Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
woensdag 18 februari 2009 om 00:46
quote:iry schreef op 18 februari 2009 @ 00:44:
[...]
Vaak wel
Poe hee.
Vreselijk om dat toe te geven.
Dat is ook niet iets wat ik wil.
Dat wil mijn eetstoornis.Zo krachtig is dat.
En dat is echt een kutgegeven.
Want liever wil ik samen met hem naar bed,echt niets anders.
Maar wat ik wil,wint het nooit van de eetstoornis.
Bah...wat naar om dat te zeggen.
Naar maar wel heel knap van je. Dat je jezelf zo serieus neemt en gewoon het probleem hardop durft te zeggen.
Zou je nog wel wat willen vragen maar heb vanaaf genoeg op je afgevuurd. Ander keertje okee?
[...]
Vaak wel
Poe hee.
Vreselijk om dat toe te geven.
Dat is ook niet iets wat ik wil.
Dat wil mijn eetstoornis.Zo krachtig is dat.
En dat is echt een kutgegeven.
Want liever wil ik samen met hem naar bed,echt niets anders.
Maar wat ik wil,wint het nooit van de eetstoornis.
Bah...wat naar om dat te zeggen.
Naar maar wel heel knap van je. Dat je jezelf zo serieus neemt en gewoon het probleem hardop durft te zeggen.
Zou je nog wel wat willen vragen maar heb vanaaf genoeg op je afgevuurd. Ander keertje okee?
woensdag 18 februari 2009 om 00:51
quote:Sterretjee schreef op 17 februari 2009 @ 23:57:
Helemaal duidelijk Iry en heel begrijpelijk.
Ik ben nog aan het onderzoeken waar die van mij liggen, m'n grenzen zeg maar. Hoe kom je daar het snelst achter? Want nu voel ik me de meeste tijd gewoon ronduit rot! Wat ik ook doe op een dag. Hoe klein ik mijn wereldje ook maak.
Vind je dat ik teveel vragen stel? Want dan moet je het zeggen hoor! Vraag altijd heel veel namelijk en dan moet je me gewoon ff dimmen dan gaat t wel weer.
De grenzen weet ik ook nog niet zo goed.
Ik voel dat eigenlijk pas als het te laat is.
En dan weet ik ook te benoemen waardoor het komt.
Maar vaak loop ik mijzelf nog voorbij en dan slaat het in als een bom.
Zodat ik soms midden in een winkel mijn kar moet laten staan.
Of bv samen met mijn moeder of dochter of vriendin aan het shoppen ben en ineens de winkel uit moet om naar huis te gaan.
Soms explodeer ik thuis ineens door een druppel.
Ik barst in janken uit.Krijg een paniek aanval,ga ruzie maken,ga gooien.....van het ene op het andere moment.
Wat er aan voor af is gegaan is meestal het eerst genoemde.
Te veel van van alles.
Maar waar de grens ligt??? ik voel hem niet.
En het ligt ook iedere keer verschillend.
Het gaat wel steeds beter,vooral omdat ik dus het wereldje klein houd.
Helemaal duidelijk Iry en heel begrijpelijk.
Ik ben nog aan het onderzoeken waar die van mij liggen, m'n grenzen zeg maar. Hoe kom je daar het snelst achter? Want nu voel ik me de meeste tijd gewoon ronduit rot! Wat ik ook doe op een dag. Hoe klein ik mijn wereldje ook maak.
Vind je dat ik teveel vragen stel? Want dan moet je het zeggen hoor! Vraag altijd heel veel namelijk en dan moet je me gewoon ff dimmen dan gaat t wel weer.
De grenzen weet ik ook nog niet zo goed.
Ik voel dat eigenlijk pas als het te laat is.
En dan weet ik ook te benoemen waardoor het komt.
Maar vaak loop ik mijzelf nog voorbij en dan slaat het in als een bom.
Zodat ik soms midden in een winkel mijn kar moet laten staan.
Of bv samen met mijn moeder of dochter of vriendin aan het shoppen ben en ineens de winkel uit moet om naar huis te gaan.
Soms explodeer ik thuis ineens door een druppel.
Ik barst in janken uit.Krijg een paniek aanval,ga ruzie maken,ga gooien.....van het ene op het andere moment.
Wat er aan voor af is gegaan is meestal het eerst genoemde.
Te veel van van alles.
Maar waar de grens ligt??? ik voel hem niet.
En het ligt ook iedere keer verschillend.
Het gaat wel steeds beter,vooral omdat ik dus het wereldje klein houd.
woensdag 18 februari 2009 om 00:54
quote:saartje1980 schreef op 18 februari 2009 @ 00:44:
Vast wel. Maar soms voelt dat gewoon even niet zo Sterretje, of heel vaak voelt dat misschien niet zo.
Ik zeg dit ook maar op een goede dag. Vorige week was het niet in me opgekomen. Dus voel je niet 'verplicht' mee te gaan in mijn positieve bui van vandaag.
Je mag je rot voelen en dat mag je ook zeker uiten hier.
Dankje. Precies even wat ik nodig heb.
Dan wil ik nu nog even wat uitspreken en daarna ga ik veilig onder mn deken in bed liggen.
Ik ben zo bang..dat het nooit meer goed met me komt. Dat er iets ontzettend mis met me is. Mijn faalangst nekt me, mijn depressie, het 'me altijd minder voelen dan andere mensen' nekt me. Ik ben zo'n piekermens, twijfelaar en kan dingen niet loslaten.
En dan mijn verleden.. die walgelijke dingen. Kan er niet over praten.. Ik blokkeer het ter zelfbescherming weer nu.
Ben zo verdrietig, zo alleen in mijn gevoel. Zit heel heel hard te snikken nu. Met van die lange uithalen. Eigenlijk heel lelijk.
Ow wat voel ik me alleen nu en wat heb ik nu mijn lieve vriendje nodig..
Lieverds, maak het niet te laat okee.
Ik kom morgen weer even posten.
Slaap lekker voor straks.
Vast wel. Maar soms voelt dat gewoon even niet zo Sterretje, of heel vaak voelt dat misschien niet zo.
Ik zeg dit ook maar op een goede dag. Vorige week was het niet in me opgekomen. Dus voel je niet 'verplicht' mee te gaan in mijn positieve bui van vandaag.
Je mag je rot voelen en dat mag je ook zeker uiten hier.
Dankje. Precies even wat ik nodig heb.
Dan wil ik nu nog even wat uitspreken en daarna ga ik veilig onder mn deken in bed liggen.
Ik ben zo bang..dat het nooit meer goed met me komt. Dat er iets ontzettend mis met me is. Mijn faalangst nekt me, mijn depressie, het 'me altijd minder voelen dan andere mensen' nekt me. Ik ben zo'n piekermens, twijfelaar en kan dingen niet loslaten.
En dan mijn verleden.. die walgelijke dingen. Kan er niet over praten.. Ik blokkeer het ter zelfbescherming weer nu.
Ben zo verdrietig, zo alleen in mijn gevoel. Zit heel heel hard te snikken nu. Met van die lange uithalen. Eigenlijk heel lelijk.
Ow wat voel ik me alleen nu en wat heb ik nu mijn lieve vriendje nodig..
Lieverds, maak het niet te laat okee.
Ik kom morgen weer even posten.
Slaap lekker voor straks.
woensdag 18 februari 2009 om 01:00
Saar, je hebt een prachtervaring gemaakt.
Iets om trots op te zijn.
Iets om naar terug te kijken en te voelen waartoe je in staat bent.
En toch..nu we het hier hebben over gelukkig zijn en gelukkig met jezelf.
Desondanks alles ben ik wel gelukkig.
Hoewel ik graag een ander leven achter mij had gehad.
Maar ik koester zoveel wat ik nu wel heb.
En dat is echt veel.
Alleen zou het destructieve beest nog uit mij moeten.
Veel heb ik al geaccepteerd.
Geen groot leven voor mij weggelegd bijv.
En ik heb spijt dat ik altijd mijzlef op de laatste plaats heb gezet(en nog doe)
Zoveel kansen aan mij voorbij laten gaan.
Nooit eens mijn poot stijf gehouden.
1 keer heb ik voor mijzelf gekozen.Dat was het beindigen van mijn huwelijk.
Vreselijke beslissing en ik ben daar niet bepaald trots op.
Dat kan ook niet...want deze keuze heeft ook nare gevolgen voor mijn kids gehad (en soms nog).
Maar toen kon ik niet meer verder.
En nu.....ik grijp nog steeds geen kansen.
Iets om trots op te zijn.
Iets om naar terug te kijken en te voelen waartoe je in staat bent.
En toch..nu we het hier hebben over gelukkig zijn en gelukkig met jezelf.
Desondanks alles ben ik wel gelukkig.
Hoewel ik graag een ander leven achter mij had gehad.
Maar ik koester zoveel wat ik nu wel heb.
En dat is echt veel.
Alleen zou het destructieve beest nog uit mij moeten.
Veel heb ik al geaccepteerd.
Geen groot leven voor mij weggelegd bijv.
En ik heb spijt dat ik altijd mijzlef op de laatste plaats heb gezet(en nog doe)
Zoveel kansen aan mij voorbij laten gaan.
Nooit eens mijn poot stijf gehouden.
1 keer heb ik voor mijzelf gekozen.Dat was het beindigen van mijn huwelijk.
Vreselijke beslissing en ik ben daar niet bepaald trots op.
Dat kan ook niet...want deze keuze heeft ook nare gevolgen voor mijn kids gehad (en soms nog).
Maar toen kon ik niet meer verder.
En nu.....ik grijp nog steeds geen kansen.
woensdag 18 februari 2009 om 01:05
Lieve sterretje,
Het is oke om je rot te voelen.
En ook om het hardop te zeggen.
Daarmee zeg je dat je er bent....
Ik heb het ook lang gedacht dat het nooit goed komt met mij.
En eigenlijk denk ik dat nog steeds.
Maar het hangt niet meer als een steen om mijn nek.
Dit ben ik en dit zit allemaal in mij.
Zwaar klote op zijn tijd....maar ik vertik het om eronder te blijven lijden.
Ik moet gaan kijken wat er allemaal wel is,wat ik wel kan.
En ik geniet van de mensen om mij heen,de liefde die ik ruim om mij heen heb.
Ik hoop dat jij ook ooit de last accepteert,maar de kilo's ervan naast je neerlegt en niet altijd meesleept.
Ik hoop dat je nacht niet teveel spookt voor je.
Het is oke om je rot te voelen.
En ook om het hardop te zeggen.
Daarmee zeg je dat je er bent....
Ik heb het ook lang gedacht dat het nooit goed komt met mij.
En eigenlijk denk ik dat nog steeds.
Maar het hangt niet meer als een steen om mijn nek.
Dit ben ik en dit zit allemaal in mij.
Zwaar klote op zijn tijd....maar ik vertik het om eronder te blijven lijden.
Ik moet gaan kijken wat er allemaal wel is,wat ik wel kan.
En ik geniet van de mensen om mij heen,de liefde die ik ruim om mij heen heb.
Ik hoop dat jij ook ooit de last accepteert,maar de kilo's ervan naast je neerlegt en niet altijd meesleept.
Ik hoop dat je nacht niet teveel spookt voor je.
woensdag 18 februari 2009 om 01:07
Mooi om te lezen dat je ondanks alles wel gelukkig bent Iry.
Al lijk je het daarna eigenlijk weer wat tegen te spreken.
Is het wel zo dat je geen kansen grijpt? Of zie je dat misschien wat te groot voor je.
Als ik zo naar je kijk, even van heel korte tijd, dan heb je de kans gegrepen om te stoppen met medicatie waar jij je niet goed bij voelde. Je grijpt de kans om samen met je vriend naar Praag te gaan. Je grijpt de kans om een therapie te vinden die je hopelijk vooruit kan helpen.
Al lijk je het daarna eigenlijk weer wat tegen te spreken.
Is het wel zo dat je geen kansen grijpt? Of zie je dat misschien wat te groot voor je.
Als ik zo naar je kijk, even van heel korte tijd, dan heb je de kans gegrepen om te stoppen met medicatie waar jij je niet goed bij voelde. Je grijpt de kans om samen met je vriend naar Praag te gaan. Je grijpt de kans om een therapie te vinden die je hopelijk vooruit kan helpen.
woensdag 18 februari 2009 om 01:11
Vanavond weer zo'n confronterend moment trouwens die ik zo leker weg lach.
Ging over mijn zoon en zijn adviesgesprek op school.
Over opleidingen dus.
De leraar wil hem toch sturen richting het gymnasium terwijl hij dat zelf niet zo wil.
Mijn ex was hier en vriend en hij vertelde dat opleiding ook niet alles is en dat het op latere leeftijd ook nog altijd kan,bovendien zijn zij beide het voorbeeld dat wilskracht ook ver schopt.
Mijn ex zei dan ook,ik heb gewoon geluk gehad, en vriend zei dat ook over zichzelf.
Waarop ik heel jolig zei...tsja en ik heb dus vooral pech gehad.
Daar werd dan weer om gelachen.
En dat doe ik dus zelf...gewoon alles vooral heel grappig maken.
Maar eigenlijk voel ik mij dan weer heel klein..met slechts een mavodiploma, niets bereikt,geen baan,geen ambitie.
Ging over mijn zoon en zijn adviesgesprek op school.
Over opleidingen dus.
De leraar wil hem toch sturen richting het gymnasium terwijl hij dat zelf niet zo wil.
Mijn ex was hier en vriend en hij vertelde dat opleiding ook niet alles is en dat het op latere leeftijd ook nog altijd kan,bovendien zijn zij beide het voorbeeld dat wilskracht ook ver schopt.
Mijn ex zei dan ook,ik heb gewoon geluk gehad, en vriend zei dat ook over zichzelf.
Waarop ik heel jolig zei...tsja en ik heb dus vooral pech gehad.
Daar werd dan weer om gelachen.
En dat doe ik dus zelf...gewoon alles vooral heel grappig maken.
Maar eigenlijk voel ik mij dan weer heel klein..met slechts een mavodiploma, niets bereikt,geen baan,geen ambitie.
woensdag 18 februari 2009 om 01:12
Probeer niet te krabben Iry. Wel erg vervelend die jeuk.
Gelukkig zijn...
Als ik het even groot bekijk ben ik niet gelukkig op dit moment.
Maar kijk ik even naar een klein geluksmomentje, dan had ik die vanavond wel met mijn vriendinnen. Die zijn er al 12 jaar.
En ja, zelfs nu ik niet op mijn best ben. Zelfs na al die momenten dat ik ze van me weg heb geduwd, ze zijn er nog steeds. Onze levens zijn erg veranderd, lopen niet meer gelijk. Maar we zijn nog wel in elkaars leven. Daar was ik vanavond echt even gelukkig mee.
Gelukkig zijn...
Als ik het even groot bekijk ben ik niet gelukkig op dit moment.
Maar kijk ik even naar een klein geluksmomentje, dan had ik die vanavond wel met mijn vriendinnen. Die zijn er al 12 jaar.
En ja, zelfs nu ik niet op mijn best ben. Zelfs na al die momenten dat ik ze van me weg heb geduwd, ze zijn er nog steeds. Onze levens zijn erg veranderd, lopen niet meer gelijk. Maar we zijn nog wel in elkaars leven. Daar was ik vanavond echt even gelukkig mee.
woensdag 18 februari 2009 om 01:18
En tevens dacht ik..
Ja stelletje minkukels,jullie hebben onder andere geluk omdat ik het jullie altijd heb laten gaan.
Toen ik wilde studeren was er geen geld,want ex ging studeren.En twee studie's konden we niet bekostigen.
Dus ik liet het maar.
En toen hij klaar was....kwam er nog een studie achteraan.
En vriend maakt een snelle carriere nu en die kans geef ik hem ook.
Ik schik erin dat hij nu dus vaker naar het buitenland gaat.
Ook dat hij straks gaat studeren.
En ik zorg al die jaren vooral voor de kids.
Pff dat geluk van hun heet iry!
Ja stelletje minkukels,jullie hebben onder andere geluk omdat ik het jullie altijd heb laten gaan.
Toen ik wilde studeren was er geen geld,want ex ging studeren.En twee studie's konden we niet bekostigen.
Dus ik liet het maar.
En toen hij klaar was....kwam er nog een studie achteraan.
En vriend maakt een snelle carriere nu en die kans geef ik hem ook.
Ik schik erin dat hij nu dus vaker naar het buitenland gaat.
Ook dat hij straks gaat studeren.
En ik zorg al die jaren vooral voor de kids.
Pff dat geluk van hun heet iry!
woensdag 18 februari 2009 om 01:18
En tevens dacht ik..
Ja stelletje minkukels,jullie hebben onder andere geluk omdat ik het jullie altijd heb laten gaan.
Toen ik wilde studeren was er geen geld,want ex ging studeren.En twee studie's konden we niet bekostigen.
Dus ik liet het maar.
En toen hij klaar was....kwam er nog een studie achteraan.
En vriend maakt een snelle carriere nu en die kans geef ik hem ook.
Ik schik erin dat hij nu dus vaker naar het buitenland gaat.
Ook dat hij straks gaat studeren.
En ik zorg al die jaren vooral voor de kids.
Pff dat geluk van hun heet iry!
Ja stelletje minkukels,jullie hebben onder andere geluk omdat ik het jullie altijd heb laten gaan.
Toen ik wilde studeren was er geen geld,want ex ging studeren.En twee studie's konden we niet bekostigen.
Dus ik liet het maar.
En toen hij klaar was....kwam er nog een studie achteraan.
En vriend maakt een snelle carriere nu en die kans geef ik hem ook.
Ik schik erin dat hij nu dus vaker naar het buitenland gaat.
Ook dat hij straks gaat studeren.
En ik zorg al die jaren vooral voor de kids.
Pff dat geluk van hun heet iry!
woensdag 18 februari 2009 om 01:26
Nou nou,ik klink wel heel verbitterd .
Bovendien geef ik mijzefl wel heel veel credits voor hun prestatie's.
En ze hebben dat natuurlijk vooral aan zichzelf te danken.
Af en toe val ik in zelf medelijden.
Ik leef ook meer op de geluksmomentjes hoor Saar.
En ook vaak genoeg echte momenten.
Dat wisselt met de nare momenten.
Maar over het algemeen maakt alles bij elkaar genoeg geluk voor mij.
Bovendien geef ik mijzefl wel heel veel credits voor hun prestatie's.
En ze hebben dat natuurlijk vooral aan zichzelf te danken.
Af en toe val ik in zelf medelijden.
Ik leef ook meer op de geluksmomentjes hoor Saar.
En ook vaak genoeg echte momenten.
Dat wisselt met de nare momenten.
Maar over het algemeen maakt alles bij elkaar genoeg geluk voor mij.
woensdag 18 februari 2009 om 10:16
Voordat ik ook maar iets ga lezen even klagen hoor. Wat een rotavond, wat een rotnacht. Lag tegen half drie in bed. Ruzie met EM omdat ik in opstand kwam tegen zijn 'afremmen' als ik eens luidruchtig word (kort samengevat), daar zie ik meteen mijn moeder weer met haar angstige benauwende gedoe, bah!
Ook nog eens een film gezien waarin een kind uitriep 'je wilde me toch al niet!' (moest bij tante wonen omdat moeder overleden was), rende de straat over en kwam bijna onder een auto. Riep veel op.. Op een gegeven moment voelde ik me heel draaierig en dat duurde uren en uren, ik durfde niet naar bed te gaan en ik durfde niets tegen EM te zeggen omdat we ruzie hadden. Het was echt afschuwelijk, en ik zie het zwaar in. Hoe moet dit ooit beter gaan? Hoe moet ik me ooit beter voelen en weer aan het werk gaan? Ik weet het niet. Zoals het nu gaat... blegh, ik heb er zo genoeg van.
(En tot nu toe niets uitgepraat ook, hij is naar zijn werk. Ook niet fijn dus.)
Ook nog eens een film gezien waarin een kind uitriep 'je wilde me toch al niet!' (moest bij tante wonen omdat moeder overleden was), rende de straat over en kwam bijna onder een auto. Riep veel op.. Op een gegeven moment voelde ik me heel draaierig en dat duurde uren en uren, ik durfde niet naar bed te gaan en ik durfde niets tegen EM te zeggen omdat we ruzie hadden. Het was echt afschuwelijk, en ik zie het zwaar in. Hoe moet dit ooit beter gaan? Hoe moet ik me ooit beter voelen en weer aan het werk gaan? Ik weet het niet. Zoals het nu gaat... blegh, ik heb er zo genoeg van.
(En tot nu toe niets uitgepraat ook, hij is naar zijn werk. Ook niet fijn dus.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 18 februari 2009 om 10:24
quote:iry schreef op 17 februari 2009 @ 23:41:
Maar bedacht mij ineens iets heel goeds.
Ik ben toch maar mooi van een jarenlange verlaving aan temazepan afgekickt!!!!!
Nou ja,ik heb het nu tegen mijzelf gezegd.
En ik vind het best goed.
Zou je meer moeten doen, goede dingen over jezelf bedenken, Iry. Ik vind het ook een prestatie. Moet wel een beetje glimlachen om je contract (jij roken, vriend afvallen; zou EM ook 's moeten doen, dat laatste dan). En oh ja, ik vind het ook een hele prestatie dat je voor vier kinderen zorgt. Vier! Dat je niet helemaal gek wordt.. Ik vond het met twee al moeilijk
Kortom, van mij krijg je
Maar bedacht mij ineens iets heel goeds.
Ik ben toch maar mooi van een jarenlange verlaving aan temazepan afgekickt!!!!!
Nou ja,ik heb het nu tegen mijzelf gezegd.
En ik vind het best goed.
Zou je meer moeten doen, goede dingen over jezelf bedenken, Iry. Ik vind het ook een prestatie. Moet wel een beetje glimlachen om je contract (jij roken, vriend afvallen; zou EM ook 's moeten doen, dat laatste dan). En oh ja, ik vind het ook een hele prestatie dat je voor vier kinderen zorgt. Vier! Dat je niet helemaal gek wordt.. Ik vond het met twee al moeilijk
Kortom, van mij krijg je
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 18 februari 2009 om 10:27
woensdag 18 februari 2009 om 10:30
quote:philomein schreef op 17 februari 2009 @ 23:58:
Moeders zijn ook volwassen mensen die echt niet dood gaan als je ze de waarheid verteld, al doen ze soms wel net alsof. Gewoon niet waar. Het zijn jij en ik maar dan wat ouder. Niets zieligs aan.Je zei het tegen Saartje, maar ik bedank je ook voor deze woorden. Want ik heb het wel altijd gedacht, eerlijk gezegd. Het is mijn schuld dat ze... zich zo rot voelt, ziek is, dit en dat... altijd maar mijn schuld. En dan ga je haar maar ontzien he. En slik je alles in. Met alle gevolgen van dien tot nu toe.
Fijn om je hier weer te zien, Philomein. Zoals het met jou en je man gaat, gaat het hier ook. Ik zit er bovenop, dat grenzengebeuren, en hoe iets gezegd wordt. Daardoor ook ruzie gisteravond. Ik kan niets laten liggen. Gewoon ontspannen bij elkaar... hoezo? Niet te vinden hier in huize Elmer.
Moeders zijn ook volwassen mensen die echt niet dood gaan als je ze de waarheid verteld, al doen ze soms wel net alsof. Gewoon niet waar. Het zijn jij en ik maar dan wat ouder. Niets zieligs aan.Je zei het tegen Saartje, maar ik bedank je ook voor deze woorden. Want ik heb het wel altijd gedacht, eerlijk gezegd. Het is mijn schuld dat ze... zich zo rot voelt, ziek is, dit en dat... altijd maar mijn schuld. En dan ga je haar maar ontzien he. En slik je alles in. Met alle gevolgen van dien tot nu toe.
Fijn om je hier weer te zien, Philomein. Zoals het met jou en je man gaat, gaat het hier ook. Ik zit er bovenop, dat grenzengebeuren, en hoe iets gezegd wordt. Daardoor ook ruzie gisteravond. Ik kan niets laten liggen. Gewoon ontspannen bij elkaar... hoezo? Niet te vinden hier in huize Elmer.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 18 februari 2009 om 10:56
