als ik zie hoe onbevangen sommige leerlingen daar rondlopen, vol lef en vreugde, dan vind ik dat mooi om te zien. Ik kan er ook nog wel een beetje verdrietig om worden, omdat ik dat heb gemist. Ook ben ik wel eens bang om gepest onder de leerlingen niet op te merken, waardoor ik niet kan voorkomen dat iemand zich net zo voelt als ik me heb gevoeld. Het blijft dus wel een gevoelig punt, maar daar vecht ik niet tegen. Zolang ik er niet in verdrink, laat ik het mezelf toe er af en toe nog eens over te mijmeren.
Ga zeker praten met iemand als je dat op dit moment niet doet! Misschien is een therapeut die ACT doet iets voor jou? Hier kun je bijvoorbeeld iets lezen over deze methode: https://nl.wikipedia.org/wiki/Acceptanc ... nt_therapy.
vrijdag 16 juni 2017 om 19:07
Wat een rot ervaring en dat jarenlang! 
Ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar voor jezelf denk ik dat je het echt een plekje moet gaan geven. Daar ben je nu eigenlijk al mee begonnen door het verhaal hier te delen. Misschien is het handig om ook eens met een professional erover te praten?
Je schrijft dat je graag een HBO opleiding wilt doen, maar nu MBO doet en daardoor nooit de studie van je dromen kunt doen. Dat is natuurlijk zuur als dat echt zo is, maar kun je vanuit MBO niet gewoon doorstromen naar HBO? Duurt misschien wat langer, maar dat maakt toch niet uit?
Ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar voor jezelf denk ik dat je het echt een plekje moet gaan geven. Daar ben je nu eigenlijk al mee begonnen door het verhaal hier te delen. Misschien is het handig om ook eens met een professional erover te praten? Je schrijft dat je graag een HBO opleiding wilt doen, maar nu MBO doet en daardoor nooit de studie van je dromen kunt doen. Dat is natuurlijk zuur als dat echt zo is, maar kun je vanuit MBO niet gewoon doorstromen naar HBO? Duurt misschien wat langer, maar dat maakt toch niet uit?
vrijdag 16 juni 2017 om 19:13
Ga het pesten verwerken, zoek hulp. Zelf ben ik jaren geleden op de lagere en een gedeelte van de middelbare gepest geweest. Daarna de pester op zijn bek geslagen. Uiteindelijk naar de andere middelbare ook gegaan en daar had ik de tijd van mijn leven.
Je kan je pester niet verwijten dat je niet op het hbo zit, die keuze heb jezelf gemaakt. Je kan je pester ook niet verwijten dat je een eetstoornis hebt gehad en je tanden er niet meer eruit zien. (En nee, ik neem het niet op voor de pester want ik keur dat niet goed). Maar je kan er nu wel voor kiezen om aan je problemen te werken, jezelf een schop onder je kont te geven en iets van het leven te maken.
Je kan je pester niet verwijten dat je niet op het hbo zit, die keuze heb jezelf gemaakt. Je kan je pester ook niet verwijten dat je een eetstoornis hebt gehad en je tanden er niet meer eruit zien. (En nee, ik neem het niet op voor de pester want ik keur dat niet goed). Maar je kan er nu wel voor kiezen om aan je problemen te werken, jezelf een schop onder je kont te geven en iets van het leven te maken.
vrijdag 16 juni 2017 om 19:13
Ook heel herkenbaar. Ben ook mijn hele basisschool en middelbareschool periode gepest. Ik loop ook nog altijd tegen de gevolgen hiervan aan.yourlocalhero schreef: ↑16-06-2017 18:41Absoluut over gaan praten met iemand.
Pesten laat diepe littekens achter, maar besef ook dat JIJ diegene bent die ze kan gladstrijken/lijmen.
(Geloof mij ik vecht hier ook nog elke dag ontzichtbaar tegen..en ik ben de gehele basisschool en middelbare school gepest)
Heeft het praten met andere jou hierbij geholpen? Hoe ga jij de strijd aan? Ben ik eigelijk heel benieuwd naar.
vrijdag 16 juni 2017 om 19:45
Exact. Je hebt het pesten en jouw eigen reactie. Op dat eerste had je geen invloed, op dat tweede wèl. Je was machteloos tegen het pesten, wat is er nu dan mooier dan te leren hoe je wel die macht / kracht hebt om je eigen keuzes te maken?Tulpje25 schreef: ↑16-06-2017 19:13Je kan je pester niet verwijten dat je niet op het hbo zit, die keuze heb jezelf gemaakt. Je kan je pester ook niet verwijten dat je een eetstoornis hebt gehad en je tanden er niet meer eruit zien. (En nee, ik neem het niet op voor de pester want ik keur dat niet goed). Maar je kan er nu wel voor kiezen om aan je problemen te werken, jezelf een schop onder je kont te geven en iets van het leven te maken.
anoniem_278747 wijzigde dit bericht op 16-06-2017 20:31
0.14% gewijzigd
vrijdag 16 juni 2017 om 20:02
Bah, wat een verschrikkelijke tijd moet jij hebben gehad op die school. Walgelijk dat er zulke gestoorde pesters bestaan, pesten zou uitgeroeid moeten worden, het is zo ziek!!
Je lijkt me een lieve meid, iemand die zelf amper in staat is een ander pijn te doen. Bovendien ben je sterk: je bent er nog steeds en je knokt jezelf nu alweer een weg naar boven.
Weet je...het mooiste zou zijn als je het gedrocht eens een keer ongezouten de waarheid zou kunnen vertellen, volledig in je kracht. Je zou haar volledig omver moeten blazen zodat ze nergens meer is en daar hopelijk een les voor de rest van haar leven uit trekt.
Wat jij zegt...dat je bang bent dat je haar aan zou vliegen in het uitgaansleven....een volstrekt normale, in mijn ogen gezonde gedachte. Eigenlijk zou je het gewoon moeten doen: "Hier kreng, dit heb je nog van mij tegoed!!" Een keiharde rechtse op haar kaak terwijl je een pluk haar uit haar kop trekt en haar met een schop tegen haar benen tegen de vlakte werkt. Terwijl het misbaksel daar ligt blaas je tegen je handpalmen en dan stap je weg.
Nee....ik bedoel dit niet cynisch. Eigenlijk vind ik dat je het zou moeten doen. Maar goed...geweld wordt bestraft.
Al wordt het gebruikt tegen degene die jou een belangrijk stuk jeugd heeft afgenomen.
Maar haar op niet mis verstane wijze de waarheid vertellen ...waarom niet?
En wat anderen ook al typten: misschien moet je je trauma verwerken met hulp van een specialist.
Ik kreeg echter een heel andere inval toen ik je verhaal las!
Je lijkt me een lieve meid, iemand die zelf amper in staat is een ander pijn te doen. Bovendien ben je sterk: je bent er nog steeds en je knokt jezelf nu alweer een weg naar boven.
Weet je...het mooiste zou zijn als je het gedrocht eens een keer ongezouten de waarheid zou kunnen vertellen, volledig in je kracht. Je zou haar volledig omver moeten blazen zodat ze nergens meer is en daar hopelijk een les voor de rest van haar leven uit trekt.
Wat jij zegt...dat je bang bent dat je haar aan zou vliegen in het uitgaansleven....een volstrekt normale, in mijn ogen gezonde gedachte. Eigenlijk zou je het gewoon moeten doen: "Hier kreng, dit heb je nog van mij tegoed!!" Een keiharde rechtse op haar kaak terwijl je een pluk haar uit haar kop trekt en haar met een schop tegen haar benen tegen de vlakte werkt. Terwijl het misbaksel daar ligt blaas je tegen je handpalmen en dan stap je weg.
Nee....ik bedoel dit niet cynisch. Eigenlijk vind ik dat je het zou moeten doen. Maar goed...geweld wordt bestraft.
Al wordt het gebruikt tegen degene die jou een belangrijk stuk jeugd heeft afgenomen.
Maar haar op niet mis verstane wijze de waarheid vertellen ...waarom niet?
En wat anderen ook al typten: misschien moet je je trauma verwerken met hulp van een specialist.
Ik kreeg echter een heel andere inval toen ik je verhaal las!
vrijdag 16 juni 2017 om 20:30
Ja heel herkenbaar,
Ben ook jaren gepest op de lagere, en middelbare school,
Maar dat was tijdelijk afgelopen toen ik naar het hoger onderwijs ging,
Er ging een wereld voor me open, het was echt een fijne opleiding, met leuke mensen die daar naartoe kwamen om iets te leren, ipv hun tijd uit te zitten, en zich druk te maken om anderen, ik denk dat ik daar echt weer ben opgebloeid, en eindelijk mezelf kon leren zijn.
Heb daar ook hele leuke vriendschappen aan overgehouden, en dat heeft me geholpen, om de ellende van daarvoor te relativeren.
Niet iedereen is dus rot, en als iemand eens rot tegen me deed, hoefde dat niet aan mij te liggen, dat kan ook aan de ander liggen.
Later op verschillende plekken gewerkt, en een plek zal ik nooit vergeten, dat was de hel, als dat al bestaat.
Ik heb daar minstens 10 jaar nog nachtmerries van gehad, de reden was niet eens persoonlijk, maar omdat ik een vrouw ben, dat hoorde daar niet, en ik moest dus oprotten.
Dat werd na een aantal gesprekken en onderzoek wel duidelijk.
Alles waar ik zo hard voor had gewerkt, heb ik toen achtergelaten, en zag pas jaren laten hoe belachelijk het eigenlijk was, dat iemand het zo voor je kan verzieken dat je iets opgeeft waar je zo hard voor hebt gewerkt, maar ik was het gewoon zo ongelooflijk zat.
Daarna is eigenlijk alles heel normaal geworden, ik kreeg leuke banen, prima collega's en zo ging het door.
Heel af en toe, heb ik nog wel dat onzekere gevoel, want gepest worden kan veel schade aanrichten, ik heb heel lang het idee gehad, dat ik op eieren moest lopen, zodat mensen me maar leuk genoeg zouden vinden.
Uiteindelijk ben ik in therapie gegaan, en dat heeft me echt geholpen.
Inmiddels ben ik er wel achter, dat het eigenlijk geen ene moer uitmaakt wat je doet, mensen zijn zoals ze zijn, en doen waar ze zin in hebben, en mensen zijn verantwoordelijk voor hun eigen gedrag, jij of ik, hebben geen invloed op hoe iemand jou behandelt, dus probeer dat los te laten,
Als iemand je klote behandelt, en je hebt echt niks raars gedaan, of je hebt iemand echt niks geflikt, ga er maar vanuit, dat die gewoon gestoord is, en er lopen een hoop gestoorde mensen rond, geloof me maar.
Ik ga nu al wat jaren mee, en weet ongeveer wel hoe te reageren op verschillende types, heel veel mensen interesseren me niet eens meer, ze voegen gewoon niks toe, mensen die ronduit klote tegen me doen, (als ze dat al doen), negeer ik gewoon, die verslijt ik voor gestoord, en daar is het mee klaar.
En ik heb geen last van ze, ik ben altijd vriendelijk, en daar hou ik het bij.
En eigenlijk besef ik nu pas, dat wat anderen doen, of hoe een ander mij behandelt, niets zegt over wie of wat ik ben, daar heb je nooit controle over, dus laat dat los.
Ik heb dat op zowel positieve als negatieve manieren gemerkt.
Ik snap heel goed, dat je denkt, dat het aan jezelf ligt, je gaat aan jezelf twijfelen, je gaat uit van je eigen waarden en normen, jij zou waarschijnlijk uit jezelf nooit een ander zomaar een rotgevoel geven of pesten, dus misschien vertrouw jij erop, dat iedereen op die manier met andere mensen omgaat, dat is aan de ene kant heel erg mooi, want dat laat zien, dat jij dus geen etterbak bent.
maar daar gaat het dus mis.
Het probleem is, dat jij anderen ziet vanuit jouw waarden en normen, dus als iemand rot tegen je doet, denk jij waarschijnlijk dat het aan jou ligt, dat je misschien iets verkeerds doet, en dat jij dat kutgedrag hebt verdient.
Dat is dus niet zo.
Hoe sneller je gaat beseffen dat sommige mensen gewoon ronduit kut zijn, en anderen juist weer niet, kun je je misschien beter wapenen tegen dat rotgevoel, en kun je het misschien beter loslaten.
HET IS NIET PERSOONLIJK, knoop dat in je oren, mensen die pesten of rot doen, zijn zelf verantwoordelijk voor wat zij doen, jij niet.
Laat dat dus los.
Ben ook jaren gepest op de lagere, en middelbare school,
Maar dat was tijdelijk afgelopen toen ik naar het hoger onderwijs ging,
Er ging een wereld voor me open, het was echt een fijne opleiding, met leuke mensen die daar naartoe kwamen om iets te leren, ipv hun tijd uit te zitten, en zich druk te maken om anderen, ik denk dat ik daar echt weer ben opgebloeid, en eindelijk mezelf kon leren zijn.
Heb daar ook hele leuke vriendschappen aan overgehouden, en dat heeft me geholpen, om de ellende van daarvoor te relativeren.
Niet iedereen is dus rot, en als iemand eens rot tegen me deed, hoefde dat niet aan mij te liggen, dat kan ook aan de ander liggen.
Later op verschillende plekken gewerkt, en een plek zal ik nooit vergeten, dat was de hel, als dat al bestaat.
Ik heb daar minstens 10 jaar nog nachtmerries van gehad, de reden was niet eens persoonlijk, maar omdat ik een vrouw ben, dat hoorde daar niet, en ik moest dus oprotten.
Dat werd na een aantal gesprekken en onderzoek wel duidelijk.
Alles waar ik zo hard voor had gewerkt, heb ik toen achtergelaten, en zag pas jaren laten hoe belachelijk het eigenlijk was, dat iemand het zo voor je kan verzieken dat je iets opgeeft waar je zo hard voor hebt gewerkt, maar ik was het gewoon zo ongelooflijk zat.
Daarna is eigenlijk alles heel normaal geworden, ik kreeg leuke banen, prima collega's en zo ging het door.
Heel af en toe, heb ik nog wel dat onzekere gevoel, want gepest worden kan veel schade aanrichten, ik heb heel lang het idee gehad, dat ik op eieren moest lopen, zodat mensen me maar leuk genoeg zouden vinden.
Uiteindelijk ben ik in therapie gegaan, en dat heeft me echt geholpen.
Inmiddels ben ik er wel achter, dat het eigenlijk geen ene moer uitmaakt wat je doet, mensen zijn zoals ze zijn, en doen waar ze zin in hebben, en mensen zijn verantwoordelijk voor hun eigen gedrag, jij of ik, hebben geen invloed op hoe iemand jou behandelt, dus probeer dat los te laten,
Als iemand je klote behandelt, en je hebt echt niks raars gedaan, of je hebt iemand echt niks geflikt, ga er maar vanuit, dat die gewoon gestoord is, en er lopen een hoop gestoorde mensen rond, geloof me maar.
Ik ga nu al wat jaren mee, en weet ongeveer wel hoe te reageren op verschillende types, heel veel mensen interesseren me niet eens meer, ze voegen gewoon niks toe, mensen die ronduit klote tegen me doen, (als ze dat al doen), negeer ik gewoon, die verslijt ik voor gestoord, en daar is het mee klaar.
En ik heb geen last van ze, ik ben altijd vriendelijk, en daar hou ik het bij.
En eigenlijk besef ik nu pas, dat wat anderen doen, of hoe een ander mij behandelt, niets zegt over wie of wat ik ben, daar heb je nooit controle over, dus laat dat los.
Ik heb dat op zowel positieve als negatieve manieren gemerkt.
Ik snap heel goed, dat je denkt, dat het aan jezelf ligt, je gaat aan jezelf twijfelen, je gaat uit van je eigen waarden en normen, jij zou waarschijnlijk uit jezelf nooit een ander zomaar een rotgevoel geven of pesten, dus misschien vertrouw jij erop, dat iedereen op die manier met andere mensen omgaat, dat is aan de ene kant heel erg mooi, want dat laat zien, dat jij dus geen etterbak bent.
maar daar gaat het dus mis.
Het probleem is, dat jij anderen ziet vanuit jouw waarden en normen, dus als iemand rot tegen je doet, denk jij waarschijnlijk dat het aan jou ligt, dat je misschien iets verkeerds doet, en dat jij dat kutgedrag hebt verdient.
Dat is dus niet zo.
Hoe sneller je gaat beseffen dat sommige mensen gewoon ronduit kut zijn, en anderen juist weer niet, kun je je misschien beter wapenen tegen dat rotgevoel, en kun je het misschien beter loslaten.
HET IS NIET PERSOONLIJK, knoop dat in je oren, mensen die pesten of rot doen, zijn zelf verantwoordelijk voor wat zij doen, jij niet.
Laat dat dus los.
vrijdag 16 juni 2017 om 20:39
Absoluut waar Iemand! Mooi geschreven!
Er zijn veel mensen die simpelweg niet aardig zijn. Die niet goed zijn voor jou en misschien ook niet voor anderen.
Mooi dat je dergelijk gedrag zo van je af kunt schudden. Ik leer dat ook steeds meer, maar vaak lukt het me niet. Dan pieker ik er toch over. Zinloos, sommige mensen zijn zo.
TO is nog hartstikke jong, ik vind het meesterlijk hoe ze nu al in het leven staat. Wat een kracht!
Er zijn veel mensen die simpelweg niet aardig zijn. Die niet goed zijn voor jou en misschien ook niet voor anderen.
Mooi dat je dergelijk gedrag zo van je af kunt schudden. Ik leer dat ook steeds meer, maar vaak lukt het me niet. Dan pieker ik er toch over. Zinloos, sommige mensen zijn zo.
TO is nog hartstikke jong, ik vind het meesterlijk hoe ze nu al in het leven staat. Wat een kracht!
vrijdag 16 juni 2017 om 20:41
Op de basisschool ben ik ook jarenlang gepest. Omdat ik zelf best een witte huid heb. Werd ik altijd voor bleekscheet , spook enz uitgemaakt. Daardoor maak ik mij altijd erg druk als het zomer is. Iedereen wordt poepie bruin. En ik heel langzaam. Gelukkig heb k dat iets meer los kunnen laten. Maar het is altijd lastig. Opgevend moment was er een reünie van de basisschool. Na veel twijfelen ben k toch gegaan. En deden ze allemaal heel erg aardig enz. Dus in mijn hoofd bedenk k elke keer maar dat het jaloezie was (ook al was dat misschien niet zo) die onzekerheid blijft helaas
Daarnaast snap ik niet waarom je zegt dat je geen hbo fysiotherapie kan doen? Ik heb ook eerst mbo gedaan en daarna hbo... dus je kan alsnog fysiotherapie gaan doen als je dat echt wilt
Daarnaast snap ik niet waarom je zegt dat je geen hbo fysiotherapie kan doen? Ik heb ook eerst mbo gedaan en daarna hbo... dus je kan alsnog fysiotherapie gaan doen als je dat echt wilt
vrijdag 16 juni 2017 om 20:46
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Spijt!_(film)
Misschien heb je wat aan een film over het onderwerp pesten.
Bovenstaande link gaat over de Nederlandse film Spijt.
Misschien heb je wat aan een film over het onderwerp pesten.
Bovenstaande link gaat over de Nederlandse film Spijt.
vrijdag 16 juni 2017 om 21:36
Het praten zelf heeft niet zoveel op zichzelf gedaan, althans niet met de psych, maar schrijven wel en praten met mijn directe omgeving ook.
Ik ben ook heel erg standvastig als ik gepest merk in mijn omgeving steek ik er een stokje voor en laat ik mensen kennis maken met diegene die zij pesten en andersom. Door te laten zien hoe iemand is kunnen mensen vaak meer begrip voor elkaar opbrengen. Pesten zit vaak in de angst voor het onwetende of de onwil en vooroordelen.
Tot op de dag van vandaag weet ik niet waarom ik werd gepest, maar het komt niet meer voor.
vrijdag 16 juni 2017 om 22:01
Ik ben net als jij ook gepest op de middelbare school. Was ook een erg nare ervaring die twee jaar aanhield. Hierna werd het iets beter, en toen ik naar het MBO ging ontmoette ik leuke mensen die mijn interesses deelden en kon ik eindelijk mijzelf zijn. Ik had ook moeite met loslaten van de pesters. Sommigen hebben me geprobeerd toe te voegen op social media en ik heb ze altijd gelijk geblokkeerd.
Ik ben er lang kwaad over gebleven maar pas las ik een quote in een engels boek van actrice Mindy Kaling: "What I’ve noticed is that almost no one who was a big star in high school is also big star later in life. For us overlooked kids, it’s so wonderfully fair.”
En dat valt mij ook wel op. Alle mensen die mij pestten zijn er niet erg goed vanaf gekomen en met mij gaat het nu beter dan ooit. Probeer, hoe lastig het ook is, je verleden te laten gaan, want je kunt het niet veranderen. Focus op je toekomst en maak van jezelf de beste versie die je kan zijn!
(sorry als ik als dr Phil klink haha.)
Ook een tip: Ik sport momenteel veel en kan hier al mijn frustraties in kwijt, en ik word er ook nog eens mooier van. Het heeft mij heel erg geholpen, misschien jou ook wel
Ik ben er lang kwaad over gebleven maar pas las ik een quote in een engels boek van actrice Mindy Kaling: "What I’ve noticed is that almost no one who was a big star in high school is also big star later in life. For us overlooked kids, it’s so wonderfully fair.”
En dat valt mij ook wel op. Alle mensen die mij pestten zijn er niet erg goed vanaf gekomen en met mij gaat het nu beter dan ooit. Probeer, hoe lastig het ook is, je verleden te laten gaan, want je kunt het niet veranderen. Focus op je toekomst en maak van jezelf de beste versie die je kan zijn!
(sorry als ik als dr Phil klink haha.)
Ook een tip: Ik sport momenteel veel en kan hier al mijn frustraties in kwijt, en ik word er ook nog eens mooier van. Het heeft mij heel erg geholpen, misschien jou ook wel
zaterdag 17 juni 2017 om 00:14
Ik ben ook gepest op de basisschool en middelbare school, zowel om mijn uiterlijk als omdat ik nogal verlegen en dus stil was.
Bij mij was het niet fysiek zoals bij jou, ik begrijp zeker dat dat erg traumatisch voor je is geweest (ingesloten en niet weg kunnen).
Dat lijkt me erg eng.
Ik viel op de middelbare school eigenlijk meteen buiten de groep en was dus altijd alleen. Dat is eigenlijk 6 jaar zo gebleven. Ik heb me vreselijk gevoeld en ik werd erg onzeker en bang voor wat andere leerlingen over mij dachten. Toen ik naar de universiteit ging merkte ik dat mijn studiegenoten anders met me omgingen, gewoon als een gelijkwaardig persoon. Daar moest ik erg aan wennen. Tot eind in de twintig heb ik echt nog wel last gehad van het pesten, vooral van mijn onzekerheid, dingen niet durven, bang voor de mening van anderen, weinig zelfvertrouwen etc. De laatste jaren gaat het beter en denk ik er minder aan. Wel voel ik me nog steeds iets minder dan anderen en heb ik weinig zelfvertrouwen en daar heb ik regelmatig last van (maar gelukkig niet altijd meer).
Ik ben een keer op een selectiedag voor een vacature één van de vroegere pesters tegen gekomen. Ze deed heel normaal en was zelfs geïnteresseerd in mij. Ik heb niet lang met haar gepraat, omdat ik het hypocriet vond dat ze mij nu opeens wel zag staan. Waarschijnlijk kon ze zich het pesten niet eens meer herinneren. Boos worden op je pesters heeft daarom denk ik ook geen zin, maar ik ben ook niet geïnteresseerd in ze.
Ik denk dat het bij jou ook wel slijt, maar als je er erg veel last van hebt en ook vanwege je eetproblemen, is het misschien wel goed om een keer een afspraak met een maatschappelijk werker of psycholoog te maken. En ga dingen doen die je leuk vindt en waar je goed in bent. Zo werk je ook aan je zelfvertrouwen. Zo is het ook voor je opleiding, kies iets wat je leuk vindt en ga desnoods via het mbo naar het hbo. Ik heb altijd wel respect voor mensen die onderaan begonnen zijn en hogerop zijn geklommen. Daar is veel doorzettingsvermogen voor nodig en dat vind ik knap!
Bij mij was het niet fysiek zoals bij jou, ik begrijp zeker dat dat erg traumatisch voor je is geweest (ingesloten en niet weg kunnen).
Dat lijkt me erg eng.
Ik viel op de middelbare school eigenlijk meteen buiten de groep en was dus altijd alleen. Dat is eigenlijk 6 jaar zo gebleven. Ik heb me vreselijk gevoeld en ik werd erg onzeker en bang voor wat andere leerlingen over mij dachten. Toen ik naar de universiteit ging merkte ik dat mijn studiegenoten anders met me omgingen, gewoon als een gelijkwaardig persoon. Daar moest ik erg aan wennen. Tot eind in de twintig heb ik echt nog wel last gehad van het pesten, vooral van mijn onzekerheid, dingen niet durven, bang voor de mening van anderen, weinig zelfvertrouwen etc. De laatste jaren gaat het beter en denk ik er minder aan. Wel voel ik me nog steeds iets minder dan anderen en heb ik weinig zelfvertrouwen en daar heb ik regelmatig last van (maar gelukkig niet altijd meer).
Ik ben een keer op een selectiedag voor een vacature één van de vroegere pesters tegen gekomen. Ze deed heel normaal en was zelfs geïnteresseerd in mij. Ik heb niet lang met haar gepraat, omdat ik het hypocriet vond dat ze mij nu opeens wel zag staan. Waarschijnlijk kon ze zich het pesten niet eens meer herinneren. Boos worden op je pesters heeft daarom denk ik ook geen zin, maar ik ben ook niet geïnteresseerd in ze.
Ik denk dat het bij jou ook wel slijt, maar als je er erg veel last van hebt en ook vanwege je eetproblemen, is het misschien wel goed om een keer een afspraak met een maatschappelijk werker of psycholoog te maken. En ga dingen doen die je leuk vindt en waar je goed in bent. Zo werk je ook aan je zelfvertrouwen. Zo is het ook voor je opleiding, kies iets wat je leuk vindt en ga desnoods via het mbo naar het hbo. Ik heb altijd wel respect voor mensen die onderaan begonnen zijn en hogerop zijn geklommen. Daar is veel doorzettingsvermogen voor nodig en dat vind ik knap!
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zaterdag 17 juni 2017 om 08:19
Lieve to je hebt veel meegemaakt ik ook.ga hulp zoeken! Dit gaat zeker helpen om het los te laten ik ben zelf ook gepest als kind door een populair meisje wat achteraf gewoon een probleem kind uit een tehuis bleek te zijn. En wat betreft de opleidinf fysio waarom zou je dat niet meer kunnen doen? Met mbo 4 kun je er naar toe stromen. Geef nooit je dromen op!
zaterdag 17 juni 2017 om 08:23
Dat is zo. En dat heb ik ook heel erg gevonden. Ik gun het je zo om het pesten achter je te kunnen laten. Geloof me, het kan. Alleen zonder hulp was het me niet gelukt.yourlocalhero schreef: ↑16-06-2017 18:57En pesters zullen nooit wat door hebben, dat vind ik vanuit eigen perspectief nog het ergste.
zaterdag 17 juni 2017 om 08:42
Meestal worden mensen gepest omdat het kan.
Omdat ze niet genoeg hun grenzen aangeven.
Omdat ze niet snappen dat het een spel van dominantie is.
Omdat ze graag te aardig gevonden willen worden.
Omdat ze leuk, lief en netjes zijn en vriendelijk.
Allemaal mooie en goede eigenschappen, maar helaas testen anderen continu je grenzen uit en als je ze niet tijdig aangeeft gaan ze over je heen lopen omdat dat kan.
Het groepsgedrag versterkt het probleem zodat er soms geen weg meer terug is...of lijkt te zijn.
Het slachtoffer begrijpt niet dat het net is als bij honden; angst en onzekerheid wekken angst en agressiviteit op.
Niet meer bang zijn voor afwijzing is natuurlijk te makkelijk gezegd en al helemaal als er fysiek geweld aan te pas komt.
Fysiek geweld is overigens al lang geen pesten meer, dat heet dan mishandeling en dat moet soms met geweld worden gestopt.
Ik weet nog die keer dat mijn broertje het zat was, een flinke bezem pakte en zijn pestkoppen ermee te lijf ging.
Hij is daarna nooit meer gepest.
Terugbekken, terugslaan ja...allemaal doen!
Ze bleven mij ook pesten omdat ik niets terug durfde te doen, omdat mijn ouders zeiden dat ik dat niet mocht doen. Mij niet mocht verlagen tot hun niveau...nou...mijn ouders hadden het duizendmaal mis!
Het is gewoon een stom spelletje en je moet voor jezelf opkomen, laat het niet gebeuren.
Verzamel desnoods een kleine knokploeg als je zelf lichamelijk wordt mishandeld (wat dus geen pesten meer is ) en zorg dat zij die niet willen horen dan maar voelen.
Dan zal het gauw zijn afgelopen.
Vraag je nooit af waarom zij jou misschien niet aardig vinden. Respect dwing je af, dat krijg je niet cadeau en mensen kunnen je pas aardig gaan vinden, pas echt gaan vertrouwen zodra jij je tanden durft te laten zien.
Dan pas weten ze wie je bent, waarvoor je staat en dan pas houdt het op.
Helaas is het voor to nu een beetje laat. Iemand had voor haar op moeten komen toen zij het zelf niet kon. Iemand had haar moeten leren hoe ze er mee om kon gaan.
Maar ik ben zelf ook gepest omdat ik te lief wilde zijn.
Dus bedenk: ze verdienen al je liefde niet, die willen ze ook niet, want ze willen grenzen. Ze willen geen onzekerheid van je, ze wilen dat je iets terug doet.
Dus: leer je kinderen nooit om zo timide en meegaand te zijn.
Leer je kinderen dominantie.
Leer het jezelf alsnog.
Spreek met jezelf af hoe je nu over jezelf denkt. Met zelfrespect en dat je leuk en aardig bent, ook als je je als een bitch gedraagt.
Wordt af en toe een bitch, dat is leuk, goed en gezond.
Laat anderen maar eens af en toe het onderspit delven. Vindt jezelf geweldig en handel daarnaar, dan ga je het uiteindelijk vanbinnen ook geloven.
Bstrong.
Omdat ze niet genoeg hun grenzen aangeven.
Omdat ze niet snappen dat het een spel van dominantie is.
Omdat ze graag te aardig gevonden willen worden.
Omdat ze leuk, lief en netjes zijn en vriendelijk.
Allemaal mooie en goede eigenschappen, maar helaas testen anderen continu je grenzen uit en als je ze niet tijdig aangeeft gaan ze over je heen lopen omdat dat kan.
Het groepsgedrag versterkt het probleem zodat er soms geen weg meer terug is...of lijkt te zijn.
Het slachtoffer begrijpt niet dat het net is als bij honden; angst en onzekerheid wekken angst en agressiviteit op.
Niet meer bang zijn voor afwijzing is natuurlijk te makkelijk gezegd en al helemaal als er fysiek geweld aan te pas komt.
Fysiek geweld is overigens al lang geen pesten meer, dat heet dan mishandeling en dat moet soms met geweld worden gestopt.
Ik weet nog die keer dat mijn broertje het zat was, een flinke bezem pakte en zijn pestkoppen ermee te lijf ging.
Hij is daarna nooit meer gepest.
Terugbekken, terugslaan ja...allemaal doen!
Ze bleven mij ook pesten omdat ik niets terug durfde te doen, omdat mijn ouders zeiden dat ik dat niet mocht doen. Mij niet mocht verlagen tot hun niveau...nou...mijn ouders hadden het duizendmaal mis!
Het is gewoon een stom spelletje en je moet voor jezelf opkomen, laat het niet gebeuren.
Verzamel desnoods een kleine knokploeg als je zelf lichamelijk wordt mishandeld (wat dus geen pesten meer is ) en zorg dat zij die niet willen horen dan maar voelen.
Dan zal het gauw zijn afgelopen.
Vraag je nooit af waarom zij jou misschien niet aardig vinden. Respect dwing je af, dat krijg je niet cadeau en mensen kunnen je pas aardig gaan vinden, pas echt gaan vertrouwen zodra jij je tanden durft te laten zien.
Dan pas weten ze wie je bent, waarvoor je staat en dan pas houdt het op.
Helaas is het voor to nu een beetje laat. Iemand had voor haar op moeten komen toen zij het zelf niet kon. Iemand had haar moeten leren hoe ze er mee om kon gaan.
Maar ik ben zelf ook gepest omdat ik te lief wilde zijn.
Dus bedenk: ze verdienen al je liefde niet, die willen ze ook niet, want ze willen grenzen. Ze willen geen onzekerheid van je, ze wilen dat je iets terug doet.
Dus: leer je kinderen nooit om zo timide en meegaand te zijn.
Leer je kinderen dominantie.
Leer het jezelf alsnog.
Spreek met jezelf af hoe je nu over jezelf denkt. Met zelfrespect en dat je leuk en aardig bent, ook als je je als een bitch gedraagt.
Wordt af en toe een bitch, dat is leuk, goed en gezond.
Laat anderen maar eens af en toe het onderspit delven. Vindt jezelf geweldig en handel daarnaar, dan ga je het uiteindelijk vanbinnen ook geloven.
Bstrong.
zaterdag 17 juni 2017 om 08:49
Echt heel vervelend. Ik ken het al te goed maar uit ervaring moet je een ander kunnen vergeven om alles achter je te kunnen laten. Dat heb jij zeker nog niet gedaan als ik zo lees. Zoek hulp hierbij, dat is helemaal niet erg. Iemand dat je de weg wijst naar geluk!
Hopelijk kun je het ooit achter je laten want dat gevoel is onbeschrijfelijk.
Hopelijk kun je het ooit achter je laten want dat gevoel is onbeschrijfelijk.
Bam!!!!
