Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
donderdag 29 januari 2009 om 10:27
Goeiemorgen allemaal,
Er wordt ondertussen waarschijnlijk hard geschrobt in huize Iry. Dapper dat je dat 'gewoon' gaat doen als je moeder zo'n hoog tempo heeft. Succes!
En Elmervrouw, ik zag je oproepje een paar daagjes terug, en dacht: 'jaaaaaaaa, zo'n vriendin wil ik wel'. En toen zag ik het regionr en dacht ik 'neeeeeeeeeeeeeeee daar woon ik niet'.
Vind het zo tof dat je dat gewoon gedaan hebt, zo'n oproepje!
Met je werk lijkt het me moeilijk.
Snap het van die steeds hogere drempel. Maar het moet je niet meer kosten dan opleveren.
Er wordt ondertussen waarschijnlijk hard geschrobt in huize Iry. Dapper dat je dat 'gewoon' gaat doen als je moeder zo'n hoog tempo heeft. Succes!
En Elmervrouw, ik zag je oproepje een paar daagjes terug, en dacht: 'jaaaaaaaa, zo'n vriendin wil ik wel'. En toen zag ik het regionr en dacht ik 'neeeeeeeeeeeeeeee daar woon ik niet'.
Vind het zo tof dat je dat gewoon gedaan hebt, zo'n oproepje!
Met je werk lijkt het me moeilijk.
Snap het van die steeds hogere drempel. Maar het moet je niet meer kosten dan opleveren.
donderdag 29 januari 2009 om 11:02
Goedemorgen!
Hoe is het met iedereen?
EV, als je gevoel zegt dat je er nog niet aan toen bent, nog niet gaan werken dan. Daar schiet je dan echt niets mee op.
Ik snap het wel hoor, de drempel om terug te gaan als het iets langer duurt, de vraag hoe je het uitlegt.
Daar loop ik ook tegenaan, maar dat weegt voor mij niet op tegen het nodig hebben van deze rust.
Iry, druk aan de schoonmaak? Kan je het een beetje bijbenen?
Nog een beetje kunnen slapen?
Appel, jij was er vroeg bij zeg vanochtend. Hoe is het met je?
En de rest, hoe is het met jullie?
Hoe is het met iedereen?
EV, als je gevoel zegt dat je er nog niet aan toen bent, nog niet gaan werken dan. Daar schiet je dan echt niets mee op.
Ik snap het wel hoor, de drempel om terug te gaan als het iets langer duurt, de vraag hoe je het uitlegt.
Daar loop ik ook tegenaan, maar dat weegt voor mij niet op tegen het nodig hebben van deze rust.
Iry, druk aan de schoonmaak? Kan je het een beetje bijbenen?
Nog een beetje kunnen slapen?
Appel, jij was er vroeg bij zeg vanochtend. Hoe is het met je?
En de rest, hoe is het met jullie?
donderdag 29 januari 2009 om 11:19
quote:hanke321 schreef op 28 januari 2009 @ 22:45:
Hoi Lynn, jou ben ik in in andere topics al eens tegengekomen. Hoe is het met je?
Dag Hanke,
Ja ik "ken" jou ook van andere topics. Hier lees ik sinds kort mee en heb de stap genomen hier ook te posten. De herkenning doet me goed alhoewel het ook weer triest is dat zovelen een onveilige achtergrond hebben. En beschadigd zijn. Vanuit die onveiligheid vind ik het hard werken om mezelf te durven zijn. Altijd vanuit anderen gedacht en mezelf weggecijferd. Het misbruik wat er was is één, wat het met me heeft gedaan als mens is twee. En dat twee telt voor veel meer. Als kind misbruikt door degene voor wie ik tegelijkertijd het lievelingetje was: hoe dubbel is de boodschap die je als kind krijgt? Zo respectloos. En dat is wat voor mij nu een heel belangrijke waarde in het leven is: respect. Voor mezelf en anderen. Door respect voor mezelf toe te laten groeit m'n zelfvertrouwen en vanuit zelfvertrouwen durf ik mezelf meer te laten zien. Heel spannend voor iemand die het liefst onzichtbaar is was. Het gaat met vallen en opstaan en soms zijn het hele kleine stapjes. Maar wel in de goede richting!
Hoi Lynn, jou ben ik in in andere topics al eens tegengekomen. Hoe is het met je?
Dag Hanke,
Ja ik "ken" jou ook van andere topics. Hier lees ik sinds kort mee en heb de stap genomen hier ook te posten. De herkenning doet me goed alhoewel het ook weer triest is dat zovelen een onveilige achtergrond hebben. En beschadigd zijn. Vanuit die onveiligheid vind ik het hard werken om mezelf te durven zijn. Altijd vanuit anderen gedacht en mezelf weggecijferd. Het misbruik wat er was is één, wat het met me heeft gedaan als mens is twee. En dat twee telt voor veel meer. Als kind misbruikt door degene voor wie ik tegelijkertijd het lievelingetje was: hoe dubbel is de boodschap die je als kind krijgt? Zo respectloos. En dat is wat voor mij nu een heel belangrijke waarde in het leven is: respect. Voor mezelf en anderen. Door respect voor mezelf toe te laten groeit m'n zelfvertrouwen en vanuit zelfvertrouwen durf ik mezelf meer te laten zien. Heel spannend voor iemand die het liefst onzichtbaar is was. Het gaat met vallen en opstaan en soms zijn het hele kleine stapjes. Maar wel in de goede richting!
donderdag 29 januari 2009 om 11:27
quote:saartje1980 schreef op 28 januari 2009 @ 23:50:
Zo, het is wel de dag voor meelezers om zich bekend te maken he
Welkom!
Moet zeggen dat ik het een beetje vreemd idee vind dat er zo veel mee gelezen wordt. Maar dat ligt bij mij hoor. Logisch natuurlijk, het is een openbaar forum zoals ik zelf al zei.
Maar het is zo lang een heel klein clubje geweest, waardoor ik de illusie had dat er geen meelezers waren.
Moet even wennen aan het idee, maar laat jullie niet tegenhouden, hoort allemaal bij het proces zullen we maar zeggen.
En ik heb voorlopig toch nog tijd zat om op iedereen te reageren, dat scheelt
Ja wat een coming-out
Meelezen zonder te reageren voelde ook niet meer goed, maar ik kan me voorstellen dat het voor jullie even wennen is met nieuwe mensen erbij. Helemaal als je wat eenkennig bent
Zo, het is wel de dag voor meelezers om zich bekend te maken he
Welkom!
Moet zeggen dat ik het een beetje vreemd idee vind dat er zo veel mee gelezen wordt. Maar dat ligt bij mij hoor. Logisch natuurlijk, het is een openbaar forum zoals ik zelf al zei.
Maar het is zo lang een heel klein clubje geweest, waardoor ik de illusie had dat er geen meelezers waren.
Moet even wennen aan het idee, maar laat jullie niet tegenhouden, hoort allemaal bij het proces zullen we maar zeggen.
En ik heb voorlopig toch nog tijd zat om op iedereen te reageren, dat scheelt
Ja wat een coming-out
Meelezen zonder te reageren voelde ook niet meer goed, maar ik kan me voorstellen dat het voor jullie even wennen is met nieuwe mensen erbij. Helemaal als je wat eenkennig bent
donderdag 29 januari 2009 om 11:59
Dag oude en nieuwe mensen, goedemorgen...wat een drukte hier. En wat een boel emotionele dingen.
EV: jeetje mens wat ben je goed bezig. En luister naar dat eerste stemmetje!! Luister naar jezelf. Wat heftig de brief aan je vader en wat goed dat je je hier zo durft uit te spreken. Ben heel benieuwd hoe je gesprek morgen gaat met die mevrouw van dat ene met al die letters...(kan nu niet terug lezen). Of het goed voelt of toch niet.
Saar: weet je, ik ken je angst om niet in slaap te vallen heel goed. En weet je wat mij dan heel goed helpt? De tv aanzetten op een suf praat programma en dan gewoon al luisterend in slaap vallen. Nu kan ik mijn televisie zo zetten dat ie vanzelf uitgaat na een half uur dus das wel handig, anders is het naar om in slaap te vallen met de tv aan. Maar het helpt om niet te gaan malen.
Wat ook goed hielp was een hoofdstuk in de 'ontembare vrouw' lezen en dan daar over te gaan liggen malen. Kon ik malen met een goed gevoel zeg maar...
EV: jeetje mens wat ben je goed bezig. En luister naar dat eerste stemmetje!! Luister naar jezelf. Wat heftig de brief aan je vader en wat goed dat je je hier zo durft uit te spreken. Ben heel benieuwd hoe je gesprek morgen gaat met die mevrouw van dat ene met al die letters...(kan nu niet terug lezen). Of het goed voelt of toch niet.
Saar: weet je, ik ken je angst om niet in slaap te vallen heel goed. En weet je wat mij dan heel goed helpt? De tv aanzetten op een suf praat programma en dan gewoon al luisterend in slaap vallen. Nu kan ik mijn televisie zo zetten dat ie vanzelf uitgaat na een half uur dus das wel handig, anders is het naar om in slaap te vallen met de tv aan. Maar het helpt om niet te gaan malen.
Wat ook goed hielp was een hoofdstuk in de 'ontembare vrouw' lezen en dan daar over te gaan liggen malen. Kon ik malen met een goed gevoel zeg maar...
donderdag 29 januari 2009 om 12:04
Hey Philomein, hoe is het met je?
Ik kijk nooit tv in bed, sterker nog, ik heb geen tv in mijn slaapkamer.
Ik heb dat boek in huis, maar nog niet in begonnen. Kan me sowieso nog niet concentreren op een boek. Maar misschien toch maar eens proberen, desnoods 100 keer dezelfde zin lezen.
Lynne, hoe voelt het, die coming-out?
Ik kijk nooit tv in bed, sterker nog, ik heb geen tv in mijn slaapkamer.
Ik heb dat boek in huis, maar nog niet in begonnen. Kan me sowieso nog niet concentreren op een boek. Maar misschien toch maar eens proberen, desnoods 100 keer dezelfde zin lezen.
Lynne, hoe voelt het, die coming-out?
donderdag 29 januari 2009 om 12:50
quote:saartje1980 schreef op 29 januari 2009 @ 12:04:
Hey Philomein, hoe is het met je?
Lynne, hoe voelt het, die coming-out?
Gedurfd
Ik heb trouwens ook het boek "de ontembare vrouw" naast m'n bed liggen. Maar 's avonds ben ik blijkbaar te moe en kan me er slecht op concentreren. Overdag heb ik helaas weinig tijd om te lezen. Maar wat ik heb gelezen vind ik erg boeiend.
Hey Philomein, hoe is het met je?
Lynne, hoe voelt het, die coming-out?
Gedurfd
Ik heb trouwens ook het boek "de ontembare vrouw" naast m'n bed liggen. Maar 's avonds ben ik blijkbaar te moe en kan me er slecht op concentreren. Overdag heb ik helaas weinig tijd om te lezen. Maar wat ik heb gelezen vind ik erg boeiend.
donderdag 29 januari 2009 om 13:04
-nog een reactie nav. vraag van sterretje-
Ik lees hier ook mee en mijn ervarinen zijn o.a dat ik een aantal malen verkracht ben en ik heb enkele maanden gedwongen in de prostitutie gezeten toen ik nog verslaafd was aan de hard drugs. Dat laatste is dus gebeurt toen ik verslaafd was en dakloos,die man is trouwens wel veroordeelt voor o.a vrouwenhandel ik heb alleen de uitspraak(straf) van de rechter gemist jammer genoeg.Dit wou ik nog even zeggen voor de duidelijkheid.Die PTSS komt mede hierdoor maar ook ivm. het overlijden(wiegedood) van mijn dochter,overlijden van mijn vader toen ik 16 was,en geweldslachtoffer zijn en dat mijn vriend bijna dood was en dus leukemie heeft sinds ruim 1.5 jaar.Pfff dit moest er even uit;hoop niet dat jullie geschrokken zijn al zullen jullie niet zosnel ergens van schrikken denk ik(als ik kijk naar jullie ervaringen...)Ik weet niet of ik het durf hier telaten staan,maar het is toch de waarheid dus het hoort wel bij mij.Ben nml bang erop afgewezen teworden of testuiten op onbegrip van "hoe heb je het zover laten komen"en "je was er toch zelf bij",maar dat probeer ik nu los telaten+ik weet dat jullie niet zo zouden/zullen reageren
Maar gelukkig gaat het best goed met me en ga ik naar PsyQ voor die PTSS en verdere behandeling,want dat heb ik toch echt wel nodig ben ik nu achter.
Groetjes Spongebabe
Ik lees hier ook mee en mijn ervarinen zijn o.a dat ik een aantal malen verkracht ben en ik heb enkele maanden gedwongen in de prostitutie gezeten toen ik nog verslaafd was aan de hard drugs. Dat laatste is dus gebeurt toen ik verslaafd was en dakloos,die man is trouwens wel veroordeelt voor o.a vrouwenhandel ik heb alleen de uitspraak(straf) van de rechter gemist jammer genoeg.Dit wou ik nog even zeggen voor de duidelijkheid.Die PTSS komt mede hierdoor maar ook ivm. het overlijden(wiegedood) van mijn dochter,overlijden van mijn vader toen ik 16 was,en geweldslachtoffer zijn en dat mijn vriend bijna dood was en dus leukemie heeft sinds ruim 1.5 jaar.Pfff dit moest er even uit;hoop niet dat jullie geschrokken zijn al zullen jullie niet zosnel ergens van schrikken denk ik(als ik kijk naar jullie ervaringen...)Ik weet niet of ik het durf hier telaten staan,maar het is toch de waarheid dus het hoort wel bij mij.Ben nml bang erop afgewezen teworden of testuiten op onbegrip van "hoe heb je het zover laten komen"en "je was er toch zelf bij",maar dat probeer ik nu los telaten+ik weet dat jullie niet zo zouden/zullen reageren
Maar gelukkig gaat het best goed met me en ga ik naar PsyQ voor die PTSS en verdere behandeling,want dat heb ik toch echt wel nodig ben ik nu achter.
Groetjes Spongebabe
donderdag 29 januari 2009 om 13:24
quote:Lynne schreef op 29 januari 2009 @ 12:50:
Gedurfd
Dat mag ik wel
Spongebabe, wat fijn dat je al wel denkt dat wij je daarom niet zullen afwijzen of vol onbegrip zullen reageren.
En daar heb je gelijk in, tuurlijk wijs ik je daarom niet af.
Als je wat kwijt wil hier, waarover dan ook, gewoon doen.
Gedurfd
Dat mag ik wel
Spongebabe, wat fijn dat je al wel denkt dat wij je daarom niet zullen afwijzen of vol onbegrip zullen reageren.
En daar heb je gelijk in, tuurlijk wijs ik je daarom niet af.
Als je wat kwijt wil hier, waarover dan ook, gewoon doen.
donderdag 29 januari 2009 om 13:25
Weet je het gaat al een paar dagen heel erg goed met me. Ik voel een kracht opborrelen die maakt dat ik m'n baan wil opzeggen en voor mezelf wil gaan beginnen. Ik heb zin om mijn straalmotoren een keer te starten en op volle kracht te gaan.
Ik weet niet hoe het komt, en ik heb ook steeds enorme zin om te gaan roken om het een beetje te dempen maar dat doe ik dus niet. Gewoon maar eens kijken wat er gebeurt met mijn kracht als ik mezelf niet onderuithaal, stuk maak of kleiner maak.
Ik huil best wel snel trouwens en heb enorme ruzie gemaakt over de mail met Philoman die in verwegistan zit. Maar als je vraagt:
Hoe gaat het met Philomein?
Dan is het antwoord volmondig:
GOED.
Ik weet niet hoe het komt, en ik heb ook steeds enorme zin om te gaan roken om het een beetje te dempen maar dat doe ik dus niet. Gewoon maar eens kijken wat er gebeurt met mijn kracht als ik mezelf niet onderuithaal, stuk maak of kleiner maak.
Ik huil best wel snel trouwens en heb enorme ruzie gemaakt over de mail met Philoman die in verwegistan zit. Maar als je vraagt:
Hoe gaat het met Philomein?
Dan is het antwoord volmondig:
GOED.
donderdag 29 januari 2009 om 13:35
Wat goed om te lezen Philomein!
Die kracht straal je ook echt uit in je reacties.
En wat een plannen!
Even klagen hoor... Moeders belde net.
Met een voorstel, waar ik niet meteen nee op mocht zeggen van haar. Of ik in de zomer twee weken met ze mee wil op vakantie. Nou, daar kan ik toch echt niets anders dan nee op zeggen. Moet er niet aan denken.
Geprobeerd dit enigzins tactisch te brengen, maar dat kwam niet aan. Toen maar met wat minder tact duidelijk gemaakt.
Echt waar, ik geloof best dat ze het allemaal goed bedoelen. Maar ik word zo moe van die telefoontjes de hele tijd.
Ik probeer ze iedere keer weer duidelijk te maken dat we niet ineens kunnen doen alsof we heel goed samen kunnen praten, want dat is gewoon niet zo. En dat ze het bij mij moeten laten, me niet moeten pushen. Hoe harder zij pushen, hoe verder ze me weg duwen, hoe groter de afstand. En dat dringt maar niet tot ze door, hoe duidelijk ik ook ben.
Zo, en nu genoeg geklaagd.
Die kracht straal je ook echt uit in je reacties.
En wat een plannen!
Even klagen hoor... Moeders belde net.
Met een voorstel, waar ik niet meteen nee op mocht zeggen van haar. Of ik in de zomer twee weken met ze mee wil op vakantie. Nou, daar kan ik toch echt niets anders dan nee op zeggen. Moet er niet aan denken.
Geprobeerd dit enigzins tactisch te brengen, maar dat kwam niet aan. Toen maar met wat minder tact duidelijk gemaakt.
Echt waar, ik geloof best dat ze het allemaal goed bedoelen. Maar ik word zo moe van die telefoontjes de hele tijd.
Ik probeer ze iedere keer weer duidelijk te maken dat we niet ineens kunnen doen alsof we heel goed samen kunnen praten, want dat is gewoon niet zo. En dat ze het bij mij moeten laten, me niet moeten pushen. Hoe harder zij pushen, hoe verder ze me weg duwen, hoe groter de afstand. En dat dringt maar niet tot ze door, hoe duidelijk ik ook ben.
Zo, en nu genoeg geklaagd.
donderdag 29 januari 2009 om 13:40
Oef Saar, dat moet een lastig en pijnlijk telefoontje zijn geweest. Kan me zoooo vootstellen dat jij er niet aan moet denken. Maar kan me ook voorstellen dat je moeder/ouders denken dat het jullie toch alleen maar dichter bij elkaar kan brengen...
Vroeg ze wel waarom je niet mee wil? En kun je haar dat dan uitleggen? En kan of wil ze daar dan iets mee?
Ik kan me wel voorstellen dat ze iets proberen...
Vroeg ze wel waarom je niet mee wil? En kun je haar dat dan uitleggen? En kan of wil ze daar dan iets mee?
Ik kan me wel voorstellen dat ze iets proberen...
donderdag 29 januari 2009 om 13:47
Ik heb nu echt al een paar keer aangegeven dat zij niet de mensen zijn met wie ik nu kan praten. Pijnlijk om tegen ze te moeten zeggen, maar zo is het gewoon.
En dan zeggen ze het te begrijpen, maar een dag later gewoon weer pushen.
Over die vakantie (naast het feit dan ik anderen plannen heb voor het najaar) heb ik eerlijk gezegd dat ik het niet zie zitten.
We hebben elkaar gewoon nauwelijks iets te vertellen, dat is altijd al zo geweest. Ja, een weekje wintersport gaat prima, zolang we maar bezig zijn en liefst met nog meer mensen erbij. Maar alleen met hen dat werkt echt niet.
Ik begrijp het ook wel, ze willen (misschien met terugwerkende kracht) hun best doen. Maar ik kan er niets mee nu, het maakt het voor mij alleen maar moeilijk, omdat ik me dan ook nog schuldig voel.
En dan zeggen ze het te begrijpen, maar een dag later gewoon weer pushen.
Over die vakantie (naast het feit dan ik anderen plannen heb voor het najaar) heb ik eerlijk gezegd dat ik het niet zie zitten.
We hebben elkaar gewoon nauwelijks iets te vertellen, dat is altijd al zo geweest. Ja, een weekje wintersport gaat prima, zolang we maar bezig zijn en liefst met nog meer mensen erbij. Maar alleen met hen dat werkt echt niet.
Ik begrijp het ook wel, ze willen (misschien met terugwerkende kracht) hun best doen. Maar ik kan er niets mee nu, het maakt het voor mij alleen maar moeilijk, omdat ik me dan ook nog schuldig voel.
donderdag 29 januari 2009 om 14:03
Oh maar Saar, je hoeft je niet schuldig te voelen. Jullie hebben de relatie zoals hij nu is samen opgebouwd tot wat hij is, daar zijn ze al die jaren bij geweest. Kan me voorstellen dat je er helemaal niet op zit te wachten nu en ze zullen zich er gewoon bij neer moeten leggen.
Zo bedoelde ik het ook niet hoor dat ik me kan voorstellen dat ze iets doen...ik bedoelde meer dat het in ieder geval aangeeft dat ze wel op hun manier met je bezig zijn. Dat is alleen niet waar jij nu behoefte aan hebt.
Zo bedoelde ik het ook niet hoor dat ik me kan voorstellen dat ze iets doen...ik bedoelde meer dat het in ieder geval aangeeft dat ze wel op hun manier met je bezig zijn. Dat is alleen niet waar jij nu behoefte aan hebt.
donderdag 29 januari 2009 om 14:31
donderdag 29 januari 2009 om 16:17
quote:Spongebabe schreef op 29 januari 2009 @ 13:04:
-nog een reactie nav. vraag van sterretje-
Ik lees hier ook mee en mijn ervarinen zijn o.a dat ik een aantal malen verkracht ben en ik heb enkele maanden gedwongen in de prostitutie gezeten toen ik nog verslaafd was aan de hard drugs. Dat laatste is dus gebeurt toen ik verslaafd was en dakloos,die man is trouwens wel veroordeelt voor o.a vrouwenhandel ik heb alleen de uitspraak(straf) van de rechter gemist jammer genoeg.Dit wou ik nog even zeggen voor de duidelijkheid.Die PTSS komt mede hierdoor maar ook ivm. het overlijden(wiegedood) van mijn dochter,overlijden van mijn vader toen ik 16 was,en geweldslachtoffer zijn en dat mijn vriend bijna dood was en dus leukemie heeft sinds ruim 1.5 jaar.Pfff dit moest er even uit;hoop niet dat jullie geschrokken zijn al zullen jullie niet zosnel ergens van schrikken denk ik(als ik kijk naar jullie ervaringen...)Ik weet niet of ik het durf hier telaten staan,maar het is toch de waarheid dus het hoort wel bij mij.Ben nml bang erop afgewezen teworden of testuiten op onbegrip van "hoe heb je het zover laten komen"en "je was er toch zelf bij",maar dat probeer ik nu los telaten+ik weet dat jullie niet zo zouden/zullen reageren
Maar gelukkig gaat het best goed met me en ga ik naar PsyQ voor die PTSS en verdere behandeling,want dat heb ik toch echt wel nodig ben ik nu achter.
Groetjes Spongebabe
Wat ontzettend heftig sponge!! Vind het verschrikkelijk om te lezen dat je dit mee hebt moeten maken...
Dapper van je, dat je dit zo opschrijft.
-nog een reactie nav. vraag van sterretje-
Ik lees hier ook mee en mijn ervarinen zijn o.a dat ik een aantal malen verkracht ben en ik heb enkele maanden gedwongen in de prostitutie gezeten toen ik nog verslaafd was aan de hard drugs. Dat laatste is dus gebeurt toen ik verslaafd was en dakloos,die man is trouwens wel veroordeelt voor o.a vrouwenhandel ik heb alleen de uitspraak(straf) van de rechter gemist jammer genoeg.Dit wou ik nog even zeggen voor de duidelijkheid.Die PTSS komt mede hierdoor maar ook ivm. het overlijden(wiegedood) van mijn dochter,overlijden van mijn vader toen ik 16 was,en geweldslachtoffer zijn en dat mijn vriend bijna dood was en dus leukemie heeft sinds ruim 1.5 jaar.Pfff dit moest er even uit;hoop niet dat jullie geschrokken zijn al zullen jullie niet zosnel ergens van schrikken denk ik(als ik kijk naar jullie ervaringen...)Ik weet niet of ik het durf hier telaten staan,maar het is toch de waarheid dus het hoort wel bij mij.Ben nml bang erop afgewezen teworden of testuiten op onbegrip van "hoe heb je het zover laten komen"en "je was er toch zelf bij",maar dat probeer ik nu los telaten+ik weet dat jullie niet zo zouden/zullen reageren
Maar gelukkig gaat het best goed met me en ga ik naar PsyQ voor die PTSS en verdere behandeling,want dat heb ik toch echt wel nodig ben ik nu achter.
Groetjes Spongebabe
Wat ontzettend heftig sponge!! Vind het verschrikkelijk om te lezen dat je dit mee hebt moeten maken...
Dapper van je, dat je dit zo opschrijft.
donderdag 29 januari 2009 om 17:27
Spongebabe, het is de waarheid en het hoort bij jou.
Weet je dat je mij met die woorden ook erg helpt?
Het is zoals het is. Dat wil ik zelf niet meer ontkennen of afzwakken, en het zij maar zo dan, als mensen ervan schrikken.
Alleen zeg ik dit nu wel, maar voel ik het niet.
Daarom vind ik het echt kracht, dat je dit zo zegt.
(Ik had zelf mijn post weer aangepast op de vorige pagina, uit angst.)
Weet je dat je mij met die woorden ook erg helpt?
Het is zoals het is. Dat wil ik zelf niet meer ontkennen of afzwakken, en het zij maar zo dan, als mensen ervan schrikken.
Alleen zeg ik dit nu wel, maar voel ik het niet.
Daarom vind ik het echt kracht, dat je dit zo zegt.
(Ik had zelf mijn post weer aangepast op de vorige pagina, uit angst.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 29 januari 2009 om 17:46
He Philomein, wat klinkt dat goed allemaal. Wat fijn dat je die kracht begint te voelen en plannen aan het maken bent. Wat zou het dan zijn; dat voor jezelf beginnen, kun of wil je daar al iets over zeggen?
En wat goed trouwens, wat je tegen Saar zei, over dat niet schuldig hoeven voelen. Dat relaties zo lopen, is inderdaad iets van allebei, en is inderdaad in jaren zo opgebouwd.
Ook hier heb ik weer iets aan..
En wat goed trouwens, wat je tegen Saar zei, over dat niet schuldig hoeven voelen. Dat relaties zo lopen, is inderdaad iets van allebei, en is inderdaad in jaren zo opgebouwd.
Ook hier heb ik weer iets aan..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 29 januari 2009 om 18:36
Ik lees even bij tijdens het koken.
Toevallig Saar, mijn moeder kwam ook net vorige week met de vraag of 'we mee gingen op vakantie'. En terwijl mijn lijf verstijft en ik ergens wel heel hard neeee gil, voel ik me het meest 'gedwongen' om te doen wat 'hoort' en 'goed' is. Dus meegaan. Ook ergens vanuit de blijheid dat ze me wel graag meehebben denk ik.
Vind het zo knap dat jij meteen aangegeven hebt dat je het niet zag zitten. Nee zeggen is zo lastig! Zeker tegen je moeder op een of andere manier.
Maarrrrrr je geeft me wel de inspiratie om jou dappere voorbeeld te gaan volgen.
Al tikkend besluit ik net dat ik niet meewil. En dat moet maar gezegd gaan worden. Dus tnx!
Samen schuldig voelen?
Toevallig Saar, mijn moeder kwam ook net vorige week met de vraag of 'we mee gingen op vakantie'. En terwijl mijn lijf verstijft en ik ergens wel heel hard neeee gil, voel ik me het meest 'gedwongen' om te doen wat 'hoort' en 'goed' is. Dus meegaan. Ook ergens vanuit de blijheid dat ze me wel graag meehebben denk ik.
Vind het zo knap dat jij meteen aangegeven hebt dat je het niet zag zitten. Nee zeggen is zo lastig! Zeker tegen je moeder op een of andere manier.
Maarrrrrr je geeft me wel de inspiratie om jou dappere voorbeeld te gaan volgen.
Al tikkend besluit ik net dat ik niet meewil. En dat moet maar gezegd gaan worden. Dus tnx!
Samen schuldig voelen?
donderdag 29 januari 2009 om 18:46
Kijk, dat schept dan al meteen een band Wurmpje, samen schuldig voelen
Die vakantie daar voel ik me trouwens niet zo schuldig over. Ben jaren geleden eens met ze op vakantie geweest. Mijn relatie ging toen net voor de vakantie uit en zij boden aan met ze mee te gaan. Vrienden hadden allemaal al een vakantie geboekt, dus opties waren of mee of niet op vakantie. Nou, daar heb ik wel van geleerd, dan maar niet op vakantie
Die vakantie daar voel ik me trouwens niet zo schuldig over. Ben jaren geleden eens met ze op vakantie geweest. Mijn relatie ging toen net voor de vakantie uit en zij boden aan met ze mee te gaan. Vrienden hadden allemaal al een vakantie geboekt, dus opties waren of mee of niet op vakantie. Nou, daar heb ik wel van geleerd, dan maar niet op vakantie
