Psyche
alle pijlers
In de rouw..wie nog meer?
vrijdag 3 januari 2020 om 19:45
3 weken geleden is mijn moeder vrij plotseling aan een hartstilstand overleden. Er waren wel tekenen dat het niet goed ging, en ik maakte me ook zorgen, maar dit ging toch nog heel snel.
Samen met mijn vader heb ik haar nog geprobeerd te reanimeren (onder begeleiding van 112) Dit alles was uiteraard enorm heftig. Ze heeft daarna nog een aantal uren "geleefd" in coma aan de beademing. Maar al snel hebben we moeten besluiten de beademing te stoppen...
En nu...nu gaat alles weer door. De crematie is geweest. We hebben de feestdagen zo goed mogelijk geprobeerd door te komen en maandag moet ik weer voor het eerst gaan werken. Ik heb een gezin met 3 kinderen dat moet blijven draaien..
Ik ben niet constant heel verdrietig, maar ik voel me moe, prikkelbaar..heb weinig concentratie en ben eigenlijk het liefst alleen. Soms wel verdriet natuurlijk, en snachts steeds enge dromen die zijdelings met de reanimatie te maken hebben.
Ik merk dat ik me nogal alleen voel hierin..mensen zijn begaan, maar aangezien ik geen broers of zussen heb, kan ik het niet echt delen. Ik probeer mn vader wat te helpen door regelmatig voor m te koken enzo, maar een prater is hij niet.
Daarom vroeg ik me af of hier misschien mensen zijn die ook nog volop in de rouw zijn en die behoefte hebben om een beetje uit te wisselen hoe het gaat?
Samen met mijn vader heb ik haar nog geprobeerd te reanimeren (onder begeleiding van 112) Dit alles was uiteraard enorm heftig. Ze heeft daarna nog een aantal uren "geleefd" in coma aan de beademing. Maar al snel hebben we moeten besluiten de beademing te stoppen...
En nu...nu gaat alles weer door. De crematie is geweest. We hebben de feestdagen zo goed mogelijk geprobeerd door te komen en maandag moet ik weer voor het eerst gaan werken. Ik heb een gezin met 3 kinderen dat moet blijven draaien..
Ik ben niet constant heel verdrietig, maar ik voel me moe, prikkelbaar..heb weinig concentratie en ben eigenlijk het liefst alleen. Soms wel verdriet natuurlijk, en snachts steeds enge dromen die zijdelings met de reanimatie te maken hebben.
Ik merk dat ik me nogal alleen voel hierin..mensen zijn begaan, maar aangezien ik geen broers of zussen heb, kan ik het niet echt delen. Ik probeer mn vader wat te helpen door regelmatig voor m te koken enzo, maar een prater is hij niet.
Daarom vroeg ik me af of hier misschien mensen zijn die ook nog volop in de rouw zijn en die behoefte hebben om een beetje uit te wisselen hoe het gaat?
zondag 5 januari 2020 om 19:41
Oh jee daar zou ik nooit aan gedacht hebben!
Ik denk vooral aan de vormgeving, dat dat zo'n rommeltje wordt als er zoveel namen op moeten en er bijv ook kinderen zijn met de ene partner en iemand nu weer een nieuwe partner heeft. Ik zou het nooit zo bekijken dat je het bij je werkgever nodig kunt hebben.
Zit even in mezelf te lachen dat je er zo'n soort stamboom op kunt maken. Zo van: Trudy heeft kinderen met Pieter. Maar ze is gescheiden en gaat nu met Karel. De kinderen hebben de achternaam van Pieter maar Trudy heeft weer haar meisjesnaam en Karel heeft natuurlijk zijn eigen naam. En dan heeft de dochter van Trudy net een nieuwe vriend maar haar kinderen zijn van Pim en hebben die achternaam. Ik snap wel dat voor 'kinderen en kleinkinderen' is gekozen nu.
Ik heb wel even geappt om te vragen of het morgen in de krant staat. Vind het wel prettig om dat te weten.
Ik denk vooral aan de vormgeving, dat dat zo'n rommeltje wordt als er zoveel namen op moeten en er bijv ook kinderen zijn met de ene partner en iemand nu weer een nieuwe partner heeft. Ik zou het nooit zo bekijken dat je het bij je werkgever nodig kunt hebben.
Zit even in mezelf te lachen dat je er zo'n soort stamboom op kunt maken. Zo van: Trudy heeft kinderen met Pieter. Maar ze is gescheiden en gaat nu met Karel. De kinderen hebben de achternaam van Pieter maar Trudy heeft weer haar meisjesnaam en Karel heeft natuurlijk zijn eigen naam. En dan heeft de dochter van Trudy net een nieuwe vriend maar haar kinderen zijn van Pim en hebben die achternaam. Ik snap wel dat voor 'kinderen en kleinkinderen' is gekozen nu.
Ik heb wel even geappt om te vragen of het morgen in de krant staat. Vind het wel prettig om dat te weten.
Je kunt méér.
zondag 5 januari 2020 om 19:45
God ja, ik heb 3 kinderen, maar de oudste is van mn ex..die staat dus nu gewoon onder mij en mn man met alleen met voornaam. Het zag er dus uit of mijn man zn vader is. Leek me anders inderdaad zo'n gedoe. Mn ex was trouwens ook gewoon op de uitvaart, voor zover ik weet vond ie dat geen probleem.
Ik hoefde geen rouwkaart te laten zien op het werk. Bij de geboortes van mn kinderen moest ik wel een geboortekaartje afgeven, maar dit nemen ze dus zo aan ( terwijl zo'n zwangerschap een stuk zichtbaarder is, haha.) Was ook bij de oma van mn man vorig jaar, kreeg ik gewoon 1 dag verlof voor.
Er schijnen wel serieus mensen te zijn die daarover liegen trouwens. Volgens mij heb je dan echt een steekje los.
Ik hoefde geen rouwkaart te laten zien op het werk. Bij de geboortes van mn kinderen moest ik wel een geboortekaartje afgeven, maar dit nemen ze dus zo aan ( terwijl zo'n zwangerschap een stuk zichtbaarder is, haha.) Was ook bij de oma van mn man vorig jaar, kreeg ik gewoon 1 dag verlof voor.
Er schijnen wel serieus mensen te zijn die daarover liegen trouwens. Volgens mij heb je dan echt een steekje los.
honingdropje2 wijzigde dit bericht op 05-01-2020 19:50
0.07% gewijzigd
zondag 5 januari 2020 om 19:49
zondag 5 januari 2020 om 20:34
Ja het zou heel leuk zijn. Vroeger waren de verhoudingen ook anders, had je echt 'de groten' en 'de kleinen'. En dan nog een hele kleine die onder de tafels door kroop op feestjes, haha.
Ik was de jongste van 'de groten'. En eigenlijk kan ik met de oudste van 'de kleinen' best goed opschieten. Maarja dat was vroeger niet. Want hij was klein.
Ik ga gewoon mijn (papieren) agenda meenemen dan kunnen we ook adressen noteren. Want die heb ik ondertussen ook niet meer. Al zouden we maar weer beginnen met af en toe een kaartje, dan zou het al leuk zijn. En nogmaals, er zijn geen mega-ruzies. Het is alleen verwaterd.
Gelukkig dat je ex het prima vond. Ik zou ook niet weten hoe je dat anders zou moeten noteren hoor. Daar is een rouwkaart ook niet de plek voor, denk ik. Om dat ingewikkeld te maken.
Ik vind het wel echt jammer hoe mijn broers idee van tafel geveegd is. Hij was gisteren bij mijn ouders en stelde voor na de uitvaart met zijn allen iets te gaan eten (dus met ooms, tantes, neven en nichten etc). Mijn vader ziet dat niet zitten omdat hij het zelf te veel vindt. Hij is op leeftijd. Dus hij heeft het idee van tafel geveegd, zo begreep ik. Ik denk dan: Je kunt toch iets laagdrempeligs doen en een cateraar laten komen ergens. Ik weet wel een locatie. Het is zo makkelijk want je bent al bij elkaar, hoeft geen datum meer te prikken. Maar broer heeft er al geen zin meer in. (ik had nog even contact)
Mijn vader hoeft er niet per se bij te zijn. Als het teveel is kan hij zich gewoon terugtrekken, dan wordt hem heus niet kwalijk genomen.
Ik merk dat nu echt, dat mijn voorstelling van hoe de dingen gaan, niet overeen komt met wat anderen willen. Misschien willen anderen dit graag met hun eigen partner in hun eigen huis beleven allemaal. Hoeven ze niet zo nodig bij elkaar te komen. Ik loop er nu wel tegenaan dat ik alleen woon. Gelukkig heb ik heel fijne collega's en die zie ik morgen weer.
Ik was de jongste van 'de groten'. En eigenlijk kan ik met de oudste van 'de kleinen' best goed opschieten. Maarja dat was vroeger niet. Want hij was klein.
Ik ga gewoon mijn (papieren) agenda meenemen dan kunnen we ook adressen noteren. Want die heb ik ondertussen ook niet meer. Al zouden we maar weer beginnen met af en toe een kaartje, dan zou het al leuk zijn. En nogmaals, er zijn geen mega-ruzies. Het is alleen verwaterd.
Gelukkig dat je ex het prima vond. Ik zou ook niet weten hoe je dat anders zou moeten noteren hoor. Daar is een rouwkaart ook niet de plek voor, denk ik. Om dat ingewikkeld te maken.
Ik vind het wel echt jammer hoe mijn broers idee van tafel geveegd is. Hij was gisteren bij mijn ouders en stelde voor na de uitvaart met zijn allen iets te gaan eten (dus met ooms, tantes, neven en nichten etc). Mijn vader ziet dat niet zitten omdat hij het zelf te veel vindt. Hij is op leeftijd. Dus hij heeft het idee van tafel geveegd, zo begreep ik. Ik denk dan: Je kunt toch iets laagdrempeligs doen en een cateraar laten komen ergens. Ik weet wel een locatie. Het is zo makkelijk want je bent al bij elkaar, hoeft geen datum meer te prikken. Maar broer heeft er al geen zin meer in. (ik had nog even contact)
Mijn vader hoeft er niet per se bij te zijn. Als het teveel is kan hij zich gewoon terugtrekken, dan wordt hem heus niet kwalijk genomen.
Ik merk dat nu echt, dat mijn voorstelling van hoe de dingen gaan, niet overeen komt met wat anderen willen. Misschien willen anderen dit graag met hun eigen partner in hun eigen huis beleven allemaal. Hoeven ze niet zo nodig bij elkaar te komen. Ik loop er nu wel tegenaan dat ik alleen woon. Gelukkig heb ik heel fijne collega's en die zie ik morgen weer.
Je kunt méér.
zondag 5 januari 2020 om 21:28
Ik ben wel mega herkenbaar zo. Maarja. Eigenlijk zijn er door het jaar heen al veel momenten geweest dat mijn gevoel anders was dan dat van mijn familie. Voor mijn verjaardag was het moeilijk iedereen bij elkaar te krijgen. (Ik merkte dat ze eigenlijk geen zin hadden). Een andere activiteit zat ik juist niet echt op te wachten, toch gegaan maar vond het veel te lang duren. Zo zijn er meer dingen. We worden volwassen en allemaal op een andere manier. Bij opa was het nog een soort logisch dat we daarvoor bij elkaar kwamen. Nu komen we los van elkaar, verschillende tijden, en zijn ouders ook steeds weg.
En dat doet best pijn omdat ik het wél fijn vind om af en toe bij elkaar te komen. Met vrienden hebben we wel zulke gewoontes, niet alles van tevoren plannen, gewoon af en toe bij elkaar komen.
En ook dat is rouwen. Dat we allemaal nieuwe gewoontes ontwikkelen en niet dezelfde.
En dat doet best pijn omdat ik het wél fijn vind om af en toe bij elkaar te komen. Met vrienden hebben we wel zulke gewoontes, niet alles van tevoren plannen, gewoon af en toe bij elkaar komen.
En ook dat is rouwen. Dat we allemaal nieuwe gewoontes ontwikkelen en niet dezelfde.
Je kunt méér.
zondag 5 januari 2020 om 22:14
Ik snap wat je bedoelt. Zelf heb ik nauwelijks familie. Mijn moeders hele gezin is al overleden en hoewel er een paar neven en een nicht ook hier wonen, heb ik enkel met de nicht een beetje contact. Met de familie van vaders kant helemaal geen contact. Ze waren wel op de uitvaart, hoor, er is geen ruzie. We hebben gewoon niks met elkaar. Normaal mis ik dat niet zo, ik heb dat opgelost door veel vriendinnen te hebben die ik allemaal al heel lang ken. Onze kinderen hebben daardoor altijd drukbezochte verjaardagen, zeg maar.
Maar toen mn moeder de ambulance inging, kon ik niemand bedenken om te bellen, behalve die ene nicht. Dat was verder fijn, maar ineens miste ik familie. Want hoe lief mn vrienden ook zijn, dit soort dingen wil ik delen met mensen die òòk iemand verloren hebben aan mijn moeder, maar helaas..daarin voel ik me dus wel alleen.
En jij hebt wel al die familie en je voelt eigenlijk hetzelfde, dat is zo jammer. Ik hoop dat je veel adressen gaat verzamelen, want inderdaad, af en toe een kaartje is al leuk. Het lijkt me wel pijnlijk dat ze het eigenlijk al teveel vinden om naar je verjaardag te komen.
Aan de andere kant heeft je broer blijkbaar ook wel de behoefte aan meer verbinding, anders bedenkt ie dat hele plan niet. Dus misschien ben je niet alleen in je behoefte aan contact en kun je met hem samenspannen...iets organiseren ofzo..De familie van mijn man heeft vorig jaar op oma's begrafenis afgesproken een familiedag te gaan plannen..Ok, er is een jaar later nog niks gebeurd ,maar het was al fijn dat de intentie er was
Ik deel overigens ook best veel wat herkenbaar is, misschien dat ik mijn posts later nog wat ga editten.
Maar toen mn moeder de ambulance inging, kon ik niemand bedenken om te bellen, behalve die ene nicht. Dat was verder fijn, maar ineens miste ik familie. Want hoe lief mn vrienden ook zijn, dit soort dingen wil ik delen met mensen die òòk iemand verloren hebben aan mijn moeder, maar helaas..daarin voel ik me dus wel alleen.
En jij hebt wel al die familie en je voelt eigenlijk hetzelfde, dat is zo jammer. Ik hoop dat je veel adressen gaat verzamelen, want inderdaad, af en toe een kaartje is al leuk. Het lijkt me wel pijnlijk dat ze het eigenlijk al teveel vinden om naar je verjaardag te komen.
Aan de andere kant heeft je broer blijkbaar ook wel de behoefte aan meer verbinding, anders bedenkt ie dat hele plan niet. Dus misschien ben je niet alleen in je behoefte aan contact en kun je met hem samenspannen...iets organiseren ofzo..De familie van mijn man heeft vorig jaar op oma's begrafenis afgesproken een familiedag te gaan plannen..Ok, er is een jaar later nog niks gebeurd ,maar het was al fijn dat de intentie er was
Ik deel overigens ook best veel wat herkenbaar is, misschien dat ik mijn posts later nog wat ga editten.
zondag 5 januari 2020 om 22:26
Dames, hier nog iemand met een mega kleine familie. Ik heb geen contact met neven of nichten, overleden ouder had geen contact met familie wegens conflicten uit het verleden (ik ook niks van contact met hen) en overgebleven ouder heeft amper contact met familie. Niet door conflict, maar gewoon omdat ze elkaar niet echt liggen. In uiterste nood staan we wel voor elkaar klaar, maar verder is er nauwelijks interactie.
zondag 5 januari 2020 om 22:48
Ow ja namen op de rouwkaarten das ook zoiets.
Bij mijn man heb ik gevraagd aan mijn schoonvader of hij het erg vond na mijn schoonmoeder (gescheiden) genoemd te worden. Ik wist dat mijn schoonmoeder veel waarde hechtte aan dit soort dingen en dacht dat mijn schoonvader daar minder moeite mee had wat ook klopte.
Maar ergens bizar dat je met dit soort dingen bezig bent terwijl je dierbare net is overleden.
Hier is het ook de soort van "gewoonte" geworden om na afloop naar iemand huis te gaan en daar worden dan broodjes en verse sap enzo bezorgd. Natuurlijk alleen met een intieme groep niet met de hele aula.
En toen vorig jaar mijn schoonvader overleed werd ik (ondanks het overlijden van mijn eerste echtgenoot dus zijn zoon) uitgenodigd om vooraf een broodje te komen doen en persoonlijk afscheid te nemen. Overigens wilde zijn vriendin graag dat mijn huidige partner (die ze nog nooit gezien had) ook mee kwam hij hoorde op onze manier ook bij de familie. Dat vond ik dan wel weer erg lief en ontroerend.
Bij mijn man heb ik gevraagd aan mijn schoonvader of hij het erg vond na mijn schoonmoeder (gescheiden) genoemd te worden. Ik wist dat mijn schoonmoeder veel waarde hechtte aan dit soort dingen en dacht dat mijn schoonvader daar minder moeite mee had wat ook klopte.
Maar ergens bizar dat je met dit soort dingen bezig bent terwijl je dierbare net is overleden.
Hier is het ook de soort van "gewoonte" geworden om na afloop naar iemand huis te gaan en daar worden dan broodjes en verse sap enzo bezorgd. Natuurlijk alleen met een intieme groep niet met de hele aula.
En toen vorig jaar mijn schoonvader overleed werd ik (ondanks het overlijden van mijn eerste echtgenoot dus zijn zoon) uitgenodigd om vooraf een broodje te komen doen en persoonlijk afscheid te nemen. Overigens wilde zijn vriendin graag dat mijn huidige partner (die ze nog nooit gezien had) ook mee kwam hij hoorde op onze manier ook bij de familie. Dat vond ik dan wel weer erg lief en ontroerend.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
maandag 6 januari 2020 om 07:48
Oh wel fijn voor je Ibi, dat je nog steeds zo welkom bent in de familie van je man. Je hoort het wel eens anders. Heb je nog vaak contact met ze?
Wij hebben mijn ex ook tamelijk betrokken. Hij is zelfs even mee geweest naar de IC om afscheid te nemen voor de beademing zou stoppen. Stonden we daar met een heel klein groepje : Pa, mij man, ik mn nicht mn zoon en mn ex. Het was ook praktisch want dan kon hij onze zoon weer mee nemen terwijl wij het gesprek met de arts voerden over het stoppen met beademen en donor gedoe. Maar het was ook gewoon wel fijn, zeker voor mn zoon, dat zn ouders nog steeds een team zijn als ie ze nodig heeft
Wij hebben mijn ex ook tamelijk betrokken. Hij is zelfs even mee geweest naar de IC om afscheid te nemen voor de beademing zou stoppen. Stonden we daar met een heel klein groepje : Pa, mij man, ik mn nicht mn zoon en mn ex. Het was ook praktisch want dan kon hij onze zoon weer mee nemen terwijl wij het gesprek met de arts voerden over het stoppen met beademen en donor gedoe. Maar het was ook gewoon wel fijn, zeker voor mn zoon, dat zn ouders nog steeds een team zijn als ie ze nodig heeft
maandag 6 januari 2020 om 10:56
@Honingdropje, de verjaardagen hebben we nooit samen gevierd. Destijds woonde de gezinnen een flink eind uit elkaar dus we hebben nooit de gewoonte gehad alle verjaardagen langs te gaan. Dat vonden we heel normaal. Maar dan heb je op latere leeftijd die data ook niet zo goed in je hoofd. Een tijd lang kwam ik bij één nicht wel op verjaardag. Zelf vierde ik het meestal niet. Ben jarig op een onhandige datum, had een kleine woning en hoewel ik me vaak voornam het 'later in het jaar' alsnog te vieren deed ik dat nooit.
Ik heb nu broer geappt. Ik heb iets dat ik hem en schoonzus wil geven. Dacht, neem het mee naar de uitvaart. Maar ten eerste is dat onhandig, ten tweede ongepast. In mijn hoofd is die uitvaart een soort reunie waar je tegelijk ook spullen over en weer kunt overhandigen (bij sommige neven en nichten worden volop babyspullen uitgewisseld de laatste tijd). Maar mijn moeder is echt wel verdrietig dus misschien is het niet het moment om spullen mee te gaan geven aan broer en schoonzus. Heb gevraagd of ik het op een later moment bij hem kan langsbrengen (andere stad). En wie weet lukt het dan om wat herinneringen op te halen nog. Broer en ik gingen heel vaak naar opa en oma vroeger, samen.
Ik heb nu broer geappt. Ik heb iets dat ik hem en schoonzus wil geven. Dacht, neem het mee naar de uitvaart. Maar ten eerste is dat onhandig, ten tweede ongepast. In mijn hoofd is die uitvaart een soort reunie waar je tegelijk ook spullen over en weer kunt overhandigen (bij sommige neven en nichten worden volop babyspullen uitgewisseld de laatste tijd). Maar mijn moeder is echt wel verdrietig dus misschien is het niet het moment om spullen mee te gaan geven aan broer en schoonzus. Heb gevraagd of ik het op een later moment bij hem kan langsbrengen (andere stad). En wie weet lukt het dan om wat herinneringen op te halen nog. Broer en ik gingen heel vaak naar opa en oma vroeger, samen.
Je kunt méér.
maandag 6 januari 2020 om 11:13
Ieb ik verbaas me daar ook over, hoe we van het regelen zijn in Nederland. En dan idd telefoontjes over en weer over welke achternaam te vermelden en of de nieuwe vriend van Katrien al op de kaart moet.
Ik sprak eens een Nederlandse vrouw die met een Israelische man getrouwd was, in Israel. Haar man overleed en zij hebben daar zo'n intense periode van rouwen. Alles wordt gedaan voor de weduwe, ze hoeft niet eens haar eigen haar te wassen want dat doen anderen voor haar.
Ik zou me kunnen voorstellen dat het dan na die eerste week alweer een beetje minder zwaar wordt. Bij ons is de week voor de begrafenis helemaal gevuld met regelzaken, kleding kopen, etc etc etc. Ik vroeg me ook een beetje af of ze een deel van die dingen niet in de week voor oma's overlijden al hadden kunnen doen. Ze vonden de avonden en nachten in dat kamertje best lang. Maar dat voelde voor hun niet goed, om bijv de kleding al uit te zoeken terwijl oma daar nog lag te slapen.
Ik ga over een uurtje iig even lunchen op het werk. IK heb het afgesproken met iemand dus dan ga ik echt.
Ja ik vind het echt jammer dat we helemaal niet bij elkaar zijn, tot nu toe. Zelf zet ik ook in de groepsapp als ik naar ouders ga. Broers doen dat niet. Dus dan hoor ik bijv van ouders: Broer en schoonzus waren hier gisterenavond en andere broer en schoonzus komen vanavond. Dat was gisterenochtend. Tja ik ga dan niet s avonds weer, dat is net te lang reizen. Hele dag daar blijven ook niet als moeder s middags weg is.
Er is vlak bij het werk een kerkje waar je een kaarsje kunt branden. Dat ga ik misschien wel even doen.
Iedereen een goede dag gewenst
En Ieb inderdaad heel mooi hoe dat gaat bij jullie in de families. Ik denk dat iedereen jou ook echt van harte een nieuwe partner heeft gegund.
Ik sprak eens een Nederlandse vrouw die met een Israelische man getrouwd was, in Israel. Haar man overleed en zij hebben daar zo'n intense periode van rouwen. Alles wordt gedaan voor de weduwe, ze hoeft niet eens haar eigen haar te wassen want dat doen anderen voor haar.
Ik zou me kunnen voorstellen dat het dan na die eerste week alweer een beetje minder zwaar wordt. Bij ons is de week voor de begrafenis helemaal gevuld met regelzaken, kleding kopen, etc etc etc. Ik vroeg me ook een beetje af of ze een deel van die dingen niet in de week voor oma's overlijden al hadden kunnen doen. Ze vonden de avonden en nachten in dat kamertje best lang. Maar dat voelde voor hun niet goed, om bijv de kleding al uit te zoeken terwijl oma daar nog lag te slapen.
Ik ga over een uurtje iig even lunchen op het werk. IK heb het afgesproken met iemand dus dan ga ik echt.
Ja ik vind het echt jammer dat we helemaal niet bij elkaar zijn, tot nu toe. Zelf zet ik ook in de groepsapp als ik naar ouders ga. Broers doen dat niet. Dus dan hoor ik bijv van ouders: Broer en schoonzus waren hier gisterenavond en andere broer en schoonzus komen vanavond. Dat was gisterenochtend. Tja ik ga dan niet s avonds weer, dat is net te lang reizen. Hele dag daar blijven ook niet als moeder s middags weg is.
Er is vlak bij het werk een kerkje waar je een kaarsje kunt branden. Dat ga ik misschien wel even doen.
Iedereen een goede dag gewenst
En Ieb inderdaad heel mooi hoe dat gaat bij jullie in de families. Ik denk dat iedereen jou ook echt van harte een nieuwe partner heeft gegund.
Je kunt méér.
maandag 6 januari 2020 om 12:16
Een broer of zus mis ik niet. Maar het doet me wel beseffen dat ouder en ik nu alleen overblijven en dat als ouder ook sterft, ik alleen achter blijf (ik heb geen kinderen oid).Honingdropje2 schreef: ↑05-01-2020 22:35En vindt je dat jammer pinuts? Ik normaal gesproken niet echt..Maar een broer of zus had ik wel willen hebben!
Familie heb ik dus nauwelijks en dat is al 20+ jaar zo, heb amper herinneringen aan hen zelfs. Jammer, maar ik weet niet beter.
Gezien de band van overleden ouder met diens familie werd er op wens van overleden ouder geen contact opgenomen of een uitnodiging voor uitvaart verstuurd. Ik had het er even lastig mee (formeel iemand op de hoogte stellen is wel zo netjes en deden we op mijn vraag na de uitvaart om ongewenste gasten of ruzies te voorkomen), maar wens van overledene is wet in dit geval. Met als gevolg dat een woedende familie de dag na de uitvaart - toen ze werden ingelicht - aan de lijn hing. Veel gescheld van hun kant door de telefoon, maar condoleances? Ho maar (wij als eerste: ‘gecondoleerd met overlijden van ...’). Enkel verwijten en getier dat we hen niet eerder hadden geïnformeerd. Slechts één verder afstaand familielid was zo fatsoenlijk om een bericht te sturen met ‘de band tussen ons is er niet echt maar vind het zo erg voor jullie, gecondoleerd’.
Ik begreep door hun reacties en gedrag wel weer meteen waarom er geen contact was tussen hen en ons
maandag 6 januari 2020 om 20:55
Dank je Pinuts.
- prive -
Verder mijn moeder op de app. Dat ze lekker gaat poetsen en strijken en bedden verschonen en weet ik veel. Dus ik zeg: Nou leuk hoor. Met tong-smiley.
Het werkt therapeutisch zegt ze. Maar juist dat vind ik best heel pijnlijk. Want ik heb idd gemerkt dat ze al zo lang ik me kan herinneren, vlucht in huishoudelijke taken als er iets is. Dat heeft ze dus altijd al maar het is nooit zo benoemd. Het komt er eerlijk gezegd ook op neer dat als ik soms haar steun nodig had, zij heel druk was met haar dweil of de stofzuiger of de strijkmand.
Ik heb een nieuwe coach (soort life-coach omdat ik al een beetje vastgelopen was voor oma's overlijden) en was met hem juist op het punt om dit te bespreken. Dat moeder er vaak niet was, omdat ze dan naar de waszolder vluchtte of opeens de badkamer moest schoonmaken. Ze heeft het eigenlijk nooit benoemd maar doet dat nu opeens wel.
Ik had dit niet op een openbaar forum willen schrijven... maar het moet er even uit. Ik denk dat we komende tijd hier vaker mee te maken gaan krijgen. Dat haar emoties zich vertalen naar poetsen. Het huis zal wel goed schoon worden zo
(Overigens heb ik mijn eigen huis hoor, zij maakt hier verder nooit schoon, dat zou ik ook niet willen)
- prive -
Verder mijn moeder op de app. Dat ze lekker gaat poetsen en strijken en bedden verschonen en weet ik veel. Dus ik zeg: Nou leuk hoor. Met tong-smiley.
Het werkt therapeutisch zegt ze. Maar juist dat vind ik best heel pijnlijk. Want ik heb idd gemerkt dat ze al zo lang ik me kan herinneren, vlucht in huishoudelijke taken als er iets is. Dat heeft ze dus altijd al maar het is nooit zo benoemd. Het komt er eerlijk gezegd ook op neer dat als ik soms haar steun nodig had, zij heel druk was met haar dweil of de stofzuiger of de strijkmand.
Ik heb een nieuwe coach (soort life-coach omdat ik al een beetje vastgelopen was voor oma's overlijden) en was met hem juist op het punt om dit te bespreken. Dat moeder er vaak niet was, omdat ze dan naar de waszolder vluchtte of opeens de badkamer moest schoonmaken. Ze heeft het eigenlijk nooit benoemd maar doet dat nu opeens wel.
Ik had dit niet op een openbaar forum willen schrijven... maar het moet er even uit. Ik denk dat we komende tijd hier vaker mee te maken gaan krijgen. Dat haar emoties zich vertalen naar poetsen. Het huis zal wel goed schoon worden zo
(Overigens heb ik mijn eigen huis hoor, zij maakt hier verder nooit schoon, dat zou ik ook niet willen)
moon-alisa wijzigde dit bericht op 18-01-2020 16:49
30.88% gewijzigd
Je kunt méér.
maandag 6 januari 2020 om 21:37
Oh dat klinkt inderdaad niet als een hele fijne familie pinuts! Heftig dat ze dan zo reageren!
Moona, klinkt alsof je in een fase zit waarin je aan het evalueren bent hoe dingen gaan en gegaan zijn. En rot om te merken dat je van je moeder vroeger (en nuook nog) dus niet altijd hebt gekregen wat je nodig had op moeilijke momenten. Begrijpelijk hoor, dat je daar verdrietig van wordt. Ik herken die dynamiek ook wel van mijn moeder, die begon vaak over zichzelf als ik met iets kwam en gaf me soms ook het gevoel dat ze me niet echt "zag". Terwijl ze het niet verkeerd bedoelde. Dat vind ik ook nog steeds weleens lastig. Goed dat je een coach hebt gezocht toen je merkte dat je vastliep, ik hoop dat het je helpt!
Moona, klinkt alsof je in een fase zit waarin je aan het evalueren bent hoe dingen gaan en gegaan zijn. En rot om te merken dat je van je moeder vroeger (en nuook nog) dus niet altijd hebt gekregen wat je nodig had op moeilijke momenten. Begrijpelijk hoor, dat je daar verdrietig van wordt. Ik herken die dynamiek ook wel van mijn moeder, die begon vaak over zichzelf als ik met iets kwam en gaf me soms ook het gevoel dat ze me niet echt "zag". Terwijl ze het niet verkeerd bedoelde. Dat vind ik ook nog steeds weleens lastig. Goed dat je een coach hebt gezocht toen je merkte dat je vastliep, ik hoop dat het je helpt!
honingdropje2 wijzigde dit bericht op 06-01-2020 21:41
0.90% gewijzigd
maandag 6 januari 2020 om 21:40
maandag 6 januari 2020 om 22:34
Wat goed Honing! Misschien kun je ook gewoon werken terwijl je het verwerkt. Ik zou denk ik morgenochtend even goed voelen of je erg moe bent of dat het meevalt.
Ik heb al lange tijd last van depressies. Soms gaat het een paar jaar goed en dan krijg ik er weer last van. En dat is heel vervelend want het beperkt me ook in werk. Vandaar dat ik inderdaad al hulp gezocht had. En het heeft inderdaad wel te maken met de manier waarop ik soms met emoties om ga en dat heeft weer te maken met hoe het vroeger ging.
Inderdaad bij mijn moeder gaat het vaak om 'mijn moeder'. Omgekeerd vindt zij mij juist weer heel gesloten. We kunnen niet zo goed met elkaar communiceren.
Ik had net even contact met mijn broer en dat was wel fijn. Wij twee zijn de oudsten en hebben de meeste herinneringen aan opa en oma. De derde kwam er niet zo vaak en niet zo graag. De vierde herinnert zich 'een ander tijdperk'.
Stiekem hebben we gewoon wel zin in vrijdag. Eindelijk zien we iedereen weer. We moesten daar wel om lachen. Er is nu een groepsapp met 10 neven en nichten en mijn broer had bijna daar getypt dat hij zin had in vrijdag. En zich toen nog net bedacht dat je dat niet zegt... Eigenlijk zijn we gewoon gezegend met zijn allen. Zo'n grote familie en op dit moment meerdere baby's en een zwangere. Dat realiseer ik me heel goed hoor. Sommige dingen zijn lastig maar dat we met zo veel zijn en bijna allemaal gezond dat is een zegen.
Ik heb al lange tijd last van depressies. Soms gaat het een paar jaar goed en dan krijg ik er weer last van. En dat is heel vervelend want het beperkt me ook in werk. Vandaar dat ik inderdaad al hulp gezocht had. En het heeft inderdaad wel te maken met de manier waarop ik soms met emoties om ga en dat heeft weer te maken met hoe het vroeger ging.
Inderdaad bij mijn moeder gaat het vaak om 'mijn moeder'. Omgekeerd vindt zij mij juist weer heel gesloten. We kunnen niet zo goed met elkaar communiceren.
Ik had net even contact met mijn broer en dat was wel fijn. Wij twee zijn de oudsten en hebben de meeste herinneringen aan opa en oma. De derde kwam er niet zo vaak en niet zo graag. De vierde herinnert zich 'een ander tijdperk'.
Stiekem hebben we gewoon wel zin in vrijdag. Eindelijk zien we iedereen weer. We moesten daar wel om lachen. Er is nu een groepsapp met 10 neven en nichten en mijn broer had bijna daar getypt dat hij zin had in vrijdag. En zich toen nog net bedacht dat je dat niet zegt... Eigenlijk zijn we gewoon gezegend met zijn allen. Zo'n grote familie en op dit moment meerdere baby's en een zwangere. Dat realiseer ik me heel goed hoor. Sommige dingen zijn lastig maar dat we met zo veel zijn en bijna allemaal gezond dat is een zegen.
Je kunt méér.
dinsdag 7 januari 2020 om 09:51
Hoe gaat het met jullie? Goed kunnen slapen vannacht?
Ik heb een praktische vraag. Als we vrijdag weggaan bij oma's graf, kom ik langs het graf van iemand die vorige maand gestorven is en mij dierbaar is/was. Ik zou graag iets neerleggen voor haar.
Alleen een bloem vind ik een beetje gek. Dan sta ik bij oma met een bloem en ziet het eruit als: 'Oma ik heb hier een bloem maar hij is niet voor u'. Ik dacht misschien aan een soort steen die wateroplosbaar is. Of iets anders dat in mijn tas past.
Liefst iets dat niet tot St Juttemis blijft liggen. Hoewel een mooie steen natuurlijk wel zou kunnen, als het graf te vol wordt nemen ze het maar mee naar huis.
Ik heb een praktische vraag. Als we vrijdag weggaan bij oma's graf, kom ik langs het graf van iemand die vorige maand gestorven is en mij dierbaar is/was. Ik zou graag iets neerleggen voor haar.
Alleen een bloem vind ik een beetje gek. Dan sta ik bij oma met een bloem en ziet het eruit als: 'Oma ik heb hier een bloem maar hij is niet voor u'. Ik dacht misschien aan een soort steen die wateroplosbaar is. Of iets anders dat in mijn tas past.
Liefst iets dat niet tot St Juttemis blijft liggen. Hoewel een mooie steen natuurlijk wel zou kunnen, als het graf te vol wordt nemen ze het maar mee naar huis.
Je kunt méér.
dinsdag 7 januari 2020 om 11:13
Dit bericht had ik dus vanmorgen al getypt, maar kreeg ik niet verstuurd..:
Nou vanmorgen best fit opgestaan (wel gedroomde dat mn vader doodging) dus weer naar het werk gegaan. Was zelfs vroeg, zit nu nog te wachten op de collega's
Wat naar dat je last hebt van depressies, dat moet wel heel pittig zijn. Heb je er recent nog last van gehad? Ik hoop voor je dat je coach je kan helpen zo lang mogelijk stabiel te blijven!
Wel leuk dat jullie een groepsapp hebben! Zeggen dat je zin hebt in vrijdag is mss een beetje gek ja, haha Maar je kunt best zeggen dat je ernaar uit kijkt om iedereen weer te zien. Fijn dat je dingen met je broer kan delen en soms ook even lekker kan lachen!
Zo, nu even aan het werk, fijne dag!
Nou vanmorgen best fit opgestaan (wel gedroomde dat mn vader doodging) dus weer naar het werk gegaan. Was zelfs vroeg, zit nu nog te wachten op de collega's
Wat naar dat je last hebt van depressies, dat moet wel heel pittig zijn. Heb je er recent nog last van gehad? Ik hoop voor je dat je coach je kan helpen zo lang mogelijk stabiel te blijven!
Wel leuk dat jullie een groepsapp hebben! Zeggen dat je zin hebt in vrijdag is mss een beetje gek ja, haha Maar je kunt best zeggen dat je ernaar uit kijkt om iedereen weer te zien. Fijn dat je dingen met je broer kan delen en soms ook even lekker kan lachen!
Zo, nu even aan het werk, fijne dag!
dinsdag 7 januari 2020 om 11:18
Tja snap je punt Moon...Ik ken dat nier, wateroplosbare stenen, maar dat is wel mooi...hoewel je puur praktisch mss moet kijken of dat geen blijvende vlekken achterlaat op de dekplaat (als die er is) Mijn broertje heeft bijv een dekplaat van marmer en dat is best gevoelig .
Als de begrafenis vanuit de kerk is, zou je ook vlak voor de dienst even een bloem kunnen neerleggen bij het andere graf, of is dat niet praktisch?
Ach en wat je zegt, als het graf te vol is, nemen die mensen het zelf wel mee. Het is altijd fijn om iets te vinden op het graf van een dierbare omdat je dan weet dat iemand aan hem of haar gedacht heeft.
Als de begrafenis vanuit de kerk is, zou je ook vlak voor de dienst even een bloem kunnen neerleggen bij het andere graf, of is dat niet praktisch?
Ach en wat je zegt, als het graf te vol is, nemen die mensen het zelf wel mee. Het is altijd fijn om iets te vinden op het graf van een dierbare omdat je dan weet dat iemand aan hem of haar gedacht heeft.
dinsdag 7 januari 2020 om 13:26
Dank je wel! Lukt het werken vandaag?
Ja helaas afgelopen halfjaar weer licht depressief geweest. Meerdere oorzaken denk ik, ik heb in de zomer ook te weinig vakantie genomen. Ik volgde afgelopen tijd een opleiding en gelukkig heb ik dat weten vol te houden. (Ik heb helaas ook periodes gekend in het verleden dat eigenlijk niks meer lukte).
Goed dat je dat zegt idd over dat afgeven. We komen uit een dorp en ik denk dat er meer mensen even snel langs het graf zullen lopen van de overleden 'jongedame'. Veel mensen kenden haar wel. Daarom zou ik het mooi vinden dat aansluitend te doen, nadat we bij oma geweest zijn. Maar ik weet natuurlijk niet hoe het loopt. Misschien kan een mooi steentje ook.
Moeder belde net en deed alsof ze van niks wist dat ik bij de uitvaart zou spreken. Het is zo duidelijk afgesproken en ik vraag me dan af waar dat nou mis gaat. En of haar zussen er nu ook niks van weten. Want ik heb met de dominee (de voorganger van de uitvaartdienst) gewoon contact hierover en het staat ook gewoon vermeld. Ik weet niet of het slaaptekort met haar aan de haal is gegaan. ik vond het iig een vreemd telefoontje.
Ja helaas afgelopen halfjaar weer licht depressief geweest. Meerdere oorzaken denk ik, ik heb in de zomer ook te weinig vakantie genomen. Ik volgde afgelopen tijd een opleiding en gelukkig heb ik dat weten vol te houden. (Ik heb helaas ook periodes gekend in het verleden dat eigenlijk niks meer lukte).
Goed dat je dat zegt idd over dat afgeven. We komen uit een dorp en ik denk dat er meer mensen even snel langs het graf zullen lopen van de overleden 'jongedame'. Veel mensen kenden haar wel. Daarom zou ik het mooi vinden dat aansluitend te doen, nadat we bij oma geweest zijn. Maar ik weet natuurlijk niet hoe het loopt. Misschien kan een mooi steentje ook.
Moeder belde net en deed alsof ze van niks wist dat ik bij de uitvaart zou spreken. Het is zo duidelijk afgesproken en ik vraag me dan af waar dat nou mis gaat. En of haar zussen er nu ook niks van weten. Want ik heb met de dominee (de voorganger van de uitvaartdienst) gewoon contact hierover en het staat ook gewoon vermeld. Ik weet niet of het slaaptekort met haar aan de haal is gegaan. ik vond het iig een vreemd telefoontje.
Je kunt méér.
dinsdag 7 januari 2020 om 14:43
Ja werken lukt wel, heb nu weer even pauze.
Anders doe je het toch gewoon, een bloem meenemen voor dat meisje..Als iemand daar wat van denkt is dat hun probleem
Wat gek dat die communicatie zo raar loopt. Heeft nu iedereen wel in de gaten dat je dat ene ding niet gaat doen?
Vervelend dat je dan zo'n telefoontje hebt. Had je wel het idee dat je moeder het ook goed van je vond dat je gaat spreken? Want het is toch super fijn en knap dat jij dat gaat doen. Als het geregeld is met de voorganger zou ik her maar en beetje loslaten hoor. Die draait dan de mis/dienst wel in elkaar en dan ziet de rest het vanzelf..
Anders doe je het toch gewoon, een bloem meenemen voor dat meisje..Als iemand daar wat van denkt is dat hun probleem
Wat gek dat die communicatie zo raar loopt. Heeft nu iedereen wel in de gaten dat je dat ene ding niet gaat doen?
Vervelend dat je dan zo'n telefoontje hebt. Had je wel het idee dat je moeder het ook goed van je vond dat je gaat spreken? Want het is toch super fijn en knap dat jij dat gaat doen. Als het geregeld is met de voorganger zou ik her maar en beetje loslaten hoor. Die draait dan de mis/dienst wel in elkaar en dan ziet de rest het vanzelf..
dinsdag 7 januari 2020 om 17:46
- Stukje verwijderd ivm privacy. Onduidelijkheid over 'het woordje' bij de uitvaart' -
Het was een groot contrast met zaterdag, toen ze heel blij was dat ik iets wilde doen en me alle ruimte gaf en zei dat het allemaal prima was.
Maar we hadden vorige week ook al zoiets met koken. Dat ik voor vader en haar zou koken en dat ze een dag later van niks wist. Het zal toch de drukte zijn.
Op het werk weer heeeeeeeeel fijn opgevangen door een vriend-collega (achtig iemand, ik ken m al heel lang). Ook echt gelachen om iets wat vroeger al onze humor was.
Herkennen jullie ook dat je een beetje dement lijkt? Ik was in de supermarkt en kon elke keer niet goed bedenken wat ik ook alweer zocht. En bij de kassa was ik verbaasd van iets wat in mijn mandje lag dat ik toch echt zelf er in gelegd had. Ik heb ook geprobeerd een tijdschrift te lezen maar het blijft echt niet hangen.
Het was een groot contrast met zaterdag, toen ze heel blij was dat ik iets wilde doen en me alle ruimte gaf en zei dat het allemaal prima was.
Maar we hadden vorige week ook al zoiets met koken. Dat ik voor vader en haar zou koken en dat ze een dag later van niks wist. Het zal toch de drukte zijn.
Op het werk weer heeeeeeeeel fijn opgevangen door een vriend-collega (achtig iemand, ik ken m al heel lang). Ook echt gelachen om iets wat vroeger al onze humor was.
Herkennen jullie ook dat je een beetje dement lijkt? Ik was in de supermarkt en kon elke keer niet goed bedenken wat ik ook alweer zocht. En bij de kassa was ik verbaasd van iets wat in mijn mandje lag dat ik toch echt zelf er in gelegd had. Ik heb ook geprobeerd een tijdschrift te lezen maar het blijft echt niet hangen.
moon-alisa wijzigde dit bericht op 08-01-2020 11:48
37.79% gewijzigd
Je kunt méér.
