Ik wordt gek van de eenzaamheid

Hoi,

Ik weet soms gewoon niet meer wat ik nog kan doen in dit leven. Ik ben blij met de persoon die ik ben. Ik heb veel dingen in me leven meegemaakt en ook gedaan. Ik kan goed overweg met iedereen, maar ik voel me enorm eenzaam. Ik kan nergens mijn filosofie kwijt zonder raar aangekeken te worden of voor gek verklaard te worden. Dat ze me voor gek noemen zit me niet echt dwars, omdat dat hun eigen perspectief is en daar laat ik een persoon ook in. Het zit me vaak dwars dat ik me er alleen in voel.

Wanneer ik hierover met vrienden en familie erover praat dan zeggen ze vaak dat je dit en dat moet gaan doen en uitproberen zonder te vragen wat ik allemaal al gedaan heb of wat ik nou echt wil. Vanuit elke kant worden er assumpties gegooid die totaal niet kloppen. Ik weet dat ze het goed bedoelen maar volgens mij is het voor de meerderheid lastig om te communiceren en om echt eens te luisteren naar wat iemand te vertellen heeft en geen eigen assumpties creeren of zichzelf niet op de ander te projecteren.

Ik heb ook al 7 psychologen gehad in me leven en het komt telkens neer op de methodologie, filosofie en etymologie van de psychologie, wetenschap en wiskunde. Iets waar enorm veel open vragen in liggen. Ik vind mijn rust in het niks weten wanneer me omgeving rust vind in het iets weten. Dit iets weten ben ik nieuwschierig naar en dan ga ik vragen stellen over waarom en dan raak je meestal wel een punt waar de persoon geirriteert aan je begint te raken als je teveel vragen diepere vragen stelt.

Ik heb veel van mezelf gehouden om in me eentje te kunnen leven. Maar ik ben er ook tevens verveeld met dit leven. Mensen gedrag is enorm voorspelbaar en ik heb begrip voor Iedereen voor wat ze ook doen. Ik wordt laatste tijd gewoon moe van het alleen zijn en verveling. Als ik het wil dan zou ik zo een vriendin kunnen nemen maar zie het nut er niet echt r van in als ik geen band voel. Ik heb al in zoveel omgevingen gezeten en in elke voel ik me maar eenzaam.