Introvert? Schrijf mee! Deel 2

Zijdehoentje donderdag 23 juli 2020 om 08:59

Het vorige deel hebben we vol geschreven. In dit deel gaan we verder. Wie schrijft er nog meer mee?

Originele OP:
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...

Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...

Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?

In this mad house we must all survive

yesss maandag 27 juli 2020 om 16:57

Wel grappig dat we zoveel in elkaar herkennen trouwens

hondenmens maandag 27 juli 2020 om 17:21

Ik moet zeggen dat ik het soms ook moeilijk vind om blij te zijn voor anderen en afstand houd. Of ik zeg wel dat ik het leuk vind voor diegene, maar meer omdat dat zo hoort. Niet omdat ik het voel.

Charlotte717 dinsdag 28 juli 2020 om 12:51

Man_87_7 schreef: ↑
27-07-2020 09:09
Hoe komt het dat je ideale man dan nu je ex is?

Door de afstand. We hebben een 1,5 jaar een langeafstandsrelatie gehad (we hadden elkaar ontmoet toen ik een half jaar in het buitenland studeerde) maar dat was te zwaar voor ons. Niet even bij elkaar langs kunnen als je er zin in hebt, steeds dat plannen en natuurlijk het missen van elkaar ... Het had ook zijn voordelen hoor, zeker door onze introversie, daarom hebben we het een tijd kunnen ‘volhouden’. Je bent nl als je niet bij elkaar bent lekker op jezelf, je kan je eigen ding doen, thuis wat rommelen in je eentje.

Maar de voordelen begonnen langzamerhand niet meer op te wegen tegen de nadelen

charlotte717 wijzigde dit bericht op 28-07-2020 12:58

2.22% gewijzigd

Veritas vos liberabit

Charlotte717 dinsdag 28 juli 2020 om 12:54

yesss schreef: ↑
27-07-2020 09:02
Nee ik bedoel meer dat het voor sommige mensen veilig is als ik op de achtergrond blijf... omdat sommige mensen zelf altijd op de voorgrond willen staan.

Merk dat juist heel erg de laatsts tijd, dat ik dus stappen maak, meer in mezelf geloof en aan het veranderen ben en dat sommige mensen ineens in geen velden of wegen te bekennen zijn of bepaalde dingen negeren.

Maargoed, ik blijf gewoon doorzetten maar wel een eye opener dat er dus altijd mensen blijven (die je andersom wel altijd hebt gesteund...) die toch niet zo gunnend zijn als je had verwacht/gehoopt.

Nog even hierop inpikken: dit is herkenbaar helaas. Je begint te veranderen, meer in jezelf te geloven, meer ruimte in te nemen en mensen moeten hier altijd even aan wennen. Met sommigen kan je daarna weer verder in de vriendschap, anderen kennen je liever als de onzekere, stille persoon.

Maar zoals je zegt, gewoon doorzetten en er komen vanzelf nieuwe mensen op je pad die je enkel de ‘nieuwe’ versie van jezelf kennen en die je helemaal prima vinden zoals je bent

charlotte717 wijzigde dit bericht op 28-07-2020 13:00

0.13% gewijzigd

Veritas vos liberabit

Anoniem_396720 dinsdag 28 juli 2020 om 12:58

Charlotte717 schreef: ↑
28-07-2020 12:51
Door de afstand. We hebben een 1,5 jaar een langeafstandsrelatie gehad (we hadden elkaar ontmoet toen ik een half jaar in het buitenland studeerde) maar dat was te zwaar voor ons. Niet even bij elkaar langs kunnen als je er zin in hebt, steeds dat plannen en natuurlijk het missen van elkaar ... Het had ook zijn voordelen hoor, zeker door onze introversie, daarom hebben we het een tijd kunnen ‘volhouden’. Je bent nl als je niet bij elkaar bent lekker op jezelf, je kan je eigen ding doen, thuis wat rommelen in je eentje. Maar de voordelen begonnen langzamerhand niet meer op te wegen tegen de nadelen

Balen zeg! Hoop dat je snel weer zo’n goede match weet te vinden

Charlotte717 dinsdag 28 juli 2020 om 13:00

Man_87_7 schreef: ↑
28-07-2020 12:58
Balen zeg! Hoop dat je snel weer zo’n goede match weet te vinden

Dankjewel, lief van je

Veritas vos liberabit

Zijdehoentje donderdag 30 juli 2020 om 18:14

Ik zie een aantal nieuwe namen voorbij komen geloof ik, welkom! Voor degenen die al meeschreven: fijn, leuk dat jullie ook weer meeschrijven!

Vikhui schreef: ↑
23-07-2020 10:07
[...]
Ik ben trouwens ook slecht in contacten onderhouden, herkennen mensen in dit topic dat? Ik vergeet terug te appen, ik denk uit mezelf niet aan het plannen van een bezoekje/dagje weg/whatever, omdat ik het ook wel prima vind om elkaar maar een paar keer per jaar te zien of alleen af en toe te appen. Er zijn maar een paar mensen die ik graag vaker wil zien.

[...]

Dit herken ik ook zeker wel. Zeker in het begin van het Corona-gebeuren vond ik het erg omschakelen, maar toch wel heel fijn om zo min mogelijk mensen te zien. Ik vermaak me thuis (normaliter) gemakkelijk. De afgelopen en komende weken heb ik een aantal afspraken met kennissen en vrienden ingepland en ook andere afspraken (tandarts, therapeut en dergelijke), maar merk dat het eigenlijk te veel is. Het kost me bakken vol energie. Ik blijf met een aantal mensen afspreken op regelmatige basis, met de rest minder frequent. En daarnaast, omdat ik mezelf goed kan vermaken, merk ik niet dat er soms een hele tijd voorbij gaat voordat ik iemand weer spreek.

Ritmodelanoche schreef: ↑
23-07-2020 14:57
[...]

Ik vroeg me af of sommigen van jullie dit herkennen. Ik kan gewoon het geduld niet meer opbrengen om constant maar naar dat soort onzinnige verhalen te luisteren. Praten om het praten, en je kennelijk niet afvragen of zoiets voor de rest aan tafel wel interessant is. Mijn andere zus werkt voor een soort woning coöperatie, en die kan ook rustig tot in detail gaan vertellen door welke mensen (huurders) ze die week allemaal gebeld is, dat er één een heel erg Amsterdams accent had, en de ander zei de hele tijd ''moet je eens luisteren lieffie''.

[...]

Ach, zo herkenbaar. Sommige mensen blijven maar praten; inderdaad het praten om het praten. Ik word daar dol van. En de laatste paar maanden merk ik bij mezelf dat ik bepaalde prikkels, zoals geluid (en dus praten) niet goed trek. Ik bedoel dan eigenlijk de ellenlange verhalen. In gedachten heb ik zin om iemand heel hard met een koekenpan te meppen. Er iets van zeggen durf ik dan weer niet.

Ik merk ook wel verschil tussen mijn moeder en zussen enerzijds en ik anderzijds. Als we met z’n vieren iets afspreken, winkelen of zo, dan lijkt het net één groot onrustig kippenhok waar 1 kip verloren in een hoekje zit. Ik hou niet van drukte en niet van winkelen, dus als ik ga winkelen, doe ik dit in m’n eentje. Het valt mijn moeder de laatste tijd steeds meer op dat ik stil(ler) ben, vroeger zou ze dit minder of niet hebben gezien.

Op dit moment ervaar ik het leven meer als een last dan een feest. Dat komt niet alleen doordat ik introvert ben en autisme heb, maar ook door andere omstandigheden. ‘Gelukkig’ heb ik momenteel medicatie, waardoor ik meer rust in mijn hoofd heb.

Ritmodelanoche schreef: ↑
24-07-2020 08:26
Vraagje : hebben jullie ook wel eens een soort innerlijke strijd dat je jezelf eigenlijk meer zou willen profileren? Dat je denkt : verdorie, waarom zet ik mezelf altijd zo op de achtergrond / stel ik me zo bescheiden op?

Zelf was ik onlangs een weekendje weg met vriendinnen, en ik heb toch vaak het idee dat ik door mijn introverte/bescheiden karakter ook altijd een beetje ondergewaardeerd/onderschat word. Zo zaten we op een gegeven ogenblik op een terras, toen een vriendin vroeg : Ritmo, heb jij nou eigenlijk ook een master gedaan? ''Ja'' En ook helemaal echt met scriptie enzo? ''Ja, hoezo?''. Dus je hebt een meestertitel? ''Ja''. Oh jeetje joh.

[...]

Soms zou ik wel heel graag willen dat ik wat minder introvert was, dat ik soms kan genieten van bijvoorbeeld feestjes, beter tegen drukte kan, mezelf beter kan ‘profileren’. Soms zit ik naar mijn idee heel treurig ergens aan de zijlijn meer mee te luisteren dan mee te praten. Al komt dat in mijn ogen omdat anderen nog wel eens praten om het praten, de één nog harder dan de ander. Ik vind het dan lastig om daar tussen te komen en ik weet me ook niet echt een houding te geven. En soms gaat het allemaal zo snel, dat het onderwerp van gesprek al (lang en breed) voorbij is eer ik er iets over kan zeggen.

Ik kreeg vaak in vorige banen te horen dat ik zo timede was, ze me eigenlijk nooit ‘zagen’ en hoorden. In mijn huidige functie werk ik weliswaar meer zelfstandig - ik zie soms weken mijn teamleider niet - maar heb het zeker naar mijn zin. Met mijn teamleider kan ik goed door één deur. Ik merk dat ik nu meer pro-actief ben, dat mijn baas dat ook waardeert. Als ik iets geregeld wil hebben, dan zet ik dat vaak op de mail, vind ik prettiger. Ik krijg ook regelmatig te horen dat men tevreden met me is. Zo tevreden dat ik extra’s krijg (bijvoorbeeld een gratificatie), extra taken of bijvoorbeeld met een auto en/of scooter van het werk op pad mag. Tegelijkertijd voelt het heel dubbel, alsof ik het allemaal niet ‘verdiend’ heb.

Ritmodelanoche schreef: ↑
24-07-2020 08:26
[...]
Ergens hou ik er niet van om in het middelpunt te staan, maar nu ik op een leeftijd zit waar. veel mensen de aandacht. graag op zichzelf richten (bruiloft, zwangerschap, bombarie. verjaardagen), krijg ik er wel steeds meer moeite mee. Waarom heeft niemand nooit echt aandacht voor mij? Ja omdat ik het dus niet vraag, maar toch.

De trend die ik al jaren zie (dat verjaardagen, bruiloften en dergelijke steeds groter moeten en qua bijvoorbeeld zwangerschappen er ook steeds meer voor georganiseerd word) vind ik verschrikkelijk. Meer, grootser, meer bombarie... Ik voel me daar niet prettig bij. Het liefst vier ik dingen in kleine kring, zodat je mensen eens ècht spreekt, zodat je werkelijk aandacht hebt voor de mensen om je heen.

In this mad house we must all survive

Zijdehoentje donderdag 30 juli 2020 om 18:30

Fijn dat er herkenning is en mensen meeschrijven. Moet alleen nog bij lezen, dus vandaar dat ik nog niet op een aantal dingen gereageerd heb.

In this mad house we must all survive

yesss donderdag 30 juli 2020 om 18:45

Heel herkenbaar allemaal weer Zijdehoentje..
Weet niet eens waar ik moet beginnen

Ik merk ook dat ik me het lekkerst voel als ik gewoon mijn ding kan doen. Plan ook het liefst zo min mogelijk.
Ik vind op de sportschool al genoeg sociaal contact, dat is lekker vluchtig en ja dat geeft mij dus wel energie.
Maar als dingen te lang duren, dan dwaal ik ook af..

Maar ook dat praten om te praten pfff.
Dat met die koekenpan, moest ik echt even om lachen

Ik heb ook heel vaak dat ik met mijn ogen wil rollen, maar dat doe ik dan natuurlijk niet

Ook dat alles grootser moet tegenwoordig, gelukkig is die fase van kinderen krijgen en trouwen in mijn omgeving wel voorbij, maar ik kan me nog herinneren toen een oude vriendin zwanger was, babyshower, kraamcadeau enz enz. Nu bestaat er ook zoiets als een gender reveal..

Dan heb je net alles gehad worden ze zwanger van een tweede, weer heel die riedel, voelde me soms net een figurant.
Ik zou dat soort dingen ook allemaal niet meer trekken nu.. pffff
Nu is het mijn tijd

yesss wijzigde dit bericht op 30-07-2020 19:20

2.41% gewijzigd

Anoniem_63988565891a9 donderdag 30 juli 2020 om 19:15

Je hebt groot gelijk Yess, zo denk ik er ook over

yesss donderdag 30 juli 2020 om 19:21

Kwebbeltje91 schreef: ↑
30-07-2020 19:15
Je hebt groot gelijk Yess, zo denk ik er ook over

Is mijn nieuwe mantra

Zijdehoentje donderdag 30 juli 2020 om 19:40

@ Charlotte717: wat balen van je relatie zeg…

@ Yesss: je schrijft heel herkenbaar. Behalve voor wat betreft de sportschool, daar hou ik niet zo van

’s Maandags is mijn vrije dag (ok, de zondag ook, maar mijn partner werkt normaal gesproken op maandag). Ik vind het dan fijn om gewoon mijn eigen ding te doen, die dag zo min mogelijk mensen om me heen heb, tot rust te komen. Helaas zit mijn partner al ruim 1,5 jaar thuis, dus behalve dat het door de omstandigheden niet erg relaxed is, mis ik heel erg mijn vrije dag. Nou kan ik wel weg gaan, maar ik wil gewoon thuis rust en mijn eigen vrije dag terug. Mijn man heeft nagenoeg geen vrienden (kan wel goed overweg met een aantal oud-collega’s), zit ziek thuis, heeft geen contact met familie, dus de kans is zeer klein dat hij eens iets buitenshuis gaat ondernemen.

Ik vraag me wel eens af of mensen wel eens in de gaten hebben als anderen niet opletten of niet (meer) geïnteresseerd zijn. Of kan het ze niet interesseren?

Ik vind vriendschappen, waarbij de ander zwanger is en/of kleine of jonge kinderen heeft, lastig. Dat onderwerp ligt bij mij (best) gevoelig. Dan heb ik echt het idee, zoals je zegt, dat ik bij babyshowers en dergelijke een figurant te zijn in plaats van als vriendin. Maar ook de grootsheid van bijvoorbeeld een housewarming, een bruiloft of wanneer iemand geslaagd of afgestudeerd is. Het is steeds meer een hele happening, waarbij kosten nog moeite gespaard blijven.

In this mad house we must all survive

hondenmens donderdag 30 juli 2020 om 19:41

Wat doen jullie met heet/tropisch weer?

yesss donderdag 30 juli 2020 om 19:43

hondenmens schreef: ↑
30-07-2020 19:41
Wat doen jullie met heet/tropisch weer?

Niks

ben sowieso meer Herfst/Wintermens.

Anoniem_397092 donderdag 30 juli 2020 om 19:54

@Zijdehoentje;
Ook voor mij zeer herkenbaar.
Wat betreft vriendschappen, merk ik steeds meer dat ik het compact en overzichtelijk wil en ook moet houden.
Kwaliteit van contacten moet boven kwantiteit gaan bij mij.
Anders ga ik mij er alleen maar ongelukkiger en ongelukkiger in voelen en vreet het steeds meer energie.
Vele jaren ben ik zo slecht geweest in grenzen aangeven en dan vooral tijdig en op een duidelijke manier.
Vaak liet ik spanningen, irritaties etc te lang oplopen.
Daar heb ik helemaal geen zin meer in.
Probeer meer het 'kaf van het koren te scheiden'.
Wil echter ook niet onnodig mensen gaan afstoten.
Een middenweg daarin vinden is nog niet zo eenvoudig in de praktijk.

Anoniem_397092 donderdag 30 juli 2020 om 20:01

Zijdehoentje schreef: ↑
30-07-2020 19:40
Ik vind vriendschappen, waarbij de ander zwanger is en/of kleine of jonge kinderen heeft, lastig. Dat onderwerp ligt bij mij (best) gevoelig. Dan heb ik echt het idee, zoals je zegt, dat ik bij babyshowers en dergelijke een figurant te zijn in plaats van als vriendin. Maar ook de grootsheid van bijvoorbeeld een housewarming, een bruiloft of wanneer iemand geslaagd of afgestudeerd is. Het is steeds meer een hele happening, waarbij kosten nog moeite gespaard blijven.

Dit herken ik ook erg sterk en heb hier ook best wel last van.
Zelf heb ik geen kinderen en weet ook niet of ik deze nog wel zou willen.
Het is überhaupt al moeilijk genoeg om iemand voor een relatie te vinden.
Mijn laatste en enigste serieuze relatie dateert al van meer dan twintig jaar geleden.
Ergens wel wat treurig.
Ik weiger echter om hier voortdurend onder gebukt te gaan.
Soms kan het me echter wel 'aanvliegen' op bepaalde momenten.

Anoniem_63988565891a9 donderdag 30 juli 2020 om 20:01

hondenmens schreef: ↑
30-07-2020 19:41
Wat doen jullie met heet/tropisch weer?

Werken, tot 15.00.. Niet blij mee, maar ja. Gewoon rustig blijven en geen gekke dingen doen.

Anoniem_397092 donderdag 30 juli 2020 om 20:15

hondenmens schreef: ↑
30-07-2020 19:41
Wat doen jullie met heet/tropisch weer?

Probeer wel zoveel mogelijk buiten te zijn (in de tuin, wandelen, fietsen etc).
Lukt me trouwens niet altijd (zit ook teveel achter de pc enz).

vivinnetje donderdag 30 juli 2020 om 20:36

Doctorguilty schreef: ↑
27-07-2020 16:39
Ik heb het altijd met mijn neef die even oud is. Hij heeft het nooit kunnen hebben dat ik altijd al meer vrienden heb gehad dan hij. Gisteren rijdt hij dan weer langs in zn auto terwijl ik met wat vrienden op het terras zit, kijkt hij snel weg en rijdt hard door. Omdat hij dat niet kan hebben.

Terwijl ik dan denk : jezus, doe eens vlot. Zet je auto langs de kant en kom er even bij zitten. Zoek de verbinding en positiviteit in plaats van de afstand en de jaloezie/competitie. Maar op de een of andere manier kiezen best veel mensen liever voor dat laatste.

Wow, ik schrik hiervan... ben jij introvert? Ik snap niet dat je het dan zo vertaalt: dat hij het niet kan hebben?!
Hoogstwaarschijnlijk weet hij zich geen houding te geven. Mijn eerste (reflex) reactie is ook dat ik wegduik omdat ik niet weet hoe ik moet reageren, als ik een bekende zie op een terrasje. Ook omdat ik niet snel kan schakelen, maar ook volgt er direct een eerste basisgedachte: die zitten niet op mij te wachten. Jij bent ook nog eens met anderen. Als je er alleen zou zitten, zou het alweer anders zijn.

Nee, echt... ik vind het wel confronterend dat je dat denkt, want ik zou ook zoals jouw neef kunnen reageren. En dan vatten mensen het dus zó op als jij nu doet... dat vind ik wel erg en ook best verdrietig om te horen. Dit is typisch iets van: jij registreert en interpreteert het zo, maar het hoeft niet voor je neef zo te gelden. Iets wat we allemaal doen, invullen... maar introverten zullen iemand die niet 'vlot' op ze af komt, zo afserveren. Niet iedereen kan dat, verbinding en positiviteit zoeken. Je moet je dan nogal kwetsbaar opstellen op als introvert zijnde, je neef moet dan z'n auto wegzetten, op jullie af komen lopen, zichzelf extravert aankondigen ('Hee hallo, leuk je te zien, ik kom er gezellig bij zitten hoor!!'). Nee, het risico op afwijzing (merken dat het gezelschap er geen zin in heeft) en sociale vernedering is dan zo groot... dan moet je echt wel goed in je vel zitten.

'Op de een of andere manier kiezen best veel mensen voor het laatste' is dus niet ingegeven door jaloezie of competitie, maar door onzekerheid. Spreek anders gewoon een keer met die jongen alleen af en laat even weten of hij echt zo afgunstig en jaloers was? Ik ben echt heel benieuwd. Ook hoe anderen het zien hier, of die het gedrag van jouw neef ook zouden vertalen naar jaloers en competitiedrang. Ik denk zomaar dat ze dit ook herkennen en precies zo zouden voelen/reageren als je neef (en ik)?

RoosOpJeHoed donderdag 30 juli 2020 om 20:39

Wat herken ik veel uit dit topic, schrijf dan ook graag mee!

Ik heb jarenlang heel erg mijn best gedaan wel extravert te zijn en sociale contacten te onderhouden. Vooral omdat de wereld vindt dat dat hoort ofzo. Als kind was ik erg stil, ik ben nogal een denker, en dat werd altijd gezien als negatief. Altijd die opmerking: "jij zegt ook niet veel" Ja, en wat verwacht je nu dan? Dat ik ineens wel ga praten? Dat heeft er wel flink ingehakt. Want men denkt dan ook direct dat je verlegen bent en weinig zelfvertrouwen hebt en daar herken(de) ik mijzelf helemaal niet in.

Maar sinds een aantal jaren leer ik dat steeds meer los te laten. Energieslurpende vriendschappen heb ik aan de kant gezet en naar feestjes ga ik al tijden niet meer. Heerlijk!

Toch valt er voor mij nog een hoop te accepteren en te leren over mezelf. Zo zeg ik nu vaker 'nee' maar voel me nog altijd schuldig. Of ik heb de neiging er een hele uitleg bij te geven i.p.v. gewoon 'nee'. Heel irritant.

Anoniem_397092 donderdag 30 juli 2020 om 20:44

hoi RoosOpJeHoed,

Jouw reactie is voor mij ook weer zeer herkenbaar.
Veel mensen vinden mij ook stil en gesloten.
Kan best wel erg op mezelf en gereserveerd zijn.
Soms moet ik echt mijn best doen om open te zijn en als zodanig over te kunnen komen.

RoosOpJeHoed vrijdag 31 juli 2020 om 13:41

Mund schreef: ↑
30-07-2020 20:44
hoi RoosOpJeHoed,

Jouw reactie is voor mij ook weer zeer herkenbaar.
Veel mensen vinden mij ook stil en gesloten.
Kan best wel erg op mezelf en gereserveerd zijn.
Soms moet ik echt mijn best doen om open te zijn en als zodanig over te kunnen komen.

Lastig is dat hè. Wat je ook schrijft in een vorige post, het is continu op eieren lopen terwijl iedereen maar gewoon over je grenzen heen gaat. En ja, ik kan soms ook balen van vriendschappen die me soms echt lijken te ontglippen. Ik probeer mijn grenzen altijd aan te geven op een manier zodat ik de ander daar niet mee kwets, maar toch krijg ik altijd te horen dat ik arrogant ben. Tja, misschien kom ik op anderen inderdaad zo over.

Het is wat MissMonkey zegt, dit zijn dan geen vrienden. Ik ben altijd met de verkeerde mensen omgegaan. Niet dat zij verkeerd zijn, maar meer in de zin dat ze gewoon niet bij mij passen. Soms is dat zuur, want nieuwe vrienden maken gaat niet meer zo makkelijk als vroeger tijdens studie enzo. Maar ik krijg er steeds meer vrede mee.

Anoniem_386306 vrijdag 31 juli 2020 om 13:50

vivinnetje schreef: ↑
30-07-2020 20:36
Wow, ik schrik hiervan... ben jij introvert? Ik snap niet dat je het dan zo vertaalt: dat hij het niet kan hebben?!
Hoogstwaarschijnlijk weet hij zich geen houding te geven. Mijn eerste (reflex) reactie is ook dat ik wegduik omdat ik niet weet hoe ik moet reageren, als ik een bekende zie op een terrasje. Ook omdat ik niet snel kan schakelen, maar ook volgt er direct een eerste basisgedachte: die zitten niet op mij te wachten. Jij bent ook nog eens met anderen. Als je er alleen zou zitten, zou het alweer anders zijn.

Nee, echt... ik vind het wel confronterend dat je dat denkt, want ik zou ook zoals jouw neef kunnen reageren. En dan vatten mensen het dus zó op als jij nu doet... dat vind ik wel erg en ook best verdrietig om te horen. Dit is typisch iets van: jij registreert en interpreteert het zo, maar het hoeft niet voor je neef zo te gelden. Iets wat we allemaal doen, invullen... maar introverten zullen iemand die niet 'vlot' op ze af komt, zo afserveren. Niet iedereen kan dat, verbinding en positiviteit zoeken. Je moet je dan nogal kwetsbaar opstellen op als introvert zijnde, je neef moet dan z'n auto wegzetten, op jullie af komen lopen, zichzelf extravert aankondigen ('Hee hallo, leuk je te zien, ik kom er gezellig bij zitten hoor!!'). Nee, het risico op afwijzing (merken dat het gezelschap er geen zin in heeft) en sociale vernedering is dan zo groot... dan moet je echt wel goed in je vel zitten.

'Op de een of andere manier kiezen best veel mensen voor het laatste' is dus niet ingegeven door jaloezie of competitie, maar door onzekerheid. Spreek anders gewoon een keer met die jongen alleen af en laat even weten of hij echt zo afgunstig en jaloers was? Ik ben echt heel benieuwd. Ook hoe anderen het zien hier, of die het gedrag van jouw neef ook zouden vertalen naar jaloers en competitiedrang. Ik denk zomaar dat ze dit ook herkennen en precies zo zouden voelen/reageren als je neef (en ik)?

Betrek het niet zo op jezelf

Om zijn gedrag in het juiste perspectief te zetten, moet je ons gedeelde verleden (en ook het verleden / de relaties van onze ouders -mijn ouders en mijn oom/tante-) kennen, en dat hele verhaal zal ik je besparen. Maar dan zul je beter begrijpen waarom ik zijn gedrag interpreteer, zoals ik het interpreteer.

Verder herken ik wel wat je zegt hoor, op het risico van sociale afwijzing, en daar als introvert moeite mee hebben. Maar deze setting was heel anders. Ach ik had er ook niet over moeten beginnen, het is een beetje een ''je had erbij moeten zijn'' verhaal.

vivinnetje vrijdag 31 juli 2020 om 14:49

Doctorguilty schreef: ↑
31-07-2020 13:50
Betrek het niet zo op jezelf

Om zijn gedrag in het juiste perspectief te zetten, moet je ons gedeelde verleden (en ook het verleden / de relaties van onze ouders -mijn ouders en mijn oom/tante-) kennen, en dat hele verhaal zal ik je besparen. Maar dan zul je beter begrijpen waarom ik zijn gedrag interpreteer, zoals ik het interpreteer.

Verder herken ik wel wat je zegt hoor, op het risico van sociale afwijzing, en daar als introvert moeite mee hebben. Maar deze setting was heel anders. Ach ik had er ook niet over moeten beginnen, het is een beetje een ''je had erbij moeten zijn'' verhaal.

Ja, natuurlijk betrek ik het op mezelf. Dit is een topic voor introverten waar iedereen veel herkenning in vindt en het gedrag van jouw neef is exact hetzelfde gedrag wat ik ook zou laten zien in zo’n zelfde situatie. Niet met een geschiedenis zoals jullie kennelijk hebben en die ik natuurlijk niet ken. Maar de vraag is ook of je het met die meegemaakte geschiedenis niet juist invult voor je neef. Alsnog zijn er twee verhalen. Ook jij betrekt zijn afwijzing (doorrijden en net doen alsof hij jou niet opmerkt) op jezelf, ja toch? 

Waarschijnlijk hebben je ouders je een ander verhaal verteld, dan de ouders van je neef tegen hun zoon. Simpelweg omdat ze gebeurtenissen anders hebben beleefd. Misschien heb je het vermogen om alles van anderen juist te interpreteren en dat zou erg knap zijn. Het is heel menselijk dat je zeker weet dat hoe jij het interpreteert, ook weergeeft hoe het is. Maar dat hoeft dus niet waar te zijn. Maar goed, dat je dat niet checkt bij je neef is ook wel logisch, want ook dat is een vorm van kwetsbaar opstellen. En daar zijn de verhoudingen niet (meer) naar.

yesss vrijdag 31 juli 2020 om 15:10

Vivinnetje, er bestaat ook nog zoiets als intuïtie en patronen die je herkend. Er zal ook al wel een en ander aan vooraf zijn gegaan.
Ik kom hier ook soms met een voorbeeld maar dan kan ik er nog 100 noemen maar je gaat op dit forum ook niet alles vertellen.
Ik kan me zo voorstellen dat dat in dit geval ook zo is.

Actieve topics