Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
dinsdag 3 februari 2009 om 21:53
Hier een berichtje van een boze Appel.
Laptop is gecrached. (misschien wel teveel op het forum rondgehangen.. )
Vriend heeft m nu opnieuw geinstalleerd. Allemaal goed gegaan, maar krijg nu geen verbinding met internet. En vriend is er niet.
Zit nu illegaal op verbinding van buren denk ik.
Maar zonder virusscanner.
Dus als vriend weer thuis is hoop ik dat hij het voor elkaar krijgt.
Dus tot over een uurtje ofzo denk ik... of ja, hoop ik...
Ben bijgelezen, maar reageer straks.
Iry, wil je me eraan herinneren dat ik wil reageren op je post van 17.00?
Laptop is gecrached. (misschien wel teveel op het forum rondgehangen.. )
Vriend heeft m nu opnieuw geinstalleerd. Allemaal goed gegaan, maar krijg nu geen verbinding met internet. En vriend is er niet.
Zit nu illegaal op verbinding van buren denk ik.
Maar zonder virusscanner.
Dus als vriend weer thuis is hoop ik dat hij het voor elkaar krijgt.
Dus tot over een uurtje ofzo denk ik... of ja, hoop ik...
Ben bijgelezen, maar reageer straks.
Iry, wil je me eraan herinneren dat ik wil reageren op je post van 17.00?
dinsdag 3 februari 2009 om 22:16
Ik ben weer terug van zingen, het was gezellig en voor de verandering had ik mijn partij enigszins in mijn hoofd.
We eindigden met Don't worry, Be Happy...
Afwas is weggewerkt, vuilnisbak gepoetst ivm kwalijke geuren, 2 wassen gedraaid, 1 was opgehangen, gekookt, huis is gestofd en zuigen moet nog. Arbeid Adelt, dank voor de schop.
De arbeidsvitaminen varieerden van When I am Laid in Earth van Purcell tot bigbandnummers en Taizéliedjes. Bach kwam ook nog langs met het Erbarme Dich. Ik heb mijn ei niet gelegd maar gezongen.
En als klap op de vuurpijl kreeg ik een blaadje binnen van 1 van mijn favo sauna's. Waarin kortingsbonnen zitten voor entree. Voor de helft van de prijs, ook als je alleen komt. Jiiihaaa!
We eindigden met Don't worry, Be Happy...
Afwas is weggewerkt, vuilnisbak gepoetst ivm kwalijke geuren, 2 wassen gedraaid, 1 was opgehangen, gekookt, huis is gestofd en zuigen moet nog. Arbeid Adelt, dank voor de schop.
De arbeidsvitaminen varieerden van When I am Laid in Earth van Purcell tot bigbandnummers en Taizéliedjes. Bach kwam ook nog langs met het Erbarme Dich. Ik heb mijn ei niet gelegd maar gezongen.
En als klap op de vuurpijl kreeg ik een blaadje binnen van 1 van mijn favo sauna's. Waarin kortingsbonnen zitten voor entree. Voor de helft van de prijs, ook als je alleen komt. Jiiihaaa!
dinsdag 3 februari 2009 om 22:18
woensdag 4 februari 2009 om 00:17
quote:hanke321 schreef op 03 februari 2009 @ 22:18:
Als ik boos word ga ik aan het elastiek van mijn onderbroek trekken. Ik ben weer aan een nieuwe voorraad toe
O dankjewel Hanke. Je hebt me laten schateren!
Ik kende het veel genoemde elastiekje-om-je-pols wel, maar deze is nieuw voor me. Ik ga m niet uitproberen, maar heb wel lol van het beeld van jou trekkend aan je onderbroek .
Als ik boos word ga ik aan het elastiek van mijn onderbroek trekken. Ik ben weer aan een nieuwe voorraad toe
O dankjewel Hanke. Je hebt me laten schateren!
Ik kende het veel genoemde elastiekje-om-je-pols wel, maar deze is nieuw voor me. Ik ga m niet uitproberen, maar heb wel lol van het beeld van jou trekkend aan je onderbroek .
woensdag 4 februari 2009 om 00:30
quote:saartje1980 schreef op 03 februari 2009 @ 21:18:
[...]
Ik ben ook de laatste die zal zeggen dat het makkelijk is er aan toe te geven.
Maar het weglopen voor die gevoelens is mij opgebroken en ik lijk het nu wel toe te moeten laten, alsof ik geen andere keus meer heb.
En dat overspoelt me soms, weet dan niet wat ik ermee aan moet.
Maar tegelijk zie ik ook dat het me wat oplevert.
Ik wèèt dat er nog nooit iemand overleden is aan een potje janken. En dat die tranen heus wel eens ophouden uiteindelijk. En ik tot die tijd vast niet uitgedroogd raak.
Maar ik kan er gewoon niet tegen.
Ervaring leert ook dat ik uiteindelijk errug impulsieve stomme dingen ga doen dan. En dat moeten we niet hebben.
Vind het zo knap dat jou dat lukt, verdragen. Die bijzondere of fijne dingen, die kunnen soms wel binnenkomen bij me. Nog steeds gefilterd, dat wel.
T is iets waar ik in therapie heel erg mee bezig ben. Herkennen van gevoelens, erkennen, benoemen.
Is niet zo mijn ding. Ik weet dat het 'beter' is.
Dat ik het ook nodig heb om ooit als een gezond mens te kunnen functioneren, want dit breekt op. En dat wil ik ook. Zo graag!
Dus morgen weer een nieuwe dag, en hard aan de slag.
Voor vandaag maar aan de pammetjes gegaan, die brengen pietsie meer rust in mn hoofd.
Hebben jullie dat ook? Dat je op je mindere momenten zo grrruwelijk wanhopig kan worden van de uitzichtloosheid die je ervaart?
Gelukkig weet ik dat mijn rotperiodes meestal niet heel lang duren. Da's toch een fijn idee.
Dus kwestie van lange adem, impulsen binnenboord houden, en wachten op a brand new day. En dat gaat sneller als ik slaap, dus ladies, goodnight.
Tot morgen, als het zonnetje weer schijnt
[...]
Ik ben ook de laatste die zal zeggen dat het makkelijk is er aan toe te geven.
Maar het weglopen voor die gevoelens is mij opgebroken en ik lijk het nu wel toe te moeten laten, alsof ik geen andere keus meer heb.
En dat overspoelt me soms, weet dan niet wat ik ermee aan moet.
Maar tegelijk zie ik ook dat het me wat oplevert.
Ik wèèt dat er nog nooit iemand overleden is aan een potje janken. En dat die tranen heus wel eens ophouden uiteindelijk. En ik tot die tijd vast niet uitgedroogd raak.
Maar ik kan er gewoon niet tegen.
Ervaring leert ook dat ik uiteindelijk errug impulsieve stomme dingen ga doen dan. En dat moeten we niet hebben.
Vind het zo knap dat jou dat lukt, verdragen. Die bijzondere of fijne dingen, die kunnen soms wel binnenkomen bij me. Nog steeds gefilterd, dat wel.
T is iets waar ik in therapie heel erg mee bezig ben. Herkennen van gevoelens, erkennen, benoemen.
Is niet zo mijn ding. Ik weet dat het 'beter' is.
Dat ik het ook nodig heb om ooit als een gezond mens te kunnen functioneren, want dit breekt op. En dat wil ik ook. Zo graag!
Dus morgen weer een nieuwe dag, en hard aan de slag.
Voor vandaag maar aan de pammetjes gegaan, die brengen pietsie meer rust in mn hoofd.
Hebben jullie dat ook? Dat je op je mindere momenten zo grrruwelijk wanhopig kan worden van de uitzichtloosheid die je ervaart?
Gelukkig weet ik dat mijn rotperiodes meestal niet heel lang duren. Da's toch een fijn idee.
Dus kwestie van lange adem, impulsen binnenboord houden, en wachten op a brand new day. En dat gaat sneller als ik slaap, dus ladies, goodnight.
Tot morgen, als het zonnetje weer schijnt
woensdag 4 februari 2009 om 00:59
woensdag 4 februari 2009 om 01:04
De beltip is inderdaad een hele goede.
Ik zit nu weer te twijfelen.
Het is wel een hoop geregel voor mij,alleen omdat ik wel meewil
Moet nog oppas voor frummel regelen.
Eigenlijk allemaal maar lastig,misschien is het beter om het niet te doen.
Ik wil graag meer reageren op jullie.Ik lees alles en leef met jullie mee.
Ik vind het zo lastig om later op eerdere posts te reageren.
Zeker als er weer veel is bijgeschreven.
Ik ben gewoon beter in direct te kunnen reageren,maarja dan moet ik de hele dag op het forum paraat staan.
Vinden ze vast niet leuk hier .
Ik voel mij best rot op het moment...of verdrietig.
Om van alles.
Mijn gewicht,mijn vermoeidheid,mijn zwakte waardoor ik alles zo slecht doe voor mijzelf.
Rot om wat vriend een aantal maanden terug vertelde en zijn daaropvolgende plan om de hele relatie te verbreken.
Het spookt steeds meer door mijn hoofd.
Volgens mij ben ik weer boos,maar dat wil ik niet.
Ik zit nu weer te twijfelen.
Het is wel een hoop geregel voor mij,alleen omdat ik wel meewil
Moet nog oppas voor frummel regelen.
Eigenlijk allemaal maar lastig,misschien is het beter om het niet te doen.
Ik wil graag meer reageren op jullie.Ik lees alles en leef met jullie mee.
Ik vind het zo lastig om later op eerdere posts te reageren.
Zeker als er weer veel is bijgeschreven.
Ik ben gewoon beter in direct te kunnen reageren,maarja dan moet ik de hele dag op het forum paraat staan.
Vinden ze vast niet leuk hier .
Ik voel mij best rot op het moment...of verdrietig.
Om van alles.
Mijn gewicht,mijn vermoeidheid,mijn zwakte waardoor ik alles zo slecht doe voor mijzelf.
Rot om wat vriend een aantal maanden terug vertelde en zijn daaropvolgende plan om de hele relatie te verbreken.
Het spookt steeds meer door mijn hoofd.
Volgens mij ben ik weer boos,maar dat wil ik niet.
woensdag 4 februari 2009 om 01:12
woensdag 4 februari 2009 om 01:16
woensdag 4 februari 2009 om 01:18
Hey nachtvlinders!
Ier ik ben het eens met hanke...als je moe bent wordt alles uitvergroot.
Wellicht zie je het morgen weer een beetje zonniger in?
Voor mezelf helpt dat wel om zo te denken: morgen is er weer een hele dag om me zorgen te maken....en meestal valt het dan wel weer wat mee.
O, hanke lekker naar de sauna! Heerlijk vind ik dat!
Ier ik ben het eens met hanke...als je moe bent wordt alles uitvergroot.
Wellicht zie je het morgen weer een beetje zonniger in?
Voor mezelf helpt dat wel om zo te denken: morgen is er weer een hele dag om me zorgen te maken....en meestal valt het dan wel weer wat mee.
O, hanke lekker naar de sauna! Heerlijk vind ik dat!
anoniem_51715 wijzigde dit bericht op 04-02-2009 01:21
Reden: nachttaal ;)
Reden: nachttaal ;)
% gewijzigd
woensdag 4 februari 2009 om 01:18
Klopt ook Hanke,
Van vermoeidheid wordt je ook niet vrolijk en komt alles ook twee keer zo hard aan.
De tranen zitten mij ook hoog.
Eigenlijk valt dat afkicken mij vies tegen.
Mijn medicatie is niet afdoende waardoor ik merk dat ik weer last krijg van psychotische verschijnselen.
En ik meer mijn best moet doen om normaal te doen.
Maar dat wil ik niet,ik wil gewoon stoppen met vreten en slapen de komende tijd.
Alleen het lukt mij niet,hoe meer ik mijzelf wil dwingen daartoe,hoe spastischer ik ga doen.
Van vermoeidheid wordt je ook niet vrolijk en komt alles ook twee keer zo hard aan.
De tranen zitten mij ook hoog.
Eigenlijk valt dat afkicken mij vies tegen.
Mijn medicatie is niet afdoende waardoor ik merk dat ik weer last krijg van psychotische verschijnselen.
En ik meer mijn best moet doen om normaal te doen.
Maar dat wil ik niet,ik wil gewoon stoppen met vreten en slapen de komende tijd.
Alleen het lukt mij niet,hoe meer ik mijzelf wil dwingen daartoe,hoe spastischer ik ga doen.
woensdag 4 februari 2009 om 01:22
woensdag 4 februari 2009 om 01:25
En van die randpsychotische intrusies word je alleen maar moeier.
Jezelf stom vinden heeft niet veel nut. En ik lees dat het afkicken je niet meevalt. Dát je stopt met je nachtmedicatie kan ik snappen, maar dat je het cold turkey zonder overleg met een arts doet, dat vind ik niet heel slim. Misschien toch die psych van jou confronteren met je grieven en kijken hoe die beste arts dan reageert?
Hoi Claire, hoestmetjou? Leuk je te zien! Misschien moeten we eens samen naar de sauna gaan. Weet niet in welke regio je woont...
Jezelf stom vinden heeft niet veel nut. En ik lees dat het afkicken je niet meevalt. Dát je stopt met je nachtmedicatie kan ik snappen, maar dat je het cold turkey zonder overleg met een arts doet, dat vind ik niet heel slim. Misschien toch die psych van jou confronteren met je grieven en kijken hoe die beste arts dan reageert?
Hoi Claire, hoestmetjou? Leuk je te zien! Misschien moeten we eens samen naar de sauna gaan. Weet niet in welke regio je woont...
woensdag 4 februari 2009 om 01:28
Ja gaat eigenlijk heel goed de therapie! Maar het is absoluut vermoeiend. Vandaar dat ik nu af en toe even aan kom waaien hier...moet nog even mijn balans daarin vinden. Soms is het me gewoon even te veel. Of ik lees dingen die me triggeren, terwijl ik die gevoelens dan net heb afgesloten op therapie...moet daar wel even op letten tegenwoordig.
Maar het gaat erg goed, ben blij dat ik de stap opnieuw heb genomen. Vriendinnen merken nu al verschil bij me en ik helemaal
Ik leef wel met jullie mee hoor, ik lees het allemaal maar als ik wél reageer dan leef ik me zo enorm in...dat is nu niet altijd goed voor mezelf.
Grenzen ontdekken....en aangeven...bewaken daar ben ik erg mee bezig.
Maar het gaat erg goed, ben blij dat ik de stap opnieuw heb genomen. Vriendinnen merken nu al verschil bij me en ik helemaal
Ik leef wel met jullie mee hoor, ik lees het allemaal maar als ik wél reageer dan leef ik me zo enorm in...dat is nu niet altijd goed voor mezelf.
Grenzen ontdekken....en aangeven...bewaken daar ben ik erg mee bezig.
