Introvert? Schrijf mee! Deel 2

Zijdehoentje donderdag 23 juli 2020 om 08:59

Het vorige deel hebben we vol geschreven. In dit deel gaan we verder. Wie schrijft er nog meer mee?

Originele OP:
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...

Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...

Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?

In this mad house we must all survive

hondenmens dinsdag 25 augustus 2020 om 18:33

Vivinnetje: Ik ben ook klein en iel. Men zegt vaak dat het voor een vrouw niet erg is, maar ik kreeg daar wel het vaakst commentaar op.
Zoals: "Oh ik zag je niet. Tja, zo'n kleine lilliputter, daar kijk je zo overheen. Ik ben tenminste nog normaal."
"Een Duitse dog. Daar kun jij onderdoor lopen."
"Zoo vet grote ijsco." Ik: Valt toch wel mee?" Hij: "Ja voor een reus."

Als ik dan tegen bekenden wel eens iets daarover vertelde vroegen ze verbaast: "Vind je dat niet leuk?" Nee inderdaad. Is dat nou zo moeilijk te begrijpen?

Fijn dat je zo'n lieve man getroffen hebt. Hoe klein is hij dan eigenlijk?

Anoniem_639a9136a72af dinsdag 25 augustus 2020 om 18:59

hondenmens schreef: ↑
25-08-2020 18:33
Vivinnetje: Ik ben ook klein en iel. Men zegt vaak dat het voor een vrouw niet erg is, maar ik kreeg daar wel het vaakst commentaar op.
Zoals: "Oh ik zag je niet. Tja, zo'n kleine lilliputter, daar kijk je zo overheen. Ik ben tenminste nog normaal."
"Een Duitse dog. Daar kun jij onderdoor lopen."
"Zoo vet grote ijsco." Ik: Valt toch wel mee?" Hij: "Ja voor een reus."

Als ik dan tegen bekenden wel eens iets daarover vertelde vroegen ze verbaast: "Vind je dat niet leuk?" Nee inderdaad. Is dat nou zo moeilijk te begrijpen?

Fijn dat je zo'n lieve man getroffen hebt. Hoe klein is hij dan eigenlijk?

Mensen vinden dat soms moeilijk te begrijpen, omdat veel mensen daar zelf bij iets over hun niet mee zouden zitten. Bij mij op werk worden er onderling ontzettend veel grapjes gemaakt over van alles en nog wat (werk met veel mannen). In mijn vriendengroep gaat het er nog harder aantoe. Kaalheid, gewicht, mislukte relaties of blunders, we lachen veel met z'n allen.

Zolang het niet gemeen is, en dat is het bij ons niet, vind ik het prima. En natuurlijk weten we wel wat echt gevoelig ligt. Als dat bij jou je lengte zou zijn bijvoorbeeld.

Maar ik vertel bovenstaande omdat dat de reden is dat mensen iets soms zelf als een als een onschuldig grapje zien, terwijl het bij jou anders binnenkomt. Daarom vinden mensen dat lastig te begrijpen. Maar daarin hebben ze jouw gevoelens wel te respecteren.

anoniem_639a9136a72af wijzigde dit bericht op 25-08-2020 19:02

3.24% gewijzigd

vivinnetje dinsdag 25 augustus 2020 om 18:59

hondenmens schreef: ↑
25-08-2020 18:33
Vivinnetje: Ik ben ook klein en iel. Men zegt vaak dat het voor een vrouw niet erg is, maar ik kreeg daar wel het vaakst commentaar op.
Zoals: "Oh ik zag je niet. Tja, zo'n kleine lilliputter, daar kijk je zo overheen. Ik ben tenminste nog normaal."
"Een Duitse dog. Daar kun jij onderdoor lopen."
"Zoo vet grote ijsco." Ik: Valt toch wel mee?" Hij: "Ja voor een reus."

Als ik dan tegen bekenden wel eens iets daarover vertelde vroegen ze verbaast: "Vind je dat niet leuk?" Nee inderdaad. Is dat nou zo moeilijk te begrijpen?

Fijn dat je zo'n lieve man getroffen hebt. Hoe klein is hij dan eigenlijk?

Ja, je had al eens zoiets laten vallen. Ik dacht ook dat klein zijn voor vrouwen nog wel schattig wordt gevonden. Mijn vriend is nou ook weer niet heel klein (1.68 m). Maar inderdaad, er zijn erg veel leuke grapjes te bedenken over iemands lengte, die ook allemaal moeten worden uitgesproken, kennelijk. Mijn vriend corrigeert dat eigenlijk nooit, wordt daar ook niet echt door geraakt volgens mij. Al zei hij wel dat hij het soms zat werd. En ook lastig vindt als hij ergens binnen komt met een collega, ze zijn collega dan aanspreken. Ook al is hij senior... en die collega degene die hij moet inwerken... Maar die collega is dan bijna twee meter. Dat werkt dus echt zo, vaak onbewust. Zeker in werk-situaties voelen ze zich daarna behoorlijk lullig als ze merken hoe de verhoudingen werkelijk zijn.
Ik merk zelf ook als hij een drankje haalt bij een biertent op een festival (laatste tijd niet gebeurd dus!) hij heeel lang weg blijft. Want iedereen dringt voor: bestelt gewoon boven zijn hoofd. Ik denk wel eens, als je dan ook nog introvert bent van karakter, dan heb je best wel een uitdaging.

hondenmens dinsdag 25 augustus 2020 om 21:39

@rumforviva: Kan best zijn dat dergelijke opmerkingen anders binnen komen bij mij. Ik twijfel of mensen het echt onschuldig bedoelen. Het begon heel vroeg in mijn jeugd. Opmerkingen van een juf daarover. Die zei vaak dat ik niks waard was en ook dat ik voor van alles te klein was. Dat was mijn 1e ervaring met zo'n opmerking. Als iemand dan een opmerking maakt over mijn lengte herinnert mij dat daaraan.

@Vivinnetje: Dat zijn inderdaad ongemakkelijke situaties. En dan is je man niet eens bijzonder klein.

Anoniem_397092 dinsdag 25 augustus 2020 om 22:56

hondenmens,
Wat naar voor je.
Echt onvoorstelbaar dat een juf zoeits heeft kunnen zeggen.

Op de middelbare school heb ik zelf erg veel narigheid over me heen gehad.
Bijv opmerkingen over dat ik niet zou kunnen leren, dat ik lelijk zou zijn etc.
Daar heb ik toch best wel een klap van gehad en dit heeft ook bijgedragen aan mijn negatieve zelfbeeld.

dagdromer1986 dinsdag 25 augustus 2020 om 23:25

Zo, heel onprofessioneel van je juf hondenmens!
Je zou denken dat mensen in het onderwijs gaan omdat ze kinderen een 'goede start willen geven' in plaats van te kleineren. Letterlijk in dit geval.

Ik ben ook klein en mager. Verander je niks aan, gewoon je bouw. Ik ga geen spieren kweken of hakken dragen omdat mensen me anders niet zien staan.
Mensen zeggen ook wel eens tegen mij: ik zag je niet/zou vergeten dat je er bent.
Dan denk ik: ja... aan wie ligt dat. Ben ik te onopvallend of ben jij te overheersend en heb je gewoon weinig oog voor rustigere/kleinere/minder opvallende mensen? Ik ga niet extra aanwezig doen in ieder geval.

hondenmens dinsdag 25 augustus 2020 om 23:55

@Mund: Ook heel naar voor jou. Dat draagt zeker bij aan een negatief zelfbeeld. Ik zou soms wel een resetknop willen hebben. Of een optie dat je alleen de negatieve dingen kunt wissen.

@dagdromer: Ja het is gewoon je bouw. Ik heb er wel eens over gedacht om spieren te gaan kweken. Om meer gezien en sterker te worden. Niet gedaan. Ik vind sporten in de sportschool helemaal niet leuk. En mijn gebrekkige discipline helpt er ook niet aan mee. Bovendien moet je ook blijven trainen om het resultaat te behouden. Op hakken kan ik niet eens lopen, zwik snel.

Anoniem_397092 woensdag 26 augustus 2020 om 00:10

Dat herken ik ook zeer sterk, hondenmens.
En dat ik de negatieve dingen zou willen wissen.
Heb rood haar en ben behoorlijk stevig.
Heb vooral last van een dikke buik (te veel buikvet) en krijg daar helaas soms erg vervelende en pijnlijke opmerkingen over.
Ook hier kan ik vaak ook niet adequaat op reageren.
Ben sociaal onhandig en erg onzeker.
Ook kan ik erg dromerig, afwezig, maar ook druk en chaotisch zijn.
Ben trouwens meer met mijn ASS, autisme bezig, dan mijn ADD (zonder de H).
Voel me vaak een roepende in de woenstijn en mis aansluiting in deze samenleving.
Te vaak ben ik ook vriendschappen aangegaan, die niet bij me leken te passen en uiteindelijk ook op een pijnlijke manier spaak liepen.
Van sommige mensen kreeg ik (te) weinig hoogte, anderen gingen over mijn grenzen, weer met anderen voelde ik steeds minder een klik etc
Relaties heb ik nauwelijks gehad.
De laatste keer dat ik aan dating heb gedaan (ca 9 jaar geleden), was het een drama.
Door ca 14 vrouwen ben ik toen afgewezen bij een speeddating.
Dit kwam destijds hard binnen bij mij en viel me zeer rauw op mijn dak.
Het meest vervelende was nog dat ik er niet achter kon komen waarom iedereen me afwees.
Dit krijg je bij een speeddating nooit te horen.
Daar had ik wel degelijk mijn voordeel mee kunnen doen en hier lering uit kunnen trekken.
Ik vermoed dat ik te onzeker en chaotisch overkwam en ook 'te hoog' in mijn adem zat, waardoor ik een vreemd stemgeluid had.
Je gaat toch van alles bedenken, waar het fout zou gegaan kunnen zijn.
Het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel.
Heb een leuk sociaal netwerk van familie, vrienden en kennissen.
Toch ben ik best wel bang dat ik ooit helemaal alleen kom te staan en dat er niets of niemand meer is waar ik op kan terugvallen.
Dat is ergens toch best wel een doemscenario voor mij.
Daarom moet ik mijn negatieve punten ook zien weg te gaan werken en/of te gaan verbeteren.
Want op deze manier blijf ik maar hangen in een vicieuze cirkel en hierin kom ik totaal niet verder.

anoniem_397092 wijzigde dit bericht op 26-08-2020 00:15

6.65% gewijzigd

Anoniem_639a9136a72af woensdag 26 augustus 2020 om 00:13

hondenmens schreef: ↑
25-08-2020 21:39
@rumforviva: Kan best zijn dat dergelijke opmerkingen anders binnen komen bij mij. Ik twijfel of mensen het echt onschuldig bedoelen. Het begon heel vroeg in mijn jeugd. Opmerkingen van een juf daarover. Die zei vaak dat ik niks waard was en ook dat ik voor van alles te klein was. Dat was mijn 1e ervaring met zo'n opmerking. Als iemand dan een opmerking maakt over mijn lengte herinnert mij dat daaraan.

@Vivinnetje: Dat zijn inderdaad ongemakkelijke situaties. En dan is je man niet eens bijzonder klein.

Oh bah. Dat was echt goed fout van die juf.

Anoniem_639a9136a72af woensdag 26 augustus 2020 om 00:19

Speeddating lijkt me nou bij uitstek iets dat je als introvert niet moet doen, dat is toch vragen om problemen? Maar goed, dat is achteraf praten.

Nu het hier over lengte gaat vraag ik me af of ik er als introvert anders in sta vanwege mijn lengte. Ik ben 1,78m toch relatief lang en ik zie er vrij atletisch uit en draag ook vaak hakken en opvallende kleding. Ik vraag me nu af of ik een extravertere uitstraling heb waardoor ik bij voorbaat al anders benaderd word misschien?

hondenmens woensdag 26 augustus 2020 om 00:23

Ook weer erg herkenbaar, Mund. Ik weet dat om rood haar ook gepest wordt, maar ik vind dat juist een prachtige kleur, net als blond. Heb zelf zwart haar en jaren geverfd met een rode kleurspoeling. Al werd het slechts een rode gloed bij mij, omdat het haar te donker is.
Naar dat je door zoveel vrouwen bent afgewezen bij die speeddating. Ik weet niet hoe zoiets gaat, heb dat nog nooit gedaan.
De angst om echt alleen te komen te staan heb ik ook wel.

Anoniem_397092 woensdag 26 augustus 2020 om 00:25

rumforviva,
Je slaat de spijker op zijn kop wat betreft speeddating.
Destijds stond ik daar heel anders in en ik was ook vrij naief in dit opzicht.
Tegenwoordig zou ik er niet meer aan beginnen.
Evenmin aan iets als Tinder, alhoewel Lexa mij best nog wel een prima optie zou lijken (is veel uitgebreider en diepgaander).

anoniem_397092 wijzigde dit bericht op 26-08-2020 00:32

7.20% gewijzigd

Anoniem_397092 woensdag 26 augustus 2020 om 00:31

hondenmens;
Bij speeddating voer je telkens gesprekken van 3 minuten en op een formulier moet je daarna ja of nee invullen.
Heel zwart-wit en kort door de bocht eigenlijk.
Bij een 'ja' van beide kanten zou je een match moeten hebben.
De volgende dag krijg je van de organisatie een email met daarin de uitslag.
Bij mij waren het dus 14 (!) afwijzingen.
Heb er wel lang erg veel last van gehad.

vivinnetje woensdag 26 augustus 2020 om 10:40

hondenmens schreef: ↑
25-08-2020 21:39
Het begon heel vroeg in mijn jeugd. Opmerkingen van een juf daarover. Die zei vaak dat ik niks waard was en ook dat ik voor van alles te klein was. Dat was mijn 1e ervaring met zo'n opmerking. Als iemand dan een opmerking maakt over mijn lengte herinnert mij dat daaraan.

Wat is dat toch?! Ik dacht dat ik een vrij zelfdzame ervaring had. Ik had een gymjuf die me kleineerde. Ik was nogal mager en daar moest ze steeds een opmerking over maken. Ook dat ik nog helemaal plat was moest ze en public kwijt. Ze liet me een keer zware toestellen neerzetten terwijl ik dat fysiek niet kon en de hele klas aan de kant zat te kijken (en me uit te lachen). Ik ben jarenlang boos geweest op mezelf: waarom heb ik dit niet gemeld bij de directrice? Waarom ben ik niet weggelopen en heb ik gezegd 'bekijk het maar'?

Ik heb er EMDR voor gehad. Heel bijzonder, dat ik die situatie herbeleefde... en toen als volwassene kon handelen. Ik heb gevraagd waarom ze het deed en ik zag haar paniek om door de mand te vallen. Ik zag ook opeens dat al die kinderen die me toen zaten uit te lachen, vooral opgelucht waren dat zíj er niet waren uitgepikt. Die juf was vooral bezig om zichzelf staande te houden in een moeilijke klas. Door mij te vernederen, had ze punten gescoord bij een stel brutale vroegrijpe meiden waar ze bang voor was en 'vriendjes' mee wilde zijn. Bizar dat een volwassene dat doet bij een kind van 14, maar het gebeurt. En Hondenmens, het is dus niet zo zeldzaam, het is blijkbaar een overlevingsdrang van een onzekere juf. Ze heeft er heel veel mee kapot gemaakt, want ik heb een hardnekkige overtuiging dat ik zwak ben door dit soort ervaringen en ik vind het naar om te lezen dat het bij jou ook gemaakt heeft dat je er weer aan terugdenkt als iemand een 'grapppige opmerking' maakt over je lengte.

vivinnetje woensdag 26 augustus 2020 om 10:53

Mund schreef: ↑
26-08-2020 00:10

De laatste keer dat ik aan dating heb gedaan (ca 9 jaar geleden), was het een drama.
Door ca 14 vrouwen ben ik toen afgewezen bij een speeddating.
Dit kwam destijds hard binnen bij mij en viel me zeer rauw op mijn dak.
Het meest vervelende was nog dat ik er niet achter kon komen waarom iedereen me afwees.
Dit krijg je bij een speeddating nooit te horen.
Daar had ik wel degelijk mijn voordeel mee kunnen doen en hier lering uit kunnen trekken.

Bah, wat een nare ervaring, Mund...
Maar ik denk dat speeddating sowieso geen goede manier is. Dat is bij uitstek een vleeskeuring, waarbij je niet de kans krijgt om jezelf te laten zien in een ONTSPANNEN setting. Dan zijn degenen met een knap gemiddeld uiterlijk en een welbespraakt karakter in het voordeel. Dat is wat je ziet in die paar minuten.
Ja, je moet jezelf ook maar kunnen laten zien in een één-op-één koffiedate. Ik heb ook wel gedate met mannen die dan zeiden: 'Ik voel het niet'. Dan moeten meteen de vonken ervan af vliegen, dierlijke aantrekkingskracht ofzo? Ik snap dat niet. Mijn criterium was of iemand sympathiek overkwam. Want liefde op het eerste gezicht heb ik sowieso nog nooit meegemaakt. Maar niemand neemt daar meer de tijd voor, lijkt het wel.
Maak jezelf alstjeblieft niet wijs dat het komt door je rode haar of overgewicht. Het belangrijkste is dat je je goed voelt met jezelf!

vivinnetje woensdag 26 augustus 2020 om 11:07

rumforviva schreef: ↑
26-08-2020 00:19
Nu het hier over lengte gaat vraag ik me af of ik er als introvert anders in sta vanwege mijn lengte. Ik ben 1,78m toch relatief lang en ik zie er vrij atletisch uit en draag ook vaak hakken en opvallende kleding. Ik vraag me nu af of ik een extravertere uitstraling heb waardoor ik bij voorbaat al anders benaderd word misschien?

Hm... Ik ben ook 1.78 m. Altletisch zou ik mezelf niet willen noemen, maar ik ben wel slank (of mager meer eigenlijk). En alles in maat S wat in de winkels hangt, lijkt voor mij gemaakt te zijn... maar daar zit 't 'm niet in.

Kortom, het is niet zozeer je verschijning alswel je uitstraling. Je beschrijft hierboven je verschijning...

Als ik op een smalle stoep loop, dan ben ik eigenlijk vanzelfsprekend degene die van de stoep af stapt om de ander te passeren, nooit andersom. Ik heb wel eens geëxpermenteerd om eens mijn eigen lijn te blijven lopen... maar mensen gaan niet opzij. En waarom? Ik loop schuchter en ineengedoken en ik kijk naar de grond dus ontwijk blikken... dat is waardoor mensen me anders benaderen. Als ik erop let gaat het beter, maar ik moet me er dan wel bewust van zijn. Wanneer ik moe ben of er niet aan denk, dan verval ik in mijn oude gewoonte.

hondenmens woensdag 26 augustus 2020 om 12:30

@Mund: Die speeddating klinkt inderdaad meer als een vleeskeuring. Bovendien lijkt het me ook nogal overprikkelend. Zoveel nieuwe indrukken in zo'n korte tijd.

@Vivinnetje: Wat gemeen van die juf! Ik denk dat je toen niet handelde omdat je je schaamde en machteloos voelde.
Is EMDR een soort van regressietherapie? Die confrontatie met de juf als volwassene. Heb je die ook in het echt uitgevoerd?

Een onzekere juf. Geen idee of mijn juf onzeker was. Mijn ouders hebben het wel gemeld bij de directeur. Juf heeft er toen een cursus "sociale vaardigheden" voor moeten volgen. Maar ik zag en hoorde later dat ze er weinig van geleerd heeft. Volgens mijn ouders kon ze gewoon slecht omgaan met kinderen die "anders" waren. Want ze heeft dit blijkbaar bij meerdere kinderen gedaan. Alleen heb ik dat nooit gemerkt.

Anoniem_397092 woensdag 26 augustus 2020 om 14:20

vivinnetje schreef: ↑
26-08-2020 10:53
Bah, wat een nare ervaring, Mund...
Maar ik denk dat speeddating sowieso geen goede manier is. Dat is bij uitstek een vleeskeuring, waarbij je niet de kans krijgt om jezelf te laten zien in een ONTSPANNEN setting. Dan zijn degenen met een knap gemiddeld uiterlijk en een welbespraakt karakter in het voordeel. Dat is wat je ziet in die paar minuten.
Ja, je moet jezelf ook maar kunnen laten zien in een één-op-één koffiedate. Ik heb ook wel gedate met mannen die dan zeiden: 'Ik voel het niet'. Dan moeten meteen de vonken ervan af vliegen, dierlijke aantrekkingskracht ofzo? Ik snap dat niet. Mijn criterium was of iemand sympathiek overkwam. Want liefde op het eerste gezicht heb ik sowieso nog nooit meegemaakt. Maar niemand neemt daar meer de tijd voor, lijkt het wel.
Maak jezelf alstjeblieft niet wijs dat het komt door je rode haar of overgewicht. Het belangrijkste is dat je je goed voelt met jezelf!

Natuurlijk is dat ook zo; dat je je goed moet voelen over jezelf.
Eigenlijk heb ik nooit echt een positief zelfbeeld gehad.
Ook door alle nare ervaringen door de jaren heen (vanaf de middelbare schooltijd vooral ook).,
Dating zie ik vooral niet zitten, omdat ik momenteel gewoon echt veel te onzeker ook ben.
En tevens heb ik teveel de neiging om mezelf te maskeren met een soort van pleasende en ook te chaotisch houding.
Ik durf mijn ware persoonlijkheid niet echt te tonen en dat vind ik gewoon niet goed.
Ik ben mezelf dan niet en ga me dan anders voordoen, dan wie ik daadwerkelijk ben.
Alsof ik door onzekerheid en angst verlamd lijkt te zijn.
Ik mis de rust en vooral authenticiteit hierin ook.
.

vivinnetje woensdag 26 augustus 2020 om 19:11

hondenmens schreef: ↑
26-08-2020 12:30
@Vivinnetje: Wat gemeen van die juf! Ik denk dat je toen niet handelde omdat je je schaamde en machteloos voelde.
Is EMDR een soort van regressietherapie? Die confrontatie met de juf als volwassene. Heb je die ook in het echt uitgevoerd?

Een onzekere juf. Geen idee of mijn juf onzeker was. Mijn ouders hebben het wel gemeld bij de directeur. Juf heeft er toen een cursus "sociale vaardigheden" voor moeten volgen. Maar ik zag en hoorde later dat ze er weinig van geleerd heeft. Volgens mijn ouders kon ze gewoon slecht omgaan met kinderen die "anders" waren. Want ze heeft dit blijkbaar bij meerdere kinderen gedaan. Alleen heb ik dat nooit gemerkt.

Regressietherapie... ik weet niet of het daaronder valt? Je gaat inderdaad onder hypnose, haalt de gebeurtenis terug en doorvoelt het nog een keer. Helaas weet ik nu alleen nog de achternaam van die juf en ik kan haar daarmee niet meer traceren. Anders had ik vast voor die therapie al eens contact gezocht, maar nu is het ook prima... ik wil niet dat ze een rol blijft spelen in m'n leven.

M'n moeder zei dat ze het jammer vond dat ik het voor me had gehouden, anders was zij ook naar de directeur gestapt. Ik heb het pas jaren later een keer verteld. Ik heb het voor mezelf gehouden omdat ik me inderdaad heel erg schaamde. Vooral omdat ik toen heel erg het gevoel had dat ik door de mand viel, want ik was ook een slap onzeker kind. Ze pikte echt mij eruit. En met mij nog een paar 'zwakke' kinderen hoor, ik was het niet alleen. Daarom denk ik dat ze in andere klassen ook wel een paar zondebokjes had... Ze moet vast een keer tegen de lamp zijn gelopen maar dat heb ik niet meegekregen.

vivinnetje woensdag 26 augustus 2020 om 19:17

Mund schreef: ↑
26-08-2020 14:20
Natuurlijk is dat ook zo; dat je je goed moet voelen over jezelf.
Eigenlijk heb ik nooit echt een positief zelfbeeld gehad.
Ook door alle nare ervaringen door de jaren heen (vanaf de middelbare schooltijd vooral ook).,
Dating zie ik vooral niet zitten, omdat ik momenteel gewoon echt veel te onzeker ook ben.
En tevens heb ik teveel de neiging om mezelf te maskeren met een soort van pleasende en ook te chaotisch houding.
Ik durf mijn ware persoonlijkheid niet echt te tonen en dat vind ik gewoon niet goed.
Ik ben mezelf dan niet en ga me dan anders voordoen, dan wie ik daadwerkelijk ben.
Alsof ik door onzekerheid en angst verlamd lijkt te zijn.
Ik mis de rust en vooral authenticiteit hierin ook.
.

Dat is wel interessant wat je zegt. Je bent onzeker geworden door negatieve ervaringen. Maar je bent ooit een keer begonnen om die ervaringen op die manier op te slaan... Als kind ben je nog puur en een onbeschreven blad, dus toen was je waarschijnlijk wel meer open. Je basishouding is niet onzekerheid... dus het moet wel ergens vandaan komen!

Anoniem_397092 woensdag 26 augustus 2020 om 19:40

vivinnetje;
Dat is wel een erg interessante reactie ook..
Die ervaringen ben ik, voor mijn gevoel dan, beginnen op te slaan rond mijn 20e.
Vind het echter wel lastig om het exact aan te geven
Voor mijn 20e was ik ook best wel moeilijk in de omgang en vooral sociaal onhandig.
En wellicht was die onzekerheid er toen ook wel.
Echter niet in de mate waarop het vanaf mijn ca 20e zich heeft ontwikkeld.
Dit heeft ondermeer ook wel geresulteerd in stukgelopen vriendschappen, teleurstellingen in de liefde, problemen op de werkvloer, andere problemen op sociaal vlak, in de communicatie etc.
Ben nu 43 en heb ergens wel het gevoel dat ik op bepaalde vlakken de boot erg heb gemist.

Anoniem_639a9136a72af woensdag 26 augustus 2020 om 21:32

Ik heb juist het omgekeerde. Ik kon me als tiener druk maken of ongemakkelijk voelen over dingen die me nu niets meer uit zouden maken. Ik was veel onzekerder. Ook met wat mensen allemaal ergens van vonden was ik erg bezig. Nu totaal niet meer. Ik ben nu onbezorgder dan vroeger.

Anoniem_397092 woensdag 26 augustus 2020 om 21:39

Ben net terug van het passen op de katten.
Het was best wel even een vervelende toestand.
Er liepen wat knullige dingen ook tegen.
Wat mij betreft is het niet meer voor herhaling vatbaar (voor een eventuele eerstvolgende keer).
Ik besef me nu ook terdege dat ik veel te makkelijk en te slap ben geweest in mijn toezegging hiervoor.
Het gaat me zeker niet om de persoon in kwestie.
Het is mijn eigen halfslachtige communicatie die mij parten heeft gespeeld.
Moet maar eens echt gaan leren om 'nee' te kunnen gaan zeggen en om karakter en ruggengraat te tonen.
En nogmaals; als een ander dat niet wil respecteren, dan is dat niet mijn probleem.
Heb lang genoeg op eieren gelopen.

Pompoenschip woensdag 26 augustus 2020 om 21:45

rumforviva schreef: ↑
26-08-2020 21:32
Ik heb juist het omgekeerde. Ik kon me als tiener druk maken of ongemakkelijk voelen over dingen die me nu niets meer uit zouden maken. Ik was veel onzekerder. Ook met wat mensen allemaal ergens van vonden was ik erg bezig. Nu totaal niet meer. Ik ben nu onbezorgder dan vroeger.

Ik ook. En het bevalt me echt heel goed. Mijn leven is veel minder stressvol geworden, en ik kan er oprechter van genieten. Meer bezig met mijzelf en minder bezig met wat anderen hiervan vinden,

Anoniem_397092 woensdag 26 augustus 2020 om 21:56

rumforviva en Pompenschip;
Dat heb ik helaas juist niet.
Kon me als tiener ook wel druk maken en veel piekeren.
Eigenlijk heeft die lijn vanaf dat ik twintiger was zich alleen maar doorgezet.

Actieve topics