
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
donderdag 29 januari 2009 om 00:26
Nee dat kan ik niet maken vind ik.
De afspraak is dat we het samen gaan doen , ze heeft al een heel schema!
Mijn moeder is een beetje dangmatig maar als zij komt is het om door een ringetje te halen en dat is wel fijn.
Ik heb de piep al gevonden!
We hebben nieuwe kasten en daar zit een greeploos openingsysteem op en dat zit te piepen.
Ik heb de deur maar open gedaan nu.
Ja hanke, we hebben nu wel een bepaalde verwachting van je.
De afspraak is dat we het samen gaan doen , ze heeft al een heel schema!
Mijn moeder is een beetje dangmatig maar als zij komt is het om door een ringetje te halen en dat is wel fijn.
Ik heb de piep al gevonden!
We hebben nieuwe kasten en daar zit een greeploos openingsysteem op en dat zit te piepen.
Ik heb de deur maar open gedaan nu.
Ja hanke, we hebben nu wel een bepaalde verwachting van je.
donderdag 29 januari 2009 om 00:27
Ik ben ook niet van de carnaval, maar dat zou wel een goede gelegenheid zijn.
Dus moeten we maar samen carnaval gaan vieren als je dan zo'n pakje aantrekt
Ik ben ook zo'n schijtluis hoor Hanke!
Heb dan wel 'striptease' op tafel gedaan in de apres ski hut, maar had tig laagjes aan. Dus eindigde gewoon in skibroek en t-shirt
Dus moeten we maar samen carnaval gaan vieren als je dan zo'n pakje aantrekt
Ik ben ook zo'n schijtluis hoor Hanke!
Heb dan wel 'striptease' op tafel gedaan in de apres ski hut, maar had tig laagjes aan. Dus eindigde gewoon in skibroek en t-shirt
donderdag 29 januari 2009 om 00:30
Ja ik vind het wel fijn dat ze komt helpen.Is vertrouwd en ze weet van aanpakken en net zo kieskeurig als ik.
Nadeel is alleen dat ze een beetje druk is en ze verplaats mijn spullen altijd (grrr!!!).
Maar we gaan het een periode proberen en hebben afgesproken als een van ons het niet fijn vind dat we daar eerlijk in zijn.
Ze is een lieverd hoor maar af en toe word je gek van haar.
Maar dat doen moeders bij dochters toch?
Nadeel is alleen dat ze een beetje druk is en ze verplaats mijn spullen altijd (grrr!!!).
Maar we gaan het een periode proberen en hebben afgesproken als een van ons het niet fijn vind dat we daar eerlijk in zijn.
Ze is een lieverd hoor maar af en toe word je gek van haar.
Maar dat doen moeders bij dochters toch?
donderdag 29 januari 2009 om 00:32
Als jullie nu even wat rook naar het beeldscherm blazen om mij welterusten te wensen, dan taai ik braafjes af naar mijn bedje. Morgen is het weer vroeg dag namelijk...
Ik wil niet naar bed! Maar heb ondertussen wel van die dikke ogen en hang een beetje op mijn bureau. Maw, ik stel me aan en ga gewoon gedisciplineerd naar bed.
(Zo klink ik net als dat meisje in de reclamespot waarin pleegouders gezocht worden).
Ik wil niet naar bed! Maar heb ondertussen wel van die dikke ogen en hang een beetje op mijn bureau. Maw, ik stel me aan en ga gewoon gedisciplineerd naar bed.
(Zo klink ik net als dat meisje in de reclamespot waarin pleegouders gezocht worden).
donderdag 29 januari 2009 om 00:42
Uche, uche, ja hoor Saar. Die is te leren. Denk ik. Met aversietherapie.
Zo hoorde ik ooit een opvoedkundige truc van iemand die het zat was dat haar kinderen zo zeurden als ze naar bed moesten. Op een avond verbood zij en haar man de kids om te gaan slapen. Zij gingen wel naar bed, demonstratief het licht uit ed.
Na een uur of anderhalf vonden de kinderen het helemaal niet meer leuk en vroegen of ze ajb naar bed mochten. Die ouders hebben nooit meer gezeur hierover gehoord.
Misschien ook wat voor jou, een slaapverbod
Nou ben ik echt weg hoor!
Zo hoorde ik ooit een opvoedkundige truc van iemand die het zat was dat haar kinderen zo zeurden als ze naar bed moesten. Op een avond verbood zij en haar man de kids om te gaan slapen. Zij gingen wel naar bed, demonstratief het licht uit ed.
Na een uur of anderhalf vonden de kinderen het helemaal niet meer leuk en vroegen of ze ajb naar bed mochten. Die ouders hebben nooit meer gezeur hierover gehoord.
Misschien ook wat voor jou, een slaapverbod
Nou ben ik echt weg hoor!