Psyche
alle pijlers
Kist open of dicht?
donderdag 25 juni 2009 om 19:20
Ik ben gister zo geschrokken, en graag wil ik ervaringen weten van andere ik heb namelijk even geen idee meer hoe ik hier mee om moet gaan. Sommige zullen zeggen… zet je er overheen maar het lukt mij gewoon weg niet.
Een jaar geleden is mijn vader overleden, en ook zijn lichaam heb ik nooit door gezien omdat ik dat niet wilde en heb nooit spijt gehad van dat besluit.
Wel nu het verhaal wat mij van slag maakt;
Gister vroeg mijn moeder of ik mee wilde gaan naar een condoleance omdat ze liever niet alleen wilde omdat het nogal wat herinneringen naar boven zou halen, maar natuurlijk ga ik even met haar mee.
Al daar aangekomen sluiten we aan in de rij die door de gang gaat, tekenen het boek en lopen verder een ‘parcours’ af. Door de gang door een grote ruimte waar verder niks bijzonders was, en daarna moesten we een ruimte in waar we nog niet in konden kijken voor we naar binnen konden,door grote drukte liep het allemaal heel langzaam. Mijn moeder gaat de ruimte in en hoek om en schrikt zich wezenloos ik volg haar en ook ik schrik en wordt kotsmisselijk, zonder enige aanwijzing of iets vooraf kijken wij beide recht de open kist in. Dit persoon is al 5 dagen overleden en ziet er uit als een om het even oneerbiedig te zeggen uit als een flink bruin geschminkte pop, niet het persoon wat ik herkende van de foto die ik eerder die avond zag.
Bij mijn vader hadden mensen de keuze of ze langs de kist wilden, al was deze dicht er waren mensen die daar geen behoefte aan hadden en dat is ook prima.
Heel de nacht ben ik wakker geweest, ik was zo onvoorbereid dat ook dit kon gebeuren dat ik hoe egoïstisch het ook klinkt ik een beetje boos was.
Klinkt dit mensen normaal in de oren, en is er een manier dat ik mijzelf hier een beetje vlug overheen kan zetten? Heel de nacht en al heel de dag denk ik hier aan.
Ik had zo graag een keuze gehad, wel zien of niet zien?
Of hebben jullie ook wel eens zoiets meegemaakt? Ziet elk lijk er anders uit?
Ik heb mij laten vertellen dat het bijna altijd zo is dat je denkt dat deze mensen slapen.
Opeens heb ik zoveel vragen hierover.
Of moet ik mij gewoon niet zo aanstellen?
Een jaar geleden is mijn vader overleden, en ook zijn lichaam heb ik nooit door gezien omdat ik dat niet wilde en heb nooit spijt gehad van dat besluit.
Wel nu het verhaal wat mij van slag maakt;
Gister vroeg mijn moeder of ik mee wilde gaan naar een condoleance omdat ze liever niet alleen wilde omdat het nogal wat herinneringen naar boven zou halen, maar natuurlijk ga ik even met haar mee.
Al daar aangekomen sluiten we aan in de rij die door de gang gaat, tekenen het boek en lopen verder een ‘parcours’ af. Door de gang door een grote ruimte waar verder niks bijzonders was, en daarna moesten we een ruimte in waar we nog niet in konden kijken voor we naar binnen konden,door grote drukte liep het allemaal heel langzaam. Mijn moeder gaat de ruimte in en hoek om en schrikt zich wezenloos ik volg haar en ook ik schrik en wordt kotsmisselijk, zonder enige aanwijzing of iets vooraf kijken wij beide recht de open kist in. Dit persoon is al 5 dagen overleden en ziet er uit als een om het even oneerbiedig te zeggen uit als een flink bruin geschminkte pop, niet het persoon wat ik herkende van de foto die ik eerder die avond zag.
Bij mijn vader hadden mensen de keuze of ze langs de kist wilden, al was deze dicht er waren mensen die daar geen behoefte aan hadden en dat is ook prima.
Heel de nacht ben ik wakker geweest, ik was zo onvoorbereid dat ook dit kon gebeuren dat ik hoe egoïstisch het ook klinkt ik een beetje boos was.
Klinkt dit mensen normaal in de oren, en is er een manier dat ik mijzelf hier een beetje vlug overheen kan zetten? Heel de nacht en al heel de dag denk ik hier aan.
Ik had zo graag een keuze gehad, wel zien of niet zien?
Of hebben jullie ook wel eens zoiets meegemaakt? Ziet elk lijk er anders uit?
Ik heb mij laten vertellen dat het bijna altijd zo is dat je denkt dat deze mensen slapen.
Opeens heb ik zoveel vragen hierover.
Of moet ik mij gewoon niet zo aanstellen?
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
donderdag 25 juni 2009 om 21:02
Ik oordeel niet. Jij zegt dat je iemand graag wil herinneren zoals hij was toen hij gezond was. Dan neem je brand of een ongeluk als voorbeeld, maar van een ernstige ziekte veranderd iemand ook en meestal niet in zijn voordeel.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 25 juni 2009 om 21:04
Ik weet niet Maroetje, natuurlijk moet iemand beslissen en dan is de familie logisch, maar persoonlijk zou ik nooit die keuze maken die jij gemaakt hebt. Voor jou was het essentieel in je rouwwproces om toch je vader te zien. Anderen die je vader wellicht ook lief gehad hebben hadden die keuze niet. Ik ken niet alle mensen in het leven van mijn ouders en de gevoelsmatige band die ze hebben. Ik ben er erg voor om ieder de keuze te laten om wel of niet te gaan kijken.
donderdag 25 juni 2009 om 21:07
quote:HoiPippiLangkous schreef op 25 juni 2009 @ 20:58:
Nou wereldmeid geloof me, iemand die lang ziek is ziet er echt niet meer gezond uit. Moet je diegene dan ook maar niet meer opzoeken om je mooie herinnering niet te verpesten?
Waarom denken jullie dat je niet beide herinneringen naast elkaar kan hebben?
Om heel eerlijk te zijn is dat de reden waarom mijn man niet naar zijn opa wilde die op sterven lag. Ik vind het persoonlijk onbegrijpelijk en ook behoorlijk egoistisch. Maar voor hem ging die vlieger inderdaad wel op. Hij wilde zijn opa herinneren zoals hij was en niet geconfronteerd worden met zijn stervende opa. Deze vlieger ging dus ook op voor mijn schoonzus. Zij wilde haar opa (bij leven) ook niet meer zien.
Erg he? Ik persoonlijk vind dat onbegrijpelijk (maar goed, kreeg er al bijna ruzie om en kan hem toch moeilijk aan zijn haren erheen slepen)
Nou wereldmeid geloof me, iemand die lang ziek is ziet er echt niet meer gezond uit. Moet je diegene dan ook maar niet meer opzoeken om je mooie herinnering niet te verpesten?
Waarom denken jullie dat je niet beide herinneringen naast elkaar kan hebben?
Om heel eerlijk te zijn is dat de reden waarom mijn man niet naar zijn opa wilde die op sterven lag. Ik vind het persoonlijk onbegrijpelijk en ook behoorlijk egoistisch. Maar voor hem ging die vlieger inderdaad wel op. Hij wilde zijn opa herinneren zoals hij was en niet geconfronteerd worden met zijn stervende opa. Deze vlieger ging dus ook op voor mijn schoonzus. Zij wilde haar opa (bij leven) ook niet meer zien.
Erg he? Ik persoonlijk vind dat onbegrijpelijk (maar goed, kreeg er al bijna ruzie om en kan hem toch moeilijk aan zijn haren erheen slepen)
donderdag 25 juni 2009 om 21:13
donderdag 25 juni 2009 om 21:14
quote:Mies85 schreef op 25 juni 2009 @ 20:40:
[...]
dit wilde ik eigenlijk al die tijd niet schrijven, maar zo vond ik het wel.
een neppe huidskleur enzo.Ja dat komt door de make-up die ze er zo dik opsmeren. Maar als ze dat niet doen (sorry voor het plastische verhaal) ziet een overledene er meestal niet erg toonbaar uit omdat de huid rode en blauwe vlekken gaat vertonen al snel na het overlijden.
[...]
dit wilde ik eigenlijk al die tijd niet schrijven, maar zo vond ik het wel.
een neppe huidskleur enzo.Ja dat komt door de make-up die ze er zo dik opsmeren. Maar als ze dat niet doen (sorry voor het plastische verhaal) ziet een overledene er meestal niet erg toonbaar uit omdat de huid rode en blauwe vlekken gaat vertonen al snel na het overlijden.
donderdag 25 juni 2009 om 21:18
Mies, wat akelig dat je zo geschrokken bent.
Als je nog nooit een dode hebt gezien is dat best heftig de eerste keer zeker als je er niet op voorbereid bent.
Wij hadden de kist gewoon open staan maar dan ná het "handenschudrijtje" zodat iemand die niet wilde kijken het ook niet hoefde.
Dit hebben we eigenlijk gedaan omdat er ook veel kinderen waren maar ja, zoals nu blijkt hebben volwassenen er ook wel eens moeite mee dus.
Hoe een overleden persoon eruit ziet hangt van veel dingen af en daarom is het ook de keus van de familie of de kist open of dicht is, dat kan op het laatste moment nog besloten worden.
Ik was blij dat mijn man nog "mooi" was op de dag van de begrafenis zodat de mensen die nog niet langs waren geweest thuis hem ook nog konden zien bij de dienst.
Juist omdat het zo plotseling was is het wel goed om het met eigen ogen te zien dat iemand écht overleden is.
Als je nog nooit een dode hebt gezien is dat best heftig de eerste keer zeker als je er niet op voorbereid bent.
Wij hadden de kist gewoon open staan maar dan ná het "handenschudrijtje" zodat iemand die niet wilde kijken het ook niet hoefde.
Dit hebben we eigenlijk gedaan omdat er ook veel kinderen waren maar ja, zoals nu blijkt hebben volwassenen er ook wel eens moeite mee dus.
Hoe een overleden persoon eruit ziet hangt van veel dingen af en daarom is het ook de keus van de familie of de kist open of dicht is, dat kan op het laatste moment nog besloten worden.
Ik was blij dat mijn man nog "mooi" was op de dag van de begrafenis zodat de mensen die nog niet langs waren geweest thuis hem ook nog konden zien bij de dienst.
Juist omdat het zo plotseling was is het wel goed om het met eigen ogen te zien dat iemand écht overleden is.
donderdag 25 juni 2009 om 21:19
quote:schouderklopje schreef op 25 juni 2009 @ 21:07:
[...]
Om heel eerlijk te zijn is dat de reden waarom mijn man niet naar zijn opa wilde die op sterven lag. Ik vind het persoonlijk onbegrijpelijk en ook behoorlijk egoistisch. Maar voor hem ging die vlieger inderdaad wel op. Hij wilde zijn opa herinneren zoals hij was en niet geconfronteerd worden met zijn stervende opa. Deze vlieger ging dus ook op voor mijn schoonzus. Zij wilde haar opa (bij leven) ook niet meer zien.
Erg he? Ik persoonlijk vind dat onbegrijpelijk (maar goed, kreeg er al bijna ruzie om en kan hem toch moeilijk aan zijn haren erheen slepen)Mijn opa kon het niet aan om mijn vader in coma te zien liggen. En dus is na 1 kort bezoekje nooit meer geweest. Ook niet op zijn sterfbed of op zijn uitvaart. Dit is iets wat ik hem nooit vergeven heb. Ik vind het zo respectloos. Het gaat niet om je eigen gevoelens, maar om iemand in zijn donkerste momenten bij te staan. Ik heb twee weken naast mijn comateuze vader gezeten. Ik hield hem vast toen hij stierf. Iets wat ik liever niet had meegemaakt (ik heb hem liever levend). Maar wel het allerlaatste wat ik voor hem kon doen.
[...]
Om heel eerlijk te zijn is dat de reden waarom mijn man niet naar zijn opa wilde die op sterven lag. Ik vind het persoonlijk onbegrijpelijk en ook behoorlijk egoistisch. Maar voor hem ging die vlieger inderdaad wel op. Hij wilde zijn opa herinneren zoals hij was en niet geconfronteerd worden met zijn stervende opa. Deze vlieger ging dus ook op voor mijn schoonzus. Zij wilde haar opa (bij leven) ook niet meer zien.
Erg he? Ik persoonlijk vind dat onbegrijpelijk (maar goed, kreeg er al bijna ruzie om en kan hem toch moeilijk aan zijn haren erheen slepen)Mijn opa kon het niet aan om mijn vader in coma te zien liggen. En dus is na 1 kort bezoekje nooit meer geweest. Ook niet op zijn sterfbed of op zijn uitvaart. Dit is iets wat ik hem nooit vergeven heb. Ik vind het zo respectloos. Het gaat niet om je eigen gevoelens, maar om iemand in zijn donkerste momenten bij te staan. Ik heb twee weken naast mijn comateuze vader gezeten. Ik hield hem vast toen hij stierf. Iets wat ik liever niet had meegemaakt (ik heb hem liever levend). Maar wel het allerlaatste wat ik voor hem kon doen.
donderdag 25 juni 2009 om 21:22
quote:Madiken schreef op 25 juni 2009 @ 21:14:
[...]
Ja dat komt door de make-up die ze er zo dik opsmeren. Maar als ze dat niet doen (sorry voor het plastische verhaal) ziet een overledene er meestal niet erg toonbaar uit omdat de huid rode en blauwe vlekken gaat vertonen al snel na het overlijden.
Dat komt tochdoor de kleur die de huid aanneemt als de doorbloeding stopt?
Er wordt niet vaak make-up gesmeert volgens mij hoor.
Tenminste niet standaard toch?
Hier iig niet.
(was ie t vast ook niet mee eens geweest )
[...]
Ja dat komt door de make-up die ze er zo dik opsmeren. Maar als ze dat niet doen (sorry voor het plastische verhaal) ziet een overledene er meestal niet erg toonbaar uit omdat de huid rode en blauwe vlekken gaat vertonen al snel na het overlijden.
Dat komt tochdoor de kleur die de huid aanneemt als de doorbloeding stopt?
Er wordt niet vaak make-up gesmeert volgens mij hoor.
Tenminste niet standaard toch?
Hier iig niet.
(was ie t vast ook niet mee eens geweest )
donderdag 25 juni 2009 om 21:26
quote:HoiPippiLangkous schreef op 25 juni 2009 @ 20:05:
Dat laatste heb ik ook Joyce. Mijn schoonzus is in het buitenland overleden, hoop gedoe eer ze in NL was. Ging denk ik 2 weken overheen. Dan mag je diegene niet meer zien.
Beste vriend heeft zelfmoord gepleegd, duurde even voor ie werd gevonden. Tijd en de warmte van waterbed en cv deden hun werk, mochten we dus ook niet meer zien. En dat doet tot op de dag van vandaag godallejezus pijn.
Daar ben ik het heel erg mee eens!
Ik heb mijn vader, toen ie was verongelukt met de motor, ook niet mogen zien. (niemand trouwens)
De kist bleef dicht omdat hij in het gezicht ernstig verminkt zou zijn.. idem bij mijn oom. (zelfde soort ongeval)
Ik vond het heel erg dat ik geen afscheid kon nemen, al snap ik de reden wel.
HLP zei ergens ook (kan niet dubbelquoten)' er zal maar niemand in liggen' ..
Dat heb ik dus gehad bij mijn vader.. (ik was 9 toen hij stierf)
Ik heb heel lang het gevoel gehad dat hij nog ergens rondzwierf ofzo en ineens weer op zou duiken.
Ik heb er gewoon echt moeite mee dat mensen ineens zomaar ' van de aardbodem 'verdwijnen' zonder dat ik afscheid heb genomen..
Ik heb ooit afscheid moeten nemen van mijn ' vriendje'.(zoontje van vriendin van moeder) Hij was 2,5.
Ik vond het helemaal niet eng of naar om hem te zien liggen, ook al leek hij totaal niet op het jongetje die ik had gekend (ik was toen zelf 15).
Het enige waar ik van schrok is het feit dat, toen ik mijn hoofd op zijn borstkastje legde, het keihard aanvoelde.
Toen pas besefte ik me eigenlijk dat hij echt wel overleden was.
Dat laatste heb ik ook Joyce. Mijn schoonzus is in het buitenland overleden, hoop gedoe eer ze in NL was. Ging denk ik 2 weken overheen. Dan mag je diegene niet meer zien.
Beste vriend heeft zelfmoord gepleegd, duurde even voor ie werd gevonden. Tijd en de warmte van waterbed en cv deden hun werk, mochten we dus ook niet meer zien. En dat doet tot op de dag van vandaag godallejezus pijn.
Daar ben ik het heel erg mee eens!
Ik heb mijn vader, toen ie was verongelukt met de motor, ook niet mogen zien. (niemand trouwens)
De kist bleef dicht omdat hij in het gezicht ernstig verminkt zou zijn.. idem bij mijn oom. (zelfde soort ongeval)
Ik vond het heel erg dat ik geen afscheid kon nemen, al snap ik de reden wel.
HLP zei ergens ook (kan niet dubbelquoten)' er zal maar niemand in liggen' ..
Dat heb ik dus gehad bij mijn vader.. (ik was 9 toen hij stierf)
Ik heb heel lang het gevoel gehad dat hij nog ergens rondzwierf ofzo en ineens weer op zou duiken.
Ik heb er gewoon echt moeite mee dat mensen ineens zomaar ' van de aardbodem 'verdwijnen' zonder dat ik afscheid heb genomen..
Ik heb ooit afscheid moeten nemen van mijn ' vriendje'.(zoontje van vriendin van moeder) Hij was 2,5.
Ik vond het helemaal niet eng of naar om hem te zien liggen, ook al leek hij totaal niet op het jongetje die ik had gekend (ik was toen zelf 15).
Het enige waar ik van schrok is het feit dat, toen ik mijn hoofd op zijn borstkastje legde, het keihard aanvoelde.
Toen pas besefte ik me eigenlijk dat hij echt wel overleden was.
donderdag 25 juni 2009 om 21:29
quote:mamalief schreef op 25 juni 2009 @ 21:22:
[...]
Dat komt tochdoor de kleur die de huid aanneemt als de doorbloeding stopt?
Er wordt niet vaak make-up gesmeert volgens mij hoor.
Tenminste niet standaard toch?
Hier iig niet.
(was ie t vast ook niet mee eens geweest )
Er wordt idd make-up gebruikt de laatste jaren.(doet de uitvaartmaatschappij heb ik me laten vertellen)
De oma van mijn man had ook een ' gebruind' gezicht toen ze opgebaart in de kist lag.
Ik vond het er niet uitzien! Zo onnatuurlijk.
Als de doorbloeding stopt ben je bleek.....
[...]
Dat komt tochdoor de kleur die de huid aanneemt als de doorbloeding stopt?
Er wordt niet vaak make-up gesmeert volgens mij hoor.
Tenminste niet standaard toch?
Hier iig niet.
(was ie t vast ook niet mee eens geweest )
Er wordt idd make-up gebruikt de laatste jaren.(doet de uitvaartmaatschappij heb ik me laten vertellen)
De oma van mijn man had ook een ' gebruind' gezicht toen ze opgebaart in de kist lag.
Ik vond het er niet uitzien! Zo onnatuurlijk.
Als de doorbloeding stopt ben je bleek.....
donderdag 25 juni 2009 om 21:29
Ik vind het niet heel gek dat je geschrokken bent. Vind ook eigenlijk dat ze je de keuze zelf moeten laten maken.
De eerste dode zag ik op precies dezelfde manier als jij hebt meegemaakt. Ik was 16, het was de moeder van mijn vriendin. Ik ging samen met vriendinnen naar het afscheid nemen. Ik schrok me kapot. Echt. Ik heb er wel even van wakker gelegen. Inmiddels ben ik wat dode mensen verder (wat klinkt dat cru) en kan ik er geen genoeg van krijgen om ze zo vaak mogelijk te zien voordat ik ze nooit meer kan zien. Dit waren wel mensen die mij ontzettend dichtbij staan/stonden. Ik ging iedere dag wel een paar keer afscheid nemen. Mijn opa heeft een lang ziekbed gehad, ik heb hem alle dagen kunnen zien dat hij opgebaard lag, maar als ik aan mijn opa denk, dan denk ik aan hoe hij was toen hij nog leefde. En niet aan hoe hij erbij lag in de kist (niet prettig). Overigens denk ik zeker dat het mij geholpen heeft bij het rouwproces. Maar ieder zijn keuze, en ik snap ook wel dat je je het laplazerus schrikt als je er onverwachts mee geconfronteerd wordt.
De eerste dode zag ik op precies dezelfde manier als jij hebt meegemaakt. Ik was 16, het was de moeder van mijn vriendin. Ik ging samen met vriendinnen naar het afscheid nemen. Ik schrok me kapot. Echt. Ik heb er wel even van wakker gelegen. Inmiddels ben ik wat dode mensen verder (wat klinkt dat cru) en kan ik er geen genoeg van krijgen om ze zo vaak mogelijk te zien voordat ik ze nooit meer kan zien. Dit waren wel mensen die mij ontzettend dichtbij staan/stonden. Ik ging iedere dag wel een paar keer afscheid nemen. Mijn opa heeft een lang ziekbed gehad, ik heb hem alle dagen kunnen zien dat hij opgebaard lag, maar als ik aan mijn opa denk, dan denk ik aan hoe hij was toen hij nog leefde. En niet aan hoe hij erbij lag in de kist (niet prettig). Overigens denk ik zeker dat het mij geholpen heeft bij het rouwproces. Maar ieder zijn keuze, en ik snap ook wel dat je je het laplazerus schrikt als je er onverwachts mee geconfronteerd wordt.
donderdag 25 juni 2009 om 21:33
quote:Maroetje schreef op 25 juni 2009 @ 21:19:
[...]
Het gaat niet om je eigen gevoelens, maar om iemand in zijn donkerste momenten bij te staan. (...) Maar wel het allerlaatste wat ik voor hem kon doen.
Precies Maroetje, ik denk er precies zo over. Je bewijst echt je laatste eer aan de persoon die van deze wereld vertrekt. Ook als iemand in coma is, geloof ik heilig dat die persoon het 'voelt' of zijn geliefden er zijn of niet. Fijn dat jij het iig wel hebt kunnen doen voor je vader.
De opa van mijn man was zelfs nog goed 'bij'. Dus man had gewoon een gesprekje kunnen voeren. Dat soort dingen.
[...]
Het gaat niet om je eigen gevoelens, maar om iemand in zijn donkerste momenten bij te staan. (...) Maar wel het allerlaatste wat ik voor hem kon doen.
Precies Maroetje, ik denk er precies zo over. Je bewijst echt je laatste eer aan de persoon die van deze wereld vertrekt. Ook als iemand in coma is, geloof ik heilig dat die persoon het 'voelt' of zijn geliefden er zijn of niet. Fijn dat jij het iig wel hebt kunnen doen voor je vader.
De opa van mijn man was zelfs nog goed 'bij'. Dus man had gewoon een gesprekje kunnen voeren. Dat soort dingen.
donderdag 25 juni 2009 om 21:34
Ik heb niet alles gelezen, maar hier mijn mening.
Ik vind dat het aan de familie is om te besluiten of een kist open blijft of dicht gaat. Iedereen beleeft de dood op een andere manier en men heeft het volste recht om daar op een manier mee om te gaan die voor hen het beste voelt.
Aan de andere kant vind ik ook dat je iedereen in de gelegenheid moet stellen om daar mee om te gaan op de manier die bij hen past. En dat betekent dus ook dat je mensen inderdaad de keuze moet geven om wel of niet naar de kist te gaan. Sommigen zullen daar behoefte aan hebben, anderen willen dat juist pertinent niet. En als familie hoor je ook dat te respecteren en daar rekening mee te houden (door bijv. aan te geven dat er een open kist is en waar die zich bevindt).
@Mies
Meisje, als je zelf eenmaal zoiets ingrijpends hebt meegemaakt, dan zal elke confrontatie met de dood van alles bij je los maken aan gevoelens. Als ik je goed begrijp, dan is dit je de eerste keer dat je zoiets meemaakt sinds jullie jouw vader hebben weg gebracht en dat hakt er helemaal zwaar in. Dat is niet raar en jouw reactie is niets om je ongerust over te maken, dat hoort er ook gewoon bij. Neem het zoals het komt, praat (of schrijf) erover en verwacht niet dat het morgen over is. Ook deze ervaring maakt deel uit van jouw rouwproces.
Ik vind dat het aan de familie is om te besluiten of een kist open blijft of dicht gaat. Iedereen beleeft de dood op een andere manier en men heeft het volste recht om daar op een manier mee om te gaan die voor hen het beste voelt.
Aan de andere kant vind ik ook dat je iedereen in de gelegenheid moet stellen om daar mee om te gaan op de manier die bij hen past. En dat betekent dus ook dat je mensen inderdaad de keuze moet geven om wel of niet naar de kist te gaan. Sommigen zullen daar behoefte aan hebben, anderen willen dat juist pertinent niet. En als familie hoor je ook dat te respecteren en daar rekening mee te houden (door bijv. aan te geven dat er een open kist is en waar die zich bevindt).
@Mies
Meisje, als je zelf eenmaal zoiets ingrijpends hebt meegemaakt, dan zal elke confrontatie met de dood van alles bij je los maken aan gevoelens. Als ik je goed begrijp, dan is dit je de eerste keer dat je zoiets meemaakt sinds jullie jouw vader hebben weg gebracht en dat hakt er helemaal zwaar in. Dat is niet raar en jouw reactie is niets om je ongerust over te maken, dat hoort er ook gewoon bij. Neem het zoals het komt, praat (of schrijf) erover en verwacht niet dat het morgen over is. Ook deze ervaring maakt deel uit van jouw rouwproces.
donderdag 25 juni 2009 om 21:37
quote:Toetiexx schreef op 25 juni 2009 @ 21:29:
[...]
Er wordt idd make-up gebruikt de laatste jaren.(doet de uitvaartmaatschappij heb ik me laten vertellen)
De oma van mijn man had ook een ' gebruind' gezicht toen ze opgebaart in de kist lag.
Ik vond het er niet uitzien! Zo onnatuurlijk.
Als de doorbloeding stopt ben je bleek.....Maar als iemand 'thuis blijft', heb je dat gelukkig zelf in de hand.
[...]
Er wordt idd make-up gebruikt de laatste jaren.(doet de uitvaartmaatschappij heb ik me laten vertellen)
De oma van mijn man had ook een ' gebruind' gezicht toen ze opgebaart in de kist lag.
Ik vond het er niet uitzien! Zo onnatuurlijk.
Als de doorbloeding stopt ben je bleek.....Maar als iemand 'thuis blijft', heb je dat gelukkig zelf in de hand.
donderdag 25 juni 2009 om 21:38
quote:Maroetje schreef op 25 juni 2009 @ 21:13:
@ Lika: Ik heb zelfs van niemand het verzoek gehad om hem te mogen zien. Iets waar ik dan minder (geen) problemen mee zou hebben gehad. Maar uiteindelijk was het mijn vader en mijn beslissing. Je kan nu eenmaal niet iedereen tevreden stellen.
Ja wij hadden dus ook een gesloten kist bij mijn vader.
Toen hij nog thuis op bed lag, waar hij dood is gegaan zijn alle familieleden die gelijk zijn gekomen wezen kijken als hun dat wilde.
Vrienden van mijn vader zijn na onze toestemming naar het mortuarium geweest om nog een keer te kijken.
Mijn vader wilde ook geen condoleance en het liefst ook geen grote ceremonie bij zijn crematie. Hier bij hebben wij wel zelf gekozen dat wij dat wel wilde en dat hij wilde er weinig meer toe deed. Er zijn nou eenmaal mensen die hem wel gaan missen en dat die wel afscheid wilden nemen. Condoleance van omennabij 2 uur gehad, en een crematie plechtigheid van ook zoiets. super lang allemaal maar mijn vader was een nogal bekend type.
Zelfs hier op het forum werd mijn verhaal herkent , misschien toch te veel details haha
@ Lika: Ik heb zelfs van niemand het verzoek gehad om hem te mogen zien. Iets waar ik dan minder (geen) problemen mee zou hebben gehad. Maar uiteindelijk was het mijn vader en mijn beslissing. Je kan nu eenmaal niet iedereen tevreden stellen.
Ja wij hadden dus ook een gesloten kist bij mijn vader.
Toen hij nog thuis op bed lag, waar hij dood is gegaan zijn alle familieleden die gelijk zijn gekomen wezen kijken als hun dat wilde.
Vrienden van mijn vader zijn na onze toestemming naar het mortuarium geweest om nog een keer te kijken.
Mijn vader wilde ook geen condoleance en het liefst ook geen grote ceremonie bij zijn crematie. Hier bij hebben wij wel zelf gekozen dat wij dat wel wilde en dat hij wilde er weinig meer toe deed. Er zijn nou eenmaal mensen die hem wel gaan missen en dat die wel afscheid wilden nemen. Condoleance van omennabij 2 uur gehad, en een crematie plechtigheid van ook zoiets. super lang allemaal maar mijn vader was een nogal bekend type.
Zelfs hier op het forum werd mijn verhaal herkent , misschien toch te veel details haha
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
donderdag 25 juni 2009 om 21:43
Uit dit topic blijkt maar weer eens hoe verschillend mensen over dingen kunnen denken. Ik ga nooit kijken naar iemand die opgebaard ligt. Uiteraard ga ik wel condoleren, maar ik heb er gewoon geen behoefte aan om iemand dood te zien. Mijn opa en oma, met wie ik een héél goede band had, heb ik ook nooit opgebaard gezien, en daar heb ik nooit spijt van gehad. Ik herinner me ze wel zoals ze in leven waren, dat vind ik veel fijner.
You don't have to fit into the format
donderdag 25 juni 2009 om 21:44
donderdag 25 juni 2009 om 21:48
quote:Toetiexx schreef op 25 juni 2009 @ 21:29:
[...]
Als de doorbloeding stopt ben je bleek.....
En daarna steeds geler/bruiniger.
Heb van heel dichtbij iemand zien veranderen, elke dag een "beetje meer dood" zien worden.
Dag 1 is het nog alsof iemand slaapt maar tegen de tijd van de begrafenis is iemand ook zonder make-up gelig/bruinig.
(alsof je een goedkope zelftanner hebt gebruikt)
[...]
Als de doorbloeding stopt ben je bleek.....
En daarna steeds geler/bruiniger.
Heb van heel dichtbij iemand zien veranderen, elke dag een "beetje meer dood" zien worden.
Dag 1 is het nog alsof iemand slaapt maar tegen de tijd van de begrafenis is iemand ook zonder make-up gelig/bruinig.
(alsof je een goedkope zelftanner hebt gebruikt)
donderdag 25 juni 2009 om 21:50
[quote]Mies85 schreef op 25 juni 2009 @ 21:38:
[...]
Mijn vader wilde ook geen condoleance en het liefst ook geen grote ceremonie bij zijn crematie. Hier bij hebben wij wel zelf gekozen dat wij dat wel wilde en dat hij wilde er weinig meer toe deed. Er zijn nou eenmaal mensen die hem wel gaan missen en dat die wel afscheid wilden nemen. Condoleance van omennabij 2 uur gehad, en een crematie plechtigheid van ook zoiets. super lang allemaal maar mijn vader was een nogal bekend type.
/quote]
Ik wil niet heel vervelend doen,of bot overkomen. Maar ik vind dit nogal respectloos naar jou vader toe. In mijn optiek hoor je de wensen van een overledene gwoon te respecteren.
Een hele goede vriendin van mij is overleden aan kanker 2 jaar terug en zei wilde absoluut NIET dat iemand na haar dood haar nog zag.. behalve haar kinderen (ze was alleenstaande moeder van 3 volwassen kinderen) omdat ze bang was dat ze er niet uitzag. Achteraf scheen dat volgens haar dochters heel erg meegevallen te zijn,maar dan nog mocht niemand haar zien omdat zij dat niet wilde. En hoe zeer mij dat ook deed (en nog steeds doet) ik respecteerde dat.
[...]
Mijn vader wilde ook geen condoleance en het liefst ook geen grote ceremonie bij zijn crematie. Hier bij hebben wij wel zelf gekozen dat wij dat wel wilde en dat hij wilde er weinig meer toe deed. Er zijn nou eenmaal mensen die hem wel gaan missen en dat die wel afscheid wilden nemen. Condoleance van omennabij 2 uur gehad, en een crematie plechtigheid van ook zoiets. super lang allemaal maar mijn vader was een nogal bekend type.
/quote]
Ik wil niet heel vervelend doen,of bot overkomen. Maar ik vind dit nogal respectloos naar jou vader toe. In mijn optiek hoor je de wensen van een overledene gwoon te respecteren.
Een hele goede vriendin van mij is overleden aan kanker 2 jaar terug en zei wilde absoluut NIET dat iemand na haar dood haar nog zag.. behalve haar kinderen (ze was alleenstaande moeder van 3 volwassen kinderen) omdat ze bang was dat ze er niet uitzag. Achteraf scheen dat volgens haar dochters heel erg meegevallen te zijn,maar dan nog mocht niemand haar zien omdat zij dat niet wilde. En hoe zeer mij dat ook deed (en nog steeds doet) ik respecteerde dat.
donderdag 25 juni 2009 om 21:51
Hoi Mies,nou ik ben ook niet zo'n held hoor ,ik kies er ook meestal voor om níet in de kist te kijken bij een overledene.
De laatste jaren sterven er veel ooms en tante 's van me,gewoon omdat ze de leeftijd ervoor kijgen en ik een grote familie heb...ik ga met mijn broer en zus altijd wel naar de condoleance of naar de uitvaart ,maar kijk noóít in de kist.Meestal weet ik het wel zo te draaien in het 'ritje "dat dat ook niet nodig is.
Ik zou het dan net als in jou geval ook niet zo prettig vinden om er ineens mee geconfronteerd te worden en er geen "escaperoute" is.
Dode mensen vind ik niet heel eng ,maar ik vind ze er meest niet op vooruitgegaan.En dat sommige mensen dan zeggen "wat licht ie er mooi bij ! daar kan ik me dan helemaal niet bij vinden.
Bij mensen die me erg dierbaar waren ben ik natuurlijk wel geweest,net zoals sommige hier al zeggen : "je moet het gewoon zeker weten dat t zo is"!
De laatste jaren sterven er veel ooms en tante 's van me,gewoon omdat ze de leeftijd ervoor kijgen en ik een grote familie heb...ik ga met mijn broer en zus altijd wel naar de condoleance of naar de uitvaart ,maar kijk noóít in de kist.Meestal weet ik het wel zo te draaien in het 'ritje "dat dat ook niet nodig is.
Ik zou het dan net als in jou geval ook niet zo prettig vinden om er ineens mee geconfronteerd te worden en er geen "escaperoute" is.
Dode mensen vind ik niet heel eng ,maar ik vind ze er meest niet op vooruitgegaan.En dat sommige mensen dan zeggen "wat licht ie er mooi bij ! daar kan ik me dan helemaal niet bij vinden.
Bij mensen die me erg dierbaar waren ben ik natuurlijk wel geweest,net zoals sommige hier al zeggen : "je moet het gewoon zeker weten dat t zo is"!
donderdag 25 juni 2009 om 21:52
Ik werk bij een uitvaartcentrum. Bij ons wordt er geen make-up op gedaan, alleen als de nabestaanden erom vragen. Maar dan wordt er speciaal iemand daarvoor ingehuurd. Onze medewerkers doen alleen de mond dichtnaaien en ook eventueel de ogen als die open blijven staan. Anders krijg je een lelijk gezicht.
De kist staat bij ons achter een scherm, dus daar moet je echt omheen lopen om het te zien. De kist open of dicht is de keuze van de nabestaanden. Als iemand er niet meer goed uitziet, wordt dat wel besproken met de nabestaanden, maar dan nog is het hun keuze.
Je hebt dus helaas een niet zo'n goede maatschappij getroffen, want ze hadden je beter moeten verwijzen, zodat je niet langs de kist hoefde. Ik hoop dat je het kan gaan verwerken.
De kist staat bij ons achter een scherm, dus daar moet je echt omheen lopen om het te zien. De kist open of dicht is de keuze van de nabestaanden. Als iemand er niet meer goed uitziet, wordt dat wel besproken met de nabestaanden, maar dan nog is het hun keuze.
Je hebt dus helaas een niet zo'n goede maatschappij getroffen, want ze hadden je beter moeten verwijzen, zodat je niet langs de kist hoefde. Ik hoop dat je het kan gaan verwerken.
donderdag 25 juni 2009 om 21:54
quote:mamalief schreef op 25 juni 2009 @ 21:48:
[...]
En daarna steeds geler/bruiniger.
Heb van heel dichtbij iemand zien veranderen, elke dag een "beetje meer dood" zien worden.
Dag 1 is het nog alsof iemand slaapt maar tegen de tijd van de begrafenis is iemand ook zonder make-up gelig/bruinig.
(alsof je een goedkope zelftanner hebt gebruikt)
Dat kan inderdaad! had mischien iets duidelijker moeten zijn,maar het klopt wat je zegt.
Mijn opa en oma waren dus wel heel bleek. dat jongetje waar ik het over had, was idd wat 'gelig'.
Maar zoals de oma van mijn man... die zag eruit alsof ze een hele pot foundation of poeder (5 tinten te donker) op haar gezicht had.
[...]
En daarna steeds geler/bruiniger.
Heb van heel dichtbij iemand zien veranderen, elke dag een "beetje meer dood" zien worden.
Dag 1 is het nog alsof iemand slaapt maar tegen de tijd van de begrafenis is iemand ook zonder make-up gelig/bruinig.
(alsof je een goedkope zelftanner hebt gebruikt)
Dat kan inderdaad! had mischien iets duidelijker moeten zijn,maar het klopt wat je zegt.
Mijn opa en oma waren dus wel heel bleek. dat jongetje waar ik het over had, was idd wat 'gelig'.
Maar zoals de oma van mijn man... die zag eruit alsof ze een hele pot foundation of poeder (5 tinten te donker) op haar gezicht had.
