Introvert? Schrijf mee! Deel 2

Zijdehoentje donderdag 23 juli 2020 om 08:59

Het vorige deel hebben we vol geschreven. In dit deel gaan we verder. Wie schrijft er nog meer mee?

Originele OP:
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...

Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...

Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?

In this mad house we must all survive

Anoniem_639a9136a72af vrijdag 21 augustus 2020 om 16:51

Nou hondenmens, dat scheelt weer, want daar hoef je dus verder niet over na te denken. Dat ga je niet doen. Ook geen energie verspillen aan allerlei gedachten over hoe dit allemaal mis zou kunnen gaan, want je gaat dit toch niet doen.

Ze deed je trouwens geen aanbod. Ze deed een verzoek.

Anoniem_397092 vrijdag 21 augustus 2020 om 23:46

Heb even een wat moeilijke punt en ook een vraag hierover.
Afgezien van het feit dat ik over mijn huidige vriendenkring best wel nog tevreden ben, heb ik toch wel een aantal nare ervaringen met (voormalig) vriendschappen gehad.
Niet alleen maar om met het vingertje naar een ander te wijzen, want mijn autisme heeft hierin ook wel voor problemen gezorgd (verkeerde communicatie, overgevoeligheid etc).
Net als het feit dat ik erg naïef ben geweest in het aangaan van 'verkeerde vriendschappen' en sommige mensen totaal verkeerd heb ingeschat.
Mijn recentste 'ervaring' van ca een maand geleden was echter zeer vervelend.
In dit topic had ik deze persoon ook al eerder genoemd en het betrof al dat gedoe rondom bezoekjes aan de sauna.
Ik heb mijn grens aangegeven hierin en laten weten dat ik dit niet langer meer wilde.
Hier heeft diegene zo naar en onredelijk op gereageerd, dat ik er helemaal klaar mee ben.
Hij is als een baksteen door de mand gevallen.
Tevens heb ik ook de indruk dat hij best wel narcistisch is, ook gezien zijn verwaande gedrag naar mij toe.
En dat is even mijn punt; narcistisch gedrag.

Wat zijn jullie ervaringen met personen met narcistisch gedrag en dan vooral met betrekking tot vriendschappen?

Kwam een erg interessant filmpje hierover tegen;
https://www.youtube.com/watch?v=N6hPy78u38U&t=5s

Anoniem_397092 vrijdag 21 augustus 2020 om 23:59

hondenmens schreef: ↑
21-08-2020 16:11
Fijn dat het beter gaat, Mund.

De collega waarmee ik het plan had om naar de dierentuin te gaan binnenkort deed vandaag een aanbod. Ze heeft pas een andere auto gekocht, omdat iemand tegen haar autodeur had gereden. Dat kon ze laten maken, maar ging liever voor een andere auto, die 1500 Euro kostte. Het maximale wat ze er voor over had. Testrit gemaakt, alles goed. Tot thuis deze auto ook een paar gebreken begon te vertonen. Beide auto's zijn 13 jaar oud. Het schijnt een hoop gedoe te zijn. Ze weet nog niet hoe duur het is er iets aan te laten doen en of ze dan tijdelijk zonder auto zit of niet.

Haar aanbod: ze zoekt een huisgenootje om de kosten mee te delen. En ook voor de gezelligheid en dat verder ieder zijn/haar eigen gang gaat. Gewoon iemand die een huisje zoekt. Ze weet dat ik wil verhuizen. Ze zei: "Dus als je interesse hebt...."
Ik heb gezegd dat ik niet iemand ben om samen te wonen en veel tijd voor mezelf nodig heb. "Dat kan", zei ze. Bovendien heeft ze hele andere prioriteiten dan ik wat geld uitgeven betreft. Ik heb de angst om mee gezogen te worden in haar geldproblemen. Dat mijn geld naarmate de tijd vordert toch op gaat aan dingen die ik niet wil. Van andere collega's die haar langer kennen hoor ik vaak dat zij nogal bazig is. Nee, dit lijkt me geen goed idee.

Goed dat je hebt aangegeven dat je veel tijd voor jezelf nodig hebt.
Om eerlijk te zijn denk ik dat je je niet moet laten verleiden met dit aanbod.
Je hebt groot gelijk dat je angstig bent voor het feit dat je meegezogen kunt worden in haar geldproblemen.
Denk dat het beter is dat je er niet aan begint.
Maar goed; dat is mijn gevoel uiteraard hierbij.

Een vriend van mij heeft in het verleden enorm gelazer met een toenmalige vriend gehad, die bij hem in huis ging wonen.
Die toenmalige vriend (tevens een voormalig vriend van mij) heeft de hele boel besodemieterd met de huur en die vriend van mij alles laten betalen.
Hij is bepaalde afspraken destijds niet nagekomen en heeft de hele boel bedonderd.
Het meest erge was dat deze kwal zich als een straatvechter begon te gedragen en alles wat krom was, recht probeerde te lullen.
Dit deed hij wel vaker, ook bij andere mensen.
De boel zodanig verdraaien dat hij er mee weg kwam.
Al met al; veel naar gedoe en het einde van de vriendschap.

vivinnetje zaterdag 22 augustus 2020 om 18:17

hondenmens schreef: ↑
21-08-2020 16:11
De collega waarmee ik het plan had om naar de dierentuin te gaan binnenkort deed vandaag een aanbod. Ze heeft pas een andere auto gekocht, omdat iemand tegen haar autodeur had gereden. Dat kon ze laten maken, maar ging liever voor een andere auto, die 1500 Euro kostte. Het maximale wat ze er voor over had. Testrit gemaakt, alles goed. Tot thuis deze auto ook een paar gebreken begon te vertonen. Beide auto's zijn 13 jaar oud. Het schijnt een hoop gedoe te zijn. Ze weet nog niet hoe duur het is er iets aan te laten doen en of ze dan tijdelijk zonder auto zit of niet.

Haar aanbod: ze zoekt een huisgenootje om de kosten mee te delen. En ook voor de gezelligheid en dat verder ieder zijn/haar eigen gang gaat. Gewoon iemand die een huisje zoekt. Ze weet dat ik wil verhuizen. Ze zei: "Dus als je interesse hebt...."
Ik heb gezegd dat ik niet iemand ben om samen te wonen en veel tijd voor mezelf nodig heb. "Dat kan", zei ze. Bovendien heeft ze hele andere prioriteiten dan ik wat geld uitgeven betreft. Ik heb de angst om mee gezogen te worden in haar geldproblemen. Dat mijn geld naarmate de tijd vordert toch op gaat aan dingen die ik niet wil. Van andere collega's die haar langer kennen hoor ik vaak dat zij nogal bazig is. Nee, dit lijkt me geen goed idee.

Goed naar je gevoel geluisterd. Ik denk dat je niet van zo iemand afhankelijk wilt zijn. Kan zij haar deel van de huur niet betalen, dan heeft dat ook gevolgen voor jou. Op zich is de constructie nog niet eens zo verkeerd. Zo ben je op jezelf, maar toch samen. Meteen iemand die met je mee naar het ziekenhuis kan in noodgevallen!

Maar dan moet het wel iemand zijn die je kunt vertrouwen en bij wie je je 100% goed voelt.

Anoniem_397092 zaterdag 22 augustus 2020 om 18:25

Ben vandaag tot de conclusie gekomen dat ik nog veel meer naar mijn gevoel moet luisteren in sociale situaties.
Vaak geef ik te laat mijn grenzen aan en ik ben er zo langzamerhand wel achter dat ik te laat vaak op de rem trap.
Hiermee bedoel ik dat ik irritaties en andere spanningen te lang en te hoog laat oplopen en op den duur daar totaal in verstrikt kan raken.
Ik heb in een zekere zin een buffer nodig, waarin ik de ruimte heb om 'nee' te kunnen zeggen en mijn grenzen aan te geven.
En niet als het al veel te laat lijkt te zijn.
Te vaak heb ik dit soort situaties meegemaakt en dit ontaarde veelal alleen maar in conflicten etc.
Dat wil ik zo langzamerhand zien te voorkomen, want op dergelijke moeilijkheden zit ik niet langer meer te wachten.
Dat is ook een belangrijk leerproces.

vivinnetje zaterdag 22 augustus 2020 om 18:33

Mund schreef: ↑
21-08-2020 23:46

Wat zijn jullie ervaringen met personen met narcistisch gedrag en dan vooral met betrekking tot vriendschappen?

Ik weet niet of ik kan inschatten wat narcisme is... maar ik had ooit wel een vriendschap met veel drama, waarin voor de ander andere regels golden. Soms flikte ze me iets wat ze andersom nooit zou tolereren en dat zag ze dan niet... ook al wees ik haar erop. Een best wel gekmakende mindfuck. Want dat was dan toch anders, ja, het was anders omdat haar gevoel niet opspeelde wanneer het míj overkwam... maar ze andersom wel de pijn voelde als het haar overkwam.

Wat ze ook deed was mensen subtiel tegen me opzetten. Maar andersom ook, dan zei ze bijvoorbeeld dat iemand iets vervelends over mij had gezegd, het duurde even voor ik door had dat dat alleen tot doel had dat ik afstand van diegene nam. Want of het waar was of niet, daar ben ik nog nooit achtergekomen. Of ze had gedrag van mij besproken met diegene (haar gekleurde verhaal) en diegene gaf haar dan natuurlijk gelijk, ik was degene die fout zat. En dat moest ze dan weer tegen mij vertellen: 'Diegene vond ook al dat jij fout zat!'. Zodat ik diegene ook met een gekleurde bril begon te zien, als iemand uit haar kamp.

Ze belde me ook een keer dat ze haar baan was kwijtgeraakt. Er waren altijd problemen met haar werk, dat gaf al te denken. Dit was na 2 jaar ziektewet, eigenlijk zat dat er dus wel aan te komen maar het kwam toch rauw op haar dak. Ik vroeg of ik naar haar toe moest komen en ze zei van niet. Later verweet ze me dat ik niet ben gekomen terwijl ze net dat nieuws had gehoord... Ja, ze zei dan wel 'nee', maar ik had moeten aanvoelen dat ze 'ja' bedoelde.

Bah nee, dat was een naar machtsspelletje... ik ben blij dat ik daar uit ben. Maar het begon allemaal heel leuk, ook wel (te) intensief, achteraf gezien, maar het was allemaal wel overweldigend en ik voelde me in die periode soms eenzaam, dus het was fijn dat iemand zo het voortouw (ook al vond ik het later 'dwingend') nam... misschien wel een beetje als jouw 'sauna-vriend'? Jij noemt het narcistisch gedrag, maar bij mijn toenmalige vriendin was het borderline... volgens mij heeft het wel raakvlakken.

yesss zaterdag 22 augustus 2020 om 18:42

Weet je wat mij helpt Mund, weet niet of dat in deze situatie van toepassing is maar zeggen dat je erop terug komt of erover nadenkt als iemand iets vraagt.
Laatst werd er gevraagd op het werk of ik extra wilde werken en heb toen gezegd dat ik het even liet weten.
Ook met berichten, ik geef mezelf even tijd om na te denken wat ik wil zeggen.
Een rondje lopen helpt dan wel of even iets doen, uit je hoofd komen.

Oh en sporten helpt mij persoonlijk heel erg.. ik reageer vaak natuurlijker omdat ik al een stuk emotie kwijt ben en je uit je hoofd komt en ik krijg er meer zelfvertrouwen van.
Want hoe meer je in je hoofd gaat zitten hoe meer je uit emotie reageert en zoals je zegt verstrikt raakt in je gedachten of dat je heel erg in je emotie gaat zitten en niet meer goed weet wat je er nou eigenlijk écht van vind.
(Dat komt dan vaak naderhand pas)

Ik ben geen expert hoor en struggle ook nog met genoeg dingen maar dit helpt mij persoonlijk wel.
Hopelijk heb je er iets aan

yesss wijzigde dit bericht op 28-08-2020 19:56

44.46% gewijzigd

hondenmens zaterdag 22 augustus 2020 om 20:37

vivinnetje schreef: ↑
22-08-2020 18:17
Goed naar je gevoel geluisterd. Ik denk dat je niet van zo iemand afhankelijk wilt zijn. Kan zij haar deel van de huur niet betalen, dan heeft dat ook gevolgen voor jou. Op zich is de constructie nog niet eens zo verkeerd. Zo ben je op jezelf, maar toch samen. Meteen iemand die met je mee naar het ziekenhuis kan in noodgevallen! Maar dan moet het wel iemand zijn die je kunt vertrouwen en bij wie je je 100% goed voelt.

Juist. Zo close zijn we niet. We zijn om samen te wonen verder ook geen match, denken te verschillend.

hondenmens zaterdag 22 augustus 2020 om 20:43

Vanavond viert mijn nicht haar verjaardag. Dit vertelde mijn moeder vandaag
om 17:30. Ze was het vergeten te vertellen. Nu is de moeder van mijn nicht ook vaak laat om verjaardagen aan te kondigen. Maar ik ga niet, vind dit echt te kort van tevoren. Veel mis ik er ook niet aan. Behalve de lekkere hapjes dan. Maar verder zie ik feestjes meer als verplicht nummer.

Anoniem_397092 zaterdag 22 augustus 2020 om 21:45

vivinnetje schreef: ↑
22-08-2020 18:33
Ik weet niet of ik kan inschatten wat narcisme is... maar ik had ooit wel een vriendschap met veel drama, waarin voor de ander andere regels golden. Soms flikte ze me iets wat ze andersom nooit zou tolereren en dat zag ze dan niet... ook al wees ik haar erop. Een best wel gekmakende mindfuck. Want dat was dan toch anders, ja, het was anders omdat haar gevoel niet opspeelde wanneer het míj overkwam... maar ze andersom wel de pijn voelde als het haar overkwam.

Wat ze ook deed was mensen subtiel tegen me opzetten. Maar andersom ook, dan zei ze bijvoorbeeld dat iemand iets vervelends over mij had gezegd, het duurde even voor ik door had dat dat alleen tot doel had dat ik afstand van diegene nam. Want of het waar was of niet, daar ben ik nog nooit achtergekomen. Of ze had gedrag van mij besproken met diegene (haar gekleurde verhaal) en diegene gaf haar dan natuurlijk gelijk, ik was degene die fout zat. En dat moest ze dan weer tegen mij vertellen: 'Diegene vond ook al dat jij fout zat!'. Zodat ik diegene ook met een gekleurde bril begon te zien, als iemand uit haar kamp.

Ze belde me ook een keer dat ze haar baan was kwijtgeraakt. Er waren altijd problemen met haar werk, dat gaf al te denken. Dit was na 2 jaar ziektewet, eigenlijk zat dat er dus wel aan te komen maar het kwam toch rauw op haar dak. Ik vroeg of ik naar haar toe moest komen en ze zei van niet. Later verweet ze me dat ik niet ben gekomen terwijl ze net dat nieuws had gehoord... Ja, ze zei dan wel 'nee', maar ik had moeten aanvoelen dat ze 'ja' bedoelde.

Bah nee, dat was een naar machtsspelletje... ik ben blij dat ik daar uit ben. Maar het begon allemaal heel leuk, ook wel (te) intensief, achteraf gezien, maar het was allemaal wel overweldigend en ik voelde me in die periode soms eenzaam, dus het was fijn dat iemand zo het voortouw (ook al vond ik het later 'dwingend') nam... misschien wel een beetje als jouw 'sauna-vriend'? Jij noemt het narcistisch gedrag, maar bij mijn toenmalige vriendin was het borderline... volgens mij heeft het wel raakvlakken.

Wat enorm naar voor je.
Kan ergens me wel voorstellen hoe je je misbruikt hebt gevoeld.

Vind het zelf ook wel lastig om narcisme echt goed te kunnen definiëren.
Mensen met narcisme zijn sowieso ook erg moeilijk te doorgronden en verbloemen zich op allerlei manieren.
Die persoon (voormalig vriend) mbt dat sauna-gebeuren, lijkt een soort van 'bescheiden-narcist', waaraan je op het 1e gezicht weinig kunt opmerken en waarnemen.
Hij manipuleert ook op een subtiele manier en doet zogenaamd alsof hij heel begripvol en gemoedelijk is en ziet zichzelf als een romanticus.
Maar wel telkens opnieuw hetzelfde patroon uitvoeren.
Dat heb ik op den duur echt moeten doorbreken, met als gevolg een enorme aanvaring.
Een andere voormalig vriend van me vertoond ook narcisme.
Alleen is hij een heel andere type, in de zin dat hij een ongeleid projectiel is en zeer grenzeloos en ook zeer glad is.
Ik kan deze twee voorbeelden eigenlijk nauwelijks met elkaar vergelijken.
Dat maakt het ook zo complex.

In een giftig contact zijn er altijd twee partijen die hieraan 'schuldig' zijn.
In mijn geval ben ik echt te openhartig, naïef, te goed van vertrouwen en goedgelovig geweest en heb me bovendien teveel voor het karretje laten spannen.
Dat heeft die andere partij blijkbaar de gelegenheid gegeven om mij op een bepaalde hierin te gebruiken.
Niet leuk, maar ik zal zelf ook naar mijn eigen aandeel moeten kijken en alerter hierin moeten gaan worden en niet meer zo meegaand en pleasend zijn.
Mijn sociale intuïtie heeft mij hierin ook vaak in de steek gelaten.

Anoniem_397092 zaterdag 22 augustus 2020 om 21:54

yesss schreef: ↑
22-08-2020 18:42
Weet je wat mij helpt Mund, weet niet of dat in deze situatie van toepassing is maar zeggen dat je erop terug komt of erover nadenkt als iemand iets vraagt.
Laatst werd er gevraagd op het werk of ik extra wilde werken en heb toen gezegd dat ik het even liet weten.
Ook met berichten, ik geef mezelf even tijd om na te denken wat ik wil zeggen.
Een rondje lopen helpt dan wel of even iets doen, uit je hoofd komen.

Laatst had ik ook iets op het werk, er is altijd zo'n koffie momentje dan gaan we met zijn allen koffie drinken aan een tafel (super ongemakkelijk) en toen kwamen er discussies op gang over o.a. Corona en iemand reageerde een beetje fel op mij..
Toen dacht ik, ik heb hier helemaal geen zin joh en gelukkig zat er op dat moment een katje voor de deur dus ik liep ernaartoe:"Ahh wat lief" en ben naar buiten gelopen en daarna terug aan mijn bureau gaan zitten.
Saved by the cat dacht ik nog..

Maar wat ik eigenlijk wil zeggen, je mág gewoon weglopen uit een situatie.
Op deze manier doe je meer waar je je goed bij voelt.
Probeer het ook eens met humor te benaderen, mensen reageren daar dan vaak goed op en je leert ook meer naar jezelf te luisteren.
Dan nog zul je situaties krijgen waarin je je ongemakkelijk voelt en waarvan je achteraf denkt, dat had ik beter anders kunnen doen, maar andere mensen zijn het waarschijnlijk alweer vergeten en zelf kun je er alleen maar van leren.

Oh en sporten helpt mij persoonlijk heel erg.. ik reageer vaak natuurlijker omdat ik al een stuk emotie kwijt ben en je uit je hoofd komt en ik krijg er meer zelfvertrouwen van.
Want hoe meer je in je hoofd gaat zitten hoe meer je uit emotie reageert en zoals je zegt verstrikt raakt in je gedachten of dat je heel erg in je emotie gaat zitten en niet meer goed weet wat je er nou eigenlijk écht van vind.
(Dat komt dan vaak naderhand pas)

Ik ben geen expert hoor en struggle ook nog met genoeg dingen maar dit helpt mij persoonlijk wel.
Hopelijk heb je er iets aan

Vind dit ook een erg nuttige en sterke reactie.

Wat betreft de 1e alinea.
Hier wil ik me zeker bij aansluiten.
Net als bij veel andere punten, zoals sporten.
Dit is voor mij ook goed om te weer te gaan oppakken.
Wat betreft weglopen bij een vervelende situatie; dit doe ik liever eigenlijk niet meer.
Dit is in het verleden vaak tegen me gebruikt en ik kreeg dan opmerkingen zoals dat ik 'vermijdend' zou zijn.
Ergens kan ik dit begrijpen.
Bij bepaalde mensen ben ik echter nou eenmaal vermijdend.
Vooral waarbij alle alarmbellen afgaan en/of waarbij ik het gevoel heb dat het me veel energie kost en dat diegene(n) mij op een bepaalde manier lijkt/lijken te 'bespelen'.
Met laatstgenoemde bedoel ik ondermeer dat zulke mensen bepaalde grenzen gaan opzoeken,me proberen te verleiden tot dingen die ik niet wil, me bekritiseren, schuldgevoelens aanpraten enz..
Ik kan me erg onveilig voelen bij dit soort personen.

hondenmens zaterdag 22 augustus 2020 om 22:08

Mund schreef: ↑
22-08-2020 21:54

Met laatstgenoemde bedoel ik ondermeer dat zulke mensen bepaalde grenzen gaan opzoeken,me proberen te verleiden tot dingen die ik niet wil, me bekritiseren, schuldgevoelens aanpraten enz..
Ik kan me erg onveilig voelen bij dit soort personen.

Dit. Ik voel me snel overschaduwd door zulke mensen. Omdat ik hetgene wat ze zeggen vaak voor waarheid aanneem.

Anoniem_639a9136a72af zaterdag 22 augustus 2020 om 23:39

Maar wat is er dan zo erg aan mensen die zeggen dat je vermijdend bent, als je dat ook bent? Je bent een mens met je plussen en je minnen, sommige dingen worden je verweten, andere dingen niet. Mensen mogen best dingen niet leuk aan je vinden.

Over mij vinden mensen dingen ook van alles, maar als ik mezelf erin herken, dan maakt het me niet uit. Ik ben inderdaad zo, denk ik dan. Ik vind weer andere dingen over andere mensen.

Sommige kritiek kun je ook ter kennisgeving aannemen.

Anoniem_397092 zondag 23 augustus 2020 om 10:41

hondenmens schreef: ↑
22-08-2020 22:08
Dit. Ik voel me snel overschaduwd door zulke mensen. Omdat ik hetgene wat ze zeggen vaak voor waarheid aanneem.

Dat probleem heb ik zelf helaas vaak ook gehad.
Gelukkig begint daar bij mij wel steeds meer een ommekeer in te komen.

Anoniem_397092 zondag 23 augustus 2020 om 10:46

rumforviva schreef: ↑
22-08-2020 23:39
Maar wat is er dan zo erg aan mensen die zeggen dat je vermijdend bent, als je dat ook bent? Je bent een mens met je plussen en je minnen, sommige dingen worden je verweten, andere dingen niet. Mensen mogen best dingen niet leuk aan je vinden.

Over mij vinden mensen dingen ook van alles, maar als ik mezelf erin herken, dan maakt het me niet uit. Ik ben inderdaad zo, denk ik dan. Ik vind weer andere dingen over andere mensen.

Sommige kritiek kun je ook ter kennisgeving aannemen.

Dat vind ik ook wel erg mooi omschreven.

Ooit had ik een begeleider op een voormalig werkplek.
En hij maakte een opmerking dat ik vermijden 'tot kunst zou hebben verheven'.
Dat vond ik erg kwetsend.
Nou had ik met deze persoon wel meer vervelende situaties en hij bleek achteraf gezien überhaupt ook ongeschikt als begeleider.
Hij was totaal niet inlevend (deed wel alsof), gedroeg zich als een popie-jopie, maakte schofferend opmerkingen en uiteindelijk heb ik ook nog eens een knallende ruzie met hem gehad.

Confrontaties vind ik erg eng en ik ben voortdurend bang om overlopen te worden.
Het lijkt alsof bepaalde mensen dit haarfijn aanvoelen en hier enorm misbruik van maken.
Dat moet ik echt zien te gaan stoppen.
Want zo kan het niet langer.
Wil niet langer als een voetveeg, pispaal of wat dan ook behandeld worden, door dergelijke nare personen.

Anoniem_639a9136a72af zondag 23 augustus 2020 om 12:25

Mund De meeste mensen houden niet van confrontaties hoor, daarom zijn er juist zoveel ongeschreven sociale regels over wat je wel en niet rechtstreeks hoort te zeggen. Simpelweg zeggen; Nee, daar heb ik geen zin in, bijvoorbeeld. Of dat je je ergert aan iets. Dat vinden heel veel mensen van introvert tot extravert lastig.

Natuurlijk, er zijn mensen die van drama houden en graag ruzie en confrontatie zoeken, die vallen misschien op, maar zijn niet in de meerderheid.

Zo’n begeleider die zegt dat je vermijden tot kunst hebt verheven is natuurlijk niet oké. Van een begeleider kun je iets anders verwachten dan van gewoon een collega of andere mensen in je omgeving. Iets meer support en begeleiding dan gewoon mensen beledigen. Plaats zijn kritiek dan ook in die context, gewoon een rare kwibus die iets van je vindt. Lekker laten gaan. Als een dierbare of iemand die je waardeert iets zegt is dat veel waardevoller.

Maar kwetst het je niet vooral omdat je het herkent en van jezelf weet dat er een kern van waarheid in zit?

Ik ben heel koppig en heb een moeite met autoriteit. Ik ga het liefst mijn eigen gang, ik ben bepaald geen volgzame introvert. Eerder het tegenovergestelde. Soms komt zoiets naar voren bij beoordelingen op werk of met vrienden. Maar dan denk ik altijd; ja, da’s waar, misschien moet ik daar wat aan doen. Doe ik niet hoor, haha! Ik werk wel internationaal en heb met veel mensen uit andere landen te maken, soms houd ik dan wat meer rekening met lokale verhoudingen en hiërarchie, maar ook niet altijd. Als peuter schijn ik al eigengereid geweest te zijn. Nou ja, een ander heeft weer wat anders. Maar bij jou denk ik dat het vermijdende iets is waar je jezelf bij jezelf ook aan ergert.

Anoniem_397092 zondag 23 augustus 2020 om 13:02

rumforviva schreef: ↑
23-08-2020 12:25
Mund De meeste mensen houden niet van confrontaties hoor, daarom zijn er juist zoveel ongeschreven sociale regels over wat je wel en niet rechtstreeks hoort te zeggen. Simpelweg zeggen; Nee, daar heb ik geen zin in, bijvoorbeeld. Of dat je je ergert aan iets. Dat vinden heel veel mensen van introvert tot extravert lastig.

Natuurlijk, er zijn mensen die van drama houden en graag ruzie en confrontatie zoeken, die vallen misschien op, maar zijn niet in de meerderheid.

Zo’n begeleider die zegt dat je vermijden tot kunst hebt verheven is natuurlijk niet oké. Van een begeleider kun je iets anders verwachten dan van gewoon een collega of andere mensen in je omgeving. Iets meer support en begeleiding dan gewoon mensen beledigen. Plaats zijn kritiek dan ook in die context, gewoon een rare kwibus die iets van je vindt. Lekker laten gaan. Als een dierbare of iemand die je waardeert iets zegt is dat veel waardevoller.

Maar kwetst het je niet vooral omdat je het herkent en van jezelf weet dat er een kern van waarheid in zit?

Er kan natuurlijk een zekere kern van waarheid in zitten.
Maar zo'n opmerking die hij plaatste was echt naar en zelfs haast wat schofferend.
Tevens heb ik ook nog een flinke ruzie met hem gehad en tijdje later.
Daarnaast heeft hij me veel vaker onderuit gehaald , bijv door te beweren dat ik een 'kluizenaar' en 'éénling' zou zijn, dat mijn muziek (maak zelf muziek) niet zou deugen dat hij over mij wel een boek zou kunnen schrijven etc.
Erg naar toch wel en ik heb hier nog steeds soms best wel last van.
Ondanks dat ik daar al niet meer werk.

rumforviva schreef: ↑
23-08-2020 12:25
Ik ben heel koppig en heb een moeite met autoriteit. Ik ga het liefst mijn eigen gang, ik ben bepaald geen volgzame introvert. Eerder het tegenovergestelde. Soms komt zoiets naar voren bij beoordelingen op werk of met vrienden. Maar dan denk ik altijd; ja, da’s waar, misschien moet ik daar wat aan doen. Doe ik niet hoor, haha! Ik werk wel internationaal en heb met veel mensen uit andere landen te maken, soms houd ik dan wat meer rekening met lokale verhoudingen en hiërarchie, maar ook niet altijd. Als peuter schijn ik al eigengereid geweest te zijn. Nou ja, een ander heeft weer wat anders. Maar bij jou denk ik dat het vermijdende iets is waar je jezelf bij jezelf ook aan ergert.

Dat heb ik dus in een zekere zin ook.
Ik kan erg star zijn en hou niet van dominante en autoritaire personen.
Vooral niet van die type mensen die zichzelf beter en belangrijker vinden dan anderen.
En als het zou moeten, jou wel even de les zouden willen lezen.
Daar ben ik ook erg (over)gevoelig voor.

Anoniem_639a9136a72af zondag 23 augustus 2020 om 13:14

Het is natuurlijk niet zo dat mensen die autoriteit hebben persé denken dat ze beter zijn dan een ander. Ze handelen vanuit een bepaalde positie of functie en daar heb je je dan naar schikken als je die functie niet hebt. Je moet het dan ook niet persoonlijk opnemen en er allerlei gevoelens aan verbinden. Als je het hebt over de les lezen dan lijkt me dat dat in de meeste werksituaties toch iets te persoonlijk is.

En dominante personen mogen er net zo goed zijn als rustiger personen. Je zou zelf ook niet willen dat mensen zeggen een hekel te hebben aan van die passieve, stille mensen als dat op jou betrekking heeft. Een goede mix van mensen maakt het juist leuk.

En je hebt nu vastgesteld dat die begeleider niet correct was. Dat denk ik ook niet, maar voel je dan ook niet geschoffeerd. Wat kan het jou schelen wat een of andere figuur van jouw muzieksmaak of levensstijl vindt? Je hebt op dat vlak toch niets te verantwoorden? Hopelijk lukt het je om dat soort dingen minder persoonlijk op te pakken. Sommige mensen zijn niet aardig. Daar doe je weinig aan.

hondenmens zondag 23 augustus 2020 om 13:48

Ik ben en was ook best eigengereid. In sommige dingen wel meegaand. Op school werd ik een braaf en stil meisje gevonden. Maar met samen spelen moest het wel iets zijn wat ik leuk vond. Dwingen deed ik niet, maar liep er vandaan als het spel me niet aanstond. Als dat kon dan, zoals op straat. Bij een speelafspraak thuis of bij een ander moest ik me soms aanpassen. Maar niet graag.
In mijn puberteit had ik een eigen kledingstijl. Iedereen vond het raar, maar daar voelde ik me het gelukkigst in. En dat ging ik niet zomaar veranderen voor anderen.

Anoniem_397092 zondag 23 augustus 2020 om 13:59

rumforviva schreef: ↑
23-08-2020 13:14
Het is natuurlijk niet zo dat mensen die autoriteit hebben persé denken dat ze beter zijn dan een ander. Ze handelen vanuit een bepaalde positie of functie en daar heb je je dan naar schikken als je die functie niet hebt. Je moet het dan ook niet persoonlijk opnemen en er allerlei gevoelens aan verbinden. Als je het hebt over de les lezen dan lijkt me dat dat in de meeste werksituaties toch iets te persoonlijk is.

En dominante personen mogen er net zo goed zijn als rustiger personen. Je zou zelf ook niet willen dat mensen zeggen een hekel te hebben aan van die passieve, stille mensen als dat op jou betrekking heeft. Een goede mix van mensen maakt het juist leuk.

En je hebt nu vastgesteld dat die begeleider niet correct was. Dat denk ik ook niet, maar voel je dan ook niet geschoffeerd. Wat kan het jou schelen wat een of andere figuur van jouw muzieksmaak of levensstijl vindt? Je hebt op dat vlak toch niets te verantwoorden? Hopelijk lukt het je om dat soort dingen minder persoonlijk op te pakken. Sommige mensen zijn niet aardig. Daar doe je weinig aan.

Geef je wel gelijk hierin.
Heb trouwens niet willen beweren dat elk persoon die dominant en/of autoritair kan zijn, zichzelf beter zou vinden dan iemand anders.
In sommige gevallen kan hier echter sprake van zijn, maar niet altijd natuurlijk.

Anoniem_639a9136a72af zondag 23 augustus 2020 om 14:53

Mund schreef: ↑
23-08-2020 13:59
Geef je wel gelijk hierin.
Heb trouwens niet willen beweren dat elk persoon die dominant en/of autoritair kan zijn, zichzelf beter zou vinden dan iemand anders.
In sommige gevallen kan hier echter sprake van zijn, maar niet altijd natuurlijk.

Nee, dat is ook zo hoor. Maar ook niet elk stiller persoon is slachtoffer en de onschuld zelve, daar zitten ook genoeg valse types tussen. Rotte eieren heb je van elk karaktertype.

Anoniem_397092 zondag 23 augustus 2020 om 15:54

rumforviva schreef: ↑
23-08-2020 14:53
Nee, dat is ook zo hoor. Maar ook niet elk stiller persoon is slachtoffer en de onschuld zelve, daar zitten ook genoeg valse types tussen. Rotte eieren heb je van elk karaktertype.

Nare mensen komen helaas overal voor; in alle soorten en maten.
En sommige mensen kunnen zich ook zich heel 'sociaal', begripvol en zelfs bescheiden voordoen, maar in werkelijkheid zichzelf hiermee alleen maar verbloemen oid..

hondenmens zondag 23 augustus 2020 om 16:23

Mund schreef: ↑
23-08-2020 15:54
Nare mensen komen helaas overal voor; in alle soorten een maten.
En sommige mensen kunnen zich ook zich heel 'sociaal', begripvol en zelfs bescheiden voordoen, maar in werkelijkheid zichzelf hiermee alleen maar verbloemen oid..

Ik had zo'n collega, die vroegtijdig moest stoppen vanwege haar gezondheid. Een rustige vrouw die begripvol leek. Deelde op Facebook ook allerlei spreuken over ziektes en handicaps. Dat je elkaar moet respecteren. Maar ze vond het wel nodig om me steeds te wijzen op mijn kleine gestalte en ermee te spotten. Of om minachtend te doen als ik iets niet kon. Terwijl ze zelf lesbisch is en toen een andere collega daar een grapje over maakte kon ze dat niet waarderen. Ze heeft nog kort bij mijn moeder in hetzelfde fysiotherapie groepje gezeten. En maar mooi weer spelen tegen mijn moeder: "Wat is Hondenmens toch een braafje he"

Anoniem_397092 zondag 23 augustus 2020 om 16:32

hondenmens;
Wat ontzettend naar zeg.
Zo kun je maar zien dat sommige totaal anders in elkaar kunnen zitten, dan dat ze zich lijken te presenteren.
Zelf ben ik daar steeds alerter op geworden.
In het verleden liet ik mij te gemakkelijk leiden door bepaalde gevoelens, van dat het wel goed zou zitten na een 1e goede indruk.
Dit is vaak dus niet waar gebleken......
Vaak kon ik ook te snel opkijken tegen bepaalde personen.
Iets wat ook weer veroorzaakt weer door mijn eigen gevoelens van onzekerheid en minderwaardigheid.
Vaak liet ik mij met deze mensen meesleuren.
Totdat ik op een punt kwam, dat ik echt wakker werd en besefte dat ik op een verkeerd spoor beland was.

hondenmens zondag 23 augustus 2020 om 18:11

@Mund: Ik heb me ook vaak vergist met de 1e indruk. Soms ook in positieve zin. Alleen zijn die wel in de minderheid. En soms klopt mijn 1e indruk gewoon.

Actieve topics