Psyche
alle pijlers
Kom niet verder.....
zondag 13 december 2009 om 02:45
Ik zit momenteel in behoorlijk zwaar weer.
Kort geleden is mijn relatie beëindigd. Mijn ex-partner heeft een bipolaire stoornis. Volgens mij is hij op weg naar zijn 5de ontsporing. Hierin heeft hij behoorlijk naar gedrag vertoont. Eerst koud en kil en later doen alsof hij nog van mij hield, maar ondertussen zichzelf aanmelden op een datingsite, met een profiel waarin stond dat hij op zoek is naar de ware......
Ik heb in mijn jeugd behoorlijk veel meegemaakt. Ontzettend in de steek gelaten door mijn ouders. Geen broers of zussen om het leed mee te delen. Ik ben daar behoorlijk beschadigd uit gekomen. Maar heb wel jarenlang hard gewerkt om alles een plekje te geven....
Met het uitgaan van de relatie en vooral de manier waarop, wordt de beerput van vroeger weer behoorlijk opengetrokken. Dit uit zich in hele heftige nachtmerries en het gevoel dat ik weer niet belangrijk, waardevol genoeg ben. Het doet pijn tot op het bot.
Mijn ex is mij steeds een stapje verder weg gaan duwen. Als laatste kreeg ik te horen dat hij alleen maar contact met mij hield om mij rustig te houden, terwijl hij een paar dagen daarvoor nog zei van mij te houden en wel hoop had dat het nog goed zou kunnen komen. Ondertussen is hij dus alleen maar op zoek naar contacten met andere vrouwen....alsof de 6 jaar die wij samen geweest zijn, nooit bestaan hebben.
Ik weet dat hij ziek is. Ik weet dat hij in zijn ziekte hele nare dingen doet, maar het raakt mij zo ontzettend hard. Ik ben er fysiek ziek van, eet nauwelijks, slaap slecht (en word soms meerdere keren per nacht wakker van nachtmerries), voel me goed depressief. Terwijl hij lekker aan het daten is......alsof om mij niet gerouwd hoeft te worden. Alsof ik nooit bestaan heb.
Ik ga sinds kort naar een psycholoog. Vorige keer mijn levensverhaal verteld (kwam maar tot mijn 15de, toen was de tijd op), en o, wat doet dat zeer allemaal. Je hebt al 3 levens achter de rug, was de reactie van de psycholoog.....en dan schaam ik mij bijna.
Ik hou het bijna niet meer vol. Wil gewoon een beetje geluk en liefde en geen mannen meer op mijn pad, die gouden bergen beloven, zeggen zielsveel van mij te houden, om mij vervolgens als een baksteen op de betonnen vloer te laten vallen. En ondertussen vrolijk verder gaan, alsof er niets gebeurd is. Ik ben niet love able en niet eens rouwenswaardig.
Zo gebeurde vroeger ook de meest gruwelijke dingen, maar het leven ging verder alsof er niets gebeurd was. Ik lag in puin, maar niemand die het zag. Niemand die er ook maar iets om gaf.....
Mijn ex-partner vond dat ik me alleen maar als slachtoffer opstelde....terwijl ik me binnenste buiten gekeerd voel en nauwelijks meer iets kan vinden om me aan vast te houden......
Sorry voor het lange verhaal, maar goed, er komen eindelijk tranen, dus hopelijk wat opluchting...
Kort geleden is mijn relatie beëindigd. Mijn ex-partner heeft een bipolaire stoornis. Volgens mij is hij op weg naar zijn 5de ontsporing. Hierin heeft hij behoorlijk naar gedrag vertoont. Eerst koud en kil en later doen alsof hij nog van mij hield, maar ondertussen zichzelf aanmelden op een datingsite, met een profiel waarin stond dat hij op zoek is naar de ware......
Ik heb in mijn jeugd behoorlijk veel meegemaakt. Ontzettend in de steek gelaten door mijn ouders. Geen broers of zussen om het leed mee te delen. Ik ben daar behoorlijk beschadigd uit gekomen. Maar heb wel jarenlang hard gewerkt om alles een plekje te geven....
Met het uitgaan van de relatie en vooral de manier waarop, wordt de beerput van vroeger weer behoorlijk opengetrokken. Dit uit zich in hele heftige nachtmerries en het gevoel dat ik weer niet belangrijk, waardevol genoeg ben. Het doet pijn tot op het bot.
Mijn ex is mij steeds een stapje verder weg gaan duwen. Als laatste kreeg ik te horen dat hij alleen maar contact met mij hield om mij rustig te houden, terwijl hij een paar dagen daarvoor nog zei van mij te houden en wel hoop had dat het nog goed zou kunnen komen. Ondertussen is hij dus alleen maar op zoek naar contacten met andere vrouwen....alsof de 6 jaar die wij samen geweest zijn, nooit bestaan hebben.
Ik weet dat hij ziek is. Ik weet dat hij in zijn ziekte hele nare dingen doet, maar het raakt mij zo ontzettend hard. Ik ben er fysiek ziek van, eet nauwelijks, slaap slecht (en word soms meerdere keren per nacht wakker van nachtmerries), voel me goed depressief. Terwijl hij lekker aan het daten is......alsof om mij niet gerouwd hoeft te worden. Alsof ik nooit bestaan heb.
Ik ga sinds kort naar een psycholoog. Vorige keer mijn levensverhaal verteld (kwam maar tot mijn 15de, toen was de tijd op), en o, wat doet dat zeer allemaal. Je hebt al 3 levens achter de rug, was de reactie van de psycholoog.....en dan schaam ik mij bijna.
Ik hou het bijna niet meer vol. Wil gewoon een beetje geluk en liefde en geen mannen meer op mijn pad, die gouden bergen beloven, zeggen zielsveel van mij te houden, om mij vervolgens als een baksteen op de betonnen vloer te laten vallen. En ondertussen vrolijk verder gaan, alsof er niets gebeurd is. Ik ben niet love able en niet eens rouwenswaardig.
Zo gebeurde vroeger ook de meest gruwelijke dingen, maar het leven ging verder alsof er niets gebeurd was. Ik lag in puin, maar niemand die het zag. Niemand die er ook maar iets om gaf.....
Mijn ex-partner vond dat ik me alleen maar als slachtoffer opstelde....terwijl ik me binnenste buiten gekeerd voel en nauwelijks meer iets kan vinden om me aan vast te houden......
Sorry voor het lange verhaal, maar goed, er komen eindelijk tranen, dus hopelijk wat opluchting...
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
woensdag 23 december 2009 om 13:17
Heb je inmiddels al valeriaan kunnen inslaan? Ik heb gister ook weer 2 genomen. Ben zo druk met alles regelen voor de kerst! Dan zit mijn hoofd ZO vol en lukt slapen niet....
Ja te lief zijn is goed. Als de rest van de wereld dat ook zou zijn, zouden we heen oorlog en armoede kennen. Maar helaas, zo is de realiteit niet. En in je eentje kun je hem ook niet veranderen, dus is wat harder worden het enige wat je kunt doen. Zonder egoistisch te worden, toch assertief te zijn.
Vergeven is mooi hoor. Als je dat kunt, kun je het namelijk wel voor jezelf loslaten en blijf jij er niet mee zitten. Vergeef jij zo makkelijk?
Heb je wel eens een assertiviteitscursus gevolgd? Misschien dat je daar wat aan hebt....
Ja te lief zijn is goed. Als de rest van de wereld dat ook zou zijn, zouden we heen oorlog en armoede kennen. Maar helaas, zo is de realiteit niet. En in je eentje kun je hem ook niet veranderen, dus is wat harder worden het enige wat je kunt doen. Zonder egoistisch te worden, toch assertief te zijn.
Vergeven is mooi hoor. Als je dat kunt, kun je het namelijk wel voor jezelf loslaten en blijf jij er niet mee zitten. Vergeef jij zo makkelijk?
Heb je wel eens een assertiviteitscursus gevolgd? Misschien dat je daar wat aan hebt....
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
woensdag 23 december 2009 om 14:05
Ik ga de valeriaan morgen halen. Vandaag de feestdagen boodschappen voornamelijk gedaan. Eerste kerstdag ga ik gourmetten met mijn zoon en zijn vriendin. Tweede kerstdag maak ik tapas met mijn dochter, haar vriend en mijn zoon. (garnalencocktails, zalm, carpaccio, e.d).
Ook had ik vanmorgen een afspraak met de psycholoog, waarin het behandelplan is besproken. Afgesproken om aan de ene kant te werken aan het loslaten en aan de andere kant het herontdekken van mijn sterke kanten. Ik ben heel blij dat ze mijn problematiek goed begrijpt. En dan met name hoe ik telkens voor 'foute' mannen kies en veel te lang blijf hangen in destructieve relaties.
Want makkelijk heb ik het echt niet. Terwijl mijn ex vrolijk zijn manische gang aan het gaan is (daten, geen verdriet, enz.), heb ik de pijn. Heb ik het verdriet. Slapen en eten is nog steeds elke dag een worsteling en er zijn momenten dat ik denk niet verder te kunnen, zoveel pijn. Voel me zo ontzettend in de steek gelaten. Hij kent mij, mijn achtergrond en toch heeft hij deze gruwelijke keus gemaakt, zonder te praten, zonder spijt, zonder moeite, zonder ook maar een traan te laten. (het had alles geschild als hij het een moeilijke keus had gevonden, als hij niet gelijk was gaan daten, als hij ook verdriet had getoond) Als hij die kloteziekte niet had gehad, dan was het gewoon een klootzak (en misschien is het wel beide). Ik heb dus 6 jaar van mijn leven weggeven aan iemand die mij totaal niet op waarde heeft geschat. Mij gewoon weg heeft gedaan als een stuk oud vuil. En dat niet 1 maar 3 keer. En het doet hem niets, helemaal niets. Ik was een sta in de weg, een insect.
Ja, ik moet harder worden, anders eindig ik net zoals mijn moeder die 14 jaar met een sadistische, ongevoelige klootzak heeft geleefd.
Ook had ik vanmorgen een afspraak met de psycholoog, waarin het behandelplan is besproken. Afgesproken om aan de ene kant te werken aan het loslaten en aan de andere kant het herontdekken van mijn sterke kanten. Ik ben heel blij dat ze mijn problematiek goed begrijpt. En dan met name hoe ik telkens voor 'foute' mannen kies en veel te lang blijf hangen in destructieve relaties.
Want makkelijk heb ik het echt niet. Terwijl mijn ex vrolijk zijn manische gang aan het gaan is (daten, geen verdriet, enz.), heb ik de pijn. Heb ik het verdriet. Slapen en eten is nog steeds elke dag een worsteling en er zijn momenten dat ik denk niet verder te kunnen, zoveel pijn. Voel me zo ontzettend in de steek gelaten. Hij kent mij, mijn achtergrond en toch heeft hij deze gruwelijke keus gemaakt, zonder te praten, zonder spijt, zonder moeite, zonder ook maar een traan te laten. (het had alles geschild als hij het een moeilijke keus had gevonden, als hij niet gelijk was gaan daten, als hij ook verdriet had getoond) Als hij die kloteziekte niet had gehad, dan was het gewoon een klootzak (en misschien is het wel beide). Ik heb dus 6 jaar van mijn leven weggeven aan iemand die mij totaal niet op waarde heeft geschat. Mij gewoon weg heeft gedaan als een stuk oud vuil. En dat niet 1 maar 3 keer. En het doet hem niets, helemaal niets. Ik was een sta in de weg, een insect.
Ja, ik moet harder worden, anders eindig ik net zoals mijn moeder die 14 jaar met een sadistische, ongevoelige klootzak heeft geleefd.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
woensdag 23 december 2009 om 14:07
Ik ben wel assertief. Absoluut niet verlegen of zo. Roer mijn mondje wel. Kan goed onderhandelen en zo. Het probleem zit in de liefde, als iemand dichtbij komt. Als ik kwetsbaar ben, als ik ga vertrouwen, als ik mijn hart open stel. Niets mis mee, behalve dat ik dat bij de verkeerde persoon doe.
Hij heeft echt mijn hart gebroken.
Hij heeft echt mijn hart gebroken.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 24 december 2009 om 13:21
Fijn te horen dat je een behandelplan hebt! Klinkt inderdaad goed. En dan ga je wekelijks heen? Ben benieuwd hoe ze dit aanpakken hoor. Zij kan je helpen, maar jij moet loslaten. Willen loslaten. Echt willen loslaten, ook onbewust.
En je hebt zoveel sterke kanten. Dat komt wel goed
Leuke kerstplannen hoor. Lekker koken en lekker eten met familie. Hoeveel kinderen heb je? En hoe oud zijn die?
Je ex is psychisch niet in orde. Zijn gedrag nu, moet je niet op jou of jullie relatie betrekken. Onthoud dat ok?
Macht de controle die hij nu nog steeds in jouw koppie heeft, die GEEF jij hem he. Dat is jouw keuze. Jij aanvaart die macht. Ja hij heeft je hart gebroken, ja hij is een eikel. Maar jij laat hem dit nog steeds doen....
En je hebt zoveel sterke kanten. Dat komt wel goed
Leuke kerstplannen hoor. Lekker koken en lekker eten met familie. Hoeveel kinderen heb je? En hoe oud zijn die?
Je ex is psychisch niet in orde. Zijn gedrag nu, moet je niet op jou of jullie relatie betrekken. Onthoud dat ok?
Macht de controle die hij nu nog steeds in jouw koppie heeft, die GEEF jij hem he. Dat is jouw keuze. Jij aanvaart die macht. Ja hij heeft je hart gebroken, ja hij is een eikel. Maar jij laat hem dit nog steeds doen....
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
donderdag 24 december 2009 om 14:55
Ik heb een zoon van 22 jaar (woont nog even bij mij) en een dochter van 24 jaar. En je hebt gelijk, hij is psychisch niet in orde, moet het niet op mezelf betrekken. 3 keer deze pijn is genoeg (wilde alleen dat ik hem wat minder miste)
Vanavond, kerstavond ben ik alleen. Mijn zoon heeft wel -tig keer gevraagd of ik het niet erg vond. Nee, ik vind het niet erg, heb migraine en ga wel jankflims kijken. Ik overleef het wel. En de kerstdagen zelf zijn goed gevuld.
Trek zo mijn pyama aan........heb een diepvriesmaaltijd gehaald, met lekker veel groente.
Ik wens jou hele fijne kerstdagen! Ik kwam er gisteren pas achter dat jij hier ook je eigen topic hebt.......dank voor al je steun!
Liefs, Lin
Vanavond, kerstavond ben ik alleen. Mijn zoon heeft wel -tig keer gevraagd of ik het niet erg vond. Nee, ik vind het niet erg, heb migraine en ga wel jankflims kijken. Ik overleef het wel. En de kerstdagen zelf zijn goed gevuld.
Trek zo mijn pyama aan........heb een diepvriesmaaltijd gehaald, met lekker veel groente.
Ik wens jou hele fijne kerstdagen! Ik kwam er gisteren pas achter dat jij hier ook je eigen topic hebt.......dank voor al je steun!
Liefs, Lin
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 24 december 2009 om 15:50
Je mist niet hem. Hij is niet lief voor je. Je mist iemand. Dat is wat anders... Idealiseer niet alleen de mooie momenten.
Wat leuk dat je al twee volwassen kinderen hebt. Lief van je zoon trouwens dat hij zich druk om je maakt. Ach, lekker op de bank met een filmpje is prima toch?
Ja ik heb hier ook een topic. Op dit moment gaat het goed met mij(ons) en dus heb ik schrijven daar minder nodig. Maar ik weet hoe fijn het is om hier je verhaal te doen. Dus ik doe dit graag voor je
Fijne avond! xx Iris
Wat leuk dat je al twee volwassen kinderen hebt. Lief van je zoon trouwens dat hij zich druk om je maakt. Ach, lekker op de bank met een filmpje is prima toch?
Ja ik heb hier ook een topic. Op dit moment gaat het goed met mij(ons) en dus heb ik schrijven daar minder nodig. Maar ik weet hoe fijn het is om hier je verhaal te doen. Dus ik doe dit graag voor je
Fijne avond! xx Iris
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
donderdag 24 december 2009 om 16:28
Lin, ik ben weinig op het forum geweest laatste tijd.
Misschien wel goed dat jullie uit elkaar zijn. Het zal niet makkelijk zijn nu... maar het zou nooit een echt goede relatie geworden zijn, denk ik.
Zou het niet heerlijk zijn als je op den duur iemand tegenkomt die stabiel is en af en toe voor jou kan zorgen als je dat even nodig hebt? (wederzijds natuurlijk)
Fijne kerst, ook inclusief de tranen van vanavond. Als je vanavond even kunt zwelgen heb je misschien de andere dagen meer plezier.
Misschien wel goed dat jullie uit elkaar zijn. Het zal niet makkelijk zijn nu... maar het zou nooit een echt goede relatie geworden zijn, denk ik.
Zou het niet heerlijk zijn als je op den duur iemand tegenkomt die stabiel is en af en toe voor jou kan zorgen als je dat even nodig hebt? (wederzijds natuurlijk)
Fijne kerst, ook inclusief de tranen van vanavond. Als je vanavond even kunt zwelgen heb je misschien de andere dagen meer plezier.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 24 december 2009 om 16:48
Jij ook een fijne avond....
En over dat hij niet lief is voor mij. Ik ben zo murw gemaakt in mijn jeugd door mijn vader, dat als mijn ex weer eens gemeen tegen mij was, ik dat soms stomweg niet voelde. Ik keek naar hem, zag de ingehouden woede, hoorde de gemene woorden....maar het was net alsof ik er niet meer was. Het ging zo over/door mij heen. Doodeng, nou ik er even over nadenk.
En toch vind ik het triest dat hij zo beschadigd is en niet het karakter heeft (discipline, wil, kracht, moed) om werkelijk met zichzelf aan de slag te gaan. Hij zal zichzelf en anderen pijn blijven doen en nooit werkelijk oprecht contact hebben met iemand. Hij blijft maar op hetzelfde uitgesleten padje lopen.......vind ik toch triest.
Net als ik op hetzelfde uitgesleten padje loop, denkend dat ik kan helen in liefde, de liefde van een ander (waarin ik alleen maar steeds opnieuw in teleurgesteld word), terwijl ik alleen maar kan helen in liefde voor mezelf. Maar ik kom er wel.....
Fijne avond xxx Lin
En over dat hij niet lief is voor mij. Ik ben zo murw gemaakt in mijn jeugd door mijn vader, dat als mijn ex weer eens gemeen tegen mij was, ik dat soms stomweg niet voelde. Ik keek naar hem, zag de ingehouden woede, hoorde de gemene woorden....maar het was net alsof ik er niet meer was. Het ging zo over/door mij heen. Doodeng, nou ik er even over nadenk.
En toch vind ik het triest dat hij zo beschadigd is en niet het karakter heeft (discipline, wil, kracht, moed) om werkelijk met zichzelf aan de slag te gaan. Hij zal zichzelf en anderen pijn blijven doen en nooit werkelijk oprecht contact hebben met iemand. Hij blijft maar op hetzelfde uitgesleten padje lopen.......vind ik toch triest.
Net als ik op hetzelfde uitgesleten padje loop, denkend dat ik kan helen in liefde, de liefde van een ander (waarin ik alleen maar steeds opnieuw in teleurgesteld word), terwijl ik alleen maar kan helen in liefde voor mezelf. Maar ik kom er wel.....
Fijne avond xxx Lin
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 24 december 2009 om 16:51
Je lijkt me best sterk, een vechter.
En ondanks dat je in de liefde nog niet gelukkig bent geworden, heb ik het idee dat je ook mooie dingen hebt bereikt.
Twee kinderen met wie je kennelijk een goede band hebt, dat is ook heel wat waard.
Als je de energie die je niet meer aan je ex hoeft te besteden, nu voor jezelf kunt gebruiken, zal je je hopelijk over een tijd veel beter voelen.
En ondanks dat je in de liefde nog niet gelukkig bent geworden, heb ik het idee dat je ook mooie dingen hebt bereikt.
Twee kinderen met wie je kennelijk een goede band hebt, dat is ook heel wat waard.
Als je de energie die je niet meer aan je ex hoeft te besteden, nu voor jezelf kunt gebruiken, zal je je hopelijk over een tijd veel beter voelen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 24 december 2009 om 16:54
Hee, Moonlight,
Jou ook lang niet meer gezien! Ik hoop dat het goed gaat met je
Ja, ik ga lekker janken vanavond...de eerste kerstfilm staat al op. Zodat ik morgen en overmorgen er kan zijn voor mijn kinderen. De liefde voor en van mijn kinderen is tenminste oprecht. Dat heb ik dan maar mooi voor elkaar gekregen. Daar ben ik trots op. Ik heb zo ook allebei laten weten hoe blij ik met ze ben.......
Jij ook hele fijne kerstdagen!
Liefs en knuffel......Lin
Jou ook lang niet meer gezien! Ik hoop dat het goed gaat met je
Ja, ik ga lekker janken vanavond...de eerste kerstfilm staat al op. Zodat ik morgen en overmorgen er kan zijn voor mijn kinderen. De liefde voor en van mijn kinderen is tenminste oprecht. Dat heb ik dan maar mooi voor elkaar gekregen. Daar ben ik trots op. Ik heb zo ook allebei laten weten hoe blij ik met ze ben.......
Jij ook hele fijne kerstdagen!
Liefs en knuffel......Lin
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 24 december 2009 om 17:20
quote:Lin67 schreef op 24 december 2009 @ 16:48:
Net als ik op hetzelfde uitgesleten padje loop, denkend dat ik kan helen in liefde, de liefde van een ander (waarin ik alleen maar steeds opnieuw in teleurgesteld word), terwijl ik alleen maar kan helen in liefde voor mezelf. Maar ik kom er wel.....
Fijne avond xxx Lin
Dat is de juiste gedachte Lin! Jij komt er wel. En misschien is dat een uitgesleten pad waarin jij loopt. Soit. Je onderneemt nu tenminste stappen om beter te worden. Dus eruit ga je komen, hoe dan ook.
Hey Moonlight! Jouw lang niet gezien op het forum. Ik moest laatst nog aan je denken. Is alles goed met je?. Fijne Kerstdagen
Net als ik op hetzelfde uitgesleten padje loop, denkend dat ik kan helen in liefde, de liefde van een ander (waarin ik alleen maar steeds opnieuw in teleurgesteld word), terwijl ik alleen maar kan helen in liefde voor mezelf. Maar ik kom er wel.....
Fijne avond xxx Lin
Dat is de juiste gedachte Lin! Jij komt er wel. En misschien is dat een uitgesleten pad waarin jij loopt. Soit. Je onderneemt nu tenminste stappen om beter te worden. Dus eruit ga je komen, hoe dan ook.
Hey Moonlight! Jouw lang niet gezien op het forum. Ik moest laatst nog aan je denken. Is alles goed met je?. Fijne Kerstdagen
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
vrijdag 25 december 2009 om 19:23
Ik kom er wel!
Vanmiddag bij een vriendin op bezoek geweest, was gezellig. Net met zoon en zijn vriendin gegourmet. En we gaan zo een film kijken. Ik heb gezien dat mijn ex 1ste kerstdag op relatieplanet doorbrengt......hij heeft echt niemand. Als hij straks weer 'wakker' wordt, zal hij snappen wat voor een kostbaar persoon hij heeft laten gaan, maar dan is het te laat. Ik wil die pijn niet meer. Begin ook steeds bozer te worden om de rotstreken die hij uitgehaald heeft. Sommige mensen leren nooit, veranderen nooit.
Ik hoop dat jouw eerste kerstdag ook aangenaam is.
Knuf, Lin
Vanmiddag bij een vriendin op bezoek geweest, was gezellig. Net met zoon en zijn vriendin gegourmet. En we gaan zo een film kijken. Ik heb gezien dat mijn ex 1ste kerstdag op relatieplanet doorbrengt......hij heeft echt niemand. Als hij straks weer 'wakker' wordt, zal hij snappen wat voor een kostbaar persoon hij heeft laten gaan, maar dan is het te laat. Ik wil die pijn niet meer. Begin ook steeds bozer te worden om de rotstreken die hij uitgehaald heeft. Sommige mensen leren nooit, veranderen nooit.
Ik hoop dat jouw eerste kerstdag ook aangenaam is.
Knuf, Lin
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zaterdag 26 december 2009 om 00:44
Godver, ik heb het echt moeilijk. Gisteren, vandaag nog erger. Moet gewoon op mijn handen zitten om geen contact te zoeken. Ik krijg het maar niet rond in mijn hoofd. Snap ook niet waarom het deze keer (na 3 keer zou ik het toch onderhand moeten kunnen) zo moeilijk, zo zwaar, zo verdrietig is, dat loslaten.
Waarschijnlijk omdat het deze keer echt anders had gekund. We hebben maar 1 of 2 keer woorden gehad het afgelopen jaar. Er was amper spanning. We (met name ik) hadden allerlei maatregelen getroffen om 'rust en ruimte' te creëren. Toen hij weer onstabiel werd, zat iedereen er bovenop. Psychiater en psycholoog nauw betrokken. De zelfbeschikking die er lag. Er had gewoon niet meer gedaan kunnen worden. Het enige wat hem geraakt heeft (wat ik zag) was dat gesprek waarin ik hem vroeg zelfstandiger te worden.
En dat was de voorafgaande keren anders. Veel meer ruzie, veel meer stress. Hoe kan hij deze keer mij zo koud, gevoelloos, zo makkelijk aan de kant gezet hebben? Hoe kan ik van 'zijn alles' naar 'zijn niets' gaan in slecht enkele weken (dagen). Hoe heeft hij het naar zichzelf kunnen verantwoorden dat hij aan de ene kant van mij zei te houden en aan de andere kant zichzelf inschreef op relatieplanet? Ik weet het antwoord wel: "omdat hij ziek is"......maar wat doet het pijn en wat is het moeilijk om het rond te krijgen in mijn hoofd. Ik kan het gewoon niet begrijpen, niet rond krijgen. Wel rationeel, maar gevoelsmatig kom ik niet verder. Rot kerstdagen.
Het was geen storm in een glas water, het was een orkaan......zonder dat ik het wist of zag aankomen......En waarom kan ik niet boos worden? Waarom blijf ik maar ik deze klotepijn zitten? Waarom sta ik toen dat hij zo'n invloed over mij blijft houden? Waar is mijn zelfrespect? Mijn trots?
Ik word zo moe, zo doodmoe van mezelf. Ik kom geen stap vooruit en hij zit maar op relatieplanet. Ik ben ondertussen 6 kilo kwijt en kan zonder pilletje geen nacht normaal slapen. Ik heb het gevoel dat ik echt gek aan het worden ben. Als dit liefdesverdriet is, is het wel het ergste wat ik ooit gehad heb....en waarom? Waarom voor een man die mij zo in mijn ziel getrapt heeft? Mij zo vernederend en achteloos aan de kant gegooid heeft? Ik snap er echt niets van......en wordt er helemaal hopeloos van. Waar blijft mijn woede?
Wat zie ik over het hoofd? Als ik uitga van de Norwood theorie is de relatie die je het moeilijkst kan laten gaan, de relatie waarin je het meest in contact komt met datgene wat in je jeugd zo'n pijn heeft gedaan. Nou, dan klopt het wel. Alles maar dan ook alles kom ik tegen......maar zou graag even pauze willen, ben aan het eind van mijn krachten.
Ik ben het 'vechten' meer dan zat. Ik wil uiteindelijk ook niets meer dan een beetje oprechte liefde. Een arm om mij heen. Iemand die zegt: "het komt wel goed". Wat een nachtmerrie. Ik wil graag wakker worden! Trek het niet meer.
Waarschijnlijk omdat het deze keer echt anders had gekund. We hebben maar 1 of 2 keer woorden gehad het afgelopen jaar. Er was amper spanning. We (met name ik) hadden allerlei maatregelen getroffen om 'rust en ruimte' te creëren. Toen hij weer onstabiel werd, zat iedereen er bovenop. Psychiater en psycholoog nauw betrokken. De zelfbeschikking die er lag. Er had gewoon niet meer gedaan kunnen worden. Het enige wat hem geraakt heeft (wat ik zag) was dat gesprek waarin ik hem vroeg zelfstandiger te worden.
En dat was de voorafgaande keren anders. Veel meer ruzie, veel meer stress. Hoe kan hij deze keer mij zo koud, gevoelloos, zo makkelijk aan de kant gezet hebben? Hoe kan ik van 'zijn alles' naar 'zijn niets' gaan in slecht enkele weken (dagen). Hoe heeft hij het naar zichzelf kunnen verantwoorden dat hij aan de ene kant van mij zei te houden en aan de andere kant zichzelf inschreef op relatieplanet? Ik weet het antwoord wel: "omdat hij ziek is"......maar wat doet het pijn en wat is het moeilijk om het rond te krijgen in mijn hoofd. Ik kan het gewoon niet begrijpen, niet rond krijgen. Wel rationeel, maar gevoelsmatig kom ik niet verder. Rot kerstdagen.
Het was geen storm in een glas water, het was een orkaan......zonder dat ik het wist of zag aankomen......En waarom kan ik niet boos worden? Waarom blijf ik maar ik deze klotepijn zitten? Waarom sta ik toen dat hij zo'n invloed over mij blijft houden? Waar is mijn zelfrespect? Mijn trots?
Ik word zo moe, zo doodmoe van mezelf. Ik kom geen stap vooruit en hij zit maar op relatieplanet. Ik ben ondertussen 6 kilo kwijt en kan zonder pilletje geen nacht normaal slapen. Ik heb het gevoel dat ik echt gek aan het worden ben. Als dit liefdesverdriet is, is het wel het ergste wat ik ooit gehad heb....en waarom? Waarom voor een man die mij zo in mijn ziel getrapt heeft? Mij zo vernederend en achteloos aan de kant gegooid heeft? Ik snap er echt niets van......en wordt er helemaal hopeloos van. Waar blijft mijn woede?
Wat zie ik over het hoofd? Als ik uitga van de Norwood theorie is de relatie die je het moeilijkst kan laten gaan, de relatie waarin je het meest in contact komt met datgene wat in je jeugd zo'n pijn heeft gedaan. Nou, dan klopt het wel. Alles maar dan ook alles kom ik tegen......maar zou graag even pauze willen, ben aan het eind van mijn krachten.
Ik ben het 'vechten' meer dan zat. Ik wil uiteindelijk ook niets meer dan een beetje oprechte liefde. Een arm om mij heen. Iemand die zegt: "het komt wel goed". Wat een nachtmerrie. Ik wil graag wakker worden! Trek het niet meer.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zaterdag 26 december 2009 om 00:52
Ik heb dit topic niet gevolgd, maar zat even op het forum.
Dikke knuffel voor jou!
Misschien verstandig om lekker naar bed te gaan, of kun je niet slapen? Misschien een filmpje opzetten om even de gedachten te verzetten?
Misschien heb je niks aan mijn berichtje, of vindt je het raar dat ik reageer aangezien ik nog nooit op je topic heb geschreven....
Wel volhouden hoor!!
Dikke knuffel voor jou!
Misschien verstandig om lekker naar bed te gaan, of kun je niet slapen? Misschien een filmpje opzetten om even de gedachten te verzetten?
Misschien heb je niks aan mijn berichtje, of vindt je het raar dat ik reageer aangezien ik nog nooit op je topic heb geschreven....
Wel volhouden hoor!!
zaterdag 26 december 2009 om 01:54
quote:Lin67 schreef op 23 december 2009 @ 14:05:
Ik heb dus 6 jaar van mijn leven weggeven aan iemand die mij totaal niet op waarde heeft geschat. Mij gewoon weg heeft gedaan als een stuk oud vuil. En dat niet 1 maar 3 keer. En het doet hem niets, helemaal niets. Ik was een sta in de weg, een insect.
Ja, ik moet harder worden, anders eindig ik net zoals mijn moeder die 14 jaar met een sadistische, ongevoelige klootzak heeft geleefd.
Lieve schat, je zegt het zelf al. Je hebt die jaren weggegeven. Jij hebt het gedaan. Drie keer.
Niet hij. Jij gaf hem die kans. En dit wil je niet horen, en dit is kut. Maar jij liet hem tot drie keer toe je leven overhoop gooien. Jij. Niet hij.
En nu moet je dat niet meer doen, nu moet je verder. Richt je dus ook op je verdere toekomst, en niet op hem en op je verdriet. Want daar help je jezelf én je kinderen niet mee. Ga door. Zonder hem. Want als jij hem niet toe laat, gaat hij je ook niet een vierde keer kwetsen. Als jij dat niet wilt, dan gebeurt dat niet.
Ik heb dus 6 jaar van mijn leven weggeven aan iemand die mij totaal niet op waarde heeft geschat. Mij gewoon weg heeft gedaan als een stuk oud vuil. En dat niet 1 maar 3 keer. En het doet hem niets, helemaal niets. Ik was een sta in de weg, een insect.
Ja, ik moet harder worden, anders eindig ik net zoals mijn moeder die 14 jaar met een sadistische, ongevoelige klootzak heeft geleefd.
Lieve schat, je zegt het zelf al. Je hebt die jaren weggegeven. Jij hebt het gedaan. Drie keer.
Niet hij. Jij gaf hem die kans. En dit wil je niet horen, en dit is kut. Maar jij liet hem tot drie keer toe je leven overhoop gooien. Jij. Niet hij.
En nu moet je dat niet meer doen, nu moet je verder. Richt je dus ook op je verdere toekomst, en niet op hem en op je verdriet. Want daar help je jezelf én je kinderen niet mee. Ga door. Zonder hem. Want als jij hem niet toe laat, gaat hij je ook niet een vierde keer kwetsen. Als jij dat niet wilt, dan gebeurt dat niet.
zaterdag 26 december 2009 om 01:58
En verder. Iemand die zich inschrijft op een datingsite is helder genoeg om te weten dat hij niet alleen wil zijn.
Geloof me, het hoeft niet bij jou te liggen, maar jij was het niet voor hem. Anders had geen haar op zijn hoofd eraan gedacht om je aan de kant te zetten. Hij is ziek. Oke, maar dat staat er los van.
Hij heeft je al 3 keer (!!) aan de kant gezet. Hij wilde al 3 keer (!!) zonder je verder. Dit komt niet door ziekte, dit komt niet door een paar woorden.
Hij wil gewoon niet. Ziek of niet, hij wil niet. En daar houdt het op.
Dus schuif niet alles op zijn ziekte, maar ga verder met jezelf.
Geloof me, het hoeft niet bij jou te liggen, maar jij was het niet voor hem. Anders had geen haar op zijn hoofd eraan gedacht om je aan de kant te zetten. Hij is ziek. Oke, maar dat staat er los van.
Hij heeft je al 3 keer (!!) aan de kant gezet. Hij wilde al 3 keer (!!) zonder je verder. Dit komt niet door ziekte, dit komt niet door een paar woorden.
Hij wil gewoon niet. Ziek of niet, hij wil niet. En daar houdt het op.
Dus schuif niet alles op zijn ziekte, maar ga verder met jezelf.
zaterdag 26 december 2009 om 09:04
Oh Lin niet teveel over het waarom gaan nadenken!
Dat hij het uitmaakte kwam onverwacht en daardoor heeft het je deze keer extra geraakt. Je zag het niet aankomen. Dat is logisch. Maar HIJ IS ZIEK. Geestelijk ziek en daardoor onberekenbaar. Heeft niets met jou te maken echt niet. Maar je moet dit gewoon niet meer willen. Idealiseer hem en jullie relatie niet. Zeker niet door dat overgeromantiseer met Kerst. Al die kerstfilms helpen er ook niet bij... maar richt je op jezelf en op je behandelplan bij de psycholoog. DAT is belangrijk.
Fijn te horen dat je eerste kerstdag gezellig was met mensen die van je houden. Ja Lin, jouw kinderen en je vrienden houden van je! Dat is liefde, niet wat jouw ex je gaf.
Jij komt er wel!
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
zaterdag 26 december 2009 om 09:58
Dank je voor je knuffel, Aisha!
Ik ben het niet met je eens dat het niets met zijn ziekte te maken heeft, Madhe. Het is niet alleen het uitmaken met mij, wat hij telkens doet, als hij weer onrustig wordt. Er zijn veel meer symptomen waardoor ik weet dat hij ziek is. Binnen een paar maanden is hij psychotisch en gedwongen opgenomen. Alleen zou ik liever willen dat hij in zijn nakie het verkeer ging regelen i.p.v. dat 'geklooi' met andere vrouwen. Als hij niet ziek was geweest, was er gewoon geen reden geweest om het uit te maken.
Iris, dank je wel. Het klopt dat het onverwachtse deze keer een grote rol heeft gespeeld. Ik zie hem nog steeds voor mij staan......"ik wil je echt niet kwijt"....."ik wil je niet weer verliezen aan deze ziekte"......Dat heb jij in de hand heb ik gezegd. Een week later was het uit......En hij wilde geen relatie meer, ook niet met een ander. Hij zou aan zichzelf gaan werken, zijn leven op poten zetten, zelfstandig worden......maar ondertussen zit hij dag en nacht op relatieplanet. Dat kan ik niet rijmen. En natuurlijk is het moeilijk om alleen te zijn, eenzaam te zijn, snap ik als geen ander. Maar soms is het wel heel hard nodig om te kunnen groeien.
Ik moet dit inderdaad niet meer willen. Deze pijn is moordend. En natuurlijk twijfel ik heel erg aan zijn gevoel voor mij, dat doet het meeste pijn. Met name omdat ik daar het afgelopen jaar (tot de problemen begonnen) totaal niet aan getwijfeld heb. En dat is ook zo moeilijk te rijmen. Ik heb heel lang wel getwijfeld aan zijn gevoel (zeker in het begin, toen hij nog lang niet over zijn ex heen was).....maar op het moment dat ik niet meer twijfelde, het gevoel had dat we er wel uit zouden komen. Dat we die rotziekte onder controle hadden. Dat ik voelde dat ik echt belangrijk voor hem was, ging het uit. Zonder te praten, zonder een traan te laten, zonder gevoel.....en DAT krijg ik niet rond in mijn hoofd. Hij zei zielsveel van mij te houden, maar ik heb geen 'ziel' gezien de afgelopen maanden.....
Ik ben het niet met je eens dat het niets met zijn ziekte te maken heeft, Madhe. Het is niet alleen het uitmaken met mij, wat hij telkens doet, als hij weer onrustig wordt. Er zijn veel meer symptomen waardoor ik weet dat hij ziek is. Binnen een paar maanden is hij psychotisch en gedwongen opgenomen. Alleen zou ik liever willen dat hij in zijn nakie het verkeer ging regelen i.p.v. dat 'geklooi' met andere vrouwen. Als hij niet ziek was geweest, was er gewoon geen reden geweest om het uit te maken.
Iris, dank je wel. Het klopt dat het onverwachtse deze keer een grote rol heeft gespeeld. Ik zie hem nog steeds voor mij staan......"ik wil je echt niet kwijt"....."ik wil je niet weer verliezen aan deze ziekte"......Dat heb jij in de hand heb ik gezegd. Een week later was het uit......En hij wilde geen relatie meer, ook niet met een ander. Hij zou aan zichzelf gaan werken, zijn leven op poten zetten, zelfstandig worden......maar ondertussen zit hij dag en nacht op relatieplanet. Dat kan ik niet rijmen. En natuurlijk is het moeilijk om alleen te zijn, eenzaam te zijn, snap ik als geen ander. Maar soms is het wel heel hard nodig om te kunnen groeien.
Ik moet dit inderdaad niet meer willen. Deze pijn is moordend. En natuurlijk twijfel ik heel erg aan zijn gevoel voor mij, dat doet het meeste pijn. Met name omdat ik daar het afgelopen jaar (tot de problemen begonnen) totaal niet aan getwijfeld heb. En dat is ook zo moeilijk te rijmen. Ik heb heel lang wel getwijfeld aan zijn gevoel (zeker in het begin, toen hij nog lang niet over zijn ex heen was).....maar op het moment dat ik niet meer twijfelde, het gevoel had dat we er wel uit zouden komen. Dat we die rotziekte onder controle hadden. Dat ik voelde dat ik echt belangrijk voor hem was, ging het uit. Zonder te praten, zonder een traan te laten, zonder gevoel.....en DAT krijg ik niet rond in mijn hoofd. Hij zei zielsveel van mij te houden, maar ik heb geen 'ziel' gezien de afgelopen maanden.....
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zaterdag 26 december 2009 om 10:07
quote:Madhe schreef op 26 december 2009 @ 01:58:
Geloof me, het hoeft niet bij jou te liggen, maar jij was het niet voor hem. Anders had geen haar op zijn hoofd eraan gedacht om je aan de kant te zetten. Hij is ziek. Oke, maar dat staat er los van.
"Deze waarheid" doet echt heel erg pijn. Ik heb wel het gevoel dat hij het was voor mij. Hoewel ik het niet snap van mezelf dat ik zo kan houden van iemand die mij zoveel pijn doet. Als ik het geweest was voor hem, had hij mij nooit (en zeker niet op zo'n manier) laten gaan. Ik heb in het begin, toen de onrust weer begon, gezegd: "jij moet mij vertrouwen dat ik het goed zie, wat betreft je ziekte en ik moet jou vertrouwen dat je van mij houdt".......en het was een dubbeltje op z'n kant. Ik heb alleen onterecht vertrouwd dat hij van mij hield en dat doet zeer. Ik heb ook gezegd dat hij in onstabiele tijd niet zulke grote beslissingen moest nemen. Maar voor hem was het geen grote beslissing, auw. 6 jaar is blijkbaar niets......
Ik ga zo douchen, eten en weer op mijn handen zitten. Blijf maar janken.
Geloof me, het hoeft niet bij jou te liggen, maar jij was het niet voor hem. Anders had geen haar op zijn hoofd eraan gedacht om je aan de kant te zetten. Hij is ziek. Oke, maar dat staat er los van.
"Deze waarheid" doet echt heel erg pijn. Ik heb wel het gevoel dat hij het was voor mij. Hoewel ik het niet snap van mezelf dat ik zo kan houden van iemand die mij zoveel pijn doet. Als ik het geweest was voor hem, had hij mij nooit (en zeker niet op zo'n manier) laten gaan. Ik heb in het begin, toen de onrust weer begon, gezegd: "jij moet mij vertrouwen dat ik het goed zie, wat betreft je ziekte en ik moet jou vertrouwen dat je van mij houdt".......en het was een dubbeltje op z'n kant. Ik heb alleen onterecht vertrouwd dat hij van mij hield en dat doet zeer. Ik heb ook gezegd dat hij in onstabiele tijd niet zulke grote beslissingen moest nemen. Maar voor hem was het geen grote beslissing, auw. 6 jaar is blijkbaar niets......
Ik ga zo douchen, eten en weer op mijn handen zitten. Blijf maar janken.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zaterdag 26 december 2009 om 10:26
Wat betreft mijn kinderen. Ze zijn nu boos op hem, met name omdat ze mijn verdriet zo moeilijk vinden. Omdat ze zien hoe hij, vanuit zijn ziekte, mij weer zo kwetst.
Maar ze hadden wel een band met hem, vooral mijn zoon. Twee handen op 1 buik. Mijn zoon heeft hem nog apart aangesproken dat we er samen uit moesten komen. Dat mijn ex vooral met mij moest praten. Dat we samen tegen die rotziekte moesten vechten. Mijn zoon heeft het er heel lang moeilijk mee gehad dat mijn ex en ik weer bij elkaar kwamen, maar hij was de eerste die zei dat we samen moesten vechten. Ik weet dat vooral mijn zoon gewoon van hem houdt.
En ook mijn dochter kon goed met hem overweg. Samen ouwehoeren......
Maar ook mijn kinderen zijn totaal niet belangrijk voor hem. Ook hun, mist hij gewoon niet. Ik ben nooit echt opgenomen in zijn familie (vooral zijn moeder), maar hij heeft wel altijd een warm welkom kunnen ervaren in mijn familie. Maar ook dat is blijkbaar niet belangrijk......
Maar ze hadden wel een band met hem, vooral mijn zoon. Twee handen op 1 buik. Mijn zoon heeft hem nog apart aangesproken dat we er samen uit moesten komen. Dat mijn ex vooral met mij moest praten. Dat we samen tegen die rotziekte moesten vechten. Mijn zoon heeft het er heel lang moeilijk mee gehad dat mijn ex en ik weer bij elkaar kwamen, maar hij was de eerste die zei dat we samen moesten vechten. Ik weet dat vooral mijn zoon gewoon van hem houdt.
En ook mijn dochter kon goed met hem overweg. Samen ouwehoeren......
Maar ook mijn kinderen zijn totaal niet belangrijk voor hem. Ook hun, mist hij gewoon niet. Ik ben nooit echt opgenomen in zijn familie (vooral zijn moeder), maar hij heeft wel altijd een warm welkom kunnen ervaren in mijn familie. Maar ook dat is blijkbaar niet belangrijk......
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zaterdag 26 december 2009 om 10:38
Ik kan er omheen blijven draaien wat ik wil.....alles analyseren. Maar de bottom line is gewoon dat hij niet van mij houdt (heeft hij ook letterlijk gezegd) en de vraag is of hij dat ooit heeft gedaan......in ieder geval niet genoeg....niet zoals hij van zijn ex gehouden heeft.
....ik was gewoon zo beschikbaar voor hem. Hij heeft gesurft op mijn liefde voor hem......mij gebruikt, dus. En ik heb het toegestaan, wat walg ik van mezelf. Wat een slappe muts ben ik. Ik heb willen zien wat ik wilde zien, niet wat er was. Wat er was is gewoon niets. Niet van zijn kant uit......
Ik moet verder, heb daar geen keus in.
....ik was gewoon zo beschikbaar voor hem. Hij heeft gesurft op mijn liefde voor hem......mij gebruikt, dus. En ik heb het toegestaan, wat walg ik van mezelf. Wat een slappe muts ben ik. Ik heb willen zien wat ik wilde zien, niet wat er was. Wat er was is gewoon niets. Niet van zijn kant uit......
Ik moet verder, heb daar geen keus in.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zaterdag 26 december 2009 om 12:35
Jij maakte het mogelijk voor hem om gebruik van je te maken. Dat deed je uit liefde en ik weet niet of je het wel of niet had kunnen zien aankomen. Doet er ook niet meer toe toch? Liefde voelen, liefde geven aan een persoon is nooit iets verkeerds.
Als ik en mijn vriend om zijn ziekte uit elkaar zouden gaan, zou ik geen spijt hebben van het nu. Nu houd ik van hem, nu geef ik hem liefde en dat is goed. Je weet nooit wat de toekomst doet. Kun je niet weten, en moet je ook niet willen.
Jij geloofde in de relatie oprecht in hem, in jullie. En dat is niet fout.
(Je moet je er niet druk om maken om dat relatieplanet. Het betekent sowieso niet eens dat hij aan het daten is. Dag en nacht online zijn, betekent niet perse actief zijn. Mijn ex deed dat ook. Tijdens onze relatie! Hij was zooo onzeker (analyse die ik later pas kon maken hoor, toen het uit was) in onze relatie dat hij bevestiging zocht. Dus hij was online, en dan maar kijken wie hem aansprak. Hij deed er niets mee. En ja, dat weet ik zeker )
Als ik en mijn vriend om zijn ziekte uit elkaar zouden gaan, zou ik geen spijt hebben van het nu. Nu houd ik van hem, nu geef ik hem liefde en dat is goed. Je weet nooit wat de toekomst doet. Kun je niet weten, en moet je ook niet willen.
Jij geloofde in de relatie oprecht in hem, in jullie. En dat is niet fout.
(Je moet je er niet druk om maken om dat relatieplanet. Het betekent sowieso niet eens dat hij aan het daten is. Dag en nacht online zijn, betekent niet perse actief zijn. Mijn ex deed dat ook. Tijdens onze relatie! Hij was zooo onzeker (analyse die ik later pas kon maken hoor, toen het uit was) in onze relatie dat hij bevestiging zocht. Dus hij was online, en dan maar kijken wie hem aansprak. Hij deed er niets mee. En ja, dat weet ik zeker )
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
zaterdag 26 december 2009 om 12:50
Bedankt nogmaals, Iris......
Ik weet zeker dat ik van hem gehouden heb. En dat moet maar genoeg zijn. Ik heb hem nooit zo gekwetst. Ik kan in de spiegel kijken.
Wat betreft narcisme. Dat is een mechanisme wat je ontwikkeld omdat je in wezen in en in onzeker bent.......Ik geloof ook dat mijn ex extreem onzeker is. Alles is hem komen aanwaaien in zijn leven. Heeft nooit ergens voor hoeven vechten. Zijn ouders vingen alles op. Regelde zelfs zijn banen en zijn huizen. Hij is zijn leven lang op een troon gezet. Hoe moet hij nou weten wat zijn kracht is? Ik ben blij dat ik heel anders met mijn kinderen omga. Ze zijn op hun leeftijd veel zelfstandiger dan mijn ex ooit zal zijn.
Helaas is narcisme ook een van de meest nare verdedigingsmechanismes. De ander moet klein om zichzelf groot te kunnen voelen. (vandaar dat dominante) En hij moet aandacht, bewonderd worden om dat misplaatste zelfbeeld omhoog te kunnen houden. Het is allemaal opgeblazen lucht. Maar zonder die opgeblazen lucht is hij niemand.
Met iemand met een bipolaire stoornis is nog wel te leven, mits er ziekte-inzicht is. Dat narcisme is veel erger. Omdat een narcist niet kritisch naar zichzelf kan kijken, want dan zou dat opgeblazen beeld niet meer kloppen (het beeld waarin hij een geweldig en goed mens is) Een goed mens hoeft toch niet naar zichzelf te kijken? Dat hij al zoveel mensen pijn heeft gedaan, ziet hij stomweg niet. Kan hij niet zien.
Dus vanuit dat opzicht is het inderdaad logisch dat hij bijna non-stop op relatieplanet zit.
Dank je voor je verhaal over jouw ex, jouw ex op relatieplanet.
Geeft een beetje lucht.
Ga zo naar mijn dochter en schoonzoon. Nog even wat huishouden doen.
Ik wens jou een fijne tweede kerstdag!
Ik weet zeker dat ik van hem gehouden heb. En dat moet maar genoeg zijn. Ik heb hem nooit zo gekwetst. Ik kan in de spiegel kijken.
Wat betreft narcisme. Dat is een mechanisme wat je ontwikkeld omdat je in wezen in en in onzeker bent.......Ik geloof ook dat mijn ex extreem onzeker is. Alles is hem komen aanwaaien in zijn leven. Heeft nooit ergens voor hoeven vechten. Zijn ouders vingen alles op. Regelde zelfs zijn banen en zijn huizen. Hij is zijn leven lang op een troon gezet. Hoe moet hij nou weten wat zijn kracht is? Ik ben blij dat ik heel anders met mijn kinderen omga. Ze zijn op hun leeftijd veel zelfstandiger dan mijn ex ooit zal zijn.
Helaas is narcisme ook een van de meest nare verdedigingsmechanismes. De ander moet klein om zichzelf groot te kunnen voelen. (vandaar dat dominante) En hij moet aandacht, bewonderd worden om dat misplaatste zelfbeeld omhoog te kunnen houden. Het is allemaal opgeblazen lucht. Maar zonder die opgeblazen lucht is hij niemand.
Met iemand met een bipolaire stoornis is nog wel te leven, mits er ziekte-inzicht is. Dat narcisme is veel erger. Omdat een narcist niet kritisch naar zichzelf kan kijken, want dan zou dat opgeblazen beeld niet meer kloppen (het beeld waarin hij een geweldig en goed mens is) Een goed mens hoeft toch niet naar zichzelf te kijken? Dat hij al zoveel mensen pijn heeft gedaan, ziet hij stomweg niet. Kan hij niet zien.
Dus vanuit dat opzicht is het inderdaad logisch dat hij bijna non-stop op relatieplanet zit.
Dank je voor je verhaal over jouw ex, jouw ex op relatieplanet.
Geeft een beetje lucht.
Ga zo naar mijn dochter en schoonzoon. Nog even wat huishouden doen.
Ik wens jou een fijne tweede kerstdag!
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
