Psyche
alle pijlers
Kom niet verder.....
zondag 13 december 2009 om 02:45
Ik zit momenteel in behoorlijk zwaar weer.
Kort geleden is mijn relatie beëindigd. Mijn ex-partner heeft een bipolaire stoornis. Volgens mij is hij op weg naar zijn 5de ontsporing. Hierin heeft hij behoorlijk naar gedrag vertoont. Eerst koud en kil en later doen alsof hij nog van mij hield, maar ondertussen zichzelf aanmelden op een datingsite, met een profiel waarin stond dat hij op zoek is naar de ware......
Ik heb in mijn jeugd behoorlijk veel meegemaakt. Ontzettend in de steek gelaten door mijn ouders. Geen broers of zussen om het leed mee te delen. Ik ben daar behoorlijk beschadigd uit gekomen. Maar heb wel jarenlang hard gewerkt om alles een plekje te geven....
Met het uitgaan van de relatie en vooral de manier waarop, wordt de beerput van vroeger weer behoorlijk opengetrokken. Dit uit zich in hele heftige nachtmerries en het gevoel dat ik weer niet belangrijk, waardevol genoeg ben. Het doet pijn tot op het bot.
Mijn ex is mij steeds een stapje verder weg gaan duwen. Als laatste kreeg ik te horen dat hij alleen maar contact met mij hield om mij rustig te houden, terwijl hij een paar dagen daarvoor nog zei van mij te houden en wel hoop had dat het nog goed zou kunnen komen. Ondertussen is hij dus alleen maar op zoek naar contacten met andere vrouwen....alsof de 6 jaar die wij samen geweest zijn, nooit bestaan hebben.
Ik weet dat hij ziek is. Ik weet dat hij in zijn ziekte hele nare dingen doet, maar het raakt mij zo ontzettend hard. Ik ben er fysiek ziek van, eet nauwelijks, slaap slecht (en word soms meerdere keren per nacht wakker van nachtmerries), voel me goed depressief. Terwijl hij lekker aan het daten is......alsof om mij niet gerouwd hoeft te worden. Alsof ik nooit bestaan heb.
Ik ga sinds kort naar een psycholoog. Vorige keer mijn levensverhaal verteld (kwam maar tot mijn 15de, toen was de tijd op), en o, wat doet dat zeer allemaal. Je hebt al 3 levens achter de rug, was de reactie van de psycholoog.....en dan schaam ik mij bijna.
Ik hou het bijna niet meer vol. Wil gewoon een beetje geluk en liefde en geen mannen meer op mijn pad, die gouden bergen beloven, zeggen zielsveel van mij te houden, om mij vervolgens als een baksteen op de betonnen vloer te laten vallen. En ondertussen vrolijk verder gaan, alsof er niets gebeurd is. Ik ben niet love able en niet eens rouwenswaardig.
Zo gebeurde vroeger ook de meest gruwelijke dingen, maar het leven ging verder alsof er niets gebeurd was. Ik lag in puin, maar niemand die het zag. Niemand die er ook maar iets om gaf.....
Mijn ex-partner vond dat ik me alleen maar als slachtoffer opstelde....terwijl ik me binnenste buiten gekeerd voel en nauwelijks meer iets kan vinden om me aan vast te houden......
Sorry voor het lange verhaal, maar goed, er komen eindelijk tranen, dus hopelijk wat opluchting...
Kort geleden is mijn relatie beëindigd. Mijn ex-partner heeft een bipolaire stoornis. Volgens mij is hij op weg naar zijn 5de ontsporing. Hierin heeft hij behoorlijk naar gedrag vertoont. Eerst koud en kil en later doen alsof hij nog van mij hield, maar ondertussen zichzelf aanmelden op een datingsite, met een profiel waarin stond dat hij op zoek is naar de ware......
Ik heb in mijn jeugd behoorlijk veel meegemaakt. Ontzettend in de steek gelaten door mijn ouders. Geen broers of zussen om het leed mee te delen. Ik ben daar behoorlijk beschadigd uit gekomen. Maar heb wel jarenlang hard gewerkt om alles een plekje te geven....
Met het uitgaan van de relatie en vooral de manier waarop, wordt de beerput van vroeger weer behoorlijk opengetrokken. Dit uit zich in hele heftige nachtmerries en het gevoel dat ik weer niet belangrijk, waardevol genoeg ben. Het doet pijn tot op het bot.
Mijn ex is mij steeds een stapje verder weg gaan duwen. Als laatste kreeg ik te horen dat hij alleen maar contact met mij hield om mij rustig te houden, terwijl hij een paar dagen daarvoor nog zei van mij te houden en wel hoop had dat het nog goed zou kunnen komen. Ondertussen is hij dus alleen maar op zoek naar contacten met andere vrouwen....alsof de 6 jaar die wij samen geweest zijn, nooit bestaan hebben.
Ik weet dat hij ziek is. Ik weet dat hij in zijn ziekte hele nare dingen doet, maar het raakt mij zo ontzettend hard. Ik ben er fysiek ziek van, eet nauwelijks, slaap slecht (en word soms meerdere keren per nacht wakker van nachtmerries), voel me goed depressief. Terwijl hij lekker aan het daten is......alsof om mij niet gerouwd hoeft te worden. Alsof ik nooit bestaan heb.
Ik ga sinds kort naar een psycholoog. Vorige keer mijn levensverhaal verteld (kwam maar tot mijn 15de, toen was de tijd op), en o, wat doet dat zeer allemaal. Je hebt al 3 levens achter de rug, was de reactie van de psycholoog.....en dan schaam ik mij bijna.
Ik hou het bijna niet meer vol. Wil gewoon een beetje geluk en liefde en geen mannen meer op mijn pad, die gouden bergen beloven, zeggen zielsveel van mij te houden, om mij vervolgens als een baksteen op de betonnen vloer te laten vallen. En ondertussen vrolijk verder gaan, alsof er niets gebeurd is. Ik ben niet love able en niet eens rouwenswaardig.
Zo gebeurde vroeger ook de meest gruwelijke dingen, maar het leven ging verder alsof er niets gebeurd was. Ik lag in puin, maar niemand die het zag. Niemand die er ook maar iets om gaf.....
Mijn ex-partner vond dat ik me alleen maar als slachtoffer opstelde....terwijl ik me binnenste buiten gekeerd voel en nauwelijks meer iets kan vinden om me aan vast te houden......
Sorry voor het lange verhaal, maar goed, er komen eindelijk tranen, dus hopelijk wat opluchting...
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
maandag 14 december 2009 om 21:12
Wat bedoel je met de uitdrukking 'zoveel geel wat groen is gemaakt'?
Ondanks alle ellende kun je nog wel liefde om je heen herkennen. Dat is fijn toch? Het is inderdaad een proces, lang waarschijnlijk, maar er komt een moment dat je aan het einde ervan zit. Ga zo door. Laat het gevoel gewoon toe.
Ondanks alle ellende kun je nog wel liefde om je heen herkennen. Dat is fijn toch? Het is inderdaad een proces, lang waarschijnlijk, maar er komt een moment dat je aan het einde ervan zit. Ga zo door. Laat het gevoel gewoon toe.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
maandag 14 december 2009 om 22:25
Wat ik er mee bedoel is dat er iets wat niet klopt, kloppend wordt gemaakt. Bijvoorbeeld een man die zijn vrouw mishandeld en dan zegt dat ze het verdient. Of, in mijn geval: mijn ex die zegt niet op zoek te zijn naar een ander (van mij te houden), maar zich aanmeldt op een DATING site op zoek naar de ware....(en dan nog volhouden dat hij alleen maar vriendschappen wil)....en als ik daar dan heel boos om wordt, zeggen dat hij kapot gaat aan mijn gedrag....
De omgekeerde wereld dus......
In zijn manie doet hij hele kwetsende dingen, maar als ik daar boos om wordt of verdrietig om ben, ben ik degene die fout zit, omdat ik emotioneel ben, omdat ik dan druk op hem leg.....wat hij zelf doet, ziet hij niet. Voor hem is het heel logisch.....
En als je dat soort gedrag vaker meemaakt, word je op den duur helemaal murw.
En dat is iets wat ik zo niet meer wil in mijn leven.
De omgekeerde wereld dus......
In zijn manie doet hij hele kwetsende dingen, maar als ik daar boos om wordt of verdrietig om ben, ben ik degene die fout zit, omdat ik emotioneel ben, omdat ik dan druk op hem leg.....wat hij zelf doet, ziet hij niet. Voor hem is het heel logisch.....
En als je dat soort gedrag vaker meemaakt, word je op den duur helemaal murw.
En dat is iets wat ik zo niet meer wil in mijn leven.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
dinsdag 15 december 2009 om 11:18
Ik begrijp 'm (die opmerking that is).
Wat domnaiefmutje met haar opmerking, denk ik, bedoelt is dat je die emotionele verbondenheid op dit moment nog voelt, maar dat je niet meer emotioneel met hem verbonden bent. Het is uit, het is klaar. Het heeft natuurlijk tijd nodig om dit tot je gevoel door te laten dringen, dat is zo na beeindigen van iedere relatie (goed of slecht), maar het is niet meer zo. Hij is niet meer je partner.
Probeer te stopen jezelf te kwellen door steeds op die datingsite te kijken. Zijn tekst moet je daar sowieso niet te letterlijk nemen. Op zoek naar de ware? Dat is in die geval gewoon een marketingkreet. Als ie schrijft 'op zoek naar iemand die ik nu als voegveeg kan behandelen maar wel heel lief voor mij is en voor mij zorgt' krijgt hij een stuk minder reacties....
Wat domnaiefmutje met haar opmerking, denk ik, bedoelt is dat je die emotionele verbondenheid op dit moment nog voelt, maar dat je niet meer emotioneel met hem verbonden bent. Het is uit, het is klaar. Het heeft natuurlijk tijd nodig om dit tot je gevoel door te laten dringen, dat is zo na beeindigen van iedere relatie (goed of slecht), maar het is niet meer zo. Hij is niet meer je partner.
Probeer te stopen jezelf te kwellen door steeds op die datingsite te kijken. Zijn tekst moet je daar sowieso niet te letterlijk nemen. Op zoek naar de ware? Dat is in die geval gewoon een marketingkreet. Als ie schrijft 'op zoek naar iemand die ik nu als voegveeg kan behandelen maar wel heel lief voor mij is en voor mij zorgt' krijgt hij een stuk minder reacties....
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
dinsdag 15 december 2009 om 11:21
Precies Iris...
Hou er ook rekening mee dat jij ook niet alles recht ziet en dat jouw zienswijze ook krom kan zijn. Dat komt omdat je het niet van een afstand kunt bekijken en continue aan het invullen bent voor hem. Dat is begrijpelijk, maar ook daar geldt.. niet alles wat zo voelt IS ook zo.
Je maakt jezelf helemaal gek zo...
En je merkt dat het nu een spaghetti brei in je hoofd moet zijn. Je vader, je vriend... al die emoties lopen door elkaar heen. Daar moet je mee aan de slag. Je hebt je vriend ooit gevonden als steunpilaar om op hem te kunnen richten en dat valt ineens weg..
... sta je dan...
Net als een kind wat je in een diep zwembad gooit en DENKT dat het niet kan zwemmen. Je weet niet hoe snel je terug kan grijpen naar bekende handvatten.
Richt je op jezelf Lin... je gevoel helpt je weerhouden waar het om draait. Je maakt jezelf gek met het 1 zodat je niet geconfronteerd wordt met hetgeen wat het meeste pijn doet. Je moet er doorheen..
Hou er ook rekening mee dat jij ook niet alles recht ziet en dat jouw zienswijze ook krom kan zijn. Dat komt omdat je het niet van een afstand kunt bekijken en continue aan het invullen bent voor hem. Dat is begrijpelijk, maar ook daar geldt.. niet alles wat zo voelt IS ook zo.
Je maakt jezelf helemaal gek zo...
En je merkt dat het nu een spaghetti brei in je hoofd moet zijn. Je vader, je vriend... al die emoties lopen door elkaar heen. Daar moet je mee aan de slag. Je hebt je vriend ooit gevonden als steunpilaar om op hem te kunnen richten en dat valt ineens weg..
... sta je dan...
Net als een kind wat je in een diep zwembad gooit en DENKT dat het niet kan zwemmen. Je weet niet hoe snel je terug kan grijpen naar bekende handvatten.
Richt je op jezelf Lin... je gevoel helpt je weerhouden waar het om draait. Je maakt jezelf gek met het 1 zodat je niet geconfronteerd wordt met hetgeen wat het meeste pijn doet. Je moet er doorheen..
dinsdag 15 december 2009 om 11:33
Oke, nu snap ik het beter. Hoewel de advertentie die jij opgesteld hebt, Iris, veel dichter bij de waarheid is.
Ik heb het altijd heel sterk gehad, dat dingen moeten kloppen. Dat zal wel met mijn gevoel van onveiligheid te maken hebben.
Als kind is er zoveel gebeurd wat niet klopte, dat ik er enorm gevoelig van/over ben geworden.
Het is nu eenmaal zo dat mensen de waarheid geweld aandoen. Zich anders voordoen dan ze zijn. Ronduit liegen en bedriegen en het nog ontkennen ook. Daar doe ik niets aan (vroeger niet, nu ook niet). Ik kan hooguit afstand nemen van dit soort mensen.
Vertrouwen is iets wat je krijgt als iemand zegt wat hij gaat doen en doet wat hij zegt. Als hij het ene zegt en het andere doet, is hij het vertrouwen niet waard. Ik heb vaak in relaties gezeten waarin het een gezegd werd en het tegenovergestelde gedaan. Ik ben daar altijd zo van in de war geraakt. Wist gewoon niet wat ik ermee aan moest. Helemaal als je van iemand houdt en er vanuit gaat dat die ander ook van jou houdt, is het zo ontzettend pijnlijk.
Ik heb het altijd heel sterk gehad, dat dingen moeten kloppen. Dat zal wel met mijn gevoel van onveiligheid te maken hebben.
Als kind is er zoveel gebeurd wat niet klopte, dat ik er enorm gevoelig van/over ben geworden.
Het is nu eenmaal zo dat mensen de waarheid geweld aandoen. Zich anders voordoen dan ze zijn. Ronduit liegen en bedriegen en het nog ontkennen ook. Daar doe ik niets aan (vroeger niet, nu ook niet). Ik kan hooguit afstand nemen van dit soort mensen.
Vertrouwen is iets wat je krijgt als iemand zegt wat hij gaat doen en doet wat hij zegt. Als hij het ene zegt en het andere doet, is hij het vertrouwen niet waard. Ik heb vaak in relaties gezeten waarin het een gezegd werd en het tegenovergestelde gedaan. Ik ben daar altijd zo van in de war geraakt. Wist gewoon niet wat ik ermee aan moest. Helemaal als je van iemand houdt en er vanuit gaat dat die ander ook van jou houdt, is het zo ontzettend pijnlijk.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
dinsdag 15 december 2009 om 11:38
Dat is het ook...
Maar net als dat beauty in the eye of the beholder is, kan waarheid dat ook zijn. Je kunt een waarheid heel anders vormen hoe het het beste uitkomt. Dat is in feite net zo een houvast voor velen als jijzelf in feite ook doet. Het heeft dan ook geen zin om je daar mee bezig te houden.
Er komt een moment dat je rust hebt bij jezelf en met jezelf. Dat jij jezelf gunt om mens te zijn. Dan zie je zijn menselijkheid ook weer terug. Maar dan op gezonde wijze, zonder dat je ook nog maar iets van hem wil of achter zijn keuzes staat.
Ik bedoel daarmee dat je het in de toekomst kunt plaatsen waarom hij dit nu doet..
Maar net als dat beauty in the eye of the beholder is, kan waarheid dat ook zijn. Je kunt een waarheid heel anders vormen hoe het het beste uitkomt. Dat is in feite net zo een houvast voor velen als jijzelf in feite ook doet. Het heeft dan ook geen zin om je daar mee bezig te houden.
Er komt een moment dat je rust hebt bij jezelf en met jezelf. Dat jij jezelf gunt om mens te zijn. Dan zie je zijn menselijkheid ook weer terug. Maar dan op gezonde wijze, zonder dat je ook nog maar iets van hem wil of achter zijn keuzes staat.
Ik bedoel daarmee dat je het in de toekomst kunt plaatsen waarom hij dit nu doet..
dinsdag 15 december 2009 om 11:39
Ik vul niet in dat hij daags nadat hij bij mij geslapen heeft, zich heeft aangemeld op een datingsite op zoek naar de ware....dat is zo. Als hij van mij gehouden had, zoals hij zei te doen, had hij dat nooit gedaan.
Maar ik maak mezelf inderdaad gek met het kijken op die datingsite. Zoek daarmee als het ware nog meer verdriet op.
Ik had vannacht weer een flinke nachtmerrie. Mijn vader en mijn ex zaten samen een biertje te drinken. Ik stond te janken ergens in de hoek van de kroeg. Geen van beide hadden daar oog voor...ze hadden het veel te gezellig met elkaar. Wat voelde ik mij eenzaam....
Maar ik maak mezelf inderdaad gek met het kijken op die datingsite. Zoek daarmee als het ware nog meer verdriet op.
Ik had vannacht weer een flinke nachtmerrie. Mijn vader en mijn ex zaten samen een biertje te drinken. Ik stond te janken ergens in de hoek van de kroeg. Geen van beide hadden daar oog voor...ze hadden het veel te gezellig met elkaar. Wat voelde ik mij eenzaam....
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
dinsdag 15 december 2009 om 11:42
quote:Lin67 schreef op 15 december 2009 @ 11:39:
Ik vul niet in dat hij daags nadat hij bij mij geslapen heeft, zich heeft aangemeld op een datingsite op zoek naar de ware....dat is zo. Als hij van mij gehouden had, zoals hij zei te doen, had hij dat nooit gedaan.
Je vult niet in dat je zijn datingsite hebt gezien. Je vult wel aan... Als hij van mij gehouden had, zoals hij zei te doen, had hij dat nooit gedaan Dat is echt je eigen invulling en niets anders. Je weet het simpelweg niet. Het is hoogstwaarschijnlijk gewoon zoeken naar nieuwe houvast.
Maar ik maak mezelf inderdaad gek met het kijken op die datingsite. Zoek daarmee als het ware nog meer verdriet op.
Ik had vannacht weer een flinke nachtmerrie. Mijn vader en mijn ex zaten samen een biertje te drinken. Ik stond te janken ergens in de hoek van de kroeg. Geen van beide hadden daar oog voor...ze hadden het veel te gezellig met elkaar. Wat voelde ik mij eenzaam....Iedereen lijkt maar te doen zonder rekening te houden met jou. Dat is ook gebeurt, dat staat vast. Dat kan niet meer en dat mag nooit meer. De enige die jou daarvoor echt kan beschermen dat ben jezelf. Maar om daarvoor goed in staat te zijn en niet in dezelfde valkuilen te stappen, zal je echt naar jezelf moeten kijken.
Ik vul niet in dat hij daags nadat hij bij mij geslapen heeft, zich heeft aangemeld op een datingsite op zoek naar de ware....dat is zo. Als hij van mij gehouden had, zoals hij zei te doen, had hij dat nooit gedaan.
Je vult niet in dat je zijn datingsite hebt gezien. Je vult wel aan... Als hij van mij gehouden had, zoals hij zei te doen, had hij dat nooit gedaan Dat is echt je eigen invulling en niets anders. Je weet het simpelweg niet. Het is hoogstwaarschijnlijk gewoon zoeken naar nieuwe houvast.
Maar ik maak mezelf inderdaad gek met het kijken op die datingsite. Zoek daarmee als het ware nog meer verdriet op.
Ik had vannacht weer een flinke nachtmerrie. Mijn vader en mijn ex zaten samen een biertje te drinken. Ik stond te janken ergens in de hoek van de kroeg. Geen van beide hadden daar oog voor...ze hadden het veel te gezellig met elkaar. Wat voelde ik mij eenzaam....Iedereen lijkt maar te doen zonder rekening te houden met jou. Dat is ook gebeurt, dat staat vast. Dat kan niet meer en dat mag nooit meer. De enige die jou daarvoor echt kan beschermen dat ben jezelf. Maar om daarvoor goed in staat te zijn en niet in dezelfde valkuilen te stappen, zal je echt naar jezelf moeten kijken.
dinsdag 15 december 2009 om 11:53
Dat is ook zo, DNM. Er is heel veel werk aan de winkel. Wat raakt dat weer.....damn. De gevoelens van toen, het in gruzelementen liggen en dat niemand, maar dan ook niemand ingreep, mij beschermde, zijn zo heftig. Als ik zo'n nachtmerrie heb, heb ik minstens een uur nodig om weer enigszins op adem te komen......
Deze pijn (en er ligt nogal wat) is soms gewoon niet meer vol te houden. Mijn hele leven heb ik van alles gedaan om hier maar weg van te vluchten. Omdat het onhoudbaar is. Nu kom ik er niet meer onderuit. Als ik al overdag enigszins overeind blijf, komt het mij 's nachts wel achterna. Ik durf bijna niet meer te slapen.
Deze pijn (en er ligt nogal wat) is soms gewoon niet meer vol te houden. Mijn hele leven heb ik van alles gedaan om hier maar weg van te vluchten. Omdat het onhoudbaar is. Nu kom ik er niet meer onderuit. Als ik al overdag enigszins overeind blijf, komt het mij 's nachts wel achterna. Ik durf bijna niet meer te slapen.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
dinsdag 15 december 2009 om 12:16
Mijn achtergrond heeft wel gelijkenissen met die van jou. Mijn leven begon op mijn 18e. Eerder had ik er geen.
Achteraf heeft het jaren geduurd voor ik was waar ik nu ben. Gelukkig kende ik die berg toen nog niet. En gelukkig besef je achteraf dat het met wel flinke downs in stappen gaat en niet ineens.
Ik had geen keus op een gegeven moment. Dat kwam ook omdat ik domme keuzes maakte die mezelf in de problemen hielpen. Continue mezelf ontwijken of ook heel vaak naief.
Ik heb drie jonge kinderen. Ik kan het me niet veroorloven om mijn leven te verknallen. Dat recht heb ik opgegeven bij de geboorte van mijn kinderen. Hoewel ik daarna nog vele fuckups heb gemaakt.
Ik draag dezelfde last (zo ervaar ik het inmiddels) van een sterk rechtvaardigheids gevoel. Ik vind het een mooi iets, maar het is heel naar als je zelf onrechtmatig behandeld voelt.
Ik kwam tot de conclusie dat ik nooit iemand zou hebben die 'normale' kinderen hebben gehad. Een veilige haven tot volwassenheid zodat je op eigen benen kunt staat. Steun pilaren in het leven en ook weten waar je ze moet vinden. Ineens besefte ik me dat ik het alleen moest doen. Dat voelde als een heel onbestemd zwart gat waar ik in viel..
Door het aan te gaan en het gewoon te doen merkte ik dat ik het kon. En hoewel ik nog steeds soms omkom van de oververmoeidheid omdat niets vanzelfsprekend is, ben ik trots geworden op wat ik bereikt hebt en langzamerhand meer van mezelf gaan houden (mensen zeggen altijd dat je eerst van jezelf moet houden, klopt, maar er gaat een proces van op jezelf kunnen bouwen aan vooraf)
Ik kan nu van mezelf op aan, wat moeilijke uitdagingen overzichtelijker maakt. Ik ben, en dit stuk is wel heel belangrijk, heel veel milder naar mezelf geworden..
Als je zo hard hebt moeten vechten vanaf kinds af aan dan wordt je keihard voor jezelf. Het heeft een functie van overleving gehad, het is goed geweest. Maar nu niet meer... en dat geld ook voor jou...
Nu ik milder ben geworden naar mezelf is er ruimte gekomen om te zien wat er echt is ipv wat ik zelf dacht. Omdat ik mezelf niet had om lief te hebben, heb ik teveel verwacht van anderen om het me te geven. Een onrealistisch streven. Ik zie andermans menselijkheid. Dat is wat anders dan goedkeuring trouwens.
Ik heb geleerd mezelf los te zien van alles wat er is gebeurt.
Ik was een kind waar iemand voor hoorde te zorgen. Dat is niet gebeurt. Maar die gebeurtenis, hoe triest ook, staat los van wie ik ben. Iemand die het waard was om voor te zorgen en veiligheid te bieden.
Ik heb geleerd mezelf los te zien van mijn eigen fouten. Dit is wat ik ook mijn kinderen meegeef. Niemand is stom, iemand kan wel iets stoms doen. Ik ben niet stom, ik kan wel stomme dingen doen.
Ik ben niet slecht, ik kan alleen niet iedereen geven wat hij nodig heeft of verwacht. En zeker niet diegene die niet het beste met mij voorhebben.
Een ander is ook niet slecht, hij of zij zitten zelf vaak vol problemen waardoor ze zichzelf in de nesten werken en anderen kwetsen, zoals jouw ex. Net zoals ik overleving zocht, jij dat ook nog zoekt, doet hij dat ook. Dat is krom, ja, maar menselijk.
Ik geloof ook in tijden waarin mensen toe zijn aan verandering. En dat het tot breuken kan leiden als de ander daar nog niet aan toe is. Ik geloof dat jij naar een tijd geleid bent waarin je heel duidelijk moet kiezen voor jezelf. Nu ben je er aan toe. Ik geloof ook dat het je gaat lukken, maar helaas geloof ik ook dat het niet makkelijk zal zijn..
Ik ben er zelf overigens nog niet, maar wel ver genoeg om mezelf fatsoenlijk te redden. En ja, ik ben nog steeds kwetsbaar, dat wil ik ook niet kwijt. Ik geef het alleen aan de mensen die ik vertrouw. En ik vertrouw op mezelf, zodat in een situatie waar ik pijn gedaan word nog steeds verdrietig ben, maar dat niet meer de grond onder mijn voeten weg is geslagen.
Ik zit nu zelf middenin beeldvorming van mensen... die zit in een fase van her-eiking. Vanuit het positieve. Hoewel er ondergronds nog dikke achterdocht zit.
Achteraf heeft het jaren geduurd voor ik was waar ik nu ben. Gelukkig kende ik die berg toen nog niet. En gelukkig besef je achteraf dat het met wel flinke downs in stappen gaat en niet ineens.
Ik had geen keus op een gegeven moment. Dat kwam ook omdat ik domme keuzes maakte die mezelf in de problemen hielpen. Continue mezelf ontwijken of ook heel vaak naief.
Ik heb drie jonge kinderen. Ik kan het me niet veroorloven om mijn leven te verknallen. Dat recht heb ik opgegeven bij de geboorte van mijn kinderen. Hoewel ik daarna nog vele fuckups heb gemaakt.
Ik draag dezelfde last (zo ervaar ik het inmiddels) van een sterk rechtvaardigheids gevoel. Ik vind het een mooi iets, maar het is heel naar als je zelf onrechtmatig behandeld voelt.
Ik kwam tot de conclusie dat ik nooit iemand zou hebben die 'normale' kinderen hebben gehad. Een veilige haven tot volwassenheid zodat je op eigen benen kunt staat. Steun pilaren in het leven en ook weten waar je ze moet vinden. Ineens besefte ik me dat ik het alleen moest doen. Dat voelde als een heel onbestemd zwart gat waar ik in viel..
Door het aan te gaan en het gewoon te doen merkte ik dat ik het kon. En hoewel ik nog steeds soms omkom van de oververmoeidheid omdat niets vanzelfsprekend is, ben ik trots geworden op wat ik bereikt hebt en langzamerhand meer van mezelf gaan houden (mensen zeggen altijd dat je eerst van jezelf moet houden, klopt, maar er gaat een proces van op jezelf kunnen bouwen aan vooraf)
Ik kan nu van mezelf op aan, wat moeilijke uitdagingen overzichtelijker maakt. Ik ben, en dit stuk is wel heel belangrijk, heel veel milder naar mezelf geworden..
Als je zo hard hebt moeten vechten vanaf kinds af aan dan wordt je keihard voor jezelf. Het heeft een functie van overleving gehad, het is goed geweest. Maar nu niet meer... en dat geld ook voor jou...
Nu ik milder ben geworden naar mezelf is er ruimte gekomen om te zien wat er echt is ipv wat ik zelf dacht. Omdat ik mezelf niet had om lief te hebben, heb ik teveel verwacht van anderen om het me te geven. Een onrealistisch streven. Ik zie andermans menselijkheid. Dat is wat anders dan goedkeuring trouwens.
Ik heb geleerd mezelf los te zien van alles wat er is gebeurt.
Ik was een kind waar iemand voor hoorde te zorgen. Dat is niet gebeurt. Maar die gebeurtenis, hoe triest ook, staat los van wie ik ben. Iemand die het waard was om voor te zorgen en veiligheid te bieden.
Ik heb geleerd mezelf los te zien van mijn eigen fouten. Dit is wat ik ook mijn kinderen meegeef. Niemand is stom, iemand kan wel iets stoms doen. Ik ben niet stom, ik kan wel stomme dingen doen.
Ik ben niet slecht, ik kan alleen niet iedereen geven wat hij nodig heeft of verwacht. En zeker niet diegene die niet het beste met mij voorhebben.
Een ander is ook niet slecht, hij of zij zitten zelf vaak vol problemen waardoor ze zichzelf in de nesten werken en anderen kwetsen, zoals jouw ex. Net zoals ik overleving zocht, jij dat ook nog zoekt, doet hij dat ook. Dat is krom, ja, maar menselijk.
Ik geloof ook in tijden waarin mensen toe zijn aan verandering. En dat het tot breuken kan leiden als de ander daar nog niet aan toe is. Ik geloof dat jij naar een tijd geleid bent waarin je heel duidelijk moet kiezen voor jezelf. Nu ben je er aan toe. Ik geloof ook dat het je gaat lukken, maar helaas geloof ik ook dat het niet makkelijk zal zijn..
Ik ben er zelf overigens nog niet, maar wel ver genoeg om mezelf fatsoenlijk te redden. En ja, ik ben nog steeds kwetsbaar, dat wil ik ook niet kwijt. Ik geef het alleen aan de mensen die ik vertrouw. En ik vertrouw op mezelf, zodat in een situatie waar ik pijn gedaan word nog steeds verdrietig ben, maar dat niet meer de grond onder mijn voeten weg is geslagen.
Ik zit nu zelf middenin beeldvorming van mensen... die zit in een fase van her-eiking. Vanuit het positieve. Hoewel er ondergronds nog dikke achterdocht zit.
dinsdag 15 december 2009 om 15:07
quote:domnaiefmutsje schreef op 15 december 2009 @ 12:16:
Ik had geen keus op een gegeven moment. Dat kwam ook omdat ik domme keuzes maakte die mezelf in de problemen hielpen. Continue mezelf ontwijken of ook heel vaak naief.
Ik heb drie jonge kinderen. Ik kan het me niet veroorloven om mijn leven te verknallen. Dat recht heb ik opgegeven bij de geboorte van mijn kinderen. Hoewel ik daarna nog vele fuckups heb gemaakt.
Dit begrijp ik. Ik heb zelf 2 kinderen en ik zou hun nooit door hetzelfde laten gaan als ik door gegaan ben, en nog doe (suicide moeder toen ik 11 jaar was). Dus ik mag/kan niet opgeven.
Ik ervaar dezelfde last (zo ervaar ik het inmiddels) van een sterk rechtvaardigheids gevoel. Ik vind het een mooi iets, maar het is heel naar als je zelf onrechtmatig behandeld voelt.
Ook dit herken ik heel erg. Maar wat je zegt, daarom is het extra naar als je onrechtmatig behandeld wordt. Het is dus ook een valkuil. Er lopen nou eenmaal mensen rond die vanuit hun beschadigingen, enorme schade kunnen aanrichten aan anderen. Met name narcisten en psychopaten.
Ik kwam tot de conclusie dat ik nooit iemand zou hebben die 'normale' kinderen hebben gehad. Een veilige haven tot volwassenheid zodat je op eigen benen kunt staat. Steun pilaren in het leven en ook weten waar je ze moet vinden. Ineens besefte ik me dat ik het alleen moest doen. Dat voelde als een heel onbestemd zwart gat waar ik in viel..
Daar zit ik nu middenin. Ik heb in de dagbehandeling al veel geleerd. Met name wat betreft verdedigingsmechanismen en de rollen waar je in kunt zitten (volwassen-gezond, kind-erkenning willen, ouder-over kritisch zijn). Echter de diepe rauwe misselijk makende pijn, ben ik daar misschien maar 1 of 2 keer tegengekomen. En nu is het er. Goed waarschijnlijk omdat het toch een keer moet en ik er echt niet meer omheen kan. Maar zwaar, zo zwaar......
Door het aan te gaan en het gewoon te doen merkte ik dat ik het kon. En hoewel ik nog steeds soms omkom van de oververmoeidheid omdat niets vanzelfsprekend is, ben ik trots geworden op wat ik bereikt hebt en langzamerhand meer van mezelf gaan houden (mensen zeggen altijd dat je eerst van jezelf moet houden, klopt, maar er gaat een proces van op jezelf kunnen bouwen aan vooraf)
Fijn en hoopvol om te horen dat je nu op dit punt bent. Maar ik vragen hoe oud je bent?. En waar heb jij de kracht vandaan kunnen halen om het vol te houden?. Soms loop ik hele dagen te janken. Soms voel ik me zo eenzaam dat het lijkt alsof ik verdwijn.
Als je zo hard hebt moeten vechten vanaf kinds af aan dan wordt je keihard voor jezelf. Het heeft een functie van overleving gehad, het is goed geweest. Maar nu niet meer... en dat geld ook voor jou...
Ik heb wel vaker gezegd dat ik de hel overleefd heb (die berg), maar dat ik de hemel nog niet kan vinden......Ik hoef niet meer te overleven, maar "leven", is nu nog een te groot ding. Dit proces is moordend, hier moet ik doorheen.....en nu echt, en niet meer vluchten of mezelf weer verliezen in wat dan ook (kalmeringspillen, mannen, mijn kinderen, controle, enz.)......ik ga zo boodschappen doen en even proberen wat zon te pakken. Iets gezonds halen om te koken......meer zit er vandaag niet in.
Nu ik milder ben geworden naar mezelf is er ruimte gekomen om te zien wat er echt is ipv wat ik zelf dacht. Omdat ik mezelf niet had om lief te hebben, heb ik teveel verwacht van anderen om het me te geven. Een onrealistisch streven. Ik zie andermans menselijkheid. Dat is wat anders dan goedkeuring trouwens.
Ik ben nog niet zo mild naar mezelf toe. Ben ook nog veel te boos. Hopelijk komt het nog. Ik snap wel wat je bedoelt.
Ik heb geleerd mezelf los te zien van mijn eigen fouten. Dit is wat ik ook mijn kinderen meegeef. Niemand is stom, iemand kan wel iets stoms doen. Ik ben niet stom, ik kan wel stomme dingen doen.
Ik heb mijn kinderen hetzelfde meegeven..... Ik krijg nu dan ook, van hun, mijn eigen lessen weer terug
Een ander is ook niet slecht, hij of zij zitten zelf vaak vol problemen waardoor ze zichzelf in de nesten werken en anderen kwetsen, zoals jouw ex. Net zoals ik overleving zocht, jij dat ook nog zoekt, doet hij dat ook. Dat is krom, ja, maar menselijk.
Ik denk dat, door dat narcisme, mijn ex nooit met zichzelf aan de slag zal gaan. Daar is veel moed voor nodig en doorzettingsvermogen. Hij is al 46 jaar door zijn moeder gepamperd. En heeft dat prima gevonden. Het normale losmakingsproces wat plaats vind in de puberteit, heeft bij hem nooit plaatsgevonden. Hij kan niet zonder publiek, kan niet zonder bewondering, kan niet naar binnen toe. Soms veranderen mensen gewoon niet. Omdat ze er zelf niet zoveel last van hebben. Of in de gaten hebben hoeveel schade ze aanrichten.
Ik geloof ook in tijden waarin mensen toe zijn aan verandering. En dat het tot breuken kan leiden als de ander daar nog niet aan toe is. Ik geloof dat jij naar een tijd geleid bent waarin je heel duidelijk moet kiezen voor jezelf. Nu ben je er aan toe. Ik geloof ook dat het je gaat lukken, maar helaas geloof ik ook dat het niet makkelijk zal zijn..
Nee, het is niet makkelijk.
Ik ben er zelf overigens nog niet, maar wel ver genoeg om mezelf fatsoenlijk te redden. En ja, ik ben nog steeds kwetsbaar, dat wil ik ook niet kwijt. Ik geef het alleen aan de mensen die ik vertrouw. En ik vertrouw op mezelf, zodat in een situatie waar ik pijn gedaan word nog steeds verdrietig ben, maar dat niet meer de grond onder mijn voeten weg is geslagen.
Ik geef mijn kwetsbaarheid ook aan mensen die ik vertrouw. En heb het helaas ook gegeven aan mensen die er niet goed mee omgingen. Dat onderscheid moet ik nog leren maken.
Ik zit nu zelf middenin beeldvorming van mensen... die zit in een fase van her-eiking. Vanuit het positieve. Hoewel er ondergronds nog dikke achterdocht zit.Dank je DNM, voor je uitgebreide antwoord.
Ik had geen keus op een gegeven moment. Dat kwam ook omdat ik domme keuzes maakte die mezelf in de problemen hielpen. Continue mezelf ontwijken of ook heel vaak naief.
Ik heb drie jonge kinderen. Ik kan het me niet veroorloven om mijn leven te verknallen. Dat recht heb ik opgegeven bij de geboorte van mijn kinderen. Hoewel ik daarna nog vele fuckups heb gemaakt.
Dit begrijp ik. Ik heb zelf 2 kinderen en ik zou hun nooit door hetzelfde laten gaan als ik door gegaan ben, en nog doe (suicide moeder toen ik 11 jaar was). Dus ik mag/kan niet opgeven.
Ik ervaar dezelfde last (zo ervaar ik het inmiddels) van een sterk rechtvaardigheids gevoel. Ik vind het een mooi iets, maar het is heel naar als je zelf onrechtmatig behandeld voelt.
Ook dit herken ik heel erg. Maar wat je zegt, daarom is het extra naar als je onrechtmatig behandeld wordt. Het is dus ook een valkuil. Er lopen nou eenmaal mensen rond die vanuit hun beschadigingen, enorme schade kunnen aanrichten aan anderen. Met name narcisten en psychopaten.
Ik kwam tot de conclusie dat ik nooit iemand zou hebben die 'normale' kinderen hebben gehad. Een veilige haven tot volwassenheid zodat je op eigen benen kunt staat. Steun pilaren in het leven en ook weten waar je ze moet vinden. Ineens besefte ik me dat ik het alleen moest doen. Dat voelde als een heel onbestemd zwart gat waar ik in viel..
Daar zit ik nu middenin. Ik heb in de dagbehandeling al veel geleerd. Met name wat betreft verdedigingsmechanismen en de rollen waar je in kunt zitten (volwassen-gezond, kind-erkenning willen, ouder-over kritisch zijn). Echter de diepe rauwe misselijk makende pijn, ben ik daar misschien maar 1 of 2 keer tegengekomen. En nu is het er. Goed waarschijnlijk omdat het toch een keer moet en ik er echt niet meer omheen kan. Maar zwaar, zo zwaar......
Door het aan te gaan en het gewoon te doen merkte ik dat ik het kon. En hoewel ik nog steeds soms omkom van de oververmoeidheid omdat niets vanzelfsprekend is, ben ik trots geworden op wat ik bereikt hebt en langzamerhand meer van mezelf gaan houden (mensen zeggen altijd dat je eerst van jezelf moet houden, klopt, maar er gaat een proces van op jezelf kunnen bouwen aan vooraf)
Fijn en hoopvol om te horen dat je nu op dit punt bent. Maar ik vragen hoe oud je bent?. En waar heb jij de kracht vandaan kunnen halen om het vol te houden?. Soms loop ik hele dagen te janken. Soms voel ik me zo eenzaam dat het lijkt alsof ik verdwijn.
Als je zo hard hebt moeten vechten vanaf kinds af aan dan wordt je keihard voor jezelf. Het heeft een functie van overleving gehad, het is goed geweest. Maar nu niet meer... en dat geld ook voor jou...
Ik heb wel vaker gezegd dat ik de hel overleefd heb (die berg), maar dat ik de hemel nog niet kan vinden......Ik hoef niet meer te overleven, maar "leven", is nu nog een te groot ding. Dit proces is moordend, hier moet ik doorheen.....en nu echt, en niet meer vluchten of mezelf weer verliezen in wat dan ook (kalmeringspillen, mannen, mijn kinderen, controle, enz.)......ik ga zo boodschappen doen en even proberen wat zon te pakken. Iets gezonds halen om te koken......meer zit er vandaag niet in.
Nu ik milder ben geworden naar mezelf is er ruimte gekomen om te zien wat er echt is ipv wat ik zelf dacht. Omdat ik mezelf niet had om lief te hebben, heb ik teveel verwacht van anderen om het me te geven. Een onrealistisch streven. Ik zie andermans menselijkheid. Dat is wat anders dan goedkeuring trouwens.
Ik ben nog niet zo mild naar mezelf toe. Ben ook nog veel te boos. Hopelijk komt het nog. Ik snap wel wat je bedoelt.
Ik heb geleerd mezelf los te zien van mijn eigen fouten. Dit is wat ik ook mijn kinderen meegeef. Niemand is stom, iemand kan wel iets stoms doen. Ik ben niet stom, ik kan wel stomme dingen doen.
Ik heb mijn kinderen hetzelfde meegeven..... Ik krijg nu dan ook, van hun, mijn eigen lessen weer terug
Een ander is ook niet slecht, hij of zij zitten zelf vaak vol problemen waardoor ze zichzelf in de nesten werken en anderen kwetsen, zoals jouw ex. Net zoals ik overleving zocht, jij dat ook nog zoekt, doet hij dat ook. Dat is krom, ja, maar menselijk.
Ik denk dat, door dat narcisme, mijn ex nooit met zichzelf aan de slag zal gaan. Daar is veel moed voor nodig en doorzettingsvermogen. Hij is al 46 jaar door zijn moeder gepamperd. En heeft dat prima gevonden. Het normale losmakingsproces wat plaats vind in de puberteit, heeft bij hem nooit plaatsgevonden. Hij kan niet zonder publiek, kan niet zonder bewondering, kan niet naar binnen toe. Soms veranderen mensen gewoon niet. Omdat ze er zelf niet zoveel last van hebben. Of in de gaten hebben hoeveel schade ze aanrichten.
Ik geloof ook in tijden waarin mensen toe zijn aan verandering. En dat het tot breuken kan leiden als de ander daar nog niet aan toe is. Ik geloof dat jij naar een tijd geleid bent waarin je heel duidelijk moet kiezen voor jezelf. Nu ben je er aan toe. Ik geloof ook dat het je gaat lukken, maar helaas geloof ik ook dat het niet makkelijk zal zijn..
Nee, het is niet makkelijk.
Ik ben er zelf overigens nog niet, maar wel ver genoeg om mezelf fatsoenlijk te redden. En ja, ik ben nog steeds kwetsbaar, dat wil ik ook niet kwijt. Ik geef het alleen aan de mensen die ik vertrouw. En ik vertrouw op mezelf, zodat in een situatie waar ik pijn gedaan word nog steeds verdrietig ben, maar dat niet meer de grond onder mijn voeten weg is geslagen.
Ik geef mijn kwetsbaarheid ook aan mensen die ik vertrouw. En heb het helaas ook gegeven aan mensen die er niet goed mee omgingen. Dat onderscheid moet ik nog leren maken.
Ik zit nu zelf middenin beeldvorming van mensen... die zit in een fase van her-eiking. Vanuit het positieve. Hoewel er ondergronds nog dikke achterdocht zit.Dank je DNM, voor je uitgebreide antwoord.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
dinsdag 15 december 2009 om 15:28
Weet je Lin, dat gevoel van veiligheid wat jij projecteert op je ex en op je vader, datzelfde gevoel, dat moet je bij jezelf gaan vinden.
Niet omdat er geen goede mensen op deze wereld zijn die de moeite van het houden van waard zijn, maar voor jezelf. Als jij voor jezelf dit veilige gevoel weet te creeeren, kun je de hele wereld aan. En dan is een relatie een mooie aanvulling, een gelijkwaardige aanvulling. En zal jij ook niet nogmaals in een ongezonde relatie blijven hangen.
Ben het overigens met DNM eens dat je niet dingen voor je ex moet invullen. Omdat je dat niet weet en omdat het de moeite en de energie die het je kost niet waard is.
Eerlijkheid duurt het langst, dus die ex van jou stoot binnenkort zijn narcistische neus nog wel eens behoorlijk. Richt jij je maar op jezelf en op je eigen geluk.
@DNM wat een verhaal! Jij bij deze ook een virtuele
Ik moet na het lezen van jouw verhaal heel sterk denken aan de uitdrukking 'what doesnt kill you, makes you stronger'.
Niet omdat er geen goede mensen op deze wereld zijn die de moeite van het houden van waard zijn, maar voor jezelf. Als jij voor jezelf dit veilige gevoel weet te creeeren, kun je de hele wereld aan. En dan is een relatie een mooie aanvulling, een gelijkwaardige aanvulling. En zal jij ook niet nogmaals in een ongezonde relatie blijven hangen.
Ben het overigens met DNM eens dat je niet dingen voor je ex moet invullen. Omdat je dat niet weet en omdat het de moeite en de energie die het je kost niet waard is.
Eerlijkheid duurt het langst, dus die ex van jou stoot binnenkort zijn narcistische neus nog wel eens behoorlijk. Richt jij je maar op jezelf en op je eigen geluk.
@DNM wat een verhaal! Jij bij deze ook een virtuele
Ik moet na het lezen van jouw verhaal heel sterk denken aan de uitdrukking 'what doesnt kill you, makes you stronger'.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
dinsdag 15 december 2009 om 17:01
Iris, klopt helemaal. Ben ook hard aan het werk. Morgen weer naar de psycholoog. Gezien de hoeveelheid nachtmerries en de inhoud van de nachtmerries, is het ook nu of nooit.
Ik kan ook niet meer. Zit aan mijn tax wat betreft verdriet, vernederingen, verlatingen. Ik wil het niet meer in mijn leven. Ik wil goede dingen en goede mensen in mijn leven. Ik wil oprechte liefde en betrouwbaarheid in mijn leven. Ik wil nooit meer gebruikt worden en aan de kant gegooid worden als een stuk oud gebruikt vuil. Ik wil zelf goed en gezond met situaties om kunnen gaan, ook, vooral als ze moeilijk zijn. Ik wil rust, vrede en liefde voelen voor mezelf.
En bovenal wil ik het kunnen herkennen als het niet zo is. Ik zit weer dagelijks naar het kleine huis op de praire te kijken. Niet omdat ik zo gelovig of zo ben. Maar omdat de warmte, liefde en betrokkenheid bijna van de tv afspat. Frapant dat die serie herhaald wordt als de nood hoog is.
Ik kan ook niet meer. Zit aan mijn tax wat betreft verdriet, vernederingen, verlatingen. Ik wil het niet meer in mijn leven. Ik wil goede dingen en goede mensen in mijn leven. Ik wil oprechte liefde en betrouwbaarheid in mijn leven. Ik wil nooit meer gebruikt worden en aan de kant gegooid worden als een stuk oud gebruikt vuil. Ik wil zelf goed en gezond met situaties om kunnen gaan, ook, vooral als ze moeilijk zijn. Ik wil rust, vrede en liefde voelen voor mezelf.
En bovenal wil ik het kunnen herkennen als het niet zo is. Ik zit weer dagelijks naar het kleine huis op de praire te kijken. Niet omdat ik zo gelovig of zo ben. Maar omdat de warmte, liefde en betrokkenheid bijna van de tv afspat. Frapant dat die serie herhaald wordt als de nood hoog is.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
dinsdag 15 december 2009 om 18:05
Dat moment gaat komen! Je bent heel goed bezig.
Er komt een moment dat je 'goede' mensen gaat herkennen. Niet de slechte mensen die goede dingen doen aanzien voor goede mensen.
En je weet in ieder geval wel precies waarnaar je toe werkt. Daar doe je het voor!
Er komt een moment dat je 'goede' mensen gaat herkennen. Niet de slechte mensen die goede dingen doen aanzien voor goede mensen.
En je weet in ieder geval wel precies waarnaar je toe werkt. Daar doe je het voor!
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
dinsdag 15 december 2009 om 22:09
Lieve Lin,
moet eerlijk bekennen dat ik niet alles heb gelezen op dit topic, maar meen je te "herkennen" van een eerder topic. De titel "kom niet verder" vind ik niet juist. Volgens ben je toch echt al een stapje verder. Je hebt je los gemaakt uit een relatie die niet goed voor je was. Daar is heel veel moed en doorzettingsvermogen voor nodig. Natuurlijk doet het pijn, zeker nu je je zo "genaaid" (sorry voor taalgebruik) voelt, maar volgens mij ben je echt wel heel goed bezig, ook al voelt het nu niet zo. Het is een eerste stap om weer tot je zelf te komen en ik hoop dat het snel een beetje beter met je gaat. Ik hoop ook dat je in de toekomst iemand tegen komt die jou, jouw liefde en zorgzaamheid echt verdiend!
Ik weet uit je verhalen dat je het nou niet bepaald makkelijk hebt, maar ik maak ook op dat je tegelijkertijd echt een sterkte vrouw bent!
geen advies wel een knuf!
moet eerlijk bekennen dat ik niet alles heb gelezen op dit topic, maar meen je te "herkennen" van een eerder topic. De titel "kom niet verder" vind ik niet juist. Volgens ben je toch echt al een stapje verder. Je hebt je los gemaakt uit een relatie die niet goed voor je was. Daar is heel veel moed en doorzettingsvermogen voor nodig. Natuurlijk doet het pijn, zeker nu je je zo "genaaid" (sorry voor taalgebruik) voelt, maar volgens mij ben je echt wel heel goed bezig, ook al voelt het nu niet zo. Het is een eerste stap om weer tot je zelf te komen en ik hoop dat het snel een beetje beter met je gaat. Ik hoop ook dat je in de toekomst iemand tegen komt die jou, jouw liefde en zorgzaamheid echt verdiend!
Ik weet uit je verhalen dat je het nou niet bepaald makkelijk hebt, maar ik maak ook op dat je tegelijkertijd echt een sterkte vrouw bent!
geen advies wel een knuf!
dinsdag 15 december 2009 om 22:44
Dank je Iris, dat hoop ik ook.
En jij ook bedankt, PoseinIvy. Het klopt dat ik mij losgemaakt heb. Ik heb daar lang genoeg mee geworsteld omdat ik weet dat hij ziek is. Maar in zijn ziekte doet hij zulke nare dingen, dat er niet mee te leven is, hoe graag ik het ook gewild heb. Maar ik kan hem niet "redden". We hadden het samen kunnen redden als we ieder op onze beurt aan onszelf hadden gewerkt. Maar dat is niet het verhaal. Hij wil zichzelf niet redden.....dat zal niet veranderen. Ik wil wel.
Ik heb al een tijdje geen oxazepam meer geslikt, omdat ik er te makkelijk in vluchtte.....Nu besloten om 1 keer in de 3 dagen er eentje te nemen voor het slapen gaan. De gebroken nachten en de nachtmerries breken mij te hard op. Heb er dus net 1 genomen en zo mijn bed in.....
Nogmaals bedankt lieve meiden. Het is echt heel waardevol voor mij.
En jij ook bedankt, PoseinIvy. Het klopt dat ik mij losgemaakt heb. Ik heb daar lang genoeg mee geworsteld omdat ik weet dat hij ziek is. Maar in zijn ziekte doet hij zulke nare dingen, dat er niet mee te leven is, hoe graag ik het ook gewild heb. Maar ik kan hem niet "redden". We hadden het samen kunnen redden als we ieder op onze beurt aan onszelf hadden gewerkt. Maar dat is niet het verhaal. Hij wil zichzelf niet redden.....dat zal niet veranderen. Ik wil wel.
Ik heb al een tijdje geen oxazepam meer geslikt, omdat ik er te makkelijk in vluchtte.....Nu besloten om 1 keer in de 3 dagen er eentje te nemen voor het slapen gaan. De gebroken nachten en de nachtmerries breken mij te hard op. Heb er dus net 1 genomen en zo mijn bed in.....
Nogmaals bedankt lieve meiden. Het is echt heel waardevol voor mij.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
dinsdag 15 december 2009 om 23:32
lin
heb je verhaal met volle verbazing zitten lezen,,,het patroon van je partner is zo herkenbaar,maak laatste tijd beetje zelfde mee,dat t zo mooi omgedraaid word dat het jouw schuld is,het gevoel van niet meer begrijpen,over het hoe en waarom kan ik me van jou zo goed voorstellen,tja je moet meest van jezelf houden roept iedereen ook om mij heen,,,maar t kunnen doen in dergelijke situaties is wat anders...echt veel sterkte,als je bepaalde dingen kan plaatsen zal je je dag bij dag beter voelen
heb je verhaal met volle verbazing zitten lezen,,,het patroon van je partner is zo herkenbaar,maak laatste tijd beetje zelfde mee,dat t zo mooi omgedraaid word dat het jouw schuld is,het gevoel van niet meer begrijpen,over het hoe en waarom kan ik me van jou zo goed voorstellen,tja je moet meest van jezelf houden roept iedereen ook om mij heen,,,maar t kunnen doen in dergelijke situaties is wat anders...echt veel sterkte,als je bepaalde dingen kan plaatsen zal je je dag bij dag beter voelen
woensdag 16 december 2009 om 20:00
Ja, Tainted, het is moeilijk. Ik weet dat hij ziek is, maar het kost mij soms alles om er boven te blijven staan. Om te zien dat hij geen traan laat om mij (na 6 jaar lief en leed), alleen maar bezig is met zo snel mogelijk voor vervanging te zorgen.
Het doet pijn dat ik alleen maar welkom was bij hem, zolang ik gaf. Het doet pijn om in het ziekenhuis te moeten liggen en dan achteraf te horen dat dat hem spanning gaf. In plaats van dat het hem deed beseffen hoeveel hij van mij hield. Ik zag laatst op tv een stel wat al 15 jaar samen was. Zij kreeg borstkanker en hij besloot toen om met haar te trouwen, omdat ze voor hem alles was. Dan kan ik wel janken. Als het met mij niet goed gaat, rent hij juist weg. Ik heb dus niets betekent, ook niet in zijn goede tijd. En dat is een hard gelag. Een bittere pil.
Een narcist kan niet van iemand houden, enkel van zichzelf. Een narcist kan niet echt inleven, wel doen alsof als het hem iets oplevert. Een narcist kan niet aangesproken worden op zijn gedrag, want zelfreflectie is niet mogelijk. Bovendien is kritiek onverdraaglijk, vanwege het opgeblazen zelfbeeld.
Erger is, veel erger is, dat ik het altijd wel geweten heb, diep van binnen. Maar ik wilde er niet aan, gevangen als ik was in mijn web. Mijn angst voor verlating, Mijn te grote wens om liefde. Ik heb 6 jaar van mijn leven weggegooid. In een illusie geleefd. En daar moet ik mee dealen. En ik weet hoeveel werk er aan de winkel is om er voor te zorgen dat dit mij nooit meer gebeurt.
Vanmiddag bij de psycholoog gehad over mijn relaties. Mijn angst voor gezonde mannen. Mijn onvermogen om ongezonde relaties/mannen los te laten. De vorige keer had ze al een grapje gemaakt: "al vind je de volgende keer een neuroot, dan heb je al heel veel stappen in de goede richting gezet".....moest er wel om lachen......
Als je jouw verhaal kwijt wil, Tained, dan hoor ik het graag.
Het doet pijn dat ik alleen maar welkom was bij hem, zolang ik gaf. Het doet pijn om in het ziekenhuis te moeten liggen en dan achteraf te horen dat dat hem spanning gaf. In plaats van dat het hem deed beseffen hoeveel hij van mij hield. Ik zag laatst op tv een stel wat al 15 jaar samen was. Zij kreeg borstkanker en hij besloot toen om met haar te trouwen, omdat ze voor hem alles was. Dan kan ik wel janken. Als het met mij niet goed gaat, rent hij juist weg. Ik heb dus niets betekent, ook niet in zijn goede tijd. En dat is een hard gelag. Een bittere pil.
Een narcist kan niet van iemand houden, enkel van zichzelf. Een narcist kan niet echt inleven, wel doen alsof als het hem iets oplevert. Een narcist kan niet aangesproken worden op zijn gedrag, want zelfreflectie is niet mogelijk. Bovendien is kritiek onverdraaglijk, vanwege het opgeblazen zelfbeeld.
Erger is, veel erger is, dat ik het altijd wel geweten heb, diep van binnen. Maar ik wilde er niet aan, gevangen als ik was in mijn web. Mijn angst voor verlating, Mijn te grote wens om liefde. Ik heb 6 jaar van mijn leven weggegooid. In een illusie geleefd. En daar moet ik mee dealen. En ik weet hoeveel werk er aan de winkel is om er voor te zorgen dat dit mij nooit meer gebeurt.
Vanmiddag bij de psycholoog gehad over mijn relaties. Mijn angst voor gezonde mannen. Mijn onvermogen om ongezonde relaties/mannen los te laten. De vorige keer had ze al een grapje gemaakt: "al vind je de volgende keer een neuroot, dan heb je al heel veel stappen in de goede richting gezet".....moest er wel om lachen......
Als je jouw verhaal kwijt wil, Tained, dan hoor ik het graag.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
woensdag 16 december 2009 om 20:26
He Lin,
Je gaat gewoon door een periode van rouw. Narcist of niet, iedereen die 'gedumpt' is gaat door een fase van luduvudu. Wees alleen niet te hard voor jezelf. HIJ is de kl**tzak hier, JIJ hebt niets verkeerds gedaan.
Goed te horen dat je vandaag met de psycholoog hebt gesproken. Beetje zelfspot is goed Zei ze behalve dit nog iets waar je wat mee kon, waar je door ben gaan nadenken? Of laat ze jou meest aan het woord?
Je gaat gewoon door een periode van rouw. Narcist of niet, iedereen die 'gedumpt' is gaat door een fase van luduvudu. Wees alleen niet te hard voor jezelf. HIJ is de kl**tzak hier, JIJ hebt niets verkeerds gedaan.
Goed te horen dat je vandaag met de psycholoog hebt gesproken. Beetje zelfspot is goed Zei ze behalve dit nog iets waar je wat mee kon, waar je door ben gaan nadenken? Of laat ze jou meest aan het woord?
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
woensdag 16 december 2009 om 20:44
Erger is, veel erger is, dat ik het altijd wel geweten heb, diep van binnen. Maar ik wilde er niet aan, gevangen als ik was in mijn web. Mijn angst voor verlating, Mijn te grote wens om liefde.
ja verdrinken in je eigen liefde en dat daar iemand keer op keer misbruik van maakt en die liefde met emmers ontvangt en daar niets voor teruggeeft behalve spanning en verdriet,en zoals ik las achter je rug om al daten....ja doet gewoon pijn,,maar vind het wel knap dat je deze stappen allemaal kunt nemen,en er aan werken om te kunnen vertrouwen op echte liefde blijft zwaar,maar wel de moeite waard geloof me..
ja verdrinken in je eigen liefde en dat daar iemand keer op keer misbruik van maakt en die liefde met emmers ontvangt en daar niets voor teruggeeft behalve spanning en verdriet,en zoals ik las achter je rug om al daten....ja doet gewoon pijn,,maar vind het wel knap dat je deze stappen allemaal kunt nemen,en er aan werken om te kunnen vertrouwen op echte liefde blijft zwaar,maar wel de moeite waard geloof me..
woensdag 16 december 2009 om 20:54
klopt Iris, maar normaal gesproken zie je bij je ex ook enig gevoel, enige rouw. En dat is in mijn geval niet zo (omdat hij weer manisch is) en dat maakt het extra moeilijk.
Ik ben nog veel aan het woord bij de psycholoog. Maar ze vraagt wel goed door, waardoor ik weer na ga denken. Ze ziet heel goed waar ik beschadigd ben, maar ook heel goed waar ik gezond ben, waar mijn kracht ligt. Ze had het over mindfulness om me te leren meer op mijn kracht te concentreren. Volgende week krijg ik sowieso het behandelplan.
Ik heb heel veel lijsten moeten invullen in het begin. Daar kwam geen persoonlijkheidsstoornis uit. Alleen wel moeite om impulsen te beheersen (maar dat wist ik al van mezelf). Als ik heel diep geraakt word, kan ik impulsief reageren, vanuit de pijn die ik had als kind. Dan wordt er iets geraakt wat heel diep verankerd zit en wat heel erg zeer doet. Zoals het "soort chatboxen" waar mijn ex op zit.
En waar ik zeker ook wat aan had was om in te gaan op de angst die ik voel voor stabiele mannen. Voor mannen die niet 'gered' hoeven te worden. Die gewoon van mij houden omdat ik ben, zoals ik ben. Die niet zelf heel veel issues of grote problemen hebben. Ik heb zulke mannen wel in mijn leven gehad, maar dat duurde dan nooit langer dan 2, 3 weken......omdat ik er heel erg benauwd van werd. Als een man echt oprecht geïnteresseerd is in mij, mij als persoon ziet.....kan ik het niet handelen. Dit is iets waar ik graag naar wil kijken omdat ik niet meer op mannen, zoals mijn vader, wil vallen.
Dit raakt, ik wil graag oprechte liefde, maar kan het dus niet toelaten. Eerst van mezelf houden.
Ik ben nog veel aan het woord bij de psycholoog. Maar ze vraagt wel goed door, waardoor ik weer na ga denken. Ze ziet heel goed waar ik beschadigd ben, maar ook heel goed waar ik gezond ben, waar mijn kracht ligt. Ze had het over mindfulness om me te leren meer op mijn kracht te concentreren. Volgende week krijg ik sowieso het behandelplan.
Ik heb heel veel lijsten moeten invullen in het begin. Daar kwam geen persoonlijkheidsstoornis uit. Alleen wel moeite om impulsen te beheersen (maar dat wist ik al van mezelf). Als ik heel diep geraakt word, kan ik impulsief reageren, vanuit de pijn die ik had als kind. Dan wordt er iets geraakt wat heel diep verankerd zit en wat heel erg zeer doet. Zoals het "soort chatboxen" waar mijn ex op zit.
En waar ik zeker ook wat aan had was om in te gaan op de angst die ik voel voor stabiele mannen. Voor mannen die niet 'gered' hoeven te worden. Die gewoon van mij houden omdat ik ben, zoals ik ben. Die niet zelf heel veel issues of grote problemen hebben. Ik heb zulke mannen wel in mijn leven gehad, maar dat duurde dan nooit langer dan 2, 3 weken......omdat ik er heel erg benauwd van werd. Als een man echt oprecht geïnteresseerd is in mij, mij als persoon ziet.....kan ik het niet handelen. Dit is iets waar ik graag naar wil kijken omdat ik niet meer op mannen, zoals mijn vader, wil vallen.
Dit raakt, ik wil graag oprechte liefde, maar kan het dus niet toelaten. Eerst van mezelf houden.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
