Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
donderdag 29 januari 2009 om 19:44
Toevallig belde mijn baas een uurtje geleden (gisteren was hij te laat terug, zei hij). Weer had hij het over dat iets van 30 jaar niet zomaar in drie dagen opgelost kan zijn; dat het niet werkt met een knop omzetten, en dat ik gewoon mens ben en dat dit alles daar gewoon bijhoort.
Jaja.. maar voor mij is het zo nieuw, om 'mens' te zijn, met ook het minder leuke wat ik nu allemaal voel. Maar hij veroordeelt niets, sterker nog: hij is zo aardig, zo meevoelend dat ik haast persoonlijke betrokkenheid vermoed.
Verwarrend hoor, dit alles had ik nooit achter hem gezocht.
Zaterdag belt hij weer, hoewel hij weet dat ik maandag moet terugkomen bij de huisarts. En geen woord over weer beginnen met werk he! (mijn angst)
Vandaag belde er trouwens ook een collega, eentje die met mij in de cursusgroep zat, met wie ik iets meer contact heb dan met anderen. Ze kwam eerder af en toe mee koffiedrinken als we tegelijk terugkwamen van ritten en zo weet ze wel iets meer. Als het goed is komt ze maandagmiddag even koffiedrinken. Dat vind ik nou zo leuk: iemand die dat gewoon spontaan vanuit zichzelf aanbiedt!
Jaja.. maar voor mij is het zo nieuw, om 'mens' te zijn, met ook het minder leuke wat ik nu allemaal voel. Maar hij veroordeelt niets, sterker nog: hij is zo aardig, zo meevoelend dat ik haast persoonlijke betrokkenheid vermoed.
Verwarrend hoor, dit alles had ik nooit achter hem gezocht.
Zaterdag belt hij weer, hoewel hij weet dat ik maandag moet terugkomen bij de huisarts. En geen woord over weer beginnen met werk he! (mijn angst)
Vandaag belde er trouwens ook een collega, eentje die met mij in de cursusgroep zat, met wie ik iets meer contact heb dan met anderen. Ze kwam eerder af en toe mee koffiedrinken als we tegelijk terugkwamen van ritten en zo weet ze wel iets meer. Als het goed is komt ze maandagmiddag even koffiedrinken. Dat vind ik nou zo leuk: iemand die dat gewoon spontaan vanuit zichzelf aanbiedt!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 29 januari 2009 om 19:48
Dat is zeker leuk EV, fijn zo'n collega!
En ook de reactie van je baas is super.
Die persoonlijke betrokkenheid zag ik trouwens ook bij mij leidinggevende. Weet niet of ik dat al verteld had, maar hij vertelde bij zijn zus gezien te hebben wat seksueel geweld/misbruik met iemand kan doen en hoeveel last je daarvan kan hebben. Vond het wel bijzonder dat hij dat deelde met mij.
En ook de reactie van je baas is super.
Die persoonlijke betrokkenheid zag ik trouwens ook bij mij leidinggevende. Weet niet of ik dat al verteld had, maar hij vertelde bij zijn zus gezien te hebben wat seksueel geweld/misbruik met iemand kan doen en hoeveel last je daarvan kan hebben. Vond het wel bijzonder dat hij dat deelde met mij.
donderdag 29 januari 2009 om 19:50
Ja, dat is zeker bijzonder. Daarom denk ik bij hem dat het ook vanuit een persoonlijke betrokkenheid is, hij zei nl. in het allereerste telefoontje iets over dat hij zelf tien jaar geleden was 'neergevallen' en dat er toen hartfilmpjes e.d. waren gemaakt, maar dat er niets fysieks aan de hand was. Wel andere dingen dus, al weet ik dan niet welke andere dingen.
Maar ik heb dit dus echt nog nooit eerder in mijn leven meegemaakt met een baas, en ik heb toch al intussen diverse werkgevers gehad.
Hoe voel jij je vandaag? Afgezien dan van dat telefoontje van je moeder, want dat kan ik me ook helemaal voorstellen, die irritatie, maar verder?
Maar ik heb dit dus echt nog nooit eerder in mijn leven meegemaakt met een baas, en ik heb toch al intussen diverse werkgevers gehad.
Hoe voel jij je vandaag? Afgezien dan van dat telefoontje van je moeder, want dat kan ik me ook helemaal voorstellen, die irritatie, maar verder?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 29 januari 2009 om 19:59
Onrustig, ergens ver binnenin verdrietig, verward, (spier)pijntjes overal, gespannen.
Moet er wel bij zeggen dat ik in het begin van de middag een half Oxa'tje heb genomen, omdat ik naar de bieb ging. Omdat ik me daar bijna altijd nogal niet zo op mijn gemak voel. Lees: angstig. Zonder aanleiding natuurlijk.
Moet er wel bij zeggen dat ik in het begin van de middag een half Oxa'tje heb genomen, omdat ik naar de bieb ging. Omdat ik me daar bijna altijd nogal niet zo op mijn gemak voel. Lees: angstig. Zonder aanleiding natuurlijk.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 29 januari 2009 om 20:09
Ja, dat wankel voelen, dat herken ik helemaal!
En ik ben vandaag in ieder geval niet meer bezig geweest met brieven en dat soort dingen. Gesprek met die collega was verder wel lachen, het is een hele spontane vrouw die er de raarste dingen uitflapt tegen iedereen, dus die heeft wel erg gezellige verhalen over haar werk.
In de bieb wat zitten lezen dus en een stapel nieuwe boeken achterop mijn fiets mee naar huis gesleept.
Op de terugweg overvielen me allemaal negatieve gedachten. Zo van: ik op mijn leeftijd en dan nog steeds mijn leven niet op de rit hebben. EM zegt, als ik dat vertel, meteen dat het toch allemaal niet mijn schuld is, en dat is ook zo, maar ik ben ontmoedigd en gefrustreerd als ik zie dat het allemaal al zo lang duurt..!
Wat heb jij vandaag gedaan? En voelde je je de hele tijd zo rot?
En ik ben vandaag in ieder geval niet meer bezig geweest met brieven en dat soort dingen. Gesprek met die collega was verder wel lachen, het is een hele spontane vrouw die er de raarste dingen uitflapt tegen iedereen, dus die heeft wel erg gezellige verhalen over haar werk.
In de bieb wat zitten lezen dus en een stapel nieuwe boeken achterop mijn fiets mee naar huis gesleept.
Op de terugweg overvielen me allemaal negatieve gedachten. Zo van: ik op mijn leeftijd en dan nog steeds mijn leven niet op de rit hebben. EM zegt, als ik dat vertel, meteen dat het toch allemaal niet mijn schuld is, en dat is ook zo, maar ik ben ontmoedigd en gefrustreerd als ik zie dat het allemaal al zo lang duurt..!
Wat heb jij vandaag gedaan? En voelde je je de hele tijd zo rot?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 29 januari 2009 om 20:16
Niets gedaan vandaag, beetje in huis aangerommeld.
Voel me de hele dag al zo. Vanmiddag wel een eind gewandeld in de hoop de spanning er wat af te halen. Dat helpt dan wel even.
Die negatieve gedachten, herkenbaar!
Kan hele dialogen voeren met mezelf
Negatieve gedachte, die probeer ik dan te relativeren, dan komt er weer een 'ja, maar' en ga zo maar door.
Word een beetje moe van mezelf.
Voel me de hele dag al zo. Vanmiddag wel een eind gewandeld in de hoop de spanning er wat af te halen. Dat helpt dan wel even.
Die negatieve gedachten, herkenbaar!
Kan hele dialogen voeren met mezelf
Negatieve gedachte, die probeer ik dan te relativeren, dan komt er weer een 'ja, maar' en ga zo maar door.
Word een beetje moe van mezelf.
donderdag 29 januari 2009 om 20:19
Ik kom ze ook wel tegen, die negatieve overtuigingen, juist omdat ik, nu ik niet werk, echt aan het nadenken ben waarom het nu niet meer gaat en hoe ik dan de afgelopen maanden bezig ben geweest.
En ik overzie het nu wel goed, moet ik zeggen.. maar sta nog niet in voor mezelf, als ik echt weer aan het werk ga. Rationeel alles op een rijtje, maar emotioneel nog helemaal niet, zoiets dus.
Is het bij jou, juist nu je niet werkt, erger geworden met die spanning? Of komt het er nu pas echt uit, nu je aan jezelf hebt toegegeven dat het even niet gaat?
En ik overzie het nu wel goed, moet ik zeggen.. maar sta nog niet in voor mezelf, als ik echt weer aan het werk ga. Rationeel alles op een rijtje, maar emotioneel nog helemaal niet, zoiets dus.
Is het bij jou, juist nu je niet werkt, erger geworden met die spanning? Of komt het er nu pas echt uit, nu je aan jezelf hebt toegegeven dat het even niet gaat?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 29 januari 2009 om 20:25
Ja, het is erger geworden die spanning.
Denk dat het er nu uitkomt, omdat ik idd aan mezelf heb toegegeven dat het niet gaat.
En aan de ene kant denk ik, joh je kan toch wel gewoon werken. Maar als ik dan echt aan werken denk krijg ik het meteen spaansbenauwd.
Psych zei ook, je lijkt dan wel niet heel overspannen ofzo, maar je bent nog even niet toe aan werken. Overspannen is een te groot woord, maar rust is nog even noodzakelijk.
Denk dat het er nu uitkomt, omdat ik idd aan mezelf heb toegegeven dat het niet gaat.
En aan de ene kant denk ik, joh je kan toch wel gewoon werken. Maar als ik dan echt aan werken denk krijg ik het meteen spaansbenauwd.
Psych zei ook, je lijkt dan wel niet heel overspannen ofzo, maar je bent nog even niet toe aan werken. Overspannen is een te groot woord, maar rust is nog even noodzakelijk.
donderdag 29 januari 2009 om 21:09
Saartje, ik zit momenteel ook ff thuis. Ervaar die spanningen nu ook heel erg en het duurt al weken..
Heel frustrerend, maar volgens mij kan je daar gewoon niet omheen.
Zorg goed voor jezelf, koop lekkere douche/bad producten en chocola, lekker naar de zonnebank, wandelen in het zonnetje. Het zal dingen niet oplossen, maar misschien verlicht het een beetje.
Slaap je wel goed?
Heel frustrerend, maar volgens mij kan je daar gewoon niet omheen.
Zorg goed voor jezelf, koop lekkere douche/bad producten en chocola, lekker naar de zonnebank, wandelen in het zonnetje. Het zal dingen niet oplossen, maar misschien verlicht het een beetje.
Slaap je wel goed?
donderdag 29 januari 2009 om 21:30
Lieve Saar, is er in de 'echte' wereld ook iemand waar je voluit tegen kunt vertellen? Iemand die jou goed kent en waar je je veilig voelt? Dit is denk ik namelijk wel een goed moment om een beroep op dat soort mensen te doen. Gewoon even kletsen, even jezelf hardop horen redeneren, iemand die je uit die cirkel kan trekken al is het maar voor even.
donderdag 29 januari 2009 om 21:36
