Psyche
alle pijlers
Kist open of dicht?
donderdag 25 juni 2009 om 19:20
Ik ben gister zo geschrokken, en graag wil ik ervaringen weten van andere ik heb namelijk even geen idee meer hoe ik hier mee om moet gaan. Sommige zullen zeggen… zet je er overheen maar het lukt mij gewoon weg niet.
Een jaar geleden is mijn vader overleden, en ook zijn lichaam heb ik nooit door gezien omdat ik dat niet wilde en heb nooit spijt gehad van dat besluit.
Wel nu het verhaal wat mij van slag maakt;
Gister vroeg mijn moeder of ik mee wilde gaan naar een condoleance omdat ze liever niet alleen wilde omdat het nogal wat herinneringen naar boven zou halen, maar natuurlijk ga ik even met haar mee.
Al daar aangekomen sluiten we aan in de rij die door de gang gaat, tekenen het boek en lopen verder een ‘parcours’ af. Door de gang door een grote ruimte waar verder niks bijzonders was, en daarna moesten we een ruimte in waar we nog niet in konden kijken voor we naar binnen konden,door grote drukte liep het allemaal heel langzaam. Mijn moeder gaat de ruimte in en hoek om en schrikt zich wezenloos ik volg haar en ook ik schrik en wordt kotsmisselijk, zonder enige aanwijzing of iets vooraf kijken wij beide recht de open kist in. Dit persoon is al 5 dagen overleden en ziet er uit als een om het even oneerbiedig te zeggen uit als een flink bruin geschminkte pop, niet het persoon wat ik herkende van de foto die ik eerder die avond zag.
Bij mijn vader hadden mensen de keuze of ze langs de kist wilden, al was deze dicht er waren mensen die daar geen behoefte aan hadden en dat is ook prima.
Heel de nacht ben ik wakker geweest, ik was zo onvoorbereid dat ook dit kon gebeuren dat ik hoe egoïstisch het ook klinkt ik een beetje boos was.
Klinkt dit mensen normaal in de oren, en is er een manier dat ik mijzelf hier een beetje vlug overheen kan zetten? Heel de nacht en al heel de dag denk ik hier aan.
Ik had zo graag een keuze gehad, wel zien of niet zien?
Of hebben jullie ook wel eens zoiets meegemaakt? Ziet elk lijk er anders uit?
Ik heb mij laten vertellen dat het bijna altijd zo is dat je denkt dat deze mensen slapen.
Opeens heb ik zoveel vragen hierover.
Of moet ik mij gewoon niet zo aanstellen?
Een jaar geleden is mijn vader overleden, en ook zijn lichaam heb ik nooit door gezien omdat ik dat niet wilde en heb nooit spijt gehad van dat besluit.
Wel nu het verhaal wat mij van slag maakt;
Gister vroeg mijn moeder of ik mee wilde gaan naar een condoleance omdat ze liever niet alleen wilde omdat het nogal wat herinneringen naar boven zou halen, maar natuurlijk ga ik even met haar mee.
Al daar aangekomen sluiten we aan in de rij die door de gang gaat, tekenen het boek en lopen verder een ‘parcours’ af. Door de gang door een grote ruimte waar verder niks bijzonders was, en daarna moesten we een ruimte in waar we nog niet in konden kijken voor we naar binnen konden,door grote drukte liep het allemaal heel langzaam. Mijn moeder gaat de ruimte in en hoek om en schrikt zich wezenloos ik volg haar en ook ik schrik en wordt kotsmisselijk, zonder enige aanwijzing of iets vooraf kijken wij beide recht de open kist in. Dit persoon is al 5 dagen overleden en ziet er uit als een om het even oneerbiedig te zeggen uit als een flink bruin geschminkte pop, niet het persoon wat ik herkende van de foto die ik eerder die avond zag.
Bij mijn vader hadden mensen de keuze of ze langs de kist wilden, al was deze dicht er waren mensen die daar geen behoefte aan hadden en dat is ook prima.
Heel de nacht ben ik wakker geweest, ik was zo onvoorbereid dat ook dit kon gebeuren dat ik hoe egoïstisch het ook klinkt ik een beetje boos was.
Klinkt dit mensen normaal in de oren, en is er een manier dat ik mijzelf hier een beetje vlug overheen kan zetten? Heel de nacht en al heel de dag denk ik hier aan.
Ik had zo graag een keuze gehad, wel zien of niet zien?
Of hebben jullie ook wel eens zoiets meegemaakt? Ziet elk lijk er anders uit?
Ik heb mij laten vertellen dat het bijna altijd zo is dat je denkt dat deze mensen slapen.
Opeens heb ik zoveel vragen hierover.
Of moet ik mij gewoon niet zo aanstellen?
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
donderdag 25 juni 2009 om 22:54
donderdag 25 juni 2009 om 22:54
Ik vond het bij mijn vader naar dus ik vind je reactie niet zo gek. Hij heeft 4 dagen thuis opgebaard gelegen (gewoonte in Frankrijk met wakers thuis). De avond dat ik aankwam wou ik hem graag zien, ik had hem beloofd snel terug te komen. Dat voelde fijn, nog even over zijn hoofd geaaid. Maar hij was toen al 15 uur dood dus echt koud en hard. Dat vind ik heel jammer, dat ik hem niet net daarna nog heb gezien.
De dagen daarna kon ik het gewoon niet, het waken. Vond het zo vreselijk, dat lege omhulsel in de woonkamer. Ik heb nog heel oneerbiedig tegen mijn zus gezegd dat ik hem nu toch wel graag begraven zou zien worden. Toen kwamen ze met de kist en stond ik te huilen en later de kist te aaien. Dat hij niet weg mocht. En na de begrafenis was het vreselijk om weg te gaan bij het graf. Het is iets vreemds.
Al die rare details. Dat zijn mond open begon te zakken. Zijn ene ooglid wat scheef hing. Dat zijn huid zo bleek en grijzig was. Dat hij zo streng keek terwijl hij in het echt zo'n zachte glimlach had. Die koelkast eronder. Ik kon er niks mee. Maar die beelden verdwijnen ook weer en dan komen de levende herinneringen terug . Je had het gewoon niet verwacht. Dan valt het wel heel rauw op je dak. Kan me voorstellen dat je het confronterend vond.
De dagen daarna kon ik het gewoon niet, het waken. Vond het zo vreselijk, dat lege omhulsel in de woonkamer. Ik heb nog heel oneerbiedig tegen mijn zus gezegd dat ik hem nu toch wel graag begraven zou zien worden. Toen kwamen ze met de kist en stond ik te huilen en later de kist te aaien. Dat hij niet weg mocht. En na de begrafenis was het vreselijk om weg te gaan bij het graf. Het is iets vreemds.
Al die rare details. Dat zijn mond open begon te zakken. Zijn ene ooglid wat scheef hing. Dat zijn huid zo bleek en grijzig was. Dat hij zo streng keek terwijl hij in het echt zo'n zachte glimlach had. Die koelkast eronder. Ik kon er niks mee. Maar die beelden verdwijnen ook weer en dan komen de levende herinneringen terug . Je had het gewoon niet verwacht. Dan valt het wel heel rauw op je dak. Kan me voorstellen dat je het confronterend vond.
donderdag 25 juni 2009 om 22:55
quote:HoiPippiLangkous schreef op 25 juni 2009 @ 22:46:
[...]
Mijn broer wasthuis opgebaard. Op de dag van de begrafenis ging de bel. Ik doe open, zie die kraaien van de uitvaart en ik heb zo de deur weer dichtgegooid. Mooi dat ze mijn broer niet mee zouden nemen.
Herkenbaar!
Toen hier de uitvaartondernemer binnenkwam zei ik: "Bel iedereen maar af, het feest gaat niet door. Ik hou m hier!"
(Hij luisterde gelukkig niet naar me hoor )
[...]
Mijn broer wasthuis opgebaard. Op de dag van de begrafenis ging de bel. Ik doe open, zie die kraaien van de uitvaart en ik heb zo de deur weer dichtgegooid. Mooi dat ze mijn broer niet mee zouden nemen.
Herkenbaar!
Toen hier de uitvaartondernemer binnenkwam zei ik: "Bel iedereen maar af, het feest gaat niet door. Ik hou m hier!"
(Hij luisterde gelukkig niet naar me hoor )
donderdag 25 juni 2009 om 22:57
Toen Broer uit huis werd gedragen stond er een junk voor de deur. Nou mocht ie daar best staan hoor van ons, alleen hij stond een beetje in de weg.
Maar toen hem werd verzocht opzij te gaan, ging ie toch af. Schelden joh tegen die jongens, dat 'zij de volgende zouden zijn die in zo'n kist terecht kwamen'
Die junk had mazzel dat ie hard kon rennen.....
Maar toen hem werd verzocht opzij te gaan, ging ie toch af. Schelden joh tegen die jongens, dat 'zij de volgende zouden zijn die in zo'n kist terecht kwamen'
Die junk had mazzel dat ie hard kon rennen.....
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 25 juni 2009 om 23:00
Mond dichtnaaien? Dat is volgens mij toch echt dichtplakken en niet naaien.
Mijn schoonvader én mijn schoonzusje hadden beiden een open kist tijdens de dienst. Dat vond ik toch wel wat ongewoon maar mijn schoonmoeder wilde het zo voor haar man en bij mijn schoonzusje wilde haar kindjes het zo.
Mijn schoonvader heeft 3 dagen thuis opgebaard gelegen en we hebben hem zelf gewassen/verzorgd en aangekleed.
Ik vind een overleden lichaam niet eng of naar om te zien (buiten het verdriet om het verlies natuurlijk) en hoe gek het ook mag klinken: het is écht een "aanrader" om je vader/moeder/zus/partner zelf te verzorgen/aan te kleden/make up en haar doen. Dit natuurlijk wanneer het lichaam nog toonbaar is maar je wordt ondersteund door de mensen van het uitvaartcentrum en het is zo liefdevol.
Ook wel gek en moeilijk maar toch zakt dat heel snel weg. Ik zou er niet aan moeten denken dat iemand anders mijn moeders haar zou doen bv. Ik weet dat ze heel graag zou willen dat mijn zus en ik dat zouden doen.
Mijn schoonvader én mijn schoonzusje hadden beiden een open kist tijdens de dienst. Dat vond ik toch wel wat ongewoon maar mijn schoonmoeder wilde het zo voor haar man en bij mijn schoonzusje wilde haar kindjes het zo.
Mijn schoonvader heeft 3 dagen thuis opgebaard gelegen en we hebben hem zelf gewassen/verzorgd en aangekleed.
Ik vind een overleden lichaam niet eng of naar om te zien (buiten het verdriet om het verlies natuurlijk) en hoe gek het ook mag klinken: het is écht een "aanrader" om je vader/moeder/zus/partner zelf te verzorgen/aan te kleden/make up en haar doen. Dit natuurlijk wanneer het lichaam nog toonbaar is maar je wordt ondersteund door de mensen van het uitvaartcentrum en het is zo liefdevol.
Ook wel gek en moeilijk maar toch zakt dat heel snel weg. Ik zou er niet aan moeten denken dat iemand anders mijn moeders haar zou doen bv. Ik weet dat ze heel graag zou willen dat mijn zus en ik dat zouden doen.
donderdag 25 juni 2009 om 23:02
ja, dat heb ik inderdaad ook. Er komt weer veel boven.
Ik lees ook weer mijn blogs terug, en praat er wat meer over voor zover dat kon want ik praat heel vaak over hem.
mijn moeder heeft geholpen met naar beneden sjouwen, daar heb ik dan weer weinig van mee gekregen.
Veel mensen zeggen dat ze niet veel meer kunnen herinneren van die dagen maar ik kan me alles herinneren, zelfs wat mensen aan hadden! Wij hebben heel duidelijk laten weten dat mensen niet in pak mochten komen, puntje bij paaltje natuurlijk toch nog mensen in pak en sommige zelfs met stropdas om! heb ik gevraagd aan de 'ondernemer' of ze kon verzoeken deze af te doen.
Ik lees ook weer mijn blogs terug, en praat er wat meer over voor zover dat kon want ik praat heel vaak over hem.
mijn moeder heeft geholpen met naar beneden sjouwen, daar heb ik dan weer weinig van mee gekregen.
Veel mensen zeggen dat ze niet veel meer kunnen herinneren van die dagen maar ik kan me alles herinneren, zelfs wat mensen aan hadden! Wij hebben heel duidelijk laten weten dat mensen niet in pak mochten komen, puntje bij paaltje natuurlijk toch nog mensen in pak en sommige zelfs met stropdas om! heb ik gevraagd aan de 'ondernemer' of ze kon verzoeken deze af te doen.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
donderdag 25 juni 2009 om 23:02
Wat een verschil Pips, mij deed het helemaal niet zoveel dat ze mama meenamen. Ze was toch al hartstikke dood vond ik.
Sinds mama heb ik ook niet zoveel meer met een graf. Ik heb nu zo duidelijk gezien dat daar niets is, dat het me veel minder 'trekt' nu. Alhoewel ik cremeren ook helemaal niets vind.
Mama veranderde niet zoveel in de loop der dagen. De uitvaartondernemer kwam elke dag even kijken maar ze bleef er goed uit zien. Al zag ik zelf wel kleine verschillen, maar dat was omdat ik er scherp op gelet heb.
We hebben haar trouwens zelf het huis uit gedragen. Mijn papa, broertje, Lief en de uitvaartondernemer. De kist ging in de kerk pas dicht, dat vond ik ook niet zo erg. Wel gek, dat ik haar lichaam dan ook nooit meer zou zien.
Ik vond de kraaien wel mooi, zo statig. En dan van die mooie treurwilgen bij de begraafplaats en de klokkenstoel die sloeg. En het was zó druk.
Sinds mama heb ik ook niet zoveel meer met een graf. Ik heb nu zo duidelijk gezien dat daar niets is, dat het me veel minder 'trekt' nu. Alhoewel ik cremeren ook helemaal niets vind.
Mama veranderde niet zoveel in de loop der dagen. De uitvaartondernemer kwam elke dag even kijken maar ze bleef er goed uit zien. Al zag ik zelf wel kleine verschillen, maar dat was omdat ik er scherp op gelet heb.
We hebben haar trouwens zelf het huis uit gedragen. Mijn papa, broertje, Lief en de uitvaartondernemer. De kist ging in de kerk pas dicht, dat vond ik ook niet zo erg. Wel gek, dat ik haar lichaam dan ook nooit meer zou zien.
Ik vond de kraaien wel mooi, zo statig. En dan van die mooie treurwilgen bij de begraafplaats en de klokkenstoel die sloeg. En het was zó druk.
donderdag 25 juni 2009 om 23:03
quote:HoiPippiLangkous schreef op 25 juni 2009 @ 22:57:
Toen Broer uit huis werd gedragen stond er een junk voor de deur. Nou mocht ie daar best staan hoor van ons, alleen hij stond een beetje in de weg.
Maar toen hem werd verzocht opzij te gaan, ging ie toch af. Schelden joh tegen die jongens, dat 'zij de volgende zouden zijn die in zo'n kist terecht kwamen'
Die junk had mazzel dat ie hard kon rennen..... Asshole!
Toen Broer uit huis werd gedragen stond er een junk voor de deur. Nou mocht ie daar best staan hoor van ons, alleen hij stond een beetje in de weg.
Maar toen hem werd verzocht opzij te gaan, ging ie toch af. Schelden joh tegen die jongens, dat 'zij de volgende zouden zijn die in zo'n kist terecht kwamen'
Die junk had mazzel dat ie hard kon rennen..... Asshole!
donderdag 25 juni 2009 om 23:07
quote:fussie schreef op 25 juni 2009 @ 23:04:
Rare vragen zijn dat dan he, Fleurtje?
Ik weet nog heel goed dat je op mijn topic toen meeschreef maar het zelf zo moeilijk had.Ik trek me ook meestal vrij snel terug, uit dit soort topics. Ik kan er vaak helemaal niet tegen. Maar zo'n opmerking van HPL (dat ze de deur dicht deed) maakt me dan, onbedoeld, weer aan het lachen. Er zijn ondertussen wel weer een stuk of vijf sigaretten doorheen gegaan, dat moet ik er dan wel bij zeggen
Rare vragen zijn dat dan he, Fleurtje?
Ik weet nog heel goed dat je op mijn topic toen meeschreef maar het zelf zo moeilijk had.Ik trek me ook meestal vrij snel terug, uit dit soort topics. Ik kan er vaak helemaal niet tegen. Maar zo'n opmerking van HPL (dat ze de deur dicht deed) maakt me dan, onbedoeld, weer aan het lachen. Er zijn ondertussen wel weer een stuk of vijf sigaretten doorheen gegaan, dat moet ik er dan wel bij zeggen
donderdag 25 juni 2009 om 23:08
wat wij eigenlijk best heel naar vonden achteraf...
Je houd niet echt rekening met wat alles kost!
Kist daar, kaarten hier, en die advertentie in de krant! WAT EEN GELD en daar kwamen wij achteraf pas achter. gelukkig was het voor mijn moeder dan niet zo'n probleem, maar wat als je het niet had kunnen betalen? Ik vind dat er beter rekening mee gehouden mag worden, dat je emotioneel bent en dat mensen denken... ik wil alleen het beste en even hun geld zaken vergeten.
Ik snap nu wel dat nabestaanden best vaak achterblijven met schulden van de uitvaart nog niet gesproken over andere geld problemen die volgen als er iemand dood gaat.
Je houd niet echt rekening met wat alles kost!
Kist daar, kaarten hier, en die advertentie in de krant! WAT EEN GELD en daar kwamen wij achteraf pas achter. gelukkig was het voor mijn moeder dan niet zo'n probleem, maar wat als je het niet had kunnen betalen? Ik vind dat er beter rekening mee gehouden mag worden, dat je emotioneel bent en dat mensen denken... ik wil alleen het beste en even hun geld zaken vergeten.
Ik snap nu wel dat nabestaanden best vaak achterblijven met schulden van de uitvaart nog niet gesproken over andere geld problemen die volgen als er iemand dood gaat.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
donderdag 25 juni 2009 om 23:11
Ik vroeg me toen ook af waarom je er niet meer was. Maakte me zelfs een beetje zorgen toen.
Het blijft ook gewoon moeilijk.
Mensen praten er ook zo weinig meer over, zo in het dagelijks leven. Dat vind ik nog erger. Ik vind het fijn om erover te praten, om er grapjes over te maken (het liefst galgenhumor), dat helpt mij het beste. Maar ja, er zijn zo weinig mensen met wie je erover kunt praten...
Het blijft ook gewoon moeilijk.
Mensen praten er ook zo weinig meer over, zo in het dagelijks leven. Dat vind ik nog erger. Ik vind het fijn om erover te praten, om er grapjes over te maken (het liefst galgenhumor), dat helpt mij het beste. Maar ja, er zijn zo weinig mensen met wie je erover kunt praten...
donderdag 25 juni 2009 om 23:13
Ja, dit topic roept bij mij ook allemaal herinneringen op. Wel mooi eigenlijk.
Ik vond het zelf erg prettig om mijn dierbare familielid na zijn dood nog aan te raken. Hij lag er prachtig bij en leek nog zo "levend". Toen ik hem aanraakte, en dat voelde inderdaad ook koud en hard, toen werd het opeens pas echt. Ik had dat echt nodig om te beseffen dat hij er niet meer was. En daarna was het voor mij makkelijker om hem te laten gaan.
Ik lees ook dat iemand foto's had gemaakt. Ik ken iemand die dat niet heeft gedaan, op verzoek van de "weduwe" (ongehuwd) en die daar nog steeds spijt van heeft. Ieder verwerkt het op zijn eigen manier.
En HPL, die schrijft dat ze zo opstandig werd. Dat herken ik ook wel. Ik wordt ook altijd opstandig en vreselijk sarcastisch. Geen idee waarom, maar echt de vreselijkste galgenhumor komt in mij boven in dat soort situaties.
Ik vond het zelf erg prettig om mijn dierbare familielid na zijn dood nog aan te raken. Hij lag er prachtig bij en leek nog zo "levend". Toen ik hem aanraakte, en dat voelde inderdaad ook koud en hard, toen werd het opeens pas echt. Ik had dat echt nodig om te beseffen dat hij er niet meer was. En daarna was het voor mij makkelijker om hem te laten gaan.
Ik lees ook dat iemand foto's had gemaakt. Ik ken iemand die dat niet heeft gedaan, op verzoek van de "weduwe" (ongehuwd) en die daar nog steeds spijt van heeft. Ieder verwerkt het op zijn eigen manier.
En HPL, die schrijft dat ze zo opstandig werd. Dat herken ik ook wel. Ik wordt ook altijd opstandig en vreselijk sarcastisch. Geen idee waarom, maar echt de vreselijkste galgenhumor komt in mij boven in dat soort situaties.
donderdag 25 juni 2009 om 23:13
quote:fussie schreef op 25 juni 2009 @ 23:11:
Mensen praten er ook zo weinig meer over, zo in het dagelijks leven. Dat vind ik nog erger. Ik vind het fijn om erover te praten, om er grapjes over te maken (het liefst galgenhumor), dat helpt mij het beste. Maar ja, er zijn zo weinig mensen met wie je erover kunt praten...
Ook herkenbaar ja.
En zeker als je er lollig over doet haken de mensen vaak af.
Mensen praten er ook zo weinig meer over, zo in het dagelijks leven. Dat vind ik nog erger. Ik vind het fijn om erover te praten, om er grapjes over te maken (het liefst galgenhumor), dat helpt mij het beste. Maar ja, er zijn zo weinig mensen met wie je erover kunt praten...
Ook herkenbaar ja.
En zeker als je er lollig over doet haken de mensen vaak af.
donderdag 25 juni 2009 om 23:13
Ja inderdaad! wij maken er ook een hoop flauwe grappen om!
Mijn vader was als eerste uit rij van 3 die allemaal op de zelfde manier dood gingen. Al snel maakte ik de grap... ach hij was gelukkig wel de trend zetter en ja dat vind ik dan grappig.
Mijn vader was een nog al gezette vent, mijn tante kwam uit het buitenland dus had hem al een tijdje niet meer gezien en riep spontaan uit, dat hij er in past! nou dat vind ik grappig.
En een grappige opmerking om de sfeer een beetje te breken vind ik erg welkom.
Mijn vader was als eerste uit rij van 3 die allemaal op de zelfde manier dood gingen. Al snel maakte ik de grap... ach hij was gelukkig wel de trend zetter en ja dat vind ik dan grappig.
Mijn vader was een nog al gezette vent, mijn tante kwam uit het buitenland dus had hem al een tijdje niet meer gezien en riep spontaan uit, dat hij er in past! nou dat vind ik grappig.
En een grappige opmerking om de sfeer een beetje te breken vind ik erg welkom.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
donderdag 25 juni 2009 om 23:14
Toen mijn eerste grootouder overleed was ik 16 of 17, ik heb op de avond na de colondeance zelf meegeholpen de kist dichtschroeven. Onder het motto ' je hebt me nu verdrietig gemaakt, dat doe je niet weer'
Zeker weten dat het echt was ongeveer.
Na het praatje voor de crematie moesten we gaan staan voor handen schudden, maar ik ging de juffrouw van de organisatie de hoed van de rand vragen (vond het ook helemaal niet leuk dat opa daar bleef staan in z'n eentje) waar gaat ie nu dan heen? waar is die kachel/vuur dan? en waar haal je de as er uit? en wat doe je daar dan mee?
Het as ging in de archiveer kast zo bleek. Op oma wachten
Zeker weten dat het echt was ongeveer.
Na het praatje voor de crematie moesten we gaan staan voor handen schudden, maar ik ging de juffrouw van de organisatie de hoed van de rand vragen (vond het ook helemaal niet leuk dat opa daar bleef staan in z'n eentje) waar gaat ie nu dan heen? waar is die kachel/vuur dan? en waar haal je de as er uit? en wat doe je daar dan mee?
Het as ging in de archiveer kast zo bleek. Op oma wachten
donderdag 25 juni 2009 om 23:19
Ik heb deze week diverse malen gesprekken gevoerd met de leerlingen in mijn klas over de dood. Noodgedwongen.
Mooie gesprekken waren het met heel veel verschillende niveaus waardoor het voor mij ook 'mooi' was.
Zo ervoer één jongen nu dat als je dood was je nooit meer levend werd, dat was voor hem echt een ontdekking. Een ander wilde dan juist weer helemaal weten wat er met een lichaam gebeurd als het begraven is.
Ik heb geprobeerd om overal zo goed mogelijk antwoord op te geven en daarbij recht te doen aan alle kinderen. Maar dat is wel moeilijk!
Mooie gesprekken waren het met heel veel verschillende niveaus waardoor het voor mij ook 'mooi' was.
Zo ervoer één jongen nu dat als je dood was je nooit meer levend werd, dat was voor hem echt een ontdekking. Een ander wilde dan juist weer helemaal weten wat er met een lichaam gebeurd als het begraven is.
Ik heb geprobeerd om overal zo goed mogelijk antwoord op te geven en daarbij recht te doen aan alle kinderen. Maar dat is wel moeilijk!
donderdag 25 juni 2009 om 23:20
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar volgens mij ben ik gister bij dezelfde persoon geweest. Begint zijn naam begint met een T?
Zo ja, deze persoon zag er idd niet natuurlijk uit. Te veel gesminked, mond open, labello en handen totaal verkrampt. Het was inderdaad niet de persoon op de foto's maar ook zeker niet zoals hij er in het echt uitzag. De mensen met wie ik was, iedereen was erg geschrokken. Het leek alsof we naar een wassenbeeld aan het kijken waren..
Zo ja, deze persoon zag er idd niet natuurlijk uit. Te veel gesminked, mond open, labello en handen totaal verkrampt. Het was inderdaad niet de persoon op de foto's maar ook zeker niet zoals hij er in het echt uitzag. De mensen met wie ik was, iedereen was erg geschrokken. Het leek alsof we naar een wassenbeeld aan het kijken waren..
