Psyche
alle pijlers
In de rouw..wie nog meer?
vrijdag 3 januari 2020 om 19:45
3 weken geleden is mijn moeder vrij plotseling aan een hartstilstand overleden. Er waren wel tekenen dat het niet goed ging, en ik maakte me ook zorgen, maar dit ging toch nog heel snel.
Samen met mijn vader heb ik haar nog geprobeerd te reanimeren (onder begeleiding van 112) Dit alles was uiteraard enorm heftig. Ze heeft daarna nog een aantal uren "geleefd" in coma aan de beademing. Maar al snel hebben we moeten besluiten de beademing te stoppen...
En nu...nu gaat alles weer door. De crematie is geweest. We hebben de feestdagen zo goed mogelijk geprobeerd door te komen en maandag moet ik weer voor het eerst gaan werken. Ik heb een gezin met 3 kinderen dat moet blijven draaien..
Ik ben niet constant heel verdrietig, maar ik voel me moe, prikkelbaar..heb weinig concentratie en ben eigenlijk het liefst alleen. Soms wel verdriet natuurlijk, en snachts steeds enge dromen die zijdelings met de reanimatie te maken hebben.
Ik merk dat ik me nogal alleen voel hierin..mensen zijn begaan, maar aangezien ik geen broers of zussen heb, kan ik het niet echt delen. Ik probeer mn vader wat te helpen door regelmatig voor m te koken enzo, maar een prater is hij niet.
Daarom vroeg ik me af of hier misschien mensen zijn die ook nog volop in de rouw zijn en die behoefte hebben om een beetje uit te wisselen hoe het gaat?
Samen met mijn vader heb ik haar nog geprobeerd te reanimeren (onder begeleiding van 112) Dit alles was uiteraard enorm heftig. Ze heeft daarna nog een aantal uren "geleefd" in coma aan de beademing. Maar al snel hebben we moeten besluiten de beademing te stoppen...
En nu...nu gaat alles weer door. De crematie is geweest. We hebben de feestdagen zo goed mogelijk geprobeerd door te komen en maandag moet ik weer voor het eerst gaan werken. Ik heb een gezin met 3 kinderen dat moet blijven draaien..
Ik ben niet constant heel verdrietig, maar ik voel me moe, prikkelbaar..heb weinig concentratie en ben eigenlijk het liefst alleen. Soms wel verdriet natuurlijk, en snachts steeds enge dromen die zijdelings met de reanimatie te maken hebben.
Ik merk dat ik me nogal alleen voel hierin..mensen zijn begaan, maar aangezien ik geen broers of zussen heb, kan ik het niet echt delen. Ik probeer mn vader wat te helpen door regelmatig voor m te koken enzo, maar een prater is hij niet.
Daarom vroeg ik me af of hier misschien mensen zijn die ook nog volop in de rouw zijn en die behoefte hebben om een beetje uit te wisselen hoe het gaat?
dinsdag 7 januari 2020 om 18:02
dinsdag 7 januari 2020 om 19:10
Er wordt toch al met het kamertje begonnen. Ik snap wel dat deze rouwperiode zo vaak onenigheid oplevert. Alles moet zó snel. En zeker als er eerst een paar nachten gewaakt is, is iedereen natuurlijk best aan het einde van zijn/haar latijn.
Zondag had ik tegen vader gezegd dat ik wel de schemerlamp zou willen, mocht ie anders de container in gaan. Dit is alweer vertaald naar 'dat Moon graag de lamp wil' en vervolgens is er verwarring over welke lamp. Ik had ze eigenlijk een paar dagen rust gegund, voor de uitvaart. Of desnoods dat je het spul in iemands garage zet en later nog verdeelt.
Zondag had ik tegen vader gezegd dat ik wel de schemerlamp zou willen, mocht ie anders de container in gaan. Dit is alweer vertaald naar 'dat Moon graag de lamp wil' en vervolgens is er verwarring over welke lamp. Ik had ze eigenlijk een paar dagen rust gegund, voor de uitvaart. Of desnoods dat je het spul in iemands garage zet en later nog verdeelt.
Je kunt méér.
dinsdag 7 januari 2020 om 20:05
Nou klinkt allemaal behoorlijk chaotisch! Ik dacht dat het een beertje sneu was dat mijn vader en ik samen de hele uitvaart moesten regelen, maar ik begin te denken dat dat wel zo makkelijk was.
Misschien is het voor je moeder ook wel een beetje onoverzichtelijk allemaal, net zoals jij vergeet wat je nodig hebt in de Supermarkt. (Herkenbaar trouwens) Het zal fijn zijn als het allemaal achter de rug is.
Wel een aparte reactie van je collega inderdaad. Niet leuk als mensen zo reageren.
Misschien is het voor je moeder ook wel een beetje onoverzichtelijk allemaal, net zoals jij vergeet wat je nodig hebt in de Supermarkt. (Herkenbaar trouwens) Het zal fijn zijn als het allemaal achter de rug is.
Wel een aparte reactie van je collega inderdaad. Niet leuk als mensen zo reageren.
woensdag 8 januari 2020 om 07:49
Pff gister voor het slapen ineens weer zo erg moeten huilen om mn moeder...Ik kon gewoon niet stoppen. Het missen deed even zoveel pijn...Vandaag was mijn vaste dag dat ik met mn kinderen bij haar lunchte en dan terwijl 1 kind naar haar hobby was, koffie dronk tot ik kind weer moest ophalen. Dit is eigenlijk de eerste "gewone" woensdag na haar overlijden dat dat niet meer kan en dat doet even pijn.
woensdag 8 januari 2020 om 11:38
Ik ga even wat dingen weghalen. Ik kreeg net weer een appje van iets waarvan ik dacht: Dat is al lang afgesproken. En nu maak ik me een beetje zorgen. Ik heb dit ook met broer gedeeld.
Ik weet dat moeder rond kerst al slecht sliep ivm oma en nu twee weken later is dat misschien nog steeds zo. Ik ga straks reageren!
Ik weet dat moeder rond kerst al slecht sliep ivm oma en nu twee weken later is dat misschien nog steeds zo. Ik ga straks reageren!
Je kunt méér.
woensdag 8 januari 2020 om 11:53
Ach lieve Honingdrop dat is toch niet raar dat dat pijn doet! Voelden je kinderen ook aan dat het eigenlijk oma-dag was?
Ja de dingen met een kleine club regelen kan ook voordelen hebben. Ach het is gewoon allebei hartstikke moeilijk.
Bij ons gaat bijna alles via 'de moeders'. Maar er is ook een groepsapp neven en nichten sinds gisteren over de bloemen. En op onze gezinsapp wordt nu besproken of we nog iets willen hebben van oma's spullen. En het lijkt of iedereen bang is dat als hij zegt: Ik zou wel interesse hebben in [de grote stenen vaas], dat er morgen ruzie is omdat iemand uitlegt dat je per se de grote stenen vaas wilt. Nu roept iedereen 'ik wil niks'. En ik weet niet of ze écht die spullen niet in huis willen hebben of alleen geen gedoe willen.
En ik wil dan weer niet dat de meest praktische schoonzoon vanmiddag met het hele spul naar de kringloop rijdt...
Ja de dingen met een kleine club regelen kan ook voordelen hebben. Ach het is gewoon allebei hartstikke moeilijk.
Bij ons gaat bijna alles via 'de moeders'. Maar er is ook een groepsapp neven en nichten sinds gisteren over de bloemen. En op onze gezinsapp wordt nu besproken of we nog iets willen hebben van oma's spullen. En het lijkt of iedereen bang is dat als hij zegt: Ik zou wel interesse hebben in [de grote stenen vaas], dat er morgen ruzie is omdat iemand uitlegt dat je per se de grote stenen vaas wilt. Nu roept iedereen 'ik wil niks'. En ik weet niet of ze écht die spullen niet in huis willen hebben of alleen geen gedoe willen.
En ik wil dan weer niet dat de meest praktische schoonzoon vanmiddag met het hele spul naar de kringloop rijdt...
Je kunt méér.
woensdag 8 januari 2020 om 14:16
@ Pinuts, ik heb niet zoveel keus, kan het huilen vandaag echt niet stoppen op de een of andere manier. Alles wat ik zie of tegenkom, maakt me aan het huilen. Heb er helemaal dikke ogen en hoofdpijn van, en moest nog wel naar winkel en het schoolplein enzo, liefst zou ik vandaag onder mn deken kruipen.
Ik was even in mn ouders' huis, wat natuurlijk ook weer reden was om te huilen, en toen ik keek door het raam achter naar de tuin. Zie ik ineens een grijze kliko met onwijs veel levensgrote poezenstickers erop en een ander huisnummer dan dat van mn vader. Ik begreep meteen wat er aan de hand was, want ik had al een paar dagen een grijze bak op straat zien staan met een briefje : "wie heeft onze kliko??". Moest toen toch wel even hard lachen hoor, hoe kan pa nou zn eigen kale kliko verwarren met eentje die volstaat met poezenstickers??...En dat ie dan ook al 5 dagen in zn tuin staat! Goed ,dat heb ik dus maar even opgelost.
Wat bedoel je dat je je zorgen maakt Moon, over je moeders verwardheid?
Ik was even in mn ouders' huis, wat natuurlijk ook weer reden was om te huilen, en toen ik keek door het raam achter naar de tuin. Zie ik ineens een grijze kliko met onwijs veel levensgrote poezenstickers erop en een ander huisnummer dan dat van mn vader. Ik begreep meteen wat er aan de hand was, want ik had al een paar dagen een grijze bak op straat zien staan met een briefje : "wie heeft onze kliko??". Moest toen toch wel even hard lachen hoor, hoe kan pa nou zn eigen kale kliko verwarren met eentje die volstaat met poezenstickers??...En dat ie dan ook al 5 dagen in zn tuin staat! Goed ,dat heb ik dus maar even opgelost.
Wat bedoel je dat je je zorgen maakt Moon, over je moeders verwardheid?
woensdag 8 januari 2020 om 15:41
Ja idd Honing. Ze is niet altijd even stabiel. En soms doet ze dan uitspraken waaraan ik merk dat het niet zo goed gaat. (ik denk dat ik dit later weer weghaal).
Normaal heeft ze thuis ook haar rustmoment en rustdagen maar nu gaat alles al 2,5 week achter elkaar door. Maar ik heb broer geappt en die dacht dat het nu nog wel oké gaat en waarschijnlijk na de uitvaart flink bijtanken wordt.
Het was gelukt met de kamer van oma, begreep ik. Het ene dure ding wil niemand hebben maar het ligt nu voorlopig bij een tante. Zodat we er allemaal nog over na kunnen denken. Volgens mij is iedereen als de dood dat er gezeik komt en roept daarom iedereen heel hard dat ie vooral niks wil.
Ach Honing ik kan het me zo voorstellen, dat alles er nu uit komt. En ook dat je eigenlijk even niet op schoolpleinen e.d. verschijnt op zo'n moment.
Hahahaha die kliko. Ja je vader zit natuurlijk ook met zijn hoofd ergens anders. Of hij vond het wel gezellig, een kliko met poezenbeesten erop.
Normaal heeft ze thuis ook haar rustmoment en rustdagen maar nu gaat alles al 2,5 week achter elkaar door. Maar ik heb broer geappt en die dacht dat het nu nog wel oké gaat en waarschijnlijk na de uitvaart flink bijtanken wordt.
Het was gelukt met de kamer van oma, begreep ik. Het ene dure ding wil niemand hebben maar het ligt nu voorlopig bij een tante. Zodat we er allemaal nog over na kunnen denken. Volgens mij is iedereen als de dood dat er gezeik komt en roept daarom iedereen heel hard dat ie vooral niks wil.
Ach Honing ik kan het me zo voorstellen, dat alles er nu uit komt. En ook dat je eigenlijk even niet op schoolpleinen e.d. verschijnt op zo'n moment.
Hahahaha die kliko. Ja je vader zit natuurlijk ook met zijn hoofd ergens anders. Of hij vond het wel gezellig, een kliko met poezenbeesten erop.
Je kunt méér.
woensdag 8 januari 2020 om 15:54
Pfff ja, had ik het schoolplein overleefd, sta ik jankend in de kleedkamer van de ballet 
...Gelukkig is dit een kleine gemeenschap waar iedereen wel meteen weet wat er is, dus kreeg wel een paar dikke knuffels 
Misschien is het omdat ik de afgelopen dagen op mijn werk het rouwen even "uit" heb gezet, dat het er nu weer even keihard inhakt.
Let toch maar een beetje op je moeder hoor Moon. Ik wil je niet ongerust maken, maar als ik de afgelopen tijd iets heb geleerd, is het op mn onderbuik gevoel vertrouwen. Ik heb de laatste weken echt gevoeld dat het mis was met mn moeder maar iedereen (huisarts, mn vader,mn moeder zelf) wuifde dat weg. Dus als jij je zorgen maakt, mag je dat best serieus nemen. Dan kun je er natuurlijk niet altijd meteen wat mee, maar misschien kun je er over praten met je moeder of haar wat ondersteunen
...Gelukkig is dit een kleine gemeenschap waar iedereen wel meteen weet wat er is, dus kreeg wel een paar dikke knuffels Misschien is het omdat ik de afgelopen dagen op mijn werk het rouwen even "uit" heb gezet, dat het er nu weer even keihard inhakt.Let toch maar een beetje op je moeder hoor Moon. Ik wil je niet ongerust maken, maar als ik de afgelopen tijd iets heb geleerd, is het op mn onderbuik gevoel vertrouwen. Ik heb de laatste weken echt gevoeld dat het mis was met mn moeder maar iedereen (huisarts, mn vader,mn moeder zelf) wuifde dat weg. Dus als jij je zorgen maakt, mag je dat best serieus nemen. Dan kun je er natuurlijk niet altijd meteen wat mee, maar misschien kun je er over praten met je moeder of haar wat ondersteunen
woensdag 8 januari 2020 om 16:02
Dank je Honing, fijn dat je dat zegt. Ik heb eerder al gemerkt dat ik gevoeliger ben voor haar signalen dan mijn broers. Dan zegt ze dat het goed gaat en staat bijvoorbeeld zingend in de keuken. (even een voorbeeld, stel dat we daar met zijn alleen koffie drinken).
Maar ik voel ook haar energie. En ik ben er inmiddels achter dat niet iedereen dat kan. Dat als zij mooie verhalen zit te vertellen, mijn broers denken: Het gaat toch gewoon goed?
En dat ik dan kan voelen dat dat eigenlijk niet zo is.
We gaan het in de gaten houden. Ze is natuurlijk wel steeds met haar zussen nu, die houden elkaar ook wel in de gaten.
En ik heb al 10 x mijn hulp aangeboden (met koken etc) maar ze willen het niet. Ik zal het volgende week nog wel eens opnoemen, die dingen zijn voor mij kleine moeite.
Bij jou is het wel heel heftig dat je het wel hebt voelen aankomen... als dochter voel je vaak toch meer dan anderen.
Wel fijn dat men weet wat er aan de hand is. Misschien voel je je onbewust bij de balletmoeders meer op je gemak dan bij collega's. Laat ze je maar lekker knuffelen!
Maar ik voel ook haar energie. En ik ben er inmiddels achter dat niet iedereen dat kan. Dat als zij mooie verhalen zit te vertellen, mijn broers denken: Het gaat toch gewoon goed?
En dat ik dan kan voelen dat dat eigenlijk niet zo is.
We gaan het in de gaten houden. Ze is natuurlijk wel steeds met haar zussen nu, die houden elkaar ook wel in de gaten.
En ik heb al 10 x mijn hulp aangeboden (met koken etc) maar ze willen het niet. Ik zal het volgende week nog wel eens opnoemen, die dingen zijn voor mij kleine moeite.
Bij jou is het wel heel heftig dat je het wel hebt voelen aankomen... als dochter voel je vaak toch meer dan anderen.
Wel fijn dat men weet wat er aan de hand is. Misschien voel je je onbewust bij de balletmoeders meer op je gemak dan bij collega's. Laat ze je maar lekker knuffelen!
Je kunt méér.
woensdag 8 januari 2020 om 16:22
Eigenlijk voel ik juist meer op mn gemak bij collega's. Ik moet natuurlijk ook de hele dag cliënten zien dus ik denk dat ik echt even in een coping modus naar mn werk ben gegaan.
Tja ik geloof dat ook wel hoor, dan je als dochter misschien meer ontvankelijk bent voor subtielere signalen van je moeder. Dat verschil zie ik al tussen mijn zoon en twee dochters hoe jong ook. Wel fijn dat haar zussen er ook steeds zijn, en dat ze dus wel een beetje in de gaten wordt gehouden
Tja ik geloof dat ook wel hoor, dan je als dochter misschien meer ontvankelijk bent voor subtielere signalen van je moeder. Dat verschil zie ik al tussen mijn zoon en twee dochters hoe jong ook. Wel fijn dat haar zussen er ook steeds zijn, en dat ze dus wel een beetje in de gaten wordt gehouden
woensdag 8 januari 2020 om 16:27
woensdag 8 januari 2020 om 16:30
Mijn vader is 3 jaar geleden overleden en mijn moeder was echt van hem afhankelijk. Hij regelde alles, maakte wat kapot was, kluste, ging over alle techniek en digitale zaken. M'n moeder had tot zijn dood zo ongeveer nog geen mobiel aangeraakt. Gelukkig heb ik haar aan de mobiel gekregen en ze appt er nu flink op los met familie, vrienden en kennissen. Ze is ook lid geworden van allerlei clubs voor oudjes (zonnebloem, tai chi, therapeutisch zwemmen etc) Ze doet het wonderbaarlijk goed ondanks dat ze voorheen ook eigenlijk niets kon (behalve het huishouden)Honingdropje2 schreef: ↑03-01-2020 20:18Ja gek hè, om dan zo met zn tweetjes achter te blijven. Ik heb ooit nog een broertje gehad die al is overleden toen ik 11 was dus nu is ons gezin gehalveerd. Ik voel me ook nogal verantwoordelijk voor mn vader, die is 74 en kan bij wijze van spreken nog geen ei bakken. Hij werkt overigens nog wel.Mijn moeder was echt degene die het huishouden draaide. Dus nu heb ik echt het gevoel dat ik voor m moet zorgen ofzo...heb jij dat ook met jouw ouder?
Bizar. Het is het allerheftigste wat je kan gebeuren als je ouders wegvallen en daar ben je niet zomaar in een paar weken overheen, zelfs niet in een paar jaar. En dan was het bij jou ook nog onverwachts, dat lijkt me helemaal gruwelijk.Verder herkenbaar wat je schrijft dat mensen soms vreemd reageren...er kwam om 1 januari een kennisje langswaaien (in het kielzog van een vriendin) die er gewoon mis over zei, terwijl ik haar nog helemaal niet gesproken of zelfs maar app contact heb gehad. Ik begon te twijfelen of ze het überhaupt wel wist. Ja ze wist het wel, maar ze dacht dat het voor mij lastig was om erover te beginnen.ja. ok, dit gekke genegeerd vond ik dus veel lastiger..
woensdag 8 januari 2020 om 20:02
Wat fijn om te horen dat het met je moeder toch ‘goed’ gaat, RB! Je was ook enig kind dacht ik? Dan moet dat denk ik wel extra fijn voelen.
Ik heb trouwens ook gegniffeld toen ik het las van die kliko, Honingdropje
Moon: zou je niet gewoon eens met iets invriesbaar aan je moeders deur staan? Kan ze zelf kiezen of ze het binnen een paar dagen eet of dat ze het bewaart voor later...
Ik merk dat de januariblues die ik toch altijd een beetje had, er iets meer inhakt. De kerstvakantie was op sommige momenten al lastig, maar nu gaan we naar de periode dat het ‘al’ een half jaar geleden gebeurde en daar bovenop komt de verjaardag van overleden ouder eraan. Bah
Ik heb trouwens ook gegniffeld toen ik het las van die kliko, Honingdropje
Moon: zou je niet gewoon eens met iets invriesbaar aan je moeders deur staan? Kan ze zelf kiezen of ze het binnen een paar dagen eet of dat ze het bewaart voor later...
Ik merk dat de januariblues die ik toch altijd een beetje had, er iets meer inhakt. De kerstvakantie was op sommige momenten al lastig, maar nu gaan we naar de periode dat het ‘al’ een half jaar geleden gebeurde en daar bovenop komt de verjaardag van overleden ouder eraan. Bah
woensdag 8 januari 2020 om 20:15
Pinuts ze wil het echt niet. Het is echt een principeding dat ze alles zelf wil doen deze weken. Vorige week zou ik soep koken voor ze maar dat wilde ze ook niet.
Misschien dat er volgende week iets in verandert. Maar als iemand aangeeft het niet te willen, voelt het ook niet goed om toch iets te brengen. Moet zeggen dat dat bij opa's overlijden wel heel anders was. Toen liet ze het wel toe.
Ik heb nog niet mijn breek-moment gehad. Bij mijn 'oude opa' was het er heel duidelijk. Tranen met tuiten op kantoor en het stopte ook niet meer. Bij mijn andere opa weet ik niet meer of ik echt goed gehuild heb. Alles was bijna feestelijk bij hem, het was een geliefde man. Maar dat is tegelijk ook moeilijk.
Vandaag gaat het contact weer alleen over spullen. Ik hoop zo dat we na de uitvaart wat meer tijd hebben voor elkaar.
Pinuts ik kan me voorstellen dat het lastig is. Januari heeft ook niet echt hoogtepunten he. Alle nieuwjaarswensen voelen waarschijnlijk ook anders. Gaan jullie iets doen om de verjaardag te 'gedenken'?
Misschien dat er volgende week iets in verandert. Maar als iemand aangeeft het niet te willen, voelt het ook niet goed om toch iets te brengen. Moet zeggen dat dat bij opa's overlijden wel heel anders was. Toen liet ze het wel toe.
Ik heb nog niet mijn breek-moment gehad. Bij mijn 'oude opa' was het er heel duidelijk. Tranen met tuiten op kantoor en het stopte ook niet meer. Bij mijn andere opa weet ik niet meer of ik echt goed gehuild heb. Alles was bijna feestelijk bij hem, het was een geliefde man. Maar dat is tegelijk ook moeilijk.
Vandaag gaat het contact weer alleen over spullen. Ik hoop zo dat we na de uitvaart wat meer tijd hebben voor elkaar.
Pinuts ik kan me voorstellen dat het lastig is. Januari heeft ook niet echt hoogtepunten he. Alle nieuwjaarswensen voelen waarschijnlijk ook anders. Gaan jullie iets doen om de verjaardag te 'gedenken'?
Je kunt méér.
woensdag 8 januari 2020 om 20:29
Hey Redbulletje, wat fijn dat je moeder zich toch heeft ontwikkeld als een meer zelfstandige vrouw! Voor jou een zorg minder. Vaak zie je ook wel dat als de partner die het "altijd oploste" wegvalt, er toch meer ruimte instaat om die kant te ontwikkelen. Mijn moeder was bijvoorbeeld altijd de prater en de sociale. Mijn vader was de stille. Nu Ma weg is merk ik al dat hij zich meer begint te uiten en vaker uit zichzelf contact zoekt.
Wat betreft zn zelfredzaamheid zijn we er nog niet, hoor. Ik was vandaag even in zijn huis en behalve dat kliko verhaal kwam ik ook weer bedorven eten in zn koelkast tegen, dode bloemen in een vaas..naja dat soort dingen. We houden hoop
@ Pinuts, ik snap je. Een halfjaar is nog zo kort en dan de eerste verjaardag dat diegene er niet meer is...Ik ben ook wel benieuwd of je van plan bent daar iets mee te doen. Hoewel die verjaardag bij ons pas in de zomer is, heb ik er toch ook al wel over nagedacht dat ik er denk ik wel graag bij stil zou willen staan dan..
Wat betreft zn zelfredzaamheid zijn we er nog niet, hoor. Ik was vandaag even in zijn huis en behalve dat kliko verhaal kwam ik ook weer bedorven eten in zn koelkast tegen, dode bloemen in een vaas..naja dat soort dingen. We houden hoop
@ Pinuts, ik snap je. Een halfjaar is nog zo kort en dan de eerste verjaardag dat diegene er niet meer is...Ik ben ook wel benieuwd of je van plan bent daar iets mee te doen. Hoewel die verjaardag bij ons pas in de zomer is, heb ik er toch ook al wel over nagedacht dat ik er denk ik wel graag bij stil zou willen staan dan..
woensdag 8 januari 2020 om 20:31
Zou je moeder niet na de uitvaart misschien anders reageren of doen? Nu is het misschien nog een roes van geregel en ‘uitkijken’ naar de dag van de uitvaart als soort van groot ding (wat het natuurlijk ook is). Daarna kan ze misschien eens stil staan en beseffen wat er nu eindelijk is gebeurd en zal ze misschien wel veranderen in haar huidige gedrag.
Ik hoop ook echt dat jullie na de uitvaart meer tijd hebben voor elkaar. Allicht kunnen jullie met het gezin/bij de uitvaart met anderen van de familie een concrete afspraak maken om over x weken of maanden weer eens samen te komen, bijv. bij iemand thuis voor een simpele koffie en lekkers, of een soep en broodmaaltijd?
Ik had in de kerstvakantie een breekmoment, verder heb ik alleen op de sterfdag en uitvaart gehuild. Ik vind huilen ook ergens nog een teken van zwakte (in zulke gevallen onzin natuurlijk, weet ik ook wel) , dus behalve binnen mijn eigen gezin zal je me niet snel huilend vinden.
We gaan niet zo veel doen denk ik, ik kom de week erna toch naar huis voor een lang weekend en dan zullen we denk ik wel iets doen. De dag zelf wordt an sich al zwaar natuurlijk...
Ik hoop ook echt dat jullie na de uitvaart meer tijd hebben voor elkaar. Allicht kunnen jullie met het gezin/bij de uitvaart met anderen van de familie een concrete afspraak maken om over x weken of maanden weer eens samen te komen, bijv. bij iemand thuis voor een simpele koffie en lekkers, of een soep en broodmaaltijd?
Ik had in de kerstvakantie een breekmoment, verder heb ik alleen op de sterfdag en uitvaart gehuild. Ik vind huilen ook ergens nog een teken van zwakte (in zulke gevallen onzin natuurlijk, weet ik ook wel) , dus behalve binnen mijn eigen gezin zal je me niet snel huilend vinden.
We gaan niet zo veel doen denk ik, ik kom de week erna toch naar huis voor een lang weekend en dan zullen we denk ik wel iets doen. De dag zelf wordt an sich al zwaar natuurlijk...
woensdag 8 januari 2020 om 20:36
Herkenbaar, ik weet natuurlijk ook wel dat het onzin is, maar vond het echt vervelend dat ik mezelf niet onder controle had vandaag. Voel dan toch een soort gêne die uiteraard niet nodig is..Maar toch. Je voelt je nogal naakt op zo'n moment. Is overigens ook niet iets wat ik normaal snel toelaat, maar vandaag lag ik als het ware helemaal open, de hele dag.PiNuts14 schreef: ↑08-01-2020 20:31Zou je moeder niet na de uitvaart misschien anders reageren of doen? Nu is het misschien nog een roes van geregel en ‘uitkijken’ naar de dag van de uitvaart als soort van groot ding (wat het natuurlijk ook is). Daarna kan ze misschien eens stil staan en beseffen wat er nu eindelijk is gebeurd en zal ze misschien wel veranderen in haar huidige gedrag.
Ik hoop ook echt dat jullie na de uitvaart meer tijd hebben voor elkaar. Allicht kunnen jullie met het gezin/bij de uitvaart met anderen van de familie een concrete afspraak maken om over x weken of maanden weer eens samen te komen, bijv. bij iemand thuis voor een simpele koffie en lekkers, of een soep en broodmaaltijd?
Ik had in de kerstvakantie een breekmoment, verder heb ik alleen op de sterfdag en uitvaart gehuild. Ik vind huilen ook ergens nog een teken van zwakte (in zulke gevallen onzin natuurlijk, weet ik ook wel) , dus behalve binnen mijn eigen gezin zal je me niet snel huilend vinden.
We gaan niet zo veel doen denk ik, ik kom de week erna toch naar huis voor een lang weekend en dan zullen we denk ik wel iets doen. De dag zelf wordt an sich al zwaar natuurlijk...
Ik denk ook dat dat een zware dag wordt ja. Zelf had ik ook geen grootse dingen in gedachte. Ik dacht mss aan een kaarsje voor haar branden of (als er tegen die tijd een plek is) ergens bloemen neerleggen.
woensdag 8 januari 2020 om 20:52
Ik heb op het werk bovendien nogal een imago van ‘hard’ (maar wel met een hart, zeg maar), dus dan is het van beide kanten ongemakkelijk als ik ineens emotioneel zou doen of reagerenHoningdropje2 schreef: ↑08-01-2020 20:36Herkenbaar, ik weet natuurlijk ook wel dat het onzin is, maar vond het echt vervelend dat ik mezelf niet onder controle had vandaag. Voel dan toch een soort gêne die uiteraard niet nodig is..Maar toch. Je voelt je nogal naakt op zo'n moment. Is overigens ook niet iets wat ik normaal snel toelaat, maar vandaag lag ik als het ware helemaal open, de hele dag.
Ik denk ook dat dat een zware dag wordt ja. Zelf had ik ook geen grootse dingen in gedachte. Ik dacht mss aan een kaarsje voor haar branden of (als er tegen die tijd een plek is) ergens bloemen neerleggen.
Hier is ouder uitgestrooid, dus we hebben eigenlijk niet zo veel. Ik ga het misschien eens hebben over iets nieuws laten maken van de ‘geërfde’ juwelen. Want nu liggen ze te verstoffen in een kast en daar is ook niemand bij gebaat...
woensdag 8 januari 2020 om 20:54
Gecondoleerd met het overlijden van je moeder. Wat moet dat heftig zijn geweest zijn.
Mijn moeder is op 26 juli overleden. Ze is maar een paar maanden ziek geweest en heeft gekozen voor euthanasie. Ik ben er bij geweest, samen met haar man, mijn broertje en mijn vriend. Ik blijf die beelden op mijn netvlies houden. Als ik naar bed, speelt heel die film weer af.
Voor ons was het een extra verdrietige tijd, omdat de man van de zus van mijn moeder (mijn oom dus) 4 weken voor het overlijden van mijn moeder, compleet onverwachts overleden is. Van het bezig zijn met mijn moeder, zaten we opeens in heel ander verdriet en geregel. Voor mijn tante helemaal, binnen 4 weken haar man en haar zus overleden.
Ik had na het overlijden van mijn moeder 3 weken vakantie, maar aan het eind van mijn vakantie heb ik me ziek gemeld. Ik kon niet, sliep slecht, kon me niet concentreren, Heb een tijdje helemaal niet gewerkt en daarna langzaam weer begonnen, eerst 3 dagen 3 uur, Weet jij zeker dat je kan gaan werken? Als het niet gaat dan gaat het niet, Simpel gezegd, maar het is echt zo.
De feestdagen vond ik extra moeilijk. En dat terwijl ik er altijd tegenop zag. Mijn moeder en ik hebben geen goede band gehad, maar de 2 maanden voor haar overlijden zijn we heel erg naar elkaar toegegroeid en dat mis ik nu echt. Het is extra vervelend omdat mijn broertje geen contact meer wil. Sinds uitstrooien van de as van mijn moeder negeert hij iedereen. En dat terwijl de man van mijn moeder en ik hebben beloofd hem in de gaten te houden. Maar ja, als iemand niet reageert, Ik heb dus wel een broertje, maar daar heb ik weinig aan.
Ik wil je veel sterkte toewensen.
Mijn moeder is op 26 juli overleden. Ze is maar een paar maanden ziek geweest en heeft gekozen voor euthanasie. Ik ben er bij geweest, samen met haar man, mijn broertje en mijn vriend. Ik blijf die beelden op mijn netvlies houden. Als ik naar bed, speelt heel die film weer af.
Voor ons was het een extra verdrietige tijd, omdat de man van de zus van mijn moeder (mijn oom dus) 4 weken voor het overlijden van mijn moeder, compleet onverwachts overleden is. Van het bezig zijn met mijn moeder, zaten we opeens in heel ander verdriet en geregel. Voor mijn tante helemaal, binnen 4 weken haar man en haar zus overleden.
Ik had na het overlijden van mijn moeder 3 weken vakantie, maar aan het eind van mijn vakantie heb ik me ziek gemeld. Ik kon niet, sliep slecht, kon me niet concentreren, Heb een tijdje helemaal niet gewerkt en daarna langzaam weer begonnen, eerst 3 dagen 3 uur, Weet jij zeker dat je kan gaan werken? Als het niet gaat dan gaat het niet, Simpel gezegd, maar het is echt zo.
De feestdagen vond ik extra moeilijk. En dat terwijl ik er altijd tegenop zag. Mijn moeder en ik hebben geen goede band gehad, maar de 2 maanden voor haar overlijden zijn we heel erg naar elkaar toegegroeid en dat mis ik nu echt. Het is extra vervelend omdat mijn broertje geen contact meer wil. Sinds uitstrooien van de as van mijn moeder negeert hij iedereen. En dat terwijl de man van mijn moeder en ik hebben beloofd hem in de gaten te houden. Maar ja, als iemand niet reageert, Ik heb dus wel een broertje, maar daar heb ik weinig aan.
Ik wil je veel sterkte toewensen.
woensdag 8 januari 2020 om 21:05
Pinuts, ik denk dat je wel gelijk hebt. Ik denk dat mijn moeder zich heel erg sterk houdt, zoiets leek ik ook te zien aan het sterfbed. Door haar zorg-achtergrond heeft ze er misschien ook iets meer verstand van en meer ervaring met stervende mensen. De rest was denk ik iets meer 'zoekende' van wat te doen (geheel begrijpelijk).
Misschien was dit even de raarste dag. Morgen heb ik veel afspraken en vrijdag is de uitvaart.
Ik heb ook iets heel vervelends met een (dacht ik) goede vriend. We zaten in de organisatie van een evenement en dat is heel goed gegaan. Maar gisteravond laat een appje in de trant van dat ze zonder de twee dames verder willen als organisatie. Het is voor mij niet het moment om hier ophef over te maken maar het was een heel gek bericht. Overigens weten ze van oma. Voel me ook daar niet prettig bij vandaag.
Oh jee Honingdrop, het is duidelijk wat de taken van je moeder waren. Koelkast bijhouden enzo. Waarschijnlijk zit zijn hoofd echt nog in een soort wolk.
Ik kan moeilijk huilen maar weet wel dat het me soms heel erg oplucht. Helaas kan ik het niet plannen...
Misschien was dit even de raarste dag. Morgen heb ik veel afspraken en vrijdag is de uitvaart.
Ik heb ook iets heel vervelends met een (dacht ik) goede vriend. We zaten in de organisatie van een evenement en dat is heel goed gegaan. Maar gisteravond laat een appje in de trant van dat ze zonder de twee dames verder willen als organisatie. Het is voor mij niet het moment om hier ophef over te maken maar het was een heel gek bericht. Overigens weten ze van oma. Voel me ook daar niet prettig bij vandaag.
Oh jee Honingdrop, het is duidelijk wat de taken van je moeder waren. Koelkast bijhouden enzo. Waarschijnlijk zit zijn hoofd echt nog in een soort wolk.
Ik kan moeilijk huilen maar weet wel dat het me soms heel erg oplucht. Helaas kan ik het niet plannen...
Je kunt méér.
woensdag 8 januari 2020 om 21:22
Wat heftig Daantje, zo vlak na je oom. Dat van die film herken ik heel erg, ik heb meerdere momenten die ik erg moeilijk vond, (bijvoorbeeld toen mijn vader me in paniek belde dat ze niet ademde) en die gaan ook vaak door mn hoofd als ik in bed lig, maar soms ook ineens als ik gewoon in de auto zit ofzo.
Euthanasie lijkt me ook enorm heftig. Dat je weet dat iemand na het toedienen van de medicatie zal sterven en de dingen die je dan nog wil zeggen of doen die dan ineens heel beladen worden. Het lijkt me eerlijk gezegd afschuwelijk.
Ik heb altijd een goede band met mijn moeder gehad, dus heb vrede met het feit dat ik niet echt afscheid kon nemen. Ze wist dat ik van haar hield en had in die periode dagelijks contact.
Wat fijn dat je die laatste maanden nog wel een beter contact hebt gehad.
Wat enorm jammer dat je broertje geen contact wil. Dan ben je eigenlijk twee mensen kwijt. Heb je zelf een gezin?
Euthanasie lijkt me ook enorm heftig. Dat je weet dat iemand na het toedienen van de medicatie zal sterven en de dingen die je dan nog wil zeggen of doen die dan ineens heel beladen worden. Het lijkt me eerlijk gezegd afschuwelijk.
Ik heb altijd een goede band met mijn moeder gehad, dus heb vrede met het feit dat ik niet echt afscheid kon nemen. Ze wist dat ik van haar hield en had in die periode dagelijks contact.
Wat fijn dat je die laatste maanden nog wel een beter contact hebt gehad.
Wat enorm jammer dat je broertje geen contact wil. Dan ben je eigenlijk twee mensen kwijt. Heb je zelf een gezin?
woensdag 8 januari 2020 om 21:55
Daantje, geconcoleerd met je moeder en ook met je oom. Wat veel tegelijk. Zowel de emoties als de regelzaken.
Ik weet niet of ik me goed herinner of dat ik je wellicht met een andere forumster verwar. Maar er staat me iets van bij dat er jaren geleden een topic was over je moeder. (correct me if I'm wrong)
Fijn dat jullie nog naar elkaar toe gegroeid zijn. Dat neemt niemand je ooit meer af. Wel knap ook dat je daar voor open hebt kunnen staan.
Misschien heeft je broertje tijd nodig. Ik kan me voorstellen dat je zijn steun wel kunt gebruiken.
Ik weet niet of ik me goed herinner of dat ik je wellicht met een andere forumster verwar. Maar er staat me iets van bij dat er jaren geleden een topic was over je moeder. (correct me if I'm wrong)
Fijn dat jullie nog naar elkaar toe gegroeid zijn. Dat neemt niemand je ooit meer af. Wel knap ook dat je daar voor open hebt kunnen staan.
Misschien heeft je broertje tijd nodig. Ik kan me voorstellen dat je zijn steun wel kunt gebruiken.
Je kunt méér.
